Καθηγουμένου Ι. Μ. Αγίου Ιγνατίου - Λειμώνος Λέσβου

από το βιβλίο του «Εορτοδρόμιον»

***

Ξυνορίς Πάναγνος

«Τιμόθεον σήμερον συν τη συνάθλω τιμήσωμεν Μαύρα τη Χριστού,

την τούτων γεραίροντες, εύτολμον καρτερίαν».

Και άλλο ζευγάρι αγνών και αγίων συζύγων τιμούμε σήμερα, αγαπητοί μου αδελφοί και φιλάρετοι. Πολλά μας παρουσιάζει η αγία μας εκκλησία αγία ζευγάρια, το Μαρκιανό και την Πουλχερία τον Aνδριανό και τη Ναταλία την Επιστήμη και το Γαλακτίωνα, και σήμερα μας παρουσιάζει τον Τιμόθεο και τη Μαύρα.

Είκοσι μόλις ήμερες παντριάς είχαν και όμως ο γάμος τους δεν ήταν ηδονοθηρία, δεν απέβλεπε σε επίγειες χαρές και απολαύσεις, ή έστω και στην πιο ιερή και αγία σκοπιμότητα του γάμου, τη δημιουργία παιδιών και απογόνων άλλα ήταν γάμος ιερός και άγιος συνοικέσιο ιεραποστολικό και σωτήριο. Βοηθόν εις το κήρυγμα και τη διδασκαλία έλαβε τη Μαύρα ο Τιμόθεος όχι συμμέτοχο στην ηδονή την υπογάστρια!! Που είναι αυτά τα ζευγάρια σήμερα! Ποιοι σκέπτονται να αρνηθούν τα δικαιώματα τους για να μάθουν στους άλλους του Θεού τα δικαιώματα; Δυστυχώς κανείς, ή ελάχιστοι.

Ευλογητός όμως ο Θεός, ο οποίος «προς έλεγχον και διδασκαλίαν» μας παρουσιάζει σήμερα αυτό το άγιο και ανεπανάληπτο ζευγάρι τον Τιμόθεο και τη Μαύρα.

Ας τους παρακολουθήσουμε όμως καλλίτερα.

Ο Τιμόθεος άνηκε στους κατώτερους κληρικούς και ησχολείτο με την κατήχησι και το κήρυγμα, αχώριστους φίλους είχε τα ιερά βιβλία τα όποια ανέπτυσσε πάντοτε και πλούσια με αυτά εδίδασκε τους ανθρώπους εκείνους που βρισκόταν μακρυά από το φως.

Νεαρώτατος στην ηλικία ήταν όταν ενυμφεύτηκε την αγνή κόρη Μαύρα, για να την έχη βοηθό στο ιερό και υπεύθυνο του έργο. Είκοσιν ήμερες καλά καλά δεν είχαν περάσει από το γάμο τους και καταγγέλθηκαν στον Έπαρχο της Θηβαΐδας της Αφρικής Αρριανό για την ιεραποστολική τους δράσι σαν επικίνδυνοι και πολέμιοι της πατροπαράδοτης θρησκείας των Ολυμπίων θεών.

Μόλις παρουσιάσθηκεν ο άγιος Τιμόθεος μπροστά στον ηγεμόνα Αρριανό, επιτακτικά του εζητήθη να παράδοση τα βιβλία τα χριστιανικά με τα οποία εδίδασκε και κατηχούσε.

Και ο Τιμόθεος έδωκε την ηρωικώτερη και σοφώτερη απάντησι. «Τας βίβλους τέκνα ηγούμαι, υφ' ων στηρίζομαι, και υπό των Αγγέλων φρουρούμαι, της των γεγραμμένων δυνάμεως καλούσης αυτούς εις βοήθειαν μηδείς δε έκοντι τα ίδια τέκνα δίδωσιν εις θάνατον». Ποιος πατέρας είπε παραδίνει τα παιδιά μου στο θάνατο; Κανείς. Πώς τότε εγώ θα σου παραδώσω τα ιερά μου βιβλία τα όποια έχω καλλίτερα από παιδιά μου, πραγματικά στηρίγματα μου και μέσα και φορείς της σωζούσης θείας χάριτος;

Αντιλήφθηκεν ο Αρριανός ότι δεν υπήρχαν περιθώρια επιδράσεως επί του Τιμοθέου και γι' αυτό αμέσως διέταξε τα μαρτύρια. Πυρωμένα σίδερα του έχωσαν στα αυτιά, και τα μάτια του εξογκώθηκαν και χύθηκαν. Τον έδεσαν από τους αστραγάλους στον τιμωρητικό τροχό και υστέρα αφού τον εφίμωσαν τον κρέμασαν ανάποδα «λίθον αυτού τω τραχήλω προσδήσαντες».

Καθόλου όμως υστέρα από όλα αυτά δεν ενέδιδεν ο Τιμόθεος, αλλά με τη χάρι του Θεού σώος και αβλαβής παρέμενε και ακλόνητος.

Στη Μαύρα άλλαξε προσωπείον ο Αρριανός. Άρχισε τις κολακείες και τις παχειές υποσχέσεις. Πολλά θα απελάμβανε από τον Άρχοντα, αρκεί να εθυσίαζε στα είδωλα. Εκείνη όμως η αγνή και πάγκαλλος καθόλου δεν έστερξε στις τυραννικές θωπείες «μάλλον δε ταις του συζύγου πεισθείσα παραινέσεσι, του Ηγεμόνος ενώπιον χριστιανήν εαυτήν ωμολόγησε».

Γι΄ αυτά ανέλαβεν ο Αρριανός την «υποκρυβείσαν» αγριότητα του και μια μια τις τρίχες εξερρίζωσεν από την κεφαλή της Μαύρας τα δάχτυλα της απέκοψε και σε βραστό νερό την έρριξε. Άλλα άφλεκτος η αγία παρέμεινε και για να δοκιμάση ο Αρριανός μη τυχόν και ήταν κρύο το νερό την διέταξε να του ρίξη με τις παλάμες της λίγο νερό επάνω του και αμέσως το δέρμα του Αρριανού ξεκόλλησε.

«Επί τούτο ουν σταυροί αυτούς αμφότερους και επιμείναντες ημέρας εννέα τη αναρτήσει, αλλήλους παρήνουν εκ διαδοχής εγκαρτερείν ταις κολάσεσι, και μη ενδούναι συνεβούλευον».

Ω «εύτολμος   καρτερία» των   συζύγων   Μαρτύρων!  Ο ένας τον άλλο εσυμβούλευε και ενεθάρρυνε και κανείς τους μέσα σ' εκείνες τις πολυώδυνες εννέα ήμερες δεν έχασε το βραβείο και το στέφανο.

Ακόμα και ο πειραστής διάβολος έτρεξε να πειράξη επάνω στο Σταυρό τη Μαύρα. Της έφερε την επιθυμία να δροσίση τη φλόγα του σταυρωμένου της σώματος με γάλα και μέλι και να βρισκόταν σε ποταμό ολόδροσο που να έρρεε μέλι και γάλα. Άλλα με απόλυτη εγκράτεια είπε στον πειραστή «ουκ εξ αυτών πίομαι, άλλ' εκ του ποτηριού, ου μοι εκεράσατο ο Χριστός». Έτσι ηττημένος και ο διάβολος έφυγε.

Ήλθε όμως και ο Άγγελος Κυρίου και πριν παραδώσουν το πνεύμα τους στον Κύριο τους έδειξε τους τόπους και τους θρόνους της αγίας αποκαταστάσεως τους και παρά του Θεού δόξης τους. Θρόνους και στολές λευκές και στέφανα τους είχεν ο Κύριος ετοιμάσει του Τιμοθέου δε ό θρόνος υψηλότερη είχε θέσι γιατί όπως αποκάλυψεν ο Άγγελος «η του τόπου διαφορά παραδηλοί σοι, ότι ο άνήρ σου μάλλον πρόξενος σοι της σωτηρίας εγένετο».

Να αγαπητοί μου αδελφοί ποιο είναι το καθήκον μας ο ένας να βοηθή τον άλλο προς το σκοπό της σωτηρίας. «Αδελφός υπ' αδελφού βοηθούμενοι» και «αλλήλων τα βάρη βαστάζοντες» να συμπληρώνωμε το έργο της Χάριτος, να καθιστούμε δηλαδή υποκειμενική την «αντικειμενικώς προσφερθείσα σωτηρία. Αμήν.