από το περιοδικό «ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ»
Έκδοση του Παγκύπριου Συλλόγου Ορθοδόξου Παραδόσεως «Οι φίλοι του Αγίου Όρους», τεύχος 89, Φθινόπωρο 2009
Είναι εντυπωσιακή η πνευματική πρόοδος στη Μητρόπολη Νικοπόλεως. Τί παρέλαβε ο Σεβασμιότατος κ. Μελέτιος (Καλαμαράς) όταν πήγε στην Πρέβεζα; Ερείπια και αποκαΐδια. Ποια είναι η σημερινή κατάσταση; Αξιοζήλευτη από κάθε άποψη. Ανδρώες και γυναικείες μονές ανθούν, εξομολόγοι, ιεροκήρυκες και κατηχητές οργώνουν την Πρέβεζα και τις κοινότητες της, ωραίες εκδόσεις βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Πάνω από όλα επικρατεί στη συνείδηση των πιστών η αίσθηση ότι η Εκκλησία είναι Μητέρα του ποιμνίου της και ο Σεβασμιότατος ο καλός ποιμένας.
«ΛΕΙΤΟΥΡΠΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ» ΚΑΙ ΑΝΘΗΣΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ
Πώς έγινε αυτό το θαύμα; Ο Σεβασμιότατος Νικοπόλεως, ως γνωστόν, είναι συγγραφέας σπουδαίων βιβλίων, πολύγλωσσος και κάτοχος διδακτορικού θεολογίας. Όλοι όμως συμφωνούν ότι δεν οφείλεται στη μόρφωση του η κατά Θεόν προκοπή της Μητροπόλεως του! Τότε πού οφείλεται; Άραγε εισήγαγε τετραφωνίες στη λατρεία; Μήπως μεταγλώττισε τη θεία Λειτουργία; Αντικατέστησε τους Ψαλμούς του Δαβίδ με άλλους πού μιλούν στη σύγχρονη και όχι την αγροτική κοινωνία; Μήπως εισήγαγε το ενοριακό τυπικό απεμπολώντας το μοναστηριακό τυπικό πού θέλουν να διατηρούν σε ισχύ οι αναχρονιστικοί, αιρετικοφάγοι, ορθοδοξολόγοι, «Βυζαντινολιγούρηδες»; Τίποτε από όλα αυτά. Τον Σεβασμιότατο κ. Μελέτιο ακολούθησαν δεκάδες ενάρετοι και μορφωμένοι πατέρες, επειδή διέκριναν ότι είναι γνήσιος γόνος της ρωμαλέας ασκητικής παράδοσης του Ηλία Πανουγαλάκη, του π. Ιωήλ Γιαννακόπουλου και των άλλων ασκητικών προπυργίων της Μεσσηνίας. Τον ακολούθησαν επειδή τους ωφελούσε ακόμη και η θέα του προσώπου του. Τον ακολούθησαν επειδή διέκριναν την ευαγγελική γνησιότητα της όλης παρουσίας του. Το θαύμα πού ζει τις τελευταίες δεκαετίες η Μητρόπολη Νικοπόλεως συντελέσθηκε όπως συντελούνται ΠΑΝΤΟΤΕ αυτής της φύσεως τα θαύματα. Ένας άνθρωπος κάνει κατά Θεόν προκοπή και αυτό εμπνέει πολλούς άλλους να αγωνιστούν. Τον πλαισιώνουν στη διακονία του και η ευλογία του θεού αποδίδει «εις καρπόν εκατονταπλασίονα».
ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΚΗΡΥΓΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΟΤΑΤΟΥ
Όταν πριν τριάντα περίπου χρόνια τον προσκαλέσαμε να μιλήσει σε διάφορες πόλεις της Κύπρου, σε μια υπέροχη ομιλία του στη Λάρνακα, ένας κληρικός πού καθόταν δίπλα μου έσκυψε στο αυτί και μου ψιθύρισε: «Ο Θεός να σας έχει καλά πού φέρατε αυτόν τον άγιο άνθρωπο να τον ακούσουμε»! Και τί είπε σε εκείνη την ομιλία; Καταρχήν άρχιζε κάθε πρόταση με την έκφραση «Οι Άγιοι Πατέρες». Και το περιεχόμενο της ομιλίας; «Στήκετε και κρατείτε τας παραδόσεις»! «Μόνον οι Άγιοι είναι οι φωτιστές του λαού μας και η μόνη ιεραποστολική σχολή της Ορθοδοξίας είναι ο ασκητισμός»! Μήπως ηχούν γνωστά τα λόγια στα αυτιά του αναγνώστη; Σωστά! θεολογία του Πόποβιτς! Για να ακριβολογούμε θεολογία της Εκκλησίας πού εξέφρασε ο Ιουστίνος Πόποβιτς και ο Μητροπολίτης Νικοπόλεως. Ο Σεβασμιότατος έχει το δικό του τρόπο να εκφράζει την πίστη της Εκκλησίας. Θυμάμαι χαρακτηριστικά να λέγει: «Αν κάποιος πει στους πιστούς: «Μη νηστεύετε. Δεν χρειάζεται η νηστεία!» ο κόσμος θα πει: «Αυτός καλά μας τα λέγει αλλά τελικά δεν μας τα λέγει καλά». Υπονοώντας φυσικά ότι τα λόγια των μοντέρνων και μη αιρετικοφάγων κληρικών πού επιζητούν νεωτερισμούς στην Εκκλησία ακούονται καταρχήν ευχάριστα επειδή απογυμνώνουν την αλήθεια του Χριστού από το ΑΣΚΗΤΙΚΟ - ΜΑΡΤΥΡΙΚΟ της περιεχόμενο. Σε τελευταία, όμως, ανάλυση είναι άσχετα με την πίστη, τη ζωή και την παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Γι' αυτό δεν πείθουν ακόμη και τους κοσμικούς ανθρώπους.
ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ = ΤΑΦΟΠΕΤΡΑ «ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΟΥ ΒΑΡΛΑΑΜΙΤΙΣΜΟΥ»
Αν έπρεπε να παραθέσω το πιο συντριπτικό επιχείρημα εναντίον της «λειτουργικής αναγέννησης» θα παρακαλούσα τους «Λατρευτικούς Βαρλααμίτες» να επισκεφθούν τη Μητρόπολη Νικοπόλεως. Εκεί θα διαπίστωναν ότι με τα «Βυζαντινολιγούρικα», όπως τα αποκαλεί ο π. Βασίλειος Θερμός, ο Σεβασμιότατος τα κατάφερε «μια χαρά και μια τρομάρα»! Γιατί να σπεύσουμε, λοιπόν, να κάνουμε πειράματα για να δούμε τί θα συμβεί με την «λειτουργική αναγέννηση»; Άσε πού το πείραμα έγινε! Απέρριψαν οι πιστοί το «πιλοτικό πρόγραμμα» του αείμνηστου Χριστόδουλου! Εξέμεσαν στο βόθυνο των αιρέσεων το «Λατρευτικό Βαρλααμιτισμό»! Ποια ωφέλεια επομένως θα προκύψει αν εγκαταλείψουμε την πεπατημένη οδό των Αγίων για να ακολουθήσουμε τις ατραπούς της θεολογίας των Εξαρχείων πού όζει από κεφαλής έως πατούσας «Βαρλααμιτισμό» και Προτεσταντισμό;
Δεν είναι πολύ πιο φρόνιμο να ακολουθήσουμε την οδό πού μας δίδαξε στην πράξη η Μητρόπολη Νικοπόλεως και να αφήσουμε κατά μέρος τις «λειτουργικές αναγεννήσεις» στους Προτεστάντες και στους Παπικούς, από τους οποίους άλλωστε και προήλθαν;
