από το βιβλίο «Το κήρυγμα του θείου λόγου»,
τομ. Β΄και Γ΄ Εκδόσεις Ι. Ν. Αγίου Ανδρέα Πατρών,
Πάτραι 2004
Αγίου Δημητρίου(α)
Μυροβλήτης ο άγιος Δημήτριος. Από τον τάφον του ανέβλυσε μύρον. Όχι απλή ευωδία, αλλά ροή ευώδους υγρού, πηγάζουσα εκ του τάφου και διαρρέουσα εις τον ναόν του Αγίου εν Θεσσαλονίκη.
Ιστορείται δ' ότι με άλειψιν δια του μύρου τούτου ιάθη ο έπαρχος του Ιλλυρικού Λεόντιος. Προηγουμένως δε είχον πραγματοποίηση άλλαι θαυμασταί θεραπείαι δια χρίσεως με το αίμα του Αγίου, από τον δούλον καί μαθητήν του Λούπον (από το επανωφόριον και το δακτυλίδιον του
Αγιου). Και επηκολούθησε νέα σειρά θαυμάτων δια του μύρου. (Ο Λούπος συνελήφθη, λόγω της φήμης των θαυμάτων και έφονεύθη.). Τρεις οι πρώτοι αλλεπάλληλοι μάρτυρες, μαζί με τον Νέστορα. Εφεξής δε ήσαν πολλά και αμέτρητα τα πλήθη των μαρτύρων και των αγίων εν γένει. Και αναρίθμητα θαύματα εποίησε δι' αυτών ο θαυμαστός εν τοις αγίοις αυτού Κύριος.
Μυροβλύται πάντως είναι ολίγοι εκ των αγίων -όπως σπάνια είναι και τα ευωδέστατα και άφθαρτα λείψανα αγίων διακηρύσσοντα ότι "τοις αγίοις τοις εν τη γη αυτού εθαυμάστωσεν ο Κύριος".
Τα έκτακτα ταύτα φαινόμενα - το μύρον και τα άφθαρτα σκηνώματα των αγίων - αποτελούν εξαίρετους ενδείξεις της θείας χάριτος. Και τρανήν μαρτυρίαν ότι εις τας επί μέρους αυτάς περιπτώσεις "ηγίασε το σκήνωμα αυτού ο ύψιστος" (Ψαλ. 45).
Βεβαιώνει ο λόγος του θεού ότι "υμείς έστε ναός Θεού ζώντος... ότι ενοικήσω εν αυτοίς...". Αυτήν δε την πραγματικότητα της ενοικήσεως της χάριτος του Θεού πλουσίως εις τους εκλεκτούς Του ευδοκεί και εμφανίζει ενίοτε απτήν με τα τοιαύτα αισθητά δείγματα, ο Θεός, ώστε να μη μπορή να λεχθή ότι "αφήκεν εαυτόν αμάρτυρον". Αλλά να δίδωνται και εντυπωσιακά μηνύματα και κλήσεις εις την πίστιν και την ευσέβειαν. Πρόκειται πάντως περί εκτάκτων περιπτώσεων.
- Γενική όμως είναι η κλήσις Του Κυρίου προς κάθε χριστιανόν να αναδίδη μύρον πνευματικόν "εις οσμήν ευωδίας πνευματικής"...
Όταν η αδελφή του Λαζάρου Μαρία, "λαβούσα λίτραν μύρα..." ήλειψε (του Κυρίου) τους πόδας (Ίω. '.β' 3) "επληρώθη η οικία εκ της οσμής του μύρου", "όχι δε ολιγώτερον ευωδίαζεν αυτή αύτη η πράξις της Μαρίας. Και όλη η ευγνώμων ψυχή και καρδιά Της.
Λέγει πάλιν ο λόγος του Θεού ότι η όλη ύπαρξις και ζωή μας πρέπει να ευωδιάζη. "Χρίστου ευωδία εσμέν τω Θεώ εν τοις σωζόμενοις και εν τοις απολυμένοις, εις μεν οσμή θανάτου εις θάνατον, εις δε οσμή ζωής εις ζωήν" (Β' Κορ. β' 15-16).
Εις τους θεληματικώς εμμένοντας εις το κακόν ακλουθεί έλεγχος και καταδίκη έπεται και εις τας επιδεκτικάς ψυχάς ευλογία και χάρις Θεού αλλά και ωφέλιμος και σωτήριος παραδειγματισμός και ενίσχυσις εις το περιβάλλον.
Η κοινωνία, απειλούμενη εκ της ηθικής σήψεως και δυσωδίας, έχει ανάγκην εξυγιάνσεως.
Αγίου Δημητρίου(β)
"Ουδείς στρατευόμενος εμπλέκεται ταις του βίου πραγματείαις, ίνα τω στρατολόγησαντι αρέσει"
Στρατιωτικός-άγιος, ο μεγαλομάρτυς Δημήτριος. Οι στρατιωτικοί δεν "εμπλέκονται" εις αλλότρια έργα. Και τούτο "ίνα τω στρατολογήσαντι αρέσωση" πού σημαίνει να είναι απερίσπαστοι, δια να ανταποκρίνονται πλήρως εις τα στρατιωτικά των καθήκοντα, έκαστος ως "καλός στρατιώτης".
Ο άγιος Δημήτριος δεν εθεώρησεν ότι δεσμεύεται η κωλύεται να έχη και άλλην δράσιν, "ίνα ο λόγος του Θεού τρέχη και δοξάζεται". Και ανέπτυξε μεγάλην δραστηριότητα, ιδίως μεταξύ των νέων, δια να τους οδήγηση εις την εις Χριστόν πίστιν και ζωήν.
Δεν του το συνεχώρησεν ο σκληρός χριστιανομάχος αυτοκράτωρ Διοκλητιανός. Τον εφυλάκισε. Τον εξεβίαζε δια των οργάνων του ν' άρνηση τον Χριστόν. Και εν τέλει, ως αμετακίνητον από της πίστεως Χρίστου, τον εθανάτωσε "λογχευθέντα την πλευράν"...
Η τοιαύτη στάσις και δράσις του Δημητρίου και η "άχρι θανάτου" εμμονή του εις την μετ' ενθέου ζήλου προσίλωσιν εις Χριστόν απέδειξεν ότι ήτο "καλός στρατιώτης Ιησού Χρίστου" διατεθειμένος να "κακοπαθήση" δια την δόξαν του Χριστού. Κατενόει ότι "ήμιν εχαρίσθη το υπέρ Χριστού, ου μόνον το εις αυτόν πιστεύειν, αλλά και το υπέρ αυτού πάσχειν" (Φιλ. α' 29).
Είχε την κατανόησιν ότι η Εκκλησία του Χριστού είναι "στρατευόμενη" εντός του κόσμου. Και συγκροτεί "την καλήν στρατείαν" -με άξια και επίλεκτα στελέχη- δια να εγκαθίδρυση και εκταθή η βασιλεία του Θεού επί της γης.
Το κακόν και οι κακοί στρατεύονται δι' άλλους λόγους. Και δραστηριοποιούνται με την προσπάθειαν "ποιήσαι ένα προσήλυτον, και όταν γένηται ποιούσιν αυτόν υιόν γεέννης διπλότερον".
Ο "άρχων του κόσμου τούτου", ο διάβολος, έχει την στρατιάν του. Πώς να υστέρηση εν τούτω η Εκκλησία του Χριστού; Και από πολλούς λατρεύεται ο Σατανάς ως "Θεός του αιώνος τούτου". Οι θύοντες εις αυτόν αγωνίζονται με πολλάς μεθοδείας, "του αποσπάν τους μαθητάς οπίσω αυτών'.
Ο άγιος Δημήτριος συνέβαλεν εξαιρέτως εις τα έργα της βασιλείας του Θεού...
Η καθημερινή προσευχή μας "ελθέτω η βασιλεία σου' γεννηθήτω το θέλημα σου ως εν ούρανω και επί της γης" δέον να συνοδεύεται από έμπρακτον συνέργειαν - γονέων, διδασκάλων, κοινοτικών συντελεστών- "Όπως ίδωσιν ημών τα καλά έργα και δοξάζωσι τον πατέρα ημών τον εν τοις ουρανοίς”.
