Ζωηφόρος

Με δυο λόγια(4)

4.

.............................................................................................................................................

Δεν πεθαίνει ποτέ!

Είπε η αδελφή του Λαζάρου Μάρθα στον 'Ιησού:

-Κύριε, αν ήσουν εδώ, δεν θα άφηνες, να πεθάνει ο αδελφός μου! Αλλά και τώρα, άμα ζητήσεις κάτι από του Θεό, θα το κάμει ο Θεός.

Απάντησε ο Ιησούς:

-Θα αναστηθή ο αδελφός σου.

Του είπε η Μάρθα:

-Το ξέρω. Θα αναστηθή τότε' στην κοινή και γενική ανάσταση!

Της είπε ο Ιησούς

Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή. Όποιος πιστεύει σε μένα, ακόμη και αν πεθάνει, θα ζει. Και ο κάθε άνθρωπος, πού ζει και πιστεύει σε μένα, δεν πεθαίνει ποτέ!

Ίω. 11,21-26

..............................................................................................................................................

«Είναι χρέος να τιμούμε τη μητέρα  μας.

Καθενός η μητέρα είναι  διαφορετική,

κοινή δε  μητέρα  όλων  μας είναι η πατρίδα»

Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος

.............................................................................................................................................

 Αν θέλουμε το λίγο να γένει μεγάλο,

πρέπει να λατρεύουμε Θεόν,  ν' αγαπάμε πατρίδα, να 'χουμε αρετή,

τα παιδιά μας να τα μαθαίνουμε γράμματα και ηθική.

Γιάννης Μακρυγιάννης "Απομνημονεύματα" 

............................................................................................................................................

«Τον Σταυρόν Σου προσκυνούμεν, Δέσποτα, και την αγίαν Σου Ανάστασιν δοξάζομεν»

—«Χαίροις ο ζωηφόρος Σταυρός, της Εκκλησίας o ωραίος παράδεισος, το ξύλον της αφθαρσίας, το εξανθήσαν ημίν, αιωνίου δόξης την απόλαυσιν' δι' ου των δαιμόνων, αποδιώκονται φάλαγγες, και των Αγγέλων συνευφραίνονται τάγματα, και συστήματα, των πιστών εορτάζουσιν' όπλον ακαταγώνιστον, κραταίωμα άρρηκτον, των Βασιλέων το νίκος, των Ιερέων το καύχημα' Χριστού νυν τα πάθη, και ημίν δίδου προφθάσαι, και την Ανάστασιν».

—«Χαίροις ο ζωηφόρος Σταυρός, της ευσέβειας το αήττητον τρόπαιον, η θύρα του Παραδείσου, ο των πιστών στηριγμός, το της Εκκλησίας περιτείχισμα' δι' ου εξηφάνισται, η άρα και κατήργηται, και κατεπόθη, του θανάτου η δύναμις, και υψώθημεν, από γης προς ουράνια, όπλον ακαταμάχητον, δαιμόνων αντίπαλε, δόξα Μαρτύρων, Οσίων, ως αληθώς εγκαλλώπισμα, λιμήν σωτηρίας, ο δωρούμενος τω Κόσμω, το μέγα έλεος».

Στιχηρά Προσόμοια του Εσπερινού της Κυριακής της Σταυροπροσκυνήσεως.

Ήχος πλ. α'. Χαίροις ασκητικών αληθώς.

.........................................................................................................................................

π. Σεραφείμ Ρόουζ

«Μην αφήσετε κανέναν πειρασμό να σας υπερνικήσει».

«Μην αφήσετε κανένα σύννεφο να σκοτεινιάσει  την πορεία σας, και όποια δοκιμασία και να σας βρει , στραφείτε αμέσως στο Χριστό, τον φιλεύσπλαχνο Θεό μας, ο όποιος έχει  ποδοπατήσει τον θάνατο και έχει καταργήσει τη δύναμη του διαβόλου».

........................................................................................................................................

Το πιο αληθινό

Σέ λη μου τήν ζωή, τό εχα καημό, νά ψάχνω νά βρ τήν λήθεια.

μοιαζα μέ θαλασσοπόρο, πού, μέσα σέ ναν πέραντο κεανό, ψάχνει νά βρε «νησάκια»!...

Καί κάθε φορά πού συνέβαινε καί ερισκα «κάτι», πού νά ξιζε νά τό δεχθ σάν λήθεια, διαπίστωνα, τι σέ τελική νάλυση εχα βρ «κάτι», τό τόσο σπουδαο, πού κατάλαβα, τι ν μελετοσα λίγο πιό παλιά, στά νιάτα μου τήν Παλαιά καί τήν Καινή Διαθήκη, θά τά εχα βρ λα πολύ πιό εκολα.

Καί κατάλαβα, τι στόν κόσμο τό πιό ληθινό εναι λόγος το Θεο.

R. Strindberg

Σύ, τόν μελετς;

....................................................................................................................................

Το ΣΗΜΕΡΑ του Θεού

Για του Θεό, δεν υπάρχει ούτε βράδυ, ούτε πρωί.

Ούτε γεννήθηκε. Ούτε θα πεθάνει ποτέ.

Για του Θεό, ο χρόνος είναι μία ήμερα.

Η ζωή Του είναι ένα παντοτινό ΣΗ­ΜΕΡΑ.

Σ' αυτό το ΣΗΜΕΡΑ κάνει ο Θεός όλες Του τις ενέργειες.

Σ' αυτό το ΣΗΜΕΡΑ γεννάει και τον Υιόν Του.

Ωριγένης

.................................................................................................................................

Το παράπονο του Χριστού

Με ονομάζετε Κύριο, αλλά δεν με υπακούτε.

Με ονομάζετε Φως, αλλά δεν με βλέπετε.

Με ονομάζετε  Οδό, αλλά δεν με ακολουθείτε.

Με ονομάζετε Ζωή, αλλά δεν με επιθυμείτε.

Με ονομάζετε Σοφία, αλλά δεν με συμβουλεύεστε.

Με ονομάζετε Αλήθεια, αλλά δεν με πιστεύετε.

Με ονομάζετε Παντοδύναμο, αλλά δεν με εμπιστεύεστε.

Με ονομάζετε Δίκαιο, αλλά δεν με φοβείστε.

Με ονομάζετε Πατέρα, αλλά δεν γίνεστε παιδιά μου.

Με ονομάζετε Σωτήρα, αλλά δεν θέλετε την σωτηρία σας.

............................................................................................................................

Η αιώνια ζωή

Αιώνια ζωή κληρονομάει, όποιος τηρεί το θέλημα του Θεού.

Μη κάνεις το λάθος να προβάλεις σαν «άλλοθι» δικό σου, το κακό παράδειγμα άλλων.

Ακόμη και αν έχεις υπ' όψη σου χιλιάδες αμαρτωλούς παπάδες, πού σε σκανδάλισαν, -τίποτε για σένα δεν αλλάζει!

Η αμαρτία τους εσένα, να σου βάλει μυαλό έπρεπε!

Μη το ξεχνάς ποτέ! Ο καθένας θα κριθή για την δική του πίστη και για τα δικά του έργα!..

Μία θα είναι τότε η απολογία.

-Σε τί, και σε τί έκταση, έδειξες συ πίστη;

-Σε τί, και σε πόση έκταση, ετήρησες και συ το θέλημα του Θεού;

Μόνο έτσι, μπορείς να ελπίζεις, ότι θα αποφύγεις την γέεννα και την κόλαση.

Μόνο έτσι, μπορείς να ελπίζεις και συ, ότι θά απολαύσεις την αιώνια ζωή.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ( Εις Α΄ Κορ., Ομιλία ΚΑ')

............................................................................................................................

Ημέρες Νώε

 Στά πολύ παλιά χρόνια διάβολος πινόησε λα τά πάθη· λες τίς κακίες· λες τίς παλιανθρωπιές. Καί σπρωχνε τούς νθρώπους νά πορνεύουν, νά μοιχεύουν, νά σκοτώνουν, νά κλέβουν.

 Τό χειρότερο πό λα ταν, τι βαλε τούς νθρώπους νά προσκυνον σάν Θεό τόν λιο, τήν σελήνη, τήν θάλασσα.

*            *            *

  Θεός θύμωσε καί θελε νά τιμωρήσει τόν κόσμο.

Εἶπε λοιπόν στόν Νε νά φτιάξει να μεγάλο καράβι. Γιατί; Γιά νά πορον ο λλοι καί νά τόν ρωτον: Γιατί τό φτιάχνεις; Τί τό θέλεις; Καί επε στόν Νε, νά τούς παντάει: Θεός θέλει νά τιμωρήσει τόν κόσμο! Καί θά κάμει κατακλυσμό!

 Τόν ρωτοσαν. Καί τούς τό λεγε. Καί κενοι τόν περιγελοσαν! Καί τόν λεγαν: «τρελλό»!  λεγαν: κου, Θεός θά χαλάσει τόν κόσμο!...

  Νε τήν δουλειά του! Καί σέ κατό χρόνια τό καράβι τελείωσε. Τό λειψε μέ πίσσα. Καί μπκε μέσα. Ατός· τά παιδιά του· καί ο γυνακες τους: κτώ τομα. Καί τά ζα. λα! Καί ο λλοι νθρωποι; Τρώγανε, πίνανε, γλεντοσαν, καναν ργα διαβολικά.

Καί τότε Θεός νοιξε τούς καταρράκτες το ορανο: βροχή-ποτάμι! Μαζεύτηκαν γύρω πό τήν κιβωτό καί φώναζαν: -Νε, λυπήσου μας! Πάρε μας στήν κιβωτό! Τούς πάντησε Νε: -Πο σαστε τόσα χρόνια, πού σς τό λεγα; ργά τό θυμηθήκατε!

βροχή συνεχίστηκε σαράντα μέρες. Καί πνίγηκαν λοι.

*            *            *

Τί καναν ο νθρωποι τήν ποχή το Νε λίγο πρίν πό τόν κατακλυσμό.

τρωγαν. πιναν. καναν ρωτα. Γλεντοσαν.

Καί ταν κουγαν λόγο Θεο, γέλαγαν. Περιγελοσαν καί τόν Θεό καί τόν λόγο Του. Καί ρθε πάνω τους  ργή το Θεο.

Λέγει Χριστός: Στούς σχατους χρόνους ο νθρωποι θά κάνουν τά δια. Θά ζον σάν νά μήν πάρχει Θεός. Καί ταν κανείς τούς μιλάει γιά τόν Θεό καί τό θέλημά Του, θά τόν περιγελον!

Τά λόγια ατά, δελφοί μου, ΔΕΝ εναι ΔΙΚΑ ΜΟΥ. Εναι ΛΟΓΙΑ το ΘΕΟΥ.

Όποιος θέλει ς πιστεύσει.

γώ τό χρέος μου τό καμα.

 γίου Κοσμ το Ατωλο (πό τήν Διδαχή Γ’)

..............................................................................................................................

Τα πάθη

77.  Τα πάθη λέγονται με πολλούς τρόπους και διαιρούνται σε σωματικά και ψυχικά. Τα σωματικά υποδιαιρούνται σε οδυνηρά και σε αμαρτητικά. Τα οδυνηρά υποδιαιρούνται σε πάθη νόσου και πάθη παιδαγωγίας. Τα ψυχικά πάλι διαιρούνται σε θυμικά, επιθυμητικά και λογιστικά. Τα λογιστικά υποδιαιρούνται σε φανταστικά και διανοητικά. Από αυτά, άλλα είναι θεληματικά κι οφείλονται στην παράχρηση των πραγμάτων, κι άλλα ακούσια και γίνονται κατ' ανάγκην, γι' αυτό και λέγονται αδιάβλητα πάθη, τα οποία και παρακολουθήματα και φυσικά ιδιώματα τα ονόμασαν οι Πατέρες.

78.  Άλλα είναι τα σωματικά πάθη και άλλα τα ψυχικά. Άλλα της επιθυμίας και αλλά του θυμού. Άλλα του λογιστικού και άλλα του νου και της διάνοιας. Επικοινωνούν όμως μεταξύ τους και βοηθούνται. Τα σωματικά, με τα πάθη του θυμικού. Επίσης, τα λογιστικά με τα νοερά, και τα νοερά με τα πάθη της διάνοιας και της μνήμης.

79.  Πάθη του θυμού είναι η οργή, η πικρία, η κραυγή, η οξυθυμία, η θρασύτητα, η ματαιοφροσύνη, η αλαζονεία και άλλα. Πάθη της επιθυμίας είναι η πλεονεξία, η ακολασία, η ακράτεια, η απληστία, η φιληδονία, η φιλαργυρία, και το χειρότερο απ' όλα, η φιλαυτία. Πάθη της σάρκας είναι η πορνεία, η μοιχεία, η ακαθαρσία, η ασωτία, η αδικία, η γαστριμαργία, η ακηδία, ο κομπασμός, η φιλοκοσμία, η φιλοζωία και άλλα. Πάθη του λογιστικού μέρους είναι ή απιστία, η βλασφημία, η πονηρία, η πανουργία, η περιέργεια, η διψυχία, η λοιδορία, η καταλαλιά, η κατάκριση, ο εξευτελισμός του άλλου, η ευτραπελία, η υποκρισία, η ψευδολογία, η αισχρολογία, η μωρολογία, η υπουλότητα, η ειρωνεία, η επίδειξη, η ανθρωπαρέσκεια, ο μετεωρισμός, οι επιορκίες, οι αργολογίες και τα λοιπά. Πάθη του νου είναι η οίηση, η έπαρση, η καυχησιολογία, η εριστικότατα, ο φθόνος, η αυταρέσκεια, η αντιλογία, η ανυπακοή, η φαντασία, η φαντασιοπληξία, η επιδεικτικότατα, η φιλοδοξία και τέλος η υπερηφάνεια, η αρχή και το τέλος όλων των κακών. Πάθη της διάνοιας είναι οι ονειροπολήσεις, οι μετεωρισμοί, οι αιχμαλωσίες, ο σκοτισμός, η τύφλωση, οι απομακρύνσεις προς τα άτοπα, οι προσβολές των λογισμών, οι συγκαταθέσεις σ' αυτούς, οι ροπές στο κακό, οι τροπές, οι παραρριπισμοί (αιφνίδιες εκτροπές) και τα όμοιά τους. Για να πούμε επιγραμματικά, όλα τα παρά φύση κακά βρίσκονται αναμειγμένα με τις τρείς δυνάμεις της ψυχής, όπως επίσης και όλα τα αγαθά συνυπάρχουν κατά φύση μ' αυτές.

Άγιος Γρηγόριος Σιναϊτης, 137 Ωφέλιμα Κεφάλαια, ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ τόμος Δ΄

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

Αγιοι της Λεσβου

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel