Από το βιβλίο του «Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι», Άγιον Όρος 2005
***
Ευρισκόμεθα μέσα στην αγιωτάτη ατμόσφαιρα των αχράντων Παθών και της λαμπροφόρου Αναστάσεως του Κυρίου μας Ιησού Χρίστου. Ακολουθώντας την πορεία της Εκκλησίας προς μέθεξιν του μυστηρίου της κενώσεως και της προς ημάς ακατάληπτου αγάπης του Θεού, αναλογιζόμεθα το πόσο άραγε συνειδητά αποδεχόμεθα όλοι μας τα νοήματα των ενδόξων αυτών ημερών, πρώτα ο καθένας μας προσωπικά στην ζωή του, και κατόπιν ως έθνος και λαός χριστιανικός ορθόδοξος.
Προετοιμασία για την υποδοχή και προσκύνησι των σωτηρίων αυτών γεγονότων δεν νοείται χωρίς μετάνοια.
Σύμφωνα με την διδασκαλία των Αγίων Πατέρων μετάνοια είναι η αλλαγή του νου, απόφασις για διόρθωσι των εσφαλμένων, που υποδαυλίζεται από την πληροφορία και την νύξι της καρδιάς ότι ελυπήσαμε τον Θεό με την ζωή μας.
Μετάνοια σημαίνει σταύρωσις του παλαιού εαυτού μας και ανάστασις εν καινότητι ζωής της εν Χριστώ Ιησού. Είναι με άλλα λόγια η ουσία της χριστιανικής ζωής.
Μετάνοια έχει ο Χριστιανός που κατανοεί τα λάθη και τις αμαρτίες του και αποφασίζει με την Χάρι του Θεού να αρχίση αγώνα για την επιστροφή.
Μετάνοια έχει ο άνθρωπος που αποφεύγει τις φίλαυτες πράξεις, τις παράνομες ηδονές και τις αιτίες που προξενούν και αυξάνουν τα πάθη και τις αδυναμίες του, και προσπαθεί κατά το δυνατόν να ζει καθαρή ζωή που αναπαύει τον Θεό.
Μετάνοια έχει ο Χριστιανός που πρωτίστως έχει τον νου του στον ουρανό, σκέπτεται τον θάνατο, την μέλλουσα κρίσι και την απολογία των πράξεων του, και όλα αυτά επηρεάζουν θετικά την ζωή του, την συμπεριφορά του και τις ασχολίες του.
Μετάνοια έχει ο άνθρωπος που δεν αδιαφορεί για τον συνάνθρωπο του και το κοινωνικό σύνολο, αλλά κατά την εντολή του Αποστόλου δεν ζητεί το δικό του συμφέρον αλλά «το του ετέρου», προσφέροντας έτσι προσφορά αγάπης και φιλαδελφίας στον πλησίον του (Α' Κορ. ι', 24).
Είναι αλήθεια όμορφη η ζωή του μετανοούντος άνθρωπου. Η χαρά του Θεού βασιλεύει μέσα του. Δεν μεταμελείται εγωιστικά για τα λάθη του, σαν τον Ιούδα, αλλά όπως ο απόστολος Πέτρος και οι λοιποί Άγιοι πενθεί το χαροποιό και λυτρωτικό πένθος της ελπίδος και της αναστάσεως.
Έτσι η ψυχή του πιστού που μετανοεί γίνεται δεκτική στην Χάρι του Θεού. Λαμβάνει τον θείο φωτισμό, την θεία γνώσι, θείες δωρεές. Γι' αυτό οι μετανοούντες άνθρωποι είναι χαριτωμένοι, ειρηνικοί, πράοι, αναστάσιμοι, γεμάτοι με τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος. Τα έργα τους ακολουθούν την εσωτερική ζωή τους. Ο πολιτισμός της Παραδόσεως των Πατέρων μας ήταν πολιτισμός ορθόδοξος, της μετανοίας. Απέπνεε την ευωδία της Χάριτος του Θεού.
Αντιθέτως ο σημερινός πολιτισμός των αμετανόητων ανθρώπων, πού είναι πολιτισμός σκληρόκαρδων ψυχών, αναδύει την δυσοσμία του εγωισμού, της εμπάθειας, της μισαδελφίας. Δεν αναπαύει ουσιαστικά τον άνθρωπο, διότι δεν έχει την Χάρι του Θεού.
* * *
Αισθανόμεθα όλοι μας ότι είναι ανάγκη να γίνη κάτι μεγάλο για να ορθοποδήσουμε σαν έθνος και λαός. Μία αλλαγή.
Δεν υπάρχει όμως πιο επαναστατική και ριζική αλλαγή από την μετάνοια. Στον καθένα μας πρώτα και σε όλους μας σαν σύνολο έπειτα.
Είναι ανάγκη να μετανοήσουμε:
-Για να κρατήσουμε την Χάρι του Θεού.
-Για να φυλάξουμε την σκέπη της Παναγίας, της φοβέρας Προστασίας, στο έθνος μας.
-Για να αγιάζωνται οι αθάνατες ψυχές μας.
-Για να αφήσουμε ιερά παρακαταθήκη αγίας επιγείου ζωής, αλλά και ελπίδα αιωνίου μακαριότητος στις επερχόμενες γενεές, για τις όποιες έχουμε μεγάλη ευθύνη.
-Για να διατηρήσουμε την ελληνορθόδοξο ταυτότητα του λάου μας, πού έζησε τόσους αιώνες πιστός στον Θεό και στην Εκκλησία.
Τέλος είναι αναγκαίο να αποκτήσουμε την μετάνοια πού περιμένει ο Θεός από εμάς, προκειμένου σωστά και χωρίς βλαπτικές συνέπειες να αντιμετωπίσουμε την επικείμενη ένωσί μας με την Ευρώπη.
Έχουμε αντισώματα, όπλα αγία, για να κρατήσουμε όσα οι ορθόδοξοι προγονοί μας μάς παρέδωσαν, αλλά και
παράλληλα για να προσφέρουμε στους αγνοούντας αυτά Ευρωπαίους εταίρους μας. Ή μετάνοια είναι το πρώτο και κυριώτερο όπλο και αντίσωμα μας και προσφορά μας.
Καιρός υπάρχει ακόμη. «Έως καιρόν κεκτημένοι», ας πενθήσουμε για τα πεπραγμένα μας. Ας καταργήσουμε όσα αντίθεα νομοθετήματα έχουν θεσπισθή.
Ξένοι ηγέτες αρνούνται να υπογράψουν νόμο υπέρ των αμβλώσεων. Ας φροντίσουμε εμείς οι ορθόδοξοι Έλληνες να αποσύρουμε τον άδικο αυτό και αντιευαγγελικό νόμο, που άρχοντες του λάου μας ενομοθέτησαν. Θα γίνουμε έτσι εμπράκτως κήρυκες ειλικρινούς μετανοίας σε πολλούς λαούς. Θα ευαρεστήσουμε πολύ τον Θεό με αυτή μας την πράξι, τον Θεό που τόσο ελυπήσαμε και λυπούμε με τον επάρατο αυτόν νόμο.
Να εδραιώσουμε την παιδεία μας στην πίστι των Πατέρων, στην πίστι του Θεανθρώπου Χρίστου, κατά τα ορθόδοξα πρότυπα του λάου μας.
Με πνεύμα θυσίας και αγάπης ας μειώσουμε την αλόγιστη υπέρκατανάλωσι, αποφεύγοντας την πολυτέλεια και σπατάλη, επιτυγχάνοντας έτσι και ανάκαμψι της εθνικής οικονομίας.
Ας συσπειρωθούμε σε συνεργασία με όλους τους αδελφούς μας, σώζοντας την ενότητα και την ομόνοια και απομακρύνοντας τον καταστρεπτικό διχασμό, ο όποιος επιφέρει αποδυνάμωσι και διάλυσι.
Μόνο έτσι θα ελπίζουμε ανάστασι.
Μόνο έτσι θα δούμε κάτι καλό και μεγάλο σ' αυτόν τον ταλαιπωρημένο τόπο μας.
Μόνο έτσι θα δώσουμε χαρά αληθινή στις ψυχές μας, θα γίνουμε χρήσιμοι για τον κόσμο.
Μόνο έτσι θα στηρίξουμε το έθνος και τον λαό μας, που ευρίσκεται σε κρίσιμο καμπή, και δεν θα κατάρρευση.
Μόνο δια της μετανοίας θα ψάλλουμε αξίως τα λόγια της Εκκλησίας: «Προσκυνούμεν σου τα Πάθη Χριστέ, δείξον ημίν και την ένδοξόν σου Ανάστασιν».
Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!
Άγιον Πάσχα 1990
