Ζωηφόρος

Ενθρονιστήριος Λόγος - Μητροπολίτου Νικοπόλεως Μελετίου

ΕΝΘΡΟΝΙΣΤΗΡΙΟΣ ΛΟΓΟΣ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ  

Πρέβεζα, 28-3-1980

Από το βιβλίο του Μητροπολίτου Νικοπόλεως Μελετίου  

 «Λογισμοί και απολογισμοί», Εκδόσεις Ακρίτα, 2007.

 

Σεβασμιώτατοι ιεράρχες.

Ευλαβέστατοι πρεσβύτεροι και διάκονοι της Εκκλησίας.

Αξιότιμοι και εντιμότατοι άρχοντες:

Κύριε Νομάρχη, κ. Συνταγματάρχη, κ. Δήμαρχε Πρεβέζης,

αξιότιμοι κ. εκπρόσωποι των λοιπών πολιτικών και

δικαστικών αρχών.

Ευλογημένε λαέ του Κυρίου.

Αισθάνομαι πολύ μικρός μπροστά στο μέγεθος και το βά­ρος των ευθυνών πού με τη χειροτονία και την ψήφο της Ιε­ραρχίας έβαλε στους αδύνατους ώμους μου ο Μέγας Αρχιερέας μας Ιησούς Χριστός, «ο ων επί πάντων Θεός ευλογητός εΐη στους αιώνας. Αμήν».

«Καθώς απέσταλκέ με ο Πατήρ καγώ πέμπω υμάς».

Αποστολή του Χρίστου ήταν να σώσει τον κόσμο. Όχι να τον κρίνει. Να τον σώσει. Αποστολή του απεσταλμένου του Χριστού, του αρχιερέα, είναι η ίδια η αποστολή του Χριστού.

«Καθώς απέσταλκέ με ο Πατήρ καγώ πέμπω υμάς».

Αλλά πόσο μεγάλη η διαφορά! Τι δυσθεώρητο και για τους αγγέλους ακόμη το ύψος της αποστολής! Και τι άβυσ­σος αθλιότητας εμείς! Συνειδητοποιώ πιο πολύ τη μικρότη­τα μου, φέρνοντας στο νου μου τα προβλήματα, πού αντιμε­τωπίζει η Εκκλησία μας στο σύνολο της, και ιδιαίτερα η τοπική Εκκλησία, την οποία καλούμαι να ποιμάνω. Πώς; Στο όνομα του Χριστού. Με πρότυπο τον Χριστό. Μιμούμενος τον Χριστό.

Ο Κύριος είπε: «άρατε τον ζυγόν μου έφ' υμάς και μάθετε άπ' εμού, ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία και ευρήσετε ανάπαυσιν ταις ψυχαίς υμών». Και ο αρχιερέας είναι άγγε­λος του Θεού. Κήρυξ της ειρήνης. Και όποιος ακούει τα λό­για του και μιμείται τα καλά του έργα, ευρίσκει ανάπαυση.

Κάποτε, ενώ ο Κύριος μας εκοιμόταν στο καράβι, οι άγι­οι απόστολοι Τον εξύπνησαν κατατρομαγμένοι από την άγρια φουρτούνα πού είχε ξεσπάσει με τα λόγια: «Επιστάτα, σώσον ημάς, απολλύμεθα». Και τότε ο Κύριος εσηκώθη και «επετίμησε τοις ανέμοις και τη θαλάσση». Και έγινε γα­λήνη. Και ο αρχιερεύς, και ο κάθε κληρικός, πρέπει να είναι άγγελος ειρήνης, πηγή γαλήνης για τις ταραγμένες από την οποιαδήποτε αιτία ψυχές.

Και για να είναι, πρέπει, όχι να ζητάει τιμές, αλλά να μι­μείται τον Χριστό, «ός λοιδορούμενος ουκ αντελοιδόρει και πάσχων ουκ ηπείλει».

Και να είναι πάντοτε πρόθυμος, να λέγει από τα βάθη της καρδιάς του το «τοις μισούσι και αδικούσιν ημάς συγχώρη­σαν, Κύριε· και δός αυτοίς το πλούσιόν σου έλεος και την Βασιλείαν Σου».

Αλλά για την αποστολή του κληρικού αυτό είναι λίγο.

Του Κυρίου μας Ιησού Χριστού η κύρια αποστολή ήταν να δώσει την ψυχή Του, ολόκληρο τον εαυτό Του, λύτρο υπέρ του κόσμου. Και προς την κατεύθυνση αυτή «μυσταγωγών» τους μαθητές Του ο Κύριος, τους εδίδασκε λέγων: «Ώ φίλοι, οράτε. Μηδείς υμάς χωρίση μου λόγος· ει γαρ και πάσχω, αλλ' υπέρ του κόσμου. Ει ουν υμείς φίλοι μου εστέ, εμέ μιμείσθε».

Ο Χριστός για τη σωτηρία μας ανέβη στον Σταυρό· και κατέβη στον άδη· από τα χέρια εκείνων πού ευεργετούσε και ευλογούσε.

Γιατί;

Για να τους σώσει από την καταδυναστεία του διαβόλου και τη θεμελίωση της ζωής τους επάνω στο ψέμα και στην πλάνη· για να τους κάμει να γίνουν ρεαλιστές και να προσγειωθούν στην πραγματικότητα.

Και ο αληθινός μιμητής του Χριστού, έστω και αν λιθο­βολείται και σταυρώνεται, κηρύσσει πάντοτε την αλήθεια· γιατί μόνο η αλήθεια ελευθερώνει. «Γνώσεσθε την αλήθειαν, και η ΑΛΗΘΕΙΑ ελευθερώσει υμάς».

Ο αρχιερέας κάθεται στον τόπο του Χριστού. Θρόνος του και δόξα του είναι ο Σταυρός. Χαρά του και αγαλλίαμά του ο διωγμός και ο ονειδισμός των ανθρώπων του κόσμου τούτου, του χωρισμένου από τον Θεό... Ανάπαυση του, δύναμη του και παρηγοριά του, η αγάπη και η αφοσίωση των ευ­σεβών.

Γη αγία, και γη αγίων πού διέλαμψαν στο νοητό της Εκκλησίας στερέωμα, είναι η Μητρόπολις Νικοπόλεως και Πρεβέζης. Ήταν. Και είναι. Άλλα πρέπει και να μείνει. Και να προκόψει σε αγιασμό. Να αυξηθεί. Να καρποφορήσει· ει δυνατόν εκατονταπλασίως.

Αυτό πρέπει να είναι ο στόχος μας. Γιατί αυτό ζητεί ο Χριστός. «Εν τούτω εέδοξάσθη ο Πατήρ μου», είπε, «ίνα υμείς υπάγητε και καρπόν πολύν φέρητε, και ο καρπός υμών μείνη».

Ακούσατε τι είπε; Καρπόν πολύν θέλει· όσο πιο πολύ, τόσο πιο καλά.

Ας ανασκουμπωθούμε, λοιπόν. Χρειάζεται δουλειά. Α­γώνας. Μάχη. Πόλεμος. Σκληρός πόλεμος, ανελέητος. Για τον εαυτό μας ανελέητος. Όχι για τους άλλους.

Εγώ, σαν υπεύθυνος πατέρας και καθοδηγητής σας, σας καλώ σ' έναν ξεσηκωμό. Ένδοξο ξεσηκωμό. Ξεσηκωμό Χριστού. Για το καλό όλων. Για το κακό κανενός.

«Στώμεν καλώς. Στώμεν μετά φόβου Θεού», φώναξε κά­ποτε ο αρχάγγελος Μιχαήλ στους σαλευόμενους αγγέλους. Και οι άγιοι άγγελοι συσπειρώθηκαν γύρω του, και ενίκησαν τις δυνάμεις του σκότους, για το καλό όλων.

Και εμείς οι φιλόχριστοι και χριστώνυμοι, συσπειρωμέ­νοι και ενωμένοι σε μία καρδιά, μία ψυχή, μία γνώμη, μία διάνοια, μία θέληση, μία ενέργεια ας αγωνισθούμε για τη δό­ξα του Θεού και τη σωτηρία του λαού Του.

Αυτό είναι το έργο μου. Αυτό και τίποτε άλλο.

Γιατί είμαι δούλος Χριστού. Και τίποτε άλλο.

Είμαι Ιερεύς. Και τίποτε άλλο. Ούτε λιγότερο. Ούτε πε­ρισσότερο. Ούτε πιο πάνω. Ούτε πιο κάτω. Ούτε πιο δεξιά. Ούτε πιο αριστερά. Ούτε πιο μπροστά. Ούτε πιο πίσω.

Είμαι ιερέας. Και τίποτε άλλο.

Εργάτης της Βασιλείας του Θεού.

Και σαν ιερέας, δούλος Χριστού, σας χαιρετίζω όλους με τον χαιρετισμό του Χριστού, πού είναι η πιο μεγάλη ευλογία.

Ειρήνη υμίν. Ειρήνη πάσι. Και εύχομαι ο χαιρετισμός μου αυτός, η ευλογία μου αυτή, να σας εύρει όλους σας υιούς ειρήνης· και να αναπαυθεί μια για πάντα σε σας και σε όλους τους αγαπητούς σας, σε ολόκληρα τα σπίτια σας· και να σας οδηγήσει όλους στην επίγνωση της δόξης και της Βα­σιλείας του Θεού, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν.

Ειρήνη υμίν. Ειρήνη πάσι.

 

 

 

 

 

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel