από το βιβλίο του «Μυρίπνοα άνθη»

ΣΤΗΝ  ΚΥΠΡΟ

Υπάρχει, αγαπητοί μου, στη Μεσόγειο θάλασσα ένα μεγάλο νησί, πού απ' τον 1ο αιώνα του Χριστιανισμού πίστεψε στο Χριστό κι' έγινε νησί χριστιανικό, είναι η Κύπρος. Στην Κύπρο κήρυξε ο απόστολος Παύλος καθώς κι' ο άγιος Βαρνάβας, πού έμεινε περισσότερο καιρό στο νησί και θεωρείται ο προστάτης του. Στην Κύπρο έζησαν και μαρτύρησαν χιλιάδες άγιοι και μάρτυρες. Στην Κύπρο η ευσέβεια των κατοίκων έχτισε όμορφες εκκλησίες και μοναστήρια. Στην Κύπρο κάθε πέτρα φωνάζει Ελλάδα και Χριστό.

Ένας απ' τους μεγάλους αγίους, πού γεννήθηκαν και έδρασαν στο μαρτυρικό αυτό νησί, είναι κι' ο άγιος Σπυρίδων, που η αγία μας Εκκλησία τον γιορτάζει στις 12 Δεκεμβρίου.

* * *

Ο άγιος Σπυρίδων γεννήθηκε στην Κύπρο στα μέσα του 3ου αι. μ. Χ. Δεν ήταν από πλούσια, ένδοξη και επίσημη οικογένεια, φτωχός και αγράμματος ήταν. Το επάγγελμα του βοσκός. Βοσκός άγιος. Μήπως βοσκοί δεν ήταν κι' ο Αβραάμ, ο Ιακώβ, ο Μωυσής, ο Δαυίδ κι' άλλοι άνδρες της παλαιάς διαθήκης;  Μήπως βοσκοί  δεν ήταν  κι' εκείνοι  πού  την  αγία νύχτα της γεννήσεως του  Χρίστου άκουσαν τον ύμνο των αγγέλων «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν   ανθρώποις ευδοκία»; Ένας βοσκός πού πιστεύει στο Χριστό και ζη σύμφωνα με το άγιο του θέλημα αξίζει ασύγκριτα περισσότερο από ένα   δήθεν επιστήμονα   και σοφό,  πού δεν πιστεύει τίποτα και ζη  αντίθετα άπ' το θέλημα του Θεού.

Βοσκός άγιος ήταν ο άγιος  Σπυρίδων.  Άνοιγε το μαντρί του, έπαιρνε τα πρόβατα, τα οδηγούσε σε χλοερά λιβάδια  και  κρυστάλλινες πηγές,  κι'  εύρισκε  καιρό να βλέπη τα έργα του Θεού, να υμνή  και να δοξάζη το Θεό. Η φύσις ήταν για τον άγιο  Σπυρίδωνα ένα βιβλίο   γεμάτο   όμορφες   εικόνες   και  κάθε   μέρα,   όπως ήταν  μπροστά του ανοιχτό, το  μελετούσε.   Και βλέποντας όλα τα ωραία πού έκαμε ο Θεός έλεγε κι' αυτός όπως ο Δαυίδ:   «Ως εμεγαλύνθη τα έργα σου,  Κύριε' πάντα εν σοφία εποίησας»   (Ψαλμ. 103, 24).

Ο άγιος Σπυρίδων είχε νυμφευθή  μια ενάρετη κόρη   και   δημιούργησε   χριστιανική   οικογένεια. Είχε αποκτήσει μια θυγατέρα, πού τη  λέγανε  Ειρήνη.  Άλλ' η εκλεκτή του σύζυγος πέθανε νέα κι' ο άγιος  Σπυρίδων σε νέα ηλικία χήρεψε.  Δεν θέλησε νάρθη  σε άλλο γάμο. Αφοσιώθηκε  περισσότερο  τώρα στο Θεό. Το σπίτι του ήταν φιλόξενο. Ο  Σπυρίδων     βοηθούσε κάθε φτωχό και παρηγορούσε κάθε δυστυχισμένο. Η προσευχή του έκανε  θαύματα. Στον  άγιο βοσκό έτρεχαν όλοι  και γι' αυτό όταν  μια επισκοπή της  Κύπρου, της Τριμυθούντος,  χήρεψε,  λαός  και  κλήρος, όλοι, άντρες, γυναίκες και παιδιά ακόμα, φώναξαν: Τον   Σπυρίδωνα  θέλουμε   επίσκοπο.   Κι'  ο  άγιος   Σπυρίδων υστέρα απ' την απαίτηση κλήρου  και λαού χειροτονήθηκε ιερεύς και επίσκοπος.  Κι' όπως οι  μαθηταί του Χριστού από  αλιείς  ιχθύων έγιναν  αλιείς ανθρώπων, έτσι κι' ο άγιος   Σπυρίδων από βοσκός αλόγων προβάτων έγινε  βοσκός  λογικών προβάτων,   ποιμήν  Εκκλησίας.  Οι φροντίδες του τώρα ήταν  μεγάλες. Άλλα με τη βοήθεια του Θεού ο άγιος Σπυρίδων εκπλήρωσε όλα τα αρχιερατικά του καθήκοντα κι' έγινε τύπος και υπογραμμός καλού ποιμένος. Όπλο του ήταν η προσευχή. Όχι μόνο μέσα   στην εκκλησία, αλλά και  έξω  προσευχόταν  με πίστι   και  δάκρυα,   κι' ο Θεός  άκουγε   τις προσευχές   του   αγίου  αυτού  επισκόπου και γίνονταν θαύματα μεγάλα σ' όλο το νησί. Απ' τη   μια  άκρη   ως   την άλλη   ακουγόταν  το  όνομα   του αγίου   Σπυρίδωνος.

Ο άγιος Σπυρίδων ονομάστηκε θαυματουργός, γιατί έκανε θαύματα, θαύματα έκανε στα παλιά χρόνια, θαύματα στα νεώτερα χρόνια, θαύματα κάνει και σήμερα. Από όλα τα θαύματα του εδώ θα διηγηθούμε 4 - 5.

Στην Κύπρο την εποχή του  αγίου είχε  να βρέξη πολύ  καιρό. Φοβερή ανομβρία. Οι πηγές στέρεψαν. Η γη  έσκασε  απ' την    ξηρασία.  Τα  δέντρα ξεραινόντουσαν. Τα ζώα ψοφούσαν. Οι άνθρωποι υπέφεραν φοβερά. Σκεπτόντουσαν να φύγουν απ' το νησί και να πάνε άλλου.  Τότε παρακάλεσαν τον άγιο Σπυρίδωνα να κάμη προσευχή. Κι' ο άγιος Σπυρίδων μαζί με το   λαό έκαμε λιτανεία. Βγήκαν στα χωράφια και παρακάλεσαν το Χριστό. Κι' ο ουρανός γέμισε σύννεφα. Σε  λίγο έπεσε βροχή'  μια βροχή,  πού πότισε όλη  την Κύπρο. Αυτό ήταν το ένα θαύμα.

Άλλο  θαύμα.  Το  έκαμε  όχι  στο  νησί,  αλλά στη Νίκαια της Μικράς Ασίας, οπού έγινε η Α' οικουμενική Σύνοδος. Στη Σύνοδο μαζί με άλλους επισκόπους ήταν κι' ο άγιος Σπυρίδων. Ο αιρετικός Άρειος είχε ανοίξει το στόμα του κι' έβριζε το Χριστό, λέγοντας πώς δεν είναι Θεός, άλλ' άνθρωπος. Οι άλλοι ιεράρχαι με λόγια απέκρουαν την αίρεση και αποδείκνυαν, πώς ο Χριστός είναι ο αληθινός θεός. Άλλ' ο άγιος Σπυρίδων με θαύμα πού έκαμε απέδειξε, πώς όντως ο Χριστός είναι ο αληθινός θεός, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος. Έτσι ο βοσκός της Κύπρου αποστόμωσε τον Άρειο, πού νόμιζε πώς με την ψευτοφιλοσοφία του θα μπορούσε να γκρεμίση το Χριστό απ' το θρόνο της θεότητας.

Τρίτο θαύμα. Ένας φτωχός πήγε στον άγιο Σπυρίδωνα και ζητούσε βοήθεια. Ο άγιος Σπυρίδων την ήμερα εκείνη δεν είχε να του δώση τίποτε, ό,τι είχε τα είχε δώσει σ' άλλους φτωχούς. Ο φτωχός με δάκρυα στα μάτια τον παρακαλούσε να τον βοηθήση. Σε μια στιγμή ο άγιος Σπυρίδων βλέπει στα χορτάρια ένα φίδι. Κάνει την προσευχή του και το φίδι γίνεται χρυσό. Ο άγιος το πήρε και το έδωσε στο φτωχό με την παράκλησι να το φέρη πίσω όταν δεν θα έχει ανάγκη από χρήματα.

Τέταρτο θαύμα. Μια μέρα πού στην εκκλησία λειτουργούσε μόνος του ο άγιος Σπυρίδων οι εκκλησιαζόμενοι άκουσαν αγγελικές φωνές. Όταν ο άγιος βγήκε στην ωραία πύλη και είπε «Ειρήνη πάσι», άκουσαν να ψάλλουν οι άγγελοι «Και τω πνεύματί σου».

Ας αναφέρουμε κι' ένα τελευταίο. Μια γυναίκα ήρθε στον άγιο και τον παρακαλούσε να της δώση πίσω κάτι πολύτιμο πού είχε δώσει στη θυγατέρα του να φύλαξη. Άλλ' η μονάκριβη θυγατέρα του, η Ειρήνη, είχε πεθάνει κι' ο άγιος δεν ήξερε που είχε κρύψει η κόρη του το ξένο πράγμα. Πήγε λοιπόν, λέει το συναξάρι, στο νεκροταφείο, στάθηκε πάνω απ' τον τάφο της θυγατέρας του και τη ρώτησε που είχε κρυμμένο το ξένο πράγμα. Κι' απ' τον τάφο απάντησε η θυγατέρα του και είπε στον πατέρα της που είχε κρύψει αυτό που της έδωσε η γυναίκα. Μετά είπε στην κόρη του: Κοιμήσου, παιδί μου, μέχρι την ήμερα της δευτέρας παρουσίας του Κυρίου.

Και δεν είναι μόνο αυτά τα θαύματα πού έκαμε ο άγιος Σπυρίδων, είναι κι' άλλα πολλά. Και μέχρι σήμερα εξακολουθεί να κάνη θαύματα.

*  *  *

Θαυματουργός ο άγιος Σπυρίδων. Πολλοί όμως είναι εκείνοι που δεν παραδέχονται τα θαύματα των αγίων. Άλλα μήπως πιστεύουνε στα θαύματα του Χριστού; Κι' εφ' όσον οι άνθρωποι αυτοί δεν πιστεύουν στα θαύματα του Χριστού, πώς θα πιστέψουν στα θαύματα των άγιων; Ή πιστεύουμε στο Χριστό ή δεν πιστεύουμε. Όποιος δεν πιστεύει είναι τυφλός και δεν βλέπει τίποτε. Άλλ' οποίος πιστεύει στο Χριστό δεν αμφιβάλλει σ' αυτό πού είπε ο Χριστός: Όποιος, είπε ο Χριστός, πιστεύει σ' εμένα, όχι μόνο αυτά πού κάνω εγώ θα κάμη, αλλά με τη δική μου δύναμι και άλλα πιο μεγάλα θα κάμη (Ίωάν. 14, 12).

Άπιστοι! Ναι, ο Χριστός είναι ο αληθινός Θεός. Ο Χριστός ζή και βασιλεύει και δια μέσου των αγίων έκανε, κάνει και θα κάνη μέχρι συντέλειας των αιώνων θαύματα. Δόξα λοιπόν στο Χριστό για όλα τα θαύματα. Και γι' αυτό στο τέλος του απολυτίκιου του άγιου Σπυρίδωνος λέγεται: «Δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δια σου πάσιν ιάματα».