Ζωηφόρος

Πεντηκοστή εορτάζουμε αδέλφια,

Πεντηκοστή εορτάζουμε αδέλφια

Τι σύμπτωση!!!! Αύριο η Ορθόδοξη Πεντηκοστή, εδώ και μέρες παίζονται ειρηνικές δοκιμές στις πλατείες, ασκήσεις πολεμικές (;;;) σε κέντρα εκπαίδευσης διαρρέουν, και η «δανειακή συνθήκη 2»* σπρώχνεται από τα ντόπια και ξένα κέντρα μέσω ΓΑΠ.

Όλα θυμίζουν Ρωμαϊκή εποχή: Αυτοκρατορίες, έπαρχοι, πλατείες, ζηλωτές, θυσιαστικό πνεύμα, άδικη βία, αλλά και Ανάσταση και Πεντηκοστή. Ας κάνουμε μερικές απλοϊκές θεολογικές σκέψεις στο ιστορικό παρόν, στο χωρόχρονο, με επίκεντρο τον ιστορικό κόμβο Ανατολής και Δύσης, Βορρά και Νότου: Τη μετα-νεωτερική Ελλάδα.

Θα μου πείτε: Τη σχέση έχει η Ορθόδοξη Πεντηκοστή με τα τεκταινόμενα στις πλατείες, η ορθόδοξη πνευματικότητα με τις αγανακτισμένες ή αποφασισμένες φωνές ή κραυγές ανέργων ή πρώην βολεμένων;

Από μόνο το ερώτημα, που τίθεται συχνά και φανερά και ενδόμυχα, δείχνει την θεολογική αλλοτρίωση στα μυαλά και τις ψυχές των νεοελλήνων. Είτε αυτών που στοιχήθηκαν σε ένα φτηνό «ελληνοχριστιανισμό» που γέννησε με τις αντιφάσεις του, τις υποκρισίες του, τις συναλλαγές που με τα συστήματα εκμετάλλευσης των προηγούμενων γενεών, είτε των επόμενων γενεών. Ημών των ιδίων αλλά κυρίως των παιδιών μας. Η αποδοχή της έκλειψης, τόσο της αρχαίας – μη οντολογικής – σοφίας σ’ αυτή την περιοχή της Μεσογείου, αλλά κυρίως του όντως επαναστατικού πνεύματος της  ορθόδοξης Πεντηκοστής, που ακολούθησε το Σταυρο-αναστάσιμο γεγονός του Ιησού σε δεκάδες ψυχές. Του Υιού του Ανθρώπου, μα και του Υιού του Θεού.

Υπάρχει λοιπόν το ερώτημα σε μερικούς: Δεν είναι άλλο ζήτημα τα τεκταινόμεινα στις πλατείες και άλλο τα πνευματικά – θεολογικά ζητήματα. Δεν θα απαντήσω με «λήψη του ζητουμένου». Να πω δηλαδή γιατί ο Μητρ. Μεσογαίας Νικόλαος μίλησε για «Επανάσταση» ή με ανοχή ή προτροπή του Μητρ. Καλαβρύτων Αμβρόσιου ξεχύθηκε ομάδα κληρικών στο Σύνταγμα πριν λίγες μέρες.

Οφείλω όμως πριν να σημειώσω και τον κίνδυνο του «του πειρασμού του Ιούδα».  Η ζηλωτική εθνικοαπελευθερωτική ή πολιτική βιασύνη να οδηγήσει σε προδοσία Του Ιησού, δηλαδή της Πίστης. Οι πιστοί της «Οδού» οφείλουμε πρωτίστως να επιδείξουμε μια πρώτη ειρηνική προσέγγιση πριν και αν αναγκαστούμε σε βίαιες – καθαρά ανθρώπινες αντιστάσεις. Όμως εμείς, οσάκις δεν είμαστε σκέτα βιολογικά ζώα, είμαστε όντως Υιού του Ανθρώπου. Δεν είμαστε όμως, χωρίς προσωπική Πεντηκοστή, Υιοί του Θεού κατά χάρη. Έτσι θα λειτουργούμε μέσα στο πλήθος της πλατείας – που προσπαθεί να βρει από την αρχή τη χαμένη εν πολλοίς συλλογική του διάσταση – όπως ο κατόπιν άγιος Κωνσταντίνος ή όπως ο μη αναγνωρισμένος ως άγιος Γιάννης Μακρυγιάννης ή έστω ο σύγχρονός μας μακαρίτης  παπα Ανυπόμονος.

Χωρίς να αφήνουμε επομένως τα ζητήματα που μας αφορούν ως λαό, χώρα, έθνος, πολίτες της εγγύς ανατολής ή της ξεχειλωμένης Ευρώπης – εννοείται – όσοι αισθανόμαστε όμως μαθητές και μαθήτριες Εκείνου, οφείλουμε να ανερχόμαστε κοντά στις «πενήντα ημέρες» στο θεολογικό «Υπερώο» για την πεντηκοστή μας, δηλαδή στη μετατροπή μας και σε υιούς του Θεού.

Η ιστορική Ορθόδοξη Εκκλησία μας δίνει τουλάχιστον τη λατρευτική ευκαιρία και οι άγιοί της την πρακτική. Το «κεράμιον ύδατος» στο πρώτο Υπερώο – του Μυστικού Δείπνου – αυτό φανερώνει, πριν την «πόση του οίνου». Φανερώνει την αναγκαία συνθήκη, μα όχι την ικανή. Το πρώτο Υπερώο είναι αναγκαίο, αλλά ικανό είναι το δεύτερο της πεντηκοστής, του Πνεύματος.

Μόνο έτσι ελπίζουμε να είμαστε το αλάτι της Γης. Αυτή τη φορά της δικής μας γης… Δεν είναι η πρώτη και τελευταία φορά που ως πιστοί θα βρεθούμε σε ιστορικά σταυροδρόμια. Και παρότι παγκόσμια μυρίζει «μπαρούτι» εμείς οφείλουμε να είμαστε αλάτι και όχι χώμα. Και φυσικά τώρα θα κριθούμε περνώντας από το ιστορικό καμίνι της κρίσης. Γιατί δεν επιθυμούμε είμαστε νέο-ορθόδοξοι καρπαζοεισπράκτορες του σαλονιού, ούτε θρησκόληπτοι υποκριτές, μα ούτε και εθελόδουλοι στην εξουσία.

Χρόνια πολλά αδέλφια.

Πηγή: http://manitaritoubounou.wordpress.com/2011/06/11/pent-yper-plat-mnhmii/

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

Αγιοι της Λεσβου

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel