Καθηγουμένου Ι. Μ. Αγίου Ιγνατίου - Λειμώνος Λέσβου

από το βιβλίο του «Εορτοδρόμιον»

Η αειθαλλής παρθενομάρτυς

 «Υιόν φιλούσα μητροπαρθένου κόρης, τομήν υπέστη καλλιπάρθενος κόρη.

Σήμερα, αγαπητοί μου αδελφοί, εορτάζαμε τη μνήμη της αγίας ενδόξου παρθενομάρτυρος Ευθαλίας.

Γεννήθηκεν η αγία Ευθαλία στη μεγάλη νήσο της Ιταλίας, τη Σικελία. Και η μητέρα της, Ευθαλία λεγόταν και ήταν μάλιστα αιμορροούσα, είχε και έναν αδελφό. Πλήθος δε υπηρετών και δούλων τους υπηρετούσαν γιατί είχαν πλούτο πολύ και ζηλευτό. Ολόκληρη όμως η οικογένεια της ζούσε στο σκοτάδι και το έρεβος της πλάνης των ειδώλων. Ελάτρευαν τους δώδεκα θεούς του Ολύμπου και τους εφέστιους θεούς της Ρώμης.

Αλλά και γι' αυτούς εσήμανεν η ώρα της χάριτος, και ήλθεν ο Χριστός και εκτύπησε τη θύρα των κλειστών καρδιών εκείνης της ειδωλολατρικής οικογενείας, και να πώς.

Τρεις άγιοι Μάρτυρες πού γιορτάζονται στις δέκα Μαΐου, οι άγιοι Αλφειός, Φιλάδελφος και Κυπρίνος, παρουσιάστηκαν στον ύπνο της μητέρας και της είπαν: «εάν πιστεύσης εις τον Χριστόν και βαπτισθής, βέβαια θέλεις ιατρευθής και σωθής, εάν δε μη πιστεύσης, φεύγε μακράν από λόγου μας». Ω! ευλογημένη ευκαιρία, ω μεγάλη του Θεού και των πιστών θεραπόντων του, των Αγίων, ευσπλαχνία! Ο Κύριος «εξεπέτασε τας χείρας» του προς την αιμορροούσαν εκείνη γυναίκα και της έδωκε την ευκαιρία να σώση και την ψυχή της άλλα και το σώμα. Και ευτυχώς η καλοπροαίρετη εκείνη μητέρα άκουσε την πρόσκλησι του Θεού και δέχτηκε το κάλεσμα του.

Μόλις εξύπνησεν είπε στην κόρη της το όνειρο και εζήτησε να ακούση και τη γνώμη της επάνω σ' αυτό και εκείνη η αγνή και παρθένος — πλην ειδωλολάτρις μέχρι τότε — Ευθαλία παρώτρυνε την αιμορροούσα μητέρα της να στέρξη στην υπόδειξι των τριών αγίων Μαρτύρων, και τόσον εκείνη όσο και η ίδια να βαπτισθούν στο όνομα του Χριστού και να αρνηθούν τα είδωλα και την αμαρτία.

Βαπτίστηκαν λοιπόν μητέρα και κόρη από έναν ευλαβή ιερέα και άρχισαν πιστά πια, αλλά και με προσοχή και σύνεσι να εκτελούν τα χριστιανικά τους καθήκοντα, και το θαύμα ευθύς με το βάπτισμα συντελέστηκε «παραχρήμα έστη η ρύσις του αίματος αυτής».

Αλλά ο Σερμιλιανός, ο γυιός και αδελφός των νεοφώτιστων γυναικών, όταν πληροφορήθηκεν από τη μητέρα του ότι ο Χριστός την έλυσεν από τη μάστιγα της και την εθεράπευσε με το βάπτισμα το χριστιανικό, έγινε θηριώδης και έπιασε τη μάνα από το λαιμό με ζωηρή τη διάθεσι και καταφανή τη μανία να την πνίξη, άλλ' ευτυχώς μια της δουλεύτρα πιστή και αφωσιωμένη την ελύτρωσε από του γιου της τη μανία, και εκείνη η μακαριά, έφυγεν από το σπίτι της για να μη δώση την ευκαιρία στον αμαρτωλό της γυιό και γίνη «μητραλίας».

Όμως χρέος μεγάλο αισθάνθηκαν απέναντι στο Χριστό η κόρη της, η αγία παρθένος Ευθαλία να ελέγξη τον αυτουργό της εγκληματικής κατά της μητέρας του απόπειρας.

Ο δε Σερμιλιανός εξ αφορμής του θάρρους της αδελφής του και βασιζόμενος στα λόγια της τα επιτιμητικά και τα ελεγκτικά έβγαλε το συμπέρασμα ότι και εκείνη είχε γίνει του Χριστού λεία και αγρία και απότομα της είπε: ώστε και συ υπερασπίζεις τη μητέρα σου; είσαι λοιπόν και συ χριστιανή; — Ναι χριστιανή είμαι και είμαι έτοιμη να αποθάνω προς Χάρι του Χριστού, του υιού της «μητροπαρθένου κόρης», της αγίας Θεοτόκου Μαρίας.

Αυτό ήταν, αγαπητοί   μου   αδελφοί. «Ο μιαρός   και   αλιτήριος αδελφός της, εγύμνωσεν αυτήν, και έδειρε δυνατά, είτα παρέδωκεν αυτήν εις ενα του δοΰλον δια να την ατιμάση». Ω Χριστέ μου! τι ακούουν σήμερα τα αυτιά μας; ο αναίσχυντος και εγκληματίας αδελφός παρέδωκε σε σαρκολάτρη δούλο του την αδελφή του για να την ατιμάση και να της κλέψη τον πολυτιμότερο της θησαυρό, την αγνότητα της και την παρθενία! Φρίξον ήλιε και στέναξαν γη! Πολλοί αδελφοί εγκληματούν γιατί οι αδελφές τους τους επρόσβαλαν την τιμή, αλλά   πρωτάκουστο είναι να εκδίδη αδελφός την αδελφή του στο βούρκο και στην αμαρτία μόνο και μόνο για να   εκδικηθή   την πίστι   και την αρετή   πού εκείνη εκπροσωπεί.

Άλλα ζη κύριος ο Θεός. Με μόνη την προσευχή της αγίας τυφλώθηκεν ο πονηρός δούλος και δεν κατάφερε να εγκληματήση κατά της σεμνότητας και της αρετής της παρθένου  Ευθαλίας. Να συνετίστηκεν άραγε ο αδελφός; Όχι δυστυχώς, αγαπητοί μου αδελφοί, αλλά περισσότερον ανίερος και εκδικητικός έπιασεν από τα μαλλιά την αδελφή του και με το χέρι του το ίδιο   σαν  άλλος   Κάϊν έκοψε την   κεφαλή της παρθενομάρτυρος αγίας Ευθαλίας.

Και βέβαια δεν έγινε «μητραλίας» αλλά κατάντησεν αδελφοκτόνος, ανόσιος και ασύγνωστος εγκληματίας του οποίου το εναίσχυντο παράδειγμα με τα μελανώτερα χρώματα εσημείωσεν ο Θεός και η Εκκλησιαστική Ιστορία.

Άλλα δυστυχώς, και σήμερα πολλοί αδελφοί ντρέπονται να λέγουν αδελφές τους, κόρες αγνές και σεμνές, κοπέλες ηθικές και ενάρετες, νέες πού φλέγονται από τον ιερό πόθο να ζήσουν τη ζωή του μοναχισμού και της αφιερώσεως, και απειλούν εξορίαν από το σπίτι και σφαγήν εάν εξακολουθήσουν «να καλογερεύουν» και να έχουν «ψύχωσι» με την εκκλησία.

Αγαπητοί μου αδελφοί, μην ντρέπεσθε για τα καλά σας αδέλφια, για τα τίμια και ηθικά. Αυτά σας δοξάζουν, αυτά σας τιμούν. Να ντρέπεσθε για τους αλιτήριους αδελφούς για τις παραστρατημένες κόρες και με κάθε τρόπο να φροντίζετε την επιστροφή τους και το στηριγμό τους. Μακάρι και εγώ και εσείς να είχαμε αδελφές σαν την αγίαν Ευθαλία.