Ο Ταξιάρχης ΜΙΧΑΗΛ του Μανταμάδου της Λέσβου, είναι ένα από τα πιο συγκλονιστικά προσκυνήματα της Ορθοδοξίας, δώρο της Αγάπης του Χριστού, στον ευσεβή λαό μας, που ασταμάτητα προστρέχει στην Χάρη του Αρχιστρατήγου και βρίσκει πάντα εκπλήρωση στους πόθους και τα δίκαια αιτήματά του, αφού σαν αστραπή προστρέχει ο Ταξιάρχης, βοηθός, τιμωρός, γιατρός, προστάτης, φίλος.

Το θαυμαστό ιστορικό, που τόσο εκφραστικά έχει καταγράψει ο Πρωτοπρεσβύτερος Ευστράτιος Δήσσος, προϊστάμενος του Ι.Ν. Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μανταμάδου, εκτυλίσσεται στα μαύρα χρόνια των Σαρακηνών πειρατών, τότε που ο τρομερός Σιρχάν, επιχείρησε να κουρσέψει τον Στένακα της Λέσβου και ταυτόχρονα χτύπησε και σκότωσε τους μοναχούς του Μοναστηριού, αλλά τότε είναι που φάνηκε ξαφνικά μπροστά τους ο Ταξιάρχης με το σπαθί του και κατέκοψε τους απάνθρωπους και ασεβέστατους πειρατές του Αιγαίου!..

Την ανάγλυφη μορφή του, έπλασε τότε με το αίμα των σφαγιασμένων μοναχών και με πηλό, όπως ακριβώς την είδε, ο μοναδικός μοναχός που θελήματι Θεού επέζησε και είναι αυτή που αντικρίζει με δέος και σήμερα ο προσκυνητής!

Αξίζει να σημειωθεί πως η Ιστορία αυτή είναι μια πραγματική περιπέτεια, που αξίζει να τη διαβάσει ο καθένας, για να απολαύσει τη συγκίνηση και τα θαύματα του Αρχαγγέλου!

Κάθε τόσο άλλωστε, κυκλοφορεί και αποστέλλεται στους ευσεβείς φίλους του Ταξιάρχη, το περιοδικό που εκδίδει ο Ιερός Ναός και περιέχει κάθε φορά και ένα συγκλονιστικό, πέρα από την ανθρώπινη λογική, θαύμα του Αρχιστρατήγου των άνω Δυνάμεων, που έγινε στις ημέρες μας!!!

πηγή: http://noiazomai.tripod.com/Taxiarxis.html

Διάβασε περισσότερα πατώντας εδώ: http://www.zoiforos.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=94&Itemid=29

***

Απολυτίκιο

«Των Ουρανίων Στρατιών Αρχιστράτηγοι

δυσωπούμεν υμάς ημείς οι άναξιοι,

ίνα ταις υμών δεήσεσι τειχίσητε ημάς,

σκέπη των πτερύγων της αΰλου υμών δόξης,

φρουρούντες ημάς προσπίπτοντας εκτενώς και

βοώντας, εκ των κινδύνων λυτρώσασθε ημάς

ως Ταξιάρχαι των άνω Δυνάμεων».

Μεγαλυνάριο

«Έχων σε προστάτην και βοηθόν,

φύλακα και ρύστην, της ψυχής μου της ταπεινής

Μιχαήλ πρωτάρχα και μέγα Ταξιάρχα

εν ώρα του κινδύνου Συ μοι βοήθησον»

***

Το χωριό Μανταμάδος της Λέσβου

Ο Μανταμάδος βρίσκεται σε απόσταση 37Km από τη Μυτιλήνη και σε υψόμετρο 150μ. Το χωριό είναι κτισμένο μέσα σε λαγκαδιά και δε φαίνεται. Όχι μόνο γιατί η θέση του ήταν έτσι διαλεγμένη για να προστατεύεται από τους επιδρομείς αλλά και γιατί και το χρώμα του είναι δεμένο με τον γύρο τόπο, αφού οι πέτρες των σπιτιών προέρχονται από τα γύρω βουνά. Οι κάτοικοι ασχολούνται με την καλλιέργεια της ελιάς ιδιαίτερα όμως με την κτηνοτροφία. Το όνομά του προέρχεται από την τουρκική λέξη μαντάς που σημαίνει βόδι.

Εδώ η αγγειοπλαστική ήταν μια από τις πρώτες απασχολήσεις των κατοίκων και περίφημα ήταν τα μανταμαδιώτικα κουμάρια. Η παράδοση αυτή συνεχίζεται Η έφεση για τη λαϊκή χειροτεχνία ώθησε και την ανάπτυξη της κατεργασίας του ξύλου της ελιάς. Ο Μανταμάδος έχει λαμπρή πνευματική παράδοση . Οι κάτοικοί του διασώζουν μέχρι τις μέρες μας ένα σημαντικό ρεπερτόριο τραγουδιών, πολύ πιο πλούσιο από άλλα χωριά που έχουν παράδοση σε οργανοπαίκτες και μουσικές κομπανίες.

Ενδιαφέρουσα είναι η εκκλησία του Αγίου Βασιλείου, στο κέντρο του χωριού, που χτίστηκε το 1750. Το ξυλόγλυπτο τέμπλο της είναι από τα ωραιότερα που υπάρχουν σε ελληνικές εκκλησίες.

Αν βρεθείτε στο χωριό σταματήστε οπωσδήποτε στην μικρή του πλατεία και δοκιμάστε τα γαλακτοκομικά του προϊόντα, κυρίως όμως μη ξεχάσετε να πάρετε γιαούρτι Μανταμάδου, φτιαγμένο με τον παλιό αυθεντικό τρόπο, μέσα στις παραδοσιακές πήλινες "γραβούδες"..

Ωραίες είναι και οι παραθαλάσσιες τοποθεσίες της περιοχής, όπως ο Άγιος Στέφανος με τη θαυμάσια ακροθαλασσιά του η "Λαγκάδα" με ωραία αμμουδιά για , το "Καλοστάσι", με την πεντακάθαρη θάλασσα, το ακρωτήρι "Παληός" μια γραφική τοποθεσία με λίγα σπιτάκια ψαράδων όπου υπήρχε μεγάλο χωριό, που εγκαταλείφθηκε εξ αιτίας των επιδρομών των Σαρακηνών. Η περιοχή θεωρείται καλός ψαρότοπος. .

Τα μικρά νησάκια που βρίσκονται περίπου 1 Km απ' την ακρογιαλιά, τα Τοκμάκια, και ειδικά το Ασπρονήσι είναι καταπληκτικά. Για τους τυχερούς λοιπόν που διαθέτουν έστω και μία ψαρόβαρκα δεν πρέπει να χάσουν την εμπειρία.

Το Μοναστήρι του Ταξιάρχη

Πασίγνωστος όμως είναι ο Μανταμάδος για το μεγάλο προσκύνημα του Ταξιάρχη του. Η εκκλησία του Αγίου βρίσκεται σε μικρή απόσταση απ' το χωριό, σ' ένα ανοιχτό, ολόφωτο χώρο από ελιές και πεύκα. Ο αρχικός ναός χτίστηκε πριν από το 1700. Το 1879 ανοικοδομήθηκε εκ βάθρων. Το εικόνισμα του Αγίου είναι ανάγλυφο, κατασκευασμένο από άγνωστο υλικό. Ο θρύλος αναφέρει ότι το φιλοτέχνησε ένας μοναχός, από πηλό και αίμα. Στην περιοχή υπήρχε παλιό μοναστήρι. Σε μια επιδρομή τους Σαρακηνοί πειρατές έσφαξαν τους μοναχούς. Γλίτωσε μονάχα ένας που είχε σκαρφαλώσει στη στέγη. Οι Αγαρηνοί τον κυνήγησαν. Αλλά όταν τον πλησίασαν είδαν μπροστά τους να έρχεται μια μανιασμένη θάλασσα που απειλούσε να τους καταπιεί. Τρομαγμένοι άφησαν τον καλόγερο και έφυγαν. Ο μοναχός, που απέδωσε τη σωτηρία του στον Ταξιάρχη, μάζεψε πηλό και με το αίμα των σκοτωμένων συνάδελφων του έφτιαξε το εικόνισμα του Αγίου.

Ο Ταξιάρχης είναι ο προστάτης Άγιος της περιοχής αλλά και όλης της Λέσβου. Ιδιαίτερα τον σεβόταν οι Τούρκοι για τα πολλαπλά του θαύματα. Φορούσε σιδερένια παπούτσια και έτρεχε παντού να προστατεύσει τους χριστιανούς. Η μορφή του εβένινου εικονίσματος πείθει ότι είναι έργο μιας φλογερής πίστης, ενός απλού ανθρώπου. Το σκοτεινό πρόσωπο είναι γεμάτο δύναμη καθώς προβάλλει μέσα απ' το αστραφτερό ασημένιο πλαίσιο. Ο Ταξιάρχης του Μανταμάδου είναι το μοναδικό ανάγλυφο, εικόνισμα της Λέσβου. Ακόμα και σήμερα οι προσκυνητές τρέφουν ανάμεικτα συναισθήματα για αυτή τη μοναδική εικόνα. Άλλοτε αντικρίζουν το πρόσωπο του Αγίου πολύ άγριο και απόμακρο και άλλοτε πολύ ήρεμο και οικείο, πιστεύοντας ό,τι κατά αυτό τον τρόπο ο Άγιος προσπαθεί να τους περάσει διάφορα μηνύματα.

Στην εκκλησία του Αγίου φυλάγεται, σαν εθνικό και θρησκευτικό κειμήλιο, ο αρχιερατικός σάκος του εθνομάρτυρα Οικουμενικού Πατριάρχου Γρηγορίου του Ε. Τον σάκο αυτό αγόρασε σε δημοπρασία ο μανταμαδιώτης μητροπολίτης Πορφύριος Φωτιάδης ο οποίος κατά τον απαγχονισμό του Πατριάρχη ήταν Πρωτοσύγκελος των Πατριαρχείων. Μετά τον θάνατό του οι συγγενείς του τον δώρισαν στο Προσκύνημα. Υπάρχουν ακόμα, παλιό χρυσοκέντητο επιτραχήλιο του 1656, παλιά ευαγγέλια και εκκλησιαστικά βιβλία. Ανάμεσα στις εικόνες του ναού, αρκετές είναι του 16ου αιώνα. Η πηγή απ' την οποία αναβλύζει τα αγίασμα, θεωρείται απ' τις πιο αρχαίες της Λέσβου. Στο προσκύνημα υπάρχει και ο τάφος του μητροπολίτου Πορφυρίου με εντοιχισμένη πλάκα.

Το πανηγύρι του Ταξιάρχη γίνεται την Κυριακή των Μυροφόρων και παίρνει μεγάλη θρησκευτική λαμπρότητα. Χιλιάδες πιστών συρρέουν απ' όλα τα μέρη του νησιού με τις τεράστιες λαμπάδες τους και τα αναθήματά τους για να ευχαριστήσουν τον Άγιο. Το Πανηγύρι συνδέεται και με το αρχαιολατρικό έθιμο της ζωοθυσίας. Το ζώο σφάζεται αφού ευλογηθεί απ' τον παπά, πράο, χωρίς να προβάλλει καμία αντίσταση! Το έθιμο δείχνει πόσο παλιά είναι η λατρεία του Αγίου. Η εκκλησία γιορτάζει και στις 8 Νοεμβρίου.

Ο ναός του Αγίου Στεφάνου

Μακριά από τους τουριστικούς δρόμους, σ’ ένα υπήνεμο πανέμορφο λιμανάκι διασώζεται το ξωκλήσι του Αγίου Στεφάνου. Έστω και λησμονημένο δεν παύει να είναι το αντιπροσωπευτικότερο δείγμα βυζαντινής αρχιτεκτονικής ίσως σ’ ολόκληρη την Ελλάδα. Μπορεί να είναι μικρό σε μέγεθος αλλά πληροί όλες τις προϋποθέσεις ενός ναού κανονικών διαστάσεων και ρυθμού βυζαντινού: Τρία κλίτη, ιερό με Πρόθεση και Διακονικό, εσωνάρθηκα και εξωνάρθηκα, τρουλαία σταυρεπίστεγη, και όλα αυτά δέκα χιλιόμετρα απ’ το Μανταμάδο, στην παραλιακή περιοχή Αγίου Στεφάνου.

Η ιστορία του:

Είναι πραγματικά περίεργο πως κοντά στη θάλασσα βρέθηκε ο ναός του πρωτομάρτυρα Αγίου Στεφάνου, εκεί όπου περίμενε κανείς έναν θαλασσινό άγιο

Πολλοί στηριζόμενοι στην παράδοση για να δώσουν απάντηση στο ερώτημα, τοποθετούν το κτίσμα γύρω στο 1222 - 1224.

Όταν οι Σαρακηνοί πειρατές αγκυροβόλησαν στην παραλία για να ληστέψουν τους γύρω συνοικισμούς, κατατροπώθηκαν στην τοποθεσία που σήμερα ονομάζεται Τρούπια από τα παλικάρια των γύρω συνοικισμών. Κυνηγημένοι έφτασαν στην παραλία όπου είχαν αφήσει τα πλοία, οι ντόπιοι όμως είχαν προφτάσει να εξοντώσουν τη φρουρά των πλοίων και να κάψουν τα Σαρακηνά πλοία. Παγιδευμένοι πλέον οι Σαρακηνοί εξοντώθηκαν. Για να ευχαριστήσουν το Θεό οι κάτοικοι της παραλίας έχτισαν το ναό στο σημείο της νίκης προς τιμή του πρωτομάρτυρα Στεφάνου.

Σήμερα εκτός απ’ την εκκλησία του Αγίου Στεφάνου, στην περιοχή λειτουργούν συγκροτήματα από θερινές κατοικίες – εργαστήρια αγγειοπλαστικής.

Το πανηγύρι του Αγίου Στεφάνου γίνεται κάθε χρόνο στις 2 Αυγούστου και συγκεντρώνει πλήθος προσκυνητών. Στην εικόνα του Αγίου ακόμα και σήμερα υπάρχουν αφιερώματα που αναπαριστούν ασημένια και επίχρυσα στέφανα, γιατί ο Άγιος Στέφανος από τους κατοίκους του Μανταμάδου είναι ο άγιος του στεφανώματος και πολλά τραγούδια τραγουδιούνται την ημέρα της γιορτής του.

πηγή: http://www.lesvosonline.gr/lesvos_gr/Map/places/madamados/madamados.htm