Καθηγουμένου Ι. Μ. Αγίου Ιγνατίου - Λειμώνος Λέσβου

από το βιβλίο του «Εορτοδρόμιον»

***

Ο λιθολευστούμενος Προφήτης

Σήμερα αγαπητοί μου αδελφοί θα έπρεπε να πενθούμε, όπως πενθούμε την αγία και μεγάλη Παρασκευή για τα πάθη του Κυρίου μας, όπως πενθούμε στις 29 Αυγούστου για την άδικη απότομη της τίμιας κεφαλής του Προδρόμου και Βαπτιστού, και όχι να πανηγυρίζωμε κοσμικά και να επιδιδόμαστε σε τραγούδια, γελοία και χαρές με τα ειδωλολατρικά έθιμα της πρωτομαγιάς.

Ερωτώ, ποιός από εμάς πάει σήμερα την πρωτομαγιά στην εκκλησία, για να τίμηση το μεγάλο Προφήτη, τον αδικοσκοτωμένο από τους συμπατριώτες του θεόσταλτο άνδρα ο όποιος υπήρξε από τους μεγαλύτερους παιδαγωγούς του δυσήνιου και σκληροτράχηλου Ισραήλ;

Οι πάντες σχεδόν τρέχουν στα χωράφια και στις εξοχές για να τραγουδήσουν το «ο Μάϊος μας έφθασε» και όχι τουλάχιστον με την αθωότητα των μικρών παιδιών, αλλά με την πονηρία και την ακράτητη ηδυπάθεια να απολαύσουν τρελές χαρές και αμαρτωλές σχέσεις.

Ο Ιερεμίας, αγαπητοί μου αδελφοί συνελήφθη στην  κοιλιά της μάνας του «κατ' ευδοκίαν του    Θεού» ήταν   ηγιασμένος «εκ κοιλίας μητρός αυτού» και προεκλελεγμένος να βαστάση το όνομα Του παρά το άωρο της ηλικίας του ενώπιον «αρχών και εξουσιών υιών τε Ισραήλ». Αξίζει να ακούσωμε πώς ο Θεός ανέθεσε το προφητικό έργο στο θεόκλητο Προφήτη: «και εγένετο λόγος Κυρίου προς με' προ του με πλάσαι σε εν κοιλία επίσταμαί σε και προ του σε εξελθείν εκ μήτρας ηγίακά σε, προφήτην εις έθνη τεθεικά σε και είπα' ω δέσποτα Κύριε ιδού ουκ επίσταμαί λαλείν, οτι νεώτερος εγώ ειμί και είπε Κύριος προς με μη λέγε οτι νεώτερος εγώ ειμί, οτι προς πάντας, ους εάν εξαποστείλω σε πορεύση   και   κατά  πάντα όσα εάν   εντείλωμαί σοι, λαλήσεις, μη φοβηθής από προσώπου αυτών, οτι μετά σου εγώ ειμί του εξαιρείσθαί σε, λέγει Κύριος και εξέτεινε Κύριος την χείρα αυτού προς με και ήψατο του στόματος μου, και είπε Κύριος προς με ιδού δέδωκα τους λόγους μου εις το στόμα σου, ιδού καθέστακά σε σήμερον επί έθνη και επί βασιλείας εκρίζουν και κατασκάπτειν και απολύειν και ανοικοδομείν και καταφυτεύειν».

Όπως στην Καινή Διαθήκη έχομε τον απόστολο των Εθνών Μέγα Παύλο, έτσι και στην Παλαιά έχομε τον Προφήτη των Εθνών τον πανένδοξο Ιερεμία, ο όποιος «επί έθνη και επί βασιλείας» εκράτησε το όνομα του Θεού και μετά θάρρους και παρρησίας ήλεγξε την κακόνοια, την απιστία και την έκκλισι των ηθών.

Χαρακτηριστικό είναι το παράπονο του Κυρίου πού αναφέρει ο Προφήτης «Διέλθετε εις νήσους χειτιείμ και ίδετε, και εις κηδάρ αποστείλατε ναι νοήσατε σφόδρα και ίδετε ει γέγονε τοιαύτα, ει αλλάξωνται έθνη θεούς αυτών και ούτοι ουκ εισί Θεοί ο δε λαός μου ηλλάξατο την δόξαν αυτού, εξ ης ουκ ωφεληθήσονται' εξέστη ο ουρανός επί τούτω και έφριξεν επί πλείον σφόδρα, λέγει Κύριος, οτι δύο και πονηρά εποίησεν ο λαός μου, εμέ εγκατέλειπαν πηγήν ύδατος ζωής, και ώρυξαν εαυτοίς λάκκους συντετριμμένους, οι ου δυνήσονται ύδωρ συνέχειν».

Κοφτερός και καυτός ακούγεται πάντοτε ο λόγος του Ιερεμία, «τάδε λέγει Κύριος ο Θεός Ισραήλ διορθώσατε τας οδούς υμών και τα επιτηδεύματα υμών, και κατοικιώ υμάς εν τω τόπω τούτω μη πεποίθατε εφ' εαυτοίς επί λόγοις ψευδέσι».

Και επειδή βέβαια, «άλλος εστίν ο σπείρων και άλλος ο θερίζων» τα αποτελέσματα του προφητικού κηρύγματος του Ιερεμίου ο θεριστής Θεός γνωρίζει μόνο πόσο πλούσια υπήρξαν, γι’  αυτό και τον έθεσεν «εις φως εθνών».

Αι τύχαι του Ισραηλητικού λάου τον έφεραν αιχμάλωτο και στην Αίγυπτο και εκεί διέλαμψεν η αγιότης και το θαυματουργικό του χάρισμα προς σύνεσι και ετοιμασία «εις Χριστόν» των Αιγυπτίων.

Με την προσευχή του εψόφησαν όλες οι ασπίδες, δηλητηριώδη φίδια πού εβασάνιζαν τους Αιγυπτίους. Γι' αυτό και «οι Αιγύπτιοι εδόξασαν αυτόν, ευεργετηθέντες παρ' αυτού» και με την αγάπη και το σεβασμό πού του έτρεφαν οι Αιγύπτιοι βρήκε την ευκαιρία ο προφήτης να προειπή την καθαίρεσι των ειδώλων τα όποια εκείνοι ελάτρευαν «δια Σωτήρος παιδιού, εκ παρθένου γεννωμένου εν φάτνη». Έμεινε δε πατροπαράδοτο το έθιμο να τιμούν την Παρθένο και το βρέφος μέχρι της πληρώσεως του Μυστηρίου «εν τω προσώπω» του τεχθέντος Βασιλέως Χριστού υπό της αειπαρθένου Μαρίας.

Ο ίδιος ο Προφήτης έκρυψε στη γη τις πλάκες του Νόμου και είπε στο λαό τα ακόλουθα προφητικά και αξιοπρόσεκτα δια τη συντέλεια των αιώνων «Απεδήμησε Κύριος εν Σινά εις τον ουρανόν και πάλιν ελεύσεται νομοθετήσαι εν Σινά εν δυνάμει» και σημείον υμίν εσταί της παρουσίας αυτού, όταν ξύλον πάντα τα έθνη προσκυνήσωσι». Έλεγε δήλον οτι για το Σταυρό του Χριστού μας. Έλεγεν ακόμα οτι «εν τη αναστάσει, πρώτον η κιβωτός αναστήσεται και εξελεύσεται, και τεθήσεται εν όρει Σινά και πάντες οι Άγιοι προς αυτήν συναχθήσονται, εκδεχόμενοι τον Κύριον.

Και μετά από την πολυκύμαντη και πολυώδυνη προφητική ζωή του ο Ιερεμίας «εν Τάφναις της Αιγύπτου, λίθοις βληθείς υπό του λάου, αποθνήσκει, και τίθεται εν τόπω της οικήσεως Φαραώ».

Οι ομόφυλοι του τον ελιθοβόλησαν και οι αλλοεθνείς Αιγύπτιοι τον ετίμησαν, αυτή είναι η τραγική ειρωνεία των πραγμάτων του κόσμου τούτου.

Πότε τέλος πάντων θα μάθουν οι άνθρωποι να τιμούν τους ευεργέτες τους, και να αναγνωρίζουν αξία σε εκείνο που την έχει άνωθεν και εκ Θεού παραλάβει και όχι να του την αρνούνται επειδή είναι πατριώτες τους και συγγενείς τους και η ζηλοφθονία δεν τους αφήνει;

Άμποτε αγαπητοί, να τιμούμε τους αγίους και τους άξιους και να συναγωνιζώμαστε ποιος πιο πιστά θα τους μιμηθή. Αμήν.