Ζωηφόρος

Η Ανάσταση του Χριστού ως ιστορικό και υπαρξιακό γεγονός

Αυτές τις ημέρες ο Ορθόδοξος κλήρος και λαός πανηγυρίζουν την Ανάσταση του Θεανθρώπου Κυρίου.

Ο Άγιος Επιφάνιος αναφωνεί: "Ανέστη Χριστός η των πεσόντων ανάστασις... Ανέστη Χριστός και χαράν πάση τη κτίσει εδωρήσατο" (PG 43, 465).

Το γεγονός αυτό της Αναστάσεως είναι το ισχυρότερο χτύπημα κατά της ολιγοπιστίας που τρέφεται με την αμφισβήτηση, την αμφιβολία και την απογοήτευση.

Την Ανάσταση του Θεανθρώπου Κυρίου την επιβεβαιώνουν: α. Ο κενός τάφος, "τα οθόνια κείμενα μόνα" (Ιωάν. 20, 6). β. Οι εμφανίσεις του Αναστάντος Κυρίου στην Μητέρα Του, στις Μυροφόρες, στην Μαρία την Μαγδαληνή, στον Απόστολο Πέτρο, στον Λουκά και τον Κλεόπα, στο υπερώο, στους πεντακοσσίους ανθρώπους εκτός του περιβάλλοντός Του (Α΄Κορ. 15, 6) στον αδελφόθεο Ιάκωβο, σε όλους τους Μαθητές Του στο όρος των Ελαιών και τέλος στον διώκτη των Χριστιανών Σαύλο και μετέπειτα διαπρύσιο κήρυκα της Αναστάσεώς Του Απόστολο των Εθνών Παύλο.

Για το ιστορικό και εμπειρικό αυτό γεγονός υπάρχουν αντιρρήσεις, προερχόμενες από όσους προσπαθούν να το κατανοήσουν με την πεπερασμένη και πολλές φορές εμπαθή λογική τους.

Πρέπει, όμως,  να γίνει από όλους μας κατανοητό ότι το θαύμα της Αναστάσεως δεν είναι δυνατόν να προσεγγιθεί με τον ορθολογισμό (rationalismus) του Θωμά Ακινάτη, ως ratio = λόγος που σημαίνει ικανότητα (facultas) του υποκειμένου να αναγνωρίζει και να συλλαμβάνει το "είναι" των όντων και την εν γένει υπόστασή τους. Ούτε ακόμη περισσότερο είναι δυνατόν να γίνει αντικείμενο διανοητικής συλλήψεως το υπερέκεινα.

Ο σημερινός άνθρωπος έχοντας ως εργαλείο του τον εμπαθή ορθό λόγο και το εμπειρικό παράδειγμα, προσπαθεί να απελευθερωθεί από την μυθοποίηση και τον παγανισμό και να δώσει υπόσταση στην επιστημονική σκέψη και λόγο. Όμως, ξεπέρασε τα εσκαμμένα και έφθασε στην θεοποίηση της λογικής και της επιστήμης, αφαιρώντας από τον εαυτό του την δυνατότητα της ελεύθερης πορείας προς το υπερέκεινα και ασφαλώς της κατανοήσεως του θαύματος της Αναστάσεως.

Μόνον ο άνθρωπος που κινείται από την καθαρά λογική μαζί με την πίστη, ως αποδοχής της θείας αποκαλύψεως, έχει την δυνατότητα να κατανοήση και να αποδεχθή όσα υπάρχουν πέρα και πάνω από την ανθρώπινη πεπερασμένη διάνοιά του.

Αυτός ο άνθρωπος έχει την δυνατότητα να αποδεχθεί τον Σαρκωθέντα Λόγο του Θεού Πατρός ως Αγάπη Εσταυρωμένη και ταυτόχρονα Αναστημένη.

Η πίστη στην Ανάσταση του Θεανθρώπου έγινε και παραμένει το θεμέλιο του Χριστιανισμού, γιατί "ει δε Χριστός ουκ εγήγερται, κενόν άρα το κήρυγμα ημών, κενή και η πίστις υμών" (Α΄Κορ. 15, 14).

Πέραν, όμως, τούτων, για να γίνει σε βάθος κατανοητή η Ανάσταση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού πρέπει να γίνει βίωμα. Και για να γίνει βίωμα προϋποτίθεται η απομάκρυνση του ανθρώπου από την νοητική βεβαιότητα και την "αντικειμενική" γνώση περί της Αναστάσεως και η εισδοχή του στον χώρο της βιώσεως, του τρόπου ζωής, και η ζωή αυτή δεν είναι άλλη από την εκκλησιαστική.

Η διδασκαλία περί της Αναστάσεως του Θεανθρώπου κηρύσσεται, αλλά και βιώνεται από την Αγία μας Ορθόδοξο Εκκλησία μέσα στην πλούσια λατρευτική της εμπειρία με προοπτική τα έσχατα μέσω της χαράς της Αναστάσεως.

Μέσα σ' αυτή την Ορθόδοξη εκκλησιαστική ζωή είναι δυνατόν ο πιστός Ορθόδοξος Χριστιανός να συναντήσει τον Αναστάντα Κύριό του, να κοινωνήσει μαζί Του και να βιώσει υπαρξιακά την Ανάσταση.

Του

Αρχιμ. Κυρίλλου Κωστοπούλου

Ιεροκήρυκα Ι. Μ. Πατρών – Δρος Θεολογίας

Δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα «Πελοπόννησος» των Πατρών στις 4/5/2013

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

Αγιοι της Λεσβου

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel