Βολίς το θείο βλέμμα σου τα πέρατα ελέγχει,

σε ποια παράκληση πιστού η χάρις σου δεν τρέχει; 

Γοργόφτερος κι αστραφτερός, πάνοπλος παραστέκεις,

μπροστά στο θρόνο του Θεού, Μεγάλος Αρχηγέτης. 

Δέος και φόβο Αρχάγγελε μπρος τη μορφή σου έχω,

μη με τις πράξεις στερηθώ τη χάρη Σου, προσέχω. 

Ελέγχεις και παρατηρείς τις πράξεις της ζωής μας,

μ` αυτές θα κρίνεις τελικά την τύχη της ψυχής μας. 

Ζυγόν κρατάς Αρχάγγελε, ζυγόν δικαιοσύνης,

κατά τα έργα καθενός, ανάλογα θα κρίνεις. 

Η θεωρία Σου φρικτή σ` όσους παραστρατούνε,

αλλοίμονο! του ξίφους Σου, το τέλος θα δεχθούνε. 

Θηριωδίες και κλαυθμοί σκεπάσανε τη γη μας,

πρόφθασε Ταξιάρχη μου, γίνε καταφυγή μας. 

Ίστασαι πρόδηλος παντού, λέων καθοπλισμένος,

έτοιμος να εκδικηθείς τους παραστρατημένους. 

Κάλλη ουράνια κοσμούν, την άυλη μορφή σου,

τίνος πιστού το καύχημα δεν είναι η δύναμή Σου; 

Λάμπεις και ακτινοβολείς, σαν ιλαρώς κοιτάζεις,

γίνεσαι μέγας τιμωρός, σαν τους κακούς δικάζεις. 

Μεγάλε Ταξιάρχα μου, μεγάλη Σου η χάρις,

μη με θυμό την άθλιαν ψυχήν μου παραλάβεις. 

Νόμοι απαραβίαστοι, οι θείες προσταγές Σου,

μύρια, άυλα τάγματα εις τις διαταγές Σου. 

Ξίφος αμφίστομο κρατάς στην κραταιά Σου χείρα,

Συ, των θνητών Σου τας ψυχάς, καθοδηγείς τη μοίρα. 

Ουρανόδρομε Μιχαήλ, Ταξίαρχε Μεγάλε,

εις τους κινδύνους της ζωής τ` άγιο Σου χέρι βάλε. 

Πολέμους γέμισε η γη, άφρονες κυβερνούνε,

στο χείλος της καταστροφής, τον κόσμο οδηγούνε. 

Ροαίς τα δάκρυα κυλούν από μυρίους πόνους,

πρόφθασε, Ταξιάρχα μου, μη μας αφήνεις μόνους. 

Σωστό καμίνι η ζωή, βράζει στην αμαρτία,

παραφροσύνη οδηγεί μόνο στην απληστία. 

Το τέλος κάθε μέρας μας, κοντά σε Σε μας φέρνει,

στο νου μας όμως δεν περνά, ποιος την ψυχή μας παίρνει. 

Ύμνος ας γίνει ολόκληρη η ταπεινή ψυχή μου,

έλεος Ταξιάρχη μου, ζητώ στην προσευχή μου. 

Φύλαξ παγκόσμιος Εσύ, πρόμαχος παραστάτης,

Γένου, Μέγα Ταξίαρχε, όλων μας ο Προστάτης! 

Χριστού ΄μαι δημιούργημα, κι όσο κι αν αμαρτήσω,

την θύρα του ελέους Σου, φώτισε να χτυπήσω. 

Ψάλλουν τα χείλη των πιστών ύμνους από καρδίας,

θεράπευσον τα τραύματα της μαύρης αμαρτίας. 

Ω! Πρωτοστάτα Μιχαήλ, την ταπεινή γραφή μου,

δέξου την, σαν την πιο αγνή, που έχω, προσευχή μου. 

Καλλιόπη (Λόπα) Καμπουροπούλου 

Μυτιλήνη Τρίτη 18-6-1975