Ζωηφόρος

Πασχάλια Μηνύματα Ορθοδόξων Προκαθημένων-2010,

Αναστάσιμα μηνύματα Προκαθημένων

και Μητροπολιτών

των Ορθοδόξων Εκκλησιών

***

Το Πασχαλινό μήνυμα του Οικουμενικού Πατριάρχη

Αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,

Χριστός ανέστη!

Ευφρόσυνος και φωτεινή ανέτειλε και πάλιν  η αγία ημέρα του Πάσχα και σκορπίζει χαράν, παρηγορίαν, αγαλλίασιν και βεβαίαν ελπίδα ζωής εις όλους τους πιστούς, παρά την επικρατούσαν ανά τον κόσμον βαρείαν ατμόσφαιραν εξ αιτίας της πολυδιαστάτου κρίσεως, με όλας τας γνωστάς οδυνηράς επιπτώσεις της εις τον καθημερινόν βίον της ανθρωπότητος.

Ανέστη  εκ του Τάφου ο Χριστός, ο  Θεάνθρωπος, και μαζί Του ανέστη ο άνθρωπος! Η καταδυναστεία  του θανάτου αποτελεί παρελθόν. Η απελπισία της αιχμαλωσίας του άδου παρήλθεν ανεπιστρεπτί.

Ο μόνος Ισχυρός και Χορηγός της ζωής, αφού ανέλαβεν εθελουσίως δια της Ενσαρκώσεώς Του όλην την δυστυχίαν της φύσεώς μας και το ίδιον το κεφάλαιόν της, τον θάνατον, ήδη «τον άδην ενέκρωσε τη αστραπή της Θεότητος» και εχάρισεν εις τον άνθρωπον ζωήν και «περισσόν» ζωής.

Αυτήν την περίσσειαν ζωής, την οποίαν ο Αναστάς εχάρισεν εις ημάς, δεν παύει να συκοφαντή και να διαβάλη πάντοτε με συνέπειαν προς το όνομά του ο διάβολος, καίτοι απονευρωμένος πλέον και εντελώς ανίσχυρος και καταγέλαστος.

Την συκοφαντεί με την εις τον κόσμον επικρατούσαν ακόμη «ύβριν», τόσον έναντι του Θεού, όσον και έναντι του συνανθρώπου και της όλης κτίσεως. Την διαβάλλει με την εισέτι υφισταμένην εντός ημών «αρχαίαν σκωρίαν» της αμαρτητικής ροπής, την οποίαν καταλλήλως πάντοτε εκμεταλλεύεται, προσπαθών να μας παγιδεύση είτε εις την έμπρακτον αμαρτίαν, είτε εις την περί την πίστιν πλάνην.

Η «ύβρις» είναι απότοκον της «σκωρίας» εκείνης και αμφότεραι συναποτελούν το απαίσιον ζεύγος των ευθυνομένων δια την διατάραξιν των σχέσεών μας προς εαυτούς, προς αλλήλους, προς τον Θεόν και προς όλην την Δημιουργίαν.

Είναι, κατά ταύτα, αδήριτος ανάγκη να αποκαθάρωμεν την σκωρίαν εκείνην μετά πάσης προσοχής και επιμελείας, ώστε να λάμψη άπλετον το ζωοποιόν φως του Αναστάντος Χριστού εις τον νουν, εις την ψυχήν και εις το σώμα μας, να απομακρύνη το σκότος της ύβρεως και να εκχυθή το «περισσόν» της ζωής εις τον κόσμον όλον.

Τούτο δεν δύναται να επιτευχθή ούτε δια της φιλοσοφίας, ούτε δια της επιστήμης, ούτε δια της τέχνης, ούτε δια της τεχνικής, ούτε δια τινος ιδεολογίας, ει μη μόνον δια της πίστεως εις τον μέχρι Παθών και Σταυρού και Τάφου και ταμείων του άδου συγκαταβάντα και εκ νεκρών Αναστάντα Θεάνθρωπον Ιησούν Χριστόν, εκφραζομένης δια μυστηριακής εκκλησιαστικής ζωής και εμπόνου και συστηματικού πνευματικού αγώνος. Η Εκκλησία, ως το Σώμα του Χριστού, ζη αδιαλείπτως και εις τους αιώνας το θαύμα της Αναστάσεως, και δια των αγίων Μυστηρίων της, της Θεολογίας και της πρακτικής διδασκαλίας της, μας δίδει την δυνατότητα να μεταλάβωμεν του θαύματος, να μετάσχωμεν της νίκης κατά του θανάτου, να γίνωμεν τέκνα φωτόμορφα της Αναστάσεως και αληθώς «θείας κοινωνοί φύσεως», όπως συνέβη και συμβαίνει με όλους τους Αγίους.

Η εις τα βάθη της καρδίας ημών φυομένη κακοβότανος και ακανθηρά δέσμη των παθών, η λιπαινομένη εκ της σκωρίας του εν ημίν «παλαιού ανθρώπου», είναι επάναγκες να μεταμορφωθή το συντομώτερον εν Χριστώ, δια του Χριστού και χάριν του Χριστού και των περί ημάς ζωντανών εικόνων Του, δηλ. των συνανθρώπων μας, εις ανθοδέσμην αρετών, αγιασμού και δικαιοσύνης. Ούτω, ο ιερός υμνογράφος επικαίρως ψάλλει: «Δικαιοσύνης εσθήτα περιβαλλόμενοι λευκήν υπέρ χιόνα, τη παρούση του Πάσχα ημέρα ευφρανθώμεν, εν η ο Χριστός, δικαιοσύνης ως ήλιος εκ των νεκρών ανατείλας, πάντας ημάς αφθαρσία κατεφαίδρυνεν».

Το λευκόν ένδυμα της δικαιοσύνης μας εδόθη συμβολικώς κατά το άγιον Βάπτισμα και καλούμεθα δια της διαρκούς μετανοίας, των χαροποιών δακρύων, της αδιαλείπτου προσευχής, του περιορισμού των επιθυμιών, της υπομονής εις τα οδυνηρά του βίου και της ανυποχωρήτου προσπαθείας προς πρακτικήν εφαρμογήν πασών των εντολών του Θεού και μάλιστα της κεφαλαιώδους εντολής της αγάπης, να το ανακαθάρωμεν, μετέχοντες ούτως εις την σταυρικήν κένωσιν του Θεανθρώπου, ώστε να έλθη η πασχάλιος ευφροσύνη, το φαιδρόν αναστάσιμον φως και η σωτηρία εις την ζωήν μας και εις τον περί ημάς κόσμον.

Ταύτα από του πάντοτε εν τη δοκιμασία  της Μεγάλης Παρασκευής, αλλά και εν τω φωτί και τη χαροποιώ εμπειρία της Αναστάσεως, υπάρχοντος Φαναρίου εορτίως γράφοντες και την στοργήν της Μητρός Εκκλησίας διερμηνεύοντες, ευχόμεθα ολοψύχως πάσαν παρά του εκ νεκρών Αναστάντος Αρχηγού της Ζωής σωτήριον δωρεάν και πασχάλιον ευλογίαν.

Άγιον Πασχα 2010

+ Ο Κωνσταντινουπόλεως

διάπυρος πρός Χριστόν Αναστάντα

ευχέτης πάντων υμών

***

Πασχαλινό μήνυμα του Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεοδώρου Β΄

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Στα πέντε χρόνια της Πατριαρχικής μου διακονίας είναι η πρώτη φορά που το χαρμόσυνο άγγελμα της Ανάστασης του Κυρίου μας Ιησού Χριστού δεν με βρίσκει στην περιλάλητη Πόλη του Αλεξάνδρου, αλλά στο νότιο άκρο της αφρικανικής ηπείρου. Μιάς ηπείρου που στο πέρασμα των αιώνων έπεσε θύμα της παγκόσμιας εκμετάλλευσης. Μιάς ηπείρου που ακόμα και όταν απελευθερώθηκε από τα δεσμά της καταπίεσης δεν βοηθήθηκε αποτελεσματικά από τον προηγμένο κόσμο, ώστε να αναστηθεί και να αναπνεύσει ελεύθερα. Μιάς ηπείρου που περιλαμβάνει τη συντριπτική πλειοψηφία των φτωχότερων ανθρώπων παγκοσμίως. Μιάς ηπείρου με τόσο αυξημένες ποιμαντικές και ανθρωπιστικές ανάγκες!

Και είναι εκ Θεού ευλογία η αποδημία μου το φετινό Πάσχα στη Νότια Αφρική, όπου λάμπει με τη σοφία της και τη μαρτυρία του αγώνα της για την ελευθερία της σκέψης, η χαρισματική μορφή του Νέλσονος Μαντέλα. Και επ’ αφορμή της εδώ παρουσίας μου είναι χρήσιμο να σκεφθούμε τι έχουν πετύχει οι άνθρωποι της Αφρικής με τους αγώνες τους, αλλά και πόσα ακόμα βήματα πρέπει να γίνουν για την πλήρη αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Διατρέχοντας απ' άκρου εις άκρον τη Μαύρη Ήπειρο συναντώ κοινωνίες που κατ' όνομα μόνο στηρίζονται στην αρχή της ισότητας. Στην πραγματικότητα όμως δεν προστατεύονται αποτελεσματικά θεμελιώδη δικαιώματα όπως το δικαίωμα στη ζωή, στην ελευθερία, στην ειρήνη, στην εκπαίδευση, στην εργασία, στην ευτυχία. Με πόνο καρδιάς βλέπω ανθρώπους να στερούνται την τροφή και να αντιμετωπίζουν το φάσμα του θανάτου. Διαπερνώ χώρες που σπαράσσονται από παράλογους πολέμους. Αντικρίζω τους κατοίκους τους να έχουν βίαια απομακρυνθεί από τις ειρηνικές τους ασχολίες. Να ζουν μέσα σε κοινωνίες όπου η αδελφοσύνη και η ανεκτικότητα έχουν παραχωρήσει τη θέση τους στην αλληλοεξόντωση και στην έλλειψη αλληλοσεβασμού. Θλίβομαι βλέποντας την κτίση του Θεού να λεηλατείται και να καταστρέφεται χωρίς καμία σκέψη για τις επερχόμενες γενεές. Προστρέχουν σ' εμένα αθώα παιδιά, μέσα σε πρόχειρες αχυροκαλύβες ή ακόμα και κάτω από τη σκιά των δέντρων, αναζητώντας με μάτια τρομαγμένα καταφύγιο από τις δυσκολίες της ζωής και το δικαίωμα σ' ένα καλύτερο μέλλον.

Διερωτώμαι και αναλογίζομαι… Διερωτώμαι γιατί να συμβαίνουν όλα αυτά και αναλογίζομαι πόση απόσταση πρέπει ακόμη να διατρέξουμε μέχρι εκείνη την ημέρα που οι κάτοικοι αυτής της πολύπαθης ηπείρου, άσχετα από φύλο, χρώμα, γλώσσα, θρησκεία, κοινωνική τάξη και εθνικότητα, θα μπορούν να απολαμβάνουν το θείο δώρο τη ζωής, με ελευθερία και αξιοπρέπεια!

Κι όμως, αδελφοί μου, τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν! Χριστός Ανέστη! «Δεύτε πάντα τά έθνη γνώτε του φρικτού μυστηρίου την δύναμη, Χριστός γαρ ο Σωτήρ ημών…ανέστη εκ νεκρών του σώσαι τα σύμπαντα…» (Αίνοι Όρθρου Κυριακής γ’ ήχου). Σ’ αυτόν τον ύμνο τρία καταλυτικά στοιχεία ξεχωρίζουν: Ανάσταση! Ζωή! Δύναμη! Δύναμη ακατάλυτη για μεταμόρφωση της ζωής!

Αν όλοι κατανοήσουμε ότι ο Χριστός μας υπέφερε, θανατώθηκε και αναστήθηκε γιά όλους ανεξαρτήτως τους ανθρώπους αυτού του κόσμου, που μπορεί να έχουν διαφορετικές αφετηρίες, αλλά έχουν κοινό προορισμό, την αγιαστική εξύψωση της ανθρώπινης ύπαρξης ως εικόνας και ομοίωσής Του, τότε θα βρει χώρο στις κοινωνίες μας η ανοχή, η κατανόηση, ο σεβασμός, η αγάπη.

Πέρασε πλέον η εποχή που μπορούσαν κάποιοι να επιβληθούν στους υπολοίπους επικαλούμενοι την φυλετική τους υπεροχή ή το μονοπώλιο στην αλήθεια. Πέρασε πλέον η εποχή που μπορούσαν κάποιοι θεληματικά να απομονωθούν και εγωϊστικά να ζήσουν μέσα στην τρυφή. Ζούμε πλέον στην εποχή όπου το φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης δεν έχει καταλύσει μόνο τα σύνορα των αγορών και των κερδών, αλλά έχει καταλύσει και τα σύνορα των προβλημάτων και των αγωνιών.

Κάποτε, στη διάρκεια μιάς κοπιαστικής ιεραποστολικής οδοιπορείας μου στη γη του Καμερούν, με πλησίασε ένας σοφός γέροντας φύλαρχος. Μιλήσαμε για τη ζωή, για τη φύση, για τις ανθρώπους, για τον κοινό Ουράνιο Πατέρα. Και σε κάποια στιγμή, ο σοφός Αφρικανός μου είπε: «Ο άνθρωπος έχασε το δρόμο του από τη στιγμή που πίστεψε ότι δεν αποτελεί κομμάτι της δημιουργίας του Θεού. Αγνόησε λοιπόν τη φύση κι έπαψε να διδάσκεται από αυτήν. Γιατί τότε θα μάθαινε ότι η ομορφιά της οφείλεται στην αρμονία των αντιθέσεων και των διαφορών!».

Είναι ανάγκη λοιπόν να εργαστούμε για τον αληθινό φωτισμό των ανθρώπων. Έχουμε χρέος να συγκρουστούμε με το δογματισμό και να ακολουθήσουμε το δύσβατο, αλλά ασφαλή δρόμο της πίστης στον Αναστάντα Κύριο. Σ’ Εκείνον που κατ’ εξοχήν θεμελίωσε τις πανανθρώπινες αξίες. Αυτές τις αξίες λησμονήσαμε και οδηγήσαμε τον κόσμο μας σε κρίσεις πάσης φύσεως, όπως και αυτήν που στη παρούσα χρονική στιγμή διέρχεται η παγκόσμια κοινότητα.

Και είναι πάντοτε επίκαιρα τα λόγια του Νέλσονος Μαντέλα, τα οποία αντανακλούν απόλυτα και την προσωπική μου βιοθεωρία: «Ποτέ, ποτέ ξανά να μη ζήσει αυτή η όμορφη γη την καταπίεση του ενός από τον άλλο... Πρέπει να χτίσουμε μια κοινωνία όπου όλοι θα περπατάμε με το κεφάλι ψηλά, χωρίς φόβο στις καρδιές μας, σίγουροι για το αναφαίρετο δικαίωμα μας στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια... Είναι ένα ιδεώδες για το οποίο ελπίζω να ζήσω και να το πραγματώσω».

Με αυτές τις πατρικές σκέψεις και αγωνίες, απευθύνω προς όλους την νικητήριο διαβεβαίωση «Χριστός Ανέστη!», ευχόμενος αυτό το Πάσχα να αποτελέσει την αφετηρία μίας νέας αντίληψης περί του κόσμου, ενός κόσμου λουσμένου στο άπλετο και Ανέσπερο Φως της Αναστάσεως.

† Θ Ε Ο Δ Ω Ρ Ο Σ Β΄

Πάπας καί Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής

Εν Ιωαννουπόλει Ν. Αφρικής

Άγιον Πάσχα 2010

***

Πασχαλινό μήνυμα του Πατριάρχη Ιεροσολύμων Θεοφίλου Γ΄

 «Χαίρετε λαοί και αγαλλιάσθε, άγγελος εκάθισεν εις τόν  λίθον του μνήματος, αυτός ημάς ευηγγελίσατο ειπών, Χριστός Ανέστη εκ νεκρών, ο Σωτήρ του κόσμου και επλήρωσε  τα σύμπαντα ευωδίας».

(Αναστ. Στιχ. Αίνων Κυρ. Β’ ήχου).

Η Εκκλησία, το Σώμα του Χριστού το Άγιον, η υπ’ Αυτού ιδρυθείσα ευδοκία του Θεού Πατρός και δυνάμει Πνεύματος Αγίου, η εν πληρότητι χάριτος την αλήθειαν Αυτού κατέχουσα, διαλαλεί εν χαρά, ευφροσύνη και αγαλλιάσει κατά την λαμπροφόρον αυτήν νύκτα της Αναστάσεως τω πληρώματι αυτής και παντί τω κόσμω μυστήριον καινόν και παράδοξον.

Διακηρύσσει το μυστήριον ότι ο Μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού, ο σαρκωθείς εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου, ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός, ο Ναζωραίος, ο συναναστραφείς τοις ανθρώποις και ευεργετήσας αυτούς εις την γην της Γαλιλαίας, Ιουδαίας και Σαμαρείας, ο σταυρωθείς υπέρ ημών και παθών επί Ποντίου Πιλάτου και ταφείς εις το κενόν τούτο μνημείον, ενώπιον του οποίου έχομεν την χάριν και την ευλογίαν να ιστάμεθα, ανέστη  εκ νεκρών.

Ο άδης, ο θάνατος και ο Τάφος δεχθέντες Τούτον, δεν ηδυνήθησαν να κρατήσουν, διότι προσέλαβον εις τα σπλάγχνα αυτών ουχί ψιλόν άνθρωπον αλλά τέλειον Θεόν και τέλειον άνθρωπον. Ο Θεός Πατήρ ανέστησε τον Υιόν Αυτού άνθρωπον Ιησούν. Η θεία φύσις του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού ανέστησε την ανθρωπίνην Αυτού φύσιν, την φύσιν ημών την ανθρωπίνην, την προσληφθείσαν εν τη ενανθρωπήσει. Ανέστησεν ημάς τους ανθρώπους, παγγενή τον Αδάμ, αυτόν και τους απογόνους αυτού.

Το  μυστήριον τούτο, το αποτελούν την ολοκλήρωσιν του έργου της Θείας Οικονομίας δια την σωτηρίαν ημών, δια σημείων και τεράτων τοις ανθρώποις εφανερώθη. Δια σεισμού τυφλώσαντος τους στρατιώτας τους φυλάσσοντας τον Τάφον.

Δια θείου αγγέλου επί του Τάφου καθημένου και αναγγέλλοντος εις τας προσελθούσας μυροφόρους μαθητρίας του Κυρίου και εις τους μετά ταύτας αποστόλους, το σωτήριον χαρμόσυνον άγγελμα: «Ιησούν ζητείτε τον Ναζαρηνόν, τον εσταυρωμένον, ουκ έστιν ώδε, αλλ’ εγήγερται, ίδε ο τόπος, όπου έθηκαν Αυτόν, υπάγετε είπατε τοις μαθηταίς Αυτού και τω Πέτρω, ότι προάγει υμάς εις την Γαλιλαίαν, εκεί Αυτόν όψεσθε καθώς είπεν υμίν.» (Μαρκ. 16,7).

Τούτο το γεγονός, το διαλαληθέν δι’ αγγέλων και μαρτυρηθέν υπό αυτοπτών μαρτύρων, των θεασαμένων τον κενόν Τάφον και  ιδόντων τα οθόνια κείμενα μόνα και τον Κύριον αναστάντα εν τη δεδοξασμένη και λελαμπρυσμένη μορφή και θέα Αυτού και προσκυνησάντων Τούτον και ακουσάντων παρ’ Αυτού το γλυκύν χαιρετισμόν: «χαίρετε» και «ειρήνη υμίν», αποτελεί και τον λόγον της υπάρξεως και της ζωής ημών, το αντίδοτον κατά του θανάτου, της λύπης και της θλίψεως ημών.

Αληθώς  το γεγονός τούτο ζωοποιεί ημάς. Θάνατος ημών ουκέτι κυριεύει. Καν τω σώματι αποθνήσκωμεν, τη ψυχή και τω πνεύματι ζώμεν. Αποθέτομεν το σαρκικόν ημών σκήνωμα ενταύθα, ίνα μετά Χριστού συζήσωμεν εν ουρανοίς. Επί γης ως άνθρωποι ζώντες, ως άγγελοι πολιτευόμεθα, εργαζόμεθα έργα αγαθά, έργα δικαιοσύνης, ειρήνης και αληθείας, «όσα αληθή, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα αγνά, όσα προσφιλή, όσα εύφημα, ει τις αρετή και ει τις έπαινος» (Φιλιππ. 4, 8), υφιστάμενοι αλλοίωσιν ευπρεπεστάτην.

Τούτο το ζωοποιόν και σωτήριον μυστήριον αναγγέλλει η ανά τον κόσμον Αγία Ορθόδοξος Καθολική ημών Εκκλησία την νύκτα ταύτην παντί τω πληρώματι αυτής, η δε των Ιεροσολύμων Σιωνίτις Μήτηρ των Εκκλησιών, εις τα μέλη αυτής και τους απανταχόθεν της γης προσελθόντας προσκυνητάς, από του τόπου, ένθα τούτο συνέβη, από του Γολγοθά και του Παναγίου και Ζωοδόχου Τάφου, του κενού τούτου μνημείου, ευχομένη εις πάντας δύναμιν, ζωήν, την χάριν και την ευλογίαν του Αναστάντος Ιησού Χριστού, χαράν και αγαλλίασιν και ζωήν την αιώνιον.

Εν  τη Αγία Πόλει Ιερουσαλήμ  ΠΑΣΧΑ   2010.

Μετά  Πατρικών ευχών και Πατριαρχικών Ευλογιών,

Διάπυρος  προς Κύριον Ευχέτης,

ΘΕΟΦΙΛΟΣ  Γ’

Πατριάρχης  Ιεροσολύμων

***

Αναστάσιμο μήνυμα του Πατριάρχη Μόσχας και Πασών των Ρωσιών κ. Κυρίλλου

Αγαπητοί αδελφοί αρχιερείς, αξιότιμοι πατέρες, θεοφιλείς διάκονοι, ευλαβείς μοναχοί και μοναχές, αδελφοί και αδελφές !

Αυτή τη λαμπρή και κοσμοσωτήρια εορτή της Αναστάσεως του Κυρίου με χαρά και από καρδιάς σας χαιρετίζω με εμπνευσμένα και πάντοτε μεγάλα λόγια του πασχαλινού χαιρετισμού:

ХΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Αυτή τη φωτόλουστη νύχτα βιώνουμε με αισιοδοξία την καθολική αγαλλίαση διότι το γεγονός, το οποίο πραγματοποιήθηκε πριν από πολλούς αιώνες δίπλα στην αρχαία Ιερουσαλήμ, έχει άμεση σχέση με τους όλους μας.

Επιπλέον, η Ανάσταση του Χριστού έχει όντως οικουμενικές διαστάσεις αφού μέσω αυτής ο Σωτήρας παρείχε τη δυνατότητα να επιτύχουν την ευλογημένη ενότητα με τον Θεό όσοι ανταποκρίνονται στην πρόσκλησή Του: «Δεῦτε, οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου·» (Ματθ. 25, 34).

Για αυτό το λόγο σήμερα κράζουμε με τον Ιερό Χρυσόστομο: «Να μη θρηνεί κανείς για την αθλιότητά του διότι ήλθε η Βασιλεία για όλους!» Εορτάζοντας τη λαμπρή του Χριστού Ανάσταση επιβεβαιώνουμε του λόγου το αληθές, διότι ο κάθε άνθρωπος, ακόμα και ο τελευταίος αμαρτωλός που εξαγοράστηκε με το Αίμα του Χριστού έχει ελπίδα της σωτηρίας.

Οι αμαρτίες μας όπως και οι αμαρτίες ολόκληρου του ανθρώπινου γένους πληρώθηκαν με το πολύτιμο αίμα του Εσταυρωμένου. Για την υιοθέτηση των καρπών της Λύτρωσης πρέπει να έχουμε την πίστη και να βαπτιστούμε (πρβλ. Μαρκ.16, 16). Η πλειοψηφία του λαού μας είναι βαπτισμένη, όμως ελάχιστοί είναι αυτοί που έχουν πίστη ικανή να αλλάξει τη ζωή.

Η αλλαγή της ζωής εν Χριστώ δεν σημαίνει απλά την αλλαγή προς το καλύτερο.

Είναι η ριζική αλλαγή, η οποία οδηγεί τον άνθρωπο προς το θρίαμβο της ζωής και το πλήρωμα της ύπαρξης (πρβλ. Ιω. 10.10) τόσο στην παρούσα διαμονή του επί της γης όσο και στον μέλλοντα αιώνα.

Η εορτή του Αγίου Πάσχα μας βοηθά να αισθανόμαστε φανερά το αδιάρρηκτο δεσμό μας όχι μόνο με τα παρελθόντα γεγονότα των δυο χιλιετιών αλλά και με τον ερχόμενο θρίαμβο της «δικαιοσύνης αἰώνιας» (πρβλ. Δαν. 9, 24), όταν «ὁ Θεὸς έσται τὰ πάντα ἐν πᾶσιν» (Α Кορ. 15, 28). Μαθαίνουμε να βλέπουμε στην ανθρώπινη ιστορία την εκπλήρωση του σχεδίου του Δημιουργού, συνειδητοποιώντας το βάθος «πλούτου καὶ σοφίας καὶ γνώσεως Θεοῦ» (πρβλ. Ρωμ. 11, 33), δια των οποίων ο Πανοικτήρμων Θεός οδηγεί την ανθρωπότητα προς τη σωτηρία.

Η ικανότητα να βλέπουμε την ιστορία υπό το φως της Αναστάσεως του Χριστού έχει ιδιαίτερα βαρύνουσα σημασία για την σημερινή εποχή της επικράτησης της ειδησεογραφικής όψης του κόσμου, όταν οι προσδοκίες και οι επιδιώξεις του ανθρώπου περιορίζονται από τις πρόσκαιρες μέριμνες ενώ ο αστραπιαίος χρόνος αναγκάζει τους σύγχρονους μας να λησμονούν ότι «αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσι» (Εφ. 5, 16).

Βιώνοντας τις ειδήσεις, τους φόβους και τις μέριμνες της μιας ημέρας έχουμε τάση να λησμονούμε το κύριο μας μέλημα, δηλαδή τη σωτηρία της ψυχής μας, την Πρόνοια του Θεού, την καλή και την τέλεια.

Η δε Ανάσταση του Χριστού μας επιτρέπει να ξεπεράσουμε τη ματαιότητα των βιοτικών μεριμνών ώστε να δούμε το γνήσιο μεγαλείο της Θείας αγάπης, η οποία για το καλό του ανθρώπου συγκατατέθηκε ακόμα και για τον σταυρό και τον θάνατο.

Για αυτό το λόγο είναι πολύ σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι με την Ανάστασή του ο Κύριος ανακαινίζει την ανθρώπινη φύση, ενισχύοντας εσωτερικά τον κάθε χριστιανό για τη διακονία του της Εκκλησίας, της χώρας, της κοινωνίας, της οικογένειας, του πλησίον.

Αρκετές δυσκολίες αντιμετωπίζουν τόσο οι απλοί άνθρωποι όσο και ολόκληροι οι λαοί: οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο πάσχουν σήμερα από την έχθρα, τους πολέμους, τη φτώχεια, τις αρρώστιες, τη μοναξιά και την ακαταστασία στη ζωή τους.

Ο κόσμος τρέχει αναζητώντας μια καλύτερη ζωή σε απελπισία να βρει την απάντηση στις ερωτήσεις του μέσα στην ανθρώπινη λογική, στις πολιτικές τεχνολογίες ή στις οικονομικές επιλογές. Η Εκκλησία και η ίδια ιστορία επιβεβαιώνουν ότι πρέπει να ζούμε ακολουθώντας τον Λόγο του Θεού.

Τότε με το φως της Αναστάσεως το Χριστού θα μας αποκαλυφθεί το νόημα των γεγονότων και θα αποκτήσουμε τη δυνατότητα να ανταποκρινόμαστε σε πιο επικίνδυνες προσκλήσεις της σύγχρονης εποχής.

Είθε ο Αναστάς Σωτήρ να εμπνεύσει και στις ψυχές μας τη σταθερή διάθεση να εφαρμόζουμε τις εντολές Αυτού!

Να μοιραστούμε ο ένας με τον άλλο τη χαρά της σημερινής πανηγύρεως! Να ζεστάνουμε με τη θερμότητα των καρδιών μας αυτούς που πάσχουν σήμερα και αντιμετωπίζουν στερήσεις. Να απευθυνθούμε το πασχαλινό μήνυμα προς όλους τους ανθρώπους, τους εγγύς και τους μακράν. Να εργαζόμαστε αόκνως για την προκοπή αυτών των χωρών στις οποίες μένουμε.

Προσεύχομαι θερμά προς τον Κύριο ικετεύοντας να μας προσφέρει τη ζωή ειρηνική και ευτυχή. Να καταπέμψει στην Εκκλησία Αυτού τη βοήθεια και τη δύναμη να υπηρετεί για το πνευματικό καλό όλων των λαών που διαποιμαίνει, ώστε όλοι να αυξηθούμε στην πίστη, στην ελπίδα και στην αγάπη.

Από το βάθος της καρδιάς μου Σας απευθύνω και πάλι τη πανηγυρική φωνή της πασχαλινής χαράς για το Θεό, που πάτησε τον θάνατο και συνανέστησε ολόκληρη την ανθρωπότητα:

Χριστός Ανέστη!

Αληθώς ανέστη ο Κύριος!

ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΜΟΣΧΑΣ ΚΑΙ ΠΑΣΩΝ ΤΩΝ ΡΩΣΙΩΝ

***

Αναστάσιμο μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας κ. Αναστασίου

«Ει δε Χριστός ουκ εγήγερται ματαία η πίστις υμών» (Α΄ Κορ. 15:17)

Ένα συγκλονιστικό μήνυμα δεσπόζει στη σημερινή εορτή. Λιτό και περιεκτικό: Χριστός ανέστη! Και αντηχεί επί σαράντα ημέρες σε όλο τον ορθόδοξο κόσμο. Πρόκειται για μια βεβαιότητα στην οποία στηρίζεται η Εκκλησία. Ο Χριστός ανέστη και μαζί Του ανέστη η ανθρώπινη φύση, την οποία προσέλαβε.

Οπωσδήποτε, αυτό το συνταρακτικό Γεγονός δεν είναι αποδεκτό από πολλούς. Εδώ στην Αλβανία, στη σκοτεινή περίοδο της αθεϊστικής δικτατορίας, η πίστη και η αναφορά στην ανάσταση του Χριστού εθεωρείτο έγκλημα. Παρά ταύτα, πολλοί άνθρωποι στα μύχια της καρδιάς τους ομολογούσαν: Χριστός ανέστη! Ακόμη, υπάρχουν ιδεολογίες και θρησκείες που αρνούνται την Ανάσταση του Θεανθρώπου. Παρά ταύτα: Χριστός ανέστη!

Οι ίδιοι οι Μαθητές του Χριστού ήσαν επιφυλακτικοί στην πρώτη είδηση της Αναστάσεως. Αλλά κατόπιν έδωσαν όλες τους τις δυνάμεις για να κηρύξουν το χαρμόσυνο μήνυμα που άλλαξε την ιστορία της ανθρωπότητος. Ο απόστολος Παύλος, ο οποίος μαζί με τους άλλους αποστόλους επέμενε στο γεγονός της Αναστάσεως, στην επιστολή του προς Κορινθίους διετύπωσε με απόλυτο τρόπο μια κρίσιμη υπόθεση. «Ει δε Χριστός ουκ εγήγερται, κενόν άρα το κήρυγμα ημών, κενή δε και η πίστις υμών» (Α΄ Κορ. 15:14). Και κατόπιν επανέλαβε: «Ει δε Χριστός ουκ εγήγερται ματαία η πίστις υμών έτι εστέ εν ταις αμαρτίαις υμών» (15:17). Χωρίς την Ανάσταση, η χριστιανική πίστη είναι «κενή», άδεια άνευ ουσιαστικού περιεχομένου και «ματαία», ανωφελής.

Ακούγεται σκληρός αυτός ο λόγος. Αλλ’ αποτελεί την ουσία του Ευαγγελίου. Αν αφαιρεθεί η Ανάσταση, όλο το χριστιανικό οικοδόμημα καταρρέει. Δεν σώζουν ούτε οι έξοχες ιδέες ούτε τα υπέροχα διδάγματα ούτε τα θαυμαστά παραδείγματα. Το κρίσιμο στοιχείο, το μοναδικό και ζωτικό του Χριστιανισμού είναι η Ανάσταση. Πολλοί θα προτιμούσαν ένα χριστιανικό κήρυγμα που θα περιορίζεται σε ηθικοπλαστικά διδάγματα και γενικότητες περί αλληλεγγύης, ισότητος, ειρήνης χωρίς το κήρυγμα περί της Αναστάσεως. Αλλά ένας τέτοιος, «Χριστιανισμός» είναι άγευστος, ατελής, χωρίς πνοή ζωής. Τελικά, δεν είναι Χριστιανισμός.

Ο συλλογισμός του αποστόλου ολοκληρώνεται στον επόμενο στίχο, «ει εν τη ζωή ταύτη ηλπικότες εσμέν εν Χριστώ μόνον, ελεεινότεροι πάντων ανθρώπων εσμέν» (15:19). Αν η χριστιανική ελπίδα μας περιορίζεται μόνο σ’ αυτή τη ζωή, τότε είμαστε οι πιο αξιοθρήνητοι από όλους τους ανθρώπους. Η αλήθεια όμως είναι ότι ο Χριστός έχει αναστηθεί κάνοντας την αρχή για την ανάσταση των κεκοιμημένων. «Νυνί δε Χριστός εγήγερται εκ νεκρών, απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο» (στ. 20-21). Και ο Παύλος αναπτύσσει το επιχείρημά του τονίζοντας ότι όλοι καταγόμεθα από τον Αδάμ, αλλά προσέτι ότι όσοι έχουν ενσωματωθεί εν τω Χριστώ τω νέω Αδάμ, θα μετάσχουν σε μια νέα ζωή. «Επειδή γαρ δι’ ανθρώπου ο θάνατος, και δι’ ανθρώπου ανάστασις νεκρών. Ωσπερ γαρ εν τω Αδάμ πάντες αποθνήσκουσιν, ούτω και εν τω Χριστώ πάντες ζωοποιηθήσονται» (21-22). Ο Χριστός όχι μόνο αναστήθηκε ο ίδιος, αλλά συνήγειρε και ανέστησε την ανθρώπινη φύση, την οποία προσέλαβε.

Αυτή τη σωτήρια βεβαιότητα αναγγέλλει επίμονα η Ορθόδοξη Εκκλησία ψάλλοντας επανειλημμένως το Χριστός ανέστη! Και συνάμα τονίζει: Η Ανάσταση του Χριστού διακηρύσσει ότι η αλήθεια είναι δυνατότερη από το ψέμα, το αγαθό ισχυρότερο από το κακό, η αγάπη δυνατότερη από το μίσος, η ζωή κραταιότερη από τον θάνατο. Το Ευαγγέλιο δεν περιορίζεται μόνο σε ηθικές κατευθύνσεις. Διαβεβαιώνει και τη δική μας οντολογική ανάσταση. Γι’ αυτό παραμένει αναλλοίωτο χαρμόσυνο μήνυμα ανά τους αιώνες.

Προφανώς, δεν είμαστε αφελείς. Γνωρίζουμε ότι πολλοί συνάνθρωποί μας δεν δέχονται «την εν ημίν ελπίδα». Ισως, μάλιστα, με πείσμα την αποκρούουν ή απλώς την παραθεωρούν. Παρά ταύτα: Χριστός ανέστη! Ούτε υπάρχει λόγος να κρύψουμε ότι και στις καρδιές πολλών χριστιανών κάποτε εισδύει ο δισταγμός. Παρά τις διάφορες όμως επιφυλάξεις και αντιρρήσεις, Χριστός ανέστη!

Αυτή την αναστάσιμη βεβαιότητα η Εκκλησία μάς καλεί να τη ζήσουμε πιο συνειδητά στη σημερινή λαμπρή εορτή. Οσο και αν ο νους μας κάποτε υποκύπτει στην ολιγοπιστία, Χριστός ανέστη! Το ζητούμενο είναι να στηριχθεί αυτή η πίστη μέσα μας, να γίνει πιο σαφής και ατράνταχτη. Και ακόμη, να διακηρυχθεί θαρρετά στο περιβάλλον, το κοντινό όσο και το μακρινό: Χριστός ανέστη!

Οι αιώνες που πέρασαν μαρτυρούν ότι κάθε άλλο παρά «κενή» και «ματαία» υπήρξε η πίστη των χριστιανών. Ανοιξε νέους ορίζοντες για την αποδοχή του Αρρήτου. Προσέφερε σε εκατομμύρια ανθρώπους ακατάβλητη δύναμη αντοχής, δημιουργίας και εκπληκτικών αθλημάτων και τους ανέδειξε πρωταγωνιστές προόδου και πολιτισμού.

Ας χαρούμε, αδελφοί μου, το φετινό Πάσχα ζητώντας από τον αναστάντα Κύριο να δυναμώσει την πίστη μας στην Ανάστασή Του και να στερεώσει το αναστάσιμο φρόνημά μας. Στην περιρρέουσα ζοφερή ατμόσφαιρα, που δυσκολεύει συχνά την αναπνοή και την όρασή μας, το αναστάσιμο φως ας καταυγάσει τη σκέψη μας, ας φωτίσει τον νου και τη συνείδησή μας, ας στηρίξει την καρδιά μας. Ασφαλώς, η καθημερινή πραγματικότητα που αντιμετωπίζουμε, οι αδικίες, οι στερήσεις, δεν έπαυσαν να υπάρχουν. Παρά ταύτα: Χριστός ανέστη! Ασφαλώς ο πόνος από τα αναπάντεχα –ανέχεια, ασθένειες, θανάτους και άλλα δεινά– είναι συχνά αφόρητος. Παρά ταύτα: Χριστός ανέστη!

Ναι, πιστεύουμε στην Ανάσταση. Αυτό διατρανώνει και η ολόλαμπρη αυτή σύναξή μας. Και η πίστη μας δεν είναι ούτε «κενή» ούτε «ματαία». Είναι αστείρευτη πηγή δυναμικής και καρποφόρου ζωής. Χριστός ανέστη!

***

Πασχάλιο μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Αμερικής Δημητρίου 

Ότι ο Θεός ο ειπών εκ σκότους φως λάμψαι, ος έλαμψεν εν ταις καρδίαις ημών προς φωτισμόν της γνώσεως της δόξης του Θεού (Β’ Κορ. 4:6)

Αγαπητοί μου αδελφοί και αδελφές εν Χριστώ,

Χριστός Ανέστη!

Στη χαρά και στο φως της ενδόξου Αναστάσεως του Κυρίου μας, συγκεντρωνόμεθα αυτή την Αγία και Μεγάλη Εορτή του Πάσχα για να εορτάσουμε την ζωοποιό παρουσία και δύναμη του Χριστού. Την ημέρα αυτή, προσφέρουμε την υπέρτατη δοξολογία στον Θεό για την αγάπη Του. Στην εορτή αυτή, αισθανόμεθα απέραντη ευγνωμοσύνη καθώς αναλογιζόμεθα την αποκατάστασή μας από τον θάνατο στη ζωή. Σήμερα, προσφέρουμε την πιο λαμπρή μαρτυρία σ’ ολόκληρο τον κόσμο καθώς διακηρύσσουμε την πίστη μας στον Σωτήρα μας. Την ημέρα αυτή, οι καρδιές μας αναζωογονούνται με τον θρίαμβο όλων των αιώνων. Χριστός Ανέστη! Ο θάνατος νικήθηκε και θα ζήσουμε για πάντα σε ευλογημένη κοινωνία με τον Θεό.

Σ’ αυτή την Εορτή των Εορτών αναγνωρίζουμε ότι η Ανάσταση του Χριστού και η σωτηρία μας είναι απολύτως το έργο του Θεού. Λόγω της μεγάλης αγάπης Του για μας, εξεπλήρωσε την θεϊκή υπόσχεσή Του για λύτρωση. Σ’ αυτή την αγάπη οφείλουμε τη ζωή μας. Η αγάπη Του παρά την ανυπακοή μας δεν μας εγκατέλειψε.

Σ’ αυτή την μεγάλη αγάπη, θεμελίωσε τον τρόπο με τον οποίο θα συμφιλιωνόμασταν μαζί Του, ενώ τα δεσμά της αμαρτίας και του θανάτου θα έσπαζαν, και θα είμασταν σε θέση να βιώσουμε τη ζωή όπως Εκείνος την ήθελε. Αυτό δεν μπορούσαμε να το επιτύχουμε μόνοι μας. Είναι ο Θεός και μόνον ο Θεός ο Οποίος δίνει εντολή στο φως να λάμψη μέσα στο σκοτάδι, ο Οποίος μέσα στον θάνατο φέρνει ζωή.

Το ωραίο και άσβεστο φως του Πάσχα λάμπει στις καρδιές μας, φωτίζοντας τις ψυχές μας με την δύναμη της Αναστάσεως και δίδοντάς μας μία ιδέα της αιωνίου λυτρώσεώς μας. Ο Θεός εν τη μεγάλη σοφία Του κατευθύνει αυτό το φως στις καρδιές, στις ψυχές και στην ίδια την ύπαρξή μας, διαποτίζοντας ολόκληρο τον εαυτό μας με αλήθεια και χάρη. Αυτό το φως συντονίζεται με αυτό που είμεθα και με αυτό για το οποίο δημιουργηθήκαμε.

Μέσα στο φως του Πάσχα, γνωρίζουμε ότι δεν δημιουργηθήκαμε για την αμαρτία και τον θάνατο. Έχουμε δημιουργηθεί για μία ευλογημένη ζωή, μια ζωή χωρίς τέλος. Έχουμε πλασθεί κατ’ εικόνα Θεού για να έχουμε γνήσια και αγαπητική σχέση με τον Θεό και μεταξύ των συνανθρώπων μας. Εδώ, δεν πρόκειται για γνώση η οποία προέρχεται από μεγάλες διανοητικές αναζητήσεις η μπορεί ν’ αποκτηθή μέσω πλούτου η κοινωνικής θέσεως. Πρόκειται μάλλον για θεϊκή γνώση η οποία προσφέρεται σε όλους, και την μεγάλη αυτή ημέρα του Πάσχα καλούμεθα όλοι να έλθουμε και να λάβουμε το φως έτσι ώστε να είμεθα πάντοτε φωτισμένοι από την αλήθεια και μεταμορφωμένοι από την αγάπη.

Η μεταμόρφωση αυτή και η χαρά η οποία προέρχεται από το φως της γνώσεως της δόξης του Θεού(Β’Κορ. 4:6) είναι πολύ αληθινή και δυνατή για μας διότι ο Χριστός είναι ανάμεσά μας. Όλα αυτά έχουν επιτευχθεί και εξακολουθούν να επιτυγχάνονται μέσω Εκείνου. Δια της Σαρκώσεώς Του μετέσχε της ανθρωπίνης ουσίας μας, και δια της δυνάμεώς Του ως Υιού του Θεού υπερνίκησε την αμαρτία και τον θάνατο. Η δόξα Του λάμπει στις καρδιές μας αποκαλύπτοντας τον σκοπό και τις δυνατότητες της ζωής μας. Στο πρόσωπό Του βλέπουμε αυτό το οποίο καλούμεθα να γίνουμε.

Βλέπουμε την βαθειά και παντοτινή αγάπη του Θεού. Βλέπουμε την εκούσια θυσία για τη σωτηρία μας. Βλέπουμε την τρυφερή πρόσκληση για την επιστροφή μας στην κοινωνία με τον Θεό.

Στην επώδυνη εμπειρία μας του τραυματισμένου κόσμου μέσα στον οποίον ζούμε, όπου επικρατούν συνθήκες τυφλώσεως, σκότους και πλήρους συγχύσεως η οποία χαρακτηρίζει τη σύγχρονη ανθρωπότητά μας, βλέπουμε τον Αναστάντα Κύριο σε θρίαμβο και δόξα, να μας καλεί όλους να έλθουμε σ’ Εκείνον και να λάβουμε το φως της ζωής. Την ημέρα αυτή εορτάζουμε την υπέροχη γνώση της δόξας Του. Ο Χριστός είναι ανάμεσά μας, και θα είναι πάντοτε.

Είθε αυτό το φως της θεϊκής αλήθειας το οποίο λάμπει στις καρδιές μας να είναι ακόμη λαμπρότερο σ’ αυτή την μεγάλη και ένδοξη Εορτή του Πάσχα. Είθε η χαρά μας να είναι τόσο μεγάλη και η αγάπη την οποία μοιραζόμεθα τόσο πλήρης ώστε κάθε άνθρωπος και ολόκληρη η κτίση να ακούση τον ύμνο μας και να γνωρίση ότι Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!   

Μετά της εν Χριστώ αγάπης,

† ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Δημήτριος

***

Αναστάσιμο μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμου

Χριστός Ανέστη!!

Το ανέσπερο φως της Αναστάσεως φωταγωγεί σήμερα την Οικουμένη. «Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια».

Οι δυνάμεις της φθοράς και οι εργάτες της ανομίας έχασαν την πολυτέλεια των σκοτεινών ορμητηρίων τους. Η αλήθεια νίκησε το ψέμα και ο θάνατος έχασε την εξουσία του. «Που σου θάνατε το κέντρον;» «που σου θάνατε το νίκος;» δικαιούται να ρωτά με υπερηφάνεια και ο ταπεινότερος των ανθρώπων.

Οι πανηγυρισμοί για την «εορτή των εορτών»∙ Η χαρά της «πανηγύρεως των πανηγύρεων»∙ Το ευλογημένο Πάσχα που θριαμβευτικά εορτάζει η απανταχού της γης Χριστιανοσύνη γεμίζει τις καρδιές μας με ελπίδα και δύναμη. Το γεγονός της Αναστάσεως του Χριστού νοηματοδοτεί τη ζωή μας κάνοντας ορατή και βέβαιη την προοπτική της «άλλης βιοτής της αιωνίου».

Όμως δεν κρύβει από τα μάτια μας το ότι ζούμε συγχρόνως σε ένα κόσμο πεπτωκότα. Σε ένα κόσμο που έχει ξεπέσει από αυτό που ήταν όταν πλάστηκε. Σε ένα κόσμο όπου κυριαρχεί το οργανωμένο ψέμα. Σε μια κοινωνία όπου δεσπόζει η εξωραϊσμένη υποκρισία, ο φίλαυτος ατομικισμός και η υποδούλωση στον φθοροποιό υπερκαταναλωτισμό. Μια κοινωνία όπου η απληστία και ο εγωκεντρισμός έγιναν πολιτισμικά χαρακτηριστικά.

Ιδού λοιπόν γιατί ο εορτασμός του Πάσχα δεν επιτρέπεται, όσο ποτέ άλλοτε, να περιοριστεί σε εθιμοτυπικές εκδηλώσεις αλλά πρέπει να είναι πρόκληση για αφύπνιση και πρόσκληση σε μια νέα πορεία ζωής. Μια πορεία όπου η ευλογία της Αναστάσεως του Χριστού να είναι η κινητήρια δύναμη του προσωπικού και του κοινωνικού μας βίου.

Η νωπή ακόμα εμπειρία όσων βιώσαμε στη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας των Παθών του Κυρίου υπενθυμίζει με το πιο εμφαντικό τρόπο, ότι φαινόμενα τόσο γνώριμα στον σύγχρονο βίο: οι μικρότητες, οι δολοπλοκίες, ο φθόνος, η αδικία, ο κατατρεγμός των αδυνάτων, ο ξενιτεμός, ο εξευτελισμός του ανθρώπου, τα προσωπικά και κοινωνικά αδιέξοδα και τόσα άλλα οδυνηρά χαρακτήρισαν τις συνθήκες και τον τρόπο όσων κινήθηκαν γύρω και εναντίον του Ιησού.

Όμως Πάσχα σημαίνει «πέρασμα». Σημαίνει «διάβαση» σημαίνει «έξοδος».

Στην Παλαιά διαθήκη η λέξη Πάσχα χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει την έξοδο και την απελευθέρωση του Ισραηλιτικού λαού από την αιγυπτιακή σκλαβιά. Μετά την Ανάσταση του Χριστού, Πάσχα σημαίνει την έξοδο από τη σκλαβιά του θανάτου στην ελευθερία της όντως ζωής. Το πέρασμα προς την ελευθερία «εις ην Χριστός ημάς ηλευθέρωσεν». Δηλώνει τη μεταμόρφωση της σταυρικής δοκιμασίας σε αναστάσιμη χαρά. Πάσχα σημαίνει ότι κάθε είδος θλίψης που επιτρέπει ο Θεός στη ζωή μας έχει κάποιο νόημα. Και αν σταθούμε σωστά, γενναία, με πίστη στον Θεό και εμπιστοσύνη στην πρόνοιά Του, σύντομα θα φανεί και η διέξοδος.

Να γιατί σε καιρούς δύσκολους, όπως στις μέρες μας, η Εκκλησία οφείλει να γρηγορεί και να προσεύχεται, ώστε να μπορεί, με τη Χάρη του θεού, να διαγιγνώσκει τα σημεία των καιρών και να ειδοποιεί έγκαιρα και πρόωρα για το που οδηγούν οι λανθασμένες επιλογές. Σε αυτές τις περιπτώσεις η Εκκλησία έχει χρέος να καλεί τον λαό του Θεού σε εγρήγορση και αντίσταση εναντίον κάθε είδους φθοράς και ευτελισμό του ανθρωπίνου προσώπου και απαξιώσεως  των ουσιωδών του κοινού βίου.

Η προφητική διακονία της Εκκλησίας οφείλει να κρατά σε περιόδους κρίσεως ζωντανή την ελπίδα προβάλλοντας τη δύναμη της Αναστάσεως.

Αδελφοί και τέκνα μου εν Χριστώ αγαπημένα,

Πάσχα σημαίνει κλήση για έξοδο από την επικράτεια της απελπισίας στο φως της ελπίδας. Σημαίνει να διαβούμε πέρα από τις κτιστές ψεύτικες βεβαιότητες και να εμπιστευτούμε τη ζωή μας στον Αναστημένο Χριστό. Σημαίνει την υπέρβαση του ψεύδους και την επικράτηση της αλήθειας.

Σημαίνει ότι είναι καιρός να αναζητήσουμε τρόπους πνευματικής αφύπνισης και καλλιέργειας που θα μας θωρακίσουν απέναντι στην καταλυτική δύναμη της παρακμής.

Πάσχα σημαίνει την απελευθερωτική διάβαση από τον τρόπο της απλής επιβίωσης που σκιάζει τρομακτικά ο θάνατος στον ευλογημένο χώρο της αναστημένης ζωής.

Χαίρετε λοιπόν και μην αγωνιάτε.

Ο Χριστός είναι αναστημένος.

Η ζωή νίκησε τον θάνατο και η εν Χριστώ ελπίδα φωτίζει με το φως της Αναστάσεως τη ζωή μας.

Καλό Πάσχα σε όλους και στον καθένα προσωπικά!

Χριστός ανέστη!

Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος

Ιερώνυμος

***

Αναστάσιμο μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Κρήτης

"Αγαπητοί μου αδελφοί, παιδιά της Εκκλησίας, Πάσχα σήμερα. Πάσχα και τούτο τον χρόνο. Η Λαμπρή μας. Η Ανάσταση. Η Γιορτή μας, "Το Πάσχα των Ελλήνων". Το Πάσχα το αληθινό, το αιώνιο. Πηγή φωτός, λαμπρότητας σε δύσκολους καιρούς για όλους τους ανθρώπους της γης και τον καθένα μας χωριστά, ως πρόσωπο.

Σήμερα γιορτάζομε το ξεπέρασμα του κακού, της αδικίας, του μίσους, της δουλείας εις τον θάνατο. Σήμερα το σκοτάδι παραχωρεί τη θέση του εις το φως και την λαμπρότητα του ανθρώπινου προσώπου. Σήμερα όλοι οι λαοί έχομε την δυνατότητα να λαμπρυνθούμε με την Αναστάσιμη λαμπρότητα.

Η σημερινή Γιορτή του Πάσχα είναι πρόσκληση και παρακίνηση να λαμπρυνθούμε. Το πρόσωπο, η ζωή μας, όλος ο κόσμος, όλοι οι άνθρωποι, όλοι οι λαοί.

"Αναστάσεως ημέρα, λαμπρυνθώμεν λαοί, Πάσχα, Κυρίου Πάσχα…"

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Σήμερα η Εκκλησία μας, με τον ύμνον που αναφέραμε, προσκαλεί όλους τους λαούς και όλους εμάς να λαμπρυνθούμε. Να φύγωμε από το σκοτάδι και την κατήφεια των καιρών μας, να μπούμε, να εισέλθωμεν εις το Αναστάσιμο Φως, την δόξα και την λαμπρότητα του ανθρώπου και του κόσμου. Ο Αναστημένος Χριστός και Κύριος μας, φωτίζει και λαμπρύνει όλους τους ανθρώπους.

Δεν έχομε άλλες δυνατότητες, άλλα περιθώρια. Σήμερα, δεν έχομε άλλη δυνατότητα, άλλη επιλογή.

Πως και που μπορούμε να βρούμε σήμερα τη χαρά και την λαμπρότητα του προσώπου, της ζωής μας; Πώς να φωτισθεί και να λάμψει το πρόσωπο μας; Που να στηριχθούμε; Προς τα πού να πορευθούμε; Είναι τόσα πολλά τα αδιέξοδα, τα διλήμματα και τα προβλήματα του σημερινού ανθρώπου.

Πολλοί λένε, προτείνουν και προτιμούν να στραφούμε προς τον πλούτο, το χρήμα, το κέρδος, τις επιχειρήσεις, τα χρηματιστήρια, την ευμάρεια. Το έχουν επιχειρήσει. Είναι καθεστώς σήμερα. Το κεφάλαιο, το χρήμα τρέχει, καλπάζει. Πηγαίνει παντού με τις πολυεθνικές Εταιρίες με το σύγχρονο "μάρκετινγκ".

Παρ' όλα αυτά, η σημερινή παγκόσμια οικονομική κρίση επηρεάζει τους πάντες, ταλαιπωρεί και απειλεί και τρομάζει όλους και τους πλουσίους, οι οποίοι ζουν και αυτοί εις την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια, όπως και οι φτωχοί και οι άνεργοι όλου του κόσμου, οι οποίοι απειλούνται και υποφέρουν πιο πολύ, απελπίζονται και βρίσκονται σε πολύ δύσκολη θέση.

Άλλοι προτείνουν την εύκολη ζωή, τις απολαύσεις και την καλοπέραση. Τον εύκολο δρόμο. Την εύκολη ζωή. Όλοι μας γνωρίζομε πόσοι άνθρωποι σήμερα βαδίζουν αυτόν τον δρόμο. Προσωρινά και για μια περίοδο επαναπαύονται και θεωρούν τον εαυτό τους επιτυχημένο.

Όμως, η πλήξη, η αδράνεια, η μοναξιά, τα τόσα κενά εις την ζωή, η μονοτονία, οι ασθένειες, η καθημερινή μονοτονία, ρουτίνα, χωρίς δημιουργικότητα και αποτελεσματικότητα εις την ζωή, είναι αβάστακτο φορτίο και βάρος. Σκέτη δυστυχία.

Υπάρχει ακόμη, μεταξύ των άλλων και η σύγχρονη Τεχνολογία. Σπουδαίο δώρο και πολύτιμο. Μικροί και μεγάλοι παραδίδονται εις την μαγεία της μηχανής, των ηλεκτρονικών μέσων, των πάσης φύσεως Τεχνολογικών και Μηχανολογικών μέσων. Θεοποίηση της μηχανής έχομε σήμερα. Εξαρτήσεις και υποδούλωση. Επικίνδυνα φαινόμενα. Απώλεια της ανθρωπιάς. Αλλοίωση και ακύρωση των χαρισμάτων των προσώπων και των ταλέντων του ανθρώπου.

Οι σύγχρονοι αυτοί τρόποι ζωής και οι κατευθύνσεις του σημερινού ανθρώπου, δεν φαίνεται να είναι ο ανθρώπινος δρόμος. Είναι σύγχρονα μέσα, είναι η ίδια η εποχή μας, τα γνωρίσματα και τα χαρακτηριστικά της. Τα σεβόμαστε, αλλά δεν έχει να περιμένει ο σημερινός άνθρωπος την λαμπρότητα και την χαρά του προσώπου του από όλα αυτά.

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Η Εκκλησία μας, η οποία δεν είναι εναντίον της εποχής μας και των σημερινών επιτευγμάτων του ανθρώπου, μας καλεί σε άλλους δρόμους, άλλη ζωή. Στην ζωή της λαμπρότητας, της Αναστάσεως, της ευλογημένη Αναστάσιμης ζωής.

Της βιώσεως της Αναστάσεως εις την καθημερινή ζωή μας. Μιας ζωής φωτεινής ποιότητας και ανθρωπιάς. Μιας ζωής χωρίς οικονομικές κρίσεις, ανασφάλειες και αβεβαιότητα. Μια ζωή αληθινή, αιώνια!

Μαζί με την Εκκλησία μας, σας καλώ και σας προσκαλώ και εγώ προσωπικώς σήμερα, σ' αυτήν την λαμπροφόρα, αναστάσιμη ζωή του Αναστημένου Χριστού μας.

Το κάλεσμα της Εκκλησία μας και το δικό μου, απευθύνεται πρωτίστως εις τα παιδιά μας, τα μικρότερα και τα μεγαλύτερα. Σε όλες τις οικογένειές των. Τα Σχολεία μας, τους δασκάλους τους πνευματικούς ανθρώπους του Τόπου μας. Τους ανθρώπους της υπαίθρου και της Πόλεως. Τους υγιείς και δυνατούς, αλλά και τους ασθενείς και αδυνάτους, όλους ανεξαιρέτως. Να λαμπρυνθούμε, να προοδεύσωμε, να φωτισθούμε με της Αναστάσεως το φως και την λαμπρότητα".

***

Αναστάσιμο μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Κύπρου Χρυσοστόμου

Η χάρις και η ευλογία του ενδόξως εκ νεκρών Ανασταντάντος Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού μετά πάντων υμών.

Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά, «Χριστός Ανέστη»!

Το σκάνδαλο του Σταυρού διαδέχεται σήμερα ο θρίαμβος της Ανάστασης. Τη σιγή του δέους, προ του «ως σκύμνου λέοντος» υπνώσαντος Κυρίου, διακόπτει σήμερα η στεντόρεια ιαχή της νίκης. Ο ζωαρχικότατος νεκρός, «του Άδου τήν απληστον γαστέρα ρήξας», εξήστραψε ζωήν και την «ανάστασιν εβράβευσε τω βροτείω φυράματι». Γι’ αυτό και «Άδης στενάζει και θάνατος οδύρεται και κόσμος αγάλλεται και πάντες συγχαίρουσιν».

Αφού συμπορευτήκαμε και εμείς με τον Χριστό στά Ιεροσόλυμα και αφού βιώσαμε την αγωνία της Γεθσημανή, την οδύνη του Σταυρού και την πικρία του θανάτου, ενωτιζόμαστε ήδη τα Ευαγγέλια της χαράς.

Η Εκκλησία, προβάλλουσα για δύο χιλιάδες χρόνια την Ανάσταση του Χριστού, δεν προσφέρει επιστημονικές αποδείξεις του υπερφυούς αυτού γεγονότος. Καλεί όλους, με την προτροπή «εξέρχεσθε οι πιστοί εις την Ανάστασιν», σε βιωματική εμπειρία του. Τα υπέρλογα γεγονότα προσεγγίζονται με την πίστη. Και η πίστη δεν επιδέχεται επιστημονική τεκμηρίωση. Μάρτυρες της Ανάστασης οι Απόστολοι, οι Μυροφόρες γυναίκες, η πρώτη Εκκλησία, αφού συναναστράφηκαν με τον Χριστό, μετά την Ανάστασή του, καλούν και εμάς σε μια τέτοια εμπειρία της Ανάστασης. Μια εμπειρία, που θα μας βοηθήσει να συνειδητοποιήσουμε την παλιγγενεσία, που έφερε στον κόσμο το μοναδικό και ανεπανάληπτο ιστορικό αυτό γεγονός.

Με την Ανάστασή του, ο Χριστός «ωδοποίησε πάση σαρκί την εκ νεκρών ανάστασιν». Η νίκη του Χριστού είναι και νίκη όλου του ανθρωπίνου γένους κατά του θανάτου και του Άδη. Το δέσμιο θάνατο και τον Άδη καταπατεί όχι μόνο ο Χριστός, όπως παραστατικά εικονίζεται στην ορθόδοξη εικονογραφία, αλλά και ολόκληρο το συνανιστάμενο γένος των Ανθρώπων. Με την Ανάσταση πραγμάτωνεται ο λόγος του Κυρίου: «Εγώ ήλθον ίνα ζωήν έχωσι και περισσόν έχωσιν» (Ίω. ι’, 10).

Η Ανάσταση του Χρίστου κατέστη, ύστερα, και το θεμέλιο της αισιοδοξίας, της δημιουργικότητας και της ελπίδας στην παρούσα ζωή. Με την Ανάσταση, όλα, όσα συμβαίνουν στον κόσμο τούτο, παίρνουν άλλη διάσταση. Οι θλίψεις αντιμετωπίζονται ως παροδικές. Τό βάρος των καθημερινών δεινών μας, που προέρχονται από την αδικία, τους κατατρεγμούς, την ασθένεια και τις στερήσεις, ελαφρύνεται με την ελπίδα και την προσδοκία της αιώνιας ζωής. Οι χαρές του κόσμου τούτου καθαγιάζονται και βιώνονται ως πρόγευση της αιώνιας χαράς. Δώρο της Ανάστασης του Χριστού είναι και η συγγνώμη, που ανέτειλε από τον τάφο, η αγάπη και η συγχώρηση του Θεού προς τον ανθρωπο, που καλεί και σε αγάπη του ανθρώπου προς το συνάνθρωπο. Μέσα στην ατμόσφαιρα της νίκης, της χαράς και του φωτός, που ανέτειλε από τον τάφο και διεχύθη σε όλο τον κόσμο, δεν έχουν θέση μικρότητες και μνησικακίες, μίση και πάθη. Η Εκκλησία προτρέπει σήμερα όπως «συγχωρήσωμεν πάντα τη αναστάσει και αλλήλους περιπτυξώμεθα».

Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά, Αν «πάντες οι θανάτου κέντρω πληγέντες αναστάσεως ελπίσι ζωογονούνται», διά της εκ νεκρών εγέρσεως του Κυρίου, πολύ περισσότερο νιώθουμε το σκίρτημα της νέας ζωής εμείς οι Έλληνες της Κύπρου, που ζούμε «εν τοις μνήμασι» των εθνικών θλίψεων και των ποικίλων συμφορών της πατρίδας μας για τριανταέξι, σχεδόν, χρόνια. Και το σκίρτημα τούτο επιτάσσει ανασύνταξη δυνάμεων, επανακαθορισμό στόχων, αφύπνιση συνειδήσεων.

Ένας ψευδεπίγραφος ρεαλισμός, που καλλιεργείται, δυστυχώς, εδώ και καιρό στην πλευρά μας και που παρουσιάζει τη διεκδίκηση των δικαίων μας ως πράγμα ανέφικτο, οδηγεί το λαό μας σε σύγχυση. Το πλασματικό δίλημμα «μια, εκ των πραγμάτων, θνησιγενής λύση, ή διχοτόμηση», καθώς και οι εκφοβισμοί περί «τελευταίας ευκαιρίας», μας εγκλωβίζουν σε αδιέξοδα, που μόνο την Τουρκία ωφελούν. Ο ραγιαδισμός και η αψυχολόγητη επανάληψη, ότι «η λύση θα είναι οδυνηρή», εμπεδώνουν στο λαό ένα αίσθημα ηττοπάθειας, που οδηγεί στην ήσσονα προσπάθεια. Η ανοχή σε μεθοδεύσεις, που αποψιλώνουν την κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας και αναβαθμίζουν το ψευδοκράτος, απεργάζεται τον εθνικό αφανισμό μας. Κάναμε λάβαρο του αγώνα μας τις πριν από λίγο καιρό τουρκικές θέσεις και δεν αντιλαμβανόμαστε ότι με τον τρόπο αυτό προάγουμε τον τελικό στόχο της Τουρκίας, που είναι η τουρκοποίηση της Κύπρου. Η συμπεριφορά αυτή, όμως, συνιστά υποταγή στη φθορά και στο θάνατο, παραπέμπει σέ δικαιοσύνες Άννα και Καϊάφα και σε εξουσίες Ποντίου Πιλάτου και Τιβερίου Καίσαρος. Μένει στη θεολογία του τάφου, στον προ της «μιας των Σαββάτων» χρόνο. Μα η Ανάσταση του Χριστού, στην οποία μας εισάγει η σημερινή «κλητή και αγία ήμερα», επαγγέλλεται λύση της φθοράς, κατίσχυση της ζωής, επικράτηση της δικαιοσύνης, της ελευθερίας και όλων των άλλων πανανθρώπινων αξιών.

Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου Άγιο Πάσχα 2010

Διάπυρος εν Χριστώ Αναστάντι ευχέτης

Ο Κύπρου Χρυσόστομος

Αγώνας για απελευθέρωση

Καλούμαστε  σήμερα να φανούμε άξιοι της χριστιανικής «κλήσεως εν η εκλήθημεν», αντάξιοι και των Ελλήνων προγόνων μας. Είναι καιρός να αξιοποιήσουμε την ένταξή μας στην Ευρώπη. Δεν είμαστε Ευρωπαίοι δεύτερης κατηγορίας, ώστε μόνο εμείς να μη δικαιούμαστε ό,τι δικαιούνται όλοι οι άλλοι. Είναι επείγουσα ανάγκη, να επανατοποθετήσουμε το πρόβλημα μας ως πρόβλημα εισβολής και κατοχής. Να αγωνιστούμε για απελευθέρωση, και όχι για μια οποιαδήποτε «επανένωση». Αν εμείς δεν αγωνιστούμε με σθένος, κανένας δεν θα ενδιαφερθεί, αυτοβούλως, για μας. Προτρέπουμε, ως εκ τούτου, και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και την πολιτική ηγεσία όπως ενωτισθούν τη φωνή του χρέους, που προέρχεται από την υπερτρισχιλιετή ελληνική Ιστορία μας και τη δισχιλιετή χριστιανική πορεία μας, και μη ενδώσουν σε δυσκολίες και πιέσεις.

Με τις σκέψεις αυτές, και με την αγωνία για την πορεία του εθνικού μας θέματος να μη μας επιτρέπει να αφεθούμε πλήρως στην αναστάσιμη χαρά, απονέμουμε σέ όλους την πατρική ευλογία μας και απευθύνουμε το χαιρετισμό της αγάπης μας. Στέλλουμε μήνυμα ελπίδας και εγκαρτέρησης στους πρόσφυγες, στους συγγενείς των αγνοουμένων μας και στους ηρωικούς εγκλωβισμένους μας.

«Ο συντρίψας κράτος θανάτου», Εκείνος ο οποίος «εξήλθε νικών και ίνα νικήση» (Άποκ. στ’, 2), είθε να καθοδηγεί όλους, λαό και ηγεσία, στην πορεία του χρέους και της ευθύνης.

***

Αναστάσιμο μήνυμα του Μητροπολίτου Σισανίου και Σιατίστης κ.κ. Παύλου

Αύτη η ημέρα ην εποίησεν ο Κύριος αγγαλιασώμεθα και ευφρανθώμεν εν αυτή!

Αδελφοί μου,

Έφθασε και πάλι η μεγάλη και Αγία ημέρα, η μία των σαββάτων, η βασιλίς και Κυρία. Εορτή πιο μεγάλη από όλες τις εορτές. Πανηγύρι πιο μεγάλο από όλα τα πανηγύρια. Και τούτο γιατί αυτή την ημέρα εορτάζουμε την νέκρωση του θανάτου, πράγμα πρωτοφανές και παράδοξο.

Εορτάζουμε την καθαίρεση του Άδη, την αρχή και το ξεκίνημα μιας άλλης ζωής που δεν έχει πια τέλος.

Μπορεί ο τάφος να σφραγίσθηκε με τον μεγάλο λίθο. Μπορεί η κουστωδία των στρατιωτών να φυλάνε το άχραντο Σώμα του Χριστού. Ο Χριστός όμως Ανέστη και πρόσφερε τη δική Του την αναστημένη ζωή δώρο σε όλους τους ανθρώπους.

Ο λίθος του μνήματος φάνηκε να σφραγίζη μαζί με το Σώμα του Χριστού και την ελπίδα των ανθρώπων. Κατεβαίνοντας όμως ο Χριστός στον θάνατο νεκρώνει τον Άδη με την αστραπή της Θεότητος Του.

Τέτρωται Άδης εν τη καρδία, δεξάμενος ως υπνούντα τον Δημιουργόν. Ευφραίνονται λοιπόν τα ουράνια, αγάλλονται τα επίγεια, ο Κύριος επάτησε «τω θανάτω τον θάνατον»,  γίνεται πρωτότοκος των νεκρών, μας ελευθερώνει από τα δεσμά του Άδη και προσφέρει στον κόσμο την σωτηρία.

Οι μαθήτριες του Χριστού πηγαίνοντας να μυρίσουν με μύρα το νεκρό Σώμα του Χριστού, παραλαμβάνουν από τον Άγγελο το φαιδρό μηνυμα της Αναστάσεως και τρέχουν να αναγγείλουν στους αποστόλους ότι σκυλεύθηκε ο θάνατος και ανέστη ο Κύριος. Με το Σταυρό σαν όπλο νίκησε τον θάνατο και συνέτριψε το κράτος  του, άνοιξε τον Παράδεισο στο ληστή, τον θρήνο των Μυροφόρων τον μετέβαλε σε πανηγύρι και  στους αποστόλους Του χάρισε την ειρήνη.

Αυτός, λοιπόν, που Θεός ων έκλεινε τους ουρανούς και κατέβηκε στη γη, Αυτός που καταδέχεται τριήμερη ταφή, τώρα μας ελευθερώνει από την αιχμαλωσία και δουλεία των παθών μας και γίνεται η ζωή και η ελευθερία και η ανάσταση του κάθε ανθρώπου. Ο προαιώνιος εχθρός του ανθρώπου ο θάνατος, ο μεγαλος σαρκαστής της ελευθερίας μας νικήθηκε.

Τα δεινά του ανθρώπου παίρνουν επί τέλους τέλος. Ο Θεός έστειλε κάποιο δικό Του, τον Μονογενή Υιό και  Λόγο Του, ο Οποίος ενώ ως Θεός είναι αθάνατος, καταδέχεται για μας τους ανθρώπους και δική μας σωτηρία να σαρκωθεί εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου και να ενανθρωπήσει χωρίς να αλλοιωθεί εις το ελάχιστον η Θεότητα Του.

Τους καρπούς αυτής της ελευθερίας απολαμβάνουσα η Εκκλησία με το λόγο του Ιερού Χρυσοστόμου θα φωνάξει: «Που σου θάνατε το κέντρον, που σου Άδη το νίκος! Ανέστη Χριστός και συ καταβέβλησαι!» Που είναι θάνατε το κεντρί σου με το οποίο παλιά κέντριζες και θανάτωνες τους ανθρώπους; που είναι Άδη η παλιά σου εξουσία με την οποία εξουσίαζες τους ανθρώπους. Ο Θεάνθρωπος Χριστός Ανέστη και σεις συντριβήκατε.

Από την εποχή που ο Αδάμ επεχείρησε την αυτοθέωση του μέχρι και σήμερα ο άνθρωπος τραγικά βιώνει ως καρπούς της «αυτοθεώσεως του», τραγικούς καρπούς της αποτυχίας του, τον πόνο, την φθορά, την αρρώστια,  το θάνατο, την αποτυχία και την συντριβή. Είναι μια αλήθεια αυτή που επανειλημμένα βιώθηκε  μέσα στην ιστορία μέχρι και σήμερα.

Εορτάζουμε το Πάσχα εφέτος σε ένα περιβάλλον πνιγηρό, μέσα στα πλαίσια μιας δεινής οικονομικής κρίσης η οποία μας τρομάζει. Βλέπουμε τη ζωή μας να αρχίσει να δυσκολεύει πολύ. Ένα σημαντικό μέρος του λαού μας, που φαίνεται ότι θα γίνεται με την πάροδο των ημερών όλο και μεγαλύτερο,  ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας.

Ψάχνουν εναγώνια οι αρμόδιοι τρόπους αντιμετώπισης και όλη αυτή η αγωνία δεν δείχνει μόνο το οικονομικό χάος, αλλά προ παντός το πνευματικό σκοτάδι   στο οποίο άρχοντες και αρχόμενοι ζούμε, πορευόμαστε και παραπατάμε.

Η παρούσα κρίση είναι πρωτευόντως πνευματική και δευτερευόντως οικονομική και είναι καρπός του σκοτασμού τους νοός μας που αδυνατεί να επισημάνει τα ουσιώδη και τα επουσιώδη μέσα στη ζωή. Αθετήσαμε τη δύναμη της ψυχής μας και στηριχθήκαμε στη δύναμη της ύλης γι’ αυτό και παγιδευθήκαμε στην απόλαυση και γίναμε δούλοι της κατανάλωσης.

Πέσαμε έτσι στα νύχια των κερδοσκόπων, γίναμε προμηθευτές όσων μας εμπορεύονται και δαγκώνοντας το δόλωμα να πάρουμε δάνειο για να κάνουμε καλές διακοπές, χάσαμε στο τέλος τα σπίτια μας και μείνανε στο δρόμο τα παιδιά μας.

Μας παραμυθιάζουν οι έμποροί μας, τους δίνουμε τη δύναμη της εξουσίας και αντί να μας υπηρετούν μας ληστεύουν. Χάσαμε την εμπιστοσύνη μας ο ένας στον άλλο. Ο λαός στους άρχοντες, οι άρχοντες στο λαό. Η μόνη διέξοδος από αυτή την κρίση είναι η ανάσταση. Η ανάσταση της ψυχής μας.

Ο Χριστός με την ανάσταση Του μας κατεδίκασε να είμαστε αθάνατοι. Πολίτες όχι της μένουσας πόλης, αλλά της μέλλουσας.

Οι αναστημένοι άνθρωποι δεν γίνονται δούλοι των ανθρώπων. Το πολίτευμα τους υπάρχει στον ουρανό και με το φως του  ουρανού αντιμετωπίζουν τα πράγματα της γης. Δεν χάνουν τα μέλλοντα για τα παρόντα. Αντιμετωπίζουν τα παρόντα, αλλά δεν εγκλωβίζονται σ’ αυτά.

Ας αντιμετωπίσουμε λοιπόν την παρούσα δεινή κατάσταση κάτω από το φως της Αναστάσεως. Η Ανάσταση του Χριστού ας γίνει πηγή μιας ακατάβλητης δύναμης μας για να σταθούμε όρθιοι και δυνατοί. Η Ανάσταση του Χριστού ας γίνει πηγή μιας ακατάβλητης δύναμης για να αντισταθούμε στη βαρβαρότητα,  στην ασχήμια, στο χυδαίο, σε ο,τι μας ευτελίζει.

Ας γίνει η παρούσα κατάσταση αφορμή για να απελευθερώσουμε τη ζωή μας από το περιττό και το ανούσιο. Να απελευθερώσουμε τη ζωή μας από την αιχμαλωσία της ψεύτικης  ανάγκης και τη δουλεία της κατανάλωσης. «Έχοντες τροφάς και σκεπάσματα τούτοις αρκεσθησώμεθα».

Το νόημα βρίσκεται αλλού. Στη δυνατότητα της θεώσεως μας, στην ομορφιά της αγάπης, στην μακαριότητα της προσφοράς, στην καλλιέργεια της ψυχής μας.

Πολλοί είναι εκείνοι που πολεμούν την ελπίδα μας. Είναι όσοι μάχονται την Εκκλησία, όσοι μάχονται την πίστη, είναι αυτοί που θέλουν να μας κρατήσουν στο πνευματικό σκοτάδι και στην εξάρτηση.

Αυτοί έχουν στόχο τον άνθρωπο και πασχίζουν για την υποταγή και τον εξανδραποδισμό μας.

Η Ανάσταση του Χριστού είναι η μοναδική και ουσιαστική επανάσταση. Ο μόνος δρόμος της όντως ελευθερίας. Ο μοναδικός φόβος των τυράννων και τυραννίσκων. Οι άγιοι της Εκκλησίας είναι οι κατ’ εξοχήν αναρχικοί, αφού «δικαίοις, νόμος ου κείται».

Οι αναστημένοι άνθρωποι αχρηστεύουν το νόμο γιατί τον υπερβαίνουν. Είναι οι όντως πέραν πάσης αρχής, οι αληθινά ελεύθεροι και όχι σαν και εκείνους που χρησιμοποιούν την ελευθερία σαν επικάλυμμα της κακίας τους.

Σας εύχομαι, πατρικά, μια τέτοια Ανάσταση να γιορτάσετε, μια τέτοια επανάσταση να κάνετε στη ζωή σας.

Χριστός Ανέστη!

Ο Σισανίου και Σιατίστης Παύλος

***

Αναστάσιμο μήνυμα του Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. Χρυσοστόμου

Μέσα στόν ὠκεανό τῆς σύγχρονης πολυκύμαντης ζωῆς, καί στό βαθύ πνευματικό σκοτάδι πού καλύπτει τόν σύγχρονο κόσμο, ἀνέτειλε καί πάλι τό ἀνέσπερο Φῶς τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Τά μάτια καί οἱ καρδιές ἀπετίναξαν τόν φόβο τῆς φρικτῆς νυκτός, πού τήν συνέθεταν ἡ μοναξιά, ἡ ὀδύνη καί ἡ ἀπελπισία καί ἤδη μέσα στούς ὁλόφωτους Ναούς τῆς Ὀρθοδοξίας, βιώνουν τό ἄφατο μεγαλεῖο τῆς ἀγάπης τοῦ Σαρκί Παθόντος καί ἐκ Τάφου Ἀνατείλαντος Κυρίου.

Τά Χριστοφόρα πλήθη τῶν ἀνθρώπων γίνονται μαζί μέ τίς Μυροφόρες Γυναῖκες καί τούς Ἁγίους Ἀποστόλους, κήρυκες τῆς ἀδιαμφισβήτητης ἀλήθειας, ὅτι κατελύθη τό κράτος τοῦ θανάτου καί ὁ ἅδης ἐπικράνθη καί κατηργήθη.

Μικροί καί μεγάλοι, ἄνδρες καί γυναῖκες, πλούσιοι καί πένητες καί ἄνθρωποι κάθε φυλῆς, ἐν χαρᾷ καί ἀγαλλιάσει ἐναγκαλίζονται καί κατασπάζονται ἀλλήλους, διότι οἱ χρόνιοι τοῦ μίσους ἐλύθησαν δεσμοί. «Ἀναστάσεως ἡμέρα καί ἀλλήλους περιπτυξώμεθα..... Συγχωρήσωμεν πάντα τῇ Ἀναστάσει...» (Δοξαστικόν τῆς Ἑορτῆς)

Σήμερα τά πάντα ἀστράφτουν ἀπό οὐράνια χάρη, τά πάντα ἄλλαξαν, ὁ πόνος ἀπώλεσε τήν δύναμή του, ἡ θλίψη ἔχασε τήν ἰσχύ της, καί τά δάκρυα τῆς ἀπελπισίας, μετεβλήθησαν εἰς ρυάκια εὐφροσύνης.

Ὅθεν κἀγώ, ἐν ἀγάπῃ πατρικῇ, ἐπί τῇ Ἀναστάσει τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν, πάντας κατασπάζομαι καί ἐν εὐφροσύνῃ κραυγάζω.

Δεῦτε τέκνα καί ἀδελφοί,

Οἱ καλῶς ἀθλήσαντες καί τόν ἀγῶνα τόν καλόν τελέσαντες, καί ἐν ἀγάπῃ καί ἐλεημοσύνῃ τάς ἡμέρας σας κοσμήσαντες, τόν οὐράνιον μισθόν ἀπολαύσατε.

Ὅσοι εἰς τάς τρίβους τῶν Ἁγίων ἐβαδίσατε καί τήν πολιτείαν αὐτῶν ἠγαπήσατε καί ἐμιμήθητε, δεῦτε μετ’ αὐτῶν ἀναστασίμως χορεύσατε.

Ὅσοι τόν χιτῶνα τοῦ Βαπτίσματος καθαρόν ἐτηρήσατε καί οἱ ἄλλοι οἱ ὁποῖοι μέ τά δάκρυα τῆς μετανοίας αὐτόν ἐλευκάνατε, εἰς τόν οὐράνιον Νυμφῶνα τοῦ Ἀναστάντος εἰσέλθετε καί πανευφροσύνως τήν Ἀνάστασιν ἑορτάσατε.

Ἡ ἀλήθεια ἔλαμψε. Χαίρετε ἀδελφοί. Τίποτε δέν δύναται νά σταθῇ πλέον ἐμπόδιον μεταξύ Θεοῦ καί ἀνθρώπου. Τίποτε δέν εἶναι δυνατόν νά μᾶς χωρίσῃ ἀπό τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, οὔτε νά ὑψωθῇ ἀνάμεσά μας καί νά μᾶς δυσκολεύσῃ, ὥστε νά άτενίσωμε τό φῶς τῆς ἀγάπης εἰς τοῦ ἀδελφοῦ μας τό ἐράσμιον πρόσωπο.

Ὅλα σήμερα ἔγιναν οὐρανός, φῶς, χαρά, εὐλογία. Πανηγυρίσατε, ὅσοι πιστοί ἐπί τῆς γῆς, μετά τῶν ἀγγέλων καί τῶν ἐν οὐρανοῖς ἀπ’ αἰῶνος Θεῷ εὐαρεστησάντων.

Ὅσοι ἐζήσατε μέχρι τώρα μόνοι, χαρῆτε, διότι ἡ μοναξιά κατελύθη.

Ὅσοι τήν ἀδικίαν ἐβιώσατε, σκιρτήσατε διότι ὁ τῆς Δικαιοσύνης Ἥλιος ἐκ Τάφου ἀνέτειλε.

Ὅσοι προεπέμψατε τά ἠγαπημένα σας πρόσωπα κατά τήν ἔξοδόν τους ἐκ τοῦ ματαίου τούτου κόσμου, εὐφράνθητε διότι εἶσθε καί εἴμεθα ὅλοι βέβαιοι, ὅτι ἀπολαμβάνουν τῆς αἰωνίου χαρᾶς καί μακαριότητος, ἐν τοῖς οὐρανοῖς. «Ἀνέστη Χριστός καί νεκρός οὐδείς ἐπί μνήματος». ( Ἱερός Χρυσόστομος)

Ὅσοι τήν πτωχείαν ἐγνωρίσατε, ἀπολαύσατε τόν μέγα πλουτισμόν, καί γευθῆτε τῆς μακαρίας καί οὐρανίου ξενίας καί τῆς ἀθανάτου Τραπέζης, τήν ὁποία παραθέτει, ἐν εὐφροσύνῃ, ὁ Ἀναστάς ἐκ νεκρῶν Οἰκοδεσπότης. «Μηδείς θρηνείτω πενίαν, ἐφάνη γάρ ἡ κοινή βασιλεία». ( Ἱερός Χρυσόστομος)

Ὅσοι μόνα τά πλούτη τά ἐγκόσμια ἠγαπήσατε, ἐκτινάξατε τόν βαρύ ζυγόν καί τῆς φρικτῆς φυλακῆς τοῦ φθαρτοῦ πλούτου τά δεσμά, διαρρήξατε. «Ἰδού γέγονεν τά πάντα καινά». ( Β’Κορ. ε,17 )

Ὅσοι εἰς μόνην τήν ματαίαν αὐτήν ζωήν τάς ἐλπίδας ἐστηρίξατε καί διά τόν ἔσω ἄνθρωπον ἀμελήσατε, σπεύσατε καί προφθάσατε, «ἰδού νῦν καιρός εὐπρόσδεκτος, ἰδού νῦν ἡμέρα σωτηρίας». ( Β’Κορ. στ,2 )

Ὅσοι δέν ἐφροντίσατε τά αἰσθήματα τῆς καρδίας σας νά ἐλευθερώσετε καί τήν ἀγάπην σας πρός τόν συνάνθρωπο νά ἐκδηλώσετε, τάς ἀγκάλας ἑτοιμάσατε καί ἐν εὐφροσύνῃ ψυχῆς κραυγάσατε, «Χριστός Ἀνέστη, χαρά μου». ( Ἅγιος Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ)

Ὅσοι τούς πτωχούς καί τούς πένητας ἡλεήσατε τόν μισθόν παρά Κυρίου ἀπολαύσατε καί οἱ ἄλλοι οἱ ὁποῖοι διά τούς ἐλαχίστους, τούς ἐν ἀνάγκαις ὄντας, τυχόν δέν ἐμεριμνήσατε, τήν λαμπράν ἡμέραν, σήμερον, μετ’ αὐτῶν τιμήσατε. Συνδαιτημόνας σας αὐτούς καλέσατε καί τούς οὐρανίους στεφάνους κερδίσατε. «Πλούσιοι καί πένητες μετ’ ἀλλήλων χορεύσατε» ( Ἱερός Χρυσόστομος).

Καί οἱ νέοι, ὅσοι τήν ὄντως ζωήν ἐπιζητήσατε καί ἐπιζητεῖτε καί τήν χαράν μέ φλόγα ψυχῆς ἐπιθυμεῖτε, σπεύσατε σήμερον καί τόν Ἀναστάντα ὑπαντήσατε. «Ζήσατε, Πάσχα τό τερπνόν καί πανσεβάσμιον. Ἰδού ἐκ τοῦ Τάφου ὡραῖος, ὁ Κύριος ἀνέτειλε». ( Ἐκ τῆς ὑμνολογίας τῆς Ἑορτῆς).

Δεῦτε πάντες, Ἱερεῖς τοῦ Κυρίου, Λαέ τοῦ Κυρίου, πρεσβύτεροι μετά νεωτέρων, νεανίσκοι καί παρθένοι, πλούσιοι καί πένητες, μετά τῶν Ἀγγελικῶν δυνάμεων, καί μετά πάντων τῶν Ἁγίων, τόν Ἀναστάντα, δοξάσατε.

Πάσχα ἐστίν ἡ τῆς εἰρήνης ὑπόθεσις,

ἡ τῆς καταλλαγῆς ἀφορμή,

ἡ τοῦ πολέμου ἀναίρεσις,

ἡ τοῦ θανάτου κατάλυσις,

ἡ τοῦ διαβόλου ἧττα. (Ἁγίου Ἱωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, λόγος είς τό Ἅγιον Πάσχα)

Ἀνέστη γάρ ὁ Χριστός καί κατελύθη ἡ τοῦ διαβόλου τυραννίς καί τοῦ Ἅδου τό κράτος ἠφάνισται.

Χριστός Ἀνέστη, Ἀδελφοί μου.

Σᾶς κατασπάζομαι ὅλους ἐν φιλήματι ἁγίῳ.

Τά ἔτη σας πολλά καί Ἀναστάσιμα.

Μετά πατρικῶν εὐχῶν καί εὐλογιῶν.

Ἅγιον Πάσχα 2010

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

Ὁ Πατρῶν Χρυσόστομος

***

Αναστάσιμο μήνυμα του Μητροπολίτου Αργολίδος κ.κ. Ιακώβου

Προς το χριστεπώνυμον πλήρωμα της καθ΄ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως

«Αδελφοί μου εν Κυρίω αγαπητοί» (Ιακώβ, α΄16)

«Χριστός Ανέστη»

«Δεύτε λάβετε Φως εκ τον ανεσπέρου Φωτός και δοξάσατε Χριστόν τον αναστάντα εκ νεκρών».

«Τί είναι αυτό πού σήμερα κάνει την Εκκλησία ν΄ αστράφτει τόσο πολύ, ρωτάει ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης; Τί είναι αύτη η μεγάλη λαμπροφορία; Τί είναι αυτή η τόση φωταγωγία και χαρά;».

Και απαντάει ο ίδιος: «Ρωτάς ποια είναι η αιτία αυτών και τί είναι εκείνο πού προκαλεί αυτή την τόσο μεγάλη χαρά και λαμπρότητα; Ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς και όλος ο κόσμος γέμισε από αγαλλίαση». (Ε.Π.Ε. Φιλοκαλία, τόμος 18ος)Κατ΄ αυτή, λοιπόν, την Αγία και Λαμπροφορο ημέρα πού τα «πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια» (ωδή γ΄ Πάσχα) αντηχεί περίτρανα σ΄ όλη την οικουμένη, η πρόσκληση του Αναστημένου Λυτρωτή μας για μια πορεία φωτεινή, αφού ο ίδιος, ο Αναστάς Κύριος, μας είπε «εγώ είμι το φως του κόσμου· ο ακολουθών εμοί ου μή περιπατήση εν τη σκοτία, αλλ΄ έξει το φως της ζωής» (Ιωάν. η’ 12).

Επομένως, με το «ανέσπερο Φώς» της Αναστάσεως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού διαλύονται τα σκοτεινά νέφη, πού τόσο απειλητικά, απλώνονται παντού γύρω μας.

Διαλύονται τα νέφη της θρησκευτικής πλάνης και συγχύσεως, καθώς απ΄ τον Πανάγιο Τάφο αναβλύζει το «απρόσιτον φως» της Αναστάσεως και διανέμεται στα πλήθη των Ορθοδόξων.

Διαλύονται τα νέφη της σατανολατρείας, διότι όπως διακηρύσσει ο Ιερός Χρυσόστομος «ανέστη Χριστός και πεπτώκασι δαίμονες».

Διαλύονται τα νέφη των παθών και των ελαττωμάτων, εξ αιτίας των οποίων είχαμε γίνει εχθροί με τον Θεό. Τώρα «κατηλλάγημεν τω Θεώ διά του θανάτου του υϊού αυτού» (Ρωμ. ε’ 10).

Τέλος, διαλύονται τα νέφη του θανάτου και γι΄ αυτό ψάλλουμε: «Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος».

Ως εκ τούτου, «το άχρονον Φώς», της Λαμπροφόρου Αναστάσεως, σωματικώς πάσιν ημίν επέλαμψεν» (ωδή ζ΄ Πάσχα) και οι ιδιότητες αυτού του ανεσπέρου και άχρονου φωτός, του Ιησού Χριστού, φαίνονται στα λόγια των Αποστόλων πού συνοδοιπορούσαν προς τους Εμμαούς, «ουχί η καρδία ημών καιομένη ην εν ημίν, ως ελάλει ημίν εν τη οδώ και ως διήνοιγεν ημίν τας γραφάς;» (Λουκ. κδ΄ 32). Ο Διδάσκαλος τους οδηγούσε και τους εθέρμαινε.

Αλήθεια, παρατηρεί σύχρονος Θεολόγος «τι θα συνέβαινε αν ο καθένας μας πού έχει ζήσει τη χαρά της Αναστάσεως τη μετέδιδε μόνο σε έναν άλλον άνθρωπο, άγγιζε μόνο μία άλλη ανθρώπινη ψυχή; Ο Χριστός είπε, «ουκ έρχεται η βασιλεία του Θεού μετά παρατηρήσεως» (Λουκ- ιζ’ 20). Η Βασιλεία του Θεού έρχεται με δύναμη και φως κάθε φορά πού οι πιστοί τη μεταφέρουν μαζί τους από την Εκκλησία στον κόσμο, και αρχίζουν να τη ζουν στη ζωή τους. Τότε τα πάντα, πάντοτε και κάθε στιγμή «μπορούν ν΄ ανάψουν τις καρδιές των πιστών στον ένθεο δρόμο…».

Έτσι έζησαν οι άγιοι της Εκκλησίας μας. Είναι αυτοί πού από εδώ έζησαν λουσμένοι μέσα στο φως της αιώνιας βασιλείας του Θεού, αφού πρώτα βίωσαν τον Γολγοθά του προσωπικού τους αγώνα κι ακόμα έκαναν δικό τους τον πόνο όλου του κόσμου.

Αυτό, ακριβώς, καλείται να κάνει κάθε ορθόδοξος Χριστιανός σήμερα. Ενισχυμένος με τα Ιερά Μυστήρια της Μετανοίας και της Θείας Ευχαριστίας οφείλει με το παράδειγμα του να φωτίζει και με την αγάπη του να θερμαίνει τις καρδιές των αδελφών του.

Ας γίνει, λοιπόν, σύνθημα όλων μας και ιδιαιτέρως των νέων μας το χαρμόσυνο προσκλητήριο της Εκκλησίας μας: «Δεύτε λάβετε φως εκ του ανεσπέρου φωτός, και δοξάσατε Χριστόν τον Αναστάντα εκ νεκρών»· δηλαδή «ως τέκνα φωτός» (Εφ. ε΄ 8) να περιπατήσουμε το υπόλοιπο της ζωής μας «εν καινότητι ζωής» (Ρωμ. στ’ 4), ώστε με το φωτεινό παράδειγμά μας να διακηρύττουμε, προς κάθε κατεύθυνση την πίστη μας στον Αναστάντα Κύριο μας και στη Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία Του.

Ας ευχηθούμε η Χάρις και η ευλογία του Αναστάντος Κυρίου μας να καταυγάσει με το «ανέσπερο φως Του» το Έθνος μας, την κοινωνία μας, τις οικογένειές μας, τους πάσχοντας και εν ανάγκαις ευρισκομένους αδελφούς μας και κυρίως τους νέους μας. Αμήν. 

Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!

Ο Μητροπολίτης

Διάπυρος προς Χριστόν Αναστάντα

Ναύπλιον, Άγιον Πάσχα 2010

***

Αναστάσιμο μήνυμα του Μητροπολίτη Σύρου κ. Δωροθέου Β’ 

Αδελφοί μου, ευλογημένοι  Χριστιανοί, εκλεκτοί  κάτοικοι τής πολυνησιακής μας Ιεράς Μητροπόλεως, φιλόχριστοι επισκέπτες και συμπανηγυριστές,

«Χαίρετε»!

Είναι η πρώτη λέξη, που βγήκε από  τα χείλη του Αναστημένου Λυτρωτή, και αμέσως η χαρά και η ειρήνη εγκαταστάθηκε στις ψυχές των τολμηρών Μυροφόρων και των καταπτοημένων Μαθητών...

Και από τότε, μέχρι  σήμερα και έως  τής συντελείας του  αιώνος, «Χαίρετε!»  επαναλαμβάνει ο Νικητής τής φθοράς και του θανάτου.

Προς όλους τους ανθρώπους, κάθε εποχής, κάθε τάξεως, κάθε ηλικίας, κάθε φύλου και φυλής.... Προς όλους και προς τον καθένα μας χωριστά!

Χαίρετε, συνιστά στούς νέους, που βλέπουν  το παρόν με φόβο και ανασφάλεια…

Χαίρετε, προτρέπει τους ενήλικες, που τόσα προβλήματα καθημερινά αντιμετωπίζουν...

Χαίρετε, συμβουλεύει τους ηλικωμένους, τους το βάρος τών ετών φορτωμένους.

Χαίρετε, υπενθυμίζει στους  άνεργους, τους πονεμένους, τους ασθενείς, τους απογοητευμένους, τους θλιμμένους, τους ξενιτεμένους.

Χαίρετε, οι πενθούντες αγαπημένα  σας πρόσωπα, διότι  σήμερα «θανάτου εορτάζομεν τήν νέκρωσιν»  και τής αιωνίου  ζωής τήν έναρξη!

ΧΑΙΡΕΤΕ, απευθύνεται και σε μας τούτη την ολοφώτεινη νύχτα  ο Αναστημένος Θεάνθρωπος!

Ιδιαίτερα, σήμερα, που η  διεθνής και εθνική οικονομική συγκυρία έχει στεγνώσει την ψυχή μας από κάθε χαρά και αισιοδοξία, ας ανοίξουμε τα αυτιά του σώματος και της ψυχής μας και ας απαντήσουμε θετικά στο προσκλητήριο αυτό της χαράς!

Μιάς  χαράς, που τίποτα και κανείς δέν  μπορεί να σκιάσει, τίποτα και κανείς δεν μπορεί να αφαιρέσει!

Αδελφοί μου,

Πάσχα! Ημέρα χαράς ανθρώπων και Αγγέλων! «Προσέλθωμεν λαμπαδηφόροι τω προϊόντι Χριστώ εκ του μνήματος και συνεορτάσωμεν  Πάσχα το σωτήριον»!

Άς  φαίνονται όλα  σκοτεινά, ας παρουσιάζονται όλα απελπιστικά. Σήμερα αναστήθηκε η πάντων Χαρά!

Πατρικά σάς εύχομαι αυτή η χαρά να γεμίζει  τίς καρδιές σας  και να φωτίζει  τη ζωή σας, χαρίζοντας σε όλους υγεία, πρόοδο και ευημερία.

Μετά  πατρικών πασχαλίων  ευχών και αγάπης

† Ο Σύρου Δωρόθεος Β

***

Αναστάσιμο μήνυμα του Μητροπολίτη Νέας Σμύρνης Συμεών

«Εκ γαρ θανάτου προς ζωήν, και εκ γής προς ουρανόν, Χριστός ο Θεός ημάς διεβίβασεν...»*

* Από  τόν Κανόνα τής Κυριακής του  Πάσχα, ειρμός τής α’ ωδής

Αγαπητοί μου αδελφοί,

ΠΑΣΧΑ ΚΥΡΙΟΥ σήμερα. Η ημέρα της ένδοξης Αναστάσεως του Χριστού μας. Το θαυμαστό γεγονός που συνιστά το θεμέλιο της χριστιανικής πίστεώς μας. Η κορυφαία εορτή της Εκκλησίας μας που κάνει τους πιστούς, «τα πάντα», να λάμπουν από φως και χαρά.

ΠΑΣΧΑ, λέξη εβραϊκή, σημαίνει διάβαση. Και η εορτή του εβραϊκού Πάσχα υπενθύμιζε στους Ισραηλίτες τη θαυμαστή διάβαση του περιουσίου λαού από τη γη της δουλείας, την Αίγυπτο, στη γη της επαγγελίας, τη γη Χαναάν.

Το Πάσχα του αρχαίου Ισραήλ αποτελεί τύπο και προεικόνιση του δικού μας χριστιανικού Πάσχα. Και η αισθητή εκείνη διάβαση των Ισραηλιτών διαμέσου της Ερυθράς θάλασσας προετύπωνε τη δική μας νοητή διάβαση των χριστιανών από τον θάνατο στη ζωή και από τη γη στον ουρανό.

Ο Μωϋσής ελευθέρωσε τους Ισραηλίτες από τη δουλεία των Αιγυπτίων και τους οδήγησε στη γη της επαγγελίας.

Και ο Χριστός μας, ο Υιός και Λόγος του Θεού, ελευθέρωσε κι εμάς, το νέο Ισραήλ, από τον ζυγό της αμαρτίας, τη φθορά και τον θάνατο και μας οδήγησε στην Εκκλησία Του• μας χάρισε, κατά τον απόστολο Παύλο, «την ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεού» (Ρωμ. 8,21).

Όπως ψάλλουμε την πανέορτη νύχτα του Πάσχα, ο Χριστός και Θεός μας μας πέρασε από τον θάνατο στη ζωή κι από τη γη στον ουρανό.  «Εκ γαρ θανάτου προς ζωήν και εκ γης προς ουρανόν Χριστός ο Θεός ημάς διεβίβασεν...».

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ του Χριστού μας αποτελεί το αληθινό και αιώνιο Πάσχα ημών των Χριστιανών. Ο σταυρωθείς και αναστάς Κύριος είναι ο κατ᾽ εξοχήν Αμνός του Θεού, «το Πάσχα ημών», όπως γράφει ο απόστολος Παύλος (Α’ Κορ. 5,7).

Εκείνος σταυρώθηκε και έχυσε το αίμα Του πάνω στον σταυρό για να λυτρώσει τον κόσμο από την αμαρτία. Δια του Πάθους Του οι άνθρωποι θεραπευθήκαμε από τα πάθη μας. Και δια της Αναστάσεώς Του χαρίζει σε όλους μας την αιώνια ζωή.

Το απολυτρωτικό έργο του Κυρίου μας συνεχίζεται δια της Εκκλησίας Του• προεκτείνεται μέσα στον χρόνο και την ιστορία. Κάθε φορά και όπου τελείται η θεία Λειτουργία, Εκείνος θυσιάζεται αναιμάκτως «υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας». Εκείνος προσφέρεται και γίνεται η αληθινή «βρώσις» και η αληθινή «πόσις» των πιστών     (Ιω. 6,55). Το Δείπνο της Ευχαριστίας είναι το αιώνιο πασχάλιο μυστήριο της Εκκλησίας.

ΕΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ οι πιστοί το Πάσχα του Κυρίου μας. Αυτό σημαίνει ότι βιώνουμε το Πάσχα και ως ένα προσωπικό γεγονός• τη δική μας διάβαση από την πνευματική δουλεία στην πνευματική ελευθερία• την απεξάρτησή μας από την κυριαρχία της αμαρτίας και των παθών και την απόκτηση της ελευθερίας που χαρίζει στα τέκνα Του ο Θεός• την απαλλαγή μας από την κατάσταση της πνευματικής νεκρότητας και τη ζωοποίησή μας δια της χάριτος του Χριστού.

Αυτό συντελείται μόνο μέσα στην Εκκλησία μας. Η Εκκλησία είναι το ζωντανό σώμα του Χριστού. Γι᾽ αυτό και μόνο μέσα στην Εκκλησία μπορούμε να γίνουμε μέτοχοι της ζωής του Χριστού.

Στήν  Εκκλησία με το βάπτισμά μας πραγματοποιείται η αναγέννησή μας. Στην Εκκλησία γινόμαστε κοινωνοί των χαρισμάτων του Πνεύματος. Στην Εκκλησία μετέχουμε στην κοινωνία του σώματος και του αίματος του Κυρίου. Στην Εκκλησία, μ᾽ ένα λόγο, εξαγιάζεται και μεταμορφώνεται δια της χάριτος του Χριστού ολόκληρη η ζωή μας. Στην Εκκλησία η κάθε ώρα και η κάθε στιγμή της επίγειας ζωής μας γίνεται ένα αληθινό πάσχα, ένα πέρασμα «εκ του θανάτου προς την ζωήν και εκ της γης προς τον ουρανόν».

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Η διάπυρη ευχή που ο ταπεινός Επίσκοπός σας από τα βάθη της καρδιάς του απευθύνει σε όλους σας, είναι το εφετινό Πάσχα του Κυρίου μας να γίνει μια πραγματική διάβαση, πέρασμα όλων μας

* από τη δουλεία της αμαρτίας στην ελευθερία του Χριστού•

* από τη μοναξιά του ατομισμού στη χαρά της κοινωνίας με τους αδελφούς μας•

* από τα σκοτάδια της πλάνης, της αβεβαιότητας και της σύγχυσης στο υπερούσιο φως της Αναστάσεως•

* από τη θανατερή αιχμαλωσία στα φθαρτά και τα γήινα στην ευφρόσυνη μέθεξη της όντως ζωής, που αναβλύζει από τον τάφο του αναστημένου Κυρίου μας.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Με  θερμές πασχαλινές ευχές

ο Επίσκοπός σας

† Ο ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ ΣΥΜΕΩΝ

***

Αναστάσιμο μήνυμα του Μητροπολίτη Αιτωλίας Κοσμά

«Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν Άγιον Κύριον  Ιησούν τόν μόνον  Αναμάρτητον…»

Το  θαύμα τών θαυμάτων του Χριστού  μας, τήν εκ νεκρών Ανάστασίν Του,  εορτάζουμε και ζούμε σήμερα.

Πλησιάζουμε τόν Πανάγιο Τάφο Του και διαπιστώνουμε ότι είναι κενός.

«Ηγέρθη ουκ έστιν ώδε», είπε ο Άγγελος στις Μυροφόρες (Μρκ. ιστ’, 6).

Κανείς  άλλος ψευτοθεός στον κόσμο, που  θέλησε να ονομάση τόν εαυτό  του Θεό και σωτήρα, δέν άφησε  τόν τάφο του κενό μετά τήν ταφή του. Μόνο του Χριστού μας ο τάφος είναι κενός στα Ιεροσόλυμα και εκπέμπει φως σωτήριο, γιατί μόνο ο Χριστός είναι Θεός αληθινός, ο Οποίος «εφανερώθη εν σαρκί, εδικαιώθη εν πνεύματι, ώφθη αγγέλοις, εκηρύχθη εν έθνεσιν, επιστεύθη εν κόσμω, ανελήφθη εν δόξη» (Α’ Τιμ. γ’, 16).

Ανέστη, για να συναναστήση όλο το γένος  τών ανθρώπων.

Από τής στιγμής τής Αναστάσεως έως σήμερα, πολέμιοι του Χριστού  μας και τής Αναστάσεώς Του, επιπόλαιοι σε επιχειρήματα, ανόητοι, μικρόψυχοι, τυλιγμένοι από το σκοτάδι του  εγωισμού και τών παθών τους, υποδουλωμένοι σε δαιμονικές και αντίχριστες σκοπιμότητες, συκοφαντούν την Ανάστασι του Κυρίου, την αμφισβητούν και δυστυχώς παρασύρουν ευόλισθους αδελφούς μας.

Η Ανάστασι του Χριστού μας είναι  γεγονός χιλιομαρτυρημένο και βεβαιωμένο. Δεν φοβήθηκε καμιά έρευνα όσο σκληρή, εμπαθής και εξονυχιστική και αν ήταν. Όσοι αμφισβήτησαν την Ανάστασι του Κυρίου, ειλικρινά όμως ερεύνησαν τα γεγονότα, κατέληξαν στην μεγαλύτερη ομολογία: «Αληθώς ανέστη ο Χριστός».

Όπως  το θεόπνευστο βιβλίο τών Πράξεων  τών Αποστόλων βεβαιώνει, ο Κύριος «παρέστησεν εαυτόν ζώντα μετά το παθείν αυτόν εν πολλοίς τεκμηρίοις» (Πρξ. α’, 3), απέδειξε την Ανάστασί Του με πολλές αποδείξεις. Όχι μόνο σαράντα ολόκληρες μέρες εμφανιζόταν στους μαθητές Του κι έτρωγε μάλιστα μαζί τους, αλλά παρουσιάστηκε και σε περισσότερους από «πεντακοσίους αδελφούς», δηλαδή σε πλήθος ολόκληρο.

Άν  οι άγιοι Απόστολοι δέν έβλεπαν  τόν Χριστό αναστημένο, πώς φαντάστηκαν ότι θα κυριεύσουν τήν οικουμένη; Μήπως τρελλάθηκαν;

Πως χωρίς αξιόπιστα κριτήρια αποφάσισαν να βγουν σε τόσους πολέμους, να τα βάλουν με στεριές και θάλασσες και δώδεκα αδύναμοι και σχεδόν αγράμματοι άνθρωποι να αγωνισθούν με τόση γενναιότητα, για να μεταβάλουν όλης της οικουμένης τα έθνη, που ήταν τόσα χρόνια νεκρωμένα από την αμαρτία και το σπουδαιότερο να χύσουν το αίμα τους για την αγάπη Του;  Και αν είχαν μεγάλη προθυμία όσο ζούσε ο Χριστός, αυτή δεν θα έσβηνε μόλις εκείνος απέθανε;

Όσο κι αν Τόν επίστεψαν και τόν  ακολούθησαν ζωντανό, δέν θα Τόν  υπάκουαν, αν δέν Τόν έβλεπαν αναστημένο μετά την Σταύρωσι και τον θάνατο• για κανένα λόγο δεν θα εκήρυσσαν το όνομα ενός νεκρού.

Έπειτα, στο κήρυγμα τής Αναστάσεως, που έγινε από τόν Απόστολο Πέτρο τήν ημέρα τής Πεντηκοστής  επίστευσαν τρείς χιλιάδες. Όλοι αυτοί  ζούσαν στα Ιεροσόλυμα. Εκεί έγινε η ανάκρισι, η δίκη, η Σταύρωσι. Είδαν τον Κύριο να πεθαίνη ως άνθρωπος στο Σταυρό, να ενταφιάζεται. Όταν όλοι αυτοί και τόσοι άλλοι άκουσαν για την Ανάστασι, κανείς μα κανείς δεν την αρνήθηκε.

Όλα τα γεγονότα τών είκοσι αιώνων μέσα στην ορθόδοξη Εκκλησία μας είναι μια ατελείωτη και αδιάσειστη απόδειξι της Αναστάσεως. Είναι μια ομολογία μοναδική ότι Χριστός Ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας, ομολογία που διακηρύσσει ότι ο Αναστάς Χριστός είναι Θεός αληθινός, Δημιουργός και Λυτρωτής του κόσμου, ο μόνος που μπορεί να φωτίση, να ανακαινίση, να ανορθώση, να σώση τον άνθρωπο. Ο Αναστάς Χριστός «Φως εστι και σκοτία εν αυτώ ουκ εστιν ουδεμία» (Α’, Ιωαν. α ,5).

Αγαπητοί, «Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν Άγιον Κύριον Ιησούν τον μόνον Αναμάρτητον».

Σήμερα  Κυριακή τής λαμπροφόρου Αναστάσεως, αφού δούμε, ζήσουμε τήν Ανάστασι του Χριστού μας, ας φανούμε  γενναίοι και όχι δειλοί. Ας κλείσουμε  τα αυτιά τής ψυχής και του  σώματος στις φωνές τών σκοτεινών  νάνων, που νομίζουν ότι μπορούν  να αμφισβητήσουν την Ανάστασι και τον Αναστάντα Κύριο.

Άς  τολμήσουμε ανυποχώρητα να προσκυνήσουμε, να αποδεχθούμε τόν Αναστάντα  Κύριο και οδηγό τής ζωής μας. Ας Του παραδώσουμε νουν, επιθυμία και καρδιά να ενοικήση, ας αφήσουμε ανεπιφύλακτα τη ζωή μας να τη φωτίζη το φως της Αναστάσεως. Ας Του ζητήσουμε να έλθη στην οικογένειά μας, στην σύγχρονη ταραγμένη οικογένεια να την φωτίζη, να την καθοδηγή, να την ενώνη, να την σκέπη.

Άς  Του παραδώσουμε τήν νεότητα, τα παιδιά μας για να γεμίζη με Φώς  Αναστάσεως, χαράς και θριάμβου την κάθε παιδική και νεανική ψυχή, να την απομακρύνη από παγίδες, από αποτυχίες, από νεανικά ναυάγια.

Άς  Του ζητήσουμε να έλθη στην κοινωνία μας, στην πατρίδα μας, για να μάς  χαρίση αληθινή αγάπη, ενότητα, ελευθερία  από το χάος στο οποίο οδηγούμαστε. Ο Αναστάς Κύριος τόσες φορές ελύτρωσε την πατρίδα μας, ο Αναστάς Κύριος και τώρα μόνο Αυτός, αν το θελήσουμε, μπορεί να μας λυτρώση.

Εύχομαι όλοι μας, κληρικοί, λαϊκοί, άρχοντες και πιστός λαός, να γεμίσουμε τήν  καρδιά μας με θερμή πίστι στην Ανάστασι και τον Αναστάντα Χριστό μας. Το  Φως της Αναστάσεως να φωτίση όλους μας κι εμείς με τον Αναστάντα να ζήσουμε ζωή φωτός, χαράς, ευτυχίας, αναστάσεως, αιωνιότητος.

Αδελφοί, Χριστός  Ανέστη!

Μετά  πατρικών ευχών

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ Ο  ΑΙΤΩΛΙΑΣ  ΚΑΙ  ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ  ΚΟΣΜΑΣ

***

Αναστάσιμο μήνυμα του Μητροπολίτη Γλυφάδας Παύλου

 «Ανέστη Χριστός και ζωή πολιτεύεται».

Εδώ δεν υπάρχει μία επαγγελία μελλοντικών υποσχέσεων, αλλά μία σαφής διατύπωση του μοναδικού πολιτεύματος, που ήδη λειτουργεί μέσα στη ζωή μας, και λειτουργεί για τη ζωή μας. Πρόκειται για το πολίτευμα του Αναστημένου Χριστού.

Όταν λέμε πολίτευμα εννοούμε έναν τρόπο ζωής. «Ποιός είναι αυτός ο τρόπος ζωής;» ίσως ρωτήσει κάποιος, που δεν θα επιθυμούσε να είναι προσωρινός πανηγυριστής, αλλά βιωματικός και μόνιμος Αναστάσιμος συνεορταστής αυτής της Εορτής.

Η απάντηση έρχεται μέσα από τις μαρτυρίες της ζωής, όλων εκείνων, που έκαναν την Ανάσταση, ανάσα τους και κτύπο της καρδιάς τους.

«Μηδείς φοβείσθω θάνατον, ηλευθέρωσε γαρ ημάς του Σωτήρος ο θάνατος». Αυτό είναι το καίριο σημείο τούτου του πολιτεύματος, η απελευθέρωση από την αγωνία του θανάτου. Αφού δεν υπάρχει τέλος , οι προοπτικές της ζωής μας αποκτούν άλλη ποιότητα.

«Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν». Οι κατακτήσεις της ανθρώπινης κενοδοξίας, οι φιλοδοξίες για μια  θέση κάτω από τον ήλιο, η αγωνιώδης αναζήτηση της κοινωνικής καταξίωσης, δεν εξαντλούν πλέον την επίγεια ζωή μας.

 «Η Ανάσταση του Κυρίου, είναι ανανέωση της ανθρώπινης φύσεως». Τα γεγονότα της ζωής αντιμετωπίζονται πλέον με άλλο τρόπο. Ο βιωματικός και μόνιμος Αναστάσιμος συνεορταστής του Χριστού, βλέπει με  άλλη ματιά και δίνει άλλες απαντήσεις στις καθημερινές προκλήσεις του κόσμου.

«Λοιδορούμενοι ευλογούμεν, διωκόμενοι ανεχόμεθα, βλασφημούμενοι παρακαλούμεν».

Η Ανάσταση δίνει άλλες δυνατότητες στα καθημερινά μικρά λεπτά της ζωής μας. «Τη ελπίδι χαίροντες, τη θλίψει υπομένοντες, τη προσευχή προσκαρτερούντες».

Δεν υπάρχει οποιαδήποτε μορφή κρίσεως, που να έχει τη δύναμη να λυγίσει, αυτούς που σήμερα αποφασίζουν, να κάνουν την Ανάσταση τρόπο ζωής τους . Αυτοί είναι, που περιγράφονται από τον Απόστολο Παύλο: «ως αποθνήσκοντες και ιδού ζώμεν, ως παιδευόμενοι και μη θανατούμενοι, ως λυπούμενοι αεί δε χαίροντες, ως πτωχοί πολλούς δε πλουτίζοντες».

Όποιος είναι ευσεβής και φιλόθεος, μπορεί να απολαύσει από τώρα το λαμπρό αυτό πανηγύρι, μιας μόνιμης Αναστημένης ζωής. Εάν ανταποκριθεί τώρα στο κάλεσμα, θα πάρει από τώρα την χαρά του συνοδοιπόρου του Χριστού, στο μακρύ δρόμο της νοητής Εμμαούς, της ζωής μας. Εάν κάποιος έχασε τα χρόνια του, σε λάθος μονοπάτια, χωρίς το Χριστό, προσπαθώντας να αναλύσει τις κρίσεις του κόσμου και να βρει λύσεις  για τις τραγωδίες του, μπορεί κι αυτός να έλθει, έστω τώρα και καθυστερημένος.

Ο  δεσπόζων των πάντων Χριστός είναι φιλότιμος και θα τον δεχθεί, όπως και τον πρώτο, και την πράξη του θα τιμήσει και την πρόθεσή του θα επαινέσει. Στο πολίτευμα αυτό της Αναστάσεως κανείς δεν θα μπορεί, να αποκτήσει δύναμη πάνω στον κόσμο με τα πλούτη του, και ούτε κανείς θα περιφρονηθεί,  λόγω της φτώχειας του.

Όλοι θα απολαύσουν τον πλούτο της αγάπης του Αναστημένου Χριστού. «Μηδείς θρηνείτω πενίαν, εφάνη γαρ η κοινή βασιλεία». «Ανέστη Χριστός,  και ζωή πολιτεύεται».

«Ανέστη Χριστός,  και  νεκρός ουδείς επί μνήματος». Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέγει: «Κανείς δεν θα μπορεί να αρνηθεί την Ανάσταση, όταν βλέπει τους χριστιανούς να πεθαίνουν και να ανίστανται κάθε μέρα»

Αγαπητοί μου εν Χριστώ αδελφοί,

Εύχομαι εκ βαθέων προς όλους σας, να «ευφρανθώμεν ενθέως»…«Πάσχα κροτούντες αιώνιον», μέσα στο Αναστάσιμο πανηγύρι της ανεκλαλήτου αγάπης, του νικήσαντος τον θάνατο, Κυρίου μας.

Ο  Επίσκοπος  και  Ποιμενάρχης  Σας

  o  Γλυφαδας Παύλος

***

Το Αναστάσιμο μήνυμα του Μητροπολίτη Καστοριάς κ. Σεραφείμ

Συμπορευθήκαμε, αδελφοί μου, όλες τίς προηγούμενες ημέρες  της Αγίας και Μεγάλης  Εβδομάδος μαζί με τόν Δεσπότη  Χριστό στα Ιεροσόλυμα.

Τον ακολουθήσαμε στο Υπερώο τής Σιών. Τόν είδαμε να νίπτει τους πόδας των μαθητών και διδαχθήκαμε πως οφείλουμε ως μαθητές Του και φίλοι Του «αλλήλων νίπτειν τους πόδας».

Καθήσαμε  στον Μυστικό Δείπνο και γίναμε συνδαιτημόνες τής παραδόσεως τών  Φρικτών Μυστηρίων «εν άρτω και οίνω».

Γίναμε  αυτήκοοι μάρτυρες της αρχιερατικής Του προσευχής στον κήπο της Γεθσημανής, καθώς και της αισχράς προδοσίας από τον μαθητή Του.

Τον συνοδεύσαμε χθες, στην Ακολουθία  τών Αγίων Παθών, μέχρι τόν  Γολγοθά, όχι με τόν τρόπο του  Πέτρου, ο οποίος «ηκολούθει αυτόν μακρόθεν ιδείν το τέλος», αλλά με τον τρόπο της Παναγίας Μητέρας Του και του επιστηθίου φίλου Του Ιωάννου, με τον τρόπο των αγίων γυναικών, που δεν Τον εγκατέλειψαν.

Ζούμε σήμερα, μέσα στο λατρευτικό κλίμα  τής Εκκλησίας μας, το μυστήριο τής Αγίας και Μεγάλης Παρασκευής. Είναι φοβερά τα μυστήρια που γιορτάζουμε σήμερα, θα επισημάνει ο Άγιος Πρόκλος Πατριάρχης Αλεξανδρείας.

Κάθε βλέμμα του Χριστού από τόν  Σταυρό προκαλεί σεισμό και συγκλονισμό, όχι μόνο στις καρδιές τών ανθρώπων, αλλά και σ' αυτήν τήν άψυχη  κτίση.

Συνταράσσει την καρδιά του ληστού και του εκατοντάρχου. Συγκλονίζει συθέμελα ολόκληρη την δημιουργία. Ο ήλιος σκοτίσθηκε και η γη σειόταν, οι πέτρες σχίσθηκαν και το καταπέτασμα του ναού των Ιεροσολύμων σχίσθηκε από πάνω έως κάτω, μας διηγούνται τα Ιερά Κείμενα των Ευαγγελιστών.

Κάθε λόγος, ακόμη, που βγαίνει από  τα χείλη του Χριστού περικλείει για μάς τους Χριστιανούς ωκεανό θεολογίας, αλλά και πολύτιμη παρακαταθήκη για τήν σωτηρία μας, τήν πνευματική μας ζωή και τήν είσοδό μας  στην Επουράνιο Βασιλεία Του.

Σ' έναν από τους επτά λόγους του  Χριστού επάνω στον Σταυρό, θα ήθελα, αδελφοί μου, να στρέψω τήν προσοχή  σας αυτήν τήν ημέρα και  να μεταφέρω στην αγάπη σας τίς  ερμηνείες τών θεοφόρων Πατέρων.

Πρόκειται για τόν πέμπτο λόγο του Χριστού, που αναφέρεται στο τραγικό γεγονός της δίψας:

«Μετά ταύτα, ειδώς ο Ιησούς ότι πάντα ήδη τετέλεσται, να πληρωθή η γραφή  λέγει διψώ» μας πιστοποιεί ο αυτόπτης μάρτυρας, ο Ευαγγελιστής Ιωάννης.

Διψά  ο Χριστός, «ο λίμνας και  θαλάσσας ποιήσας».

Διψά  ο ποιητής τών υδάτων και ολόκληρης της κτίσεως.

Διψά  «ο περιβάλλων τόν ουρανόν  εν νεφέλαις» και «ο εν  ύδασι τήν γήν κρεμάσας».

Διψά  «ο στεγάζων εν ύδασι τα  υπερώα αυτού», κατά τόν Προφήτη  Δαβίδ.

Διψά ο Χριστός, για να εκπληρωθεί, πρώτον, η Γραφή. Για να επαληθευθεί η μεσσιανική προφητεία του 21ου Ψαλμού, που αναφέρεται στην εγκατάλειψη του Χριστού, καθώς και σε πολλά άλλα σημεία της Σταυρώσεως. «Εξηράνθη ωσεί όστρακον η ισχύς μου, και η γλώσσα μου κεκόλληται τω λάρυγγί μου, και εις χουν θανάτου κατήγαγές με» - «Σαν (άδειο) πήλινο σκεύος ξεράθηκε (και χάθηκε) η δύναμή μου και η γλώσσα μου κόλλησε στον λάρυγγά μου (από την δίψα) και μ' έριξες στο χώμα του θανάτου».

Διψά, δεύτερον, ο Χριστός, αφού, ως τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος, δοκιμάζει τα αδιάβλητα πάθη της ανθρωπίνης φύσεως, που μέσα σ' αυτά είναι και η δίψα. Προκαλείται από την αφυδάτωση και την ξηρότητα του σώματος και την απώλεια αίματος και νερού.

Τα  όσα προηγήθηκαν, όπως: η αγωνία στον κήπο της Γεθσημανή, στην οποία «ο ιδρώς αυτού ωσεί θρόμβοι αίματος» περιελουε το πρόσωπό Του, το μαρτύριο της νύκτας από τους Ρωμαίους στρατιώτες, που σαν σατανική συγχορδία, κατά την έκφραση του Ιερού Χρυσοστόμου, επιτέθηκαν στο Πανάγιο Σώμα Του, ο ανηφορικός δρόμος του Γολγοθά, η «από έκτης ώρας έως εννάτης» καθήλωση με τα καρφιά στο Ξύλο του Σταυρού, και  τα ποικίλα τραύματα από τα βασανιστήρια, προξενούν αφόρητη δίψα.

Το γεγονός αυτό είναι δείγμα ότι το σώμα του Χριστού πάνω στον Σταυρό είναι πραγματικό σώμα και όχι φανταστικό. Ο ίδιος έπασχε και διψούσε. «Όταν ήθελε να πάσχει και να διψάσει, επειδή ήθελε, η θεία φύση παραχωρούσε στην ανθρώπινη φύση να πάσχει τα δικά της» αναφέρει σχετικά ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος.

Έπασχε  ως άνθρωπος, κατά τόν ιερό υμνογράφο, αλλά έσωσε ως φιλάνθρωπος. «Πάσχει τι», θα πει ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρεία, «η σαρξ ίδιόν τε και φυσικόν. Δεινοί γαρ οι πόνοι προς το αναγκάσαι διψήν, εμφύτω τινί και αφράστω θερμότητι» , δηλαδή «Το να πάσχει σε κάτι η σάρκα, είναι χαρακτηριστικό και φυσικό γνώρισμα δικό της. Γιατί είναι δυνατοί οι πόνοι, που αναγκάζουν κάποιον να διψάσει και οι οποίοι προέρχονται από απερίγραπτη εσωτερική φωτιά».

Διψά, ακόμη, ο Χριστός, αδελφοί μου, και μεταφορικά. Αισθάνεται μία διαφορετική δίψα. Επιθυμεί να ξεδιψάσει ο ποιητής των υδάτων, όχι με νερό, αλλά με την μετάνοια του περιούσιου λαού.

Διψά, όταν βλέπει να «κινούν τας κεφαλάς των» κάτω από τον Σταυρό και να λένε: «ο καταλύων τον ναόν και εν τρισίν ημέραις οικοδομών, σώσον σεαυτόν• ει υιός ει του Θεού, κατάβηθι από του Σταυρού».

Διψά  ο Χριστός, για εκείνους που απόλαυσαν  τίς ευεργεσίες Του, για τους θεραπευμένους  και τους χορτασμένους, για εκείνους που άκουσαν τήν διδασκαλία Του και οι οποίοι του πρόσφεραν «αντί του μάννα χολήν, αντί του ύδατος όξος» και «αντί του αγαπάν τω σταυρώ προσήλωσαν».

Διψά  ο Χριστός, για εκείνους που Τόν  αρνήθηκαν και Τόν πρόδωσαν και  έμειναν στην άρνηση και στην εχθρότητα, χωρίς δείγματα μετανοίας και επιστροφής.

Αδελφοί μου, και σήμερα ο Χριστός διψά. Και σήμερα από το ύψος του Σταυρού  Του ακούγεται ο φοβερός Του  λόγος: «Διψώ».

Διψά  για τήν σωτηρία τών σταυρωτών  Του, που ανά τους αιώνες Τόν  απογυμνώνουν από τήν στολή τής  Θεότητός Του και Τον κατατάσσουν στην τάξη των κτισμάτων. Παραθεωρούν την διδασκαλία Του. Εμπαίζουν και συκοφαντούν το μυστικό σώμα Του, που είναι η Εκκλησία. Ποτίζουν τον λαό μας με το δηλητήριο της αρνήσεως.

Διψά ο Χριστός, για τήν σωτηρία εκείνων που ανέλαβαν στούς ώμους τους να φέρους εις πέρας το σωτήριο έργο Του πάνω στην γη, για τους επιλήσμονες Κληρικούς που δεν έχουν λείψει ποτέ από την Εκκλησία και που η συμπεριφορά τους αυτή χαροποιεί τους εχθρούς του Σταυρού, κατά την έκφραση του Αποστόλου Παύλου.

Διψά  ο Χριστός, για την εξάπλωση του Ευαγγελίου Του και του μηνύματος της αγάπης Του, για την στερέωση της πραγματικής δικαιοσύνης, για την επικράτηση της ειρήνης, για την παρουσία της αδελφοσύνης και της ενότητος όλων των ανθρώπων, κάτω από τον Σταυρό και την αγία διδασκαλία Του.

Διψά  για τήν κοινοκτημοσύνη και τήν  προσφορά βοήθειας στον πάσχοντα, που  είναι μέλος του σώματός Του, που είναι ο ίδιος ο εαυτός.

Διψά, αδελφοί μου, ο Χριστός σήμερα, για σας, για μένα, για όλους  μας.

Δεύτε, λοιπόν, χριστοφόροι λαοί, σήμερα, να Του προσφέρουμε την μετάνοιά μας και την αγάπη μας.

Δεύτε να Του προσφέρουμε τα λυτρωτικά  μας δάκρυα, που θα ξεπλύνουν τόν  βόρβορο τής αμαρτίας και θα λαμπρύνουν τήν ψυχή μας.

Δεύτε να Του προσφέρουμε τα άνθη τής  ευλαβείας μας και τής λατρείας μας και της πραγματικής αφοσιώσεώς μας, που είναι ικανά να ξεδιψάσουν τον Θείο Λυτρωτή μας.

Και μαζί με τόν ιερό υμνογράφο, μαζί με τους Αγγέλους και τους Αγίους, μαζί με ολόκληρη τήν Εκκλησία, ας επαναλάβουν  και τα δικά μας αμαρτωλά χείλη:

«Προσκυνούμεν Σου τα Πάθη, Χριστέ.

Δείξον  ημίν και τήν  ένδοξόν Σου Ανάστασιν».

Με  θερμές πατρικές ευχές

Ο  ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ  ΣΕΡΑΦΕΙΜ

***

Το Αναστάσιμο μήνυμα του Μητροπολίτη Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου κ.κ. Άνθιμου

Αδελφοί μου αγαπητοί,

Με πικρά τα χείλη μας ακόμα από τη γεύση του ποτηρίου του θανάτου του Σωτήρος ημών Χριστού, καλούμεθα απόψε να ψάλλωμε τα ωραία και θριαμβευτικά άσματα της Αναστάσεως και να μεγαλύνωμε τον Θεάνθρωπο Ιησού για την νίκη Του κατά του Άδου και του Θανάτου.

Το γλυκό και χρυσίζον φως της Αναστάσεως εσκόρπισε τα ζοφερά σύννεφα του πάθους και ο οδυρμός έδωσε τη θέση του στη χαρά. Ο ραπισθείς, χλευασθείς και νεκρωθείς Χριστός συνέτριψε τα δεσμά του θανάτου και ανέστη εκ των νεκρών. Με την ανάστασή Του κατήργησε την εξουσία του θανάτου και εγκαινίασε τη νέα ζωή της αθανασίας.

Ο Κύριός μας τον θάνατο που είναι το πιο βέβαιο γεγονός, με την Ανάσταση τον κατέστησε προσωρινό. Τον πανίσχυρο εχθρό της ζωής περιόρισε και αποδυνάμωσε. Ο Αναστάς Κύριος έλυσε το κατάκριμα του θανάτου και εισήγαγε στον φθαρτό κόσμο την αιώνια ζωή. «Το φαιδρόν της Αναστάσεως κήρυγμα» μέχρι σήμερα αντιλαλεί και διαμηνύει σ’ ολόκληρη την κτίση τον αρραβώνα και την διαβεβαίωση της αναστάσεως κάθε ανθρώπου.

Η Ανάσταση του Κυρίου γίνεται και ατομική μας υπόθεση. Ο απόστολος Παύλος με χαρά διακηρύττει: «Πάντες ζωοποιθήσονται... απαρχή Χριστός, έπειτα οι Χριστού» (Α’ Κορ. 15,23). Όσοι ζούμε ενωμένοι με τον Χριστό, όσοι σταυρώνουμε κάθε ημέρα με τον αγώνα μας την σάρκα και τις επιθυμίες της, όσοι ακολουθούμε με αγάπη την διδασκαλία Του θα αναστηθούμε, θα ζωοποιηθούμε, θα αφθαρτοποιηθούμε με τη χάρη Του.

Όσο πικρό και αβάστακτο είναι το γεγονός του θανάτου, τόσο γλυκό και ευφρόσυνο είναι το γεγονός της Αναστάσεως. Μέσα στο σκοτάδι της απελπισίας, του πένθους και του πόνου, το φως της Αναστάσεως είναι το μοναδικό αντίδοτο, το φως που διαλύει τα βαριά σύννεφα της απογνώσεως.

Ποιος δεν εγνώρισε το αδυσώπητο και ψυχρό δρέπανο του θανάτου; Ποιος δεν αισθάνθηκε τα κατάψυχρα φτερά του να σκιάζουν τη ζωή της ευτυχισμένης οικογένειας και από τη μια στιγμή στην άλλη να τη μεταβάλλουν σε τόπο δακρύων; Ποιος δεν εθρήνησε βρέφη, παιδιά, νέους, γονείς, αδελφούς, φίλους; Ποιος δεν έχυσε πικρά δάκρυα πάνω από το φέρετρο αγαπημένων προσώπων; Ποιος δεν αισθάνθηκε τη στέρηση της τρυφερότητος του πατέρα ή της μητέρας, του συζύγου ή της συζύγου, τον οποίο αφήρπασε ο θάνατος; Κάθε άνθρωπος όσο σκληρός κι αν είναι, μπροστά στη θέα του θανάτου συστέλλεται, παγώνει και πονεί. Μέσα από το κλάμα και την οδύνη του Θανάτου, μέσα από την αδυναμία της αρρώστιας και τη μελαγχολία του πόνου, μέσα από την απελπισία της ζωής και τη δυσοσμία της κοινωνίας αναπηδά ένα κατάλευκο περιστέρι, σαν εκείνο του κατακλυσμού, που διαλαλεί σ’ ολόκληρη την ανθρωπότητα, ότι υπάρχει ακόμα ζωή, υπάρχει ακόμα ελπίδα κι αυτή είναι η Ανάσταση του Χριστού.

Το χαρμόσυνο γεγονός είναι ότι «κατεπόθη ο θάνατος εις νίκος» (Α’ Κορ. 15,55) και μετά του Ιερού Χρυσοστόμου μπορούμε και εμείς να φωνάζομε προς τον θάνατο: «πού σου θάνατε το κέντρον; πού σου Άδη το νίκος; Ανέστη Χριστός και ζωή πολιτεύεται...».

Αδελφοί μου,

Μη αφήσομε τον εαυτό μας αδύναμο μπροστά στον φόβο και στον πόνο του θανάτου. Ας ενισχυθούμε με το εφόδιο της αιωνίου ζωής. Ας ενωθούμε με το αθάνατον Σώμα και Αίμα του Αναστάντος Χριστού. «Σώμα Χριστού μεταλάβετε, πηγής αθανάτου γεύσασθε». Μόνο με την εμπειρία της Αναστάσεως αντιμετωπίζονται τα δεινά του θανάτου. Με τον Χριστό και δια της Αγίας μας Εκκλησίας ο θάνατος καθίσταται αδύναμος και ανενεργός. Ας δώσουμε νόημα στη ζωή μας ταυτίζονταις τον εαυτό μας με τον νικητή του θανάτου Χριστό και μεταγγίζοντας από τη ζωή Του αίμα και σάρκα στην ύπαρξή μας. Ας εναντιωθούμε σε κάθε τρόπο θανάτου. Ας καταδικάσουμε τα όργανα του θανάτου. Ας επιδιώξουμε την ειρήνη και τη ζωή. Ας βοηθήσουμε να βλαστήσει στην κοινωνία μας το ευώδες άνθος της ζωής. Η ανθρωπότητα και ιδίως η νεολαία μας θέλει να ζήσει μακρυά από τη σκιά του θανάτου και της απειλής, μέσα σ’ ένα κόσμο ελευθερίας, δικαιοσύνης και χαράς.

Ας γίνει η σημερινή κοσμοσωτήριος και λαμπροφόρος εορτή της Αναστάσεως του Κυρίου μας «Πάσχα καινόν», διάβαση από τον θάνατο στη ζωή, αφετηρία μιας καινούριας πορείας προς το φως και την αγάπη.

Μετά Πασχαλίων πατρικών ευχών

Ο Επίσκοπός σας

­† Ο Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου ΑΝΘΙΜΟΣ

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel