Καθηγουμένου Ι. Μ. Αγίου Ιγνατίου - Λειμώνος Λέσβου
από το βιβλίο του «Εορτοδρόμιον»
Ο Όσιος Βασίλειος
«Βασιλείας ως επώνυμος ουρανίου,
την προς αυτήν απάγουσαν οδόν επορεύθη» Βασίλειος ο Όσιος.
Σήμερα, ευσεβείς χριστιανοί, η Αγία μας Εκκλησία τίμα τη μνήμη ενός Όσιου, του συνασκητού του Αγίου Προκοπίου του Δεκαπολίτου, Βασιλείου του Ομολογητού.
Έζησε στα φοβερά εκείνα για την Εκκλησία μας χρόνια της Εικονομαχίας, τον όγδοον αιώνα μετά Χριστόν.
Ο Λέων τρίτος, ο Ίσαυρος, ετάραζε την Εκκλησία του Χριστού με την διαταγή του όπως απομακρυνθούν από τους Ορθοδόξους Ναούς οι αγίες και ιερές εικόνες. Οι Μοναχοί, υπέρμαχοι της τιμητικής προσκυνήσεως των Άγιων εικόνων, εδιώκοντο απηνώς.
Και όμως ενώ τέτοια ήταν η κατά των εικόνων και του Μοναχισμού ατμόσφαιρα, ο ηρωικός νεανίας Βασίλειος εγκατέλειπε και κόσμο και τα του κόσμου και εδιάλεξε τον ήσυχο και απράγμονα βίο των Μοναχών και ρίχτηκε στην άσκησι του σώματος και του νου και καταρτίστηκε πλατειά γύρω στα δόγματα και τις αλήθειες της πίστεως.
Η φλογερή του ψυχή δεν άντεχε να βλέπη από τον Αυτοκράτορα και τους οπαδούς του τη βεβήλωσι των αγίων και ιερών εικόνων. Γι΄ αυτό και κατέβηκε στη Βασιλεύουσα και αντιστάθηκε στους βανδαλισμούς των εικονομάχων, κηρύττοντας και ομολογώντας ότι η τιμή των εικόνων αποτελεί καθήκον όλων των χριστιανών διότι δια μέσου αυτών τιμώνται τα εικονιζόμενα ιερά πρόσωπα.
«Η γαρ της Εικόνος τιμή επί το πρωτότυπον διαβαίνει» δογματίζει ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός.
Το αποτέλεσμα της θαρραλέας του στάσεως ήταν να συλληφθή και να υποβληθη σε σκληρά βασανιστήρια. «Εξέσθη άπαν το σώμα και τον τράχηλον, και τη φρουρά παρεδόθη».
Μετά το θάνατο όμως του Λέοντος απελύθη και επανέλαβε τους υπέρ της Ορθοδοξίας αγώνες του και τους ασκητικούς του «πόνους και καμάτους».
Πολλούς επανέφερε στην ορθόδοξη γραμμή και πίστι.
Έτσι δε ασκούμενος και αγωνιζόμενος, «προς τον Θεόν, ον επόθησεν εκ βρέφους, χαίρων και ευχάριστων εξεδήμησε».
Ευσεβείς χριστιανοί, ο Άγιος Βασίλειος ο όσιος και ομολογητής, έλαβε την ηρωικότερη απόφασι από όσες ημπορεί να λαβή ο άνθρωπος. Απαρνήθηκε τελείως τον εαυτό του, αποσπάσθηκε από τους συγγενείς του χωρίσθηκε από τους αγαπητούς του και κατασκήνωσε σαν το πουλί μόνος στο Μοναχικό κελλί του μετεωριζόμενος μετάξι ουρανού και γης και φλεγόμενος από την αγάπη εκείνου τον όποιον αισθανόταν κοντά του, από την αγάπη του Θεού.
Σκεφθήτε τον εαυτό σας, αδελφοί μου, μόνο και για πάντα στην Έρημο, απόλυτα μακρυά από τον κόσμο και θα ομολογήσετε ότι απαιτείται μεγάλος ηρωισμός για να εκλέξη κανείς και ακολουθήση την παρθενική του Μονάχου ζωή.
Αξίζει όμως να θυσιασθή κανείς για μια τέτοια ζωή, γιατί αυτή είναι ζωή ανώτερη από τη γη και τον κόσμο. «Τοσούτω προύχει του γάμου η παρθενία, όσω της γης ο ουρανός υπερέχει και των ανθρώπων οι άγγελοι». Τόσο, δηλαδή, υπερέχει ο παρθενικός και άγαμος βίος από το γάμο, όσο από τη γη ο ουρανός και από τους ανθρώπους οι άγγελοι, λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος.
Υπερέχει ο παρθενικός βίος του Μονάχου, από τον έγγαμο και κοσμικό, γιατί όπως λέγει ο Άγιος Νικόδημος, ο πραγματικός Μοναχός «περνά αμεριμνία και ησυχία και σχολάζει εις προσευχάς και θείους ύμνους, εις κατανύξεις και δάκρυα, εις αναγνώσεις και θεωρίας πνευματικάς και φλέγεται εις την αγάπην και τον έρωτα του Θεού (και) κατά αλήθειαν από τούτον ακόμη τον κόσμον λαμβάνει ούτος την μακαριότητα και εν φθαρτώ σώματι ων γίνεται μακάριος».
Υπερέχει ακόμη ο Μοναχικός βίος από τον κοσμικό και ως προς την προσφορά προς τον κόσμο.
Κατά τον Όσιο Νείλο τον ασκητή «μοναχός εστίν ο πάντων χωρισθείς και πάσι συνηρμοσμένος... και... ο ένα εαυτόν μετά πάντων ηγούμενος, δια το εν εκάστω εαυτόν απαραλείπτως δοκείν όραν». Επομένως, και προσφέρει με την προσευχή και την άσκησι και τη διδασκαλία και παρά το ότι έχει ο Μοναχός χωρισθή του κόσμου είναι πολύ στενά ενωμένος μαζί του και θεωρεί τον εαυτό του ένα με τον κάθε άνθρωπο και προσφέρει με την προσευχή και την άσκησι και τη διδασκαλία και τη συγγραφή πολλά πνευματικά πρόσφορα στον κόσμο.
Να είσθε δε βέβαιοι, αδελφοί μου, ότι αν ο αποστάτης άνθρωπος της σημερινής διεφθαρμένης κοινωνίας δεν έχη ακόμη λάβει τη δίκαιη τιμωρία του από το δικαιοκρίτη Κύριο, τούτο οφείλεται στις εκλεκτές εκείνες ψυχές πού νύχτα και μέρα με στεναγμούς ατέλειωτους προσεύχονται στο μακρόθυμο Κύριο και τον παρακαλούν να παρατείνη το έλεός Του και να αποστρέφη το πρόσωπο Του από τις κακίες των ανθρώπων.
Αφού λοιπόν ο παρθενικός Μοναχικός βίος είναι τελειότερος από τον έγγαμο και κοσμικό, και τόσα προσφέρει στον κόσμο, όπως εξ αλλού η ιστορία το μαρτυρεί, οπωσδήποτε βοηθεί αποτελεσματικώτερα τον άνθρωπο να πραγματοποίηση τον προορισμό του να τελειωθή δηλαδή ηθικά και να μοιάση στο Θεό!
Επομένως θα πρέπει, αν δεν έχωμε τη δύναμι όλοι να τον ακολουθήσωμε, πάντως να τον αναγνωρίσωμε ως ανώτερο και να τον θαυμάζωμε.
Τα σμήνη των πτηνών της ερήμου, των Οσίων και θεοφόρων Πατέρων ημών, των μεγάλων ασκητών της Αιγύπτου, των μεγάλων διδασκάλων του Άθω και των συγχρόνων Οσίων με τις πρεσβείες του Οσίου και θεοφόρου Πατρός ημών Βασιλείου του Ομολογητού είθε να μας ενισχύουν στον κατά του κάκου και υπέρ της τελειώσεως αγώνα μας. Αμήν.
