***
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΡYΪΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ & ΚΟΝΙΤΣΗΣ
Ἀριθ. Πρωτ. 89
Νύκτα Χριστουγέννων 2010
Ἐν τῷ Ἱερῷ Ἐπισκοπείῳ
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 144ῃ
ΘΕΜΑ: "Ἰδόντες δὲ τὸν ἀστέρα ἐχάρησαν χαρὰν μεγάλην σφόδρα"
Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,
-Α-
Ὁ ἱερὸς εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος ἐξιστορεῖ, μὲ λιτὸ καὶ πολὺ ἁπλὸ καὶ πειστικὸ τρόπο, τὴν ἄφιξη τῶν σοφῶν Μάγων στὰ Ἱεροσόλυμα. "Ἀπὸ ἀνατολῶν" λέει ὅτι ἦλθαν. Δὲν ἐξιστορεῖ, ὅμως, οὔτε ἀπὸ ποῦ ξεκίνησαν, οὔτε πόσο καιρὸ καὶ κάτω ἀπὸ ποιὲς καιρικὲς συνθῆκες καὶ ἄλλες δυσκολίες ταξίδευαν. Μᾶς πληροφορεῖ μόνο τὶ ἔγινε ὅταν ἔφθασαν στὰ Ἱεροσόλυμα. Καὶ πρῶτα - πρῶτα τὸ φωτεινὸ ἀστέρι, ποὺ τοὺς ὡδηγοῦσε, χάθηκε. Ἴσως, γιατὶ οἰ κάτοικοι τῶν Ἱεροσολύμων δὲν ἦσαν ἄξιοι νὰ τὸ δοῦν, ποιὸς ξέρει ; Ἀκριβῶς, λοιπόν, διότι δὲν εἶχαν ὁδηγό τους τὸ ὁλόφωτο ἐκεῖνο οὐράνιο σῶμα, ἄρχισαν νὰ ρωτᾶνε δεξιὰ κι' ἀριστερά, "ποῦ ἐστιν ὁ τεχθεὶς βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων". Διότι ἦταν φυσικὸ στὴν πρωτεύουσα τοῦ Ἰσραὴλ νὰ τὸν ἀναζητήσουν.
-Β-
Ἀλλά, τόσο ὁ βασιλεὺς Ἡρώδης, ὅσο καὶ οἱ κάτοικοι τῶν Ἱεροσολύμων εἶχαν πλήρη ἄγνοια. Οὔτε εἶχαν ἀκούσει, οὔτε εἶχαν πληροφορηθῆ τὴν γέννηση ἑνὸς νέου βασιλέως. Ἦταν, λοιπόν, φυσικό, ὁ Ἡρώδης νὰ δοκιμάσῃ μεγάλη ταραχή, στὴν σκέψη ὅτι κάποιος ἄλλος θὰ τοῦ ἔπερνε τὸν θρόνο, γεγονὸς συνηθισμένο ἐκεῖνα τὰ χρόνια, ποὺ οἱ κοσμικοὶ ἄρχοντες εὔκολα ἀνετρέποντο, θύματα συνωμοσιῶν καὶ ποικίλων δολοπλοκιῶν, ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὰ ἴδια τὰ μέλη τῶν οἰκογενειῶν τους.
Δὲν ἦταν, ὅμως, μόνο ὁ Ἡρώδης ποὺ ταράχθηκε. Ἀλλά, ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστής, "ἐταράχθη καὶ πᾶσα Ἱεροσόλυμα μετ' αὐτοῦ". Φόβος καὶ τρόμος κατέλαβε τοὺς κατοίκους τῆς πρωτεύουσας. Γιατὶ ἐγνώριζαν τὴν σκληρότητα τοῦ Ἡρώδη. Καὶ ἡ ὁποία, μετὰ τὴν πληροφορία τῆς γεννήσεως τοῦ νέου βασιλέως, σίγουρα θὰ ἐκδηλωνόταν τώρα ἀμείλικτη ἐναντίον τους.
-Γ-
Ἀλλ' ὁ Ἡρώδης δὲν ἔχασε καιρό. Ἐκάλεσε ἀμέσως ὅλους "τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ γραμματεῖς τοῦ λαοῦ" γιὰ νὰ πληροφορηθῇ ἀπὸ αὐτοὺς ποῦ ἐπρόκειτο νὰ γεννηθῇ ὁ Χριστός, αὐτὸς δηλαδή, τὸν Ὁποῖο ὁ Θεὸς θὰ ἔχριε Σωτῆρα καὶ Λυτρωτή. Αὐτοί, λοιπόν, οἱ σοφοί, ἀφοῦ μελέτησαν τὰ ἱερά τους βιβλία, τὸν ἐπληροφόρησαν ὅτι ἡ πατρίδα τοῦ νέου βασιλέως θὰ ἦταν ἡ Βηθλεέμ. Καί, μάλιστα, γιὰ νὰ ἐπιβεβαιώσουν τὴν μαρτυρία τους, ἀνέφεραν τὴν προφητεία τοῦ προφήτου Μιχαίου, ποὺ ἔλεγε : " Καὶ σὺ Βηθλεὲμ γῆ Ἰούδα, οὐδαμῶς ἐλαχίστη εἶ ἐν τοῖς ἡγεμόσιν Ἰούδα · ἐκ σοῦ γὰρ ἐξελεύσεται ἡγούμενος, ὅστις ποιμανεῖ τὸν λαόν μου τὸν Ἰσραήλ" (Ματθ. β΄ 6). Δηλαδή, καὶ σὺ, Βηθλεέμ, ποὺ περιλαμβάνεσαι στὴν χώρα τῆς φυλῆς τοῦ Ἰούδα, μολονότι μοιάζεις μὲ μικρὸ χωριό, δὲν εἶσαι ὅμως καθόλου ἀσήμαντη ἀπέναντι σὲ ἄλλες μεγάλες πόλεις ποὺ ἡγεμονεύουν στὴν χώρα τῆς φυλῆς τοῦ Ἰούδα. Κι' αὐτό, γιατὶ ἀπὸ σένα θὰ βγῇ ἄρχοντας, ποὺ θὰ ποιμάνῃ τὸν λαό μου τὸν Ἰσραήλ.
-Δ-
Κι' αὐτὰ μὲν εἶπαν οἱ σοφοὶ νομοδιδάσκαλοι. Ὁ δὲ Ἡρώδης, πάντοτε κάτω ἀπὸ τὸν φόβο μήπως χάσῃ τὸν θρόνο του, ἐκάλεσε κρυφὰ τοὺς Μάγους καὶ ζήτησε νὰ πληροφορηθῇ ἀπὸ πότε φάνηκε τὸ ἀστέρι ποὺ τοὺς ὡδήγησε μέχρι τὰ Ἱεροσόλυμα . Ἔτσι μπόρεσε, πάνω - κάτω, νὰ προσδιορίσῃ τὴν ἡλικία τοῦ παιδιοῦ. Στὴν συνέχεια ὑπέβαλε στοὺς ξένους ἐπισκέπτες μιὰ παράκληση. Πηγαίνετε, τοὺς εἶπε, βρεῖτε τὸ παιδί, προσκυνῆστε το, καὶ ὅταν ἐπιστρέψετε πέστε καὶ σὲ μένα ποὺ εἶναι, ὥστε νὰ πάω νὰ τὸ προσκυνήσω καὶ ἐγώ.
Καλή, φαινομενικά, ἡ ἐπιθυμία τοῦ Ἡρώδη νὰ προσκυνήσῃ κι αὐτὸς τὸν τεχθέντα βασιλέα. Καὶ κατώρθωσε μὲ πολλὴ πονηρία νὰ κρύψῃ τὰ φονικὰ καὶ κακοῦργα σχέδιά του, ποὺ τὰ ἐξεδήλωσε ὅταν οἱ Μάγοι "χρηματισθέντες κατ' ὄναρ μὴ ἀνακάμψαι πρὸς Ἡρώδην, δι' ἄλλης ὁδοῦ ἀνεχώρησαν εἰς τὴν χώραν αὐτῶν" (Ματθ. β΄ 12) . Τότε, ὁ θηριώδης ἐκεῖνος βασιλεύς, "ἰδὼν ὅτι ἐνεπαίχθη ὑπὸ τῶν μάγων, ἐθυμώθη λίαν, καὶ ἀποστείλας ἀνεῖλε πάντας τοὺς παῖδας τοὺς ἐν Βηθλεὲμ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ὁρίοις αὐτῆς ἀπὸ διετοῦς καὶ κατωτέρω, κατὰ τὸν χρόνον ὅν ἠκρίβωσε παρὰ τῶν μάγων" (Ματθ. β΄ 16). Ἔστειλε στρατεύματα καὶ κατέσφαξαν ὅλα τὰ βρέφη ἀπὸ δυὸ χρονῶν καὶ κάτω, πιστεύοντας ὅτι μέσα σ' αὐτὰ θὰ ἦταν καὶ ὁ νεογέννητος Χριστός.
Πόσες φορές, κάτω ἀπὸ χαμόγελα καὶ πολλὲς φιλοφρονήσεις κρύβονται παγίδες καὶ κίνδυνοι. Ὅπως γιὰ παράδειγμα οἱ ἀτέλειωτοι διάλογοι μὲ τοὺς αἱρετικοὺς παπικοὺς καὶ προτεστάντες ὑπάρχει κίνδυνος νὰ παρασύρουν κάποιους ὀρθοδόξους, ποὺ ἑλκύονται ἀπὸ τὰ χαμόγελα καὶ τοὺς καλοὺς λόγους τῶν ποικιλωνύμων αἱρετικῶν καὶ ποὺ κινδυνεύουν νὰ χάσουν τὴν Ὀρθόδοξη πίστη τους. Ἤ, τώρα τελευταῖα, μὲ τὴν "κάρτα τοῦ πολίτη" καὶ τὴν "φοροκάρτα" ποὺ θὰ ἐπακολουθήσῃ, ἀκοῦμε πολλὲς διαβεβαιώσεις ὅτι δὲν ἔχουν τίποτε τὸ ὕποπτο καὶ ἀσκοῦνται πιέσεις γιὰ τὴν παραλαβή τους. Ποιός, ὅμως, μπορεῖ νὰ γνωρίζῃ "τὰ βαθέα τοῦ σατανᾶ" ; Ὅπως, ἀκριβῶς, καὶ οἱ Μάγοι δὲν μποροῦσαν νὰ ξεύρουν τὶ ἔκρυβαν τὰ χαμόγελα καὶ οἱ ὑποκριτικοὶ λόγοι "εὐλαβείας" τοῦ Ἡρώδη, τοῦ αἱμοβόρου ἐκείνου ἡγεμόνα.
-Ε-
Ἀλλ' ἐν τῷ μεταξύ, οἰ ἐπιφανεῖς ἐκεῖνοι ξένοι, ἀφοῦ πῆραν τὶς σχετικὲς πληροφορίες, ἀνεχώρησαν ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα. Καὶ νά ! Ξαναεῖδαν τὸν ὁλοφώτεινο ἀστέρα νὰ τοὺς ὁδηγῇ, "ἕως ἐλθὼν ἔστη ἐπάνω οὗ ἦν τὸ παιδίον". Κι' ὅπως ἦταν ἑπόμενο, "ἰδόντες τὸν ἀστέρα ἐχάρησαν χαρὰν μεγάλην σφόδρα" (Ματθ. β΄ 9-10). Προσκύνησαν, λοιπόν, τὸ παιδίον καὶ τοῦ πρόσφεραν ἀπὸ τοὺς θησαυρούς τους "δῶρα, χρυσὸν καὶ λίβανον καὶ σμύρναν" (Ματθ. β΄ 11) . Δὲν εἶδαν, βέβαια, κάτι τὸ ἐντυπωσιακό : Ἕνα ταπεινὸ σπιτάκι καὶ μιὰ φτωχὴ καὶ σεμνὴ κόρη, ποὺ κρατοῦσε στοὺς κόλπους της ἕνα βρέφος. Ὅμως, ἡ πίστη ποὺ τοὺς εἶχε ὁδηγήσει μέχρις ἐκεῖ, τοὺς ἔκανε πρώτους προσκυνητὲς τοῦ Χριστοῦ. Στὰ χρόνια, ποὺ θ' ἀκολουθούσαν, μυριάδες θὰ σπεύδουν νὰ διαδηλώσουν τὴν πίστη τους στὸν Ἰησοῦ Χριστό : ἁπλοῖ σὰν τοὺς ποιμένες · σοφοὶ σὰν τοὺς Μάγους. Ὁ Χριστὸς ἦταν καὶ συνεχίζει νὰ μένῃ ὁ τεράστιος μαγνήτης, ποὺ θὰ ἑλκύῃ ἀδιάκοπα στὴν βασιλεία Του ἀναρίθμητες ψυχές.
-ΣΤ-
Ἐχάρησαν, λοιπόν, οἱ Μάγοι. Ἄς χαιρώμαστε καὶ μεῖς "χαρὰν μεγάλην". Ἄς χαιρώμαστε γιατὶ εἴμαστε Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί. Ἄς χαιρώμαστε γιατὶ τὰ σκοτεινὰ σχέδια τῶν ἀντιχρίστων δυνάμεων δὲν θὰ περάσουν, ἀφοῦ, κατὰ τὴν διαβεβαίωση τῆς Γραφῆς, "τὰ νοήματα αὐτοῦ (τοῦ διαβόλου) οὐκ ἀγνοοῦμεν" (Β΄ Κορ. β΄11). Ἄς χαιρώμαστε, γιατὶ μὲ καθαρὴ τὴν καρδιά μας μὲ τὴν μετάνοια καὶ τὴν ἐξομολόγηση, τὴν κάνουμε φάτνη, γιὰ νὰ δεχθῇ τὸν Λυτρωτὴ Χριστό. Ἄς χαιρώμαστε, γιατὶ καὶ σήμερα ὑπάρχουν νέοι ἄνθρωποι, ἀλλὰ καὶ ἡλικιωμένοι καὶ οἰκογενειάρχες ποὺ ἀγαποῦν τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἑλλάδα. Ἄς ἔχῃ δόξαν ὁ καλὸς Θεὸς γιὰ ὅλα.
Διάπυρος πρὸς Χριστὸν εὐχέτης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ
***
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΓΛΥΦΑΔΑΣ, ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ, ΒΟΥΛΑΣ, ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ ΚΑΙ ΒΑΡΗΣ
ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΠΑΥΛΟΥ 2 – 166 73 – ΒΟΥΛΑ Τηλ. 210-9658849 fax: 210- 9657210
Ἀριθμ. Πρωτ. 1459
Ἐν Βούλᾳ τῇ 15ῃ Δεκεμβρίου 2010
ΕΟΡΤΙΟΝ ΜΗΝΥΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2010
Ἀδελφοί μου καί τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
«Σήμερον πᾶσα κτίσις ἀγάλλεται καί χαίρει, ὅτι Χριστός ἐτέχθη ἐκ τῆς Παρθένου Κόρης».
Προκλητικό τό Χριστουγεννιάτικο μήνυμα τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι δυνατόν, θά διερωτηθοῦν πολλοί, σήμερα ὅλη ἡ δημιουργία νά ἀγάλλεται καί νά χαίρεται; Σέ ποιόν κόσμο ζεῖτε, θά μᾶς ποῦν; Δέν βλέπετε γύρω σας τήν τραγῳδία; Δέν ἔχει νά σᾶς πεῖ τίποτε ἡ οἰκονομική κρίση, σέ παγκόσμιο ἐπίπεδο; ἡ ἀνεργία, ἡ φτώχεια, ἡ πείνα, οἱ πόλεμοι, ἡ ἐκμετάλλευση, ἡ ἀπειλή τοῦ περιορισμοῦ τῶν προσωπικῶν ἐλευθεριῶν;
Μέ παρόμοια ὅμως ἐρωτήματα, πού προβάλλουν ἕνα κοινωνικό δρᾶμα, ξεκινοῦν καί οἱ Θεοφόροι μελῳδοί τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων, τήν πανηγυρική τους ὁδοιπορία, πρός τό μυστήριο, πού τελεσιουργεῖται στήν Βηθλεέμ:
«Τάδε λέγει Ἰωσήφ πρός τήν Παρθένον,
Μαρία τί τό δρᾶμα τοῦτο;
ὅ ἐν σοί τεθέαμαι»;
Καί στήν ἀποκορύφωση τῆς κρίσεως,
ὐποβάλλουν ἐρωτήματα ἀνθρώπινης ἀπογνώσεως:
«Ἰωσήφ εἰπέ ἡμῖν,
πῶς ἐκ τῶν Ἁγίων, ἥν παρέλαβες Κόρην
ἔγκυον φέρεις ἐν Βηθλεέμ;».
Σκληρά, λοιπόν, καί λογικά τά ἐρωτήματα, πού ἐπαναλαμβάνονται ἀπό τότε μέχρι σήμερα! Ἐπιτρέπεται νά τά παραβλέψουμε; καί νά κλείσουμε τά μάτιά μας στήν τραγῳδία τοῦ κόσμου; ἔστω γιά λίγες μέρες; Ἀντέχει ἡ χριστιανική συνείδησή μας, νά προσεγγίσουμε τήν ἑορτή, ὡς ἕνα «μαγευτικό Χριστουγεννιάτικο παραμύθι», ἀπό τό ὁποῖο θά μᾶς ξυπνήσει στά μεθέορτα, ὁ θόρυβος τοῦ δράματος, πού παίζεται πάνω στή γῆ;
Ἀπό τήν ἄλλη ὅμως πλευρά, εἶναι σωστό, ἀναζητώντας λύσεις, γιά τά διαδραματιζόμενα στόν κόσμο, νά ἀγνοήσουμε τό «ξένον καί παράδοξον μυστήριον» αὐτῆς τῆς ἑορτῆς;
Θά μποροῦσε κάποιος νά ἔθετε τό ἐρώτημα, ὡς προβληματισμό «ὑπαρξιακῆς ἀγωνίας»:
«Προτιμᾶτε νά ἀντιμετωπίσετε κατάματα τό δρᾶμα τοῦ κόσμου; ἤ νά γιορτάσετε τή γιορτή;».
Ἡ ἀπάντηση εἶναι μία καί λιτή: «Νά ἀντιμετωπίσουμε κατάματα τό δρᾶμα τοῦ κόσμου, μέ ὅπλο τή γιορτή».
Καί τό ὁπλοστάσιο τῆς ἑορτῆς εἶναι πλῆρες «Ὀρθοδόξου πλουτισμοῦ Θεολογίας».
Τά δράματα καί οἱ τραγῳδίες διαδραματίζονται ἀπό πρωταγωνιστές, καί γιά νά ἀλλάξει πορεία, ἡ ἐξέλιξη τῶν δρωμένων, πρέπει νά μεταμορφωθεῖ ἡ προσωπικότητα καί ἡ ζωή τῶν ἡρώων. Ἐμεῖς εἴμαστε οἱ πρωταγωνιστές τῆς ζωῆς, καί ἡ κάθαρση τῆς κοινωνικῆς τραγῳδίας θα ξεκινήσει ἀπό τά πρόσωπα τῶν ἐπί μέρους μελῶν τῆς κοινωνίας .
Οἱ Θεοφόροι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας δέν ὁμιλοῦν, γιά κοινωνική ἤ οἰκονομική ἤ θεσμική κρίση, ἀλλά γιά τό δρᾶμα τοῦ ἐσκοτισμένου, ἀπό τήν ἁμαρτία ἀνθρώπου.
Τό ἑορταστικό ἰδιόμελο τῆς ἕκτης ὥρας ἀπαριθμεῖ σειρά μέτρων, γιά τήν ἔξοδο ἀπό τήν κρίση: «Δεῦτε πιστοί, ἐπαρθῶμεν ἐνθέως».
Προτείνεται ἐδῶ ἡ «ἔνθεος ἔπαρσις», ἡ ἀνοδική, δηλαδή, πορεία πρός τόν Θεό καί μέ τόν Θεό, καί ὄχι ἡ ἐγωιστική προσπάθεια ἀνόδου καί αὐτοπροβολῆς, πού ὁδήγησε στή σημερινή κρίση.
«Δεῦτε… καί κατίδωμεν συγκατάβασιν θεϊκήν ἄνωθεν».
Συγκατάβαση σημαίνει κένωση τοῦ δυνατοῦ, προκειμένου νά θεραπευτεῖ ὁ ἀδύνατος. Δέν ὑπάρχει, οὐδεμία προοπτική ἐξόδου, ἀπό τήν κρίση, ὅσο οἱ δυνατοί τῆς γῆς, φορτώνουν βάρη δυσβάστακτα στίς πλάτες τῶν ἀδυνάτων.
«Δεῦτε …. νοῦν καθαρθέντες» .
Ἡ κάθαρση τοῦ νοῦ μας εἶναι βασική προϋπόθεση, γιά τήν θεραπευτική προσέγγιση τῶν κρίσεων. Οἱ κρίσεις δέν ἀντιπετωπίζονται, μέ κάθετα προγράμματα κοινωνικῆς βίας, ἀλλά μέ προσωπική βία ὑπερβάσεως τῶν παθῶν μας. Ὅταν τά πάθη ὑποταχθοῦν, τότε καθαρίζει ὁ νοῦς, ὁ ὁποῖος μπορεῖ πλέον νά διακρίνει τίς αἰτίες καί τίς λύσεις τῶν δραμάτων.
«Δεῦτε …. προσενέγκωμεν ἀρετάς… ἐπί τῶν ψυχικῶν θησαυρισμάτων».
Τά ψυχικά χαρίσματα καλλιεργοῦνται, μέ τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μόνο μέσα στήν Ἐκκλησία. Μόνο οἱ ἄνθρωποι τῶν ἐν Χριστῷ ἀρετῶν, ἔχουν τή δυνατότητα νά χαλιναγωγήσουν τόν Μινώταυρο τῆς κοινωνικοοικονομικῆς δυστοκίας, καί ὄχι οἱ διεθνεῖς ἀπρόσωποι καί χρηματοπιστωτικοί ὀργανισμοί.
«Δεῦτε Χριστοφόροι λαοί», φωνάζει τὀ ἑορταστικό δοξαστικό, δεῦτε κερδοφόροι λαοί φωνάζουν οἱ σειρῆνες τῶν ψευτοσωτήρων μας.
«Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί, πού ἐγεννήθη ὁ Χριστός» τονίζει τό ἑορταστικό τροπάριο, ἀναζητώντας τήν λύση τοῦ προβλήματος, στή στροφή πρός τόν Χριστό.
Δεῦτε ἴδωμεν λαοί, πού ὑπάρχει δανειοληπτική πηγή, φωνάζουν ἐκεῖνοι, πού θεωροῦν τήν οἰκονομική κατάσταση, ὡς αἰτία τοῦ κακοῦ, ξεχνώντας πώς ἡ δυσχερής οἰκονομική συγκυρία,
εἶναι ἀποτέλεσμα τοῦ ἀνοικονόμητου καί ἀκρατοῦς πάθους τῶν «ἔργων ἐσκοτισμένης πλάνης».
«Ἐξεπλήττετο ὁ Ἡρῴδης ὁρῶν τῶν Μάγων τήν εὐσέβειαν».
Ἔκπληκτοι μποροῦν νά μείνουν οἱ σύγχρονοι Ἡρῷδες, ἄν βρεθοῦν ἀντιμέτωποι, μέ τήν δυναμική εὐσέβεια τοῦ Ὀρθόδοξου λαοῦ, τοῦ «πρίν ἠμαυρωμένου».
Ὁ μελῳδός τοῦ ἰαμβικοῦ κανόνος τῆς ἑορτῆς προτείνει κάτι τολμηρό: «Πρόβλημα, τήν σάρκωσιν ἀρρήτως ἔχων». Σταματῆστε νά ἀναλύετε τά δῆθεν προβλήματα καί κοιτάξτε ἕνα καί μόνο γεγονός, πού προβάλλεται μέσα στήν ἱστορία, ἡ σάρκωση τοῦ Θεοῦ Λόγου.
Τό προβαλλόμενο, στήν ἑλληνική γλῶσσα ἀποκαλεῖται πρόβλημα, καί τό μόνο πού εἶναι ἄξιο προβολῆς, εἶναι τό ἔργο τῆς Θείας οἰκονομίας. Ὅλα τά ὑπόλοιπα πού καθημερινῶς προβάλλονται, χωρίς τήν κατανόηση τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, εἶναι καί θά παραμείνουν ἄλυτα ψευτοπροβλήματα.
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί καί ἀγαπητά μου τέκνα ἐν Κυρίῳ,
«Ἔσωσε λαόν θαυματουργῶν Δεσπότης». Πάντοτε ὁ Θεός προστάτευε τόν λαόν Του, ἀπό τήν ἐγωιστική ἔπαρση τοῦ ἑκάστοτε Ἡρῴδου, «ἐχθροῦ ταπεινῶν τήν ἐπηρμένην ὀφρύν», ἀρκεῖ ὁ λαός νά εἶναι «λαός Χριστοτερπής», νά τέρπεται, δηλαδή, καί νά ζεῖ ἀπό τόν Χριστόν».
Χριστούγεννα καί πάλι,
«Χριστός γεννᾶται, δοξάσατε,
ᾄσατε τῷ Κυρίῳ πᾶσα ἡ γῆ,
ἀνυμνήσατε λαοί, ὅτι δεδόξασται».
Εὔχομαι, σέ ὅλους Σας, εὐφρόσυνον τήν ἑορτήν ἐν καθαρότητι καρδίας.
Ὁ Ἐπίσκοπός Σας καί Ποιμενάρχης Σας.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΓΛΥΦΑΔΑΣ ΠΑΥΛΟΣ
***
ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΕΡΚΥΡΑΣ, ΠΑΞΩΝ & ΔΙΑΠΟΝΤΙΩΝ ΝΗΣΩΝ κ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2010
Αγαπητοί μου πατέρες και αδελφοί, παιδιά μου εν Κυρίω αγαπημένα,
«Ετέχθη ημίν σήμερον Σωτήρ» (Λουκ. 2, 11)! Το χαρμόσυνο αυτό μήνυμα το οποίο έφερε ο Άγγελος στους ποιμένες της Ιουδαίας γεμίζει την καρδιά μας ελπίδα και την παρηγορεί σε μία εποχή κρίσεως, κοπώσεως από το πλήθος των κακών ειδήσεων, απογοητεύσεως από την αποτυχία μας να ευτυχήσουμε στηριγμένοι στα υλικά αγαθά. Ο Χριστός «εαυτόν εκένωσεν μορφήν δούλου λαβών». Χωρίς να αφήσει την θεότητά Του, δέχθηκε να γίνει και άνθρωπος, καθώς προσέλαβε την φύση μας «ασυγχύτως, ατρέπτως, αδιαιρέτως και αχωρίστως». Αυτά τα τέσσερα επιρρήματα, τα οποία κατέγραψαν οι Πατέρες της Εκκλησίας μας στην Τετάρτη Οικουμενική Σύνοδο που έγινε στην Χαλκηδόνα της Μικράς Ασίας το 451 μ. Χ., αναδεικνύουν το μεγάλο αυτό μυστήριο και μας δείχνουν πως μπορεί να δώσει νόημα και στην δική μας ζωή.
«Ασυγχύτως» η ενσάρκωση. Ο Χριστός δεν έχασε την ταυτότητά του, είχε πάντοτε επίγνωση του ποιός είναι και ποιά ήταν η αποστολή Του. Ήταν άνθρωπος κατά πάντα τέλειος. Υφίστατο τα λεγόμενα «αδιάβλητα πάθη». Πεινούσε. Διψούσε. Κουραζόταν. Είχε συναισθήματα. Χαιρόταν με την χαρά των άλλων και λυπόταν με την λύπη τους. Όμως δεν έπαψε να είναι και Θεός τέλειος. Κανείς δεν μπόρεσε να τον κατηγορήσει για αμαρτία, να του προσάψει ότι βρέθηκε δόλος στο στόμα του (Α’ Πέτρ. 2, 22). Και είχε πάντοτε επίγνωση της αποστολής Του, που ήταν να φανερώσει το όνομα του Θεού Πατρός στους ανθρώπους (Ιωάν. 17, 6), να πιεί το ποτήριον του σταυρού, του πάθους, του θανάτου και να γίνει για τον κάθε άνθρωπο η αρχή της αναστάσεως, δηλαδή της σχέσεως με τον Θεό η οποία δεν γνωρίζει θάνατο και τέλος. Αυτή η επίγνωση τον έκανε να μην υποκύψει στην ανθρώπινη δίψα για ζωή, αλλά να προτιμήσει να δώσει ζωή στον άνθρωπο δια του δικού Του θανάτου.
«Ατρέπτως» η ενσάρκωση. Στο πρόσωπο του Χριστού δεν μεταβλήθηκε η θεία Του φύση, δεν χάθηκε, αλλά ενώθηκε με την ανθρώπινη. Αυτό σημαίνει ότι είναι ο Θεάνθρωπος Κύριός μας, δεν είναι ένας σπουδαίος διδάσκαλος, προφήτης, φιλόσοφος, επαναστάτης, αλλά το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, ο Θεός που τιμά την ανθρώπινη φύση τόσο, ώστε να την προσλαμβάνει.
«Αδιαιρέτως» η ενσάρκωση. Στο πρόσωπο του Χριστού δεν διαιρέθηκε, δεν χώρισε ποτέ πια η θεία από την ανθρώπινη φύση. Αυτό σημαίνει ότι ο Χριστός ανέβηκε και εκάθισε «εκ δεξιών του Πατρός» και με την ανθρώπινη φύση, ανεβάζοντας έτσι τον άνθρωπο στον Θεό και δείχνοντας το αληθινό νόημα της ζωής που είναι να μην μένουμε εξαρτημένοι από την θέα αυτού του κόσμου, από τα πάθη και τις κακίες η τις μικρές χαρές της ζωής, αλλά να έχουμε το βλέμμα, την καρδιά και τον νου στραμμένα στον Θεό.
«Αχωρίστως» η ενσάρκωση. Ο Χριστός παρέμεινε ενωμένος και με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα, όπως ήταν πριν την ενσάρκωση, αλλά παραμένει ενωμένος και με τον κάθε άνθρωπο που το επιθυμεί. Είναι παρών στη ζωή μας κάθε φορά που Τον αναζητούμε σε κάθε μικρότερη η μεγαλύτερη δοκιμασία μας. Είναι παρών στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, κάθε φορά που ζητούμε να κοινωνήσουμε το Σώμα και το Αίμα Του. Είναι παρών κάθε φορά που δείχνουμε αγάπη στον πλησίον μας, συγχωρώντας, συμπαραστεκόμενοι, παραιτούμενοι από το το «εγώ» μας, όταν νικούμε το φρόνημα της αμαρτίας, της εξαπατήσεως του άλλου, της κακίας έναντί του, της ιδιοτελούς χρήσεώς του. Είναι παρών στην ίδια την ζωή και την ιστορική συνέχεια της Εκκλησίας μας, όχι μόνο ως απλή «παράδοση», αλλά ως βίωμα και στάση ζωής.
Τα τέσσερα αυτά σημεία λοιπόν δεν έχουν να κάνουν μόνο με τον Χριστό, αλλά και με μας τους ανθρώπους. Καλούμαστε στη ζωή μας να πιστέψουμε τον Χριστό ως Θεάνθρωπο. Να έχουμε επίγνωση ποιός είναι ο σκοπός και η αποστολή στη ζωή μας, που είναι να αναζητούμε τον Χριστό στα πρόσωπα των αδελφών μας, να δίνουμε σ’ αυτούς χαρά με την αγάπη μας, να επιδιώκουμε την ενότητα και την γνήσια κοινωνία τόσο με τον Ίδιο όσο και μεταξύ μας. Και να ανεβαίνουμε πνευματικά, αποτινάσσοντας το σαρκικό φρόνημα που μας κρατά προσκολημμένους στον κόσμο τούτο. Αυτό συνεπάγεται και την δική μας κένωση από τα πάθη, από τον εγωκεντρισμό, από την αδιαφορία για τον Θεό και τον πλησίον.
Ζούμε σε μία εποχή μεγάλης κρίσεως. Για τους πολλούς τα Χριστούγεννα δεν φαίνεται ότι θα αποτελέσουν πηγή χαράς και ελπίδας, γιατί είναι τόσες πολλές οι δυσκολίες εξαιτίας του εσφαλμένου προσανατολισμού ζωής που είτε επιλέξαμε είτε μας επέβαλαν όλοι εκείνοι που διαχειρίζονται τον πολιτισμό, την οικονομία, τις προτεραιότητες του βίου, ώστε να είναι αδύνατον να παραμείνουμε αυτό που ήμασταν. Ας γίνει όμως η κρίση αυτή αφορμή για αυτοκριτική. Ο τρόπος εορτασμού των Χριστουγέννων μέχρι σήμερα, ο οποίος στηριζόταν σε περισσότερο στην κατανάλωση και λιγότερο η καθόλου στον Χριστό, απεδείχθη αδιέξοδος. Ας επιστρέψουμε λοιπόν στην Βηθλεέμ της Εκκλησίας, ας απαντήσουμε τον σαρκωθέντα Θεό και ας επιλέξουμε πορεία πνευματικής ανόδου δια των μυστηρίων της Εκκλησίας, δια της αγάπης προς τον κενώσαντα εαυτόν και τον πλησίον, δια της προσευχής και της αποδοχής του θείου θελήματος, που είναι η επιθυμία Του για σωτηρία μας. Για να έχουν τελικά νόημα και ο τρόπος εορτασμού και ο λόγος για τον οποίο εορτάζουμε.
Χρόνια Πολλά κι ευλογημένα! Ο Γεννηθείς Κύριος να δίδει υγεία, φωτισμό και την χάρη Του σε όλους!
Μετά πατρικών ευχών και θερμής εν Κυρίω γεννηθέντι αγάπης,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
† Ο ΚΕΡΚΥΡΑΣ, ΠΑΞΩΝ & ΔΙΑΠΟΝΤΙΩΝ ΝΗΣΩΝ
ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ
***
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΛΕΥΚΑΔΟΣ & ΙΘΑΚΗΣ:
Μήνυμα του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτη για τα Χριστούγεννα
«Ιδού ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην… ότι ετέχθη υμίν σήμερον Σωτήρ…» (Λκ. 2, 10-11)
Αγαπητοί Πατέρες και Αδελφοί μου,
Ο ευαγγελισμός αυτός των Αγγέλων συντάραξε την πλάση ολόκληρη πριν από δύο χιλιάδες χρόνια και εξακολουθεί πάντα να γοητεύει και να ενθαρρύνει την ανθρωπότητα. Τα Χριστούγεννα είναι η «Πρόεδρος» και «Μητέρα» όλων των εορτών, όπως τονίζει ο ιερός Χρυσόστομος. Και τούτο, γιατί χωρίς τη Γέννηση του Χριστού, του Σωτήρα μας, δε θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για τίποτε άλλο· ούτε για το Πάθος ούτε για την Ανάσταση, τη Μεταμόρφωση ή την Πνευματοφόρο Πεντηκοστή.
Σύμφωνα με την Πίστη μας, ο σκοπός του ανθρώπου είναι η θέωσή του, η ένωσή του με το Θεό. Πλασθήκαμε «κατ’ εικόνα» και «καθ’ ομοίωσίν» Του. Η ομοίωση προϋποθέτει την εικόνα και εκείνη σημαίνει πολλά και σπουδαία. Εννοεί όμως την εικόνα του Υιού Του, που επρόκειτο να σαρκωθεί. Την εικόνα του Σωτήρα, που θα γινόταν άνθρωπος σαν κι εμάς, για να αγιάσει την ανθρώπινη φύση, για να μας δώσει τη δυνατότητα να απαλλαγούμε από τα δεσμά της αμαρτίας και να κατακτήσουμε το «καθ’ ομοίωσιν». Να γίνουμε δηλαδή Θεοί κατά Χάριν κοντά Του.
Τη νύχτα των Χριστουγέννων σαρκώνεται η αγάπη του Θεού. Έτσι φανερώθηκε η αγάπη Του, με το να στείλει το μονογενή Υιό Του στον κόσμο, για να ζήσουμε μέσω Αυτού (Α’ Ιω. 4, 8-9). Αυτή η αγάπη του Θεού είναι πάντοτε ορατή μέσα στο Σώμα του Χριστού, την Εκκλησία Του, που παραμένει «Εκκλησία Θεού ζώντος, στύλος και εδραίωμα της Αληθείας» (Α’ Τιμ. 3,15).
Αυτή η αγάπη του Θεού δεν είναι γενική και αόριστη, αλλά συγκεκριμένη και καθημερινή πραγματικότητα που καλύπτει και αγιάζει όλες τις ανθρώπινες σχέσεις. «Μακροθυμεί, χρηστεύεται, δεν ζηλεύει, δεν κομπορρημονεί, δεν ασχημονεί, δεν είναι χαιρέκακη, δεν ζητάει τίποτε για τον εαυτό της, δε θυμώνει, δε σχεδιάζει το κακό, δεν απολαμβάνει την αδικία που πνίγει τον άλλο, αλλά χαίρεται όταν επικρατεί η αλήθεια και, βέβαια, αυτή η αγάπη δεν μειώνεται, ούτε θα παύσει ποτέ να υπάρχει» (Α’ Κορ. 13, 4-8).
Η σημερινή μεγάλη εορτή μας καλεί να ρυθμίσουμε, όχι μόνο τους υψηλούς μας στόχους και οραματισμούς, αλλά και αυτήν ακόμη την καθημερινότητά μας, σύμφωνα με τις αλήθειες που αναφέρθηκαν, με κορυφαία την Αγάπη. Βιώνοντας κάθε στιγμή την αγάπη, η ζωή μας έχει νόημα, καταξιώνεται αληθινά και μπορεί να έχει ουράνιο στόχο και προορισμό. Διαφορετικά, δεν μπορεί να υπάρξει ελπίδα.
Αδελφοί μου αγαπητοί,
Σε αντίθεση με την υπέροχη Αλήθεια του Χριστού, διαπιστώνουμε πολύ συχνά στάσεις και συμπεριφορές που απέχουν από το μέτρο της αγάπης. Βλέπουμε τους ισχυρούς της γης να την έχουν διαγράψει και από το λεξιλόγιό τους ακόμη. Ανθρώπινα δικαιώματα καταπατούνται και διαπιστωμένα δίκαια των λαών μετατίθενται συνήθως στο περιθώριο. Οι βιομηχανίες όπλων εξακολουθούν να ανθούν. Η διακίνηση του λευκού θανάτου επισημαίνεται, αλλά δεν αντιμετωπίζεται. Η ανεργία και η ανέχεια μαστίζουν μεγάλο μέρος του κόσμου και τα όνειρα των νέων μας τσακίζονται χωρίς ευαισθησία. Όμως το μήνυμα των Χριστουγέννων εξακολουθεί να είναι πάντα επίκαιρο και ελπιδοφόρο για εκείνους που θα θελήσουν να το προσεγγίσουν και να αποδεχθούν τον αγγελικό λόγο: «Ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην… ότι ετέχθη υμίν σήμερον Σωτήρ!»
Αδελφοί μου, Σας εύχομαι
ΧΑΡΟΥΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ!
Εν Λευκάδι, τη 20ή Δεκεμβρίου 2010
Μετά πατρικής εν Κυρίω αγάπης
Ο Μ Η Τ Ρ Ο Π Ο Λ Ι Τ Η Σ
† Ο Λευκάδος και Ιθάκης Θ ε ό φ ι λ ο ς
***
Μήνυμα του Μητροπολίτη Αργολίδος Ιακώβου για τα Χριστούγεννα
«Αδελφοί μου εν Κυρίω αγαπητοί» (Ιακ. α’ 16)
«Ετέχθη υμίν σήμερον Σωτήρ, ος εστι Χριστός Κύριος» (Λουκ.β , 11). Μ' αυτά τα απλά λόγια ο Άγγελος ανήγγειλε στους ταπεινούς ποιμένες της Βηθλεέμ τη χαρμόσυνη είδηση της έλευσης του Μεσσία, ενώ «πλήθος στρατιάς ουρανίου» ξάφνιασε την άδολη καρδιά τους με τον πρωτάκουστο ύμνο που έψαλε:«Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία» (Λουκ.β , 14).
Η πολυστένακτος γη δέχθηκε με ανακούφιση το ουράνιο αυτό μήνυμα. Το μήνυμα της ειρήνης και της ευτυχίας. Ο άνθρωπος από τη στιγμή που αντάλλαξε το θέλημα του Δημιουργού του με το δικό του θέλημα, έγινε εχθρός του Θεού. Ο φόβος, ο πόνος, η αγωνία και ο θάνατος κυριάρχησαν στην ανθρώπινη ζωή. Το συμφέρον θεοποιήθηκε και ταυτίστηκε με τον ανθρώπινο προορισμό, και γενικά ο άνθρωπος έγινε ξένος προς τη χαρά και την ειρήνη που αισθανόταν προ της παρακοής. Εξ αιτίας όλων αυτών, ολόκληρη η ανθρωπότητα με πολύ πόθο περίμενε τη θεϊκή υπόσχεση της λυτρώσεως, τον ερχομό του Σωτήρα της• «Σωτήρα απεκδεχόμεθα Κύριον Ιησούν Χριστόν» (Φιλ. γ’ 20), γράφει ο Απόστολος Παύλος.
Και «ότε ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός τον Υιόν Αυτού γενόμενον εκ γυναικός … ίνα την υιοθεσίαν απολαύωμεν» (Γαλ. δ’ 4-5). Ο Υιός του Θεού έγινε υιός της Παρθένου. Έγινε άνθρωπος, για να ανεβάσει τον άνθρωπο στους ουρανούς• «Αυτός ενηνθρώπησε, ίνα ημείς θεοποιηθώμεν», γράφει ο Μέγας Αθανάσιος. Και συμπληρώνει ο Ιερός Χρυσόστομος «δια του ονόματος Αυτού καταλύθηκε ο θάνατος, δέθηκαν οι δαίμονες, άνοιξε ο ουρανός, άνοιξαν διάπλατα οι πόρτες του παραδείσου, στάλθηκε το Άγιο Πνεύμα, οι δούλοι έγιναν ελεύθεροι, οι εχθροί, οι γιοι, οι ξένοι έγιναν κληρονόμοι, οι άνθρωποι άγγελοι. Γιατί λέγω άγγελοι; Ο Θεός έγινε άνθρωπος, και ο άνθρωπος Θεός• τα ουράνια αναμίχτηκαν με τα επίγεια• το σκοτάδι σβήστηκε, το φως έλαμψε, ο θάνατος κατατροπώθηκε».
Η παρουσία δηλαδή του Υιού του Θεού μας συμφιλίωσε με τον Θεό• ο Σαρκωμένος Λόγος του Θεού ήρθε για να φέρει στον πεπτωκότα άνθρωπο την ειρήνη, όπως χαρακτηριστικά ψάλλει η Αγία μας Εκκλησία : «Θεός ων ειρήνης, Πατήρ οικτιρμών της μεγάλης Βουλής σου τον Άγγελον, ειρήνην παρεχόμενον απέστειλας ημίν …» (Ε’ ωδή Καταβασιών Χριστουγέννων).
Αδελφοί μου, σήμερα πολλοί μιλούν για Ειρήνη, δημιουργούν ειρηνευτικούς οργανισμούς, διοργανώνουν συνέδρια και άλλες εκδηλώσεις χάριν της ειρήνης, αλλά η πολυπόθητος Ειρήνη παραμένει μια φευγαλέα σκια του πλανήτη μας. Ας μην ξεχνάμε πως χωρίς Χριστό δεν μπορεί να υπάρξει Ειρήνη στη γη, και μάλιστα στις καρδιές μας. Μας το ξεκαθαρίζει το πνεύμα του Θεού με το στόμα του Αποστόλου Παύλου : «Ο Χριστός εστιν η ειρήνη ημών» (Εφ. β’ 14). Σ Αὐτὸν τον Μεγάλο Ειρηνοποιό θα βρούμε την Ειρήνη και την Ευτυχία, που μας προσφέρεται μέσα στο πνευματικό σώμα Του, δηλαδή στην Αγία Εκκλησία Του, η οποία με τα θεία μυστήριά της και κατ ἐξοχὴν με το μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας μας απαλλάσσει από τις αμαρτίες, μας αγιάζει, μας αναγεννά και μας λυτρώνει. «Το αίμα του Χριστού καθαριεί την συνείδησιν ημών από νεκρών έργων» (Εβρ. θ 14), δηλαδή το αίμα του Ιησού Χριστού καθαρίζει τη συνείδησή μας από τα έργα τα οποία φέρουν την ψυχική νέκρωση και αφαιρούν την εσωτερική χαρά και ειρήνη.
Επομένως, αν θέλουμε τη χαρά, την ειρήνη, την ευτυχία και γενικά τη λύση όλων των μεγάλων κοινωνικών και τραγικών προβλημάτων, δεν έχουμε παρά να σπεύσουμε όλοι, μικροί και μεγάλοι, άρχοντες και λαός και μάλιστα οι νέοι μας στο Σπήλαιο της Βηθλεέμ και εκεί με πίστη, απλότητα, ταπείνωση και μετάνοια να προσκυνήσουμε το Θείο Βρέφος και να Του εναποθέσουμε τον εαυτό μας και τα πάσης φύσεως προβλήματά μας• και τότε θα αισθανθούμε και εμείς όπως οι ταπεινοί ποιμένες της Βηθλεέμ χαράν μεγάλην, και με ευφρόσυνη καρδιά θα δοξολογούμε και εμείς τον Σωτήρα μας Ιησού Χριστό, ψάλλοντας τον Αγγελικό ύμνο «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γής ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία» (Λουκ. β’ 14).
Διάπυρος προς Χριστόν Νηπιάσαντα
Ευχέτης Υμών
Ο Μητροπολίτης
***
Μήνυμα του Μητροπολίτη Βελγίου για τα Χριστούγεννα
Με τη Γέννησή Του ο Ιησούς Χριστός ”έκλινεν ουρανούς και κατέβη” Ψαλμ. 17,10, δια την ημετέραν σωτηρίαν. Ο Θεός έγινε άνθρωπος για να κάνη τον άνθρωπο Θεό, λέγει ο Μέγας Αθανάσιος, κατέβηκε στη γη για να ανεβάση τον άνθρωπο στον ουρανό, να τον ξαναφέρη στη χαμένη πατρίδα, να του ξαναδώση το αρχαίο κάλλος.
Ο Θεός γίνεται άνθρωπος και η ανθρωπότητα βρίσκει στο πρόσωπό Του συγχρόνως και τον Θεό και τον άνθρωπο, τον Θεάνθρωπο Χριστό, που γίνεται ο δοτήρας της σωτηρίας και της ευτυχίας.
Ο Χριστός ήρθε στον κόσμο για να μας φέρη πάλι τη γνώση του Θεού, που την είχε χάση ο άνθρωπος. Κι η γνώση του Θεού είναι η αιώνια ζωή, όπως είπε ο ίδιος στους μαθητές Του: ”Αύτη δε εστιν η αιώνιος ζωή, ίνα γινώσκωσί σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και ον απέστειλας Ιησούν Χριστόν” {Ιω ιζ , 3}.
Ο Θεός πήρε ανθρώπινη σάρκα, "επί της γης ώφθη και τοις ανθρώποις συνανεστράφη", για να μας γλυτώση από τον αιώνιο θάνατο, να μας βγάλη από το σκοτάδι της απιστίας, να μας δείξη τον αληθινό δρόμο, ώστε να καταλαβαίνουμε πως πηγαίνουμε να πέσουμε στον γκρεμό της απώλειας.
Ενανθρώπησε ο Θεός για να μας κάνη φωτόμορφα τέκνα Του, κληρονόμους της αθάνατης ζωής, σαν θα φύγουμε από τον μάταιο τούτο κόσμο, αφού ζήσουμε δεμένοι μεταξύ μας με την αγάπη.
Ας ζεστάνουμε την καρδιά μας με την αγάπη, κι ας σκεφθούμε τις Άγιες αυτές μέρες όλους τους ανθρώπους που βρίσκονται σε ανάγκη. Ιδιαίτερα να σκεφθούμε τους λίγους εναπομείναντες στην Πόλη των ονείρων μας, στην Κωνσταντινούπολη, στο Οικουμενικό μας Πατριαρχείο με τα πολλά ιδρύματα που περιμένουν τη βοήθειά μας για να εξασκήσουν με τη σειρά τους έργα αγάπης. Ας τους βοηθήσουμε και με την προσευχή μας, αλλά και με την συμπαράστασή μας στον έκτακτο δίσκο τα Χριστούγεννα.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων και σας καλώ όλους στην Κοπή της Βασιλόπιττας της Ιεράς μας Μητροπόλεως, που θα γίνη στον Μητροπολιτικό μας Ναό των Παμμεγίστων Ταξιαρχών Βρυξελλών, την Κυριακή μετά τα Φώτα, 9 Ιανουαρίου 2011 στις 4 το απόγευμα.
Εύχομαι με όλη μου την καρδιά ο Επιφανείς Θεός μας να χαρίζη στον καθένα υγεία ακλόνητη και κάθε επιθυμητό. Χρόνια Πολλά.
Ο Μητροπολίτης
† ο Βελγίου Παντελεήμων
***
Μήνυμα Μητροπολίτη Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου Ευγένιου για τα Χριστούγεννα
Αγαπητά μου παιδιά,
«Δεύτε ίδωμεν πιστοί, που εγεννήθη ο Χριστός».
Για μια ακόμη χρονιά, ο ιερός υμνογράφος μας απευθύνει την πρόσκληση της Αγίας μας Εκκλησίας, να γίνομε προσκυνητές του κοσμοχαρμόσυνου γεγονότος της Γεννήσεως του Χριστού μας. Μας προσκαλεί να μεταφερθούμε νοερά εκεί, στο ταπεινό Σπήλαιο της Βηθλεέμ, να συμψάλομε με τους Αγγέλους το «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη», να συμπροσφέρομε τα δικά μας δώρα με τους τρεις μάγους εξ Ανατολών. Να γίνομε για λίγο όπως εκείνοι, να αφήσομε τους εγωκεντρικούς ορθολογισμούς μας και ταπεινά να του προσφέρομε τα δώρα μας, ή μάλλον τα δώρα Του, αφού τίποτε δικό μας δεν έχομε.Ας του προσφέρομε λοιπόν τον χρυσό της φιλανθρωπίας μας, της κενωτικής αγάπης μας δηλαδή στον άνθρωπο και το περιβάλλον του, τον λίβανο της ευλάβειας και της αγάπης μας στο μυστικό σώμα Του, την Αγία μας Εκκλησία και τα σμύρνα των αρετών μας. Ας θελήσομε να ανοίξομε τα μάτια της ψυχής μας και να δούμε το φως Του και ας νιώσομε την συγκίνηση και την χαρά που έζησαν οι βοσκοί μπροστά στο θαύμα της Ενανθρωπήσεώς Του.
Η Γέννηση του Χριστού αποτελεί πηγή ανέκφραστης χαράς για όλο τον κόσμο γιατί φανερώνει και πραγματοποιεί το προαιώνιο σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία μας. Ο Θεός γίνεται άνθρωπος για να θεώσει τον άνθρωπο. «Ο Θεός άνθρωπος γίνεται, ίνα Θεόν τον άνθρωπον απεργάσηται», λένε οι θεοφόροι Πατέρες μας. Ο Θεός κατέβηκε στον άνθρωπο για να ανέβει ο άνθρωπος στον Θεό. Το απολυτρωτικό έργο του Χριστού βρίσκει ανταπόκριση σε μας, όσο καθένας μας προσωπικά Τον δέχεται στη ζωή του, όσο καθένας μας προσπαθεί και αγωνίζεται να μεταμορφώνει την καθημερινότητά του σε ζωή και πράξη χριστιανική.
Τότε η Γέννηση του Χριστού γίνεται δική μας αναγέννηση, δική μας αναδημιουργία και η εορτή της Γεννήσεως δεν είναι μια εορτή που έρχεται και περνά, δεν είναι μια εορτή εποχιακού χαρακτήρα που εξυπηρετεί τις κοινωνικές και ψυχολογικές μας καταστάσεις, μια εορτή τυλιγμένη μέσα στο ρομαντισμό, στο συναισθηματικό διάκοσμο, στα έθιμα ή στην ανταλλαγή ευχών και δώρων μόνο. Δεν είναι μια εορτή που την εορτάζομε επιφανειακά, αλλά πραγματικά, ουσιαστικά, πνευματικά και βιωματικά. Για τους πιστούς «αεί Χριστούγεννα εστί και αεί Θεοφάνεια εστί», πάντα είναι Χριστούγεννα και Θεοφάνεια, αφού διαρκώς μέσα στην Εκκλησία γεννάται εντός μας ο Χριστός και αναγεννάται η ύπαρξή μας κοντά Του.
Αυτό το μήνυμα, που δεν είναι κενός λόγος αλλά πορεία ζωής, δίδει νόημα και ελπίδα σε όλους μας αυτήν την δύσκολη χρονική στιγμή που ζούμε. Ο κόσμος ολόκληρος, η Χώρα μας και μαζί άλλες Χώρες, κλονίζονται από την υπάρχουσα οικονομική κρίση. Γίνονται προσπάθειες, γίνονται αγώνες, γίνονται θυσίες, για να υπερβούμε την δυσκολία αυτή και όλοι μαζί να διέλθομε όσο το δυνατόν αλώβητοι και δυνατοί.
Τα Χριστούγεννα προβάλλουν ως αιτία χαράς και ελπίδας. Θυμίζουν ότι μπορούμε, παρά τις όποιες δυσκολίες, να χαιρόμαστε και να ελπίζομε. Να ζούμε και να αγωνιζόμαστε. Σε αυτήν την κρίση και σε κάθε κρίση, κάθε μορφής, κάθε έκτασης.
Η Γέννησις του Χριστού, ας «γεννήσει» στις καρδιές, στη ζωή, στις οικογένειες και στα σπίτια μας τη χαρά, τη βεβαιότητα, τη σιγουριά, ότι είμαστε παιδιά δικά Του και ότι δεν φοβόμαστε κοντά Του καμμιά δυσκολία και κανένα κίνδυνο. Αυτό το μήνυμα των Χριστουγέννων μας δίδει τη δύναμη να στεκόμαστε όρθιοι και να αγωνιζόμαστε.
Αγαπητά μου παιδιά,
Είναι η πρώτη φορά που εορτάζομε τα Χριστούγεννα μαζί. Ως Επίσκοπός Σας, Σας εύχομαι πατρικά ευφρόσυνες εορτές, χρόνια ευλογημένα και ειρηνικά. Ο Χριστός μας να ευλογεί πάντοτε την ζωή και τα σπίτια Σας.
Με πατρική αγάπη
Ο Επίσκοπός σας
***
Ο Μεσσηνίας Χρυσόστομος για την εορτή των Χριστουγέννων
Προς Το Χριστεπώνυμο πλήρωμα της Ιεράς Μητροπόλεως
Αγαπητά μου παιδιά,
Σήμερα που η Αλήθεια χάνει την επικαιρότητά της και οι Αξίες δεν θεωρούνται πλέον ως κάτι δεδομένο,
Σήμερα που η αντιπαλότητα τείνει να μεταβληθεί σε έκφραση φονικού μίσους και απάνθρωπης συμπεριφοράς,
Σήμερα που η αβεβαιότητα και η κρίση οδηγεί σε στασιμότητα και απραξία, η αντίληψη ότι ο αγώνας του ανθρώπου μέσα στον κόσμο κινείται μεταξύ πίστεως και απιστίας είναι χωρίς περιεχόμενο, ενώ συγχρόνως αποτελεί απλά μία διαπίστωση χωρίς νόημα.
Η Γέννηση του Χριστού, μέσα στην ιστορία, ως μία πρόκληση για αφύπνιση, μετοχή και ανάληψη ευθυνών, αποτελεί το πρότυπο για να κατανοήσουμε την έννοια της συλλογικής συμμετοχικότητας, την ανάληψη των ευθυνών μας, την αυτοσυνειδησία των αδυναμιών μας και συγχρόνως να αγωνιστούμε το άθλημα της κοινωνίας,της αυθυπέρβασης, της ανιδιοτέλειας και της προσφοράς, με σκοπό να αναδειχθεί η Αλήθεια για τη ζωή και η Αξία για τον άνθρωπο και την κοινωνία.
Η Γέννηση του Χριστοῦ αλλά και ολόκληρο το επί γης έργο Του, μας φανερώνει το πραγματικό και έμπρακτο περιεχόμενο της πίστης μας στην Αλήθεια και στήν Αξία.
Μόνο ο προσανατολισμός στο μήνυμα των Χριστουγέννων μπορεί νά δώσει ελπίδα για ένα καλύτερο, αληθινό και αξιοκρατικό μέλλον με νόημα ζωής, αφού μόνο ο Γεννηθείς Χριστός είναι η Αλήθεια και η Ζωή του κόσμου.
ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
† Ο ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
***
«ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ» του Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης Ανθίμου
Ο κύκλος του χρόνου μας επαναφέρει και πάλι στο χαρμόσυνο εορτασμό της φιλανθρώπου βουλής του αχρόνου Θεού, του Πλάστη μας και Δημιουργού του Σύμπαντος Κόσμου. Οι ανά τους αιώνες ψαλλόμενοι δοξολογικοί ύμνοι από όλες τις γενηές του χριστιανικού κόσμου προς τον νεογέννητο Εμμανουήλ, κατά τη νύκτα της Βηθλεέμ, αποτελούν την μυριόστομη φωνή ευγνωμοσύνης προς τον εναθρωπήσαντα Υιό και Λόγο του Θεού. Είναι ακόμη η πανανθρώπινη επιβεβαίωση της τομής που επήλθε στην ιστορία όλου του κόσμου, ακόμη και εκείνων των λαών που για την ώρα δεν λατρεύουν τον Χριστό και που δεν επίστευσαν στο Ευαγγέλιο. Το μεγαλύτερο γεγονός της παγκοσμίου ιστορίας, υπό την έννοια του ιερού και ανυπερβλήτου μυστηρίου, εξακολουθεί να παραμένη, και θα παραμένη, η Γέννηση του Ιησού Χριστού στο σπήλαιο της Βηθλεέμ. Οι μεγάλες προφητείες επιβεβαιώνονται, η έντονη προσδοκία του ανθρώπου για την έλευση του Σωτήρα Θεού ικανοποιείται, η ανθρωπότητα μπαίνει στη λεωφόρο της λυτρώσεως, ο Ήλιος της δικαιοσύνης ανατέλλει ελπιδοφόρος, γι’ αυτό και «τα σύμπαντα σήμερον χαράς πληρούνται, Χριστός ετέχθη εκ της Παρθένου», κατά τον υμνωδό της Εκκλησίας.
Συνεχισταί και εμείς της δισχιλιετούς ανθρωπίνης προσκυνηματικής πορείας προς τον Ιησούν της Βηθλεέμ, κλίνομε σήμερα ευλαβικά τα γόνατά μας ενώπιόν του, εναποθέτοντας σ’ Εκείνον την πίστη μας, την λατρεία μας και τις ελπίδες μας. Εκείνος είναι η αποκάλυψη της αληθείας, Εκείνος είναι η απαρχή της καινούργιας εποχής, της Καινής Διαθήκης, Εκείνος είναι η προσφορά και ο άρτος της αληθινής ζωής, Εκείνος είναι η πηγή της χαράς, Εκείνος είναι το άγγελμα της ειρήνης, Εκείνος είναι η πηγή της παρακλήσεως, Εκείνος είναι η ενσάρκωση της αγάπης, Εκείνος είναι η Ανάσταση και η Αιωνιότητα. Αυτά τα ουράνια δωρήματα περιλαμβάνονται μαζύ με όλο το πλήρωμα της θείας αποκαλύψεως στο μήνυμα του θεοστάλτου αγγέλου στο Σπήλαιο της Βηθλεέμ. «Ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην, ήτις έσται παντί τω λαώ, ότι ετέχθη υμίν σήμερον Σωτήρ, ος εστι Χριστός Κύριος» (Λκ. 2, 10-11).
Ακόμη και οι αρνηταί του Ιησού Χριστού απέδειξαν με την άρνησή τους ότι δεν είχαν την δύναμη να παραβλέψουν την παρουσία του και την επίδρασή του στην ιστορία του κόσμου. Ο Χριστός είναι αγάπη και ελπίδα και για εκείνους που δεν τον πιστεύουν. Ιδιαίτερα μέσα στην ορθόδοξη Εκκλησία,ο Χριστός είναι για τους πιστούς, για όλους εμάς, ο Λυτρωτής, ο Διδάσκαλος, ο Σωτήρας, ο Δίκαιος Κριτής, η ίδια η σοφία του Θεού. Μέσα από την μυστηριακή πράξη της Εκκλησίας, και από τον Λόγο των Γραφών και της Ιεράς Παραδόσεως, ο Χριστός φανερώνεται στη ζωή του καθενός μας ζητώντας να φωτίση την συνείδηση και τον νου μας, να ζεστάνη τις καρδιές μας και να εμπνεύση φρόνημα αρετής και αγιότητος στις ψυχές μας. Εάν εμείς δεν θέλομε τον φωτισμό, την πνευματική ζεστασιά και την θεία έμπνευση του Ιησού, τότε Εκείνος φεύγει αναζητώντας άλλες φιλόξενες εστίες. Έτσι, ενώ βλέπομε να αυξάνουν τα φωτιζόμενα έμψυχα σπήλαια από την επίσκεψη του Χριστού, διακρίνομε και άλλα που βυθίζονται στο σκοτάδι της αρνήσεως και της αμετανοησίας. Χαρά του Ουρανού και της Γης είναι να δέχωνται οι άνθρωποι στις ψυχές τους τον Θεό ως εμπνευστή των φρονημάτων τους και ως ρυθμιστή της ζωής τους. «Ο Θεός θέλει πάντας σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν» (Α’ Τιμ. 2,4).
Γι’ αυτό, τούτα τα Χριστούγεννα, ας πετάξωμε κάτω τα σιδερένια δεσμά της στείρας λογικής, και ωπλισμένοι με τα χρυσά φτερά της πίστεως να συναντήσωμε τον Εμμανουήλ. Είναι ολόκληρη η σοφία του Θεού. Δεν είναι ένας κοινωνικός αναμορφωτής. Είναι ο αιώνιος Λυτρωτής. Δεν είναι ένας αρχηγός θρησκείας. Είναι ο αληθινός Θεός που ετίμησε το γένος μας με την ενανθρώπησή του. Δεν είναι σκληρός και τιμωρός. Είναι όλος ευσπλαγχνία και η ίδια η αγάπη. Η πορεία του Χριστού από την ταπείνωση της Βηθλεέμ μέχρι το μαρτύριο του Γολγοθά είναι το διάγραμμα της πορείας του καθενός μας προς την λύτρωση.
Μέσα στον ταραγμένο σύγχρονο κόσμο, που είναι γεμάτος από ανασφάλειες και πολύμορφες κρίσεις, ας κρατήσωμε σταθερή πο-ρεία προς τον Ιησού της Βηθλεέμ, τον αποκεκαλυμμένο αιώνιο Λόγο, προς την αλήθεια και την ζωή. Φάτνες οι καρδιές μας. Δώρα οι αρετές μας. Φωτεινό άστρο το ιερό Ευαγγέλιο, για μια θέση στην κιβωτό της σωτηρίας, την Εκκλησία του Αρχιποίμενος Χριστού.
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ο ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΑΝΘΙΜΟΣ
***
Κορίνθου Διονύσιος: "Δοκιμαζόμαστε με την οικονομική κρίση,
που κατά βάθος αποδεικνύει την πνευματική μας χρεωκοπία"
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ
Προς τον Ιερόν Κλήρον, τας Μοναστικάς Αδελφότητας και τον Ευσεβή Λαόν της καθ Ημάς Αποστολικής Ιεράς Μητροπόλεως.
Τέκνα μου εν Κυρίω αγαπητά,
«Δι υμάς επτώχευσε πλούσιος ων, ίνα υμείς τη
εκείνου πτωχεία πλουτήσητε» (Β’ Κορ. η’, 9).
«Επτώχευσε πλούσιος ων» ο Ύψιστος Θεός. Ήλθε στον κόσμο ο Δημιουργός και Πλάστης του κόσμου. Γεννήθηκε ο Χριστός! Συγκατάβαση μεγάλη και πρωτοφανής! Και μόνο η ενανθρώπισή Του αποτελεί πτωχεία.
Εγκατέλειψε τους ουρανούς και ήλθε στη γη. «Ο περιπατών επί πτερύγων ανέμων» κείται ως νήπιο μέσα στο ακάθαρτο και σκοτεινό σπήλαιο. «Ο Εποχούμενος επί των Χερουβίμ» φορεί πτωχικά βρεφικά σπάργανα. Ο επί Θρόνου μετά Πατρός και Αγίου Πνεύματος στην φάτνη. Ο τα «πάντα πληρών απερίγραπτος» περιγραπτός εν μέσω αλόγων ζώων.
Πτωχός ως βρέφος ο Ιησούς. Πτωχός ως παιδί. Πτωχός καθ όλη την επί γης παρουσία Του. Σαν ξυλουργός εξοικονομεί τα προς το ζην. Στερείται ο Κύριος των όλων οποιασδήποτε περιουσίας. Ο ίδιος διακήρυξε: «Οι αλεπούδες έχουν τρύπες και τα πτηνά του ουρανού κατοικίες, ενώ ο Υιός του ανθρώπου δεν έχει που να γύρη το κεφάλι» (Ματθ. η’, 20). «Πλούσιος ων επτώχευσεν»!!!
Γιατί όμως αυτή η πτωχεία; Για ποιούς επτώχευσε; Την απάντηση την δίδει ο Απόστολός μας Άγιος Παύλος.
Έγινε πτωχός ο Θεός για να πλουτήση ο πτωχός άνθρωπος. Πτωχός ήταν ο άνθρωπος προχριστιανικά. Πτωχός γιατί δεν κατώρθωσε να βρη την αλήθεια και κατά συνέπεια έμεινε «πεινασμένος» και «διψασμένος», λατρεύοντας για θεό του τα είδωλα, τα φυσικά φαινόμενα, τον εαυτό του!!!
Ήλθε όμως «το Φως το της γνώσεως». Το βρέφος της Βηθλεέμ. Και «ο λαός ο καθήμενος εν σκότει είδε φως μέγα, και τοις καθημένοις εν χώρα και σκια θανάτου φως ανέτειλεν αυτοίς» (Ματθ. δ’, 16). Το βρέφος της Βηθλεέμ φανέρωσε τον αληθινό Θεό. Το βρέφος της Βηθλεέμ αποκάλυψε τα μυστήρια της Βασιλείας του Θεού και «όσοι έλαβον αυτόν» (Ιω. α’, 12) ανά τους αιώνες αναφωνούν μέσα από την υμνολογία της Εκκλησίας μας «επεφάνης εν τω κόσμω ο τον κόσμον ποιήσας, ίνα φωτίσης τους εν σκότει καθημένους, φιλάνθρωπε, δόξα σοι»!
Πτωχός ήταν ο άνθρωπος προ Αυτού, γιατί η καρδιά του ήταν έρημη από αισθήματα αγάπης και φιλανθρωπίας. Ο σκοτισμός του νου την δηλητηρίασε. Η φιλαυτία την μάρανε. Άνθρωποι εθεωρούντο μόνον οι οικείοι και οι ομοεθνείς. Όλοι οι άλλοι ξένοι και εχθροί.
Η διδασκαλία της Αγάπης, πρώτη φορά από το βρέφος της Βηθλεέμ κηρύχθηκε. Ο πτωχός «Βηθλεεμίτης» κατάργησε τις διαιρέσεις. Και ο Απόστολος Του στους Αθηναίους κήρυξε «ο Θεός… εδημιούργησε ολόκληρον το ανθρώπινο γένος από ένα αίμα δια να κατοική εις όλην την γην» (Πραξ. ιζ’, 26), στους δε Γαλάτας έγραψε: «είσθε όλοι υιοί Θεού» (Γαλ. γ’, 26).
Δεν είναι το βρέφος της Βηθλεέμ μόνον που εμπνέει την αγάπη αλλά κυρίως Αυτός που οργανώνει την αγάπη αδιακρίτως για όλους τους ανθρώπους. Το Ευαγγελικό κήρυγμα «επείνασα γαρ και εδώκατέ μοι φαγείν… ξένος ήμην και συνηγάγετέ με … ησθένησα και επισκέψασθέ με …» (Ματθ, κε’, 35-36) απέβη πηγή ιδρύσεως και λειτουργίας ποικίλων φιλανθρωπικών Ιδρυμάτων. Νοσοκομεία, βρεφοκομεία, πτωχοκομεία, γηροκομεία, Άσυλα Ανιάτων και κάθε άλλο φιλανθρωπικό κατάστημα ιδρύθηκαν για πρώτη φορά από την Εκκλησία του Χριστού και έδωσαν νέα εμφάνιση στην Ανθρωπότητα κατά την δράση της υπέρ της περιθάλψεως της ποικίλης δυστυχίας, σε αντίθεση προς την απανθρωπία και την σκληρότητα του κόσμου προτού έλθη στην γη ο Θεός. Η καρδιά αναγεννήθηκε. Πλουτίσθηκε με ευγενή αισθήματα και διευρύνθηκε. Γράφει ο Απόστολός μας στους προπάτορές μας Κορινθίους «η καρδία ημών πεπλάτυνται» (Β’ στ’, 11).
«Δι ημάς επτώχευσε πλούσιος ων, ίνα ημείς τη Εκείνου πτωχεία πλουτήσωμεν». Δεν θέλησε όμως ο άνθρωπος να δεχθή την προσφορά του Θεού. Ποικιλότροπα πολέμησε το βρέφος της Βηθλεέμ. Με τον Ηρώδη, με ξίφη, με λόγους, με συγγραφές, με φιλοσοφικά και άλλα συστήματα … Νόμισε ότι μόνος του θα γίνη πλούσιος, ότι δεν έχει ανάγκη τον Θεό. Απέκτησε πολλά αγαθά. Ανύψωσε το βιοτικό του επίπεδο. Εξασφάλισε ανέσεις, «και έφαγεν … και ενεπλήσθη, και απελάκτισεν ο ηγαπημένος, ελιπάνθη, επαχύνθη, επλατύνθη και εγκατέλιπε τον Θεόν τον ποιήσαντα αυτόν και απέστη από Θεού σωτήρος αυτού» (Δευτ. λβ’, 15) με αποτέλεσμα να μείνη πτωχός. Πτωχός στο νου με την απόρριψη του Θεού και τις πάσης φύσεως καινοφανείς διδασκαλίες. Πτωχός στην καρδιά με την σκληρότητα και την αδιαφορία. Δυστυχώς όμως σήμερα πτωχοί, εδώ στην χώρα μας οι άνθρωποι, και στην τσέπη!
Μη πλανώμεθα άλλο αδελφοί μου. Μην αναβάλλουμε. Μη πειραματιζώμεθα. Μη δοκιμάζουμε άλλο… Δυστυχώς δοκιμάσαμε και ήδη δοκιμαζόμαστε με την οικονομική κρίση, που κατά βάθος αποδεικνύει την πνευματική μας χρεωκοπία. «Χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» (Ιω. ιε’, 5) βροντοφωνάζει ανά τους αιώνες ο πτωχεύσας δι ημάς «πλούσιος ων» ενανθρωπήσας Ιησούς. Χωρίς το βρέφος της Βηθλεέμ «σύντριμμα και ταλαιπωρία» (Ψαλμ. ιγ’, 3). Με τον ενανθρωπήσαντα Θεό σωτηρία, ελπίδα, ζωή, χαρά, ευλογία «ως μηδέν έχοντες και πάντα κατέχοντες» (Β’ Κορ. στ’, 10). Χριστούγεννα! «Δεύτε ίδωμεν πιστοί, που, πως και γιατί εγεννήθη ο Χριστός», και ας αναλάβουμε δια της επιλογής μας τις ευθύνες μας. Αυτού η Χάρις και το Μέγα Έλεος ας είναι μαζί μας τώρα και πάντοτε και εις τους απεράντους αιώνες. Αμήν.
Με την αγάπη του Γεννηθέντος Χριστού μας
σας κατασπάζομαι στοργικά και εύχομαι για την προκοπή Σας
Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
† Ο ΚΟΡΙΝΘΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ
***
Δράμας Παύλος προς τον λαό για τα Χριστούγεννα
Π Α Υ Λ Ο Σ
Ελέω Θεού Επίσκοπος και Μητροπολίτης της Θεοσώστου Ιεράς Μητροπόλεως Δράμας
προς
τον ευαγή Ιερόν Κλήρον και τους ευσεβείς και ευλογημένους χριστιανούς της μαρτυρικής Επαρχίας ταύτης, ευχήν και ευλογίαν παρά του τεχθέντος Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Χαρμόσυνον το λυτρωτικόν μήνυμα, το εκχυθέν από των χειλέων των αγίων αγγέλων προς τον κόσμον. Μήνυμα του Ουρανού προς την Γην. «Ιδού ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην, ήτις έσται παντί τω λαώ, ότι ετέχθη υμίν σήμερον Σωτήρ, ος εστι Χριστός Κύριος». (Λουκ. β 10-11).
Ο καθήμενος επί των Χερουβείμ σήμερον ευρίσκεται ως βρέφος επάνω εις την γην. Αυτός που είναι αθέατος από τα εξαπτέρυγα Σεραφείμ, έγινε σάρκα και οράται αισθητώς από τους ανθρωπίνους οφθαλμούς.
«Ετέχθη ημίν σήμερον Σωτήρ». Ο μοναδικός αιώνιος Σωτήρ, ο οποίος έφερε την αληθινήν Σωτηρίαν, την αιωνίαν λύτρωσιν, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Ο εκ της Παρθένου Μαρίας γεννηθείς και επί του σταυρού προσηλωθείς παραμένει, λίθος ακρογωνιαίος, σημείον αντιλεγόμενον, προσφέρων εις την ανθρωπότητα το πανάγιον Σώμα Του και το ζωήρυτον Αίμα Του λύτρωσιν και σωτηρίαν, ζωήν και ανάστασιν εις πάντα άνθρωπον.
Σήμερον ετέχθη ο Σωτήρ, ο άρχων της ειρήνης, ο ειρηνοποιός των ψυχών και των οίκων εκείνων, των απεκδεχομένων την πνευματικήν βασιλείαν Του.
Σήμερον ετέχθη ο Σωτήρ των τυραννουμένων από τον διάβολον, από την φρίκην του θανάτου, δια να καταργήση τον θάνατον, δια να καταπατήση τον διάβολον.
Σήμερον ετέχθη ο Σωτήρ των απεγνωσμένων και των τεθλιμμένων, δια να λυτρώση από την απογοήτευσιν και την θλίψιν.
«Ο λαός ο καθήμενος εν χώρα και σκια θανάτου είδε φως μέγα». Ο δεδουλωμένος τη αμαρτία και τω μισοκάλω δαίμονι κόσμος, του Σωτήρος ελθόντος ελυτρώθη, ο κεκλεισμένος Παράδεισος ήνοιξεν. Ο Γεννηθείς «εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου» εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας, Σωτήρ, έθεσεν εις την διάθεσιν του ανθρώπου όλα τα μέσα δια οικοδόμησιν ζωής κατά Θεόν.
Ουδέν παρέλειψε δια την σωτηρίαν ημών και αναμένει....
Εις το κρίσιμον ερώτημα, εάν πράγματι επωφελήθη ο άνθρωπος από την προσφερθείσαν σωτηρίαν, την απάντησιν δίδει η ιστορία και το νεφελώδες παρόν. Αμφότερα παρέχουν την θλιβεράν μαρτυρίαν ότι ο Σωτήρ περιεφρονήθη και περιφρονείται. Ο εντός εισαγωγικών καλούμενος χριστιανικός κόσμος ζει και πολιτεύεται κατά τρόπον ειδωλολατρικόν. Μικρά μόνον μερίς ζει και πολιτεύεται κατά το θείον θέλημα. Ηχούν χαρμοσύνως τα σήμαντρα των Χριστουγέννων, όμως αι καρδίαι συνέχονται από το καταθλιπτικόν παρόν, από την σκληράν πραγματικότητα. Κύμβαλα πολέμων ηχούν, αναταραχαί, αναστατώσεις, διαθέσεις αλληλοεξοντώσεως σημειώνονται καθημερινώς. Επιδρομαί και λεηλασίαι ακόμη και τάφων. Ανηθικότητες και ασέλγειαι ανατριχιαστικαί. Πέραν όλων αυτών, την Πατρίδα μας, την χώραν των μαρτύρων και των ηρώων σκιάζει η οικονομική υποδούλωσις και ο φόβος της οικονομικής καταρρεύσεώς της. Δια μίαν ακόμη φοράν, κάτω από τα φώτα του εορταστικού διακόσμου των Χριστουγέννων θα ψαλούν οι παναρμόνιοι ύμνοι της μεγάλης εορτής, χωρίς όμως νʼ αγγίζουν το σκοτεινόν σπήλαιον των ανθρωπίνων καρδιών.
Δια μίαν ακόμη φοράν θα παραμείνουν οι άνθρωποι ασυγκίνητοι από την θυσίαν, του σαρκωθέντος Θεού, γεμάτοι έπαρσιν, σκότος, οργήν και κακότητα, εστερημένοι ομονοίας, ενότητος, συγχωρητικότητος, ειρήνης, θύματα μιας εποχής σκληράς, ανειρηνεύτου, παραβατικής των εντολών του Θεού.
Αδελφοί μου.
Γνωρίσματα αποκλειστικά της ιδιότητος του Χριστιανού αποτελούν η ειρήνη, η ενότης, η συγχωρητικότης, η ανιδιοτελής
αγάπη.
Ας εκζητήσωμεν συντετριμμένοι τον της Μεγάλης Βουλής του Θεού Άγγελον, τον παρέχοντα την ειρήνην, να φωτίση το εν ημίν σκότος, να καταυγάση την διάνοιαν ημών με το πνεύμα Του το παράκλητον, το ευθές, το ηγεμονικόν, το αγαθόν και να στερεώση τας χείρας ημών εις την επιτέλεσιν του αγαθού και να κατευθύνη τους πόδας ημών εις οδόν ειρήνης.
Είναι καιρός να κατανοήσωμεν ότι «όπου ζήλος και εριθεία, εκεί ακαταστασία και παν φαύλον πράγμα». (Ιακώβ, 3, 16). Και όπου συμφωνία, ειρήνη, ομόνοια, εκεί ο Χριστός.
Ας ειρηνεύωμεν, αδελφοί, προς τον Θεόν τα ευάρεστα Αυτώ ποιούντες, σωφρονούντες, αληθεύοντες, δικαιοπραγούντες.
Ας ειρηνεύωμεν προς τους εαυτούς μας υποτάσσοντας την σάρκα εις το πνεύμα προτιμώντες την κατά συνείδησιν πολιτείαν.
Ας ειρηνεύωμεν προς αλλήλους «ανεχόμενοι αλλήλων και χαριζόμενοι, καθώς και ο Χριστός εχαρίσατο υμίν». (Κολασ. 3,13).
Ας ειρηνεύωμεν φυλάττοντες την ειρήνην, την οποίαν ως κληρονομίαν ελάβομεν παρά του τεχθέντος Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, ποιούντες τα ευάρεστα Αυτώ.
Είθε, εν ειρήνη, του Κυρίου δεόμενοι, να λαμβάνωμεν καθʼ άπαντα τον βίον μας τα εκ του Θεοδέγμονος Σπηλαίου της Βηθλεέμ πηγάσαντα δωρήματα, απεκδεχόμενοι την παρεχομένην λύτρωσιν εκ της φθοράς και εκζητούντες την απόλαυσιν των αιωνίων αγαθών ως τέκνα του ουρανίου Πατρός, ω η δόξα και το Κράτος εις τους αιώνας. ΑΜΗΝ.
Διάπυρος προς τον εν τω Θεοδέγμονι Σπηλαίω
τεχθέντα Κύριον ευχέτης πάντων υμών.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΔΡΑΜΑΣ ΠΑΥΛΟΣ.
***
Χριστουγεννιάτικο μήνυμα του Βεροίας Παντελεήμονα
«Η βασιλεία σου, Χριστέ ο Θεός, βασιλεία πάντων των αιώνων, και η δεσποτεία σου εν πάση γενεά και γενεά».
Με αυτή τη βεβαιότητα και αυτή την πίστη εορτάζει και πανηγυρίζει η Ορθόδοξη Εκκλησία μας τη μεγάλη εορτή της Γεννήσεως του Κυρίου. Η βασιλεία του Χριστού, την οποία δια της Κυριακής προσευχής ζητούμε να έλθει «ως εν ουρανώ και επί της γης», δεν είναι μία βασιλεία εφήμερη και παροδική• δεν είναι μία βασιλεία αυταρχική και καταδυναστευτική, όπως είναι συνήθως οι βασιλείες των ανθρώπων. Είναι βασιλεία αγάπης και ταπεινώσεως• είναι βασιλεία δικαιοσύνης και ισότητος• είναι βασιλεια ελέους και φιλανθρωπίας.
Ιδού, γιατί ο βασιλεύς «κλίνει ουρανούς» και κατέρχεται στη γη.
Ιδού, γιατί ο βασιλεύς δεν έχει «τόπον εν τω καταλύματι».
Ιδού, γιατί ο βασιλεύς ευρίσκεται ως εσπαργανωμένο βρέφος στη φάτνη των αλόγων ζώων.
Ιδού, γιατί προσκυνείται κατ᾽ αρχήν από τους ποιμένες.
Ιδού, γιατί διώκεται από τον Ηρώδη και αναγκάζεται να φύγει εις την Αίγυπτο.
Ιδού, γιατί, παρότι στη διάρκεια των είκοσι αιώνων που πέρασαν από τη Γέννησή του πολλοί προσεπάθησαν να καταργήσουν τη βασιλεία του και να τον εκθρονίσουν από τον θρόνο του, απέτυχον όλοι παταγωδώς.
Ιδού, γιατί είκοσι αιώνες από τη Γέννησή του, οι φυλές των ανθρώπων συνεχίζουν να προστρέχουν ενώπιόν του και να προσκυνούν τη θεία Γέννησή του, όχι από φόβο αλλά από αγάπη• όχι από υποχρέωση αλλά από ευγνωμοσύνη• όχι από ανάγκη αλλά από σεβασμό. Διότι η βασιλεία του Χριστού είναι «βασιλεία πάντων των αιώνων, και η δεσποτεία του εν πάση γενεά και γενεά». Διότι ο βασιλεύς και δεσπότης Χριστός δεν ήλθε στη γη για να κατεξουσιάσει το πλάσμα του. Δεν «ήλθε διακονηθήναι αλλά διακονήσαι». Δεν ήλθε για να απολαύσει δόξα και πλούτο.
Αντίθετα, αν και Θεός, ήλθε στη γη χωρίς δόξα και χωρίς πλούτο. Ήλθε στη γη ως ταπεινό βρέφος για να ανυψώσει τον άνθρωπο στη δόξα που απώλεσε με την παρακοή και την αμαρτία, στη δόξα που στερήθηκε ακολουθώντας τον εωσφόρο στον δρόμο της επάρσεως και του εγωισμού. Ήλθε στη γη ως άνθρωπος για να χαρίσει στον άνθρωπο τον πλούτο της θεότητος που απεμπόλησε, όταν σαν τον άσωτο υιό έφυγε από την οικία του πατέρα, ζητώντας «το μέρος της ουσίας» που νόμιζε ότι του ανήκε.
«Εκένωσεν εαυτόν μορφήν δούλου λαβών». «Θεός ων γέγονεν άνθρωπος, ίνα Θεόν τον Αδάμ απεργάσηται». «Πλούσιος ων επτώχευσεν, ίνα ημείς τη εκείνου πτωχεία πλουτήσωμεν».
Αυτό είναι, αδελφοί μου, το νόημα και το περιεχόμενο της βασιλείας του Κυρίου, που παραμένει, και θα παραμένει, «βασιλεία πάντων των αιώνων» και προσφέρει στους ανθρώπους, που εκουσίως την αποδέχονται, τον πλούτο της χρηστότητος του Κυρίου. Προσφέρει την ειρήνη και την αγάπη που αποζητούν και επιδιώκουν όλοι οι άνθρωποι, την οποία όμως συχνά αναζητούν σε λάθος πρόσωπα και σε λάθος θεσμούς. Προσφέρει τον πραγματικό πλούτο των αρετών και των αξιών που αναδεικνύουν και τιμούν το ανθρώπινο πρόσωπο. Προσφέρει τη μοναδική δυνατότητα της εν Χριστώ αναγεννήσεως του ανθρώπου.
Αν οι βασιλείες του κόσμου, παλαιές και σύγχρονες, απέτυχαν και εξαφανίσθηκαν, είναι διότι δεν διέθεταν κανένα από τα χαρακτηριστικά της βασιλείας του Κυρίου. Απέτυχαν και εξαφανίσθηκαν, γιατί στηρίχθηκαν στη δύναμη του υλικού πλούτου και την αίγλη της κοσμικής δόξας. Απέτυχαν και εξαφανίσθηκαν, γιατί βασίσθηκαν στην εκμετάλλευση των ανθρώπων και στην καταδυνάστευση των λαών. Απέτυχαν και εξαφανίσθηκαν, γιατί αντιμετώπισαν την ισχύ τους όχι ως μέσο διακονίας και εξυπηρετήσεως του ανθρώπου και των πραγματικών αναγκών του, αλλά ως μέσο προσωπικής προβολής και οφέλους.
Αν ο κόσμος, αδελφοί μου, βιώνει σήμερα τις τραγικές συνέπειες μιας παγκόσμιας οικονομικής και κοινωνικής κρίσεως, αιτία είναι η εμπιστοσύνη που έδειξε στις ανθρωπινες βασιλείες και δεσποτείες, οι οποίες αντί να τον απελευθερώσουν, όπως του υποσχόταν, τον μετέτρεπαν προοδευτικά σε δέσμιο του εγωισμού και αυταρεσκείας του και σε δούλο του καταναλωτισμού και του ευδαιμονισμού. Γι᾽ αυτό, αν ο άνθρωπος της εποχής μας ζητά πράγματι την απελευθέρωση από αυτές τις βασιλείες και τις κυριαρχίες που τον οδήγησαν στην καταστροφή, δεν έχει παρά να στραφεί στη φάτνη της Βηθλεέμ, εκεί όπου ο Χριστός εγεννήθη• δεν έχει παρά να στραφεί και να πιστεύσει στον Χριστό, του οποίου η βασιλεία και η δεσποτεία είναι αιωνία, και του εξασφαλίζει τη λύτρωση και τη σωτηρία.
Προς Αυτόν ας στραφούμε και εμείς, αδελφοί μου, όχι μόνο σήμερα αλλά και σε όλη μας τη ζωή, διότι «ουκ έστιν εν άλλω ουδενί η σωτηρία», ει μη εν τω εν φάτνη γεννηθέντι και ανακλιθέντι Χριστώ.
Διάπυρος προς Αυτόν ευχέτης
† Ο Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας Παντελεήμων
***
Χριστούγεννα …. Ως τη καρδιά μας. – «Δεύτε…. Έως Χαρτούμ»
του Επισκόπου Χαρτούμ Εμμανουήλ
Στις δύσκολες μέρες και ώρες που ζεί όλος ο κόσμος είναι δύσκολο να κατορθώνη κανείς να εκφέρη λόγο ελπιδοφόρο ή λόγο παρηγορητικό. «Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι μέσα τους θλιμμένοι. Εξωτερικά μπορεί να γελάνε και να είναι πρόσχαροι. Στρέφονται προς τα έξω για να διασκεδάσουν τον θρήνο που έρχεται από μέσα τους....».
Ο κηρυκτικός λόγος, όταν είναι απαύγασμα έμπονης ζωής και αληθινού βιώματος μπορεί να είναι κάποτε πειστικός. Μπορεί να προβληματίση δημιουργικά. Μπορεί να πείση. Μπορεί να δώση ελπίδα. Μπορεί να δώση φως. Πολλά μπορεί να κάνη ο λόγος εκείνος, που είναι βιωματικός και προϊόν «καρδίας συντετριμένης και τεταπεινωμένης», αγαπώσης το Όνομά Του.
Εν αναμονή των Χριστουγέννων «Δεύτε έως Χαρτούμ...». Ελάτε εδώ να βιώσουμεμαζί, αυτό πού ζούμε εδώ. Ελάτε... έως Χαρτούμ... Εστω νοερά. Έστω με λίγη φαντασία. Έστω με λίγη καλή θέληση. Έστω με λίγη αγάπη!...
Ελάτε μέσα στον εκατοντάχρονο Ναό του Ευαγγελισμού να ζήσουμε τη Γεννηση Του μαζί. Ελάτε να συμπανηγυρίσουμε το Μεγάλο Γεγονός, μαζί με τους ολίγους.... Μαζί με τα παιδιά μας. Αυτά τα παιδιά, που με την ιδιάζουσα αθωότητα των ματιών τους είναι σίγουρο πώς θα μας ταξιδέψουν από το Χαρτούμ..«έως Βηθλεέμ..!».
Και μετά την απλή και πανηγυρική Λειτουργία τη Χριστουγεννιάτικη, ελάτε να περπατήσουμε μαζί σε άλλους δρόμους... Σε άλλους κόσμους... Σε άλλες γειτονιές...., που ίσως ή μάλλον, πού σίγουρα θα μεταφέρουν τη σκέψη όλων «εκεί που γεννήθηκε ο Χριστός».
Δηλαδή μέσα στην ολοκληρωτική κατάφαση της φτώχειας, της απλότητας, του απέριττου, που τείνουν να χαθούν ή έχουν χαθεί προ πολλού στις «προηγμένες» ή καταναλωτικές κοινωνίες μας...
Μιά τέτοια γεύση, ίσως ξεκίνησε τώρα στις πολυπολιτισμικές κοινωνίες της κρίσης να γίνεται ορατή πραγματικότητα – στα Κοινά Τραπέζια Αγάπης, που «στήνονται» ήδη απ’ όλες τις Μητροπόλεις της Πατρίδας μας!...
Όμως εδώ, η απλότητα, το απέριττο, το μη προσποιήσιμο, το μη φτιαχτό, το μη ψεύτικο, το λιγότερο υποκριτικό, το αφιασίδωτο παίρνουν άλλη διάσταση. Αλλη γεύση. Αλλη εμπειρία. Εδώ δεν μπορείς να είσαι δήθεν... Εδώ είσαι αληθινός. Εδώ δε μπορείς να είσαι τίποτε άλλο, παρά μόνο ο εαυτός σου... που όσο είναι δυνατόν και αυτός ενταφιασμένος!...
«Γι’ αυτό και η ένωση μας με το Θεό είναι κατορθωτή μέσα από το θάνατο του εαυτού. Ή ο Θεός ή εγώ. Ο Θεός εισέρχεται μέσα μας από τη στιγμή που ο εαυτός μας παραδίδεται νικημένος...»
Αυτόν τον εαυτό μας «νικημένο» ή «παραδομένο» σ’ ΕΚΕΙΝΟΝ προσπαθούμε να προσφέρουμε στο χώρο αυτό, πού το Θέλημά Του μας έταξε!...
Ως οι «εσχατότεροι πάντων», συνεχίζουμε την εδώ διακονική μας πορεία. Και βιώνουμε, αν τελικά το κατορθώνουμε, βιώματα και εμπειρίες «ά οφθαλμός ουκ είδε και ούς ουκ ήκουσε» ( Α΄ Κορ. β΄ 9).
Εδώ νοιώθει κανείς, ότι η καθημερινή, ήσυχη βιωτή μας είναι γεμάτη από νόημα και μυστήριο, και είναι σαν μιά αθέατη προέκταση των αθέατων χρόνων του Ιησού στη Ναζαρέτ, πρίν από την έναρξη της δημόσιας Αποστολής Του... Εδώ βιώνουμε μυστήρια, πού δεν επενδύονται με λόγια!...
Αδελφοί μου,
Ας δούμε την παγκόσμια κρίση μ’ ένα θετικότερο μάτι. Εγκαταλείποντας τα σύνδρομα του εδώ και δεκαετίες «νεοπλουτισμού» μας, ας επιστρέψουμε στη περιοχή των παλαιών καλών χρόνων της κάποτε φτώχειας μας.
Γιά να ζήσουμε πιό γνήσια, πιό απλά τη ζωή μας. Γιά να ξαναμπεί ο Θεός και πάλι στις καρδιές μας. Να ζήσουμε και πάλι με τα απαραίτητα και όχι με τα περιττά. Γιά να επανέλθουμε στη κοινωνία της αγάπης. Να ξαναζεσταθούν οι καρδιές μας απ’ τη παρουσία Του και μόνο. Να ξαναπούμε «Δόξα τω Θεώ». Να χαιρετάμε τους άλλους, όχι σαν ξένους, αλλά σαν ΑΔΕΛΦΟΥΣ.
Αυτό το ολοκάρδιο μήνυμα καταθέτω προς ΟΛΟΥΣ, όσοι μπορούν να μας διαβάζουν και τους ευγνωμονούμε γι’ αυτό. Να προσεύχονται και να μας αγαπούν, όσο εμείς είμαστε «άξιοι» αυτής της αγάπης.
Ζήστε κάθε στιγμή αυτών των Αγίων ημερών. «Σκιρτήσατε αγαλλόμενοι», γιατί έρχεται ΑΥΤΟΣ ως ΦΤΩΧΟΣ που πλουτίζει ΠΟΛΛΟΥΣ. Μείνατε στην αγκαλιά της αγάπης Του. Και περπατήστε σ’ όλο τον κύκλο της ζωής Σας μαζί Του.
Οι κοινωνίες των ανθρώπων θα ξαναρχίσουν να έχουν ελπίδα, χαρά και νόημα ζωής, όσο εγώ κι εσείς βιώνουμε αγαπητικά το θέλημά Του. Όσο εμείς διαχρονικά θα μπορούμε πάντα να Του λέμε «Γενηθήτω το Θέλημα Σου, Κύριε!...».
Με τις ελάχιστες αυτές σκέψεις, που δεν γράφτηκαν «καθ’ υπεροχήν λόγου», αλλά από καρδιάς, θέλω να ευχηθώ σε ΟΛΟΥΣ τους αδελφούς μας στη Μητέρα Πατρίδα, την γλυκιά μας Ελλάδα, που ο καθένας την έχει μέσα στη καρδιά του, αλλά και στους όπου Γής Συνέλληνες αδελφούς μας, αυτά τα Χριστούγεννα ας φτάσουν «ως τη καρδιά μας», που λέει ο ποιητής. Το ξημέρωμα τους να φέρη ειρήνη, αγάπη, ομόνοια και λὐση των υπαρκτών προβλημάτων σε όλο τον κόσμο.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ εν ευλογίαις πολλαίς σε όλους τους ανά την Αφρική Συνεπισκόπους αδελφούς μου, που ασκούν την εξειδικευμένη Ιεραποστολή, σ’ όλους εκείνους τους λαούς της Αφρικής, που δεν έχουν ακούσει ακόμη για το ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ!...
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ εν ευλογίαις πολλαίς σε όλους εκείνους, που συνοδοιπορούν και βοηθούν το έργο του «Ευαγγελισμού» των ψυχών σ’ όλη την Αφρική.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σε όλους τους φίλους και αδελφούς, που «μακράν εστώτες», έρχονται κοντά μας, με το χνώτο της αγάπης τους και την ολοκάρδια προσευχή τους, προσφέροντας εκ του «υστερήματος» τους το περίσσευμα της αγάπης τους!...
Αδελφοί μου, Συνεπίσκοποι – και συνδιάκονοι του Θυσιαστηρίου της αγάπης, ένα μεγάλο ευχαριστώ σε ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ, που διευκολύνετε με κάθε τρόπο το έργο «των του Θεού αποσταλέντων», «εν γή ερήμω και αβάτω και ανύδρω», σ’ όλες τις χώρες, που το Πατριαρχείο μας, με Κεφαλή τον Πατριάρχη Ιεραπόστολο, κομίζουμε την αγάπη κυριολεκτικά σε ψυχές, που πεινάνε και διψάνε για το ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ.
Εύχεσθε και παρακαλείτε, αδελφοί, αυτή η χρονιά να είναι ακόμη πιό ελπιδοφόρα σε καρπούς αγάπης και ειρήνης.
Εύχεσθε και Σεις για μας αδελφοί.
Το ελάχιστο έργο μας ας είναι ένα «σπυρί» θυμιάματος, στο θυμιατό της αγάπης του Θεού, που έρχεται και είναι συνεχώς ανάμεσά μας.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ! ΧΡΟΝΙΑ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ! Και ο Θεός της ειρήνης ας είναι πάντα συνοδοιπόρος στη ζωή μας.
«Δόξα σε σένα Χριστέ, Λόγε του Θεού και Σοφία και Δύναμη και Θεέ Παντοκράτορα. Τι να σου αντιδωρίσουμε εμείς οι άπραγοι γιά όλα όσα μας χάρισες; Όλα μας τα’ χεις δοσμένα εσύ και τίποτ’ άλλο δε ζητάς από μας παρά ν’ αποδεχτούμε τη σωτηρία πού μας πρόσφερες, δίνοντας μας ακόμα και τη δύναμη για να το κάνουμε. Και την προσπάθειά μας πάλι νοιώθεις για χάρη γιατί είσαι απερίγραπτα αγαθός.
Σ’ ευχαριστούμε, εσένα που μας έδωσες την ύπαρξη, μα και μας χάρισες την αιώνια ζωή˙ εσένα που κι όταν την χάσαμε και την αρνηθήκαμε, μας οδήγησες πίσω σ’ αυτήν με την ενανθρώπησή σου πού καμιά γλώσσα δεν τολμά να ερμηνεύσει.» (Αγιος Ιωάννης Δαμασκηνός)
