Τη δεύτερη μέρα του Πάσχα, η Εκκλησία μας, παιδιά, τιμάει τον άγιο Γεώργιο. Ο Γεώργιος ήταν είκοσι χρονών παλικάρι. Καμάρι αληθινό των χριστιανών γονέων του, λαμπρός και τιμημένος στο στρατό. Στην αγία εικόνα του, φαίνεται ωραίος καβαλάρης καθώς σκοτώνει ένα φίδι δράκο αληθινό. Ελάτε, λοιπόν, παιδιά, να σας πω αυτή την ιστορία με το δράκο...

      Λένε ότι στου Αϊ-Γιώργη την πατρίδα, την μακρινή Καππαδοκία, φάνηκε κάποτε ένα φίδι τρομερό. Κατάστρεφε τα στάρια, έτρωγε τα πρόβατα -φόβος και τρόμος για μεγάλους και παιδιά! Γι΄ αυτό και όλοι  έφευγαν απ' αυτή την περιοχή κι ερήμωναν τα χωριά.

      Σ' αυτή την περιοχή ήταν διοικητής κάποιος που πίστευε στους ψεύτικους Θεούς. Αυτός πρότεινε οι άνθρωποι της χώρας του, καθένας με τη σειρά, να δίνει ένα του παιδί για να ταΐζουν καθημερινά το δράκο κι έτσι το θηρίο να μη τους καταστρέφει. Όταν όμως ήρθε και η δική του η σειρά να θυσιάσει την μοναχοκόρη του, δεν ήθελε να το πράξει. Αναγκάστηκε όμως από το λαό, να εφαρμόσει τη διαταγή που ο ίδιος είχε δώσει, για το καλό του τόπου. Κι ενώ η κόρη του  έκλαιγε και θρηνούσε, την άφησε έξω από την πόλη για να γίνει τροφή του δράκου.

      Τότε περνούσε από εκεί, ωραίος καβαλάρης, ο άγιος Γεώργιος. Έλαμπε  πάνω  στο  άλογο  σαν  ήλιος   αληθινός.   Είδε  την   κόρη  να θρηνεί και τη ρώτησε:

       - Ποιόν περιμένεις κόρη μου, και γιατί όλη την ώρα κλαις;

      Εκείνη του είπε από την αρχή την ιστορία κι ο άγιος της απάντησε:

       - Πίστευε, κόρη, στο Χριστό και κάμε το σταυρό σου. Ο Κύριος μας Ιησούς που έσωσε τον κόσμο, θα σώσει και σένα απ΄ το κακό θεριό. Ο τίμιος Σταυρός Του γίνεται όπλο ανίκητο, σε όσους τον πιστεύουν!

      Και να, πάνω στην ώρα φάνηκε από την σπηλιά ο δράκος. Τότε, κάνοντας ο άγιος το σταυρό του, χτύπησε με δύναμη το θηρίο. Εκείνο κουλουριάστηκε και από το βαρύ το χτύπημα έμεινε ακίνητο, νεκρό!... Ο κόσμος έτρεξε, με δάφνινα στεφάνια, να υποδεχτεί τον άγιο σαν ελευθερωτή. Και όλοι πίστεψαν στο Χριστό -και πρώτη απ' όλους η κόρη. Βλέπετε παιδιά, όποιος κάνει το σταυρό του έχει το Θεό βοηθό του.