Ζωηφόρος

Μαρτίνου πάπα Ρώμης, του Αρχιμ. Νικοδήμου Παυλόπουλου,

Μαρτίνου πάπα Ρώμης

(13 Απριλίου)

του Αρχιμ. Νικοδήμου Παυλόπουλου

***

Πάπας Ομολογητής και Μάρτυς

Καθηγουμένου Ι. Μ. Αγίου Ιγνατίου - Λειμώνος Λέσβου

από το βιβλίο του «Εορτοδρόμιον»

***

«έως θανάτου αγώνισαι υπέρ της αληθείας

και Κύριος ο Θεός πολεμήσει υπέρ σου».

Άραγε εμείς αγωνιζόμαστε υπέρ της αληθείας;

ή καλλίτερα, κατέχομε και γνωρίζομε την αλήθεια;

Δυστυχώς ελάχιστοι και πολύ ελάχιστα κατέχουν

από τα δόγματα και τις αλήθειες της πίστεως.

***

Σήμερα, αγαπητοί μου αδελφοί, η αγία μας Εκκλησία τιμά και γεραίρει τη μνήμη ενός Πάπα, του Πάπα της Ρώμης Ομολογητού και Μάρτυρος Μαρτίνου.

Επάπευσε στα χρόνια του βασιλέα της Κωνσταντινουπόλεως Κώνσταντος, του εγγονού του αυτοκράτορα Ηρακλείου στα 644 μετά Χριστόν.

Υπήρξεν ο άγιος Μαρτίνος τύπος και υπογραμμός ζωής και πίστεως, αλλά και υπόδειγμα ποιμένας και διδασκάλου της Εκκλησίας του Χριστού.

Δεν τον απασχολούσε μόνο το κοινωνικόν έργο, η περίθαλψι δηλαδή των ασθενών και αδυνάτων της Ρώμης και η ανακούφισι των θλιβομένων και των καταπονουμένων, άλλα τον ενδιέφερε — και μάλιστα ξέχωρα — το δόγμα και η κατήχησι, η πίστι και η αλήθεια, και γι΄ αυτό εντρυφούσε στις άγιες Γραφές και αφθονοπάροχα εκήρυττε το λόγο της αληθείας του Ευαγγελίου του Χριστού.

Και τον ενδιέφερε περισσότερο το δόγμα και η θεωρία, η πίστι και η διδασκαλία, γιατί στα χρόνια του είχεν αναφανή η αίρεοι -των Μονοθελητών, του πάπα Ωνωρίου, του Σεργίου, του Θεοδώρου, του Πύρρου.

Και εδίδασκαν οι μονοθελητές ότι ο Χριστός είχε μόνο μια θέλησι, τη θεία θέλησι, πράγμα πού καταργούσε το αυτεξούσιο της ανθρωπινής φύσεως του Κυρίου και εσήμαινε ότι αφομοιώνεται η ανθρώπινη του Κυρίου φύσι από τη θεία του φύσι και ουσία. Με άλλα λόγια οι μονοθελητές κατέληγαν στο Μονοφυσιτισμό.

Και την αίρεσι των Μονοθελητών την κατέκρινε και την καταδίκασεν ο άγιος Μαρτίνος στην τοπική σύνοδοι της Ρώμης, πολύ πριν το 680, ότε επίσημα καταδικάστηκεν ο Μονοθελητισμός από την έκτην αγίαν Οικουμενική Σύνοδο και πολύ πριν αυθεντικά και θεοφώτιστα δογματίση για τις δυο του Χριστού μας θελήσεις ο κλασσικός δογματικός της εκκλησίας μας άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, ο όποιος και λέγει: «Μία υπόστασις ων ο Χριστός δύο φύσεων, θείας τε και ανθρωπινής, ταύτα θείως, κακείνα ανθρωπίνως, ο αυτός ήθελε και ενήργει τα θεία, και θεανδρικώς τα ανθρώπινα. Ει γαρ και ως θεός ήθελε τα θεία, και ως άνθρωπος τα ανθρώπινα, άλλ' ούν ούτε ως θεός γυμνός ήθελε τα θεία, ούτε ως άνθρωπος ψιλός τα ανθρώπινα, αλλά θεός ανδρωθείς, τουτέστιν ενανθρωπήσας, φυσική θεία θελήσει και ενεργεία, ως θεός και άνθρωπος ο αυτός, ήθελε και ενήργει τα ανθρώπινα, πεφυκώς θέλειν και ενεργείν ως άνθρωπος τα ανθρώπινα, θέλει γαρ και ενεργεί εκατέρας φύσεως τα ίδια μετά της θατέρου κοινωνίας, της μεν θεότητας αυτεξουσίως και παντεξουσίως δια της ανθρωπότητας αυτού ενεργούσης, της δε ανθρωπότητας αυτεξουσίως και κατά πάντα τω θείω αυτού θελήματι πειθαρχούσης και ταύτα θελούσης».

Δυστυχώς και ο βασιλεύς Κώνστας, ο εγγονός του Ηρακλείου επροστάτευε την αίρεσι των Μονοθελητών και εδίκασεν αλύπητα τους στύλους της ορθοδοξίας και ομολογητές και κήρυκες της αληθείας.

Προ πάντων δε εδίκασε τους πνευματικούς αρχηγούς τους Πατριάρχες και αρχιερείς. Γι΄ αυτό και φρόντισε να ταπείνωση και εξουθένωση τον ομολογητή και κήρυκα του ορθού δόγματος πάπα Ρώμης Μαρτίνο. Πέντε χρόνια και τέσσερες μήνες είχαν περάσει από τότε που επάπευσεν ο άγιος Μαρτίνος και δέσμιος κάτα προσταγή του βασιλέα απάγεται και βίαια μεταφέρεται μαζί και με άλλους δυτικούς επισκόπους, από τη Ρώμη στην Κωνσταντινούπολη.

Τα βάσανα της μαρτυρικής εκείνης οδοιπορείας είναι απερίγραπτα. Προηγούμενο βρίσκουν μόνο στη μαρτυρική πορεία του ιερού Χρυσοστόμου στην Κουκουσό της Αρμενίας του Πόντου.

Πολλές θλίψεις και κακοπάθειες υπέφερεν ο άγιος Μαρτίνος, δεμένος από τα χέρια σαν ληστής και κοινός δραπέτης και με ανελέητα και απάνθρωπα κτυπήματα και μαστιγώματα πορευόταν τα κουρασμένα του πόδια τον μακρότατο και επιπονώτατο δρόμο προς τη βασιλεύουσα.

Και αφού έφθασε με την ομόφρονα και μαρτυρική του συνοδεία στην Κωνσταντινούπολι ο βασιλέας διέταξε και τους έδεσαν σαν κακούργους και ληστές με αλυσίδες και χειροπέδες και τους έρριψαν στη φυλακή των Ανακτόρων οπού και τους άφησε τρία ολόκληρα χρόνια.

Φαντασθήτε τα υγρά και ανήλια της φυλακής υπόγεια, τις στερήσεις και τις κακουχίες την εξασθένησι και τις ταλαιπωρίες πού υπέφεραν τα μαρτυρικά των ομολογητών σώματα.

Και σαν να μην έφθαναν τα τρία χρόνια της φυλακίσεως τους έστειλεν ο βασιλέας εξόριστους στη Χερσώνα.

Και βέβαια υστέρα από τόση κακουχία και «πολυώδυνα βάσανα» δεν άντεξε το γεροντικό του και ασκητικό του σώμα και «προς Κύριον εξεδήμησε» παίρνοντας τα στέφανα και του ομολογητού και του Μάρτυρος από το στεφοδότη Κύριο. Το άγιο του λείψανο ενταφιάστηκε με τιμές και ευλάβεια μεγάλη από τους εκεί χριστιανούς και τους συνεξορίστους του έξω από την πόλι της Χερσώνας στο ναό της υπεραγίας Θεοτόκου.

Αυτά υπέφεραν, αγαπητοί μου αδελφοί, οι άγιοι της εκκλησίας Πατέρες χάριν της αληθείας και των δογμάτων της πίστεως.

Σύνθημα τους είχαν το προφητικό λόγιο «έως θανάτου αγώνισαι υπέρ της αληθείας και Κύριος ο Θεός πολεμήσει υπέρ σου».

Άραγε εμείς αγωνιζόμαστε υπέρ της αληθείας; ή καλλίτερα, κατέχομε και γνωρίζομε την αλήθεια; Δυστυχώς ελάχιστοι και πολύ ελάχιστα κατέχουν από τα δόγματα και τις αλήθειες της πίστεως.

Ας ενδιαφερθούμε, αγαπητοί, για το περιεχόμενο της πίστεως μας, ας μελετήσωμε, ας ερωτήσωμε, ας προσευχηθούμε για να το γνωρίσωμε. Όλοι μας πρέπει να ξέρωμε τι πιστεύουμε για να είμαστε σε θέσι να «δίδωμεν λόγον παντί τω αιτούντι» και να αποστομώνουμε τους βλάσφημους αιρετικούς, πού δυστυχώς και στις ήμερες μας δεν λείπουν αλλά πλανώνται και πλανούν.

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

Αγιοι της Λεσβου

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel