***
Το Πασχαλινό μήνυμα του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου
Και πάλιν μετά χαράς και ειρήνης απευθύνομεν προς υμάς τον χαρμόσυνον και πλήρη ελπίδων χαιρετισμόν "Χριστός Ανέστη"!
Αι συγκυρίαι και τα γεγονότα της συγχρόνου εποχής φαίνονται μη δικαιολογούντα το χαρμόσυνον του χαιρετισμού μας. Αι συντελεσθείσαι ήδη φυσικαί καταστροφαί εκ των σεισμικών δονήσεων και των θαλασσίων υπερκυμάτων και αι επαπειλούμεναι τοιαύται εκ της πιθανολογουμένης εκρήξεως των πυρηνικώνεργοστασίων, αλλα και αι σνθρωποθυσίαι εκ των πολεμικών συρράξεων και των τρομοκρατικών ενεργειών, εμφανίζουν τον κόσμον μας δεινώς πληγωμένον και σφαδάζοντα υπό την πίεσιν φυσικών και πνευματικών κακών δυνάμεων.
Εν τούτοις, η Ανάστασις του Χριστού είναι γεγονός αληθινόν και παρέχει εις τους πιστούς χριστιανούς την βεβαιότητα και εις όλους τους ανθρώπους την δυνατότητα της υπερβάσεως των δυσμενών επακολούθων των φυσικών καταστροφών και των ψυχικών εκτροπών.
Η φύσις επαναστατεί όταν η υπερφίαλος ανθρωπίνη διάνοια αποπειράται να τιθασεύσει τας απειρομεγέθεις δυνάμεις τας οποίας έχει εμπερικλείσει ο Δημιουργός εις τα φαινομενικώς ασήμαντα εις όγκον και αδρανή στοιχεία της. Θεωρούντες πνευματικώς τα δυσμενή φυσικά φαινόμενα, τα οποία πλήττουν τον πλανήτην μας επανειλημμένως και διαδοχικώς κατά τους εσχάτους τούτους καιρούς, πλησιάζομεν εις την αποδοχήν της απόψεως ότι ταύτα δεν είναι ανεξάρτητα της πνευματικής εκτροπής του ανθρωπίνου γένους. Τα σημεία της εκτροπής, όπως η πλεονεξία, η απληστία, ακόρεστος επιθυμία του πλούτου εν συνδυασμώ προς την αδιαφορίαν δια την πτωχείαν των πολλών την οποίαν συνεπιφέρει ο υπέρμετρος πλουτισμός των ολίγων, δεν φαίνονται δια τους φυσικούς επιστήμονας να έχουν σχέσιν προς τα φυσικά γεγονότα.
Εν τούτοις, δια τον πνευματικώς ερευνώντα το θέμα, η αμαρτία διαταράσσει όχι μόνον την αρμονίαν των πνευματικών σχέσεων αλλα και των φυσικών. Υπάρχει μυστική σχέσις μεταξυ του ηθικού κακού και του φυσικού κακού και εάν θέλωμεν να απαλλαγώμεν από το δεύτερον, πρέπει οπωσδήποτε να αρνηθώμεν το πρώτον.
Ο Αναστας Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο νέος άνθρωπος και Θεός, αποτελεί το πρότυπον της ευεργετικής επιρροής του αγίου εις τον φυσικόν κόσμον. Εθεράπευε τας φυσικάς και πνευματικάς νόσους και διήλθεν ευεργετών και ιώμενος τους ανθρώπους, αλλά ταυτοχρόνως εγαλήνευσε και την τεταραγμένην θάλασσαν και επολλαπλασίασε τους πέντε άρτους εις χορτασμόν πεντάκις χιλίων ανδρών, συνδυάζων ούτω την αποκατάστασιν της πνευματικής και της φυσικής αρμονίας. Εάν θέλωμεν εις τα παρούσας δυσμενείς φυσικώς και πολιτικώς καταστάσεις να επιδράσωμεν ευμενώς, δεν έχομεν άλλην οδόν απο την πίστην εις τον Αναστάντα Χριστόν και από την τήρησιν των σωτηριωδών δια τον άνθρωπον εντολών Του.
Ο Χριστός ανέστη και συνανέστη το τέλειον ήθος του αμαυρώσαντος αυτό ανθρώπου γενόμενος πρωτότοκος και πρωτοπόρος εις την αναγέννησιν του κόσμου των ανθρώπων και τις φύσεως. Το μήνυμα της Αναστάσεων δεν είναι κενόν ουσιαστικής επιρροής εις την ποιότητα της ανθρώπινης ζωής και της ευρύθμου λειτουργίας της φύσεως.
Οσον πληρέστερον και βαθύτερον θα βιώσωμεν την Ανάστασιν του Χριστού εις τα βάθη των καρδιών μας, τόσο ευργετικωτέρα θα είναι η επιρροή της υπάρξεώς μας εις την όλη ανθρωπότητα και εις τον φυσικόν κόσμον. Αι φυσικαί επιστήμαι ίσως δεν έχουν ακόμη επισημάνει τη σχέσιν μεταξύ αναγεννήσεως του ανθρώπου και ανακαινίσεως της φύσεως, αλλά η πείρα των αγίων, η οποία είθε να είναι και δική μας πείρα διαβεβαιοί ότι είναι εμπειρικώ διαπιστωμένον ότι όντως ο αναγεννημένος εν Χριστώ άνθρωπος αποκαθιστά την διατεταραγμένην εκ της αμαρτίας αρμονίαν φυσικών φαινομένων. Ο άγιος εν Χριστώ μετακινεί όρη επ αγαθώ και ο κακός και αντίθεος άνθρωπος μετακινεί εδάφη και υψύνει κύματα υπερμεγέθη επί κακώ.
Είθε να προσεγγίσωμεν προς την αγιότητα του Αναστάντος Χριστού ίνα δια της χάριτος Αυτού γαληνεύσεωμεν τα φυσικά και ηθικά κύματα τα οποία πλήττουν τον σύγχρονον κόσμον μας.
Η χάρις του Αναστάντος Κυρίου ημών Ιησού Χριστού είη μετά πάντων υμών τέκνα εν Κυρίω αγαπητά. Γένοιτο.
***
Το πασχαλινό μήνυμα του πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεοδώρου Β΄
Σας απευθύνω τον πασχάλιο χαιρετισμό μου από την χώρα όπου έκανε τα πρώτα βήματα του ο Υιός και Λόγος του Θεού Πατέρα από τη χώρα όπου ο Κύριος μας, εκδιωγμένος από τη μανία του Ηρώδη, έζησε ως πλάνητας μετανάστης τα πρώτα χρόνια της ζώης του μιας ζωής πρόσκαιρα μόνο γήινης και θνητής, όπως απέδειξε η Ανάσταση του, με την οποία νίκησε μιά για πάντα τον θάνατο.
Σας απευθύνω τον πασχάλιο ασπασμό από την Αίγυπτο, που για μια ακόμη φορά βρέθηκε στο προσκήνιο των ιστορικών εξελίξεων. Αυτή τη φορά γιατί ο λαός της ηγέρθη από τα μνήματα της πολιτικής και κοινωνικής αδικίας γιατί ο λαός της απαίτησε ειρηνικά και κέρδισε πανηγυρικά το δικαίωμα στο σεβασμό της ζωής, το δικαίωμα στην ελευθερία λόγων και έργων γιατί ο λαός της ενέπνευσε τον παγκόσμιο θαυμασμό μετατρέποντας την αβεβαιότητα και τον φόβο της ανατροπής σε έκρηξη αξιοπρέπειας και ελπίδας.
Κι όμως στις καρδιές εκατομμυρίων ανθρώπων σε ολόκληρη την αφρικανική ήπειρο, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο, η ελπίδα λιγοστεύει επικίνδυνα. Αυτήν την Αναστάσιμη νύχτα η σκέψη μου τρέχει σε εκείνους που ψάχνουν για διεξόδους στις αδιέξοδες συνθήκες της ζωής τους. Σε εκείνους που είναι εγκλωβισμένοι σε μια πραγματικότητα που δεν τους παρέχει καμία προοπτική. Σε εκείνους που δεν μπορούν να προσφέρουν στον εαυτό τους ούτε καν τα απαραίτητα.
Σε εκείνους που προκειμένου να επιβιώσουν θυσιάζουν το δικαίωμα στην προσωπική ελευθερία. Σε εκείνους που πέφτουν στα χέρια των εμπόρων της ανθρώπινης ελπίδας και δέχονται να διακινηθούν παράνομα και να γίνουν αντικείμενο κάθε είδους εκμετάλλευσης.
Αυτήν την Αναστάσιμη νύχτα η σκέψη μου βρίσκεται κοντά του trafficking της σύγχρονης αυτής μορφής δουλείας αυτού του έγκληματος κατά της ανθρωπότητος που μας ντροπιάζει όλους.
Σε μια από τις ιεραποστολικές μου περιοδείες στη δυτική Αφρική συνάντησα μια γυναίκα που είχε «αγοραστεί» και «πουληθεί». Τα λόγια της με συγκλόνισαν μου είπε: «Μου έκλεψαν τη ζωή ...δεν θα την πάρω ποτέ πίσω». Το βλέμμα της με συντάραξε. Στα μάτια της αντίκρυσα την απαξία, τον φόβο, την ντροπή. Στα μάτια της καθρεφτιζόταν μια ολόκληρη ήπειρος που αιμορραγεί από τη διαρροή πολύτιμου ανθρώπινου δυναμικού.
Προβληματίστηκα. Πως είναι δυνατόν, όταν παγκοσμιοποιούνται οι μεταφορές και οι αγορές εργασίας, οι προηγμένες χώρες να υψώνουν τείχη αδιαπέραστα για τους μη προνομιούχους; Πως είναι δυνατόν η εφαρμογή ολοένα και πιό περιοριστικών μέτρων να μετατρέπει την ελπίδα της αξιοπρεπούς ζωής σε εμπορεύσιμο είδος; Πως είναι δυνατόν η απελπιστική ανάγκη για εργασία να καθιστά ενέχυρο την προσωπική ελευθερία;
Η ιεραποστολή μας καταβάλλει κάθε προσπάθεια να θωρακίσει τις ευαίσθητες ομάδες του πληθυσμού, τις γυναίκες και τα παιδιά, τα κατ' εξοχήν θύματα του σύγχρονου δουλεμπορίου. Δίνει προτεραιότητα στην εξασφάλιση των μέσων επιβίωσης και στην εκπαίδευση. Στέκεται στο πλευρό των ευάλωτων ατόμων ώστε να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση. Δημιουργεί τοπικά δίκτυα υποστήριξης ώστε να μην παρασύρονται τα άτομα από τις σειρήνες των ψεύτικων υποσχέσεων.
Πολύ φοβούμαι όμως ότι η πλημμυρίδα της δυστυχίας αργά ή γρήγορα θα γίνει ασυγκράτητη. Είναι καιρός να θεραπευθούν σε τοπικό επίπεδο οι συνθήκες από τις οποίες προσπαθούν να ξεφύγουν εκείνοι που εξαναγκάζονται να διακινηθούν παράνομα και να χαθούν στις σκοτεινές ατραπούς της εκμετάλλευσης. Είναι καιρός να δοθούν σε κάθε άνθρωπο, ως προσωπική ύπαρξη, ως πλήρη και τέλεια εικόνα του Θεού, τα μέσα ώστε ελεύθερα να αποφασίζει για τη ζωή του. Και είναι καιρός, όσο σκληρό κι αν ακούγεται, κάποιοι κατ' όνομα μόνο χριστιανοί να πάψουν να χρησιμοποιούν βασανισμένους συνανθρώπους μας με κάθε τρόπο!
Ας μην ξεχνούν λοιπόν οι μεγάλοι αυτής της γης τα λόγια του νομπελίστα συγγραφέα Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκέζ: «ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά, μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί». Μόνο όταν η αγάπη προς τον πλησίον πάψει να γνωρίζει συμβατικά όρια μόνο όταν αντιληφθούμε ότι το «εγώ» αποκτά νόημα ύπαρξης από τη στιγμή που συνυπάρχει με το "εσύ" τότε μόνο θα φωλιάσει και πάλι στην καρδιά μας όχι μόνο η χαρά της Ανάστασης του Κυρίου μας, αλλά και η χαρά της αφύπνισης της ανθρωπιάς μας».
***
Το πασχαλινό μήνυμα του πατριάρχη Ιεροσολύμων Θεόφιλου Γ'
«Χριστός εγερθείς εκ νεκρών, ουκέτι αποθνήσκει, θάνατος Αυτού ουκέτι κυριεύει» (Ρωμ.6, 9).
Ποία αύτη η των Ορθοδόξων ευσεβής και πολυπληθής μεσονύκτιος ομήγυρις; Προς τι αύτη η λειτουργική σύναξις τιμίων μελών της Σιωνίτιδος Εκκλησίας και ευλαβών προσκυνητών, αθρόως προστρεξάντων «εκ δυσμών και βορρά και θαλάσσης και εώας?» Τίνα ζητούμεν; Τίνα αναμένομεν ιδείν? Τι τα μύρα συμπαθώς τοις δάκρυσι κιρνώμεν?
Ως εικός εξήλθομεν και ημείς, όρθρου βαθέος, δίκην μυροφόρων γυναικών, ζητούντες ιδείν «Ιησούν τον Ναζαρηνόν, τον εσταυρωμένον» (Μαρκ. 16, 6), Ούτινος τον τάφον τούτον οι άρχοντες των Ιουδαίων «ησφαλίσαντο σφραγίσαντες τον λίθον μετά της κουστωδίας» (Ματθ.27, 66) Προ τούτου ιστάμενοι έκπληκτοι και έκθαμβοι, ακούομεν νοερώς υπό του εν αυτώ καθίσαντος λαμπροφόρου αγγέλου: «ηγέρθη, ουκ έστιν ώδε, ίδε ο τόπος όπου έθηκαν Αυτόν» (Μαρκ. 16, 6), «ούτος προάγει υμάς εις την Γαλιλαίαν, εκεί Αυτόν όψεσθε, καθώς είπεν υμίν» (Μαρκ. 16, 7).
Όντως, αύτη είναι η πάνσοφος οικονομία του Θεού δια την σωτηρίαν ημών. Αύτη η οικονομία Αυτού δια την απαλλαγήν ημών από του διαβόλου και του θανάτου, από της αμαρτίας και της φθοράς αυτής, η Ανάστασις του δι’ ημάς ενανθρωπήσαντος και σταυρωθέντος Μονογενούς Υιού Αυτού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Ούτος την προσληφθείσαν ανθρωπίνην φύσιν ημών έφερε μεθ’ Εαυτού εις τον Σταυρόν και εις τον Άδην και ανέστησε και εις τον ουρανόν ανεβίβασε και εκ δεξιών του Ανάρχου Πατρός Αυτού εις το διηνεκές εκάθισεν.
Ω σοφίας και δυνάμεως, ω ευσπλαχνίας και αγάπης Θεού ! Ο πλάσας ημάς, εν τω Σταυρωθέντι και Αναστάντι Υιώ Αυτού ανέπλασε και ανεμόρφωσε και εζωοποίησε και ανεκάλεσεν, ίνα ζώμεν εν κοινωνία μετ’ Αυτού και μεθ’ ημών εν τω σώματι του Μονογενούς Υιού Αυτού, εν τη αενάω και σωτηριώδει οάσει και τω τερπνώ και μυριπνόω παραδείσω της Εκκλησίας.
Αυτού αναληφθέντος εις τους ουρανούς και του Παρακλήτου επιφοιτήσαντος επί τους αγίους μαθητάς και αποστόλους, η Εκκλησία ανά την Οικουμένην και ανά τους αιώνας αποτελεί φανέρωσιν του έργου της δυνάμεως και της δόξης Αυτού.
Εν τη Εκκλησία τα τέκνα του Θεού, τα πριν διεσκορπισμένα, συνηγμένα νυν εις εν, ευσεβούν, σωφρονούν, ομονοούν, ειρηνεύουν, εργάζονται και συνεργάζονται και δημιουργούν έργον θαυμαστόν, επιτελούν «όσα εύφημα, όσα άγια, όσα δίκαια, ει τις αρετή και ει τις έπαινος πρέπει τοις αγίοις» (Φιλιππ. 4, 8). Τα μέλη της Εκκλησίας αποτελούν την μικράν ζύμην, ήτις αθορύβως μεν και ανεπαισθήτως, δυναμικώς δε, ποιοτικώς και αυξητικώς όλον το φύραμα της κοινωνίας ζυμοί (Α Κορ. 5, 7).
Το έργον τούτο, ποιμαντικόν, φιλανθρωπικόν, κοινωνικόν προσκυνηματικόν και ειρηνευτικόν, επιτελεί ανά τους αιώνας και η Εκκλησία των Αγίων Τόπων, η οποία ανοικταίς αγκάλαις υποδέχεται υμάς, ω ευλαβείς προσκυνηταί, η Εκκλησία, η ζώσα και ποιμαίνουσα μετά της Αγιοταφιτικής Αυτής Αδελφότητος εις τους τόπους τούτους της κατά σάρκα εμφανείας, της σταυρώσεως και της αναστάσεως του ιδρυτού Αυτής.
Αύτη η Εκκλησία δέεται καθ’ εκάστην επί του Παναγίου και Ζωοδόχου τούτου Τάφου και επί πάντων των Παναγίων προσκυνημάτων, υπέρ των εμπεπιστευμένων αυτή πιστών τέκνων αυτής και των ευσεβών και Ορθοδόξων Χριστιανών, προσκυνητών, Επιτρόπων και συνδρομητών, υπέρ υγιείας, ευσταθείας, ευημερίας, προκοπής, προόδου και σωτηρίας.
Εν τη χαρά, όθεν, και ελπίδι και δυνάμει της Αναστάσεως, αναφωνήσωμεν:«Χριστός Ανέστη», δόξα τη Αυτού τριημέρω εγέρσει.
Εν τη Αγία Πόλει Ιερουσαλήμ ΠΑΣΧΑ 2011.
Μετά Πατρικών ευχών και Πατριαρχικών Ευλογιών,
Διάπυρος προς Κύριον Ευχέτης,
ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ’
Πατριάρχης Ιεροσολύμων
***
Πασχάλιο Μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας
Προς τον ευλαβή ορθόδοξο κλήρο και λαό, Τέκνα εν Κυρίω προσφιλέστατα,
Πιστεύω “εις ένα Κύριον Ιησοῦν Χριστόν … παθόντα και ταφέντα και αναστάντα” Γιορτάζουμε με αγαλλίαση το ζωηφόρο Άγιον Πάσχα! Αλλά δεν αγνοοῦμε την οδυνηρή πραγματικότητα της καθημερινότητός μας, τον πόνο, την αδικία, την αρρώστια, τον θάνατο. Το Πάσχα είναι μια εμπειρία έντονη, συμβολική, όπου το πένθος και ο θρήνος δίνουν τη θέση τους στη χαρά της Αναστάσεως.
Προσλαμβάνοντας την ανθρώπινη φύση, ο Χριστός αντιμετώπισε κατάματα τον πόνο. Παρηγόρησε, στήριξε, ταυτίστηκε με αυτούς που υποφέρουν: “Eφ῾ όσον εποιήσατε ενί τούτων τών ἀδελφών μου τών ελαχίστων, εμοί εποιήσατε” (Ματθ. 25:40). Και τελικά, έζησε ο ίδιος τον ψυχικό και σωματικό πόνο σ᾽ όλη του την ένταση: εγκατάλειψη, προδοσία, αποδοκιμασία από τον λαό που ευεργέτησε, απόρριψη από τους θρησκευτικούς ηγέτες, εξευτελισμό από την κρατική εξουσία, με αποκορύφωμα την οδύνη του Σταυροὐ. Ο Σωτήρας του κόσμου προσέλαβε τον πόνο στον απόλυτο βαθμό.
* *
Πιστεύω στον “σταυρωθέντα υπέρ ημών επί Ποντίου Πιλάτου και παθόντα και ταφέντα και αναστάντα τη τρίτη ἡμέρα κατά τας Γραφάς”. Το Πάθος του Χριστού, το οποίο οργανικά συνδέεται με την Ανάσταση, έχει ευρύτερο λυτρωτικό νόημα. Όπως είχε προφητεύσει ο Ησαίας, αθώος Αυτός, “εν τοις ανόμοις ελογίσθη• και αυτός αμαρτίας πολλών ανήνεγκεν και διά τας αμαρτίας αυτών παρεδόθη” (Ἠσ. 53:12). Όλο το άλγος και όλη η αμαρτία της ανθρωπότητος συγκεντρώθηκαν επάνω Του. Τα ανέλαβε εκουσίως εν αγάπη. Και επέτυχε για όλους τη σωτηρία (Ησ. 53:5). Μετά το πάθος και την ταφή Του, ο Χριστός τριήμερος ανέστη συνεγείροντας ολόκληρο το ανθρώπινο γένος.
“Ο του Κυρίου θάνατος αφθαρσίας αρχή της όλης φύσεως γέγονε”, εξηγεί ο Άγιος Μάξιμος. Και ο εκκλησιαστικός υμνωδός φωτίζει το μυστήριο: “Δια θανάτου το θνητόν,/ δια ταφής το φθαρτόν μεταβάλλεις,/ αφθαρτίζεις γαρ θεοπρεπέστατα/ απαθανατίσας το πρόσλημα” (Κανών Μ. Σαββάτου, ωδή ε΄). Ο Χριστός, ο Οποίος σαρκωθείς προσέλαβε ολόκληρη την ανθρώπινη φύση, νίκησε τον θάνατο για λογαριασμό όλης της ανθρωπότητος. Αυτό το λυτρωτικό μήνυμα εααγγελίζεται η σημερινή γιορτή της Αναστάσεως. Και καλεί όλους μας να βγούμε από τα νέφη της καταθλίψεως και να δούμε την προοπτική της ζωἠς μας μέσα σε φώς αἰώνιας ελπίδος.
* *
Ο Χριστός δεν παρότρυνε τους δικούς Του σε κάποια στωική απάθεια, δεν υποσχέθηκε άνετο και ανθόσπαρτο βίο, δεν μας παραμύθησε με αισιόδοξες αοριστολογίες. Απεναντίας, αποκάλυψε ότι οι δοκιμασίες δεν είναι χωρίς νόημα• δεν είναι είσοδος στην άβυσσο της απελπισίας. Προειδοποίησε τον καθένα μας, “εν τω κόσμω θλίψιν έξετε, αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον” (Ἰω. 16:33). Ο πόνος, μέσα στο φως της Αναστάσεως, απαλύνεται, μεταμορφώνεται. Φέρνει στην επιφάνεια κρυμμένες δυνάμεις αντοχής και ζωτικότητος. Σαν φωτιά, καθαίρει τα ψήγματα χρυσού που κρύβονται στην ψυχή μας. Τη νικηφόρο εμπειρία κοινωνίας με τον “παθόντα, ταφέντα καί αναστάντα” Χριστό βίωσαν εκατομμύρια χριστιανοί μάρτυρες, που έζησαν ενωμένοι μαζί Του.
Με την αναστάσιμη βεβαιότητα να πάλλει στην καρδιά του, ο Απόστολος Παύλος εκτελούσε την αποστολή του δηλώνοντας “πάντα ισχύω εν τω ενδυναμούντι με Χριστώ” (Φιλιπ. 4:13). Οι δοκιμασίες μεταβλήθηκαν σε μυστικό χάρισμα για τους αφοσιωμένους μαθητές. Το σθένος και η αντοχή τους στηρίχθηκαν στην εμπειρία της αναστάσεως του Χριστού. Επιγραμματικά η Αποκάλυψη συνόψισε αυτή την αναστάσιμη βεβαιότητα. “Μη φοβού• εγώ ειμι ο πρώτος και ο έσχατος και ο ζών, και εγενόμην νεκρός, και ιδού ζών ειμι εις τους αιώνας των αιώνων, καί έχω τας κλείς του θανάτου και του άδου” (Αποκ. 1:17-18).
* *
Οι χριστιανοί δεν αγνοούμε τή σκληρή πραγματικότητα της ζωής. Γνωρίζουμε όμως επί πλέον, ότι το ανθρώπινο μυστήριο δεν εξαντλείται στις προοπτικές του παρόντος βίου. Ακολουθώντας τον Χριστό, πορευόμαστε μέσα στο φως της Αναστάσεως, σε μια συνεχή ανανέωση. Η πίστη στον “παθόντα καί ταφέντα καί ἀναστάντα” Κύριο και η υπαρξιακή σχέση μαζί Του διοχετεύουν στην ψυχή καρτερία και υπομονή, δύναμη αντιστάσεως στην κατάθλιψη, γενναία αντοχή και εσωτερική ειρήνη. Από τον σταυρωθέντα και αναστάντα Κύριο αντλούμε δύναμη για να υπερνικοῦμε, με συνειδητή μετάνοια, την ενδόμυχη θλίψη που προξενούν τα λάθη και οι αμαρτίες μας. Να υπομένουμε με ανεξικακία τον πόνο που προκαλούν οι σδικίες, οι κατατρεγμοί, καθώς και η εγκατάλειψη και η προδοσία από ανθρώπους που ἀγαπήσαμε και ευεργετήσαμε. Συγχρόνως, αυτή η πίστη μας εμπνέει να στεκόμαστε με στοργή κοντά σε όσους υποφέρουν. Δείχνοντας σεβασμό και φροντίδα στους καταπονουμένους, εκφράζουμε με τον πιο ουσιαστικό τρόπο τη λατρεία μας προς τον παθόντα καί αναστάντα Χριστό.
* *
Η εορτή του Πάσχα, αδελφοί μου, μας βοηθεί να δούμε τον πόνο που μας πιέζει, τον καθημερινό, τον μικρό ἤ τον μεγάλο, μέχρι και την οδύνη του θανάτου, σε μια διαφορετική προοπτική. Ατενίζοντας τον σταυρωθέντα καί αναστάντα Χριστό, βιώνοντας τον πόνο μας μαζί Του, προγευόμαστε εν ειρήνη μια πολυσήμαντη Ανάσταση. Ας μας δίνει ο αναστάς Κύριος τη δύναμη να ζούμε τον πόνο, τον σωματικό, τον ψυχικό, τον προσωπικό, αλλά και τον κοινωνικό, μέσα στο φως της Αναστάσεώς Του. Και ακόμη, να συμμεριζόμαστε με καλωσύνη τις θλίψεις των γύρω μας, φροντίζοντας να τις απαλύνουμε με την αναστάσιμη πίστη και την έμπρακτη αγάπη μας.
Χριστός ανέστη!
***
Πασχάλιο Μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου
Χριστός Ανέστη!!
«Σήμερον σωτηρία τω κόσμω, ότι Ανέστη Χριστός ως παντοδύναμος»! Εορτών εορτή και πανήγυρη πανηγύρεων εορτάζουμε. Η Ζωή νίκησε τόν θάνατο. Η Αλήθεια κατατρόπωσε τό ψεύδος. Τό φως εξαφάνισε τό σκοτάδι. Η ελπίδα αποδείχθηκε δυνατότερη από τούς φόβους και τις αγωνίες πού δηλητηριάζουν τον βίο μας.
Η εβδομάδα των Παθών προηγείται της Αναστάσεως. Πριν επικρατήσει η Αλήθεια προηγούνται οι τραγικές προσπάθειες τών κατεστημένων κάθε εποχής να την στραγγαλίσουν, όταν αυτή απειλεί συμφέροντα και εξουσίες του κόσμου τούτου. Η Σταύρωση καί ο θάνατος του Ιησού Χριστού επί του Σταυρού συνοψίζουν την τραγωδία της ανθρώπινης ύπαρξης. Όλοι οι πόνοι, οι θλίψεις, οι κατατρεγμοί και οι αδικίες, τα αδιέξοδα και η απελπισία που κυριαρχούν στη ζωή μας συνοψίζονται στον Σταυρό. Όμως το μυστήριο τού Σταυρού φανερώνει ότι οι προσωπικές, αλλά και οι κοινές αγωνίες, όπως αυτές που χρωματίζουν τον παρόντα εθνικό μας βίο, δέν είναι ισχυρότερες από την ελπίδα που ανέτειλε εκ του κενού Τάφου του Αναστημένου Δοτήρος της Ζωής. Δια του Σταυρού όλες οι μορφές τών θλίψεων και τών δοκιμασιών του ανθρώπου μεταμορφώθηκαν σε Ανάσταση και οι θλίψεις μας απέκτησαν νόημα.
Κάτω από το ανέσπερο φώς της Αναστάσεως, τα ψεύδη, η υποκρισία και οι απόπειρες παραπλάνησής μας από τα οργανωμένα συμφέροντα, που γεννούν κρίσεις και δοκιμασίες, χλωμιάζουν και αποδυναμώνονται. Ο Χριστός αναστήθηκε! Ο θάνατος νικήθηκε! «Δεύτε πάντες οι πιστοί, προσκυνήσωμεν την του Χριστού αγίαν ανάστασιν- ιδού γαρ ήλθε δια του Σταυρού, χαρά εν όλω τω κόσμω». Κανείς δεν μπορεί πια να μας στερήσει την ελπίδα. Οι Έλληνες το γνωρίζουμε αυτό καλύτερα από όλους.
Όσες φορές το Γένος μας έφθασε στα όρια της εξουθένωσης, η ελπίδα τής Αναστάσεως το ανέδειξε πάλι ρωμαλέο και αναστημένο. Με αυτή την ελπίδα έμεινε ζωντανό στην τουρκοκρατία. Χάρη σ’ αυτή την ελπίδα καρποφόρησε η Επανάσταση του 1821. Έτσι αναστήθηκε η πατρίδα μας μετά τη Γερμανική κατοχή. Έτσι θα αντέξει κάθε μορφής κρίση και δοκιμασία του παρόντος και του μέλλοντος.
Ας επαναλάβω, λοιπόν, και εγώ αυτό που είπε ο Αναστημένος Χριστός στις Μυροφόρες: «Μη φοβείσθε»! (Ματθ. 28,10) Καμμία αδικία, καμμία ασθένεια, καμμία δυσκολία της καθημερινότητας, καμμία οικονομική κρίση, καμμία αβεβαιότητα για το μέλλον δεν πρέπει να μάς φοβίζει. Οι χριστιανοί είναι οι άνθρωποι της Αναστάσεως, οι «μη μετακινούμενοι από τής ελπίδος του Ευαγγελίου» (Κολ. 1, 23). Η Ανάσταση του Χριστού επέβαλε οριστικά τη δύναμη της αγάπης που ελευθερώνει τον άνθρωπο από όλους τους φόβους του, διότι «η τελεία αγάπη έξω βάλλει τον φόβον» (Α΄ Ιωαν. 4, 18). Μη φοβάστε, λοιπόν, αλλά γίνετε άνθρωποι της Αναστάσεως. Ελάτε να πορευθούμε με θάρρος καΙ ελπίδα στην καινούργια ζωή που μάς χάρισε ο αναστημένος Κύριος.
Χρόνια πολλά και ευλογημένα. Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!
***
Πασχάλιο Μήνυμα του Μητροπολίτη Κερκύρας Νεκταρίου
Αγαπητοί μου πατέρες και αδελφοί, παιδιά μου εν Κυρίω αγαπημένα,
«Μηδείς θρηνείτω πενίαν. εφάνη γαρ η κοινή βασιλεία» (Κατηχητικός λόγος Αγίου Ιωάννου του Χρυστοστόμου). Ζούμε σε μία εποχή μεγάλης κρίσεως, στην οποία η φτώχεια του κόσμου και των ανθρώπων ολοένα αυξάνεται. Και δεν είναι μόνο η υλική, αυτή που έχει ως αιτίες της την οικονομική κρίση, τις αποτυχημένες επιλογές μας, την αμαρτία και την διαφθορά. Η φτώχεια σήμερα είναι κυρίως πνευματική. Έχει να κάνει με την απουσία του Θεού από τη ζωή μας και με την άρνησή μας να δούμε στην πίστη κάτι περισσότερο από μία παράδοση που είναι αρκετή για να μας ξεκουράζει, αλλά δεν την θέλουμε να αλλάζει, να μεταμορφώνει τη ζωή μας. Έχει να κάνει με την αδιαφορία μας να κρίνουμε τον κόσμο στον οποίο ζούμε, τα όσα ο πολιτισμός μας μας προσφέρει, που αναστέλλουν, αλλά δεν νικούν τον θάνατο στην ζωή μας. Έχει να κάνει με την άρνησή μας να κρίνουμε τον εαυτό μας, να δούμε τι μας χωρίζει αληθινά από τον συνάνθρωπό μας, τι μας κάνει να δικαιολογούμε τα πάθη μας, να παραμένουμε ευχαριστημένοι στον δικό μας κόσμο και στον δικό μας τρόπο ζωής, ενώ βλέπουμε ότι η πνευματική φτώχεια θα οδηγήσει το σύνολο της κοινωνίας, άρα και εμάς, σε κατάρρευση.
«Νυν κρίσις εστί του κόσμου τούτου, νυν ο άρχων του κόσμου τούτου εκβληθήσεται έξω», μας είπε ο Κύριός μας λίγο πριν το Πάθος του (Ιωάν. 12, 31). Κρίθηκε και κρίνεται συνεχώς η δαιμονική μας προσήλωση στα αγαθά και στην ύλη. Κρίνεται ο εγκλωβισμός της ζωής μας στο σήμερα, στην αγωνία για την επιβίωση, στην υποταγή στον κόσμο της τηλεοράσεως, στην αδιαφορία μας να υπερβούμε την μοναξιά μας και να συναντήσουμε τον συνάνθρωπό μας, στο ότι αφήνουμε τα παιδιά μας χωρίς καθοδήγηση και αξίες, στο ότι διαλύουμε τις οικογένειες χάριν του εγωισμού και της φιληδονίας, στο ότι οι ψυχές μας υποτάσσονται στους πειρασμούς της παντογνωσίας και της ψεύτικης ευτυχίας. Ας μην θρηνούμε όμως. Υπάρχει ελπίδα. Και αυτή δεν είναι άλλη από τον Αναστημένο Κύριό μας, ο Οποίος μας φωτίζει γνήσια στη ζωή της Εκκλησίας και αίρει την φτώχεια, φέρνοντάς μας τον αληθινό πλούτο της δικής Του παρουσίας, η οποία νικά κάθε θάνατο.
Η Εκκλησία μας, προβάλλοντας και ζώντας τον Αναστημένο Χριστό, μας υπενθυμίζει ότι η Ανάσταση είναι και δική μας και μας καλεί να μην θρηνούμε για την φτώχεια που υπάρχει γύρω μας και στις καρδιές μας, διότι φανερώθηκε η βασιλεία του Θεού, η οποία χωρά όλους μας. Μέσα από τον Πανάγιο Τάφο ανέτειλε η συγγνώμη που παρέχει ο Θεός στον καθέναν μας για το ότι επιλέξαμε να είμαστε φτωχοί μακριά Του και παραδοθήκαμε στον θάνατο του υλικού πλούτου και της αμαρτίας. Ανέτειλαν και οι τρόποι εκείνοι με τους οποίους η βασιλεία Του μπορεί να μεταμορφώσει την δική μας ζωή. Είναι η αγάπη που γίνεται προσευχή και συγχώρεση για τον συνάνθρωπό μας. Είναι η δικαιοσύνη, που γίνεται προσφορά του περισσεύματος η του υστερήματός μας, όχι μόνο του υλικού αλλά και της διαθέσεως της ψυχής μας. Είναι η ασκητικότητα, που γίνεται ο Σταυρός της νεκρώσεως των παθών και της εκζητήσεως της αρετής, η οποία δυστυχώς περιφρονείται στη ζωή μας.
Ας θυμηθούμε λοιπόν και πάλι ότι η Ανάσταση δεν περιορίζεται μόνο στον λόγο των χειλέων μας η στα εορταστικά έθιμα, αλλά δίδει τον πνευματικό πλούτο σε όποιον την ζήσει εντός του. Και μόνο εάν επενδύσουμε σε αυτόν τον πλούτο τόσο εμείς όσο και τα παιδιά μας, θα μπορέσουμε να αποδιώξουμε κάθε κρίση στον τόπο και στην κοινωνία μας, να ξαναβρούμε γνήσια χαρά και νόημα στα έργα της ζωής μας.
Χρόνια Πολλά κι ευλογημένα σε όλες και όλους σας! Χριστός Ανέστη – Αληθώς Ανέστη!
Ευχέτης σας προς τον Αναστάντα Κύριό μας,
Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ & Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΣΑΣ
†Ο ΚΕΡΚΥΡΑΣ, ΠΑΞΩΝ & ΔΙΑΠΟΝΤΙΩΝ ΝΗΣΩΝ
ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ
***
Πασχάλιο Μήνυμα του Μητροπολίτου Νέας Σμύρνης Συμεών
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !
ΟΙ ΔΥΟ αὐτές λέξεις πού ἠχοῦν χαρμόσυνα τήν πανέορτη καί φωταυγῆ νύχτα τοῦ Πάσχα καί θά ἐπαναλαμβάνονται ἀναρίθμητες φορές στά χείλη ὅλων μας γιά σαράντα ὁλόκληρες ἡμέρες, ἀποτελοῦν τό πιό συγκλονιστικό μήνυμα πού ἀκούστηκε ποτέ πάνω στό πρόσωπο τῆς γῆς. Δυό λέξεις! Κι ὅμως οἱ λέξεις αὐτές περικλείουν ὅ,τι πιό ἱερό καί ὅ,τι πιό μεγάλο διαμηνύθηκε στούς ἀνθρώπους.
Χριστός ἀνέστη! Τό θεμέλιο τῆς χριστιανικῆς πίστεως. ῾Η ἀκλόνητη βεβαιότητα τῆς ᾿Εκκλησίας. ῾Η νίκη ἐπί τοῦ θανάτου. ῾Η πηγή τῆς ἀληθινῆς χαρᾶς. Τό δῶρο τῆς αἰώνιας ζωῆς. ῾Η ἐγγύηση τῆς ἀνακαίνισης τοῦ ἀνθρώπου καί τῆς μεταμόρφωσης τοῦ κόσμου.
῾Ο Χριστός ἀνέστη! Καί μέ τήν ᾿Ανάστασή Του νικᾶ τόν θάνατο καί μᾶς χαρίζει ζωή· τή δική Του ζωή. ῾Ο Χριστός ἀνέστη! Καί μέ τήν ᾿Ανάστασή Του μᾶς ἐλευθερώνει ἀπό τή φθορά καί λαμβάνουμε ὅλοι μας «ἀφθαρσίαν καί ζωήν». ῾Ο Χριστός ἀνέστη! Καί μαζί Του ἀναστήθηκε ἡ ἀνθρώπινη φύση, τήν ὁποία προσέλαβε.
* * *
ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ τοῦ Χριστοῦ μας ἄλλοι τήν πίστεψαν καί ἄλλοι τήν ἀρνήθηκαν καί τήν πολέμησαν. ᾿Από τά πρῶτα βήματα τοῦ Χριστιανισμοῦ μέχρι καί τίς μέρες μας. ῾Η ᾿Εκκλησία ὅμως ἔμεινε ἀκλόνητη στήν πίστη της στόν ἀναστάντα Κύριο· στή βεβαιότητα καί τήν ὁμολογία τῆς ᾿Αναστάσεως. Καί τοῦτο γιατί πιστεύει, ὅπως διακήρυξε καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὅτι ἄν ὁ Χριστός δέν ἔχει ἀναστηθεῖ, τότε τό κήρυγμά της εἶναι χωρίς νόημα, τό ἴδιο καί ἡ πίστη μας (Α´ Κορ. 15,14). Χωρίς τήν ᾿Ανάσταση ἡ χριστιανική πίστη εἶναι «κενή», δηλαδή ἄδεια, χωρίς περιεχόμενο.
Τό εὐαγγελικό κήρυγμα γιά τήν ἀγάπη καί τή δικαιοσύνη, γενικότερα αὐτό πού ὀνομάζουμε χριστιανική ἠθική μέ ὅλο τόν πλοῦτο μοναδικῆς ἀξίας διδαγμάτων, δέν στέκονται χωρίς τήν ᾿Ανάσταση. ῾Η ᾿Ανάσταση τοῦ Χριστοῦ συνιστᾶ τήν οὐσία καί τή δύναμη τοῦ Εὐαγγελίου. ῾Η ᾿Ανάσταση φωτίζει τήν ἐγκόσμια πορεία μας, νοηματοδοτεῖ τήν ὕπαρξή μας, ἐγγυᾶται τήν ἐλπίδα καί γιά τή δική μας ἀνάσταση. «῾Ο Χριστός ἔχει ἀναστηθεῖ», ὑπογραμμίζει ὁ ᾿Απόστολος, «κάνοντας τήν ἀρχή γιά τήν ἀνάσταση ὅλων τῶν νεκρῶν. Γιατί, ὅπως ὁ θάνατος ἦρθε στόν κόσμο ἀπό ἕναν ἄνθρωπο, ἔτσι ἀπό ἕναν ἄνθρωπο ἦρθε καί ἡ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν» (Α´ Κορ. 15, 20-21). Καί αὐτός ὁ ἄνθρωπος εἶναι ὁ Θεάνθρωπος ᾿Ιησοῦς, ὁ ἀναστάς ἐκ τῶν νεκρῶν.
* * *
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! ῾Ως χριστιανοί εἴμαστε πρωτίστως καί κυρίως οἱ μάρτυρες τῆς ᾿Αναστάσεως τοῦ Χριστοῦ μας. ῾Η πίστη στήν ᾿Ανάσταση καί ἡ ἀγάπη πρός τόν ᾿Αναστάντα ἀποτελεῖ τήν οὐσία τῆς χριστιανικῆς μας ταυτότητας. ῎Ανθρωπος πού θαυμάζει τό Εὐαγγέλιο, πού ἐνδεχομένως τηρεῖ καί τίς ἐντολές Του, ἀλλά δέν πιστεύει στήν ᾿Ανάσταση, δέν μπορεῖ νά εἶναι χριστιανός. Τό Εὐαγγέλιο δέν ὑπάρχει, δέν στέκεται ἀπό μόνο του. ῾Υπάρχει καί ἀνήκει στόν ἐσταυρωμένο καί ἀναστάντα ᾿Ιησοῦ Χριστό.
῾Ως Χριστιανοί, λοιπόν, ὁμολογοῦμε πίστη στήν ᾿Ανάσταση. Πιστεύουμε μέ ὅλη τή δύναμη τῆς ψυχῆς μας στόν ᾿Αναστάντα ᾿Ιησοῦ.
Χριστός ἀνέστη! ῾Η πίστη μας στήν ᾿Ανάσταση εἶναι καί πίστη στή ζωή. Στήν ἐν Χριστῷ ζωή. Στήν ἀναστημένη ζωή. Οἱ χριστιανοί ζοῦμε ἤδη ἀπό τόν παρόντα κόσμο μ᾿ ἕνα καινούργιο, ἀναστάσιμο τρόπο. ῾Ο εὐαγγελικός τρόπος ζωῆς προϋποθέτει τήν ᾿Ανάσταση καί ἐνισχύεται ἀπό τόν ἀναστημένο Κύριο· τή μυστική χάρη Του καί τήν ἄπειρη δύναμή Του.
Χριστός ἀνέστη! ῾Η ᾿Ανάσταση «ἔδωκεν ἡμῖν τήν αἰώνιον ζωήν». Μᾶς ἄνοιξε προοπτική αἰωνιότητας. Κατέστησε βατό τόν δρόμο πού ὁδηγεῖ στή Βασιλεία τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος. ῾Ο Χριστός ἀναστήθηκε, θ’ ἀναστηθοῦμε κι ἐμεῖς. ῾Ο Χριστός βασιλεύει αἰωνίως, θά συμβασιλεύσουμε κι ἐμεῖς μαζί Του. Στήν ᾿Ανάσταση ἀγκυροβολεῖ ἡ προσδοκία μας γιά τήν κοινή ἀνάσταση καί τή συμμετοχή μας στή ζωή τοῦ μέλλοντος αἰῶνος.
* * *
᾿Αγαπητοί μου ἀδελφοί,
῞Οσο κι ἄν ἡ πραγματικότητα πού μᾶς περιβάλλει εἶναι ζοφερή· ὅσο κι ἄν ἡ οἰκονομική κρίση σέ ἐθνικό καί προσωπικό ἐπίπεδο μᾶς κάνει νά ἀγωνιοῦμε γιά τό αὔριο· ὅσο κι ἄν πολλοί συνάνθρωποί μας ὑφίστανται ἤδη τίς τραγικές συνέπειές της, τή φτώχεια, τήν ἀνέχεια, τήν ἀνεργία, τή στέρηση· ἡ ᾿Ανάσταση τοῦ Χριστοῦ μας εἶναι καί παραμένει ἡ πηγή τῆς χαρᾶς καί τῆς ἐλπίδας.
Γιά μᾶς πού πιστεύουμε, ἀλλά καί γιά τόν κόσμο ὁλόκληρο.
Γι’ αὐτό καί σήμερα ἑορτάζοντας τό Πάσχα χαιρόμαστε. Χαιρόμαστε καί παρακαλοῦμε τόν ἀναστημένο Κύριο νά μᾶς φωτίζει μέ τό ἀναστάσιμό Του φῶς. Νά μᾶς στηρίζει μέ τή δύναμή Του στήν ἀναστάσιμη ζωή. Νά αὐξάνει μέσα μας τό ἀναστάσιμο φρόνημα. Νά δυναμώνει στίς καρδιές μας τήν ἀναστάσιμη ἐλπίδα.
᾿Αδελφοί μου ἀγαπητοί, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Μέ θερμές ἀναστάσιμες εὐχές
ὁ ᾿Επίσκοπός σας
+ Ὁ Νέας Σμύρνης Συμεών
* * *
Πασχάλιο Μήνυμα του Μητροπολίτη Πάτρων Χρυσοστόμου
Παιδιά μου ευλογημένα,
«Ευλογητός ο Θεός. Ευφημήσωμεν σήμερον τον Μονογενή Υιόν, τον των ουρανίων γεννήτορα, τον των κρυφίων λαγόνων της γης υπερκύψαντα και ταις φωσφόροις ακτίσι την όλην οικουμένην επισκιάσαντα. Ευφημήσωμεν σήμερον την ταφήν του Μονογενούς, την Ανάστασιν του Νικητού, την χαράν και την ζωήν του κόσμου».
Με αυτά τα λόγια ο Άγιος Γρηγόριος Επίσκοπος Νύσσης, μας καλεί να εορτάσωμε λαμπρά την φωτοφόρο Ανάσταση του Κυρίου. Και εμείς, συγκεντρωμένοι επί το αυτό, στον πάντιμο Οίκο του Σωτήρος, επικροτούντες ευφροσύνως, τα όσα λέγει ο Άγιος, δοξάζομε και ευχαριστούμε τον εκ τάφου ανατείλαντα Κύριον, τον μόνον αληθινόν Θεόν, ο Οποίος έγινε άνθρωπος, έπαθε και ανέστη για την ιδική μας αποκατάσταση στην αρχαία μακαριότητα.
«Βλέπετε, αδελφοί αγαπητοί και φιλέορτοι και φιλόχριστοι, τι είναι αυτή η μεγάλη λαμπροφορία; Τι είναι αυτή η τόση φωταγωγία και χαρά; Τι είναι αυτό που έκανε την Εκκλησία να αστράφτη τόσο πολύ; Τι είναι αυτό που ελάμπρυνε την Οικουμένη; Χθες ήμασταν σε λύπη και σήμερα σε χαρά. Χθες σε κατήφεια και σήμερα σε ευθυμία. Χθες σε θρήνους και σήμερα σε αλαλαγμούς». (Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης)
Η παρούσα ημέρα και φωτοφόρος εορτή και πανήγυρις, διώχνει μακριά μας την πικρία, την οδύνη, την απελπισία, με την οποία γεμίζει την ψυχή μας ο φθόνος του διαβόλου, οι κοσμικές και μάταιες μέριμνες, η απολυτοποίηση των γηίνων αγαθών, η αποστασία μας γενικά από τον Θεό.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευεργεσία σε μας, από την Ανάσταση του Κυρίου.
Αδελφοί μου, χαρείτε. Νικήθηκε ο θάνατος. Καταργήθηκε ο Άδης. Νεκροί δεν υπάρχουν. Όσοι λυπηθήκατε και πονέσατε για την αναχώρηση από τον κόσμο αυτό, κάποιου αγαπημένου σας προσώπου, βεβαιωθείτε πλέον, ότι ζει αιώνια κοντά στον Θεό και συνεορτάζει μαζί μας και συμπανηγυρίζει.
Όσοι αδικηθήκατε στη ζωή από τις δυνάμεις του διαβόλου, ελάτε σήμερα να διαπιστώσετε, ότι είστε δυνατοί και ισχύετε, «εν τη δόξη και τη ισχύι του Αναστάντος Κυρίου».
Όσοι είχατε στηρίξει την ευτυχία σας στα υλικά αγαθά και απογοητευθήκατε, αφήστε πίσω την λύπη και στενοχωρία, από την απώλεια των φθαρτών, των γηίνων και προσκαίρων και γίνετε μέτοχοι της Ευχαριστιακής Αναστασίμου Τραπέζης, η οποία και σήμερα και πάντοτε γέμει και μας χαρίζει τον ουράνιο και αιώνιο πλουτισμό.
«Δημιουργηθήκαμε για να ευεργετηθούμε. Ευεργετηθήκαμε, επειδή δημιουργηθήκαμε», λέγει ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. Και συνεχίζει ο ίδιος.
«Τόσο μας αγάπησε ο Θεός, ώστε μας εχάρισε το Πάσχα.
Ω Πάσχα, το μέγα και ιερό, που καθαρίζεις τον κόσμο όλο! Ω Λόγε Θεού και φως και ζωή και σοφία και δύναμη.
.... Ω Λόγε που νοείσαι και άνθρωπε που φαίνεσαι. Ω Λόγε Θεού που φέρεις τα πάντα, προσδεδεμένα στο λόγο της δυνάμεώς σου...».
Και μεις, ταπεινά, αφού ακούσαμε του Αγίου τη φωνή, ζώντες μαζί του την χαρά και τον πλούτο της Αναστάσεως, βοώμεν προς τον Νικητή του θανάτου. «Οι δούλοι σου σήμερα, Δέσποτα Κύριε, εν χαρά και αγαλλιάσει, εν ύμνοις και ωδαίς πνευματικαίς, Σε δοξάζομε για τη χαρά, για την Ανάσταση, για τη ζωή την ατελεύτητη, που μας εχάρισες και μας χαρίζεις μέσα στην Εκκλησία Σου δια του τιμίου Πάθους Σου και της ενδόξου εκ νεκρών Αναστάσεως Σου. Βοήθησέ μας, να σταθούμε όρθιοι, στις δύσκολες ημέρες που διερχόμεθα, να νικήσωμε τους κλυδωνισμούς της νοητής θαλάσσης, να επανεύρωμε την ελπίδα και να αγαπήσωμε την όντως ζωή».
Παιδιά μου ευλογημένα,
Ας χαρούμε σήμερα, με την ουράνια και αναστάσιμη χαρά. Με την Ανάσταση του Κυρίου πραγματοποιείται η συμφιλίωση του Θεού με τον άνθρωπο, η γη γίνεται ουρανός.
«Πάσχα πανσεβάσμιον ημίν ανέτειλε».
Άνοιξε ο Παράδεισος και αποκτήσαμε πάλι την πρώτη πατρίδα μας. Η κατάρα εξαφανίστηκε, η αμαρτία καταλύθηκε, ο θάνατος νικήθηκε.
Σας ασπάζομαι εν χαρά και εν αγάπη πατρική, με τον αναστάσιμο ασπασμό και χαιρετισμό.
Χριστός Ανέστη!
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ο Π Α Τ Ρ Ω Ν Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ
* * *
Πασχάλιο Μήνυμα του Μητροπολίτη Σύρου Δωροθέου Β'
Αδελφοί μου,
ευλογημένοι Χριστιανοί,
εκλεκτοί κάτοικοι της πολυνησιακής μας Ιεράς Μητροπόλεως,
φιλόχριστοι επισκέπτες και συμπανηγυριστές,
«νυν πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια»
Το μήνυμα της Ανάστασης ακούγεται απόψε σ’ ένα κόσμο βαθιάς οικολογικής και περιβαλλοντικής κρίσης, σ’ ένα κόσμο που εκμεταλλεύεται ανάλγητα και καταδυναστεύει τη φύση, ρυπαίνει και υποβαθμίζει αλόγιστα το περιβάλλον και αδιαφορεί για τις επερχόμενες γενιές, ενεργώντας ως ιδιοκτήτης και καταχραστής και όχι ως καλός «οικονόμος» και διαχειριστής των φυσικών πόρων, σ’ ένα κόσμο που τρομάζει από την τρύπα του όζοντος, το φαινόμενο του θερμοκηπίου, την όξινη βροχή, τα μεταλλαγμένα προϊόντα, τα ραδιενεργά κατάλοιπα και τις αλλεπάλληλες φυσικές καταστροφές.
Η κτίση, όντως, «συστενάζει και συνωδίνει» (Ρωμ. η ,22). Η αποστασία και η πτώση του ανθρώπου αποσυνθέτει και όλο το φυσικό κόσμο. Επικρατεί πλέον και στη φύση η αταξία και η δυσαρμονία, που κυριαρχεί γύρω μας, καθώς «Τη ματαιότητι η κτίσις υπετάγη, ουχ εκούσα, αλλά δια τον υποτάξαντα» (Ρωμ. η ,20).
Εορτάζουμε το Πάσχα εφέτος σ ἕνα περιβάλλον πνιγηρό, μέσα στα πλαίσια μιας δεινής οικονομικής κρίσης, η οποία μας τρομάζει. Βλέπουμε τη ζωή μας να δυσκολεύει πολύ και ένα σημαντικό μέρος του λαού μας να ζη κάτω από τα όρια της φτώχειας, υπό το φάσμα της ανέχειας και της ανεργίας.
Η παρούσα κρίση είναι πρωτευόντως πνευματική και δευτερευόντως οικονομική και είναι καρπός του σκοτασμού του νου μας, που αδυνατεί να επισημάνει τα ουσιώδη και τα επουσιώδη της ζωής. Αθετήσαμε τη δύναμη της ψυχής μας και χάσαμε την εμπιστοσύνη μας ο ένας στον άλλο.
Η μόνη διέξοδος απ αὐτή την κρίση είναι η Ανάσταση. Η ανάσταση της ψυχής μας!
Σήμερα, ο Χριστός, ως νικητής του θανάτου, μας απλώνει τα χέρια Του για να μας βγάλει από τον Άδη στη Ζωή.
Έφτασε η ώρα και της δικής μας Ανάστασης!
Ας κάνουμε το Πάσχα το φετινό, Πάσχα ουσιαστικό, ένα πέρασμα σε μια νέα ζωή, αιώνια και ουσιαστική!
Τότε η χαρά θα γεμίσει ολόκληρη την ύπαρξή μας, την ψυχή και το σώμα μας, και ο αναστάσιμος χαιρετισμός θα αποκτήσει αληθινό περιεχόμενο και νόημα ζωής.
Γιατί, μόνο οι αναστημένοι άνθρωποι δεν γίνονται δούλοι, ούτε ανθρώπων, ούτε πραγμάτων, δεν γίνονται εκμεταλλευτές ούτε του πλησίον τους, ούτε της φύσης, που περιμένει τη δική μας, την προσωπική μας Ανάσταση, ώστε να αναστηθεί και αυτή.
Κατά τον Άγιο Νικόλαο τον Καβάσιλα, «Η Ανάστασις, φύσεώς εστιν επανόρθωσις», ο δε Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης έλεγε ότι «το πνεύμα του Θεού διδάσκει τη συμπόνια για όλη την κτίση, ώστε να μην κόβουμε ούτε τα φύλλα των δένδρων, χωρίς ανάγκη».
Ας αντιμετωπίσουμε, λοιπόν, την παρούσα δεινή οικονομική, κοινωνική και οικολογική κατάσταση υπό το φως της Αναστάσεως. Η Ανάσταση του Χριστού ας γίνει πηγή μιας ακατάβλητης δύναμης, για να σταθούμε όρθιοι και δυνατοί.
Αδελφοί μου,
Η νύχτα μπορεί να είναι σκοτεινή και μεγάλη, αλλά σε όλο το μήκος του δρόμου μια μυστική και ακτινοβόλα αυγή φαίνεται να λάμπει στον ορίζοντα!
Είναι το φως της Ανάστασης του Κυρίου μας, η μόνη βεβαιότητα στην αβεβαιότητά μας, η μόνη ελπίδα στην απελπισία μας!
Τούτη τη νύχτα, λοιπόν, «τη σωτήριο, τη φωταυγή και λαμπροφόρο», δεύτε λάβωμεν φως και δοξάσωμεν Χριστόν τον Αναστάντα εκ νεκρών!
Με πατρικές εόρτιες ευχές και αγάπη
† Ο Σύρου Δωρόθεος Β
* * *
Πασχάλιο Μήνυμα του Μητροπολίτη Γλυφάδας Παύλου
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Χριστός ανέστη!
«Σήμερον ο Άδης στένων βοά».
Σήμερα ο Άδης στενάζων βοά, τονίζει το ιδιόμελο του Εσπερινού της παρούσης εορτής, και, προσδιορίζοντας το αίτιο αυτού του στεναγμού, συνεχίζει ο ιερός μελωδός:
«Συνέφερέ μοι, ει τον εκ Μαρίας γεννηθέντα μη υπεδεξάμην, ελθών γαρ επ’ εμέ, το κράτος μου έλυσε»,
με συνέφερε να μην υποδεχόμουν αυτόν, που γεννήθηκε από τη Μαρία, αφού ήρθε και διέλυσε το κράτος μου.
Ανάσταση!
Η γιορτή της διαλύσεως του κράτους μιας θανατηφόρου εξουσίας.
«Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, Άδου την καθαίρεσιν».
Οι γιορτές του κόσμου έχουν, ως σύνηθες περιεχόμενό τους, την απελευθέρωση από κάποια τυραννία, από μια δικτατορία πολιτικού τύπου, η από κάποιον ξένον εισβολέα και κατακτητή.
Όλοι όμως, οι ποικιλόμορφοι τύραννοι, δικτάτορες και εισβολείς, μόνον εξωτερική βία δύνανται να ασκήσουν, και δεν έχουν καμμίαν εξουσία, επί των αισθήσεων, του νου και της καρδιάς του ανθρώπου, εκτός και εάν τους χορηγηθεί αυτό το δικαίωμα.
Όλοι αυτοί οι τύραννοι, δικτάτορες και εισβολείς, συνδυαζόμενοι, με τα «πνευματικά της πονηρίας» ( Εφεσ. 6,12), καταλαμβάνουν το σύνολον του ανθρώπου και καλλιεργούν την νέκρωση της εικόνας του Χριστού, που φέρουμε πάνω μας.
Ήδη τότε τελεσιουργείται στα βάθη της υπάρξεώς μας ο θάνατος.
Θάνατος είναι η προσπάθεια, για να νεκρωθεί η εικόνα του Χριστού, που είναι χαραγμένη στην υπόστασή μας.
Ο Απόστολος Παύλος χαρακτηρίζει αυτή τη διεργασία, ως «μυστήριο της ανομίας» (Β’ Θεσ. 2,7).
Ο Χριστός όμως, που «κατήλθεν εν τοις κατωτάτοις της γης» και «συνέτριψε μοχλούς αιωνίους», κατέρχεται στον προσωπικό μας «Άδη» και επιθυμεί, να τον «σκυλεύσει», Αυτός, που «τοις πεσούσι παρέχει ανάστασιν».
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς τονίζει πως: «Η ανάσταση του σώματος συνηθίζει,
να ακολουθεί την ανάσταση της ψυχής» ( 3,224). Αυτό σημαίνει, πως ο Χριστός κατέρχεται καθημερινά, στην απεγνωσμένη και εσκοτισμένη ψυχή μας, προκειμένου να νικήσει τον «ζοφώδη και ασέληνο έρωτα της αμαρτίας» και να λειτουργήσει στις καρδιές μας, το «Πάσχα το μυστικόν».
Ο πραγματικός φίλος του Χριστού, είναι αυτός, που επιτρέπει στο Χριστό, να καταλύσει το κράτος του θανάτου, που φωλιάζει στην καρδιά, και τραγουδώντας επινίκιο ωδή, να «συνεγείρεται σήμερον…εν τη βασιλεία Του».
Το «σήμερον» δηλώνει, πως η Ανάσταση, είναι βιωματικό γεγονός του παρόντος.
Οι ψυχές μας δύνανται να έχουν εμπειρία της Αναστάσεως από τώρα, τα δε σώματα θα αναστηθούν, κατά την ένδοξο Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου.
Γράφει, και πάλι ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς: «Θα αναστηθούν βέβαια και τα νεκρά σώματα των ασεβών, αλλά όχι με ουράνια δόξα, διότι δεν θα είναι σύμμορφα με το σώμα της δόξης του Χριστού… Αλλά αυτοί, που γεννήθηκαν και ανατράφηκαν εν Χριστώ…, θα επιτύχουν την δόξα του Θεού» (ΕΠΕ 9, 476).
Ανατροφή εν Χριστώ είναι το θαύμα, που επιτρέπουμε να τελέσει ο Χριστός, πάνω στην άγονη πέτρα της καρδιάς μας.
«Δεύτε πόμα πίωμεν καινόν, ουκ εκ πέτρας αγόνου τερατουργούμενον».
Το μυστήριο της Αναστάσεως του Χριστού τελεσιουργείται εντός των καρδιών ημών, και μας κάνει λειτουργούς και κήρυκές Του.
Και τότε:
«Σιγησάτω πάσα σαρξ βροτεία, και στήτω μετά φόβου και τρόμου, και μηδέν γήϊνον εν εαυτή λογιζέσθω».
Εδώ σταματούν όλες, οι ανθρώπινες φιλοσοφίες και κοινωνικές αναλύσεις, τίποτε γήϊνο δεν μπορεί, να περιγράψει το μυστήριο, που τελείται στην καρδιά του αναστημένου ανθρώπου του Θεού.
Αυτός ο άνθρωπος, αφού έχει «λάβει φως εκ του ανεσπέρου φωτός», και καταξιώνεται, να «δοξάζει εν καθαρά καρδία» «τον Αναστάντα εκ νεκρών», υπακούει στην θεοφόρο φωνή του Αγγέλου της Αναστάσεως: «υπάγετε, είπατε τοις Μαθηταίς Αυτού» (Μαρκ. 16,7).
Οι πιστοί, που συνανίστανται από τώρα, μέσα στις καρδιές τους, με τον Χριστό, «προσέρχονται λαμπαδηφόροι», καθημερινά, στα κατώτατα του Άδη, που κατεσκεύασαν μέσα στις κοινωνίες μας, «οι μισούντες Αυτόν» τον Αναστάντα.
Οι πιστοί, που συνανίστανται από τώρα, μέσα στις καρδιές, τους, με τον Χριστό,
•Δεν προσκυνούν κανένα δυνατόν της γης, προκειμένου να επιτύχουν προσωπικά οφέλη,
•Δεν υποτάσσουν την προσωπική τους ελευθερία, του νου και της καρδιάς τους,
με ανταλλάγματα εγκοσμίου ευημερίας,
•Δεν δέχονται να πεθάνει ο πλησίον, για να ζήσουν αυτοί,
Οι πιστοί:
•Αρνούνται, η παιδεία του τόπου τους να δημιουργήσει πολίτες, που θα έχουν πολύ «αποθηκευμένο» υλικό, στο σκληρό δίσκο του εγκεφάλου τους, αλλά αποκλειστικά πέτρινο υλικό στην καρδιά τους,
•Αρνούνται, έναν πολιτισμό, που δεν γνωρίζει τον αναστάσιμο ύμνο «καθαρθώμεν τας αισθήσεις»,
•Απορρίπτουν έναν πολιτισμό, που κατασκευάζει και αναδεικνύει «πνευματικούς ανθρώπους», που δεν έχουν εμπειρία του φωτισμού του Αγίου Πνεύματος,
Οι πιστοί:
•Δεν δέχονται, τα πρόσωπα και οι φορείς της παιδείας αυτού του τόπου, να μην ζουν και εορτάζουν «θανάτου την νέκρωσιν, Άδου την καθαίρεσιν»,
•Αρνούνται, ο τόπος τους να έχει ξεχάσει να εμπιστεύεται τον Νικητή του θανάτου, και να έχει στραφεί, στους ποικίλους χρηματοπιστωτικούς μηχανισμούς, προκειμένου να ζήσει,
•Αρνούνται, η πατρίδα τους, που τόσο πολύ σταυρώθηκε από Πιλάτους και Εφιάλτες, στην μακρόχρονη ιστορική της πορεία, να μετέχει σε διεθνείς στρατιωτικές συμμορίες, που σταυρώνουν τους λαούς της γης, για μια χούφτα δολάρια η ένα βαρέλι πετρελαίου.
Αγαπητά μου τέκνα εν Χριστώ, προσέλθετε όλοι μαζί, να γίνουμε μέτοχοι και συγκοινωνοί της του Χριστού Αναστάσεως.
«Δεύτε του καινού της αμπέλου γεννήματος, της θείας ευφροσύνης… βασιλείας τε Χριστού κοινωνήσωμεν», και τότε είναι βέβαιον, πως θα μπορούμε, να λέμε,
συνανιστάμενοι, με τον Νικητήν του θανάτου:
«Ο Άδης επικράνθη…ενεπαίχθη…ενεκρώθη…καθηρέθη…εδεσμεύθη».
Ο Επίσκοπος και Ποιμενάρχης Σας.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΓΛΥΦΑΔΑΣ ΠΑΥΛΟΣ
* * *
Πασχαλινή Ποιμαντορική Εγκύκλιος 2011 του Μητροπολίτη Κυθήρων Σεραφείμ
Προς
Τόν Ἱερόν Κλῆρον καί τόν Χριστώνυμον Λαόν
τῆς καθ΄ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων
«Ἀναστάσεως ἡμέρα, λαμπρυνθῶμεν λαοί, Πάσχα Κυρίου Πάσχα...»
(Καταβασίαι τοῦ Πάσχα, α' εἱρμός)
Προσφιλεῖς μου ἐν Χριστῷ Ἱερεῖς, Ἀδελφοί καί Συλλειτουργοί,
Ἀδελφοί μου Χριστιανοί, τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά˙
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Κατά τήν ὁλόφωτη καί φωταυγῆ ἁγία Νύκτα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Ζωοδότου Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ λαμπροφορεμένοι ὄχι μόνον ἐξωτερικά, ἀλλά πρωτίστως καί κυρίως ψυχικά καί πνευματικά, ἑορτάζουμε τήν λαμπροφόρο καί λαμπαδηφόρο Ἀνάστασι τοῦ Θείου Λυτρωτοῦ μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ψάλλουμε πανευφρόσυνα κατά τήν ἅγια καί μοναδική αὐτή καί φωτόλουστη Ἀναστάσιμη Νύκτα: «Σήμερον πᾶσα κτίσις, ἀγάλλεται καί χαίρει, ὅτι ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ καί ᾍδης ἐσκυλεύθη». «Ὁ Ἄγγελος ἐβόα τῇ Κεχαριτωμένῃ, Ἁγνή Παρθένε χαῖρε, καί πάλιν ἐρῶ χαῖρε, ὁ σός Υἱός ἀνέστη τριήμερος ἐκ τάφου». «Ὡς ὄντως ἱερά καί πανέορτος, αὕτη ἡ σωτήριος νύξ καί φωταυγής, τῆς λαμπροφόρου ἡμέρας τῆς Ἐγέρσεως οὖσα προάγγελος...».
Καί ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία μέ τήν γλῶσσα τοῦ ἱεροῦ ὑμνῳδοῦ μᾶς καλεῖ νά λαμπρυνθοῦμε ὡς πρός τήν ψυχή, πέραν ἀπό τά λαμπρά μας πασχαλινά ἐνδύματα, καί νά ἐνδυθοῦμε μέ τήν πνευματική λαμπρότητα καί ὡραιότητα, πού χαρίζει τό φῶς τοῦ Χριστοῦ καί ἡ ζωογόνος Χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Μέ αὐτή τήν πνευματική προϋπόθεσι μᾶς προτρέπει νά ἑορτάσωμε ὄχι τό Πάσχα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἀλλά τό Πάσχα τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου καί Θεοῦ μας Σωτῆρος Χριστοῦ.
Ὁ μεγάλος Πατήρ τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, ὁ ὑψιπέτης αὐτός ἀετός τῆς Θεολογίας λέγει, μεταξύ πολλῶν ἄλλων, καί τά ἑξῆς διά τό Ἅγιον Πάσχα (τά ἀποδίδουμε εἰς τήν ἁπλῆ γλῶσσα) : «Τό Πάσχα αὐτό, τό μέγα καί σεβάσμιο ... ἡ λέξις Πάσχα δηλώνει τήν διάβασι, τό πέρασμα. Ἱστορικά μέν σημαίνει τήν φυγή καί μετανάστευσι τῶν Ἑβραίων ἀπό τήν Αἴγυπτο πρός τήν γῆ τῆς Χαναάν, τήν γῆ πού ἔρεε μέλι καί γάλα. Πνευματικά, ὅμως, ὑποδηλώνει τήν ἀπό τά γήϊνα πρός τά οὐράνια, τήν νοητή γῆ τῆς ἐπαγγελίας, τήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, πνευματική πρόοδο καί ἀνάβασι». Καί σέ ἄλλο περίφημο λόγο του ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, προσθέτει τά ἀκόλουθα : «Τό ἅγιο Πάσχα καί περιβόητο, ἡ βασίλισσα τῶν ἡμερῶν ἡμέρα καί ἡ λαμπρή Νύκτα, πού διαλύει τό σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας. Κατά τήν ἅγια αὐτή Νύκτα ἐμεῖς οἱ χριστιανοί, φωτιζόμενοι ἀπό τό πλούσιο Ἀναστάσιμο φῶς ἑορτάζουμε πανηγυρικά τήν σωτηρία μας. Καί ἀφοῦ μέ τό θεῖο καί ἀνέσπερο φῶς τῆς Ἀναστάσεως ἀξιωθήκαμε νά νεκρωθοῦμε μαζί μέ Ἐκεῖνον, ὁ Ὁποῖος ἐνεκρώθη χάριν τῆς λυτρώσεως καί σωτηρίας μας, δηλ. μέ τόν Ἐσταυρωμένο Κύριό μας, θά ἔχωμε καί τήν εὐλογία τῆς Ἀναστάσεως μαζί μέ Ἐκεῖνον, ὁ Ὁποῖος ἀναστήθηκε ἀπό τούς νεκρούς ὡς Θεός Παντοδύναμος».
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Ὁλόψυχα εὔχομαι ἡ ψυχική λαμπρότητα, μέ τήν ὁποία καλούμεθα νά ἑορτάσωμε τήν κοσμοσωτήριο Ἀνάστασι τοῦ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καί νά λατρεύσωμε ἀπό καρδίας τόν Ἀναστάντα Θριαμβευτή καί Νικητή τοῦ διαβόλου, τοῦ θανάτου, τῆς φθορᾶς καί τῆς ἁμαρτίας, νά καταυγάσῃ ὅλη τήν ζωήν μας : τόν νοῦ, τήν καρδία, τούς λογισμούς, τούς λόγους, τήν ἀναστροφή μας, τίς πράξεις καί τά ἔργα μας.
Οἱ Ὀρθόδοξοι πιστοί ἁρμόζει νά εἴμεθα «φωτόμορφα τέκνα τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας μας» καί «παιδιά φωτός καί ἡμέρας», κατά τόν Ἀπόστολο Παῦλο, θεοσεβεῖς χριστιανοί κοινωνοί καί μέτοχοι τοῦ Ἀναστασίμου Θείου Φωτός.
Εἴθε, Ἀδελφοί μου, τό φῶς, ἡ εἰρήνη, ἡ χαρά, ἡ εὐφροσύνη καί ἡ ἀγαλλίασις τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας νά κατακλύζουν τήν ζωή, τό περιβάλλον καί τήν κοινωνία μας. Ἡ Χάρις καί ἡ εὐλογία τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ νά ἐπισκιάζουν ὅλα τά πνευματικά μας τέκνα, τά ἐγγύς καί τά μακράν, τούς ταξιδεύοντες προσφιλεῖς μας ναυτικούς, τούς ἀποδήμους καί ὁμογενεῖς συμπατριώτας μας Κυθηρίους καί Ἀντικυθηρίους, τούς ἐμπερίστατους καί ταραγμένους λαούς τῆς Ἀσίας, Ἀφρικῆς καί Αὐστραλίας καί ὅλο τόν κόσμο.
Τό ἀπόγευμα τῆς Μεγάλης σημερινῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα καί περί ὥραν 7ην μ.μ. θά τελεσθῇ ὁ πανηγυρικός Ἀναστάσιμος Ἑσπερινός τῆς Ἀγάπης εἰς τήν Ἱερά Μονή τῆς Παναγίας μας τῆς Μυρτιδιώτισσας μέ τήν συμμετοχή τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου, τῶν Ἱεροψαλτῶν μας καί ὅλων τῶν φιλοχρίστων Χριστιανῶν τῆς νήσου μας, θά ἀναγνωσθῆ τό Ἱερό Εὐαγγέλιο σέ πολλές γλῶσσες καί θά προσφερθοῦν τά πασχαλινά αὐγά. Σᾶς ἀναμένουμε ὅλους μέ περισσή Ἀναστάσιμη χαρά.
Μέ Πασχάλιες εὐχές καί εὐλογίες
Ὁ Μητροπολίτης
† Ὁ Κυθήρων Σεραφείμ
* * *
To πασχαλινό μήνυμα του Μητροπολίτη Αιτωλίας & Ακαρνανίας Κοσμά
Προς το Χριστεπώνυμον Πλήρωμα της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως
Αγαπητοί συμπρεσβύτεροι και αγαπητοί αδελφοί,
«Αύτη η ημέρα ην εποίησεν ο Κύριος, αγαλλιασώμεθα και ευφρανθώμεν εν αυτή» (Ψαλμ. 117, 24).
Ο ψαλμικός αυτός στίχος είναι προφητικός. Κατά τον Μέγα Αθανάσιο η ημέρα για την οποία μιλάει ο ιερός ψαλμωδός δεν είναι άλλη, παρά η ημέρα της Αναστάσεως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Καμιά ημέρα δεν είναι τόσο μεγάλη και σπουδαία, τόσο συντελεστική στην ευτυχία και τη χαρά ολοκλήρου του κόσμου, όλης της ανθρωπότητος. Όλες οι άλλες ημέρες χρόνων και αιώνων, όσο μεγάλες και σημαντικές κι αν είναι, όσο κι αν θεωρούνται ιστορικοί σταθμοί αφορούν ωρισμένους ανθρώπους, αναφέρονται σε γεγονότα των οποίων οι συνέπειες δεν έχουν τόση σημασία και τόση διάρκεια, όσο οι συνέπειες του μυστηρίου της Αναστάσεως. Όταν μετά την παρακοή των πρωτοπλάστων ο Θεός μας τους απεμάκρυνε από τον Παράδεισο της Εδέμ και τα χερουβείμ με την φλογίνη ρομφαία έκλεισαν τις πύλες του επιγείου Παραδείσου, ο θάνατος άνοιξε τις δικές του πύλες. Από τότε ο άνθρωπος ζούσε αφ’ ενός με κόπο, μόχθο και πόνο, αφ’ ετέρου όταν έφευγε από την επίγειο ζωή, πορευόταν προς τη φρίκη, τον τρόμο, το σκοτάδι, τη φθορά, την κατάρα, τον αιώνιο θάνατο, προς τον φοβερό Άδη. Δόξα τω Θεώ όμως. Ο Πατέρας της αγάπης και του απείρου ελέους «δεν απεστράφη το πλάσμα του εις τέλος, ο εποίησε…» (Μ. Βασίλειος).
«Εξαπέστειλε τον Υιόν Αυτού», ο οποίος «έδωκεν εαυτόν αντάλλαγμα τω θανάτω…» και «κατελθών δια του Σταυρού εις τον Άδην … έλυσε τας οδύνας του θανάτου…» (Μ. Βασίλειος). Φοβερός καθαιρέτης και εξολοθρευτής του θανάτου έγινε ο εκουσίως παθών Κύριος με τη σταυρική Του θυσία, την εις τον Άδην κάθοδόν Του και την Ανάστασί Του. Πριν από την σταυρική Του θυσία διεκήρυξε και εβεβαίωσε ότι είναι ο Κύριος της ζωής και του θανάτου. Ανέστησε την θυγατέρα του αρχισυναγώγου, τον μονογενή υιό της χήρας στη Ναΐν, αλλά και τον τετραήμερο Λάζαρο λέγοντας: «Εγώ ειμί η Ανάστασις και η ζωή» (Ιω. ια’, 25). Αυτά τα μεγάλα θαύματα ήταν προανάκρουσμα του μεγίστου Αιωνίου μυστηρίου και θαύματος της Αναστάσεώς Του, το οποίο έγινε «τη μια των Σαββάτων», την πρώτη Κυριακή. Ο διάβολος και τα απαίσια όργανά του επέπεσαν με μίσος και ορμή επάνω στον Κύριο και τον θανάτωσαν ως άνθρωπο, αφού ο Κύριος το επέτρεψε. Αλλοίμονο όμως σ αὐτούς. Κάτω από την σάρκα του ενανθρωπίσαντος Χριστού ήταν η Θεότης. Και η σατανική δύναμι συνελήφθηκε, αγκιστρώθηκε, αχρηστεύθηκε. Έτσι αποδείχθηκε ότι ο Εσταυρωμένος Χριστός, είναι ο Θεός ο αληθινός, τον οποίο δεν μπορούσε να κρατήση αιχμάλωτο ο σκοτεινός Άδης.
Ο Χριστός «ανέστη εκ νεκρών», ενίκησε την αμαρτία, ενίκησε τον θάνατο, συνέτριψε το κράτος του Άδου. Ο Αναστάς έφερε ειρήνη στις ψυχές , ελπίδα, φως. Τον αποστάτη άνθρωπο με την Άνάστασί του, τον έκαμε φίλο, κληρονόμο της Βασιλείας του Θεού, συγκληρονόμο Χριστού. Και το όνομα ακόμη του θανάτου δεν είναι πλέον τόσο φοβερό. Γιατί ο θάνατος έγινε και είναι ύπνος. «Ανέστη ο Κύριος και την οικουμένην εαυτώ συνανέστησεν. Αυτός μεν ανέστη, του θανάτου τα δεσμά διαρρήξας» κηρύσσει ο Ιερός Χρυσόστομος. Ανέστη ο Κύριος και έδωσε την δυνατότητα όλοι οι άνθρωποι να αναστηθούν κατά την μεγάλη και ένδοξο ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας του. «Χριστός εγήγερται, εκ νεκρών απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο» βεβαιώνει ο Απ. Παύλος (Α Κορινθ. ιε’, 20). Από την στιγμή που κατέβηκε ο Κύριος στον Άδη και ανέστη, δεν υπάρχει νεκρός στον τάφο αλλά κεκοιμημένος. «Ανέστη Χριστός και ουδείς νεκρός επί μνήματος» (Κατηχ. Λόγος).
Με την Ανάστασί Του, άνοιξε την «κεκλεισμένη θύρα της Εδέμ», άνοιξε την πύλη του Ουράνιου Παραδείσου, για να οδηγηθούν εκεί όλοι, όσοι πιστεύουν και ζουν κατά Χριστόν. Γι αὐτό μετά την Πεντηκοστή Απόστολοι, Πατέρες, Όσιοι, Μάρτυρες, Νεομάρτυρες, γέροντες, νέοι, νέες περιφρόνησαν τον θάνατο και υπέμειναν πολυώδυνα βάσανα, για να μη χάσουν τον Χριστό, την Ανάστασι, τον γλυκύ Παράδεισο. Αυτή την νίκη και τον θρίαμβο του Αναστάντος Χριστού μας εορτάζουμε και ζούμε αυτή την λαμπροφόρο Κυριακή. Πως να μην ευφραίνεται η ψυχή μας σήμερα; «Αγαλλιασώμεθα και ευφρανθώμεν εν αυτή τη ημέρα» λοιπόν. Να χαρούμε, να πανηγυρίσουμε, να εορτάσουμε ολόψυχα σήμερα. «Εορτάσωμεν την εορτήν ταύτην την μεγίστην και λαμπράν … φαιδρώς και θεοσεβώς» συμβουλεύει ο ιερός Χρυσόστομος. Να την εορτάσουμε με χαρά αλλά και με «θεοειδείς έννοιες» συμπληρώνει ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης. Να την εορτάσουμε με ευγνωμοσύνη. Να την εορτάσουμε με θερμή πίστι. Με πίστι στην θεότητα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, με πίστι στην Ανάστασή Του. Να στερεώσουμε στην καρδιά μας την πίστι ότι ο Αναστάς Χριστός θα είναι ο αιώνιος νικητής όλων εκείνων που τολμούν σήμερα να τον αμφισβητήσουν, να τον αρνηθούν, να τον πολεμήσουν, να τον συκοφαντήσουν. Να πιστέψουμε και να συνειδητοποιήσουμε ότι μόνον ο Αναστάς Κύριος μπορεί να μας λυτρώση από την οποιαδήποτε κρίσι που μας ταλαιπωρεί και μας συντρίβει σήμερα. Να πιστέψουμε στην θεότητά Του, στην παντοδυναμία Του, να Του παραδώσουμε τον εαυτό μας και να ειρηνεύσουμε. Να την εορτάσουμε με αγάπη στον Χριστό μας, με αγάπη για κάθε συνάνθρωπό μας. Σήμερα «συγχωρήσωμεν πάντα τη Αναστάσει». Για την αγάπη του Αναστάντος να μη φύγουμε σήμερα από την Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία. Να ζήσουμε την Ανάστασί Του, ζώντας το μέγα μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Όλοι μαζί αγαπημένοι και ενωμένοι. Τέλος, να την εορτάσουμε παίρνοντας την σωτήριο απόφασι: Στην αντισταυρική και χωρίς φως Αναστάσεως εποχή μας, εμείς να θελήσουμε να αρνηθούμε το περιρρέον υλιστικό και αντιχριστιανικό φρόνημα. Να ζούμε ζωή αναστημένη με τον Αναστάντα στην καρδιά μας. Αγαπητοί, Εύχομαι, πατρικά, να ζούμε όλοι «χαίροντες και ευφραινόμενοι εν Χριστώ Αναστάντι».
Καλή Ανάστασι!
Μετά πατρικών ευχών
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ
* * *
Πασχάλιος Ποιμαντορική Εγκύκλιος του Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ
Πατέρες καί ἀδελφοί, τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά καί περιπόθητα ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !
Ἑμεῖς οἱ Νεοέλληνες, ζοῦμε πολύπλευρα τό Ἅγιον Πάσχα. Εἶναι ἀπό τίς μεγάλες ἐκεῖνες στιγμές μας πού σύγκορμα καί πολύπλευρα δεχόμαστε τόν πνευματικόν ἐρεθισμό καί τόν ἀποδίδουμε, πρέπει νά τόν ἀποδίδουμε σωστά.
Ἔχουμε καί ζοῦμε μέσα σέ μιά φύση πού ἀνασταίνεται πάγκαλη μέσα σέ θεῖο κι ἄτρεμο φῶς, φύση πού πλημμυρίζει τόν ἐσωτερικό πλέον κόσμο τοῦ ἀνθρώπου ἀπό φῶς, πού τοῦ μεταμορφώνει τά ὑλικά ὁράματα σέ πνευματικά, πού τοῦ ἐξάπτει τόν ἐνθουσιασμό νά ξαναπαλέψει μέ τόν ἑαυτό του καί τίς ἐναντιότητες τοῦ βίου, πού τόν ἐμπνέει νά νικήσει τόν κόσμο αὐτό καί νά τόν μεταπλάσει, νά τόν σφραγίσει μέ τό δικότου ὅραμα. Ἔχοντας αὐτές τίς καταβολές καί τίς δυνατότητες, γιορτάζει τό Πάσχα τό Ἔθνος μας, σάν ἕνα γεγονός ἀκένωτης ἐλπίδας : τήν νίκη τοῦ θανάτου καί τόν θρίαμβο τῆς πνευματικῆς αἰωνιότητας τοῦ ἀνθρώπου.
Μετά τήν πτώση τοῦ ἀνθρώπου ὅλη ἡ φύση «συνωδύνει καί συστενάζει» μέ τόν ἄνθρωπο, γιά νά βγεῖ μαζί Του, μαζί μέ τόν Νικητή Θεό, σ’ ἕνα φῶς τέλειο καί μόνιμο, δίνοντας ἔτσι νόημα στίς πέντε πρῶτες μέρες τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου ἀπό τόν Θεό. Ἐδῶ ἡ φύση, λυρική, δωρική, τραγική, σ’ αὐτούς τούς βράχους, ποτέ δέν στάθηκε ξένη πρός τίς περιπέτειες τῶν Ἑλλήνων. Ἄλλοτε τούς συνοδεύει σιωπηλά, ὑπομνηματίζει τά δεινά ἤ τίς χαρές τους, ἄλλοτε μέ τρόπο μυστηριώδη, συμπρωταγωνιστεῖ. Καί πρέπει κάποτε κάποιος ἀφοσιωμένος μελετητής, μέ τέτοιο πρίσμα νά ξαναδεῖ ὅλη τή νέα μας λογοτεχνία, καί τόν Σολωμό, καί τόν Κάλβο, καί τόν Παπαδιαμάντη.
Κάτω ἀπό τέτοιους κανόνες βαθύτερης ἁρμονίας διεμόρφωσε ὁ Ἕλληνας τήν νεώτερη ἱστορία του. Ἀνάσταση στή φύση - ἀνάσταση στήν ψυχή - ἀνάστααση στό γένος : ἧταν ἕνας κανόνας τετράγωνος σάν ἀγκωνάρι, ἱκανός νά χωρέσει καί νά στηρίξει ἀκόμη καί τήν πιό ἀπλή ἑλληνική καρδιά. Κι’ αὐτός ὁ κανόνας, τετρακόσια χρόνια βαρειᾶς σκλαβιᾶς, τηρήθηκε μέ αἷμα, μέ Μάρτυρες, μέ θυσίες.
Ἡ Ἀνάσταση, ἡ ριζωμένη ἀπό τό Χριστιανισμό, ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, μέσα στίς ψυχές, μεγάλωνε τόν καημό τῆς ἐλευθερίας πού ἦταν ἡ ἀνάσταση τοῦ Γένους. Ἡ ζωή ἔπρεπε νά ἐναρμονιστεῖ μέ τό φῶς καί τό ἄνθισμα τῆς γῆς, νά ἐναρμονιστεῖ μέ τό φῶς καί τήν ἀπελευθέρωση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν αἰώνιο θάνατο, διά τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ.
Ὅσο ἡ φύση ἀνθοβολεῖ, ὅσο ἡ ψυχή πανηγυρίζει τήν σφραγισμένη μέ τό θεῖο γεγονός αἰωνιότητά της, τήν κατανίκηση τοῦ θανάτου καί τό σπάσιμο τῶν δεσμῶν τοῦ σκότους, τόσο ὁ Νεοέλληνας πού ἀπό καταβολῆς τῆς πατρίδας του λαχταρᾶ γιά φωτεινά καί ἁρμονικά βιώματα, ἀγωνίζεται νά ἐπιβάλει τόν ἴδιο νόμο τῆς ἐλευθερίας καί τοῦ πνευματικοῦ θριάμβου πάνω στήν ἐθνική του ζωή. Μᾶς συγκινεῖ καί μᾶς ἐντυπωσιάζει, ἐμᾶς τούς ἄσωτους καί τούς ἀμαρτωλούς τοῦ αἰώνα, ὅταν διαβάζουμε σέ ἀπομνημονεύματα ἀγωνιστῶν τοῦ Εἰκοσιένα πώς ὄχι μονάχα συναρτοῦν τήν ἐλευθερία τοῦ Γένους μέ τό θέλημα τοῦ ἀναστημένου Κυρίου ἀλλά καί καθορίζουν τήν ἔναρξη τῶν ἀγώνων τους, συχνά, ἐκεῖ κοντά στό Πάσχα, τότε πού θριαμβεύει στίς καρδιές ἡ Ἐλευθερία.
Ὑπάρχει κάποιο βαθύ, ἀνέγγιχτο, καί ὑποβλητικό μυστήριο ἐδῶ. Ἡ Ὁρθοδοξία κράτησε ὡς κύρια γιορτή της τό Ἅγιον Πάσχα. Εἶναι Ἐκκλησία ὀδύνης καί θριάμβου, θανάτου καί ἀναστάσεως. Ἡ Ἀδιαίρετη Ὁρθόδοξη Καθολική Ἐκκλησία τήν κράτησε, ὄχι μονάχα γιατί ἁρμόζει στό κλίμα καί στό φῶς τῶν τόπων ὅπου φέγγει πνευματικά αὐτή, ἀλλά γιατί ταιριάζει στό ὕφος καί στό ἦθος της, γιατί ἐναρμονίζεται οὐσιαστικά μέ τά δόγματά της. Τήν κράτησε ἀκόμη γιατί σάν νά ἤθελε νά ἐναρμονίση τό παρελθόν μέ τό μέλλον της ἡ Ἁγιωτάτη μας Ἐκκλησία τοῦ Ἀναστημένου Χριστοῦ, σά νά προϊδέαζε τό μέλλον της, τό μαρτυρικό, περιπετειῶδες, ποτισμένο μέ δάκρυα, σά νά ἔκαμε μιά ξεχωριστά, μοναδικά βαρυσήμαντη πρόβλεψη διαλέγοντας τό αἱματοβαμμένο Πάσχα σάν σύμβολο ἀκραῖο καί ὕψιστο τῆς πνευματικῆς της ὑποστάσεως – καί σέ ἀντίθεση μέ τόν εὐδαίμονα, τόν συχνά χωρίς νεῦρο, ἀποκεκομμένο έκ τῆς Μιᾶς Ἐκκλησίας Χριστιανισμό τῆς Δύσεως.
Τά Χριστούγεννα εἶναι γιορτή χαμηλόφωνη, ἁπαλή, βελουδένια, ὅπου ὅλα εἶναι τρυφερά καί λευκά. Τό Πάσχα εἶναι ἡ ἀκμή τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἡ ἀνδρεία τοῦ πνεύματος, ἡ μεγάλη μάχη, οἱ πληγές καί τά αἵματα, οἱ ὀδύνες, ἡ κάθοδος στόν Ἅδη, ἡ ἄνοδος στό αἰώνιο πνευματικό φῶς τῆς νίκης καί τῆς μοναδικῆς χαρᾶς τοῦ ἀνθρώπου : τῆς χαρᾶς πώς ἀποκαλύφτηκε καί βεβαιώθηκε ἡ αἰωνιότητά του. Τά Χριστουγεννα εἴμαστε τρυφεροί καί ὑπομονετικοί. Τό Πάσχα ὅμως λαχταροῦμε γιά ἐλευθερία πού μᾶς ὑποσχέθηκε ἡ ἔλευση τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο, πού τώρα πρέπει νά παλέψουμε καί νά λάβουμε. «Συνεσταυρώθημεν τῷ Χριστῷ ἵνα μετ’ αὐτοῦ συνεγερθῶμεν». Γιορτή κορυφαία, γιά ἀλύγιστες ραχοκοκαλιές, γιά μέτωπα σεμνά καί καθάρια, «πανήγυρις πανηγύρεων». Τέτοια ἀναστήματα ὕψωσε κι ἀτσάλωσε, τέτοια μέτωπα ἐφώτισε τό Γένος μέσα στή σκλαβιά.
Ὁ πόνος του, ἡ δοκιμασία του, ἡ ταπείνωσή του ἀπό τόν βλάσφημο καταχτητή, ἦταν ὁμόλογα πρός τήν ταπείνωση τοῦ ἀνθρώπου καί τήν ἐξουθένωσή του ἀπό τήν ὕβρι τοῦ θανάτου, ὁμόλογα μέ τά πάθη τά ἄχραντα τοῦ Χριστοῦ. Μέ τέτοιαν ἁρμονία, μέ τέτοιο νόημα πνευματικό, χωρίς πολλές κι ἀνούσιες φιλοσοφίες, ἐνοραματικά θά ’λεγα, ἔζησε ὁ Ἕλληνας τίς δοκιμασίες του καί ἡ Ἄνάσταση τοῦ Χριστοῦ γαλβάνισε τό πνεῦμα του μέ τήν βεβαιότητα καί τῆς ἐθνικῆς του ἀναστάσεως κι’ ἐλευθερίας. Τό Πάσχα ἦταν ὅραμα καί βίωμα, καί μέ τό μέτρο τῆς Ἀναστάσεως, σά νίκης κατά τοῦ σκότους τῆς δουλείας καί θριάμβου τῆς ἐλεύθερης καί ὑπεύθυνης ζωῆς, ἔζησε καί πάλεψε ὁ Νεοέλληνας. Ἡ Ὁρθοδοξία, Ἐκκλησία τῆς Ἀναστάσεως, στάθηκεν ἡ τροφός του.
Ὅλο τό Εἰκοσιένα εἶναι πλασμένο στόν ἡρωικό τόνο τῆς Ἀναστάσεως. Περήφανη ἄρνηση τῆς ὑποταγῆς στό σκότος, πόνος καί πάθος ἐλευθερίας, ἀψηφησιά τοῦ θανάτου ἐν ὀνόματι τοῦ Χριστοῦ πού κατατρόπωσε τόν θάνατο, πίστη στήν ἀθανασία. Ὁλόκληρος ὁ Νεοελληνισμός εἶναι καρπός μιᾶς τέτοιας, Χριστιανικῆς καθάρσεως πού συντελέστηκε ὅταν τό θεῖο δρᾶμα ἔφτασε στήν Ἀνάσταση κι ἀπό ’κεῖ στήν δόξα τῆς Ἀναλήψεως.
Στήν ἀρχαιότητα ὁ θάνατος ἦταν δεινή ὕβρις∙ καί ἡ δουλεία εἶναι γιά τό Ἔθνος δεινή, ἐπίσης, ὕβρις, γιατί ἰσοδυναμεῖ μέ τόν θάνατο. Κι ἀφοῦ ὁ θάνατος νικήθηκε ἀπό τόν Χριστό, πρέπει καί ἡ δουλεία νά νικηθεῖ ἐν ὁνόματί Του. Ἡ ἀρετή ἔχει ἀνάγκη ἀπό τήν συνοδεία τῶν πράξεων. Καί οἱ πράξεις εἶναι ὑπεύθυνες ὅταν γίνονται ἐλεύθερα, μέσα σέ ζωή πού κινεῖται κι ἀναπτύσσεται ἐλεύθερα. Καμιά ἀρετή δέν ἔχει ἀξία ὅταν εἶναι προϊόν βίας∙ γιατί ἡ ἀρετή ζεῖ μονάχα ἐν ἐλευθερία. Ἔτσι, ἡ ἐλευθερία συνάπτεται ἀξεχώριστα μέ τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ καί γίνεται Ἐκεῖνος ὁ πατέρας τοῦ Νεοελληνισμοῦ, καί τό Πάσχα, πηγή ἐμπνεύσεων καί ἐξάρσεων τοῦ Γένους.
Καθώς τά μάτια καί ἡ καρδιά μας γεμίζουν πασχαλιάτικο φῶς, δέ θέλουμε νά ξεστομίσουμε δυσάρεστη κουβέντα, θέλουμε νά παραμερίσουμε ὅλα τά σύνεφα, νά λησμονήσουμε τήν ὑλοφροσύνη πού ἐκθηλύνει τήν νεοελληνική ζωή, πού τήν προδίδει καί πού γίνεται νέα, ἐξολοθρευτική δουλεία, νά λησμονήσουμε γιά λίγο τήν ἀπιστία, πού ὅσο πάει νεκρώνει τίς ψυχές καί τίς στερεῖ ἀπό τό θεμέλιο ἐκεῖνο πού πάνω του στηρίχτηκε τό Εἰκοσιένα καί ἡ νεοελληνική μας ζωή.
Ἀναμφισβήτητα, καί σήμερα, στήν πολυδύναμη κρίσι, τό Πάσχα εἶναι, πρέπει νά εἶναι τό μοναδικό νεοελληνικό ὅραμα καί βίωμα, κανόνας ζωῆς καί δράσης, ἀφοῦ σημαίνει ἐλευθερία, καί ἁρμονία, ἀφοῦ ἀποδίδει τήν ἀρετή ἀπαραχάραχτη, ἀφοῦ ἐκφράζει ὅ,τι πιό μύχιο, λυτρωτικό, ἀρρενωπό, καίριο ἔχει τό Ἔθνος μας. Πάνω στίς δυνατές καρδιές στέκεται ὁ Χριστός, στέκεται καί πατεῖ ἡ Ἐλευθερία.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
