από το βιβλίο του «Ο Ηλίας έρχεται και ο «Μεσσίας» έρχεται», Αθήνα 2002
Όπως έγινε λόγος στον Πρόλογο, δεν ξεκινήσαμε να γράφουμε τη βιογραφία του Ηλία, αλλά ως στόχο έχουμε την έλευση του στον κόσμο στους έσχατους καιρούς με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Για τη ζωή και δράση του αρκετοί έχουν ασχοληθεί, αν και όπως έγινε λόγος, λίγοι γνωρίζουν την πρωτότυπη ζωή και δράση του μεγάλου Προφήτου. Ωστόσο, εφόσον καταπιαστήκαμε με το θέμα Ηλίας, δεν είναι δυνατόν να μην αναφερθούμε και στη ζωή και δράση του ιερού Προσώπου. Αυτό όμως δε θα το κάνουμε εδώ αλλά στο τέλος και στόχο έχουμε, σχολιάζοντας να εξαγάγουμε ωφέλιμα ηθικά συμπεράσματα και να προσφερθεί εποικοδομητικό υλικό.
Εδώ θα αναφερθούμε σύντομα και επιγραμματικά για να έχει μια γενική εικόνα του Προφήτου ο αναγνώστης, στα όσα ακολουθούν στο βιβλίο.
Γεννήθηκε στη Θέσβη της Γιδεάδ, χώρα πέραν του Ιορδανού προς Αραβία, εξ ου και Θεσβίτης.
Έδρασε πρωτίστως στα χρόνια της βασιλείας του Αχαάβ (875 - 854 π.Χ.). Ο Αχαάβ αυτός είχε νυμφευθεί την θυγατέρα του βασιλέως της Φοινίκης την Ιεζάβελ. Ο Εβραίος αυτός βασιλιάς Αχαάβ είχε έδρα τη Σαμάρεια. Η Ιεζάβελ αύτη, πονηρή και δόλια, επεβάλετο στον Αχαάβ. Έτσι ερχόμενη ως νύμφη στο κράτος του Ισραήλ έφερε τα άνω κάτω. Μετέφερε από τη Φοινίκη ιερείς των ειδώλων και έστησε το θεό Βάαλ και τον επέβαλε ως επίσημη θρησκεία του κράτους. Φέρθηκε δε άπρεπα και σκληρά στους ιερείς του Μωσαϊκού νόμου, μάλιστα εφόνευσε ορισμένους. Άρχισαν τότε θυσίες στα είδωλα, δηλαδή επέβαλε την ειδωλολατρία. Άς σημειωθεί ότι αφότου επέστρεψαν οι Εβραίοι από την Αίγυπτο (15ος π.Χ. αι.), κυρία θρησκεία ήταν η του Μωσαϊκού Νόμου.
Το φαινόμενο τούτο, επειδή επηρεάσθηκε και λαός πολύς, κίνησε την οργή του Ουρανού. Θεωρήθηκε μεγάλο δεινό πού το επέβαλε δυναμικά η εξουσία, τα ανάκτορα.
Ακριβώς πάνω στη φάση αυτή κάνει τη δημοσία εμφάνιση του ο προφήτης Ηλίας. Παρουσιάζεται με τόλμη και θάρρος στον Αχαάβ και πάραυτα του αναγγέλλει με βάση όσα συνέβησαν σε βάρος της θρησκείας του αληθινού Θεού, ότι δεν θα ξαναβρέξει στη γη ούτε δροσιά, παρά μόνο όταν αυτός το θελήσει. Πρωτοφανή λόγια ανθρώπου σε ένοχο βασιλικό ζεύγος. Τα λόγια έγιναν πράξη. Η ανομβρία κυριάρχησε με ό,τι δεινό και στέρηση συνεπάγεται. Για την ανομβρία αυτή κάνει λόγο και ο αρχαίος Μένανδρος. Ο ιστορικός Ιώσηπος στην Αρχαιολογία του (VIII, 324) αναφέρει: «Μέμνηται δε της ανομβρίας ταύτης και Μένανδρος εν ταις Ιθοβάλου, του Τυριών βασιλέως πράξεσι λέγων, ούτως: αβροχία τε έπ' αυτού εγένετο».
Ο Θεός δια να επιζήσει ο Προφήτης Ηλίας αλλά και για να τον διδάξει πολλά να μη φέρεται τόσο σκληρά - παρά το δίκαιο πού είχε - τον στέλνει σε φυσική σπηλιά παρά τον χείμαρρο Χωράθ μεταξύ Ιερουσαλήμ και Ιεριχούς (σήμερα Ί. Μονή Χοζεβά) και με κόρακα του προσφέρει βασική τροφή. Αφού σώθηκε το νερό στο χείμαρρο τον στέλνει στη Σιδώνα (προς το σημερινό Λίβανο) σε γυναίκα χήρα για να επιζήσει αλλά και να τον διδάξει πολλά. Εκεί ο Ηλίας θαυματουργεί σε τρόφιμα, και ακόμη ανασταίνει το γιό της χήρας. Είναι η πρώτη νεκρανάσταση στον κόσμο.
Εν τω μεταξύ είχαν περάσει πέραν των τριών χρόνων ανομβρίας και στερήσεις ακόμη και θάνατοι θέριζαν. Στο σπίτι της χήρας ο Ηλίας λαμβάνει εντολή από το Θεό να παρουσιαστεί στον Αχαάβ. Όταν τούτο έγινε σε βαρύ κλίμα το ποιος πταίει για τη συμφορά, ο Ηλίας πρότεινε για να φανεί ποιος είναι ο αληθινός Θεός του Ηλία, ή ο Βάαλ της Ιεζάβελ, συμφώνησαν στο βουνό Κάρμηλο (παρά τη Χάιφα), να αναμετρηθούν με δύο θυσιαστήρια με προσευχή αμφοτέρων ξεχωριστά και κάθοδο φωτιάς πού θα κάψει ό,τι θα υπήρχε στο θυσιαστήριο και τότε αυτός θα ήταν ο αληθινός Θεός. Όταν τούτο έγινε και οι ιερείς του Βάαλ (της αισχύνης) παρά τις πολύωρες προσευχές δεν κατέβασαν φωτιά, πράγμα το όποιο έκανε ο Ηλίας με προσευχή στον ζώντα Θεό και συνέβη ό,τι είχαν συμφωνήσει. Παρά το εξόφθαλμο θαύμα ότι ο Θεός του Ηλία είναι ο μόνος αληθινός, οι εκατοντάδες ιερείς της αισχύνης παρέμειναν λίθινοι και αμετανόητοι. Αμέσως από τον Ηλία και τους δικούς του - παραχωρήσει Θεού φυσικά - τιμωρήθηκαν με την εσχάτη των ποινών. Απάντηση στις ενστάσεις για την τόσο μεγάλη αύτη τιμωρία - η οποία έγινε με τα τότε κρατούντα - θα δοθεί στο τέλος.
Μετά προσευχήθηκε ο Ηλίας και άρχισε να βρέχει ασταμάτητα αρχικά.
Οργίστηκε η Ιεζάβελ στο άκουσμα της θανάτωσης των ιερέων της και απείλησε καίρια, τη ζωή του Ηλία. Στη φάση αυτή ο Ηλίας έδειξε την ανθρωπινή αδυναμία. Αυτός πού έκανε τόσα σημεία μοναδικά, φοβήθηκε το ξίφος της αμαρτωλής βασίλισσας. Στη φυγή του ο ζηλωτής Ηλίας θλιμμένος μέχρι θανάτου έγειρε κάπου να κοιμηθεί. Άγγελος Κυρίου τον ξύπνησε και τον ενίσχυσε. Απ' εκεί άρχισε πορεία πολλών ήμερων ως να φθάσει στο Σινά στη θέση Χωρήβ, οπού είχε σκοπό. Εκεί ο Θεός του έδωσε μεγάλα μαθήματα - τα όποια προεκτείνονται στους πιστούς, ότι δηλ. δεν είναι Θεός των άκρων και του σεισμού και της θυέλλης, αλλά της ειρήνης και της αύρας. Όταν εκεί παραπονέθηκε ο ζηλωτής Ηλίας ότι υπέκυψαν όλοι στην ειδωλολατρία, πήρε την απάντηση ότι υπάρχουν επτά χιλιάδες στο Ισραήλ πού δεν έκλειναν γόνυ στο Βάαλ, δεν υπέκυψαν.
Του έδωσε εντολή να γυρίσει στο Ισραήλ και να αφήσει ως διάδοχο του τον Ελισαίο. Αφού τούτο έγινε, είχε ακόμη μια σφοδρή σύγκρουση με τον Αχαάβ. Εξ αιτίας ενός αμπελώνας πού συνόρευε με το παλάτι και ανήκε στον ευσεβή Ναβουθαί, επειδή αρνήθηκε να το παραχωρήσει - έστω και με χρήματα - διότι ήταν και κληρονομικό του, επειδή λυπήθηκε ο Αχαάβ ανέλαβε την υπόθεση η πονηρή Ιεζάβελ η οποία αφού κατέστρωσε συκοφαντικό εξοντωτικό σχέδιο με τελικό αποτέλεσμα να φονευθεί ο αθώος. Το γεγονός επέφερε οργή του Θεού. Ο Ηλίας έλαβε εντολή να παρουσιαστεί στο αμαρτωλό ζεύγος και να το ελέγξει, λέγοντας του τα δεινά πού θα επακολουθήσουν. Ο Ηλίας άφοβα αυτήν τη φορά αψήφησε την απειλή της Ιεζάβελ, και αιρόμενος στο ύψος του προφητικού χαρίσματος, τολμηρός και καυστικός, ήλεγξε κατά πρόσωπο το φονικό ζεύγος και τους ανήγγειλε ότι θα έχουν οδυνηρό τέλος καθώς και όλος τους ο βασιλικός οίκος. Έτσι και έγινε στη συνέχεια.
Και με το γιό του, διάδοχο του Αχαάβ, τον Οχοζία, είχε σύγκρουση ο Ηλίας. Παρέμεινε και αυτός λάτρης των ειδώλων όπως οι γονείς του. Ευρισκόμενος ασθενής στο κρεββάτι ο Οχοζίας έστειλε να ρωτήσουν τους περί τον Βάαλ (θεό των μυγών) αν θα ιατρευθεί από την ασθένεια του. Ύστερα από αυτό, ενώ πήγαιναν, ο Θεός είπε στον Ηλία, πήγαινε να πεις «παρά το μη είναι Θεός εν Ισραήλ υμείς πορεύεσθε επιζητήσαι εν τω Βάαλ;». Στη συνέχεια έστειλε διαδοχικά ο Οχοζίας δύο πεντηκοντάρχους - με τους άνδρες τους - να οδηγήσουν τον Ηλία στο βασιλιά να δώσει εξηγήσεις για τις απειλές του. Και τους δύο ο Ηλίας τους κατέκαυσε με φωτιά πού κατέβασε. Τελικά όπως είχε πει ο Ηλίας έγινε. Ο Οχοζίας πέθανε νέος.
Μετά από αυτά και άλλα, αφού ο Ηλίας προετοίμασε το διάδοχο του Ελισαίο και αφού έδειξε ότι θα φύγει, ενώ οι δυο τους βάδιζαν πέραν του Ιορδανού, ξαφνικά «άρμα πυρός και ίπποι πυρός και διέστειλαν ανά μέσον αμφοτέρων, και ανελήφθη Ηλιού εν συσσεισμώ ως εις τον ουρανόν» (Δ' Βασ. β' 11). Ήταν το έτος 842 π.Χ.
Ύστερα από 8 περίπου χρόνια έστειλε ο Ηλίας απειλητική επιστολή στο βασιλιά του άλλου βασιλείου του Ιούδα (με έδρα τα Ιεροσόλυμα), τον Ιωράμ. Η απειλή ήταν, επειδή δεν επορεύθηκες την οδό της ευσέβειας αλλά τουναντίον οδήγησες το βασίλειο και τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ στην ειδωλολατρία, τη θρησκευτική αυτή πορνεία, όπως έκανε και ο οίκος του Αχαάβ... Έτσι θα προσβληθείς από σκληρή ασθένεια πού θα φέρει επώδυνο θάνατο. Έτσι και έγινε. Για το θέμα αυτό της επιστολής - όντως μοναδικό - θα γίνει εκτενής λόγος στη συνέχεια.
Στην Παλαιά Διαθήκη λόγος για τον Προφήτη Ηλία γίνεται, στα βιβλία Γ' Βασιλειών και στα κεφάλαια 15,16,18,19,20-22. Στο Δ' Βασιλειών κεφ. 1,2, 8,9, 10, τιμητικός λόγος στο βιβλίο της Σοφίας Σειράχ κεφ. 48 1-11, Ιερεμία 42,6, Α' Μακ. 2,58. Για την Καινή Διαθήκη θα γίνει πολύς λόγος.
