Ζωηφόρος

Η Κοίμησης της Θεοτόκου

Η Κοίμησης της Θεοτόκου

Το Ευαγγέλιο και το Αποστολικό Ανάγνωσμα της εορτής,

η απόδοσή τους στην νεοελληνική

και κήρυγμα επί του Ευαγγελίου.

***

Κατά  Λουκά Ευαγγέλιο

Κεφ.  10, χωρία 38 έως 42 & Κεφ. 11 χωρία 27έως 28

Ι΄/ 38 ᾿Εγένετο δὲ ἐν τῷ πορεύεσθαι αὐτοὺς καὶ αὐτὸς εἰσῆλθεν εἰς κώμην τινά. γυνὴ δέ τις ὀνόματι Μάρθα ὑπεδέξατο αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς. 39 καὶ τῇδε ἦν ἀδελφὴ καλουμένη Μαρία, ἣ καὶ παρακαθίσασα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ ᾿Ιησοῦ ἤκουε τὸν λόγον αὐτοῦ. 40 ἡ δὲ Μάρθα περιεσπᾶτο περὶ πολλὴν διακονίαν· ἐπιστᾶσα δὲ εἶπε· Κύριε, οὐ μέλει σοι ὅτι ἡ ἀδελφή μου μόνην με κατέλιπε διακονεῖν; εἰπὲ οὖν αὐτῇ ἵνα μοι συναντιλάβηται. 41 ἀποκριθεὶς δὲ εἶπεν αὐτῇ ὁ ᾿Ιησοῦς· Μάρθα Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά· 42 ἑνὸς δέ ἐστι χρεία· Μαρία δὲ τὴν ἀγαθὴν μερίδα ἐξελέξατο, ἥτις οὐκ ἀφαιρεθήσεται ἀπ᾿ αὐτῆς.

ΙΑ΄/ 27 ᾿Εγένετο δὲ ἐν τῷ λέγειν αὐτὸν ταῦτα ἐπάρασά τις γυνὴ φωνὴν ἐκ τοῦ ὄχλου εἶπεν αὐτῷ· μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασά σε καὶ μαστοὶ οὓς ἐθήλασας. 28 αὐτὸς δὲ εἶπε· μενοῦνγε μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάσσοντες αὐτόν.

ΑΠΟΔΟΣΗ

Και σε μία πορεία τους ο Κύριος μπήκε σ΄ ένα χωριό. Μια γυναίκα, που την έλεγαν Μάρθα, τον υποδέχθηκε στο σπίτι της. Αυτή δε είχε και αδελφή, που την έλεγαν Μαρία, πού όμως καθόταν κοντά στα πόδια του Ιησού και άκουε τα όσα έλεγε.

Όμως η Μάρθα ήταν απασχολημένη στις πολλές περιποιήσεις· στάθηκε κοντά και του είπε: «Κύριε δεν σε ενδιαφέρει πώς η αδελφή μου με άφησε μόνη για να σε υπηρετώ; Πες της λοιπόν να με βοηθήσει.

Ο Ιησούς της απάντησε: «Μάρθα, Μάρθα μεριμνάς και ανησυχείς για πολλά πράγματα, αλλ' ένα πράγμα είναι απαραίτητο. Η Μαρία διάλεξε την καλή μερίδα, πού δεν θα της αφαιρεθεί.

Ενώ δε έλεγε αυτά κάποια γυναίκα από τον κόσμο φώναξε και του είπε: «Χαρά στη μάνα πού σε γέννησε και σε θήλασε».

Αυτός δε είπε: «Χαρά και τρις χαρά της, μα χαρά και σ' εκείνους πού ακούν τον λόγο του Θεού και τον διαφυλάσσουν.

***

Από την προς Φιλιππησίους  Επιστολή του Αποστόλου Παύλου

Κεφ.  2, χωρία  5 έως 11

Τὸ παράδειγμα τῆς ταπεινοφροσύνης

καὶ αὐτοθυσίας τοῦ Χριστοῦ

Β΄/ 5 Τοῦτο γὰρ φρονείσθω ἐν ὑμῖν ὃ καὶ ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ, 6 ὃς ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο τὸ εἶναι ἴσα Θεῷ, 7 ἀλλ' ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος, 8 καὶ σχήματι εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ. 9 διὸ καὶ ὁ Θεὸς αὐτὸν ὑπερύψωσε καὶ ἐχαρίσατο αὐτῷ ὄνομα τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα, 10 ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι ᾿Ιησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων, 11 καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ὅτι Κύριος ᾿Ιησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ πατρός.

ΑΠΟΔΟΣΗ

Αδελφοί, ας επικρατεί μεταξύ σας το ίδιο φρόνημα, που υπήρχε και στον Ιησού Χριστό, πού αν και είχε θεϊκή ύπαρξη, δεν θεώρησε πώς ήταν ίσος με τον Θεό σαν κάτι προς αρπαγμό, αλλά εκκένωσε τον εαυτό του λαμβάνοντας μορφή δούλου και γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους. Και αφού κατά το σχήμα βρέθηκε ως άνθρωπος ταπείνωσε τον εαυτό του γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου σταυρικού.

Γι' αυτό και ο Θεός τον υπερύψωσε και του χάρισε όνομα το ανώτερο από κάθε άλλο όνομα, ώστε στο όνομα του Ιησού να κάμψει κάθε γόνυ των επουρανίων και των επιγείων και των καταχθόνιων, και κάθε γλώσσα να ομολογήσει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος εις δόξαν Θεού Πατρός.

***

Η Κοίμηση της Θεοτόκου

15 Αυγούστου

 (Λουκ. ι’, 38-42 και ια΄27-28)

κήρυγμα επί του Ευαγγελίου

του Ιωάννη Δήμου

Θεολόγου - Φιλολόγου

από την ιστοσελίδα του:  www.sostikalogia.com

Ήταν πλέον καιρός, σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, να αφήσει η Παναγία τον επίγειο τρόπο ζωής και να συνεχίσει να ζει με έναν άλλο τρόπο πνευματικό, ουράνιο και αιώνιο. Οι στιγμές αυτές για τον κοινό άνθρωπο είναι οδυνηρές και πένθιμες. Για τους μάρτυρες όμως της Εκκλησίας θεωρήθηκαν στιγμές πνευματικής χαράς και αγαλλίασης, αφού το μαρτύριο τους οδηγούσε σε μία καινούργια ζωή που άρχιζε τότε. Γι' αυτό η ημέρα εκείνη του μαρτυρικού τους θανάτου γιορταζόταν σαν γενέθλια ημέρα του μάρτυρα. Στην Κοίμηση της Θεοτόκου όλα έχουν ένα ιδιάζοντα χαρακτήρα, γιατί η Παναγία, ενώ δεν παύει να είναι ένας άνθρωπος, όμως ταυτόχρονα είναι η «κεχαριτωμένη», δηλαδή η γεμάτη από τη χάρη του Θεού και την ευλογία Του ως  έμψυχος ναός. Ο ποιητής στο Εξαποστειλάριο της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, φωτισμένος πράγματι από το Άγιο Πνεύμα, συνδυάζει στην Παναγία δύο στοιχεία, δηλαδή το ανθρώπινο και το θειο, με πολλή αρμονία.  Ανακεφαλαιώνει έτσι την ορθή διδασκαλία γύρω από την ύπαρξη της Παναγίας. «Απόστολοι εκ περάτων συναθροισθέντες ενθάδε, Γεσθημανή τω χωρίω,  κηδεύσατέ μου το σώμα...».

Εδώ όλα είναι ανθρώπινα. Οι απόστολοι, ως φίλοι του Χρίστου, προσκαλούνται από τη Μητέρα του να κηδεύσουν το σώμα της συμφωνά με τα καθιερωμένα έθιμα, όπως άλλωστε έγινε ακόμη και με την   ταφή του Κυρίου.   Καλούνται δε οι απόστολοι, γιατί αυτοί κυρίως ήταν οι άμεσοι οικείοι του Χριστού,  και οικείοι της Παναγίας, αφού ο Υιός της πάνω από το Σταυρό την εμπιστεύτηκε ως μητέρα τους λέγοντας στον Ιωάννη, «ιδού η μήτηρ σου» (Ιωάν. 19,27). Στη συνέχεια διαφαίνεται ο θείος χαρακτήρας της γιορτής μέσα από την αίγλη της μητρικής παρρησίας. Όπως ο Υιός του Θεού είπε στον Πατέρα Του, «πάτερ εις χείρας σου παραθήσομαι το πνεύμα μου», έτσι και η Παναγία απευθύνεται στον Υιόν και Θεόν της λέγοντας, «...και συ, Υιέ και Θεέ μου, παράλαβέ μου το πνεύμα». Εδώ φαίνεται καθαρά όχι μόνο η παρρησία της Παναγίας στο Θεό Λόγο, αλλά και η θεληματική εξάρτηση Αυτής απ’ Αυτόν, σύμφωνα με τα λογία της, τον καιρό του Ευαγγελισμού, «Ιδού η δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου». Τα λόγια αυτά είναι μοναδικά, γιατί μόνο από τη Θεοτόκο ήταν δυνατό να λεχθούν, αφού μόνη Αυτή έγινε η Μητέρα του Υιού του Θεού, ώστε « ο αμήτωρ εκ πατρός» να είναι «και απάτωρ εκ μητρός».

«Απόστολοι εκ περάτων συναθροισθέντες ενθάδε...». Μοναδική, ιερή και ένδοξη είναι πράγματι  η Κοίμηση της Θεοτόκου. Ο ουρανός και η γη δίνει το μεγάλο παρών στο μεγάλο αυτό γεγονός, όπως τονίζεται και στο τροπάριο που ακολουθεί. «Ο πάντιμος χορός των σοφών αποστόλων ηθροίσθη θαυμαστώς του κηδεύσαι ενδόξως το σώμά σου το άχραντον, Θεοτόκε πανύμνητε· οις συνύμνησαν και των αγγέλων τα πλήθη, την μετάστασιν την σην σεπτώς ευφημούντες, ην πίστει εορτάζομεν».

Η Παναγία είναι το μοναδικό πρόσωπο του οποίου ο βίος υπήρξε ανεπίληπτος χωρίς σκιές. Γι' αυτό η Βασίλισσα του κόσμου δεσπόζει παντού και στολίζει όλες τις εκδηλώσεις της ανθρώπινης ζωής. Οι ναοί, τα προσκυνητάρια, τα εξωκκλήσια, τα εικονίσματα, οι ακολουθίες και οι γιορτές προς τιμή της Παντάνασσας, φανερώνουν τους δεσμούς της Παναγίας με τους χριστιανούς που την ευλαβούνται τόσο πολύ. Δικαιολογημένα λοιπόν, ιδιαίτερα η Κοίμηση της Θεοτόκου, συγκινεί κάθε Χριστιανό και κύματα πιστών συρρέουν στους Ναούς για να εκδηλώσουν την ευλάβειά τους και πάρουν δύναμη από τη Μεγαλόχαρη, η σκέπη της οποίας ας σκεπάζει  όλους  μας.  Αμήν.

 

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

Αγιοι της Λεσβου

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel