Ζωηφόρος

Αξέχαστα Χριστούγεννα,

Αξέχαστα Χριστούγεννα

Γραπτή μαρτυρία από το βιβλίο «Στην Εποποιία του 1940 – 41 με πίστη»,

της Μερόπης Ν. Σπυροπούλου,

Εκδόσεις Αρχονταρίκι, σειρά διδαχή, Αθήνα 2009

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΣΕΛΕΚΑΣ

Υπαξιωματικός Τ.Τ 724

Αναφέρεται στον Τόμο των Κώστα Ν. Χατζηπατέρα - Μαρίας Φαφαλιού

«ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ 40-41», 4η Έκδοση, ΚΕΔΡΟΣ 2005.

«Και του χρόνου με τη νίκη.

...Αλησμόνητη θα μας μείνη σ' όλη ίσως την ζωή, η ψυχική μας ανάταση κατά τα Χριστούγεννα. Καθισμένοι σκυφτοί μέσα σ' έναν αχυρώνα σκοτεινό, ενώ έξω το σκοτάδι με την χιονοθύελλα αγριεύουν περισσότερο την νύχτα - μια σκέψη κυριαρχεί στις χριστουγεννιάτικες αναμνήσεις μας. «Αχ! νάχαμε ένα Ευαγγέλιο, μια Συνέκδημο σήμερα». Ξάφνου ένας συνάδελφος μπαίνει με μια "Νεολαία" στα χέρια πού στο εξώφυλλο της έχει την εικόνα της Θεομήτορος. Για πότε δημιουργήθηκε το εικόνισμα του αχυρώνα μας σε μια γωνιά του!

Μπροστά στην εικόνα ένα καντήλι - από άδειο κουτί κονσέρβας με λίγο λάδι και με φιτίλι από βαμπάκι ατομικού επιδέσμου - σκορπά το απλό φως του στο σκοτεινό αχυρώνα μας και ημερεύει το περιβάλλον του. Γαλήνεψε και η ψυχή μας και μια βαθειά ικανοποίησις ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο μας πού είναι πάντα στραμμένο προς το εικόνισμα για την επιτυχία μας - η ψυχή βρήκε στην κατάλληλη στιγμή εκείνα πού ποθούσε - την θρησκευτική ανάταση - από το σύμβολο. Με μιας άρχισαν τα χείλη μας να ψάλλουν τους γνωστούς μας θρησκευτικούς ύμνους γύρω στην Γέννηση του Σωτήρος και μείναμε σύμφωνοι όλοι να σηκωθούμε να τους ξαναψάλλουμε κατά τις 3 μετά τα μεσάνυχτα.

«Αι! παιδιά, ώρα είναι!», ακούστηκε μέσα στον ύπνο μας μια φωνή, πού μας έκανε να πεταχτούμε αμέσως επάνω. Ρίχνομε στην πλάτη την χλαίνη και αμέσως μπροστά στο εικόνισμα - το ωραιότερο του κόσμου - κάτω από το φως του καντηλιού αφήναμε τις ψυχές μας να ψάλλουν την Γέννηση του Χρίστου.

Ουδέποτε στη ζωή μας νοιώσαμε τέτοια θρησκευτική κατάνυξι, όση κείνη τη βραδυά μέσα στον αχυρώνα, τέτοια ψυχική αγαλλίασι. - Το «δόξα εν υψίστοις...», το «επεσκεψάτο ημάς...», έβγαιναν από ψυχές πού διψούσαν από τέτοιες στιγμές ιερές. Με μια χειραψία και με μια ευχή στα χείλη «και του χρόνου με τη νίκη, παιδιά, στα σπίτια μας», τελειώσαμε την προσευχή μας. Βωβοί μέσα στην κουβέρτα ενώ κυλούσε από τα μάτια ένα δάκρυ αναμνήσεων ορκιζόμαστε ακόμη μια φορά να θυσιαστούμε για την πίστι του Χριστού και για την τιμή της Πατρίδας μας. «Τι ωραία πού ήταν η χθεσινή βραδυά. Αξέχαστη θα μας μείνη», ήταν τα πρωινά λόγια πού ανταλλάζαμε. Αλήθεια, αξέχαστα θα μείνουν τα Χριστούγεννα του 1940».

Εφ. Εκκλησία, Αρ. 3, 1941

***

ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ

ΕΝΑ ΛΕΥΚΟ ΠΟΔΑΡΑΚΙ ΚΟΥΝΕΛΙΟΥ...

(Σελίδες Πολεμικού Ημερολογίου).

Περιοδικό «ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ», Τεύχος 1ης Νοεμβρίου, 1949 (28 Οκτωβρίου 1940).

«ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 1940.

...Σήμερα το χιόνι είναι αραιό. Οι νιφάδες στροβιλίζουν στον αέρα ήρεμα, σαν λευκές στιγμές του χρόνου. Χιλιάδες χιλιάδες πέφτουν απαλά πάνω στην παγωμένη γη και στα πρόσωπα μας. Μέσα στη σιγαλιά μου φαίνεται πώς ακούω το τραγούδι τους.  Πρώτη φορά ακούω τέτοιο τραγούδι. Υφαίνω το βλέμμα μου στον μολυβένιο ουρανό και αφουγκράζομαι. Και δεν είναι ψέματα. Οι νιφάδες χορεύουν και  τραγουδούν, τραγουδούν και  χορεύουν...

Όταν είμουνα μικρός, άκουγα για κάτι χερουβείμ τ' ουρανού πού τα στέλνει ο Θεός στους ανθρώπους. Ίσως να είναι αυτά πού τραγουδούν κι οι νιφάδες είναι τα μηνύματα του Χριστού... Σκέπτομαι: αλήθεια, σε λίγες μέρες γεννιέται ο Χριστός. Σε λίγες μέρες θα ψάλλουμε το "Χριστός γεννάται σήμερα"... Κι αύριο, μεθαύριο, κάποτε θα ψάλλουμε τη γέννηση της νίκης. Θυμάμαι τα λόγια της γυναίκας μου:

- Εσύ θα πολεμάς στην Αλβανία κι εγώ θα προσεύχομαι για τη νίκη, έτσι: Παναγιά μου, χάρισε τη νίκη στην πατρίδα μας...».

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

Αγιοι της Λεσβου

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel