Έκδοση του Παγκύπριου Συλλόγου Ορθοδόξου Παραδόσεως «Οι φίλοι του Αγίου Όρους», τεύχος 89, Φθινόπωρο 2009
Πριν είκοσι περίπου χρόνια οι Μορμόνοι πρωτόκαναν την εμφάνιση τους στην Κύπρο. Γύριζαν από σπίτι σε σπίτι, όπως τους Ιεχωβίτες, για να προσηλυτίσουν πιστούς. Ανησύχησα και τους πλησίασα για να μάθω τις δοξασίες, τις μεθόδους πού υιοθετούν για να προσηλυτίσουν οπαδούς και για να διαπιστώσω την απήχηση πού είχαν. Με πληροφόρησαν ότι δεν αντιμετώπιζαν εχθρότητα από τους ανθρώπους πού πλησίαζαν. Τους δέχονταν με ευγένεια και ήταν πρόθυμοι να συζητήσουν μαζί τους. Τους έκανε μάλιστα εντύπωση επειδή, στις πλείστες περιπτώσεις, οι συνομιλητές τους ήταν άνθρωποι κάποιας παιδείας, πού μπορούσαν άνετα να συζητήσουν μαζί τους στα Αγγλικά. Ταυτόχρονα, όμως, οι εΥπαίδευτοι, κατά τα άλλα, συνομιλητές τους, ήταν τρομερά Αστοιχείωτοι σε θέματα θεολογίας. Αγνοούσαν τα πιο βασικά θέματα πίστεως. Τους ρώτησα, λοιπόν, αν αυτό διευκόλυνε την προσηλυτιστική τους προσπάθεια. Προς άφατη μου αγαλλίαση μου απάντησαν ότι Η επιτυχία τους ήταν σχεδόν μηδενική. (Αναφέρομαι στην τότε κατάσταση. Δεν ξέρω αν μετεβλήθησαν έκτοτε τα δεδομένα).
ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΥΝ ΖΗΜΙΑ ΟΙ ΑΓΙΟΙ
Μου είπαν χαρακτηριστικά: «Αυτοί οι Άγιοι μας κάνουν μεγάλη ζημιά. Οι Κύπριοι όταν ζοριστούν στα θεολογικά το ρίχνουν στα θαύματα και στους Αγίους. Μας λένε: «Πώς δεν είναι αληθινή Η πίστη μας; η γυναίκα μου δεν έκανε παιδιά και έκανε τάξιμο στην Παναγία του Κύκκου και τώρα έχουμε δυο παιδάκια»! «Βέβαια είναι αληθινή η πίστη μας. Δες πόσα θαύματα κάνει ο Άγιος Νεκτάριος, η Παναγία της Τήνου και η Παναγία της Μαλεβή!» Με άλλα λόγια: Ενόσω η συζήτηση περιοριζόταν στην Αγία Γραφή και στα θεολογικά οι Μορμόνοι είχαν πλήρη υπεροχή λόγω της παντελούς άγνοιας των συνομιλητών τους. Αντίθετα! Όταν η συζήτηση ερχόταν στην προσωπική σχέση των πιστών με τα θαύματα της Παναγίας και των Αγίων, τα δεδομένα αντιστρέφονταν άρδην. Αντιλαμβανόμαστε πόσο προβληματική είναι η στάση των «Λατρευτικών Βαρλααμιτών» πού μιλούν απαξιωτικά για τη λαϊκή ευσέβεια, για την τιμή προς τα αγία λείψανα, τους Αγίους και την Υπεραγία Θεοτόκο;
ΑΓΙΟΙ ΚΑΙ ΜΟΝΤΕΡΝΟΙ ΚΛΗΡΙΚΟΙ
Ο Ιουστίνος Πόποβιτς λέγει ότι οι Άγιοι είναι οι μόνοι παιδαγωγοί του Ορθόδοξου λαού μας. Γι' αυτό δεν ανέχεται αλλαγές και νεωτερισμούς στα της πίστεως. Έχετε προσέξει πώς ο κόσμος διατίθεται με ευλάβεια απέναντι σε παραδοσιακούς κληρικούς; Προσέξατε επίσης πώς νιώθει αποστροφή προς τους κουρεμένους, με ψαλιδισμένα γένια, με πολύχρωμα αντερί μοντέρνους κληρικούς; Το κάνει συνειδητά με την έννοια: «Τί σόι παπάς είναι αυτός πού μοντερνίζει;» Αλλά το κάνει και υποσυνείδητα. Οι παραδοσιακοί παπάδες του θυμίζουν τις μορφές του Χριστού και των Αγίων πού βλέπει στις εικόνες και στις τοιχογραφίες. Τους ταυτίζει, ως προς την εξωτερική εμφάνιση, με τους παραδοσιακούς κληρικούς πού εμφανίζονται με το ιεροπρεπές ράσο, τα μακριά μαλλιά και τα αψαλίδιστα γένια. Αντίθετα! Οι μοντέρνοι παπάδες δεν μιλούν στην καρδιά του.
Ο ΖΑΚΥΝΘΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
Είναι χαρακτηριστική η δήλωση του Μητροπολίτη Ζακύνθου Χρυσόστομου: «Το πρόβλημα με τις αλλαγές και τον εκσυγχρονισμό στην Εκκλησία μας είναι ότι τις αποδοκιμάζει ο πιστός λαός. Πολλές φορές στην ιεραρχία και στον κλήρο υπάρχει τάση εκσυγχρονισμού, αλλά ο πιστός λαός τον απορρίπτει». Ο κόσμος θέλει παπάδες ιεροπρεπείς, απόκοσμους και ασκητικούς. Γι' αυτό δεν είναι εύκολη η επιβολή αλλαγών στην Εκκλησία. Αντιλαμβάνεστε, καλοί αναγνώστες, ποια τραγωδία ζούμε; Οι Μορμόνοι και ο Ζακύνθου Χρυσόστομος κατανόησαν ότι η λαϊκή ευσέβεια είναι ο στυλοβάτης της παράδοσης πού μας κληροδότησαν οι Άγιοι Πατέρες. Οι μόνοι πού δεν εννοούν να το καταλάβουν είναι οι εκπροτεσταντισμένοι «Λατρευτικοί Βαρλααμίτες», τα εκγονα του Μακράκη και οι θεολόγοι των Εξαρχείων.
Η ΑΠΟΪΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ
Γι' αυτό μιλούν με λύσσα και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς για τη λαϊκή ευσέβεια και τον ευσεβή λαό πού «θέλει το θρήσκευμα των πατέρων αυτού ομοειδές και αμετάβλητο» και συνιστά τον φύλακα έναντι όσων το επιβουλεύεται. Οι εκπροτεσταντισμένοι «Λατρευτικοί Βαρλααμίτες» μιλούν για «μάγους» και «ημίθεους» όταν αναφέρονται στους Αγίους. Γράφουν για «εσώρουχα πού τους φέρνουν για να τα αγιάσουν» και άλλα σκωπτικά και ελεεινά για να εξευτελίσουν τη λαϊκή ευσέβεια. Αντί να χειραγωγούν τη λαϊκή ευσέβεια, να καταρτίζουν λειτουργικά και να διευρύνουν τους ορίζοντες των πιστών ώστε να γίνουν συνειδητοί χριστιανοί προσπαθούν όπως τους Ιεχωβίτες, τους Μορμόνους και τους Πεντηκοστιανούς να γκρεμίσουν την λαϊκή ευσέβεια, το τσιμέντο του οικοδομήματος της Παράδοσης της Εκκλησίας.
