Ζωηφόρος

Με δυο λόγια(5)

5.

Η αγιωσύνη

δεν είναι προνόμιο

ορισμένων,

είναι υποχρέωσης

όλων μας.

.........................................................................................................................

Η Ρωμανιάν

κι αν πέρασεν

ανθεί και φέρει κι άλλο

Δημοτικό του Πόντου

στην Άλωση της Πόλης

.........................................................................................................................

«Όσοι Έλληνες

ό, τι είστε

μην ξεχνάτε!».

..........................................................................................................................

Ας θυμηθούμε την κατάληξη της περίφημης ταινίας "ΜΕΤΑΝΟΙΑ" του Γεωργιανού σκηνοθέτη Αμπουλάντζε.

Είναι η ταινία πού θεωρήθηκε το σύμβολο της Περεστρόϊκα στο τέλος του '80 και μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του Σοβιετικού κινηματογράφου.

Το έργο αναφέρεται στο γκρέμισμα μιας εκκλησίας. Και τελειώνει με μια ιδιαίτερα σημαντική σκηνή.

Παρουσιάζει μια σοφή από την πείρα της ζωής γερόντισσα, να ρωτάει κάποιον, δείχνοντας του τον δρόμο, πού οδηγούσε στην γκρεμισμένη πια εκκλησία:

— Αυτός ο δρόμος οδηγεί στην Εκκλησία;

Στην αρνητική του απάντηση η γεμάτη σύνεση γερόντισσα του λέει:

— Δρόμος πού δεν οδηγεί στην Εκκλησία τί χρειάζεται;

Έτσι κλείνει ο Αμπουλάντζε την περίφημη ταινία του. Με αυτό το συγκλονιστικό ερώτημα, πού η πείρα των πραγμάτων φανερώνει, ότι δεν είναι καθόλου υπερβολή, αλλά αληθινός ρεαλισμός.

Τέτοιος δρόμος, λοιπόν, αναγκαίος και απαραίτητος. Δρόμος πού οδηγεί στην Εκκλησία.

………………………………………………………………………………………………………….

Ο μακαριστός Φώτης Κόντογλου, κάμποσες δεκαετίες πίσω, ψυχογραφώντας την υποκρισία της αθεΐας γράφει:

«Αθεΐα! Τίτλος μεγάλος και καύχημα για τον σημερινόν άνθρωπο. Όποιος τον αποχτήσει (και για να τον αποχτήσει, φτάνει να χειροτονηθεί μοναχός του άπιστος), γίνεται παρευθύς στα μάτια των άλλων σοφός, κι ας είναι αμόρφωτος,

σοβαρός, κι ας είναι γελοίος,

επίσημος κι ας είναι αλογάριαστος,

υπεράξιος κι ας είναι ανάξιος,

επιστήμονας κι ας είναι κουφιοκέφαλος».

Και συνεχίζει ο ευσεβής μύστης της ελληνορθόδοξης Παράδοσης και τα λόγια του ακούγονται σαν τωρινά:

«Η απιστία υπήρχε πάντα. Μα σήμερα, με την αποτρόπαια ματαιοδοξία πού μας τρώγει, την επιδείχνουμε σαν να μας δίνει τη μεγαλύτερη αξία. Όποιος έχει πίστη στον Θεό και στην αλήθεια πού φανέρωσε, είναι καταφρονεμένος, σαν στενόμυαλος κι ανόητος, και τραβά πάνω του όλα τα περιγελάσματα».

Αυτός ο αντίθεος προοδευτισμός στις ημέρες μας και στον τόπο μας πήρε σκληρό αντιεκκλησιαστικό και αντιμοναχικό χαρακτήρα, γεγονός πού έχει διχάσει τον ήδη αποπροσανατολισμένο λαό.

....................................................................................................................................

Είπε κάποιος γέροντας: «Μόλις σηκωθείς το πρωί, λέγε στον εαυτό σου· "Σώμα, εργάσου, για να τραφείς.

Ψυχή, έχε επαγρύπνηση, για να κληρονομήσεις τη βασιλεία του Θεού».

....................................................................................................................................

Έλεγε ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «Εν τω θέλειν και τω μη θέλειν κείται το πάν». Δηλαδή:  Όλα εξαρτώνται από το: αν θέλει ή δεν θέλει ο άνθρωπος (Ρ.Ο. 62,428). Αυτό είναι το φρόνημα όλων των αγίων της Εκκλησίας μας. Πηγάζει από την κεντρικότερη εντολή του Ευαγγελίου του Χριστού: «αγωνίζεσθε». Πάντοτε· παντού· με όλες τις ψυχοσωματικές δυνάμεις. Σε κανένα θέμα δεν πρέπει να είμαστε πλαδαροί, χλιαροί, απρόθυμοι. Σε μερικά δε, πρέπει να είμαστε ανυποχώρητοι πέρα για πέρα. Ισχύει γι' αυτά το σοφό εκείνο: «Μπορώ, δεν μπορώ... πρέπει να μπορώ »!

Αρχιμ. Γρηγορίου Λίχα

"Πέρα από προσχήματα"

....................................................................................................................................

Ο Χριστός από του Σταυρού ετόνισε ότι οι σταυρωτές του δεν ξέρουν τί κάνουν: «Ουκ οίδασι τί ποιούσι».

Εμείς, πού ζούμε κάτω από τη σκιά του Σταυρού Του, πρέπει να δείξουμε στους αρνητές Του ότι δεν ξέρουν τί χάνουν.

Κωνσταντίνος Κούρκουλας,

«Σκηνές από το Πάθος»

……………………………………………………………………………………………………..……..

Μέσα στη Εκκλησία

ο χρόνος αποκτά νόημα:

τη Σωτηρία.

Αποκτά σκοπό:

την αιωνιότητα.

Βρίσκει μέσο:

την αγάπη.

Εξοικονομεί σχήμα:

την αγιότητα.

Έχει κατεύθυνση:

τον ουρανό.

Μέσα στην Εκκλησία

ο χρόνος είναι ελπίδα:

Ελπίδα Αναστάσεως.

Και υπέρβασης:

υπέρβασης της φθοράς

και του θανάτου.

………………………………………………………………………………………………………….…

Εκλήθηκα κάποτε να κηρύξω σε μία κηδεία. Άνοιξα την Αγία Γραφή για να βρω κάτι σχετικό με επικήδειο. Μα δεν βρήκα. Όπου συνάντησε νεκρό ο Κύριος τον ανάστησε. Στη Γραφή δεν υπάρχει επικήδειος. Υπάρχει μόνο κήρυγμα αναστάσεως και διακήρυξη αθανασίας. «Ο πιστεύων εις εμέ θάνατον ου μη θεώρηση εις τον αιώνα», διαβεβαίωσε ο Κύριος.

Κωνσταντίνος Κούρκουλας

…………………………………………………………………………………………………………….

 «Αναρωτιέμαι

πολλές φορές.

Ο διάβολος κάνει

φροντιστήριο

στους πολιτικούς

ή οι πολιτικοί

στο διάβολο;».

Γέροντας Παΐσιος

…………………………………………………………………………………………………………...

«Αναστάσεως ημέρα,

και λαμπρυνθώμεν

τη πανηγύρει,

και αλλήλους περιπτυξώμεθα.

Είπωμεν, αδελφοί,

και τοις μισούσιν ημάς˙

Συγχωρήσωμεν

πάντα τη Αναστάσει,

και ούτω βοήσωμεν˙

Χριστός ανέστη εκ νεκρών,

θανάτω θάνατον πατήσας,

και τοις εν τοις μνήμασι

ζωήν χαρισάμενος».

………………………………………………………………………………………………………..….

ΤΙ ΕΚΑΜΕ Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΓΙΑ ΜΑΣ:

Τον δι' ημάς τους ανθρώπους και δια την ημετέραν σωτηρίαν

·  κατελθόντα εκ των ουρανών,

·  και σαρκωθέντα εκ Πνεύματος Αγίου, και Μαρίας της Παρθένου,

·  και ενανθρωπήσαντα.

·  Σταυρωθέντα τε υπέρ ημών επί Ποντίου Πιλάτου,

·  και παθόντα,

·  και ταφέντα.

·  Και αναστάντα τη τρίτη ημέρα κατά τας Γραφάς.

·  Και ανελθόνται εις τους ουρανούς,

·  και καθεζόμενον εκ δεξιών του Πατρός.

·  Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς,

·  Ου της Βασιλείας ουκ έσται τέλος.

***

Αυτώ  η δόξα και η ευχαριστία εις τους αιώνας των αιώνων αμήν.

…………………………………………………………………………………………………………..

Όλοι θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο,

αλλά κανένας δεν θέλει να αλλάξει τον εαυτό του.

Λέων Τολστόι

………………………………………………………………………………………………………..…

Βλέπω πολλούς να ανταγωνίζονται και να τρέχουν εδώ κι εκεί,

δεν βλέπω όμως κανένα να αγωνίζεται για την απόκτηση της αρετής.

 Διογένης ο Κυνικός

…………………………………………………………………………………………………………….

Ο Ενώχ

Ο δίκαιος Ενώχ (πολύ πριν από του Νώε) είχε  πίστη στον Θεό βαθειά. Και ο Θεός τον επήρε κοντά Του, χωρίς να τον αφήσει, να πεθάνει (Εβρ. 11,5-6).

Τον άμειψε. Γιατί ήταν σε όλα ευάρεστος ενώπιόν Του.

Πώς όμως έγινε ευάρεστος στον Θεό;

Επειδή επίστευε. Όχι ότι υπάρχει Θεός. Αλλά και ότι υπάρχει αιώνια ζωή. Και ότι εκεί, στην αιώνια ζωή, ο Θεός αμείβει εκείνους πού Τον αγαπούν. Και ο Ενώχ έκανε, ό,τι καλύτερο μπορούσε.

Και ευαρέστησε ο Ενώχ στον Θεό. Και κάποια ήμερα ο Θεός τον επήρε κοντά Του (βλ. Γεν. 5,22-24). Ζωντανό. Χωρίς να τον αφήσει πρώτα να πεθάνει.

Γιατί ευαρέστησε ο Ενώχ;

Όχι μόνο, γιατί πίστευε ότι υπάρχει θεός.

Άλλα προ πάντων, γιατί επίστευε, ότι η εδώ ζωή είναι χώρος και χρόνος για δοκιμασίες και εξετάσεις.

Πώς αλλιώς θα έβαζε του εαυτό του στον δύσκολο δρόμο της τήρησης του θελήματος του Θεού;

Ει γαρ μη ήδει, ότι λήψεται αμοιβάς, πώς ευηρέστει; (Ρ.6.63,157). Αν δεν το είχε βάλει βαθειά μέσα του, ότι θα αμειφθή, πώς θα έκανε τόσα για την τήρησης του θελήματος του Θεού;

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, (Εις 'Εβρ. Ομιλία ΙΑ, β)

…………………………………………………………………………………………………………….

Ερώτησε ένας νεαρός άνδρας τον Κύριο Ιησού Χριστό:

-Διδάσκαλε, τι πρέπει να κάνω, για να είμαι σίγουρος ότι θα αποκτήσω την αιώνια ζωή;

Του απάντησε ο Χριστός: - Αν θέλεις να μπεις στην αιώνια ζωή, να τηρείς τις εντολές του Θεού. (Μάτθ). 19,16-17)

Παρατήρηση:

Ο νεαρός αυτός ερώταγε τον Χριστό, αν μπορούσε να αποκτήσει την αιώνια ζωή, σαν να ήταν, και αυτό, κάτι πού θα το έβαζε στην τσέπη του ή στο πορτοφόλι του!..

Ο Χριστός του απάντησε, ότι η αιώνια ζωή είναι όχι «κάτι» πού μπορεί ο άνθρωπος να το βάλει στην τσέπη του, αλλά ένα περιβάλλον, μια κατάσταση, στην όποια ο ίδιος πρέπει να μπει!

***

Μήπως κάνεις και συ το ίδιο λάθος;

………………………………………………………………………………………………………….

ΑΘΑΝΑΤΟΣ

Συνηθίζεται, σε διάφορες χώρες, να ονομάζουν και να προσφωνούν τα μέλη της «Ακαδημίας» «αθάνατους»!

Το ίδιο γίνεται και σε μας!

Κάποτε λοιπόν, εκλέχθηκε ακαδημαϊκός ένας, πού το έλεγε, ότι δεν πιστεύει σε μετά θάνατο ζωή.

Και νευρίαζε, όταν του μιλούσαν για την αιώνια ζωή.

Του λέγει τότε ένας «φίλος» ειρωνικά:

-Σε συγχαίρω, πού έγινες ακαδημαϊκός! Ήταν ο μόνος τρόπος να γίνεις και συ «αθάνατος»! Και να σου το φωνάζουν! Και συ να χαίρεις' και να καμαρώνεις!..

Αλήθεια! Τί ειρωνεία!

Να. Οι άνθρωποι γελάνε με μας!

Τάχα, γελάει και ο Θεός με μας;

 

 

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

Αγιοι της Λεσβου

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel