***
† ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
ελέω Θεού, Αρχιεπίσκοπος Νέας Ιουστινιανής και πάσης Κύπρου, και οι συν εμοί αδελφοί, παντί τω Πληρώματι της Αγιωτάτης Αποστολικής Εκκλησίας της Κύπρου,
χάριν και ειρήνην από Θεού Πατρός.
Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,
Επειδή εκφράζονται από μερικούς ανησυχίες και επιχειρείται από άλλους εκμετάλλευση της επικείμενης επίσκεψης στην Κύπρο του Πάπα Ρώμης Βενεδίκτου ΙΣΤ , η Ιερά Σύνοδος, σε πρόσφατη συνεδρία της, αφού εξέτασε ενδελεχώς το όλο θέμα, αποφάσισε ομόφωνα να απευθυνθεί προς εσάς, τον ευσεβή Ορθόδοξο λαό μας, και να θέσει υπόψη σας τα κάτωθι:
Ο Πάπας έρχεται ως προσκεκλημένος του Προέδρου της Δημοκρατίας, αλλά και με τη δική μας συγκατάθεση, πρωτίστως για να επισκεφθεί και να προσκυνήσει στο χώρο του κηρύγματος των Αποστόλων Βαρνάβα και Παύλου, στην Πάφο, αλλά και για να επισκεφθεί τους Ρωμαιοκαθολικούς της Κύπρου, Λατίνους και Μαρωνίτες. Δεν θα υπάρξουν συνομιλίες, η συζητήσεις, για θεολογικά θέματα, αφού αυτά, ύστερα από Πανορθόδοξη απόφαση, τα χειρίζεται μεικτή Θεολογική Επιτροπή Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών, ούτε και θα υπογραφεί –όπως διαδίδουν κάποιοι– οποιαδήποτε συμφωνία.
Ο Πάπας, σεβόμενος τις ευαισθησίες μας και δείχνοντας έμπρακτα τη συμπαράστασή του προς την Κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την πλευρά μας, δεν θα μεταβεί στα κατεχόμενα εδάφη μας, ούτε για προσκύνημα στη Σαλαμίνα (χώρο αποβίβασης των Αποστόλων στην Κύπρο), ούτε και για επίσκεψη των Μαρωνιτικών χωριών.
Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του Πάπα στην Κύπρο, θα συναντηθούμε μαζί του και θα θέσουμε ενώπιόν του το θέμα της σύλησης των ναών μας και της απαγόρευσης από τις κατοχικές αρχές της συντήρησης και λειτουργίας τους. Η επιρροή του Ποντίφηκα στους ισχυρούς της γης είναι γνωστή και αναμένουμε, μέσω των πρέσβεων του Βατικανού σε όλο τον κόσμο, ώθηση στις δίκαιες επιδιώξεις μας.
Η συμμετοχή μας στην υποδοχή του Πάπα, η παρουσία μας στις εκδηλώσεις προς τιμή του, καθώς και η συνάντησή μας μαζί του, δεν σημαίνουν παραθεώρηση των μεγάλων δογματικών και άλλης φύσεως διαφορών, που μας χωρίζουν, ούτε και παραγνώριση της εκκλησιολογικής εκτροπής της Ουνίας, που είναι για μας μια απεχθέστατη μέθοδος προσηλυτισμού. Για θεραπεία των πιο πάνω, εργαζόμαστε στα πλαίσια του Θεολογικού Διαλόγου μεταξύ Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών, αναζητώντας την κοινή πίστη της ενιαίας Εκκλησίας πριν από το Σχίσμα.
Ως Κυπριακός λαός δεν ξεχνούμε τις καταπιέσεις, τους διωγμούς και τα μαρτύρια, τα οποία είχαμε υποστεί κατά τους αιώνες της Λατινοκρατίας. Κατανοούμε, όμως, ότι δεν μπορούμε να μένουμε δέσμιοι στο παρελθόν, ιδιαίτερα σε έναν κόσμο στον οποίο οι Χριστιανοί κινδυνεύουμε να καταντήσουμε μειοψηφία, έναντι των πιστών άλλων θρησκειών. Εξάλλου, η προσευχή του Χριστού «ίνα πάντες εν ώσιν» απευθύνεται και προς εμάς.
Με βάση τα πιο πάνω, καλούμε πατρικά όπως όλοι παραμείνετε ήρεμοι και κωφεύσετε στις οποιεσδήποτε προτροπές ανεύθυνων στοιχείων για έκφραση διαμαρτυριών, η δημιουργία ασχημιών, κατά την επικείμενη επίσκεψη του Πάπα. Ο Πάπας είναι προσκεκλημένος της δικής μας Κυβέρνησης και στοιχειώδης ευγένεια επιβάλλει αποχή από τέτοιες εκδηλώσεις.
Ο Απόστολος Παύλος μας παραγγέλλει: «Πείθεσθε τοις ηγουμένοις υμών και υπείκετε. Αυτοί γαρ αγρυπνούσιν υπέρ των ψυχών υμών» (Εβρ. ιγ ,17). Αν υπήρχε ο παραμικρός κίνδυνος για την πίστη μας, εμείς πρώτοι θα καλούσαμε σε διαμαρτυρίες. Και από την άλλη, θα ήταν έκδηλα εγωιστικό να θέτει κάποιος τον εαυτό του πάνω από την Ιερά Σύνοδο.
Βέβαιοι ότι θα ακούσετε τη φωνή της Εκκλησίας, επικαλούμαστε τη χάρη και την ευλογία του εν Τριάδι Θεού ημών σε σας και στα έργα σας.
Ευχέται προς Κύριον
† Ο ΚΥΠΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ † Ο ΤΡΙΜΥΘΟΥΝΤΟΣ ΒΑΡΝΑΒΑΣ
† Ο ΠΑΦΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ † Ο ΚΑΡΠΑΣΙΑΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ
† Ο ΚΙΤΙΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ † Ο ΑΡΣΙΝΟΗΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ
† Ο ΚΥΡΗΝΕΙΑΣ ΠΑΥΛΟΣ † Ο ΑΜΑΘΟΥΝΤΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
† Ο ΛΕΜΕΣΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ † Ο ΛΗΔΡΑΣ ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ
† Ο ΜΟΡΦΟΥ ΝΕΟΦΥΤΟΣ † Ο ΧΥΤΡΩΝ ΛΕΟΝΤΙΟΣ
† Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ † Ο ΝΕΑΠΟΛΕΩΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ
† Ο ΚΥΚΚΟΥ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ † Ο ΜΕΣΑΟΡΙΑΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ
† Ο ΤΑΜΑΣΟΥ ΗΣΑΪΑΣ
Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου, 16 Μαΐου 2010.
***
και δύο σχόλια επί της Εγκυκλίου που λάβαμε με το Ηλεκτρονικό Ταχυδρομείο...
***
«Τις δώσει τη κεφαλή μου δάκρυα»;
Αγαπητοί φίλοι,
"Τίς δώσει τή κεφαλή μου δάκρυα";
Με πολλή θλίψη λάβαμε γνώση της εγκυκλίου της Κυπριακής Ιεραρχίας σχετικά με την επικείμενη προσηλυτιστική επίσκεψη του πάπα Βενεδίκτου ΣΤ, την οποίαν και σας κοινοποιούμε κατωτέρω. Για τις ανάγκες της ηλεκτρονικής επικοινωνίας είμασταν υποχρεωμένοι να μετατρέψουμε το πολυτονικό κείμενο της εγκυκλίου αυτής σε μονοτονικό, χωρίς όμως να αγγίξουμε "ιώτα εν ή μία κερέα" από αυτό τούτο το κείμενο.
Λέγει ο Απόστολος : "Όσα προεγράφη πάντα εις την ημετέραν διδασκαλίαν εγράφη"(Ρωμ. ιε'4), ώστε να διδασκόμαστε από τα λάθη του παρελθόντος και να μήν τα επαναλαμβάνουμε. Όλοι μας λοιπόν γνωρίζουμε από την Εκκλησιαστικήν Ιστορία, ότι δυστυχώς δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που η επίσημη ιεραρχία πρωτοστάτησε και πρωτοστατεί στην αποστασία.
Έτσι και όσον αφορά την παρακάτω εγκύκλιο, η συνείδησις και το καθήκον επιβάλλουν ωρισμένες διευκρινήσεις, ώστε ο καθένας μας εν επιγνώσει να αναλάβει εντίμως τις ευθύνες του ενώπιον του Αγίου Θεού.
1ον. Η υπεράσπισις της πίστεως δεν είναι αποκλειστικό καθήκον μόνον της ιεραρχίας αλλά σύμπαντος του ευσεβούς λαού του Θεού. Και αυτό δεν είναι γνώμη δική μας αλλά της Πανορθοδόξου Συνόδου του 1848 που αποφαίνεται : "Παρ' ημίν ούτε Πατριάρχαι ούτε Σύνοδοι ηδυνήθησαν ποτέ εισαγαγείν νέα, διότι ο υπερασπιστής της Θρησκείας εστίν αυτό το Σώμα της Εκκλησίας, ήτοι, αυτός ο λαός, όστις εθέλει το θρήσκευμα αυτού αιωνίως αμετάβλητον και ομοειδές τώ των Πατέρων αυτού".
Λέγει εις την προς Εβραίους ότι ο "Ιησούς Χριστός εχθές και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας" (ιγ΄ 8). Την ημέραν της Αγίας Πεντηκοστής η Αλήθεια απεκαλύφθη ως η "άπαξ παραδοθείσα τοις αγίοις πίστις" (Ιούδ. 3) και δεν επιδέχεται ούτε αλλοίωσιν, ούτε αφαίρεσιν, ούτε πρόοδον, ούτε πλουτισμόν, ούτε καινοτομίαν ουδεμίαν.
2ον. Τα πρόβατα της ποίμνης του Χριστού δεν είναι άλογα αλλά λογικά και υπεύθυνα, και η Χάρις του Αγίου Πνεύματος που έλαβαν κατά το βάπτισμά τους "διδάσκει" αυτά (Α' Ιω. β' 27), και τούς δίδει την διάκρισιν εις το να διακρίνουν μεταξύ ποιμένων και ψευδοποιμένων. Γι' αυτό και ο Θεός τους ζητά ευθύνες όσον αφορά τους ποιμένες που θα διαλέξουν καθώς λέγουν και οι Διαταγές των Αποστόλων : "Λογικά τα πρόβατα, αλλά ουκ άλογα μήποτε είπη ο λαϊκός ότι εγώ πρόβατον ειμί και ου ποιμήν! Ώσπερ δε τώ καλώ ποιμένι το μη ακολουθούν πρόβατον λύκοις έκκειται εις διαφθοράν, ούτω και τώ πονηρώ ποιμένι το ακολουθούν πρόβατον πρόδηλον έχει τον θάνατον, ότι κατατρώξεται αυτό. Διό φευκτέον από φθορέων ποιμένων" (Βιβλ. η΄ κεφ. 19). Δεν υπάρχει κληρικαλισμός στην Εκκλησία του Χριστού.
3ον. Εμείς ούτε εδιδάχθημεν ούτε παρελάβαμε από τους Πατέρας μας παπικήν υπακοή. Δεν χρησιμεύει λοιπόν σε τίποτε το να παραθέτει η ιεραρχία μονομερώς το γραφικόν : «Πείθεσθε τοις ηγουμένοις υμών και υπείκετε. Αυτοί γαρ αγρυπνούσιν υπέρ των ψυχών υμών» (Εβρ. ιγ ,17), χωρίς τις προβλεπόμενες εγγυήσεις όπως διδάσκουν και οι Πατέρες. Πρώτα θα δούμε την συμπεριφορά σας και ανάλογα θα αποφασίσουμε εάν πρέπει να πεισθούμε και να σας υπακούσουμε. Και αυτό δεν είναι γνώμη δική μας αλλά τών Πατέρων, όπως την εκφράζει και ο ιερός Χρυσόστομος :
"Κρείττον υπό μηδενός άγεσθαι ή υπό κακού άγεσθαι. Ο μεν γαρ πολλάκις μεν εσώθη, πολλάκις δε εκινδύνευσεν, ούτος δε πάντως κινδυνεύσει, εις βάραθρα αγόμενος. Πώς ουν Παύλος, φησίν, πείδθεσθε τοις ηγουμένοις ημών και υπείκετε; Ανωτέρω ειπών : ών αναθεωρούντες την έκβασιν της αναστροφής, τότε είπε πείθεσθε τοις ηγουμένοις ημών και υπείκετε. Τί ούν; φησίν, όταν πονηρός ή και μή πειθώμεθα; πονηρός πώς λέγεις; Ει μεν πίστεως ένεκεν, φεύγε και παραίτησαι, μη μόνον αν άνθρωπος ή, αλλά κάν άγγελος εξ ουρανού κατιών. Ει δε βίου ένεκεν, μη περιεργάζου ... επεί και το, μή κρίνετε ίνα μη κριθήτε, περί βίου εστίν, ου περί πίστεως".
4ον. Όσο δε την επίσημη διακήρυξη της Ιεραρχίας : "Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του Πάπα στην Κύπρο, θα συναντηθούμε μαζί του και θα θέσουμε ενώπιόν του το θέμα της σύλησης των ναών μας και της απαγόρευσης από τις κατοχικές αρχές της συντήρησης και λειτουργίας τους. Η επιρροή του Ποντίφηκα στους ισχυρούς της γης είναι γνωστή και αναμένουμε, μέσω των πρέσβεων του Βατικανού σε όλο τον κόσμο, ώθηση στις δίκαιες επιδιώξεις μας", δεν έχουμε παρά να επαναλάβουμε το των αρχαίων ημών προγόνων : "Αιδώς Αργείοι"!
Καλά ούτε ένας από τους δεκαεπτά συνυπογράφοντας την εγκύκλιον αυτήν επισκόπους εδιάβασε ποτέ εις την βίβλον των Ψαλμών : έλαιον δε αμαρτωλού μη λιπανάτω την κεφαλήν μου· (ρμα' 5). Αλλά ούτε το άλλο διάβασε : "μή πεποίθατε επ᾿ άρχοντας, επί υιούς ανθρώπων, οίς ουκ έστι σωτηρία. (ρμε'3). Αλλά και τον προφήτην Ιερεμίαν αντιπαρήλθαν λέγοντα : "Επικατάρατος ο άνθρωπος, ός την ελπίδα έχει επ' άνθρωπον και στηρίζει σάρκα βραχίονος αυτού επ' αυτόν, και από Κυρίου αποστή η καρδία αυτού" (ιζ΄5), για να περιοριστούμε μόνον σ'αυτά.
Εμείς δεν δεχόμαστε πρόσφορο στην Εκκλησία από μία γυναίκα που δεν έχει βάλει τάξη στην προσωπική της ζωή, και πάμε τώρα να γίνουμε ικέτες και ζήτουλες των εχθρών της πίστης μας; Ζητάμε ελεημοσύνη από αυτόν που καταράκωσε την πίστιν μας και σφετερίζεται την θέσιν του Σωτήρος Χριστού μέσα εις την Εκκλησίαν;
Αλλά εμείς εκτός από την πίστιν μας ποιάν άλλην ελπίδα και παρρησίαν έχουμε ενώπιον του Θεού "αχρείοι δούλοι" πού είμαστε; Μήπως την δικαιοσύνη μας που είναι κατά τον προφήτην "ως ράκος αποκαθημένης"; Εμείς είμαστε άνθρωποι αδύνατοι και αμαρτωλοί, αλλά η πίστις μας είνα "αγία και άμωμος"!
Ζητάμε να σώσουμε τοίχους και ντουβάρια και αδιαφορούμε για τούς "ζώντας λίθους" που οικοδομούν τον "Ναόν του Θεού". Αλλά εάν εμείς κρατάμε την πίστιν μας ανόθευτη όπως την παραλάβαμε, ποιός άνθρωπος, ποιά εξουσία, ποιό καθεστώς και ποιά δύναμη είναι ικανή να συλήσει τα ιερά μας; Από μάς και μόνον από εμάς εξαρτάται η αγιότητα των προσκυνημάτων μας, και όχι από τις επιβουλές του Αττίλα και του Πάπα! Όπως λέει και ο Αγιος Κοσμάς "ψυχή και Χριστός μας χρειάζεται, και αυτά κανείς δεν μπορεί να μας τα αφαιρέσει παρεκτός και τα παραδώσουμε μόνοι μας"!
Αλλά και ωφελιμιστικά, χρησιμοθηρικά και καιροσκοπικά να σκεφθούμε όπως κάνει η Ιεραρχία, εις τόσον εφθάσαμε αννοίας μέτρον, ώστε να μην διδασκόμεθα ούτε από το ίδιο μας το παρελθόν! Πότε ο πάπας έδωσε ποτέ κάτι δωρεάν, αφιλοκερδώς και χωρίς αντάλλαγμα; Οι αυτοκράτορες του Βυζαντίου πόσες και πόσες φορές έκαναν παραχωρήσεις στα θέματα της πίστεως για να κερδίσουν την εύνοια του Ρωμαίου Ποντίφηκα; Ποιό ήταν το αποτέλεσμα και τι ποτέ εκέρδισαν; Εάν "το δίς εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού" τι να σκεφθούμε για το "πολλάκις και επανειλημμένως εξαμαρτείν";
Απλώνουμε χέρι επαιτείας σε έναν θεσμό που μόλις στο πρόσφατο παρελθόν είναι ο ηθικός αυτουργός της δολοφονίας 800.000 ομοπίστων Σέρβων αδελφών μας, και που μόλις τελευταία αγιοποίησε τους δημίους του. Ας μην πλανόμεθα, Αδελφοί! Εάν μη Κύριος οικοδομήση οίκον, εις μάτην εκοπίασαν οι οικοδομούντες· εάν μη Κύριος φυλάξη πόλιν, εις μάτην ηγρύπνησεν ο φυλάσσων (Ψαλμοί ρκς΄ 1). Από τις αμαρτίες μας χάσαμε την Βόρεια Κύπρο μας, και μόνον με την μετάνοιάν μας μπορούμε να την ανακτήσουμε και όχι με "τους πρέσβεις του Βατικανού"!
Αντί να κηρύξει λοιπόν μετάνοια η Ιεραρχία όπως θα έπρεπε να κάνει εάν ήταν αυθεντική, προσκαλεί το ορθόδοξον πλήρωμα να σκύψει για να δεχθεί την "ευλογία" του Πάπα! Και νομίζει ότι ο Θεός "μυκτηρίζεται" και ότι θα ευοδώσει τέτοιες ασχήμιες και τέτοιες αποστασίες!
5ο. Ισχυρίζεται η αμαρτωλή και αποστάτις Ιεραρχία στην εγκύκλιό της ότι για τα δογματικά θέματα και όσα μας χωρίζουν από τον επάρατο παπισμό ασχολείται η "μεικτή Θεολογική Επιτροπή Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών". Ορθώς ελάλησεν περί αυτών ο προφήτης Ησαίας :
λαός μου, οι πράκτορες υμών καλαμώνται υμάς, και οι απαιτούντες Κύριεύουσιν υμών· λαός μου, οι μακαρίζοντες υμάς πλανώσιν υμάς και τον τρίβον των ποδών υμών ταράσσουσιν (γ΄ 12).
Αυτά είναι στάκτη στα μάτια για να πλανούν και να κοροϊδεύουν τον πιστόν του Κυρίου λαόν, για να δικαιολογούν τα σούρτα φέρτα ταξείδια τους και την καλοπέρασή τους, τα πολυτελή τους συμπόσια και την αποστασία τους. Ας μην πλανόμεθα, Αδελφοί! Δεν χρειάζεται κάποιος να μάθει κάτι από κάποιον! Το τι πιστεύουν οι παπικοί το γνωρίζουμε από αιώνων πολύ καλά! Το τι πιστεύουμε εμείς, τολμώ να πώ, ότι οι παπικοί θεωρητικά το γνωρίζουν καλύτερα από εμάς. Δεν χρειάζονται συμπόσια και δείπνα και συνέδρια για να πληροφορηθεί κάποιος από κάτι πού όλοι γνωρίζουν. Αυτά είναι παζαρέματα του πάρε δώσε, για να δούν ποιός θα τραβήξει το μεγαλύτερο κομμάτι της κουβέρτας προς το μέρος του.
Αδελφοί,
Οι Πατέρες λένε ότι "ένας και ο Θεός αποτελούν την πλειοψηφία". Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης λέει επί της γής καί μόνον "από τρείς Ορθοδόξους ορίζεται η Καθολική Εκκλησία του Χριστού"!
Όλοι είμαστε συνυπεύθυνοι για την πίστιν μας. Αφήστε τους ρασοφόρους πραματευτάδες να παζαρεύουν την πραμάτια τους. Ψυχή και Χριστός μας χρειάζονται και κανείς δεν πρόκειται να μας τα αφαιρέσει αν δεν τα παραδώσουμε μόνοι μας.
Είθε η Μητέρα του Κυρίου μας και Μητέρα όλων των πιστών μέσα στην Εκκλησία του Χριστού, η των Χερουβείμ τιμιωτέρα και των Σεραφείμ ενδοξοτέρα, μαζί με όλους τους Αγίους Αγγέλους και τούς Οσίους Πατέρας μας να μας φέρουν εις μετάνοιαν και να μας βοηθήσουν να αντιπαρέλθουμε και τούτη την πλάνη του παπικού προσηλυτισμού όπως αντιπαρήλθαμε και τόσα άλλα.
Διαδώστε την παρούσα όπου μπορείτε, και επαφίεμαι στην εντιμότητά σας να την διαδώσετε χωρίς καμίαν αλλοίωσιν.
Με αγάπην Χριστού και φιλικούς χαιρετισμούς
Ακομινάτος
***
Ἀνοικτὴ Ἐπιστολὴ πρὸς τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Κύπρου
καὶ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου
Φιλορθοδοξος Ενωσις Κοσμας Φλαμιατος
Εδρα: Βασ. Ηρακλειου 30, 546 24 Θεσσαλονικη, Τηλ. 697-2176314
E-Mail: This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it., Αλληλογραφια: Τ.Θ. 135, 421 00 Τρικαλα
Ἀνοικτὴ Ἐπιστολὴ πρὸς τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Κύπρου
καὶ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου
«Ἑταίραν ἐκκλησίαν ἡράσθητε»!...
Μακαριώτατε, Πανιερώτατοι καὶ Θεοφιλέστατοι,
Ἐξ ἀφορμῆς τῆς τελευταίας Ἐγκυκλίου σας (13 Μαΐου 2010) περὶ τῆς ἐπισκέψεως τοῦ Πάπα —ἀρχηγοῦ τοῦ Κράτους τοῦ Βατικανοῦ καὶ ἄρτι, ἀπὸ ἐσᾶς αὐθαιρέτως ἀνακηρυχθέντος, «ἁγίου ἐπισκόπου Ρώμης»— στὴν Κύπρο, γιὰ μίαν ἀκόμη φορά, καὶ περισσότερο καταθλιπτική, νοιώθουμε τὴν πνευματικὴ καὶ ποιμαντικὴ ὀρφάνεια μας. Τὴν ὀρφάνεια ποὺ ἔχει προκαλέσει ἡ ἐγκατάλειψή μας ἀπὸ ἐσᾶς, τοὺς πνευματικοὺς πατέρες καὶ ποιμένες μας, οἱ ὁποῖοι «ἑταίραν ἐκκλησίαν ἡράσθητε», καὶ μὲ αὐτὴν συναναστρέφεσθε στὰ καπηλιὰ τοῦ Βατικανοῦ καὶ ἀσχημονεῖτε στὰ χαμετυπεῖα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ χαίρεσθε στὰ χάνια τοῦ Συγκρητισμοῦ, ξελογιασμένοι μὲ τοὺς ἐξουσιαστικοὺς τρόπους καὶ τὶς διεστραμμένες συνήθειες τῆς ἑωσφορικῆς Νέας Ἐποχῆς τοῦ Ἀντιχρίστου. Ἐγκαταλείψατε τὴ σεμνὴ μάνα μας Ἁγία Ὀρθοδοξία, τὴν αὐθεντικὴ καὶ ἀκεραία πίστη τοῦ Χριστοῦ, κι ἐμᾶς τὰ πνευματικά σας τέκνα διασκορπίσατε στοὺς δρόμους τῆς αἱρέσεως καὶ τῆς ἀπωλείας, ἐπίορκοι γινόμενοι στὴν διακονία ποὺ ὁ Κύριος καὶ Θεός μας Ἰησοῦς Χριστὸς σᾶς ἔταξε κι ἐσεῖς οἰκειοθελῶς καὶ ἐν πλήρῃ ἐλευθερίᾳ πάλαι ποτε ἀναλάβατε, ὁμολογώντας τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη καὶ δίδοντας φοβερὲς ὑποσχέσεις ὅτι θὰ τὴν διαφεντεύετε αὐθεντικὴ καὶ ἀκεραία. Τὰ περισσότερα τῶν τέκνων σας, ἐξ αἰτίας σας ἀπληροφόρητα ἢ παραπληροφορημένα, ἀδιαφοροῦν. Πολλὰ παραπλανημένα ἀκολουθοῦν τὸ ἄσωτο παράδειγμά σας. Μερικὰ ταπεινὰ καὶ καταφρονεμένα, ἀλλά γρηγοροῦντα, διαμαρτυρόμεθα... Αἰσθανόμαστε, λοιπόν, τὴν ἀνάγκη μὲ παράπονο καὶ πικρία καὶ ἱερὴ ἀγανάκτηση νὰ σᾶς ἀποστείλουμε τὴν παροῦσα ἀνοικτὴ ἐπιστολή μας, ἐνεργώντας μάλιστα κατὰ τὴ διδασκαλία, τὶς ὑποδείξεις καὶ τὶς προτροπὲς ἐνίων ἐξ ὑμῶν: λ.χ. τοῦ Λεμεσοῦ κ. Ἀθανασίου καὶ τοῦ Κυρηνείας κ. Παύλου.
Περιμέναμε ἀπὸ ἐσᾶς, Μακαριώτατε καὶ Πανιερώτατοι καὶ Θεοφιλέστατοι, τὴν ἐκ τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου ὁριζομένη ἁγιοπατερικὴ συμπεριφορὰ τῶν ποιμένων. Λόγο θεολογικὸ καὶ νήφοντα, νουθεσία πατερικὴ καὶ πειστική, μέριμνα ποιμαντικὴ καὶ παραμυθητική, καὶ πολλὴ-μεγίστη τὴν ἐν Χριστῷ ἀγάπη σας. Ὥστε ἀναγνωρίζοντας τὸ εὔλογο καὶ καθ’ ὅλα νόμιμο ἐνδιαφέρον μας καὶ τὸ ὀρθόδοξο φρόνημά μας, μὲ τεκμηριωμένη ἐπιχειρηματολογία —ἑδραζομένη στὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο καὶ στὴν ἱερὰ Παράδοση— νὰ μᾶς ἐξηγήσετε τὶς ἕωλες ἐνέργειές σας καὶ νὰ μᾶς πείσετε, ἂν σφάλλουμε. Μὲ ὑπομονὴ νὰ ἀναιρέσετε τὴν ἀνησυχία μας γιὰ τὴν ἐπίτευξη τῆς σωτηρίας μας ὑπὸ τὴν διαποίμανσή σας καὶ μὲ κατανόηση νὰ καταστείλετε τὴν ἀγωνία μας γιὰ τὴν κατάσταση τῆς Ἐκκλησίας μας, γιὰ τὴν πορεία τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας. Νὰ μᾶς ἀποδείξετε ὅτι βρίσκεσθε ἀκόμη ἐν Χριστῷ, ὅτι ἐνεργεῖτε κατὰ Χριστόν, ὀρθοτομώντας τὸν λόγο τῆς ἀληθείας Του καὶ ὄχι καινοτομώντας τὶς προσωπικὲς κακοδοξίες σας. Νὰ μᾶς πείσετε ὅτι μποροῦμε νὰ σᾶς ἔχουμε ἀκόμη ἐμπιστοσύνη!...
Ἀντ’ αὐτοῦ —δίκην ἀγροίκου καὶ ἀστοιχείωτου χωροφύλακα ὁλοκληρωτικῆς σατραπείας— μᾶς ἀπειλεῖτε, ἀσκώντας ἐναντίον μας πνευματικὴ τρομοκρατία καὶ ψυχικὸ καταναγμασμὸ καὶ ὑποκινώντας τὴν βίαιη κρατικὴ καταστολή, μὲ μοναδικὸ ἐπιχείρημά σας ὅτι εἶστε ἡ «διοικοῦσα ἐκκλησία» καὶ ὅλοι ἐμεῖς —ὡς ὑποτελεῖς τῆς σατραπείας σας— ὀφείλουμε δουλόφρονα ὑποταγὴ καὶ ἀδιάκριτη ὑπακοή!... Καὶ μάλιστα ἀπευθύνετε αὐτὴ τὴν ὕβρι κατὰ Ἐκείνου ποὺ ἔπλασε τὸ πλάσμα Του ἀποτυπώντας τὴν εἰκόνα Του στὸ πρόσωπό μας καὶ παραχωρώντας μας τὴν ὑψίστη δωρεὰ τῆς ἐλευθερίας καὶ τοῦ αὐτεξουσίου μας, τάλαντο ποὺ ὁ Δημιουργός μας ὅρισε νὰ καλλιεργοῦμε καὶ ἐπαυξάνουμε, ἀποδεχόμενοι τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιό Του καὶ τὸ ἅγιο θέλημά Του. Ἀλλὰ ἐσεῖς στανικῶς καὶ συστηματικῶς ἐπιμένετε νὰ μᾶς τὸ ὑπεξαιρεῖτε, ἀκυρώνοντας τὴ δωρεά Του καὶ ἀκριβῶς ἀπομακρύνοντάς μας ἀπὸ Αὐτὸν, τὸ Εὐαγγέλιό Του καὶ τὸ θέλημά Του!...
Ἀλλά, Μακαριώτατε, σὲ ποιό Πατερικὸ ἢ θεολογικὸ σύγγραμμα διαβάσατε ὅτι ἀπὸ μόνη της ἡ «διοικοῦσα ἐκκλησία» εἶναι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ; Δὲν γνωρίζετε ἀκόμη κι αὐτὴ τὴ στοιχειώδη θεολογία, ποὺ διδάσκεται ὁ πρωτοετὴς φοιτητὴς τῆς θεολογικῆς Σχολῆς, καὶ θέλετε νὰ παριστάνετε τοὺς ἀρχιερεῖς; Ὅταν ὁ Ἀρχιερέας δὲν ὀρθοτομεῖ τὸν λόγο τῆς ἀληθείας, ὅταν καταπατεῖ αὐθαιρέτως, ἐξουσιαστικὰ καὶ ἀποδεδειγμένα τὴν ἱερὰ Παράδοση, τότε, ἀλήθεια, πόσο ἀνήκει στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ; Καὶ οἱ ἐπίσκοποι ποὺ μετέρχονται τὰ εἰρημένα ἢ συναινοῦν ἢ σιωποῦν στὴν διάπραξή τους, πῶς θὰ τοὺς ἀποκαλέσουμε; Ποιμένες τῆς ποίμνης τοῦ Χριστοῦ ἢ προβατόσχημους λύκους καὶ σφετεριστὲς τῶν ἀρχιερατικῶν ἀξιωμάτων ποὺ κατέχουν μὲν τυπικά, ἀλλὰ δὲν τὰ τιμοῦν κατὰ τὴν ἐντολή Του;
Καὶ γιὰ νὰ μὴν σᾶς ἀφήσουμε περιθώριο νὰ ἀμφισβητήσετε τὰ αὐτονόητα, Μακαριώτατε, σᾶς παραθέτουμε ὅσα εἶπε —συμφωνώντας διὰ τῶν λόγων κατὰ πάντα μὲ τὴ θεολογία τῆς Ἐκκλησίας μας— ὁ Λεμεσοῦ κ. Ἀθανάσιος, τὰ ὁποῖα σᾶς ἐκθέτουν ὡς θεολόγο ἀνεπανόρθωτα: «Ἡ πίστη, λοιπόν, πολλὲς φορὲς προδόθηκε ἀπὸ Ἐπισκόπους καὶ ἀπὸ Συνόδους... Τὴν Ἐκκλησία μας δὲν τὴν ἀποτελοῦν μόνο οἱ κληρικοὶ καὶ οἱ Ἐπίσκοποι. Τὴν ἀποτελοῦμε ὅλοι. Καθένας ἀπὸ σᾶς τοὺς πιστοὺς καὶ ἀπὸ μᾶς ἔχουμε μεγάλη εὐθύνη γιὰ τὸ γεγονὸς τῆς διαφυλάξεως τῆς Παραδόσεως. Δὲν εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ ὑπακούσουμε, νὰ δεχθοῦμε διδασκαλία ἀλλότρια ἀπὸ τὴν διδασκαλία τῶν Πατέρων. Δηλαδὴ [καταλήγει ὁ Μητροπολίτης Λεμεσοῦ], ἐὰν αὐτὰ τὰ ὁποῖα ἐγὼ τώρα λέγω εἶναι λάθος, ὀφείλετε νὰ μὲ ἀπορρίψετε. Πρέπει νὰ μὲ ἀπορρίψετε».
Ἐκκλησία, Μακαριώτατε, εἶναι τὸ σύνολο τῶν μελῶν της, λαϊκοὶ καὶ κληρικοί, ποὺ βρίσκονται ἐν Χριστῷ, ζοῦν κατὰ Χριστόν, εἶναι ἑνωμένοι διὰ τοῦ Χριστοῦ μὲ τοὺς Ἁγίους ὅλων τῶν ἐποχῶν, ἀκολουθοῦν τὸ παράδειγμά τους καὶ ἐλπίζουν στὴ σωτηρία τους διὰ τοῦ Χριστοῦ. Οἱ πρεσβύτεροι διακονοῦν τὸν πιστὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ. Οἱ ἐπίσκοποι ἐπιπλέον διαφυλάσσουν τὴν αὐθεντικότητα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καὶ τὴν ἀκεραιότητα-ἑνότητα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἀποκλειστικὰ καὶ μόνον ἐν τῇ ἀληθείᾳ Του. Ὑπ’ αὐτὲς τὶς προϋποθέσεις ὑφίσταται ὁ ἐπίσκοπος καὶ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ δὲ «διοικοῦσα ἐκκλησία» διαχειρίζεται τὰ τῆς Ἐκκλησίας διοικητικὰ πράγματα καὶ ἐν γνώσει τοῦ λαοῦ, καὶ σὲ καμμία περίπτωση δὲν μπορεῖ νὰ ἀποτελεῖ ἐξουσιαστικὸ μηχανισμό, ἐνῶ ὁ ἐπίσκοπος δὲν εἶναι ἐξουσιαστής, ἀλλὰ πατέρας καὶ ποιμένας. Νὰ σᾶς θυμήσουμε τί ἀπαιτεῖ ἀπὸ ἐσᾶς τὸ Εὐαγγέλιο, ποὺ ὑποτίθεται πὼς ὑπηρετεῖτε, γιατὶ φαίνεται πὼς τὸ λησμονήσατε: «ποιμάνατε τὸ ἐν ὑμῖν ποίμνιον τοῦ Θεοῦ, ἐπισκοποῦντες μὴ ἀναγκαστῶς, ἀλλ΄ ἑκουσίως, μηδὲ αἰσχροκερδῶς, ἀλλὰ προθύμως, μηδ' ὡς κατακυριεύοντες τῶν κλήρων, ἀλλὰ τύποι γινόμενοι τοῦ ποιμνίου» (1Πετρ. 5, 2-3). Ἂν εἴχατε αὐτὰ τὰ λόγια τοῦ Εὐαγγελίου πρὸ τῶν ὀφθαλμῶν σας καὶ μέσα στὴν ψυχή σας, Μακαριώτατε, ἐσεῖς ὁ πατέρας καὶ ποιμένας ἀμφοτέρων, δὲν θὰ προτρέπατε χριστιανοὺς ἀστυνομικοὺς τῆς Κύπρου, τὸν παρελθόντα Ὀκτώβριο, νὰ χρησιμοποιήσουν περισσότερη βία κατὰ εἰρηνικῶς προσευχομένων χριστιανῶν, ὠθώντας τους νὰ γίνουν γενίτσαροι κατὰ τῶν ἀδελφῶν τους. Κι εὐτυχῶς ποὺ ἐλάχιστοι σᾶς ἄκουσαν, σοφότεροι ὄντες ἀπὸ ἐσᾶς.
Ἔχετε υἱοθετήσει στὴν πράξη, ἐσεῖς Μακαριώτατε καί τινες ἐκ τῶν Ἱεραρχῶν, τὸ ἐξουσιαστικὸ καθεστὼς τῆς βατικάνειας σατραπείας, τὸ ὁποῖο καλλιεργεῖ: τὴν ἐγωπάθεια, τὴν ἀλαζονεία, τὴν ἑωσφορικὴ οἴηση, ποὺ καθιστᾶ ἑαυτοὺς «θεούς», ὄχι κατὰ χάριν ὅπως ὁ Θεὸς ὅρισε, ἀλλὰ διὰ σφετερισμοῦ καὶ ἀνταρσίας• ἐπίσης, τὴν ἐκκοσμίκευση, ποὺ καθιστᾶ τὸν ποιμένα μάνατζερ κερδοσκοπικῶν δραστηριοτήτων καὶ ποὺ ἐμπορεύεται ἀκόμη τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια τῆς Πίστεως, ποὺ μεταλλάσσει τὴν ἐν Χριστῷ ἀγάπη σὲ σκαιότητα, ἐπιβολή, πνευματικὴ τρομοκρατία καὶ ψυχικὸ καταναγκασμὸ ἐπὶ τοῦ πληρώματος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Κατόπιν ὅλων αὐτῶν καὶ πολλῶν ἄλλων ἀκόμη, εἶναι τουλάχιστον ἐμπαιγμὸς καὶ παραπλάνηση νὰ ἰσχυρίζεσθε κομπορημονοῦντες καὶ κορδακιζόμενοι ὅτι δὲν ἔχετε παραχωρήσει τίποτε ἀπὸ τὰ ἅγια Δόγματα καὶ τὴν ἱερὰ Παράδοση τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας. Ἔχετε παραχωρήσει τὰ πάντα, καὶ πρὶν ἀπ’ ὅλα τὶς ψυχές σας καὶ ὁλόκληρη τὴν ὕπαρξή σας στὴν αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ καὶ στὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Οἱ λόγοι καὶ τὰ ἔργα σας καὶ οἱ συμπεριφορές σας καὶ οἱ σχέσεις σας πασιδήλως μαρτυροῦν περὶ αὐτοῦ, ἡ δὲ διεστραμμένη ἐπίκλησή σας στὸν λόγο τοῦ Χριστοῦ «ἵνα πάντες ἓν ὦσιν» σᾶς αὐτοδιαψεύδει. Διότι ἡ ὑποδεικνυομένη ἀπὸ Ἐκεῖνον ἑνότητα ἐννοεῖται ἐν τῇ ἀληθείᾳ του, στὴν ὁποία μοναδικῶς ἐν Χριστῷ συνυπάρχουν: ἀλήθεια καὶ ἀγάπη καὶ εἰρήνη καὶ ἑνότητα, ἀποκλειομένης τῆς ὑπάρξεως τούτων μεμονωμένως ἢ ἐν συνόλῳ ἐκτὸς τῆς ἀληθείας Του, ὅπως αὐτὴ ὁρίζεται στὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο, ὅπως τηρεῖται στὴν ἱερὰ Παράδοση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Του, ὅπως θεολογεῖται ἀπὸ τοὺς ἁγίους καὶ θεοφόρους Πατέρες μας, ὅπως θεσμοθετεῖται ἀπὸ τὶς ἁγίες Οἰκουμενικὲς Συνόδους, ὅπως νομοθετεῖται ἀπὸ τοὺς ἱεροὺς Κανόνες.
Τοῦ αἱρετικοῦ σας ξεπεσμοῦ ἀπότοκο εἶναι, ἄλλωστε, τὸ γεγονὸς ὅτι, προκειμένου —μὲ τὴν κατόπιν προσκλήσεώς σας ἔλευσή του στὴν ἁγιοτόκο καὶ πολύπαθη Κύπρο— νὰ δώσετε γῆν καὶ ὕδωρ τοῦ ἐξουνιτισμοῦ σας στὸν Καίσαρα τοῦ Βατικανοῦ καὶ ἐκλεκτοῦ τῶν παγκοσμιοκρατῶν τῆς Νέας Ἐποχῆς τοῦ Ἀντιχρίστου, δὲν διστάσατε —ἐκ συστήματος, συνηθείας καὶ ἐπαγγέλματος— νὰ κερδοσκοπήσετε σπεκουλάροντας ἀκόμη καὶ ἐπὶ τῶν ἱερῶν ἐθνικῶν θεμάτων τοῦ Ἑλληνισμοῦ τῆς Κύπρου, ἐπὶ τῆς τριανταεξάχρονης τουρκικῆς κατοχῆς τοῦ 40% τῆς νήσου, μὲ μίαν ἀνενδοίαστη καὶ διαρκῶς μεταβαλλόμενη ἐπὶ τὰ χείρω ἐπιχειρηματολογία, περὶ δῆθεν ὑποστηρίξεώς του ἐξ ἑνὸς διαχρονικῶς ἐχθροῦ καὶ ὀλετῆρος τῆς Ρωμηοσύνης, ἐξ ἑνὸς παγκοσμίως ἀναξιόπιστου κρατικοῦ ἀρχηγοῦ ποὺ προστατεύει τοὺς παιδεραστὲς κι ἑνὸς διεθνῶς δακτυλοδεικτούμενου ἔκφυλου καὶ διαστροφικοῦ θεοκρατικοῦ μορφώματος!...
Ἀλίμονο, Μακαριώτατε, Πανιερώτατοι καὶ Θεοφιλέστατοι, συνειδητοποιοῦμε πλέον σαφῶς ὅτι δὲν μποροῦμε πλέον νὰ ἐμπιστευόμαστε τοὺς Ποιμένες μας, ὅτι πρέπει νὰ διαχειριστοῦμε τὴν πνευματικὴ καὶ ποιμαντικὴ ὀρφάνεια μας καὶ ἐγκατάλειψή μας ἀπὸ ἐσᾶς τοὺς οἰκουμενιστὲς καὶ «ἀντι-οἰκουμενιστὲς» ποιμένες, μὲ μόνη μας ἀπαντοχὴ ἀλλὰ καὶ λυτρωτικὴ ἐλπίδα τὴν ἀγάπη καὶ τὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Γένοιτο, Κύριε. Ἀμήν.
Θεσσαλονίκη, 17 Μαΐου 2010
Γιὰ τὴν «Φιλορθόδοξο Ἕνωσι “Κοσµᾶς Φλαµιᾶτος”»
Ὁ Πρόεδρος Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο
Ὁ Γραµµατέας Παναγιώτης Σηµάτης
