Κατὰ τὸν H. von Hentig «Ἡ γενικὴ μόρφωση ἀκόμη καὶ ἐνὸς ἀθέου στὸν κόσμο μας, δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι «γενική», ἐάν, δὲν περιλαμβάνει τὴ θρησκεία». Γιατί αὐτὴ εἶναι μία ἀπὸ τὶς πιὸ βαθιὲς ρίζες τῆς ἀνθρώπινης ὑπόστασης καὶ ἀπὸ τοὺς βασικοὺς παράγοντες ἑνότητος τοῦ ἔθνους.
***
Εἶναι ἀξιοπρόσεκτη στὸ σημεῖο αὐτὸ ἡ ἐπισήμανση ποὺ ἔκανε στὶς ἀρχὲς Νοεμβρίου 1977 ὁ τέως Καγκελάριος τῆς Γερμανίας Helmut Kohl πὼς τὸ θρησκευτικὸ μάθημα ὑπὸ μορφὴν μάλιστα κατηχητικὴν πρέπει νὰ διατηρηθεῖ ὁπωσδήποτε στὰ σχολεῖα τῆς Γερμανίας. Καὶ ὅτι τὸ μάθημα αὐτὸ «δὲν ἀποτελεῖ προνόμιο ποὺ ἔχουν οἱ Ἐκκλησίες στὴ Γερμανία, ἀλλὰ «ἀναγκαίαν κρατικὴν ὑπόθεσιν» (Notwendige aufgabe des staates)».
***
Ὁ καθηγητὴς τῆς Γλωσσολογίας καὶ τέως πρύτανης τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν Γεώργιος Μπαμπινιώτης ἐπισημαίνει ὅτι ἡ ἀνάπτυξη τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης τῶν ὀρθόδοξων μαθητῶν μας, ὅπως τὴν ὁρίζει τὸ Σύνταγμα καὶ οἱ Νόμοι τοῦ Κράτους, δὲν μπορεῖ νὰ ἐπιτευχθεῖ μέσα ἀπὸ ἕνα ἀόριστο θρησκειολογικὸ μάθημα. «Ἂν δὲν κινηθεῖς, λέει, ... μὲ ἀναφορὰ σὲ συγκεκριμένη θρησκεία, δὲν μπορεῖς νὰ ἐπιτύχεις ἀνάπτυξη θρησκευτικῆς συνειδήσεως». Ἕνα ἀόριστο θρησκειολογικὸ μάθημα δὲν μπορεῖ νὰ ἐμπνεύσει ἠθικὴ καὶ πνευματικὴ ζωή. Αὐτὴ εἶναι συνέπεια τῆς πίστης καὶ τῶν δογμάτων, ἀφοῦ ἀνάλογα μὲ τὴν πίστη τοῦ καθορίζει καθένας τὴ ζωή του.
***
Τάδε έφη Χένρυ Κίσινγκερ
«Ο λαός των Γκρεκών είναι αναρχικός και δύσκολος να τιθασευτή. Γι' αυτό πρέπει να τον χτυπήσουμε βαθιά στις πολιτιστικές του ρίζες. Τότε ίσως αναγκασθεί να συμμορφωθεί. Εννοώ να πλήξουμε την γλώσσα του, την θρησκεία του, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε την δυνατότητα του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει, ώστε να μη μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, στην Ανατολική Μεσόγειο και στην Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή την νευραλγική περιοχή στρατηγικής σημασίας για μας".
Τάδε έφη κάποιος πού αγαπάει πολύ την πατρίδα του και μισεί θανάσιμα την δική μας. Τάδε έφη τον Σεπτέμβριο του 1974 ο δρ. Χένρυ Κίσινγκερ ο πανίσχυρος υπουργός τότε των Εξωτερικών των Η.Π.Α.
«The Greek people are anarchic and difficult to tame. For this reason we must strike deep into their cultural roots: Perhaps then "we can force them to conform, I mean, of course, to strike at their language, their religion, their cultural and historical reserves, so that we can neutralize their ability to develop, to distinguish themselves, or to prevail; thereby removing them as an obstacle to our strategically vital plans in the Balkans, the Mediterranean, and the Middle East».
***
«Ξεσηκωθείτε! Οργανωθείτε! Αντισταθείτε!».
***
Για να πλήξουν το γένος μας, πλήττουν την ζωοποιό δύναμή του, τη ρίζα του που είναι η θρησκεία και η αγία παράδοσή μας και για να συμβεί αυτό, πρέπει η εκκλησία να χάσει την αίγλη της και την επιρροή της. Είναι πια πασίγνωστη αυτή η πρακτική και με διαχρονική μάλιστα εφαρμογή.
Παν. Τσαγκάρη
(από το «Γερμανός Καραβαγγέλης – Ο Παπαφλέσσας της Λέσβου»)
***
Ηγέτες, του αναστήματος ενός Καραβαγγέλη, χρειαζόμαστε και σήμερα που να μπορούν να βάλουν τέρμα σε παρόμοια σύγχρονα, διαλυτικά της κοινωνίας φαινόμενα, αποτινάζοντας από πάνω μας την πνευματική νωθρότητα του ωχαδερφισμού, ο οποίος νανουρίζεται από το όραμα μιας «ανοιχτής κοινωνίας» της ανοχής και ανδρώνεται από τις ευκολόπεπτες συγκριτιστικές, ολιστικές και μετα-νεωτερικές θεωρίες του συρμού της Νέας Εποχής που τόσο ταλανίζουν τον άνθρωπο του 21ου αιώνα.
Παν. Τσαγκάρη
(από το «Γερμανός Καραβαγγέλης
– Ο Παπαφλέσσας της Λέσβου»)
***
Μία από τις βασικές διδασκαλίες των Γερόντων είναι ότι: “για να ειπωθεί ένας λόγος χρειάζεται να πληρεί τρία κριτήρια: την αλήθεια, την αγάπη και το όφελος της ψυχής.”
***
«Ώ παίδες Ελλήνων ίτε, ελευθερούτε πατρίδ',
ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη,
θήκας τε προγόνων νυν υπέρ πάντων άγων».
Δηλαδή:
Ώ Ελλήνων παιδιά, εμπρός για την ελευθερία της πατρίδας πολεμάτε, για των παιδιών σας την ελευθερία και των γυναικών σας, για των θεών τα ιερά των πατρικών και των προγόνων σας τους τάφους• νια όλα τώρα είναι ο αγώνας. Η τελευταία και η πρώτη φωνή.
Αισχύλος ατούς «Πέρσες» (402 - 405)
«Αδελφοί, θάρρος, καρτερία και υπομονή.
Ψηλά τις καρδιές. Θα νικήσωμεν και την δοκιμασίαν αυτήν.
Έλληνες• τα μάτια σας στην Ελλάδα με υπερηφάνειαν και αξιοπρέπειαν.
Υπήρξαμεν τίμιος λαός και γενναίοι στρατιώται».
Γ. Α. Βλάχος
«Έλληνες, θάρρος! Δεν ενικηθήκαμεν. Η ελευθερία γρήγορα και πάλιν θα έλθη. Ψηλά τα κεφάλια. Έλληνες, περιφρονήστε τους κατακτητάς. Όχι δάκρυα και λυγμούς. Σταθήτε υπερήφανα, κλεισθήτε όλοι στα σπίτια σας.
Όταν θα μπαίνουν οι βάρβαροι, ούτε ένας δεν πρέπει να βρεθή στους δρόμους. Σφίξτε τις καρδιές σας.
Η Ελλάς δεν πεθαίνει...»
Ραδιοφωνικός Σταθμός Αθηνών 28η Οκτωβρίου 1940
Για μας το «ΟΧΙ» είναι ένας λόγος πολυσήμαντος, μια λέξη που σημαίνει:
ΟΧΙ στην απάνθρωπη βία και τυραννία
ΟΧΙ στη θεοποίηση εγκόσμιων αρχόντων και στα κούφια δικτατορικά τους συνθήματα ΟΧΙ στην περιφρόνηση και καταπάτηση του δικαίου και της ηθικής ΟΧΙ στην άρνηση του Θεού και το χλευασμό της ηθικής του Ευαγγελίου.
Ν. Π. Βασιλειάδης (Για την Ελευθερία)
***
«Ταπεινώθητε οὖν ὑπὸ τὴν κραταιὰν χεῖρα τοῦ Θεοῦ, ἵνα ὑμᾶς ὑψώσῃ ἐν καιρῷ. πᾶσαν τὴν μέριμναν ὑμῶν ἐπιρρίψαντες ἐπ' αὐτόν, ὅτι αὐτῷ μέλει περὶ ὑμῶν, νήψατε, γρηγορήσατε· ὁ ἀντίδικος ὑμῶν διάβολος ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ. ᾧ ἀντίστητε στερεοὶ τῇ πίστει, εἰδότες τὰ αὐτὰ τῶν παθημάτων τῇ ἐν κόσμῳ ὑμῶν ἀδελφότητι ἐπιτελεῖσθαι.
῾Ο δὲ Θεὸς πάσης χάριτος,ὁ καλέσας ὑμᾶς εἰς τὴν αἰώνιον αὐτοῦ δόξαν ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ ὀλίγον παθόντας, αὐτὸς καταρτίσει ὑμᾶς, στηρίξει, σθενώσει, θεμελιώσει· αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν».
(Α΄ Πετρ. 5, 6-11)
«Ταπεινῶστε, λοιπόν, τοὺς ἑαυτούς σας κάτω ἀπὸ τὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ σᾶς ἐξυψώσει τὴν ὥρα τῆς κρίσεως. Ἀφῆστε ὅλες σας τὶς φροντίδες σ' αὐτόν, γιατί αὐτὸς φροντίζει γιὰ σᾶς. Νὰ εἶστε νηφάλιοι κι ἄγρυπνοι. Ὁ ἀντίπαλός σας ὁ διάβολος περιφέρεται σὰν τὸ λιοντάρι ποὺ βρυχᾶται, ζητώντας κάποιον νὰ καταβροχθίσει. Ἀντισταθεῖτε σ' αὐτόν, μένοντας ἀκλόνητοι στὴν πίστη σας. Νὰ ξέρετε πὼς τὶς ἴδιες δοκιμασίες ὑπομένουν κι οἱ ἀδερφοί σας χριστιανοὶ σ' ὁλόκληρο τὸν κόσμο.
Ὁ Θεὸς ὅμως, ὁ ὁποῖος σας μοιράζει τὰ κάθε λογὴς χαρίσματα καὶ σᾶς καλεῖ νὰ πάρετε μέρος στὴν παντοτινὴ δόξα τοῦ διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, μετὰ τὴν παροδική σας δοκιμασία θὰ σᾶς ἀποκαταστήσει καὶ θὰ σᾶς δυναμώσει πνευματικά, θὰ σᾶς στηρίξει καὶ θὰ σᾶς στεριώσει πάνω σὲ σωστὴ βάση. Σ' αὐτὸν ἀνήκει ἡ δόξα καὶ ἡ δύναμη παντοτινά. Ἀμήν».
***
«Ὁ πανάγαθος Θεός τόν Σταυρόν μᾶς ἐχάρισεν...»
Ὁ πανάγαθος Θεός τόν Σταυρόν μᾶς ἐχάρισεν. Μέ τόν Σταυρόν νά εὐλογοῦμεν καί τά Ἄχραντα Μυστήρια, μέ τόν Σταυρόν νά ἀνοίγωμεν καί τόν Παράδεισον, μέ τόν Σταυρόν νά κατακαίωμεν καί τούς δαίμονας, Πρῶτα ὅμωςκαί ἐμεῖς νά ἔχωμεν τό χέρι μας καθαρόν ἀπό ἁμαρτίες καί ἀμόλυντο. Καί τότε, ὡσάν κάνωμεν τόν σταυρόν, κατα καίεται ὁ διάβολος καί φεύγει. Εἰδέ καί εἴμασθε μεμολυσμένοι μέ ἁμαρτίες, δέν πιάνεται ὁ σταυρός ὁπού κάνομεν. Ὅθεν ἀδελφοί μου, ἤ τρῶτε ἤ πίνετε κρασί ἤ νερόν ἤ περιπατεῖτε ἤ δουλεύετε νά μή σᾶς λείπει αὐτός ὁ λόγος ἀπό τό στόμα σας καί ὁ σταυρός ἀπό τό χέρι σας. Καί ἄν ἠμπορῆτε τό ἡμερόνυκτο νά κάμετε καί πενῆντα καί ἑκατό κομποσχοίνια, καλόν καί ἅγιον εἶναι ἔργον. Καί νά προσεύχεσθε πάντο τε τήν αὐγήν καί τό βράδυ καί μάλιστα τό μεσονύκτιον ὅλον ὁπού εἶναι ἡσυχία.
Ἀκούσατε, Χριστιανοί μου, πῶς πρέπει νά γίνεται ὁ σταυρός καί τί σημαίνει. Μᾶς λέγει τό ἅγιον Εὐαγγέλιον πώς ἡ ἁγία Τριάς, ὁ Θεός, δοξάζεται εἰς τόν οὐρανόν περισσό τερον ἀπό τούς Ἀγγέλους. Τί πρέπει νά κάμης καί ἐσύ; Σμίγεις τά τρία σου δάκτυλα μέ τό δεξιόν τό χέρι σου καί μήν ἠμπορώντας νά ἀνεβῆς εἰς τόν οὐρανόν νά προσκυνήσης, βά νεις τό χέρι σου εἰς τό κεφάλι σου, διατί τό κεφάλι σου εἶναι στρογγυλό καί φανερώνει τόν οὐρανόν καί λέγεις μέ τό στόμα: Καθώς ἐσεῖς οἱ Ἄγγελοι δοξάζετε τήν ἁγίαν Τριάδα εἰς τόν οὐρανόν ἔτσι καί ἐγώ ὡς δοῦλος ἀνάξιος δοξάζω καί προσκυνῶ τήν ἁγίαν Τριάδα. Καί καθώς αὐτά εἶναι τρία, εἶναι ξεχωριστά εἶναι καί μαζί, ἔτσι εἶναι καί ἡ ἁγία Τριάς, ὁ Θεός, τρία πρόσωπα καί Ἕνας μόνος Θεός.
Κατεβάζεις τό χέρι σου ἀπό τό κεφάλι σου καί τό βάνεις εἰς τήν κοιλίαν σου καί λέγεις: Σέ προσκυνῶ καί σέ λατρεύω, Κύριέ μου, ὅτι κατεδέχθης καί ἐσαρκώθης εἰς τήν κοιλίαν τῆς Θεοτόκου διά τάς ἁμαρτίας μας.
Τό βάζεις πάλιν εἰς τόν δεξιόν σου ὦμον καί λέγεις: Σέ παρακαλῶ, νά μέ συγχωρήσης καί νά μέ βάλης εἰς τά δεξιά Σου μέ τούς δικαίους.
Βάνοντάς το πάλιν εἰς τόν ἀριστερόν ὦμον λέγεις: Σέ παρακαλῶ, Κύριέ μου, μή μέ βάλης εἰς τά ἀριστερά μέ τούς ἁμαρτωλούς.
Ἔπειτα κύπτοντας κάτω εἰς τήν γῆν: Σέ δοξάζω, Θεέ μου, Σέ προσκυνῶ καί Σέ λα τρεύω, ὅτι, καθώς ἐβάλθηκες εἰς τόν τάφον, ἔτσι θά βαλθῶ καί ἐγώ. Καί ὅταν σηκώνεσαι ὀρθός, φανερώνεις τήν Ἀνάστασιν καί λέγεις: Σέ δοξάζω, Κύριέ μου, Σέ προσκυνῶ καί Σέ λατρεύω, πώς ἀναστήθηκες, ἀπό τούς νε κρούς διά νά μᾶς χαρίσης τήν ζωήν τήν αἰώνιον. Αὐτό σημαίνει ὁ πανάγιος Σταυρός.
Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ
***
Η ευχή του Ιησού
«Ο Θεός μας έδωκε το στόμα μας να δοξάζωμεν τον Κύριόν μας, να λέγωμεν το "Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ και Λόγε
του Θεού του ζώντος, δια της Θεοτόκου και πάντων των Αγίων έλεησον με τον αμαρτωλόν και ανάξιον δούλον σου".
Μέσα εις το "Κύριε Ίησού Χριστέ" θεωρείται η Αγία Τριας, ο Θεός, η ενσαρκος οικονομία του Χρίστου μας, η Δέσποινά μας η Θεοτόκος και πάντες οι Άγιοι. Όθεν, αδελφοί μου, ή τρώγομεν ή πίνομεν ή δουλεύομεν, να μη μας λείπη αυτός ο λόγος, η ευχή "Κύριε Ιησού Χριστέ, έλεησόν με" από το στόμα μας και ο σταυρός• και καλόν
και άγιον είναι να προσευχόμεθα πάντοτε το πρωΐ, το βράδυ και τα μεσάνυχτα».
Από τη γ' διδαχή του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού
***
Προσευχή
Βοήθησέ με, Κύριε
Την ώρα του πάθους, γιατί σκοτίζεται ο νους μου.
Την ώρα του πειρασμού, γιατί παραλύει τη θέλησή μου.
Την ώρα του πόνου, γιατί κατακαίονται τα σωθικά μου.
Την ώρα του ενθουσιασμού, γιατί δεν ελέγχω τις απόψεις μου.
Την ώρα της απελπισίας, γιατί νομίζω πως χάνεται το παν.
Την ώρα του θυμού, γιατί δεν ξέρω τι κάνω.
Την ώρα τις αδυναμίας, γιατί μπορώ να πουληθώ και στο διάβολο.
Την ώρα του φόβου, γιατί τα έχω χαμένα.
Την ώρα της χαράς, γιατί μπορεί να μην αντέξω στο βάρος της.
Την ώρα της αγάπης, για να είναι γνήσια.
Γίνε, Κύριε, φωτισμός μου και αντιλήπτωρ μου στις μεγάλες,
τις μοναδικές ώρες της ζωής μου.
***
«Δεῦτε ἀγαλλιασώμεθα τῷ Κυρίῳ…»
Ἀγαπητοί μας ἀδελφοί,
Ἑορτάζουμε τή Γέννηση τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, γιατί μᾶς ἔλυσε ἀπό τά δεσμά τῆς φθαρτῆς γέννησης.
Σκύβουμε ταπεινα μπροστα στήν ἐλάχιστη Βηθλεέμ, πού μᾶς ἐπανέφερε στόν Παράδεισο.
Προσκυνοῦμε τή φάτνη, γιατί ὄντας ἄλογοι μᾶς ἔθρεψε μέ τόν Λόγο.
Δοξάζουμε μέ τούς ποιμένες, ὑμνοῦμε μέ τούς ἀγγέλους, χορεύουμε μέ τούς Ἀρχαγγέλους.
Λατρεύουμε τό Θεῖο Βρέφος, γιατί μέ τη γέννησή του συντελέσθηκε καθώς λέγει ὁ Ἅγ. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος
«ἡ ἐμή τελείωσις καί ἀνάπλασις, καί πρός τόν πρῶτον Ἀδάμ ἐπάνοδος».
Εὐχόμαστε, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, νά στρέψουμε τόν νοῦν καί τήν καρδιά ὄχι μόνον τίς ἅγιες αὐτές ἡμέρες τῶν ἑορτῶν, ἀλλά καθ΄ ὅλην τή διάρκεια τῆς νέας χρονιάς, σ΄ αὐτήν τήν ἐν Κυρίῳ ὑπαρξιακή τελείωση καί ἀνάπλαση...