Ζωηφόρος

Μηνύματα των Προκαθημένων της Ορθοδοξίας-2009,

Μηνύματα των Προκαθημένων

της Ορθοδοξίας

***

Μήνυμα Οικουμενικού για την εορτή των Χριστουγέννων

Αδελφοί συλλειτουργοί και τέκνα εν Κυρίω ευλογημένα,

«Ο ουρανός και η γη σήμερον ηνώθησαν, τεχθέντος του Χριστού. Σήμερον Θεός επί γης παραγέγονε, και άνθρωπος εις ουρανούς αναβέβηκε»! (Ιδιόμελον Λιτής Χριστουγέννων)

Η απόστασις και πόλωσις ανάμεσα εις τον Θεόν και τον άνθρωπον, την οποίαν είχεν επιφέρει η αμαρτία του ανθρώπου, κατηργήθη με την πρόσληψιν ακεραίας της ανθρωπίνης φύσεως από τον Μονογενή Υιόν και Προαιώνιον Λόγον του Θεού. Η κατά την «ευδοκίαν» του Θεού, κατά το πρώτον δηλαδή και ολόθυμον θέλημά Του, Σάρκωσις του Υιού Του, καταργεί κάθε απόστασιν, ενώνει τον ουρανόν με την γην και συνάπτει το δημιούργημα με τον Δημιουργόν!

«Σήμερον της ευδοκίας Θεού το προοίμιον και της των ανθρώπων σωτηρίας η προκήρυξις», έψαλεν η Εκκλησία κατά την εορτήν των Εισοδίων της Θεοτόκου, η οποία, δια της αφιερώσεως της μακαρίας Μαρίας εις τον Ναόν και της εκεί προετοιμασίας της δια να γίνη χωρίον του Αχωρήτου Θεού, ήνοιγε τον δρόμον της Ενσάρκου Οικονομίας του Θεού και προεκήρυττε την σωτηρίαν μας.

«Σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον και του απ’ αιώνος μυστηρίου η φανέρωσις˙ ο Υιός του Θεού Υιός της Παρθένου γίνεται», έψαλε πάλιν η Εκκλησία κατά την εορτήν του Ευαγγελισμού, τότε που συνετελέσθη εκ Πνεύματος Αγίου η άσπορος σύλληψις του Ασυλλήπτου εις την αγίαν κοιλίαν της Θεοτόκου και ήρχισε να «συνυφαίνεται», η θεία με την ανθρωπίνην φύσιν, και ο Θεός άνθρωπος γέγονεν, «ίνα ημείς θεοποιηθώμεν», κατά την έκφρασιν του Μ. Αθανασίου. Η  «ευδοκία», λοιπόν, η οποία εχαιρετίσθη κατά τα Εισόδια, και η σωτηρία, η οποία «εκεφαλαιώθη» και εφανερώθη κατά τον Ευαγγελισμόν, σήμερον, κατά την μεγάλην και αγίαν ημέραν των Χριστουγέννων, καθίσταται απτή πραγματικότης! Σήμερον «ο Λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν»,[1] και οι Άγγελοι επανηγύρισαν το γεγονός ψάλλοντες: «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία»![2]

Με την Σάρκωσιν, την Ενανθρώπησιν του Λόγου, ήδη η σωτηρία του ανθρωπίνου γένους έχει δυνάμει συντελεσθή. Διότι, εκείνοι οι οποίοι, αφού πιστεύσουν εις τον Ιησούν, ζήσουν ζωήν σύμφωνον με την πίστιν αυτήν, σύμφωνον με τας εντολάς και την όλην διδασκαλίαν του Ιησού, υψώνονται με την τοιαύτην θεάρεστον βιοτήν και καθίστανται φίλοι και κοινωνοί του Θεού! Γίνονται «θείας κοινωνοί φύσεως»,[3] θεοί κατά χάριν! Τούτο συντελείται αποκλειστικώς μέσα εις την Εκκλησίαν, όπου ο άνθρωπος αναγεννάται εν Χριστώ και υιοθετείται υπό του Πατρός δια του αγίου Βαπτίσματος, και, εν συνεχεία, δια των αγίων Μυστηρίων και της καλλιεργείας της αρετής, πληρούται θείας χάριτος και Πνεύματος Αγίου και αυξάνει «εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού»,[4] μέχρις ότου φθάσει να λέγη μετά του Αποστόλου Παύλου: «ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός».[5]

Τους ούτω τελειουμένους ο Χριστός δεν τους θεωρεί απλώς φίλους Του η αδελφούς Του, αλλά τους αναγνωρίζει ως μέλη του Σώματός Του.  Δια τούτο και έλεγεν από του ύψους του Σταυρού προς την Παναγίαν Μητέρα Του περί του Ευαγγελιστού Ιωάννου: «Γύναι, ίδε ο υιός σου» και εις τον Ιωάννην «ιδού η Μήτηρ σου».[6] Τα Χριστούγεννα, λοιπόν, ανοίγουν διάπλατα την θύραν της κατά χάριν χριστοποιήσεως και θεοποιήσεως του ανθρώπου, και ένεκα τούτου ακριβώς «άγει εορτήν, εν χαρά πάσα η κτίσις, και οι ουρανοί συν ημίν αγαλλιώνται» κατά την εύσημον και σωτήριον αυτήν ημέραν![7]

Με αυτά τα χαρμόσυνα και ελπιδοφόρα δεδομένα εις χείρας, απευθύνομεν, από της εν Φαναρίω καθηγιασμένης καθέδρας του πανσέπτου Οικουμενικού Πατριαρχείου, θερμά εόρτια συγχαρητήρια και εγκαρδίους Πατριαρχικάς ευχάς επί τη «μητροπόλει των εορτών» προς άπαντα τα ανά τον κόσμον προσφιλή και επιπόθητα τέκνα της αγιωτάτης Μητρός Εκκλησίας, κληρικούς παντός βαθμού, μονάζοντας και λαϊκούς, άρχοντας και αρχομένους, μικρούς και μεγάλους, μάλιστα δε προς τους εμπεριστάτους, τους εν θλίψει, ανάγκη και δοκιμασία ευρισκομένους.

Είθε, ο εν σπηλαίω γεννηθείς και εν φάτνη ανακλιθείς προαιώνιος Υιός του Θεού και χάριν ημών Υιός του Ανθρώπου, να καταστήση πάντας ημάς αξίους της κενωτικής αγάπης και της αγίας και προσκυνητής ενσάρκου οικονομίας Του!

Φανάριον, Χριστούγεννα ,βθ’

+ Ο Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος

Διάπυρος προς Θεόν ευχέτης πάντων υμών

***

Μήνυμα Πατριάρχη Αλεξανδρείας για τα Χριστούγεννα

“Χριστός γεννάται δοξάσατε. Χριστός εξ ουρανών απαντήσατε”

Αδελφοί μου αγαπητοί και ευλογημένοι,

Με τα ωραία αυτά λόγια ο υμνογράφος παρουσιάζει το μέγα Μυστήριο της Γέννησης του Κυρίου. Ο Θεός ο μέγας και ακατάληπτος γίνεται ορατός και ψηλαφούμενος άνθρωπος. Κατέρχεται και γεννάται επί γης ο εξ ουρανών προερχόμενος Χριστός.

Από την αρχαιότητα έως και σήμερα ο ουρανός υπήρξε χώρος πνευματικών αναζητήσεων, καθώς και πεδίο επιστημονικών διερευνήσεων. Οι άνθρωποι όλων των αιώνων, από την εποχή του μυθικού Ίκαρου ως την σύγχρονη εποχή των τηλεπικοινωνιών όπου τα ανθρώπινα μηνύματα αντανακλώνται στο ουράνιο στερέωμα και επανέρχονται στη γη, έστρεφαν τα μάτια ψηλά προκειμένου να εύρουν απαντήσεις στα αγωνιώδη υπαρξιακά ερωτήματά τους.

Στον εκκλησιαστικό χώρο πάντοτε η αναφορά του υμνωδού στον ουρανό αποτελεί μία σταθερή θεολογική βεβαιότητα. Ο ουρανός, για τον οποίο τόσες αναφορές παρουσιάζει η Αγία Γραφή, είναι ο χώρος όπου το θέλημα του Θεού αποτελεί δεδομένο γεγονός, προς το οποίο οι άγγελοι, οι ουράνιες δυνάμεις και οι άγιοι είναι εναρμονισμένοι. Το εκκλησιαστικό σώμα καθηλώνει νοερά το βλέμμα προς αυτήν την κατεύθυνση ζητώντας λύσεις στα αδιέξοδα της ζωής. Και δεν παύει να ατενίζει ψηλά, με αδιάκοπη προσευχή και προσμονή, παρακαλώντας για την κυριαρχία του Θεϊκού Θελήματος και στην γη.

Οι βιβλικές φράσεις “Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία” ή “γεννηθήτω το θέλημά σου ως εν ουρανώ και επί της γης” (Κυριακή Προσευχή) φανερώνουν τον τελικό σκοπό του σωτηριώδους έργου του Ενανθρωπίσαντος Θεού, την “ουρανοποίηση” του κόσμου, “ για να απαλλαγούν οι άνθρωποι από την πλάνη και την κακία και να γνωρίσουν την αλήθεια και την αρετή, ώστε να μην υπάρχει καμμία διαφορά μεταξύ της γης και του αρμονικού ουρανού”, όπως αναφέρει ο άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος (Ομιλία ΙΘ’, 5). Η Βασιλεία του Θεού αποτελεί πάντοτε τον προορισμό μας και η Γέννηση του Κυρίου είναι η ανατολή της “εσχάτης ημέρας”, της μετοχής της ανθρωπίνης φύσεως στην θεία δόξα, αυτήν που οι ουράνιοι Άγγελοι ύμνησαν εκείνη την γαλήνια νύχτα στο ταπεινό σπήλαιο της Βηθλεέμ.

Η Αγία μας Εκκλησία, και ιδιαίτερα η παλαίφατη Εκκλησία των Αλεξανδρέων που δραστηριοποιείται ποιμαντικά και ιεραποστολικά στην απεραντοσύνη της ηπείρου του μέλλοντος, της Αφρικής, βιώνει τις παραπάνω θεολογικές αλήθειες δοξολογικά, όμοια με τους Αγγέλους της νύχτας των Χριστουγέννων. Διότι το κήρυγμα του Ευαγγελίου είναι μία δοξολογία, που αποσκοπεί όπως προείπαμε στην “ουρανοποίηση“ του κόσμου. Η ίδρυση μίας Επισκοπής είναι προανάκρουσμα της Βασιλείας του Θεού. Η δημιουργία μίας Ενορίας δεν είναι κάτι άλλο από την αισθητή παρουσία του Χριστού σε συγκεκριμένο χώρο και χρόνο, έως της τελικής ενδόξου ελεύσεως του Βασιλέως Χριστού.

Το φαινομενικά άσημο και ταπεινό στην καταγωγή Θείο Βρέφος, Αυτό που γεννάται στην φάτνη των ζώων και θερμαίνεται από την ανάσα τους, είναι ο Ένδοξος Κύριος, ο οποίος δεν ταύτισε τον εαυτό Του με τους ισχυρούς ηγεμόνες του κόσμου, αλλά με τους “ελαχίστους”, τους απλούς ανθρώπους του λαού. Από αυτούς σαρκώθηκε, αυτούς συνανεστράφη, αυτούς απεκάλεσε αδελφούς Του και κυρίως στις ψυχές αυτών βρήκε χώρο και βλάστησε ο σωτηριώδης λόγος Του. Και αυτούς κατέστησε κριτήριο των συνειδήσεών μας κατά την τελική Κρίση της ανθρωπότητος, όπως αναφέρει στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου: “Εφ’ όσον ευεργετήσατε έναν από τους ελάχιστους και ταλαιπωρημένους αδελφούς μου, εμένα τον Ίδιο ευεργετήσατε” (Ματθ.25, 31-41). Κατ΄ αυτόν τον τρόπο Χριστός κατεστάθη ο αυθεντικός και ανιδιοτελής αγωνιστής για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την τιμή και την ανύψωση του ανθρώπου σε όλα τα μήκη και πλάτη της οικουμένης.

Αυτό που ο σύγχρονος πολιτισμός θεωρεί κεκτημένο, τα δυστυχώς πολλές φορές μόνον κατ’ όνομα λεγόμενα “ανθρώπινα δικαιώματα”, από την στιγμή ακόμη της Γεννήσεως του Ιησού είναι θεμελιώδης αρχή και παράδοση της Εκκλησίας μας. Ο Θεάνθρωπος Ιδρυτής της και οι μιμητές Του άγιοι δεν μίλησαν θεωρητικά υπέρ των πονεμένων συνανθρώπων, αλλά συμμερίσθηκαν τις αγωνίες τους και εβίωσαν τις κακουχίες τους εκουσίως από αγάπη προς αυτούς.

Αδελφοί μου ευλογημένοι,

Ο Θεός “ξενιτεύεται” από τους ουρανούς για να γεννηθεί στην αγκαλιά του ταπεινού σπηλαίου “μορφή δούλου λαβών” (Φιλιπ.2,7), χωρίς το κάλυμμα του κοσμικού κύρους και της αλαζονικής εξουσίας. Γίνεται οικειοθελώς φτωχός, μετανάστης, πρόσφυγας και θύμα της ανθρώπινης μισαλλοδοξίας. Γεννάται σε μία κωμόπολη μακρυά από την Ναζαρέτ, φυγαδεύεται στην Νειλόρρυτη Αίγυπτο, επανέρχεται ενδεής στην πατρώα γη, μετακινείται αδιάκοπα κηρύττοντας και θεραπεύοντας.

Με την Γέννησή Του η Αγάπη εισβάλλει στον κόσμο με σάρκα και οστά. Γίνεται ο μόνος αυθεντικός τρόπος ζωής χωρίς να είναι αποφυγή ευθύνης, χωρίς να μεταβάλλεται σε ενοχική σιωπή και ουδετερότητα έναντι του αδικουμένου και του πάσχοντος. Δεν προσφέρει κίβδηλους παρηγορητικούς λόγους ή ψευδεπίγραφα ψίχουλα πολιτισμού προς τα εξουθενωμένα θύματα της κακότητός μας, αλλά μεταβάλλεται στη μοναδική Οδό, Αλήθεια και Ζωή για τις χιλιάδες εμπερίστατες ψυχές της Αφρικής, της Ασίας ή των παρυφών των μεγάλων δυτικών πόλεων που διψούν για την υπέρβαση του καθημερινού, αλλά και του αιωνίου θανάτου. Σε αυτούς τους τόπους ας σπεύσουμε ως σύγχρονοι Μάγοι -εάν θέλουμε να μιλούμε για ενσυνείδητη χριστιανική ζωή- για να προσφέρουμε τα πολύτιμα δώρα της αγάπης μας, με όποιο τρόπο είναι δυνατόν. Να είστε βέβαιοι ότι στο θλιμμένο χαμόγελο αυτών των προσώπων θα απαντήσουμε τον Χριστό εξ ουρανών.

Μέσα από την καρδιά μου σας εύχομαι ο νεογέννητος Σωτήρ να σας προστατεύει και να σας χαρίζει πλούσιο το έλεός Του".

***

Χριστουγεννιάτικο μήνυμα Πατριάρχη Ιεροσολύμων κ. Θεοφίλου

Εορτάσωμεν λαοί, Χριστού τα Γενέθλια, και επάραντες τον νουν επί Βηθλεέμ αναχθώμεν τη διανοία, και κατίδωμεν το εν Σπηλαίω μέγα μυστήριον. (Στιχ. Εσπερ. κδ Δεκ.).

Η Εκκλησία πάντοτε, ιδία όμως κατά τας πανεκλάμπρους εορτίους ημέρας ταύτας, διακηρύσσει εις τα τέκνα αυτής και εις την ανθρωπότητα όλην το μυστήριον, το οποίον από Θεού εν Γραφαίς Αγίαις απεκαλύφθη εις αυτήν, το μυστήριον το οποίον αυτή βιώνει και το οποίον πληροί αυτήν. Διαλαλεί την αλήθειαν εκείνην, η οποία αποτελεί την αιτίαν της υπάρξεως αυτής και την πηγήν της χαράς αυτής.

Το μυστήριον τούτο είναι η ενανθρώπησις του Θεού Λόγου. Το γεγονός δηλαδή ότι ο Θεός, ο πλάσας τον άνθρωπον πάλαι κατ ἀρχάς εκ του χοός κατ εἰκόνα και καθ' ομοίωσιν Αυτού, επ' εσχάτων των χρόνων εθεράπευσε τα τραύματα αυτού, ανέπλασε και ανεδημιούργησε αυτόν, «εξαποστείλας τον υιόν Αυτού, γενόμενον εκ γυναικός, γενόμενον υπό νόμον, ίνα τους υπό νόμον εξαγοράση, ίνα την υιοθεσίαν απολάβωμεν» (Γαλ. 4, 4-5) κατά τον ουρανοβάμονα Παύλον. Ως λέγει ο έγκριτος και θεοφόρος πατήρ και διδάσκαλος της Εκκλησίας άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, ο Μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού «ασυγχύτως προσέλαβε το ανθρώπινον, ωκειώσατο την ανθρωπότητα, καταπεφοίτηκεν εθελοντής εν τοις καθ' ημάς», προκειμένου να απαλλάξη ημάς εκ της προσγενομένης ημίν υπό του διαβόλου και της αμαρτίας φθοράς και φέρη ημάς «εις την ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεού» (Ρωμ. 8, 21).

Το μυστήριον τούτο, εκκινούν από του ουρανού άνωθεν, διικνείται εις την γην κάτω. Ως αφορών και στοχεύον εις τον άνθρωπον, καθιστά τούτον συνεργόν και συμμέτοχον. Παρθένος κόρη εκ Ναζαρέτ συνεργεί, συλλαμβάνουσα εκ Πνεύματος Αγίου, κυοφορούσα και τίκτουσα εν Βηθλεέμ επί Καίσαρος Αυγούστου τον Χριστόν. Ουδέ αυτή η άψυχος κτίσις ούτε των αλόγων ζώων η φύσις αποκλείονται, αλλά η γη και μάλιστα αυτή η του θεοδέγμονος Σπηλαίου τούτου, επί του οποίου η Κωνσταντίνειος και Ιουστινιάνειος αύτη Βασιλική της Γεννήσεως ανηγέρθη, δέχεται και φιλοξενεί εις τα σπλάγχνα αυτής τον τεχθέντα Βασιλέα, συμμετέχοντα εις όλα τα αδιάβλητα ανθρώπινα ημέτερα πάθη, έως και εις αυτήν τήν περιβολήν σπαργάνων και ανάκλισιν εν φάτνη.

Μάγοι Περσών βασιλείς μακρόθεν υπό αστέρος οδηγούμενοι, προσέρχονται και γονυπετείς προσκυνούν το παιδίον (Ματθ. 2, 1-2), προσφέροντες χρυσόν και λίβανον και σμύρναν ως δώρα της ευλαβείας αυτών (Ματθ. 2, 11). Ποιμένες αγραυλούντες εις την όμορον της Βηθλεέμ κώμην, ακούσαντες παρά του αγγέλου το: « Ιδού ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην σφόδρα, ήτις έσται παντί τω λαώ, ότι ετέχθη υμίν σήμερον σωτήρ, ος εστιν χριστός κύριος» (Λουκ. 2, 11) και το «πλήθος της ουρανίου στρατιάς αινούντων τον Θεόν και λεγόντων, Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία» (Λουκ. 2, 13-14), « διέρχονται έως Βηθλεέμ και ανευρίσκουν την τε Μαριάμ και τον Ιωσήφ και βρέφος κείμενον εν τη φάτνη» (Λουκ. 2, 15-17) «και υποστρέφουν δοξάζοντες τον Θεόν επί πάσιν οις ήκουσαν και είδον καθώς ελαλήθη προς αυτούς» (Λουκ. 2, 20).

Την πρόσκλησιν ταύτην της συμμετοχής και συνεργίας εις την θείαν συγκατάβασιν και φιλανθρωπίαν ουχί πάντες οι άνθρωποι ομοίως αποδέχονται. Οι μάγοι και οι ποιμένες προσέρχονται προσκυνούντες, Ηρώδης όμως ο βασιλεύς ακούσας περί του νεογενούς βασιλέως, ταράσσεται μαινόμενος, τεκταίνεται ανίερα και κατασφάζει αθώα νήπια (Ματθ. 2,16). Καταδιώκει Αυτόν τον Χριστόν, ο Οποίος, αρνούμενος οιανδήποτε βίαν και ενεργών ως άνθρωπος μόνον, φεύγει εις Αίγυπτον (Ματθ. 2,14). Έτι και σήμερον άνθρωποι καταδιώκουν τον Χριστόν εις το πρόσωπον των ελαχίστων αδελφών Αυτού, των αδυνάτων, των νηπίων, των προσφύγων, των πτωχών. Ανοικτίρμονες και ανελεήμονες, ως ο Ηρώδης, κηρύσσουν πολέμους με πρόσχημα την ειρήνην, προβαίνουν εις τρομοκρατικάς ενεργείας εν ονόματι του Θεού και της θρησκείας με εκατόμβας ανθρωπίνων θυμάτων. Χωρίζουν και αποκλείουν πόλεις απ' αλλήλων ως και ταύτην της Βηθλεέμ από των Ιεροσολύμων. Η στάσις της αποστασίας αυτής ενίων εκ των ανθρώπων είναι και η αιτία του κακού, της αδικίας και της ανισότητος εις τον κόσμον.

Η Εκκλησία του Χριστού παρά ταύτα, μετά πίστεως βαθείας και ελπίδος βεβαίας διακηρύσσει ότι των ολίγων τούτων « η απιστία δεν θα καταργήση την πίστιν του Θεού ( Ρωμ. 3, 3). Συμπάσχει μετά του ανθρώπου δια την τραγικότητα και τα αδιέξοδα της ζωής αυτού και συμπαρίσταται αυτώ ποικιλοτρόπως ως στοργική πνευματική μήτηρ, κηρύττουσα σεσαρκωμένον Θεάνθρωπον, «αναπαύοντα πάντας τους κοπιώντας και πεφορτισμένους» (Ματθ. 11, 28), οι οποίοι προσέρχονται προς Αυτόν.

Από του Θεοδέγμονος Σπηλαίου τούτου, από των κόλπων της Μητρός των Εκκλησιών, ευλογούντες Πατριαρχικώς και Πατρικώς τα μέλη του εμπεπιστευμένου Ημίν ποιμνίου, εν τη Αγία Γη και οπουδήποτε και προτρέποντες αυτά, όπως, διατηρούντα την ελπίδα, εγκολπωθούν και ακολουθούν Χριστόν Ενανθρωπήσαντα συμφώνως προς την Αγιοπατερικήν παράδοσιν της Ορθοδόξου ημών Εκκλησίας, έκκλησιν δε απευθύνοντες προς τους ισχυρούς της γης, όπως ώσιν ειρηνοποιοί και εργάται δικαιοσύνης χάριν της ειρηνικής συμβιώσεως των λαών και της εν ευημερία αγαθών ζωής αυτών, διατελούμεν.

Εν τη Αγία Πόλει Βηθλεέμ, ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2009

Διάπυρος προς Κύριον Ευχέτης,

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ'

Πατριάρχης Ιεροσολύμων

***

Χριστουγεννιάτικο Μήνυμα του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών

 και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου (2009)

Ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Ὅπου κι̉ ἄν στρέψουμε τό βλέμμα στόν τόπο μας καί στήν Οἰκουμένη ὁλόκληρη εἶναι εὔκολο νά νοιώσουμε τό ἀγκάθι τῆς ἀπογοήτευσης νά μᾶς πληγώνει. Τά ἀπανταχοῦ τῆς γῆς εἰδησεογραφικά δεδομένα εἶναι ἀψευδεῖς καθημερινοί μάρτυρες τῶν προβλημάτων καί τῶν ὀδυνῶν πού μαστίζουν κάθε γωνιά τῆς γῆς.

Ἐν μέσω τῶν θλίψεων καί τῶν δοκιμασιῶν πού μοιάζουν νά ἀπειλοῦν ἀκόμη καί τή φυσική ἐπιβίωση τοῦ πλανήτη μας καί τῶν κατοίκων του νοιώθω βαθιά τήν εὐθύνη καί ἔντονη τήν ἐπιθυμία νά ὑπενθυμίσω στεντορίᾳ τῇ φωνῇ σέ ὅλους καί στόν καθένα προσωπικά ὅτι ὁ Θεός μᾶς ἀγαπᾶ.Ὁ Θεός μᾶς ἀγαπᾶ ὅλους ἀνεξαιρέτως καί κανείς δέν στερεῖται τοῦ δικαιώματος στήν ἐλπίδα.

Ἡ ἀκλόνητη βεβαιότης ὅτι ὁ Θεός εἶναι παρών στή ζωή μας καί μᾶς ἀγαπᾶ δέν στηρίζεται σέ ὑποθέσεις, θεωρίες καί φιλοσοφικούς στοχασμούς. Ἡ μεγάλη ἑορτή τῶν Χριστουγέννων φανερώνει μέ τόν πλέον κατηγορηματικό τρόπο τήν ἔμπρακτη καί ἀπέραντη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιά ἑμᾶς, διότι «ἐν τούτῳ ἐφανερώθη ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐν ἡμῖν͵ ὅτι τὸν Υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἀπέσταλκεν ὁ Θεὸς εἰς τὸν κόσμον ἵνα ζήσωμεν δι΄ Αὐτοῦ» (Ἰωαν. 4, 9).

Ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ ἀποκαλύπτει μέ τόν πιό ἄμεσο, τόν πιό ὁρατό, τόν πιό φιλάνθρωπο καί ἀδιαμφισβήτητο τρόπο ὅτι «ὁ Θεός ἀγάπη ἐστίν» (Ἰωαν. 4, 8).

Χριστούγεννα σημαίνει ὅτι ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος «ἵνα θεώσῃ τόν ἄνθρωπον». Σημαίνει ὅτι ὁ Θεός ἦρθε νά ἑνωθεῖ μέ τήν ἀνθρωπότητα καί νά εἶναι γιά κάθε ἄνθρωπο καί γιά ὅλους ὁ Ἐμαννουήλ «ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός» (Ματθ. 1, 23). Ἦρθε νά μοιραστεῖ τόν πόνο καί τήν ἀγωνία μας καί νά μᾶς λυτρώσει ἀπ̉ αὐτά καί ἀπό ὅσα ἄλλα προσπαθοῦν νά ἐπιβάλλουν τήν ἐξουσία τοῦ θανάτου ἐπί τῆς ζωῆς. Ἦρθε «καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν» (Ἰωαν. 1, 14). Ἦρθε, ἔμεινε καί θά παραμένει μεθ̉ ἡμῶν «πάσας τάς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος» (Ματθ. 28, 20).

Χριστούγεννα σημαίνει ὅτι τίποτα πιά, καμιά θλίψη, καμιά δυσκολία, καμιά τραγωδία δέν μπορεῖ νά ἀφανίσει τήν ἐλπίδα, δέν μπορεῖ νά ὑπερνικήσει τή βεβαιότητα ὅτι στό τέλος θά ἐπικρατήσουν ἡ ἀλήθεια καί ἡ ἀγάπη στή ζωή τοῦ κόσμου. Τίποτα δέν μπορεῖ νά νικήσει τήν ἐλπίδα πού γεννᾶ ἡ ἐπίγνωση ὅτι ὁ Χριστός γεννήθηκε γιά νά μᾶς λυ-τρώσει ἀπό τήν ἁμαρτία καί τό θάνατο.

Δέν εἶναι κρίμα λοιπόν τό μήνυμα τῆς ἐλπίδας πού ἀναδύεται ἀπό τή φάτνη τοῦ νε-ογέννητου Χριστοῦ νά χάνεται μέσα σέ πλαστικοποιημένες καί κενές νοήματος τάχα γιορταστικές ἀποδράσεις; Δέν εἶναι κρίμα οἱ ἀπανταχοῦ τῆς γῆς ἄρχοντες νά ἀποφασίζουν γιά τή ζωή τοῦ κόσμου, ἀλλά καί ὁ καθένας μας γιά τή δική του ζωή, σάν νά μήν γεννήθηκε ὁ Χριστός;

Δέν ἔχουμε πιά τό δικαίωμα νά ζοῦμε σάν νά μήν ἔχουμε δεῖ νά ἐπαληθεύεται ἔμπρακτα καί ὀδυνηρά τό γεγονός ὅτι, ὅπου ἐξορίζεται ὁ Χριστός ἀπό τή ζωή μας καί περιφρονεῖται τό Εὐαγγέλιο Του, ἐκεῖ ἐπικρατοῦν ἡ ἀδικία, ἡ ἀλαζονεία, ἡ καταπίεση, ἡ ἀπληστία, ἡ ἐκμετάλλευση, ἡ ὑποκρισία καί ἡ ἀπαξίωση τοῦ ἀνθρώπου. Καί τότε κάνουν τήν ἐμφάνιση τους οἱ ποικῖλες τραγικές συνέπειες: τά μίση, οἱ πόλεμοι, ἡ ἐκμετάλλευση καί ἐξουθένωση τῶν φτωχῶν καί τῶν ἀδυνάτων, οἱ οἰκονομικές κρίσεις, οἱ οἰκολογικές καταστροφές καί ἄλλα πολλά, πού ὑποδεικνύουν ὅτι ἡ ἐπικράτηση τῆς ἁμαρτίας δέν εἶναι ἄμοιρη συνεπειῶν γιά τόν ἄνθρωπο.

Χριστούγεννα σημαίνει ὅτι τό σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας πού γεννᾶ τήν ἀδικία καί ἀπανθρωπίζει τόν ἄνθρωπο διαλύεται στό φῶς πού ἀκτινοβολεῖ ἡ ἀνατολή τοῦ «Ἡλίου τῆς Δικαιοσύνης». Σημαίνει ὅτι ὁ ἄνθωπος μπορεῖ νά ξαναβρεῖ τίς ἀληθινές διαστάσεις τῆς ἀνθρωπιᾶς καί τῆς ἁγιότητας. Σημαίνει ὅτι ἡ δυνατότητα τῆς χαρᾶς δέν ἔχει χαθεῖ ἀπό τόν κόσμο.

Ἐπιτρέψτε μου λοιπόν νά ἀπευθύνω στήν ἀγάπη σας τά ἴδια λόγια πού ἄκουσαν οἱ ποιμένες τῆς Βηθλεέμ ἀπό τά χείλη τοῦ ἀγγέλου: «Μὴ φοβεῖσθε˙ ἰδού γὰρ εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαρὰν μεγάλην, ἥτις ἔσται παντὶ τῷ λαῷ͵ ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον σωτὴρ, ὅς ἐστιν Χριστὸς Κύριος, ἐν πόλει Δαυίδ. Καὶ τοῦτο ὑμῖν τὸ σημεῖον˙ εὑρήσετε βρέφος ἐσπαργανωμένον, κείμενον ἐν φάτνῃ» (Λουκ. 2, 10-12).

Μήν ἀφήνετε λοιπόν τίς δοκιμασίες καί τούς πειρασμούς νά σᾶς καταβάλλουν. Μή Φοβεῖσθε! Σήμερα γιορτάζουμε τά Χριστούγεννα καί ἔχουμε κάθε λόγο καί κάθε δικαίωμα νά νοιώθουμε χαρά μεγάλη. Διότι σήμερα γεννήθηκε ὁ Σωτήρ τοῦ κόσμου, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Ἄς κάνουμε ξανά τήν πίστη καί τήν ἐμπιστοσύνη στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ τρόπο ζωῆς καί ἄς ψάξουμε βαθιά μέσα μας, στή φάτνη τῆς καρδιᾶς μας. Καί θά βροῦμε ἐκεῖ τό σημεῖο καί τήν αἰτία τῆς χαρᾶς καί τῆς ἐλπίδας: θά βροῦμε τόν Θεό ὡς «βρέφος ἐσπαργα¬νωμένον, κείμενον ἐν φάτνῃ».

Χρόνια πολλά καί εὐλογημένα Χριστούγεννα.

Μετά πατρικῶν εὐχῶν

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

***

Μήνυμα Αρχιεπισκόπου Αλβανίας για τα Χριστούγεννα

"Ο Χριστός, το Φως του κόσμου ``Ην το φως το αληθινόν, ό φωτίζει πάντα άνθρωπον, ερχόμενον εις τον κόσμον`` ( Ιω. 1:9).

Ο Λόγος, το φως το αληθινό που φωτίζει κάθε άνθρωπο, έρχεται στον κόσμο. Αυτό το συνταρακτικό γεγονός, το οποίο αφορά σε ολόκληρη την ανθρωπότητα εορτάζουμε τα Χριστούγεννα. Αυτή την ολοφώτεινη βεβαιότητα και αδιάψευστη ελπίδα μάς χαρίζει η σημερινή λαμπρή εορτή!

Όπως ψάλλει η Εκκλησία μας, κατά τη Γέννηση του Χριστού, ``το φως το εκ φωτός προεκλάμψαν αχρόνως, εν χρόνω σαρκικώς τοις εν γη επεφάνη, και κόσμον εφώτισε`` (Παρακλητική, ήχος α΄, όρθρος Πέμπτης).

Ο Ιησούς Χριστός, ο ένσαρκος Λόγος του Θεού, απερίφραστα, επανειλημμένα και δημόσια διακήρυξε: ``εγώ ειμί το φως του κόσμου`` (Ιω. 8:12, 9:4). Ένα φως που συνδέεται άμεσα με τη ζωή: ``ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία αλλ΄ έξει το φως της ζωής`` (Ιω. 8:12).

Μετά τη Σταύρωση και την Ανάστασή του τα σύμπαντα πλημμυρίζουν από φως. Και όταν η ιστορία της σωτηρίας των ανθρώπων φτάσει στο τέλος της, στη νέα δημιουργία, το φως θα είναι ο ίδιος ο Υιός και Λόγος του Θεού! (Αποκ. 21:23). Με αυτόν τον τρόπο, από το φυσικό φως, το οποίο στον πρόσκαιρο κόσμο εναλλάσσεται με το σκότος της νύχτας, τελικά θα οδηγηθούμε στο ανέσπερο φως, που είναι ο ίδιος ο Θεός.

Η φύση του φωτός ευρίσκεται πάντοτε στο επίκεντρο της ανθρώπινης αναζήτησης και συνδέεται άμεσα με την επιστημονική εξέλιξη. Ο καινούργιος πλούτος των γνώσεων σχετικά με το φυσικό, το ``κτιστό`` φως, διευρύνει ακόμη περισσότερο τους συμβολισμούς για τις εκπληκτικές επιδράσεις του πνευματικού φωτός στον κόσμο.

Το φως του κόσμου, ο Ιησούς Χριστός, καθίσταται γνωστός και οικείος, όπως το φυσικό φως. Συγχρόνως, όμως, παραμένει απρόσιτος και ακατάληπτος ως προς την ουσία του. Ο Θεός ονομάζεται φως κατά τις ενέργειές του που γίνονται αντιληπτές στους ανθρώπους και είναι μεθεκτές. Ενώ η ουσία του Θεού είναι άγνωστη και αμέθεκτη για τους ανθρώπους (άγιος Γρηγόριος Παλαμάς).

Το φως του Λόγου είναι θεία δωρεά, η οποία χαρίζεται στον κάθε άνθρωπο κατά τη γέννησή του. Ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας διευκρινίζει ότι ``Ο Λόγος του Θεού φωτίζει …ενθέτει σπέρμα σοφίας, δηλαδή θεογνωσίας, σε κάθε άνθρωπο που έρχεται στην ύπαρξη και εμφυτεύει μέσα του ρίζα συνέσεως``. Θα τολμούσαμε, λοιπόν, να διατυπώσουμε ότι μέσα στη συνείδηση του κάθε ανθρώπου ενυπάρχει ένα φωτόνιο από το φως του Χριστού, έστω κι αν έχει σκοτισθεί από την άγνοια και την αδιαφορία. Καθετί ευγενικό και αληθινό στη σκέψη, στη συμπεριφορά, στη θρησκευτική ζωή των ανθρώπων αποτελεί ανταύγεια από το φως του Υιού και Λόγου του Θεού.

Βεβαίως υπήρξαν πολλές περιπτώσεις με πυκνά σύννεφα αλαζονείας, απιστίας, μίσους και σκοτεινές νύχτες ανόμων συμφερόντων, που εμπόδισαν το φως του Ευαγγελίου να λάμψει στον κόσμο.

Αλλά και σε αυτές ακόμη τις νεφελώδεις και σκοτεινές περιόδους, το φως διαπερνά μυστικά την ατμόσφαιρα με ποικίλους τρόπους. Η πολυμορφία των διεισδύσεων του φυσικού φωτός, όπως προβάλλεται από τη σύγχρονη επιστήμη, προωθεί τη σκέψη μας για να συνειδητοποιούμε τις μυστικές διεισδύσεις του φωτός του Χριστού στην πορεία της οικουμένης. Αλλά και της προσωπικής μας ζωής σε περιπτώσεις ποικίλων πειρασμών και ζοφερών αδιεξόδων.

Ο Χριστός, όντας ο ίδιος το αληθινό φως, κάλεσε τους μαθητές του να γίνουν και οι ίδιοι φως μέσα στον κόσμο: ``ούτως λαμψάτω το φως υμών έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα και δοξάσωσιν τον πατέρα υμών τον εν τοις ουρανοίς`` (Ματθ.5,16). Συνδέει τη λάμψη του φωτός όχι με εκστατικές καταστάσεις, νεοπλατωνικού ή ινδικού τύπου, αλλά με τα καλά έργα. Αδιάκοπα απορροφώντας και διαχέοντας το φως του Χριστού ο κάθε πιστός καλείται να εκφράζει την πίστη του με έργα διακονίας προς όλους ανεξαιρέτως.

Όλες σχεδόν οι ανθρωπιστικές πρωτοβουλίες και δομές που αναπτύχθηκαν οπουδήποτε, για να ανακουφίσουν τον πόνο, την ορφάνια, τη φτώχεια, τα γηρατειά, τους ξένους, τη μοναξιά προέρχονται από ανθρώπους φωτισμένους -άμεσα ή έμμεσα- από το φως του Χριστού. Αυτήν την παράδοση οφείλουμε και εμείς να συνεχίζουμε. Με δημιουργικές ιδέες, γενναίες πρωτοβουλίες και ποικίλες δραστηριότητες.

Το εκ πρώτης όψεως λευκό χρώμα του φωτός, όπως είναι γνωστό, αποτελεί σύνθεση επτά διαφορετικών χρωμάτων. Και το μεθεκτό φως του Χριστού, στην προσωπική και την κοινωνική ζωή, αναλύεται με ποικίλους χρωματισμούς. Από αυτό το φάσμα του φωτός, οι χριστιανοί, ``ως τέκνα φωτός``, καλούμεθα να εκδηλώνουμε όσο το δυνατόν περισσότερες αποχρώσεις:

Φως ειρήνης, με τον εαυτό μας, το περιβάλλον μας και ολόκληρο τον κόσμο,

Φως αλήθειας, για την κατανόηση της βαθύτερης αιτίας της διαφθοράς και της πολύμορφης κρίσεως

Φως δικαιοσύνης, στους κοινωνικούς αγώνες σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο,

Φως δημιουργικής πνοής, που ενθαρρύνει την πρωτότυπη σκέψη, τις επιστήμες, τις τέχνες, τον πολιτισμό

Φως ελπίδας, που ενδυναμώνει την αλληλεγγύη όλων των λαών για τη διάσωση του πλανήτη,

Φως αγάπης, έμπρακτης, με ανιδιοτέλεια και ειλικρίνεια προς κάθε άνθρωπο,

Φως πίστεως ανέσπερο, που οδηγεί στην τελική υπέρβαση της αμαρτίας, της φθοράς και του θανάτου, με τη δύναμη του Σταυρού και της Αναστάσεως του Χριστού.

`Ην το φως το αληθινόν, ό φωτίζει πάντα άνθρωπον, ερχόμενον εις τον κόσμον``.

Ας ανοίξουν διάπλατα οι καρδιές μας, κατά τις γιορτινές αυτές ημέρες, για να διεισδύσει στα βάθη τού είναι μας ο Σαρκωθείς Υιός και Λόγος του Θεού, το ``Φως το αληθινόν``. Να φωτίσει τις σκέψεις μας, τις αποφάσεις μας και τις ενέργειές μας. Για να ζωογονεί την ύπαρξή μας. Ας ευχηθούμε να στηρίζει και να ενισχύει τη ζωή των αγαπημένων μας και όλων των ανθρώπων. Κι ας δεηθούμε το φως του Χριστού να κατευθύνει την πορεία του κόσμου.

Ευλογημένα Χριστούγεννα! Ολοφώτιστο το νέο έτος 2010!"

***

Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου για την εορτή των Χριστουγέννων

Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος ο Β’ σε μήνυμά του με την ευκαιρία των Χριστουγέννων τονίζει πως παρά την δισχιλιόχρονη ιστορία του Χριστιανισμού, τα μηνύματα της Άγιας Νύκτας των Χριστουγέννων δεν βρήκαν ακόμη εφαρμογή μιας και αξίες και ιδανικά καταπατούνται και σήμερα όπως και η αλήθεια κακοποιείται, η δικαιοσύνη τραυματίζεται, η ελευθερία καταργείται για τους μικρούς και αδύναμους, ενώ η ειρήνη αντί να επιδιώκεται, καταδιώκεται.

Στο μήνυμά του ο Προκαθήμενος της Εκκλησίας της Κύπρου σημειώνει ότι «το βαρύ κλίμα από τις πιο πάνω διαπιστώσεις επιτείνεται στην Κύπρο από την επικίνδυνη πορεία του εθνικού μας θέματος και είναι κοινή η πεποίθηση, τον τελευταίο καιρό, ότι επίκειται υποβολή σχεδίου λύσης εντός των προσεχών ολίγων μηνών ενώ αφήνεται από διάφορες κατευθύνσεις να νοηθεί ότι το σχέδιο θα είναι χειρότερο από το σχέδιο Ανάν, το οποίο ορθώς ενεργώντας ο κυπριακός ελληνισμός απέρριψε».

Ο Μακαριώτατος εκφράζει τη γνώμη «ότι ένα σχέδιο που δεν θα προνοεί για μια δίκαιη, βιώσιμη και λειτουργική λύση του Κυπριακού, δεν θα πρέπει να αχθεί μπροστά στον λαό γιατί ο λαός θα το απορρίψει και θα επωμισθεί τις ευθύνες, χωρίς να φταίει η δική μας πλευρά».

Αν παρά όλα αυτά, συνεχίζει ο Κύπρου, Χρυσόστομος, «ένα τέτοιο σχέδιο αχθεί ενώπιον μας, θα πρέπει να το απορρίψουμε, γιατί τυχόν αποδοχή του θα γινόταν πηγή νέων δεινών για τον λαό μας και θα οδηγούσε στην οριστική τουρκοποίηση της νήσου μας».

Ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος αναφέρει ότι «αν η λύση που θα μας προταθεί, θα είναι χειρότερη από την υφιστάμενη κατάσταση, τότε θα πρέπει να αντέξουμε ακόμη, όχι γιατί η υφιστάμενη κατάσταση δεν εμπεριέχει κινδύνους από τον συνεχιζόμενο εποικισμό και την παγίωση των τετελεσμένων, αλλά γιατί αποδοχή μιας χειρότερης λύσης δεν θα απομάκρυνε τους κινδύνους αυτούς, τουναντίον θα τους παρείχε κάλυψη, θα νομιμοποιούσε τα τετελεσμένα και το χειρότερο δεν θα ήταν ποτέ αναστρέψιμη και θα μας οδηγούσε στον αφανισμό».

Στο μήνυμά του ο Μακαριώτατος καλεί όλο τον κυπριακό ελληνισμό «όπως κατανοήσουμε την κρισιμότητα των καιρών και τις μεθοδεύσεις της Τουρκίας, η οποία χρησιμοποιεί τις συνομιλίες ως μέσο εξαπάτησης της Ευρώπης και ολόκληρου του κόσμου με απώτερο σκοπό την προώθηση των σχεδίων της που είναι πλέον ξεκάθαρα και συνίστανται στην τουρκοποίηση της Κύπρου».

Ο Προκαθήμενος της Εκκλησίας της Κύπρου τονίζει ότι «οφείλουμε να αλλάξουμε πορεία πλεύσης γιατί οι υποχωρήσεις δεν οδηγούν σε κανένα συμβιβασμό» από την στιγμή μάλιστα που ήδη «δώσαμε στο 18% του πληθυσμού την εκ περιτροπής προεδρία, δεχθήκαμε παραμονή εποίκων, κάναμε εκπτώσεις στα δικαιώματά μας, χωρίς την παραμικρή ανταπόκριση από την κατοχική δύναμη».

Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου εκτιμά ότι «δεν μας μένει παρά η επανατοποθέτηση του προβλήματός μας ως προβλήματος εισβολής και κατοχής και η επιδίωξη και για τον λαό μας όλων των δικαιωμάτων που απολαμβάνουν οι άλλοι Ευρωπαίοι».

«Είναι ο μόνος τρόπος ώστε και την εθνική μας αξιοπρέπεια να περισώσουμε αλλά και την παραμονή μας στην γη των πατέρων μας να διασφαλίσουμε», εκτιμά ο Κύπρου, Χρυσόστομος.

Ο Αρχιεπίσκοπος, με αυτές τις σκέψεις αλλά και με την πεποίθηση ότι «μεθ’ ημών ο Θεός» εύχεται σε όλους, ιδιαίτερα στους εμπερίστατους, στους πρόσφυγες, στους εγκλωβισμένους και στους συγγενείς των αγνοουμένων, υπομονή και εγκαρτέρηση».

Προσθέτει, στο μήνυμά του, ότι «έχουμε την πεποίθηση ότι το δίκαιο στο τέλος θα κατισχύσει, γιατί ο Θεός ‘δικαιοσύνας ηγάπησε’ φτάνει εμείς να μην ολιγωρήσουμε και να μην αποκάμουμε από τον μακροχρόνιο του αγώνα».

«Είθε το ανατέλλον νέο έτος 2010 να είναι το έτος απελευθέρωσης της πατρίδας μας», καταλήγει το μήνυμα του Προκαθημένου της Εκκλησίας της Κύπρου

***

Το χριστουγεννιάτικο μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Κρήτης Ειρηναίου

 «"Σήμερον Χριστός γεννάται...". Αυτή είναι μια αλήθεια την οποία παραλαμβάνομε από την Παράδοσή μας, τα βιώματα, τις εμπειρίες της Εκκλησίας, των Αγίων και του ευσεβούς λαού μας, διά μέσου των αιώνων. Σκιρτά ο λαός μας και σκιρτούμεν όλοι μας γιατί, "δι' ημάς εγεννήθη... σήμερον" ο Χριστός, ο Θεάνθρωπος». Τα παραπάνω τονίζει στο χριστουγεννιάτικο μήνυμά του ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης Ειρηναίος και προσθέτει: «Να συμψάλωμε με τους Αγγέλους το "Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία"». Αναλυτικά το μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Κρήτης Ειρηναίου έχει ως εξής: «Δι' ημάς... εγεννήθη παιδίον νέον, ο προ αιώνων Θεός»

(Κοντάκιον της Εορτής των Χριστουγέννων) Προς το Πλήρωμα της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης

Αγαπητοί μου αδελφοί, παιδιά της Εκκλησίας

Χριστούγεννα και πάλιν, τούτον τον χρόνο, 2009. Σήμερα και πάλιν, πάντοτε, είναι μπροστά μας τα Χριστούγεννα. Μια αληθινή πραγματικότητα, την οποία βιώνει αιώνες τώρα η Εκκλησία μας, οι Αγιοι όλων των αιώνων και ο λαός της. Μια πραγματικότητα μέσα στη ζωή μας, όχι μόνον εις τις σκέψεις, εις τον νου μας, αλλά και εις την ζωή, τα συναισθήματα, όλο μας το «είναι», όλη μας την ύπαρξη. Η πραγματικότητα αυτή εκφράζεται και σήμερα με τους λόγους του παραπάνω ύμνου: «δι' ημάς εγεννήθη παιδίον νέον, ο προ αιώνων Θεός». Ο Προαιώνιος Θεός εγεννήθηκε, «νέο παιδί», για εμάς τους ανθρώπους. Τι θαύμα! Τι τιμή! Τι αγάπη! Τι δόξα! Τι έκανε ο Θεός για μας με τα Χριστούγεννα και την ενανθρώπησή Του! Ποιο είναι, όμως, το νόημα και το μεγαλείο της Γεννήσεως του Χριστού;

Αγαπητοί μου αδελφοί, «Σήμερον Χριστός γεννάται...». Αυτή είναι μια αλήθεια την οποία παραλαμβάνομε από την Παράδοσή μας, τα βιώματα, τις εμπειρίες της Εκκλησίας, των Αγίων και του ευσεβούς λαού μας, διά μέσου των αιώνων. Σκιρτά ο λαός μας και σκιρτούμεν όλοι μας, γιατί «δι' ημάς εγεννήθη... σήμερον» ο Χριστός, ο Θεάνθρωπος. Όχι για κάποιους άλλους ανθρώπους μόνον, οι οποίοι έζησαν σε κάποιες άλλες εποχές και καταστάσεις του παρελθόντος, του μακρινού ή του κοντινού, αλλά και για εμάς τους ανθρώπους του 21ου αιώνα. Για εμάς, το πρόσωπο του καθενός μας, με το όνομα και την ιδιαιτερότητά του, αλλά και όλους. Για εμάς, τους συγκεκριμένους ανθρώπους. Εμάς τους ανθρώπους του «σήμερον» με τις πολλές αδυναμίες, τις ασθένειες, τις ανασφάλειες, τις αβεβαιότητες, τους τόσους προβληματισμούς. Εμάς τους ανθρώπους, οι οποίοι όλο και λιγώτερη αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση έχομε. Φόβοι, φοβίες, καχυποψίες, κακίες, λάθη, αμαρτίες, πολλά διλήμματα και ερωτήματα μας βασανίζουν. Τι είμαστε, πού πάμε, τι κάνομε, τι αξίζομε; Αξίζει να ζούμε; Πώς και γιατί; Και όχι μόνον εμείς, αλλά και οι άλλοι αδελφοί μας, όλοι. Όλος ο κόσμος... Πόσον αξίζομεν, πώς ζει ο κόσμος και πού πηγαίνει; Γιατί είναι, όπως είναι ο κόσμος εις τον οποίον ζούμε; Σε όλα αυτά τα ερωτήματα δεν υπάρχουν πουθενά αισιόδοξες, ξεκάθαρες, ουσιαστικές, ελπιδοφόρες απαντήσεις. Πουθενά, παρά μόνον εις την Εκκλησία, εις την Αλήθεια, τα βιώματα και τον Πολιτισμό Της. Εμείς όλοι και ο καθένας μας χωριστά, έχομεν αξία και μέλλον και μπορούμε και πρέπει να ζούμε και να αγαπούμε την ζωή και το πρόσωπό μας και όλον τον κόσμο μας, επειδή για εμάς εγεννήθηκε παιδί νέο, ο Θεός ο Προαιώνιος. Όλη η αξία, την οποίαν έχομεν ως άνθρωποι, βρίσκεται στο γεγονός ότι εγεννήθηκε και γεννάται για εμάς ο Προαιώνιος Θεός. Από εδώ αντλούμε όλη την αξία και όλο το νόημα της ζωής μας. Τα Χριστούγεννα, η Γέννησις του Χριστού μας βεβαιώνουν για την αξία μας. Σηκώνομε το κεφάλι μας ψηλά σήμερα. Βεβαιώνομαστε ότι αξίζει να ζούμε, να εργαζώμαστε, να δημιουργούμε να χαιρώμαστε, να προοδεύωμε και να αγωνιζώμαστε, γιατί για εμάς γεννήθηκε και γεννάται ο Χριστός. Τι άλλο θέλομε καλύτερο; Τι άλλο σημαντικώτερο περιμένομε να συμβεί εις την ζωή μας; Τι πιο αισιόδοξο; Τι πιο μεγάλο και ωραίο; Εδώ αξίζει να βρούμε και να στηρίξωμε όλη την αξία και την αυτοεκτίμησή μας. Εδώ είναι η ουσία της ζωής μας. Οπωσδήποτε όχι εις τα τρεχάματα, τα άγχη και τα κέρδη μας. Όχι εις τις μικρές ή τις μεγάλες απολαύσεις μας, όχι εις τον υπερκαταναλωτισμό μας, όχι εις τις αμαρτίες μας. Όχι εις το μικρόψυχο «εγώ» μας. Όχι στις αυτοφυλακίσεις μας και τα ανθρώπινα τεχνάσματα και τα «βολέματά» μας, τα οποία δεν κρατούν πολύ, γιατί δεν είναι αιώνια ούτε αληθινά ούτε χρήσιμα για κανένα. Αγαπητοί μου αδελφοί, Με αυτά τα δεδομένα για τα σημερινά, τα αιώνια Χριστούγεννα, η ζωή μας αλλάζει, αξίζει, είναι ωραία, ευλογημένη, δώρο και ευλογία του Θεού. Να γιορτάσωμε λοιπόν, σήμερα, με πολλή χαρά και αγαλλίαση στο Ηράκλειο, στα χωριά, στις πόλεις και στην ύπαιθρο, στα σπίτια, στα σχολεία, στα καταστήματα, στις Υπηρεσίες μας, ακόμη και στα χωράφια μας. Να σηκώσωμε και εμείς το κεφάλι ψηλά, όπως οι μάγοι και οι ποιμένες. Να αναπέμψωμε δοξολογία στον Θεό. Να συμψάλωμε με τους Αγγέλους το «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία». Να βεβαιωθούμεν ότι αξίζει να ζούμε και να προχωρούμε στη ζωή μας με σιγουριά, με χαρά και με αυτοπεποίθηση. Με τους δικούς μας, αλλά και με τους ξένους, οι οποίοι «εκ της Περσίας» και από άλλες χώρες έρχονται κοντά μας. Με τα παιδά μας μικρά και μεγάλα, κοντά των, μαζύ των. Με αγάπη, κατανόηση και σεβασμό προς αυτά και αυτών προς εμάς. Με τους γονείς, τους ανθρώπους, νέους και ηλικιωμένους, όλους. Να ξαναβρούμε την ομορφιά και τη ζεστασιά της ζωής μας με τα φετινά Χριστούγεννα. Για όλους αυτούς τους λόγους και με αυτό τον τρόπο να γιορτάσωμε και τούτο το χρόνο τα δικά μας Χριστούγεννα. Όλοι μας, όπου και αν ζούμε, στα σπίτια μας, στην Κρήτη, στην Ελλάδα, σ' όλο τον κόσμο και με όλους τους ανθρώπους, παιδιά του Θεού και αδελφούς μας. Χρόνια πολλά, ευλογημένα και ειρηνικά. Ευλογημένο και σωτήριο το ερχόμενο νέον έτος, 2010.

Με πατρικές ευχές και πολλήν εν Κυρίω αγάπη

Ο Κρήτης Ειρηναίος

 

 

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

Αγιοι της Λεσβου

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel