Ζωηφόρος

Ομιλία στην Κυριακή των Βαΐων, του Μητροπολίτου Νικοπόλεως κ. Μελετίου,

Ομιλία στην Κυριακή των Βαΐων

(Ἰω. 12, 1-18)

του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου

Νικοπόλεως και Πρεβέζης

κ. Μελετίου

Διασκευασμένη ὁμιλία πού ἔγινε στίς 9/4/2003

***

Ἄλλο ν’ ἀκοῦς, ἄλλο νά βλέπεις

            Ὅταν ἀκοῦμε στό εὐαγγέλιο, ὅτι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἀνέστησε τόν Λάζαρο, τέσσερεις μέρες πεθαμένο, μένομε ἔκπληκτοι μπροστά στό παράδοξο αὐτό θαῦμα.

            Καί ἐπειδή δέν ἔχομε δεῖ ποτέ κάτι ἀνάλογο, μερικοί κουνᾶνε δύσπιστα τό κεφάλι τους καί λένε: «Ἄραγε ἔγινε ἔτσι, ὅπως τό περιγράφουν οἱ εὐαγγελιστές ἤ κάπως ἀλλιῶς»;

            Γιά νά ἔλθομε τώρα στή θέση ἐκείνων τῶν ἀνθρώπων πού τόν Λάζαρο τόν ἤξεραν καί τόν εἶχαν φίλο. Ἡ Βηθανία ἦταν μικρό χωριό. Ὅλοι γνωρίζονταν μεταξύ τους. Ἔτρωγαν καί ἔπιναν κάθε ἡμέρα μαζί. Τόν εἶδαν πού ἀρρώστησε, τόν εἶδαν πού πέθανε, οἱ ἴδιοι τόν κήδευσαν. Οἱ ἴδιοι τόν ἔβαλαν στόν τάφο καί σφράγισαν τήν πόρτα του.

            Ἔπειτα, πήγαιναν κάθε ἡμέρα -καί ὅπως θά λέγαμε σήμερα- τοῦ ἄναβαν κερί, ἔβαζαν λιβανάκι στό θυμιατήρι καί ἔβλεπαν τίς ἀδελφές του τήν Μάρθα καί τήν Μαρία ἀπό τό πρωΐ μέχρι τό βράδυ πάνω στόν τάφο νά κλαῖνε.

            Οἱ ἄνθρωποι λοιπόν τῆς Βηθανίας, τό εἶχαν ἰδεῖ καί τούς ἦταν χειροπιαστή πραγματικότητα, ὅτι ὁ Λάζαρος τέσσερες ὁλόκληρες μέρες ἦταν πεθαμένος...

            Ἀλλά οἱ Ἑβραῖοι εἶχαν καί ἕνα ἄλλο ἔθιμο:

            Ἐμεῖς στόν τάφο ἑνός πεθαμένου πᾶμε ἁπλῶς καί ἀνάβουμε κεράκι καί προσφέρομε θυμίαμα. Καμιά φορά παίρνομε καί τόν παπᾶ νά τοῦ διαβάσει τρισάγιο. Νά δεηθῆ γιά τήν ἀνάπαυση τῆς ψυχῆς του. Οἱ Ἑβραῖοι ἔκαναν κάτι ἄλλο. Τήν πρώτη, τή δεύτερη, τήν τρίτη ἡμέρα, ὅσο κρατοῦσε ὁ νεκρός καί κρατοῦσαν καί οἱ ἴδιοι, πήγαιναν, ἄνοιγαν τόν τάφο καί τόν ἄλειφαν μέ ἀρώματα.

            Ὅσο κρατοῦσε καί ὅσο κρατοῦσαν. Γιατί;

            Γιατί ὅταν προχωροῦσε ἡ ἀποσύνθεση, ποιός τολμοῦσε νά ἀνοίξει τόν τάφο καί νά ἀντέξει τήν φοβερή ἐκείνη δυσοσμία.

Παιχνιδάκι, ἀστεῖο, μηδέν

            Αὐτά σκεπτόταν ἡ Μάρθα, ὅταν ὁ Χριστός διέταξε νά σηκώσουν τήν ταφόπετρα· καί ἔφερε ἀντίρρηση: «Κύριε, μυρίζει. Πέρασαν ἤδη τέσσερις μέρες».

            Ὁ Χριστός, τήν ἐπιτίμησε μέ τά λόγια:

            -Ἐκεῖνα πού λέμε τόση ὥρα ἐδῶ καί ὅσα ἄκουσες καί εἶδες τόσο καιρό πού μέ ἀκολουθεῖς, τά ξέχασες; Δέν σοῦ εἶπα ὅτι ἄν πιστεύεις καί θά τήν ἰδεῖς τήν δόξα τοῦ Θεοῦ;

            Ἄνοιξαν τόν τάφο, ὁ Χριστός φώναξε «Λάζαρε δεῦρο ἔξω», ἔλα ἔξω! Καί τότε συνέβη τό μέγα θαῦμα τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ καί τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ: Ὁ πεθαμένος Λάζαρος τέσσερες ἡμέρες, ὁ βρωμισμένος, σηκώθηκε, περπάτησε καί βγῆκε ἔξω παρ΄ ὅτι ἦταν δεμένα τά χέρια καί τά πόδια του. Βέβαια, τί εἶναι αὐτό τό σημεῖο μπροστά στήν ἀνάσταση ἑνός πεθαμένου ἐδῶ καί τέσσερες ἡμέρες;

            Ἄν γιά τό Θεό εἶναι εὔκολο τό μεγάλο, μπορεῖ ποτέ νά τόν δυσκολεύσει τό μικρό;

            Μετά ἀπό αὐτό τό φοβερό θαῦμα, ἦταν ἀπόλυτα φυσικό ὅτι οἱ ἄνθρωποι κατάλαβαν μέ ποιόν ἔχουν νά κάνουν. Χρειάζεται πολύ μυαλό; Χρειάζεται νά εἶναι κανείς φιλόσοφος ἤ τοῦ πανεπιστημίου γιά νά τό καταλάβει;

            Τί νά καταλάβει;

            Ὅτι ὁ Χριστός εἶναι νικητής τοῦ θανάτου. Ὅτι ὁ θάνατος εἶναι γι’ αὐτόν παιχνιδάκι, ἀστεῖο, μηδέν.

            Δόξασαν λοιπόν τόν Χριστό, τόν ἐτίμησαν καί ἔδειξαν τήν χαρά τους. Πῶς; Ὅταν τήν ἄλλη μέρα πήγαινε γιά τήν Ἱερουσαλήμ, ἔβγαλαν τά ροῦχα τους καί τά ἔστρωναν στό δρόμο γιά νά περάσει. Νά πατήσει πάνω. Τί σημαίνει αὐτό;

            Ἦταν σάν νά τοῦ ἔλεγαν:

            «Τί εἴμαστε ἐμεῖς μπροστά Σου; Ἐμεῖς εἴμαστε δοῦλοι τοῦ θανάτου. Μπροστά στό θάνατο εἴμαστε μηδέν. Ὅλα τά ἄλλα νά μή τά ὑπολογίζομε, τόν θάνατο τόν τρέμομε. Τίποτε νά μή μᾶς ἀπειλεῖ, ὁ θάνατος μᾶς τρομοκρατεῖ κάθε στιγμή τῆς ζωῆς μας. Καί κάποια ὥρα πού δέν τό περιμένομε οὔτε τό φανταζόμαστε καί προπαντός δέν τό θέλομε, θά μᾶς ἁρπάξει. Πῶς; Ὅπως ἁρπάζει ἡ γάτα τό ποντίκι.

            Ὅμως γιά Σένα, τόν Κύριο, ὁ θάνατος εἶναι τό ἀντίθετο. Εἶναι σάν τό σπουργιτάκι στά νύχια τοῦ γερακιοῦ».

Ἡ πραγματική σοφία

            Γι’ αὐτό ἔστρωσαν τά ροῦχα τους οἱ ἄνθρωποι· γιά νά δείξουν τή μεγάλη ἀντίθεση μεταξύ Χριστοῦ καί ἡμῶν ἐν σχέσει μέ τόν θάνατο. Καί παράλληλα πῆραν στά χέρια τους κλάδους, ἀπό τά δένδρα τῶν φοινίκων, τά βαΐα, τά ὁποῖα κρατοῦμε κι’ ἐμεῖς σήμερα, πού εἶναι τί;

            Σύμβολα τῆς νίκης.

            Γιά νά δείξουν ὅτι ὁ Χριστός εἶναι νικητής τοῦ θανάτου. Καί τρέχοντας γύρω του, τοῦ φώναζαν: «Ὡσαννά τῷ υἱῷ Δαυΐδ, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου».

            «Ὡσαννά» σημαίνει ὄχι «δόξα σοι Κύριε», ἀλλά «σῶσε μας Κύριε». Εἶναι ἑβραϊκή λέξη πού ἑρμηνεύεται: «Σῶσε μας ἐπί τέλους. Σῶσε μας λοιπόν Κύριε». Ἀπό πού νά μᾶς σώσει;

            Ἀπό ἐκεῖνο πού ἔσωσε τόν Λάζαρο. Ἀπό τό θάνατο.

            Ἡ Μαρία, ἡ ἀδελφή τοῦ Λαζάρου, γιά νά ἐκδηλώσει τήν εὐγνωμοσύνη της ἀπέναντι στό Χριστό, ἀγόρασε ἕνα βάζο μῦρο. Πού ἄξιζε 300 δηνάρια. Ἕνα δηνάριο ἐκείνη τήν ἐποχή ἦταν ἕνα ἡμερομίσθιο.

            Τριακοσίων ἡμερῶν δουλειά, μέσα σ' ἕνα μπουκάλι ἄρωμα. Καί τί τό ἔκανε. Τό ἔχυσε στά πόδια τοῦ Χριστοῦ, γιά νά τοῦ πεῖ «εὐχαριστῶ». Γιατί; Γιατί ἀνέστησε τό Λάζαρο.

            Μόνο τό Λάζαρο ἀνέστησε;

            Ἀνέστησε καί τήν ἴδια. Ἀπό ποῦ;

            Ἀπό τή γνώμη της ὅτι μιά καί ὁ Λάζαρος εἶναι νεκρός στόν τάφο τέσσερες ἡμέρες καί βρωμάει κανείς δέν μπορεῖ νά κάνει τίποτε.

            Ἀπό τή γνώμη της ὅτι ὁ θάνατος εἶναι κυρίαρχος, μπροστά στόν ὁποῖο εἴμαστε μηδενικά.

            Ἡ μεγαλύτερη εὐεργεσία τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο, εἶναι ὅτι μᾶς ἔδειξε τή σωστή σχέση, πού πρέπει νά ἔχομε ἔναντι τοῦ ἐπουρανίου Πατρός καί ἔναντι τῆς κτίσεως τοῦ Θεοῦ καί ἔναντι τῶν γεγονότων.

            Τό Εὐαγγέλιο καί ἡ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας, μᾶς διδάσκουν τί σχέση ἔχομε, ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἑαυτοῦ μας, τῶν ἄλλων ἀνθρώπων, τῆς φύσεως, καί ἀπέναντι τῶν ἀοράτων πνευμάτων: τῶν ἀγγέλων, τῶν ἁγίων, τοῦ διαβόλου καί ἔναντι τῶν γεγονότων. Τῆς ἀσθενείας καί τοῦ θανάτου.

            Ὁ ἄνθρωπος πού δέν ξέρει τί σχέση ἔχει μέ αὐτά, ὅσο καί ἄν παριστάνει καί θεωρεῖ τόν ἑαυτό του σοφό, εἶναι ἕνας ἄνθρωπος πού ζεῖ μέσα σέ πηχτό καί ψηλαφητό σκοτάδι.

Καί σήμερα ἡ ἴδια ἱκεσία

            Ἡ ἀνάσταση τοῦ Λαζάρου εἶναι γιά τόν κόσμο φῶς.

            Σέ τί μᾶς φωτίζει; Τό διδασκόμαστε ἀπό τά λόγια πού ἀκοῦμε σήμερα στά τροπάρια. Τί ψάλλομε;

            «Τήν κοινήν Ἀνάστασιν πρό τοῦ Σοῦ πάθους πιστούμενος, ἐκ νεκρῶν ἤγειρας τόν Λάζαρον Χριστέ ὁ Θεός». Τόν Λάζαρο, τόν ἀνέστησες Χριστέ γιά νά μᾶς πιστοποιήσεις τήν κοινήν ἀνάσταση. Ποιά εἶναι ἡ κοινή ἀνάσταση; Αὐτή πού θά γίνει τήν ἡμέρα τῆς Β΄ Παρουσίας.

            Εἶναι λογικό, εἶναι ἰατρικῶς δυνατό, νά ἀναστηθεῖ ἕνας ἄνθρωπος πού ἔχει πιά σαπίσει;

            Ἡ ἀπάντηση εἶναι: ΟΧΙ!

            Τό ὅτι γιά τό Χριστό ὑπῆρξε δυνατό, καί ὁ Λάζαρος ἀναστήθηκε, μᾶς δείχνει ὅτι ὅταν ὁ Χριστός φωνάξει, μποροῦν ὅλοι ἀνεξαιρέτως οἱ νεκροί ἀπό τόν Ἀδάμ μέχρι σήμερα, παρότι δέν ὑπάρχει οὔτε ἴχνος ἀπό τά κοκκαλάκια τους, νά ἀναστηθοῦν καί θά ἀναστηθοῦν.

            Γιατί ὅπως ὁ Χριστός ἔπλασε ἀπό τό μηδέν τόν κόσμο, καί εἶπε: «Γενηθήτω ὁ ἥλιος, γενηθήτω τό φῶς, γενηθήτωσαν οἱ ἀστέρες, γενηθήτω τό τάδε» καί ἔγιναν... Ἔτσι ὅτι πεῖ, εἶναι ὅλα δυνατά καί γίνονται.

            «Ὡσαννά τῷ υἱῷ Δαυΐδ». «Σῶσε μας λοιπόν Κύριε, υἱέ τοῦ Δαυΐδ».

            Καί ἐμεῖς σήμερα βρισκόμαστε σέ τέτοια πνευματική κατάσταση, πού αἰσθανόμαστε τήν ἀνάγκη τῆς ἐπέμβασης τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τόν παρακαλοῦμε νά μᾶς σώσει. Ὅλοι μας ἤλθαμε στήν ἐκκλησία γιά ἕνα καί μοναδικό σκοπό. Νά παρακαλέσομε τόν Κύριο νά μᾶς σώσει.

            Τό ὅτι εἴμαστε μέσα στήν ἐκκλησία, σημαίνει ὅτι ἔχομε φῶς Θεοῦ στή διάνοια καί στήν καρδιά μας. Εἶναι καί αὐτό μία ἀπό τίς μεγαλύτερες εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ, γιά τήν ὁποία πρέπει νύχτα καί ἡμέρα νά τόν εὐχαριστοῦμε. Ἤρθαμε μέσα στήν ἐκκλησία νά τόν παρακαλέσομε, ὁ φωτισμός αὐτός νά αὐξηθεῖ, νά πολλαπλασιαστεῖ. Γιατί;

Παίρνομε εὐλογία καί δύναμη

            Ἄς θυμηθοῦμε τόν ἀπόστολο Πέτρο.

            Ἦταν μαθητής τοῦ Χριστοῦ.

            Εἶχε πίστη;

            Εἶχε.

            Κάποια φορά, εἶδε τόν Χριστό νά περπατᾶ πάνω στή θάλασσα. Κατάλαβε ὅτι ὅταν ὁ Χριστός θέλει, καί στό νερό περπατάει. Καί ὅταν ὁ Χριστός θέλει, νά περπατήσει κάποιος ἄνθρωπος πάνω στό νερό καί αὐτό γίνεται εὔκολα.

            Τοῦ εἶπε:

            -Κύριε νά περπατήσω πάνω στό νερό καί νἄρθω κοντά σου;

            Τοῦ εἶπε ὁ Κύριος:

            -Περπάτα καί ἔλα.

            Κατέβηκε ὁ ἀπόστολος Πέτρος ἀπό τό καράβι καί περπατοῦσε στό νερό. Ἀλλά ὅταν εἶδε τό κῦμα, τά ἔχασε. Ξέχασε ὅτι ὁ Χριστός εἶναι μπροστά του καί ὅτι ὅπως τόν κρατᾶ πάνω στό νερό, μπορεῖ νά τόν φυλάξει καί ἀπό τό κῦμα.

            Καί ὅτι ὅπως τό νερό εἶναι δοῦλος Του, καί ὅταν τό διατάζει κρατᾶ πάνω του ὄρθιο τόν ἄνθρωπο, ἔτσι τόν προστατεύει καί ἀπό τό κῦμα.

            Τά ξέχασε αὐτά ὁ ἀπόστολος Πέτρος, κλονίστηκε ἡ πίστη του καί ἄρχισε νά βουλιάζει. Τότε ὁ Χριστός ἅπλωσε τό χέρι Του, τόν κράτησε καί τί τοῦ εἶπε;

            «Ὀλιγόπιστε γιατί ἐδίστασες;»

            Τί ἦταν ἐκεῖνο πού τόν ἔκανε ὀλιγόπιστο;

            Τό ὅτι δίστασε. Τό ὅτι εἶπε μέσα του:

            -Ἄραγε κρατάει καί ἐδῶ ὁ Θεός, στή φουρτούνα ἤ ἡ δύναμή του εἶναι μόνο στή ἀπανεμιά;

            Πόσο φτωχή εἶναι ἡ ἀνθρώπινη σκέψη! Πόσο ἀνόητη! Βλέπει νά γίνεται τό μεγάλο θαῦμα καί φοβᾶται γιά τό μικρό.

            Ἐρχόμαστε λοιπόν στήν ἐκκλησία μέ πίστη πού εἶναι μικρή, μέ λίγο φωτισμό, μέ λίγη δύναμη γιά πνευματικό ἀγώνα (γιά τή δική μας δύναμη μιλᾶμε) καί τά αὐξάνομε.

            Βγαίνοντας ἀπό τήν Ἐκκλησία, πρέπει νά βγαίνομε ὅπως οἱ ἅγιοι: δυνατοί σάν λιοντάρια. Νά μᾶς βλέπει ὁ διάβολος καί νά τρέμει. Αὐτό λένε οἱ ἅγιοι Πατέρες.

            Ὅτι φεύγοντας ἀπό τήν ἐκκλησία, πρέπει νά ἔχομε ὁπλισθῆ μέ τέτοια πίστη, μέ τέτοια δύναμη καί μέ τέτοιο φωτισμό, πού οἱ μέν ἅγιοι ἄγγελοι νά εὐφραίνονται καί νά μᾶς βλέπουν ὅμοιους μέ τούς ἑαυτούς τους, οἱ δέ δαίμονες νά τρέμουν.

            Μά ἔχομε καί ἄλλο ὄφελος.

            Μέσα στήν ἐκκλησία, ἐκτός ἀπό τό ὅτι προσευχόμαστε, παίρνομε μέ τό χέρι τοῦ παπᾶ εὐλογία.

            Ὁ παπᾶς σηκώνει τό χέρι του καί κάνει ἕνα σταυρό στόν ἀέρα. Ὁ σταυρός αὐτός εἶναι εὐλογία. Μέ τήν χάραξη τοῦ τιμίου σταυροῦ μεταδίδεται στούς ἀνθρώπους ἡ μεγαλύτερη δύναμη καί εὐλογία πού μπορεῖ κανείς νά φανταστεῖ.

            Γιατί; Τί εἶναι Σταυρός;

            Τό ὅπλο τοῦ Χριστοῦ, μέ τό ὁποῖο νίκησε καί ἐκμηδένησε τό διάβολο καί τό θάνατο.

            Τό ὅπλο τοῦ Χριστοῦ, μέ τό ὁποῖο ξέχυσε τό ἔλεός του σέ ὅλο τόν κόσμο.

            Τό ὅπλο τοῦ Χριστοῦ, μέ τό ὁποῖο γίνονται ὅλα τά θαύματα.

            Νά τό ἁπλούστερο: ὁ ἁγιασμός. Τό εὐλογημένο νερό πού δέν χαλᾶ ποτέ. Ὅλη ἡ οὐσία τῆς ἀκολουθίας τοῦ ἁγιασμοῦ, δέ βρίσκεται στά λόγια, ἀλλά στή χάραξη τοῦ Σταυροῦ στό νερό μέ τό χέρι τοῦ παπᾶ. Ποιός ἔκανε τό νερό νά γίνει ἄφθαρτο καί νά μή χαλάει ποτέ; Ὁ σταυρός τοῦ Χριστοῦ. Καί ἡ ἐξουσία πού ἔδωσε στόν ἱερέα νά κάνει τόν σταυρό καί νά εὐλογεῖ.

            Πῶς ἔγιναν ὅλα τά θαύματα τῶν ἁγίων;

            Μέ ἕνα σταυρό. Ὅλα ἀνεξαιρέτως τά θαύματα τῶν ἁγίων ἔγιναν κάνοντας τό σημεῖο τοῦ τιμίου καί ζωοποιοῦ σταυροῦ.             Μετά ἀπό αὐτό, καταλαβαίνομε, τί μεγάλος φωτισμός Θεοῦ εἶναι νά πιστεύει ὁ ἄνθρωπος στή δύναμη τοῦ τιμίου καί ζωοποιοῦ σταυροῦ. Καί νά πιστεύει ὅτι κάνοντας τό σημεῖο τοῦ τιμίου σταυροῦ ἁγιάζεται, δυναμώνει, φωτίζεται καί σώζεται. Μακάριοι καί εὐτυχεῖς ἐκεῖνοι πού ξέρουν καί κάνουν σωστά τό σημεῖο τοῦ τιμίου καί ζωοποιοῦ σταυροῦ καί εὐλογοῦν τόν ἑαυτό τους.

Ἡ κατ’ ἐξοχήν ὠφέλεια

            Ἄλλη μεγάλη ὠφέλεια μέσα στήν ἐκκλησία, ἡ μέγιστη ὅλων, εἶναι ἡ Θεία Κοινωνία. Ὁ Χριστός μᾶς ἔδωσε τό Σῶμα Του καί τό Αἷμα Του.

            Ἄν βλέπαμε τόν Χριστό, τότε πού ἦταν στή γῆ, θά βλέπαμε ἕνα ἄνθρωπο.

            Ἦταν Θεός ὁ Χριστός; Βεβαίως ἦταν.

            Ἀφοῦ περπατάει πάνω στό νερό.

            Ἀφοῦ ἀνασταίνει τόν τετραήμερο νεκρό Λάζαρο.

            Ἀφοῦ τόν θάβουν τόν Ἴδιο καί ἀνασταίνεται.

            Ἀφοῦ βγαίνει ἀπό τόν τάφο, ἐνῶ ὁ τάφος εἶναι κλειστός.

            Ἀφοῦ μπαίνει στό σπίτι πού ἦταν κλειδωμένοι οἱ μαθητές του, χωρίς νά ἀνοίξει τήν πόρτα.

            Ἄς κάνει ἁπλός ἄνθρωπος τέτοια θαύματα...

            Ὡστόσο ἄν ζούσαμε τότε, θά τόν βλέπαμε ἕναν ἄνθρωπο.             Ὅμοιο μέ μᾶς;

            Ναί. Ὅμοιο.

            Στή Θεία Εὐχαριστία, δέν βλέπομε οὔτε ἄνθρωπο, οὔτε Θεό. Τί βλέπομε; Ἕνα κομματάκι ψωμί καί λίγο κρασί. Πῶς ξέρομε ὅμως, ὅτι εἶναι ὄντως τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ;    Μᾶς τό εἶπε ἐκεῖνος. «Τοῦτο ἐστί τό Σῶμα μου καί τοῦτο ἐστί τό Αἷμα μου». Καί γιά κάτι ἀκόμα:

            Ἄν θέλαμε νά ποῦμε, τί θαύματα εἶδαν οἱ ἅγιοι γύρω ἀπό το Σῶμα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, γύρω ἀπό τή Θεία Κοινωνία, θά γεμίζαμε βιβλία.

            Γι’ αὐτό, εἶναι μεγάλος φωτισμός, νά ποθεῖ ὁ ἄνθρωπος νά διαβάζει τούς βίους τῶν ἁγίων. Γιατί βλέπει ἐκεῖ τή δύναμη τοῦ Θεοῦ. Βλέπει ἐκεῖ τί κάνει ὁ ἄνθρωπος, πού δέ θέλει νά πηγαίνει «πρός τά κάτω», ἀλλά «πρός τά πάνω», ὁ ἄνθρωπος πού θέλει νά ἁγιάζεται.

            Ὅποιος κοινωνήσει τό Σῶμα καί Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ἀξίως, δηλαδή μέ νηστεία, μέ προσευχή, μέ καθαρή ἐξομολόγηση, παίρνει τέτοιο ἁγιασμό καί τέτοια καθαρότητα καί δύναμη ψυχῆς, πού γίνεται ἄγγελος. Μία φορά νά κοινωνήσει ὁ ἄνθρωπος καί νά μή ἀφήσει νά χαθεῖ μέ τίς ἁμαρτίες του, ὁ ἁγιασμός πού πῆρε ἀπό τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, γίνεται ἄγγελος καί κατατάσσεται μετά τῶν ἐνδόξων ἁγίων.

            Ἄς μάθωμε λοιπόν, ἀπό τή σημερινή ἑορτή, ὅτι πρέπει νά αὐξήσομε τήν πίστη στό Χριστό, τό φωτισμό τῆς καρδίας καί τῆς διανοίας μας. Καί τή δύναμη τῆς θελήσεώς μας, στόν ἀγώνα μας γιά μιά συνεπέστερη χριστιανική ζωή.

            Ἄς μάθομε νά ἐκτιμᾶμε ἀκόμα περισσότερο τή μεγάλη σημασία τῆς προσευχῆς τῆς ἐκκλησίας.

            Καί κυρίως ἄς καταλάβομε, τί ἀπέραντη σημασία ἔχει νά πιστεύει κανείς στό Χριστό, ἀλλά καί νά παίρνει τό Χριστό ὁλόκληρο μέσα του μέ τή Θεία Κοινωνία γιά τόν ἁγιασμό τοῦ σώματος καί τῆς ψυχῆς του.

            Μέ τέτοια προπαρασκευή ἄς βαδίσομε πρός τήν Μεγάλη Ἑβδομάδα.

            Νά γιορτάσομε τήν ἑορτή τῆς ἁγίας Ἀναστάσεως ἀξίως. Χριστιανικά.

            Μέ πίστη, ταπείνωση καί θερμή προσευχή.

            Ὄχι σάν ἄνθρωποι κοσμικοί πού μένουν στά ἐξωτερικά.

            Ἀλλά δυναμωμένοι στή πίστη στό Χριστό καί στήν Ἀνάστασή Του. Ἀμήν.-


Αγιολογιο

Αγιον Ορος

Αγιοι της Λεσβου

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel