Logo
Print this page

Ανάσταση: Υπόθεση πίστης και όχι λογικής, του Αρχιμανδρίτου Επιφάνιου Οικονόμου,

Ανάσταση: Υπόθεση πίστης και όχι λογικής

του Αρχιμανδρίτου Επιφάνιου Οικονόμου,

Ιεροκήρυκος Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος

Από περιοδικό της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος «ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ» Απρίλιος 2009

Το γεγονός της Αναστάσεως του Θεανθρώπου κατέχει την κορυφαία θέση στην πίστη και στη συνείδηση της Εκκλησίας και συνιστά τον ακρογωνιαίο λίθο της Χριστιανικής διδασκαλίας σε τέτοιο βαθμό, αντίστοιχο με την πολεμική πού έχει δεχθεί από τους διαχρονικούς αρνητές του. Η αμφισβήτηση του δεν είναι καινούργια υπόθεση. Ξεκίνησε τη στιγμή κατά την οποία συνετελέσθη, όταν οι Αρχιερείς του Ιουδαϊσμού, πληροφορούμενοι το γεγονός από τους ταλαίπωρους φύλακες του κενού μνημείου, διέδωσαν ότι το Σώμα του Ιησού εκλάπη από ιούς Μαθητές του. Από τη στιγμή εκείνη κατασκευάστηκαν πλείστα όσα σενάρια και μεθοδεύτηκαν ποικίλες «ιστορίες» «επιστημονικής λογικής» ή και φαντασίας, προκειμένου να πείσουν τους ανθρώπους όλων των εποχών ότι ο Ιησούς μπορεί να είναι ένας σπουδαίος άνθρωπος, ένας μεγάλος μεταρρυθμιστής, ένας ανυπέρβλητος προφήτης, ένας κορυφαίος κοινωνικός επαναστάτης, δεν είναι, όμως, Θεός, ο αναμενόμενος Σωτήρας και Λυτρωτής του ανθρωπίνου γένους.

Τη θεωρία της κλοπής του Σώματος του Χριστού  διαδέχθηκαν  αυτές  περί  της δήθεν νεκροφάνειας, της μετενσαρκώσεώς του στο πρόσωπο του Παύλου,     της     συναισθηματικής αυθυποβολής των Μαθητών σε κάτι το όποιο ουδέποτε συνέβη και άλλες, οι οποίες συμπληρώθηκαν από  νέες  σύγχρονες θεωρίες, πού μπορεί να μη βάλλουν απ' ευθείας στον στόχο, ωστόσο   έχουν   τον  ίδιο ακριβώς   σκοπό   να πλήξουν την θρησκευτική συνείδηση όλων εκείνων πού βιώνουν το γεγονός της Αναστάσεως ως αποτέλεσμα βαθιάς πίστης και όχι επιστημονικής περιπλάνησης.

Αυτές οι σύγχρονες θεωρίες είναι πιο ύπουλες και επικίνδυνες, καθώς προσπαθούν να περιγράψουν έναν πιο ανθρώπινο Χριστό, απογυμνωμένο από το υπέρλογο της Θεότητος, έναν Χριστό πού είναι «πολύ φυσικό» να διακρινόταν από στάσεις ζωής και συμπεριφορές πού χαρακτηρίζουν τον κάθε άνθρωπο. Αυτές οι θεωρίες, κατά ένα περίεργο και ασφαλώς όχι τυχαίο τρόπο, κάνουν την εμφάνιση τους πάντα, λίγο πριν την μεγίστη εορτή του Πάσχα, με προφανείς σκοπούς. Μία απ' αυτές τις θεωρίες θέλει τον Χριστό συζευγμένο με την Μαρία την Μαγδαληνή, τη μόνη γυναίκα πού κατάφερε να διεισδύσει στα ενδότερα του στενού κύκλου των Μαθητών, προς την οποία ο Κύριος επεδείκνυε δήθεν μία ιδιαίτερη αδυναμία, γεγονός απολύτως φυσικό για έναν άνθρωπο. Άλλη σύγχρονη θεωρία φέρνει δήθεν στο φως τον τάφο του Ιησού στα Ιεροσόλυμα, μάλιστα τάφο οικογενειακό, στον όποιο είχαν ταφεί μαζί του η γυναίκα και τα παιδιά του, πράγμα εξίσου φυσικό για τα Ιουδαϊκά θέσμια της εποχής και όχι μόνο. Άλλη σύγχρονη θεωρία αμφισβητεί ευθέως το θαύμα της αφής του Αγίου Φωτός στο Ναό της Αναστάσεως, επικαλούμενη απλοϊκές και γνωστές χημικές αντιδράσεις για να δικαιολογήσει το μυστήριο. Και όλες αυτές οι θεωρίες, βέβαια, αλλά και πολλές άλλες, όσο κοντά ή μακριά κι αν είναι η μία από την άλλη, έναν και αποκλειστικό σκοπό έχουν. Να δηλητηριάσουν την πίστη των ανθρώπων και να πλήξουν, με έμμεσο, πονηρό, αλλά και σαφή τρόπο, το θεμέλιο της Εκκλησίας του Χριστού, το βασικό και αταλάντευτο δομικό Της υλικό, την Ανάσταση Του.

Άλλο κοινό χαρακτηριστικό αυτών των θεωριών είναι πώς τυγχάνουν μεγίστης προβολής από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης παγκοσμίως, τα όποια, ως γνωστόν, μπροστά στο ζεστό χρήμα πού εκπορεύεται από την μεθοδευμένη πρόκληση και τον στημένο θόρυβο γύρω από αυτές, δε διστάζουν να προσβάλλουν αρχές, πιστεύματα, ιερά δόγματα και ευαίσθητες θρησκευτικές χορδές. Στην ίδια προοπτική δρουν και οι εμπνευστές των θεωριών, λογής λογής μυθιστοριογράφοι, χολιγουντιανοί σκηνοθέτες, δηλωμένοι άθρησκοι επιστήμονες, οι όποιοι, επειδή βρήκαν την βρύση πού ρέει χρυσάφι, πολύ άνετα ασχολούνται με θέματα τα όποια οι ίδιοι ασφαλώς δεν πιστεύουν, οπωσδήποτε δεν κατέχουν και έτσι, εύκολα, εμπαίζουν.

Από της θέσεως αυτής δε θα μπούμε στη διαδικασία αναίρεσης των πιο πάνω θεωριών, καθώς αυτό έχει συμβεί κατά κόρον τόσο από την Χριστιανική Πατερική Θεολογία, στο παρελθόν, όσο και από την Αρχαιολογία, όταν αυτή υπηρετεί την αληθινή επιστήμη και δεν εκτελεί διατεταγμένη αποστολή, αποκαθιστώντας έτσι,  την αλήθεια πάνω από ευκαιριακές και συγκυριακές σκοπιμότητες.

Η προσπάθεια να προσεγγίσουμε την Ανάσταση του Χριστού με τη δύναμη της ανθρώπινης       λογικής, προκειμένου να τα εξηγήσουμε και να τα δικαιολογήσουμε όλα, το μόνο πού αποκαλύπτει, τελικά, είναι η αδυναμία να ξεπεράσουμε τα όρια της. Η λογική μας δεν είναι απεριόριστη και ανεξέλεγκτη, κινείται μέσα σε συγκεκριμένες σταθερές πού προσδιορίζουν τα πλαίσια του λογικού και του φυσικού. Όταν, όμως, θέλουμε να πλησιάσουμε γεγονότα πού ξεφεύγουν από τα πλαίσια αυτά και κινούνται στον χώρο του υπέρ - λόγου και του υπέρ - φύσιν, οφείλουμε να εγκαταλείψουμε τις μεθόδους πού μας θέλουν σκλαβωμένους στο πεπερασμένο της ανθρώπινης αδυναμίας, να αφήσουμε στην άκρη το υπερφίαλο θεώρημα της : ανθρώπινης παντοδυναμίας και να ενδυθούμε τον ταπεινό μανδύα  της πίστης, η οποία δεν έχει ανάγκη από αποδείξεις και εκλογίκευση, αλλά κρούει την θύρα μίας μυστικής και συναρπαστικής διάστασης απολύτως συνυφασμένης με το ανθρώπινο πρόσωπο του θρησκευτικού βιώματος.

Στην καρδιά αυτού του βιώματος η Ανάσταση είναι γιορτή, στην οποία καλούνται να συμμετάσχουν ελεύθερα όσοι θέλουν, όσοι δέχονται να γευθούν τους καρπούς του Θεϊκού δώρου της πίστεως, όσοι δε δυσκολεύονται ν' αντιληφθούν ότι «αν δεν υπήρχε ο Χριστός και η Ανάσταση Του, η γη θα ήταν πηγή αμαρτίας, η πίστη και η ελπίδα μας θα ήταν μάταιες, η ανθρώπινη ζωή και αξία δεν θα είχαν καμία σημασία. Με την Ανάσταση Του ο Κύριος άπαντα στην ανάγκη του ανθρώπου για αθανασία. Η ζωή Του γίνεται πηγή ζωής αιωνίου για όλους μας»1. Χριστός Ανέστη!                                                                                           ·

1.       Αρχιμ. Νικόλαος Ιωαννίδης, «Τόλμη», Απρίλιος 2001

Zoiforos.GR

Latest from Zoiforos.GR

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR