Ζωηφόρος

Κυριακή Η΄ Λουκά

Κυριακή Η΄Λουκά

Το Ευαγγέλιο και το Αποστολικό Ανάγνωσμα της Κυριακής

η απόδοσή τους στην νεοελληνική

και κήρυγμα επί του Ευαγγελίου.

 

***

Κατά Λουκάν Ευαγγέλιο

Κεφάλαιο 10, χωρία 25 έως 37

Η παραβολὴ τοῦ καλοῦ Σαμαρείτου

Ι΄\ Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, 25 νομικός τις προσήλθε τω Ιησού, ἐκπειράζων αὐτὸν καὶ λέγων· διδάσκαλε, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; 26 ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν· ἐν τῷ νόμῳ τί γέγραπται; πῶς ἀναγινώσκεις; 27 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου, καὶ τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν· 28 εἶπε δὲ αὐτῷ· ὀρθῶς ἀπεκρίθης· τοῦτο ποίει καὶ ζήσῃ. 29 ὁ δὲ θέλων δικαιοῦν ἑαυτὸν εἶπε πρὸς τὸν ᾿Ιησοῦν· καὶ τίς ἐστί μου πλησίον; 30 ῾Υπολαβὼν δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν· ἄνθρωπός τις κατέβαινεν ἀπὸ ῾Ιερουσαλὴμ εἰς ῾Ιεριχώ, καὶ λῃσταῖς περιέπεσεν· οἳ καὶ ἐκδύσαντες αὐτὸν καὶ πληγὰς ἐπιθέντες ἀπῆλθον ἀφέντες ἡμιθανῆ τυγχάνοντα. 31 κατὰ συγκυρίαν δὲ ἱερεύς τις κατέβαινεν ἐν τῇ ὁδῷ ἐκείνῃ, καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἀντιπαρῆλθεν. 32 ὁμοίως δὲ καὶ Λευΐτης γενόμενος κατὰ τὸν τόπον, ἐλθὼν καὶ ἰδὼν ἀντιπαρῆλθε. 33 Σαμαρείτης δέ τις ὁδεύων ἦλθε κατ᾿ αὐτόν, καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἐσπλαγχνίσθη, 34 καὶ προσελθὼν κατέδησε τὰ τραύματα αὐτοῦ ἐπιχέων ἔλαιον καὶ οἶνον, ἐπιβιβάσας δὲ αὐτὸν ἐπὶ τὸ ἴδιον κτῆνος ἤγαγεν αὐτὸν εἰς πανδοχεῖον καὶ ἐπεμελήθη αὐτοῦ· 35 καὶ ἐπὶ τὴν αὔριον ἐξελθών, ἐκβαλὼν δύο δηνάρια ἔδωκε τῷ πανδοχεῖ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἐπιμελήθητι αὐτοῦ, καὶ ὅτι ἂν προσδαπανήσῃς, ἐγὼ ἐν τῷ ἐπανέρχεσθαί με ἀποδώσω σοι. 36 τίς οὖν τούτων τῶν τριῶν πλησίον δοκεῖ σοι γεγονέναι τοῦ ἐμπεσόντος εἰς τοὺς λῃστάς; 37 ὁ δὲ εἶπεν· ὁ ποιήσας τὸ ἔλεος μετ᾿ αὐτοῦ. εἶπεν οὖν αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· πορεύου καὶ σὺ ποίει ὁμοίως.

ΑΠΟΔΟΣΗ

Εκείνο τον καιρό κάποιος νομικός πλησίασε τον Ιησού πειράζοντας τον και λέγοντας· Διδάσκαλε, τι πρέπει να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή; Και ο Ιησούς του είπε· Τι είναι γραμμένο στο Νόμο; Πώς διαβάζεις; Και ο νομικός αποκρίθηκε και είπε· θα αγαπήσεις τον Κύριο πού είναι ο θεός σου με όλη σου την καρδιά και με όλη σου την ψυχή και με όλη σου τη δύναμη και με όλη σου τη σκέψη και τον πλησίον σου σαν τον εαυτόν σου. Τότε του είπε ο Ιησούς· Ορθά αποκρίθηκες· αυτό να κάνεις και θα ζήσεις. Μα ό νομικός, θέλοντας να δικαιολογηθεί είπε στον Ιησού· Και ποιος είναι ό πλησίον μου; Τότε παίρνοντας λόγο ο Ιησούς είπε. Ένας άνθρωπος κατέβαινε από τα Ιεροσόλυμα στην Ιεριχώ και έπεσε στα χέρια ληστών οι ληστές, αφού τον έγδυσαν και τον έδειραν, έφυγαν και τον αφήσαν μισοπεθαμένο. Έτυχε τότε και κατέβαινε στο δρόμο εκείνο ένας ιερέας πού τον είδε και προσπέρασε· το ίδιο και ένας λεβίτης, πού βρέθηκε σ' εκείνο τον τόπο, ήλθε, είδε και προσπέρασε. Και κάποιος Σαμαρείτης πού οδοιπορούσε ήλθε προς τα εκεί και όταν τον είδε πόνεσε μέσα του· και αφού πλησίασε, του έδεσε καλά τα τραύματα πλένοντας τα με κρασί και βάζοντας επάνω λάδι· και αφού τον ανέβασε στο ζώο του τον έφερε στο πανδοχείο και τον φρόντισε. Και την άλλη μέρα πού έφυγε έβγαλε και έδωκε δύο δηνάρια στον πανδοχέα, και του είπε· Φρόντισε τον και αν τύχει και ξοδέψεις κάτι παραπάνω, εγώ στο γυρισμό μου θα στο πληρώσω. Ποιος λοιπόν σου φαίνεται πώς από αυτούς τους τρεις έγινε ο πλησίον σ' εκείνον πού έπεσε στα χέρια των ληστών; Και ο νομικός είπε· εκείνος πού τον πόνεσε και τον κοίταξε. Του είπε λοιπόν ο Ιησούς· Πήγαινε και κάνε και συ το ίδιο.

***

Από την προς Γαλάτας Επιστολή του Αποστόλου Παύλου

Κεφ. 1, χωρία 11 έως 19

Τὸ εὐαγγέλιόν του τὸ ἔλαβε ἀπὸ τὸν Χριστὸν καὶ ὄχι ἀπὸ ἀνθρώπους

Αδελφοί 11 γνωρίζω δὲ ὑμῖν, τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὑπ' ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον· 12 οὐδὲ γὰρ ἐγὼ παρὰ ἀνθρώπου παρέλαβον αὐτὸ οὔτε ἐδιδάχθην, ἀλλὰ δι' ἀποκαλύψεως ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ. 13 ᾿Ηκούσατε γὰρ τὴν ἐμὴν ἀναστροφήν ποτε ἐν τῷ ᾿Ιουδαϊσμῷ, ὅτι καθ' ὑπερβολὴν ἐδίωκον τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπόρθουν αὐτήν, 14 καὶ προέκοπτον ἐν τῷ ᾿Ιουδαϊσμῷ ὑπὲρ πολλοὺς συνηλικιώτας ἐν τῷ γένει μου, περισσοτέρως ζηλωτὴς ὑπάρχων τῶν πατρικῶν μου παραδόσεων. 15 ῞Οτε δὲ εὐδόκησεν ὁ Θεὸς ὁ ἀφορίσας με ἐκ κοιλίας μητρός μου καὶ καλέσας διὰ τῆς χάριτος αὐτοῦ 16 ἀποκαλύψαι τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐν ἐμοί, ἵνα εὐαγγελίζωμαι αὐτὸν ἐν τοῖς ἔθνεσιν, εὐθέως οὐ προσανεθέμην σαρκὶ καὶ αἵματι, 17 οὐδὲ ἀνῆλθον εἰς ῾Ιεροσόλυμα πρὸς τοὺς πρὸ ἐμοῦ ἀποστόλους, ἀλλὰ ἀπῆλθον εἰς ᾿Αραβίαν, καὶ πάλιν ὑπέστρεψα εἰς Δαμασκόν. 18 ῎Επειτα μετὰ ἔτη τρία ἀνῆλθον εἰς ῾Ιεροσόλυμα ἱστορῆσαι Πέτρον, καὶ ἐπέμεινα πρὸς αὐτὸν ἡμέρας δεκαπέντε· 19 ἕτερον δὲ τῶν ἀποστόλων οὐκ εἶδον εἰ μὴ ᾿Ιάκωβον τὸν ἀδελφὸν τοῦ Κυρίου.

ΑΠΟΔΟΣΗ

Αδελφοί, σας κάνω γνωστό πώς το Ευαγγέλιο, πού σας κήρυξα δεν είναι ανθρώπινη διδαχή, γιατί ούτε εγώ το πήρα ούτε το διδάχθηκα από άνθρωπο, αλλά με αποκάλυψη του Ιησού Χριστού. Έχετε ακουστά βέβαια ποια ήταν κάποτε η συμπεριφορά μου ανάμεσα στους Ιουδαίους, ότι δηλαδή κυνηγούσα με μανία και εξολόθρευα την Εκκλησία του Θεού και ξεπερνούσα σε προκοπή μέσα στον Ιουδαϊσμό πολλούς συνομηλίκους συμπατριώτες μου, επειδή με έκαιγε μέσα μου ο ζήλος για τις παραδόσεις των πατέρων μου. Μα όταν ο Θεός πού με ξεχώρισε, άφ' όταν ήμουν ακόμα στην κοιλιά της μάνας μου και με κάλεσε με τη Χάρη Του, ευδόκησε να αποκαλύψει μέσα μου τον Υιό Του για να Τον κηρύττω στα έθνη. Τότε αμέσως δεν εμπιστεύθηκα τον εαυτό μου σε ανθρώπους ούτε ανέβηκα στα Ιεροσόλυμα σ' εκείνους πού ήσαν πριν από μένα Απόστολοι, αλλά έφυγα στην Αραβία και ύστερα ξαναγύρισα στη Δαμασκό. Ύστερα, μετά από τρία χρόνια, ανέβηκα στα Ιεροσόλυμα για να γνωρίσω προσωπικά τον Πέτρο κι έμεινα κοντά του δεκαπέντε ήμερες. Άλλον λοιπόν από τους Αποστόλους δεν είδα παρά μόνο τον Ιάκωβο τον αδελφό του Κυρίου.

***

Κυριακή Η' Λουκά

(Του Σαμαρείτου)

(Λουκ. ι', 25-37)

κήρυγμα επί του Ευαγγελίου

του Ιωάννη Δήμου

Θεολόγου - Φιλολόγου

από την ιστοσελίδα του: www.sostikalogia.com

Μια μέρα ένας νομικός, δηλαδή ένας άνθρωπος που ασχολείτο με την ερμηνεία του Μωσαϊκού Νόμου, προσποιήθηκε άγνοια και θέλοντας να πειράξει το Χριστό τον ρώτησε ποια είναι η πρώτη και μεγάλη εντολή. Ο Κύριος τότε τον ρώτησε, τι λέει σχετικά ο Μωσαϊκός νόμος; Ο νομικός σαν καλός μαθητής απάντησε ότι ο Νόμος παραγγέλει αγάπη προς το Θεό και τον πλησίον. Τότε ο Διδάσκαλος του είπε ότι σωστά αποκρίθηκες. Αυτό να πράττεις και θα ζήσεις αιώνια. Φαίνεται όμως ότι ο νομικός νόμισε ότι μειώθηκε στα μάτια του ακροατηρίου και συνέχισε, λέγοντας, και ποιος είναι ο πλησίον μου; Έτσι ο Κύριος έλαβε την αφορμή να διδάξει την περίφημη παραβολή του καλού Σαμαρείτη, η οποία αποτελεί θησαυρό ανεκτίμητο μέσα στην Καινή Διαθήκη.

Σύμφωνα με αυτή, ένας άνθρωπος κατέβαινε από τα Ιεροσόλυμα στην Ιεριχώ και καθ' οδόν έπεσε πάνω σε ληστές οι οποίοι αφού τον λήστεψαν τον τραυμάτισαν και τον παράτησαν στο δρόμο μισοπεθαμένο. Όταν πέρασε από εκεί ένας ιερέας δεν τον φρόντισε και απομακρύνθηκε απ’ αυτόν. Το ίδιο έπραξε και ένας Λευίτης, ο οποίος πέρασε και εκείνος από εκεί λίγο μετά τον ιερέα. Οι δύο αυτοί περαστικοί που αντιπροσωπεύουν τους άρχοντες των Ιουδαίων, αν και δίδασκαν ότι πρέπει οι Ισραηλίτες να εφαρμόζουν το Νόμο και να αγαπούν τον πλησίον τους, οι ίδιοι δεν ήταν εντάξει με τα καθήκοντα τους.

Ευτυχώς όμως που ύστερα από λίγο πέρασε από εκεί και ένας καλός άνθρωπος ο οποίος ήταν μάλιστα Σαμαρείτης. Τονίζεται ιδιαίτερα το ότι ήταν Σαμαρείτης, γιατί οι Ιουδαίοι δεν είχαν σχέσεις με τους Σαμαρείτες. Παρά ταύτα όμως ο απλός εκείνος άνθρωπος, χωρίς να τον υποχρεώνει κανείς, εκδήλωσε μέχρι αυτοθυσίας την ανθρωπιά του προς τον πληγωμένο άνθρωπο. Τον φρόντισε, τον καθάρισε από τις πληγές, τις έπλυνε με λάδι και κρασί, τον ανέβασε στο ζώο του, τον οδήγησε στο πανδοχείεο, έδωσε στον πανδοχέα δύο δηνάρια και του είπε, φρόντισε τον και, όταν ξαναπεράσω θα σου δώσω τα έξοδα που έκανες. Τέλος ρωτά ο Χριστός τον νομικό, ποιος είναι ο πλησίον, και ο νομικός του λέει αυτός που έκαμε πράξη ευσπλαχνίας και αγάπης προς εκείνον. Τότε του είπε ο Κύριος, πήγαινε και συ και κάνε ότι έκανε αυτός.

Αυτή είναι η παραβολή του καλού Σαμαρείτη η οποία θέλει να μας παρουσιάσει την ευσπλαχνία του Θεού προς τον πληγωμένο από τους δαίμονες άνθρωπο. Οι ληστές που πλήγωσαν τον αμαρτωλό άνθρωπο είναι οι δαίμονες. Ο άνθρωπος αυτός που έπεσε στα χέρια των ληστών είναι κάθε άνθρωπος που απομακρύνεται από το Θεό και παίρνει το δρόμο της αμαρτίας. Ο καλός Σαμαρείτης είναι ο Χριστός που βρήκε την ανθρωπότητα τραυματισμένη από τους εχθρούς και αφού την σπλαγχνίστηκε την οδηγεί στο πανδοχείο, δηλαδή στην Εκκλησία, την οποία ίδρυσε για να συνεχίσει το έργο της σωτηρίας των ανθρώπων. Ο

πανδοχέας έναι οι ιερείς που με τα μυστήρια της Εκκλησίας φροντίζουν τους ανθρώπους και τους θεραπεύουν από τις πληγές της αμαρτίας.

Είναι χαρακτηριστικό ότι σε όσους εργάζονται στο πνευματικό αυτό έργο της Εκκλησίας ο Κύριος μιλάει και για αμοιβή για τον κόπο τους. Αυτό δηλώνουν τα λόγια που είπε στον πανδοχέα ότι δηλαδή, ό,τι δαπανήσεις, όταν επιστρέψω θα σου το δώσω. Ας προστρέχουμε λοιπόν στα μυστήρια της Εκκλησίας για να βρίσκουμε θεραπεία από κάθε αμαρτία, και ο Κύριος θα είναι μαζί μας. Αμήν.

***

Από την προς Α΄ Κορινθίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου,

Κεφάλαιο 4, χωρία 9 έως 16

Δ΄\ Αδελφοί, 9 δοκῶ γὰρ ὅτι ὁ Θεὸς ἡμᾶς τοὺς ἀποστόλους ἐσχάτους ἀπέδειξεν, ὡς ἐπιθανατίους, ὅτι θέατρον ἐγενήθημεν τῷ κόσμῳ, καὶ ἀγγέλοις καὶ ἀνθρώποις. 10 ἡμεῖς μωροὶ διὰ Χριστόν, ὑμεῖς δὲ φρόνιμοι ἐν Χριστῷ· ἡμεῖς ἀσθενεῖς, ὑμεῖς δὲ ἰσχυροί· ὑμεῖς ἔνδοξοι, ἡμεῖς δὲ ἄτιμοι. 11 ἄχρι τῆς ἄρτι ὥρας καὶ πεινῶμεν καὶ διψῶμεν καὶ γυμνητεύομεν καὶ κολαφιζόμεθα καὶ ἀστατοῦμεν 12 καὶ κοπιῶμεν ἐργαζόμενοι ταῖς ἰδίαις χερσί· λοιδορούμενοι εὐλογοῦμεν, διωκόμενοι ἀνεχόμεθα, 13 βλασφημούμενοι παρακαλοῦμεν· ὡς περικαθάρματα τοῦ κόσμου ἐγενήθημεν, πάντων περίψημα ἕως ἄρτι.

Πατρικαὶ νουθεσίαι καὶ προτροπαὶ

14 Οὐκ ἐντρέπων ὑμᾶς γράφω ταῦτα, ἀλλ᾿ ὡς τέκνα μου ἀγαπητὰ νουθετῶ. 15 ἐὰν γὰρ μυρίους παιδαγωγοὺς ἔχητε ἐν Χριστῷ, ἀλλ᾿ οὐ πολλοὺς πατέρας· ἐν γὰρ Χριστῷ ᾿Ιησοῦ διὰ τοῦ εὐαγγελίου ἐγὼ ὑμᾶς ἐγέννησα. 16 παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς, μιμηταί μου γίνεσθε.

ΑΠΟΔΟΣΗ

Αδελφοί, ο Θεός εμάς τους Αποστόλους μας έδειξε στα μάτια των ανθρώπων σαν τους πιο τελευταίους, σαν καταδικασμένους σε θάνατο, που από ώρα σε ώρα πρόκειται - είναι έτοιμοι να πεθάνουν· εγίναμε θέατρο στον κόσμο και στους αγγέλους και στους ανθρώπους.

Εμείς είμαστε οι ανόητοι για χάρη του Χριστού, και σεις οι φρόνιμοι χριστιανοί, εμείς είμαστε οι αδύνατοι και σεις οι δυνατοί· εσείς έχετε τη δόξα κι εμείς την ατιμία.

Μέχρι τώρα δα και πεινάμε και διψάμε και περπατάμε σχεδόν γυμνοί και δεχόμαστε προσβολές και δεν σταματάμε πουθενά, γιατί γυρίζουμε από τόπο σε τόπο(περιοδείες) και κοπιάζουμε δουλεύοντας με τα ίδια μας τα χέρια. Μας βρίζουν κι εμείς έχουμε πάντα τον καλό λόγο (στο στόμα μας)· μας κατατρέχουν, κι εμείς σηκώνουμε τον κατατρεγμό. Μας βλασφημούν, κι εμείς, τους παίρνουμε πάντα με το καλό. Ως τα τώρα γίναμε σαν τα σκουπίδια του κόσμου, σαν τα αποσαρίδια όλων των ανθρώπων.

Δεν σας γράφω όλα αυτά για να σας ντροπιάσω, αλλά σαν αγαπητά μου παιδιά σας βάζω μυαλό καί σας συμβουλεύω. Γιατί αν καί έχετε χίλιους δασκάλους, πού σας παιδαγωγούν στο όνομα του Χριστού, άλλ' όμως δεν έχετε πολλούς πατέρες· είναι επίσης γνωστό, πώς εγώ με το κήρυγμα του Ευαγγελίου σας εγέννησα στο όνομα του Χριστού. Σας παρακαλώ λοιπόν να είσαστε μιμητές μου.

***

Από την προς Εβραίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου,

Κεφάλαιο 7, χωρία 26 έως 28 και Κεφάλαιο 8, χωρίο 1 έως 2

Ζ΄\ Αδελφοί, 26 Τοιοῦτος γὰρ ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς, ὅσιος, ἄκακος, ἀμίαντος, κεχωρισμένος ἀπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ὑψηλότερος τῶν οὐρανῶν γενόμενος, 27 ὃς οὐκ ἔχει καθ' ἡμέραν ἀνάγκην, ὥσπερ οἱ ἀρχιερεῖς, πρότερον ὑπὲρ τῶν ἰδίων ἁμαρτιῶν θυσίας ἀναφέρειν, ἔπειτα τῶν τοῦ λαοῦ· τοῦτο γὰρ ἐποίησεν ἐφάπαξ ἑαυτὸν ἀνενέγκας. 28 ὁ νόμος γὰρ ἀνθρώπους καθίστησιν ἀρχιερεῖς ἔχοντας ἀσθένειαν, ὁ λόγος δὲ τῆς ὁρκωμοσίας τῆς μετὰ τὸν νόμον υἱὸν εἰς τὸν αἰῶνα τετελειωμένον.

Η´\ Κεφάλαιον δὲ ἐπὶ τοῖς λεγομένοις, τοιοῦτον ἔχομεν ἀρχιερέα, ὃς ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ τοῦ θρόνου τῆς μεγαλωσύνης ἐν τοῖς οὐρανοῖς, 2 τῶν ῾Αγίων λειτουργὸς καὶ τῆς σκηνῆς τῆς ἀληθινῆς, ἣν ἔπηξεν ὁ Κύριος, καὶ οὐκ ἄνθρωπος.

ΑΠΟΔΟΣΗ

Αδελφοί, τέτοιος έπρεπε σε μας αρχιερεύς να είναι όσιος, άκακος, ολοκάθαρος, έξω από τους αμαρτωλούς και πιο πάνω από τους ουρανούς. Αυτός δεν έχει ανάγκη, όπως οι αρχιερείς της Παλαιάς Διαθήκης να προσφέρει θυσίες πρώτα για τις δικές του αμαρτίες κι ύστερα για τις αμαρτίες του λάου.

Για τον εαυτό του, γιατί είναι αναμάρτητος και για τον λαό, γιατί αυτό, πού έκαμε μια για πάντα, όταν πρόσφερε θυσία τον ίδιο Του τον Εαυτό.

Γιατί ο νόμος της Παλαιάς Διαθήκης, βάζει ανάμεσα στο λαό αρχιερείς, πού έχουν τις ανθρώπινες ατέλειες, όμως ο λόγος και ο όρκος του Θεού υστέρα από το νόμο, δηλ. την Καινή Διαθήκη, βάζει αρχιερέα τον Υιό Του, πού είναι τέλειος στον αιώνα.

 

Και μ' ένα λόγο, έχουμε τέτοιο Αρχιερέα, πού κάθισε στα δεξιά του θρόνου της θείας μεγαλωσύνης στους ουρανούς και είναι λειτουργός των Αγίων και της αληθινής σκηνής, πού την έχτισε ο Κύριος κι όχι άνθρωπος.

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

Αγιοι της Λεσβου

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel