Το αντιχριστιανικό μένος κάποιων «ατόμων» που κύριος στόχος των λεγομένων τους είναι να βάλουν συνεχώς κατά της Εκκλησίας, «έπλασε» τις συκοφαντίες για την στηλίτευση του αγώνα και του μαρτυρίου του Πατριάρχου Γρηγορίου του Ε΄. Ακόμα και ο ποιος αδαής άνθρωπος ή κάποιος που δεν διαθέτει νου υγιή, θα αδυνατούσε να πιστέψει ότι ο Πατριάρχης που βασάνισαν και κρέμασαν οι Τούρκοι, ήταν… προδότης των Ελλήνων! Διότι απλούστατα, αν ο Πατριάρχης εξυπηρετούσε τα σχέδια των Τούρκων θα τον προστάτευαν οι Τούρκοι καί δεν θα τον θανάτωναν. Αντιθέτως όμως οι ελεύθεροι πλέον Έλληνες τον ανακήρυξαν αμέσως Εθνομάρτυρα και τον τιμούν ως Άγιο της Ορθοδοξίας, του στήνουν ανδριάντες, γιατί την επανάσταση την έκαναν οι Χριστιανοί για να αποτινάξουν τον τουρκικό ζυγό, και Εθνάρχης τους ήταν ο Πατριάρχης.
Οι σημερινοί προπαγανδιστές «πατάνε» στο γεγονός ότι ο Πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄ υπό της τουρκικής βίας αφόρισε την Επανάσταση των Ελλήνων στη Βλαχία, τον Αλ. Υψηλάντη και τον Μ. Σούτσο, που όμως με την καρδιά του τους ευλογούσε. Όμως, εδώ πέφτουν στην παγίδα της αγνοίας και της πλάνης τους, διότι αφορισμός γίνεται από την Εκκλησία μόνο για δογματικό λόγο και όχι για οτιδήποτε άλλο. Άρα ο «αφορισμός» αυτός ήταν απόρροια της «φαναριώτικης διπλωματίας» ως όφειλε για να αποφευχθεί η οργή του σουλτάνου. Πάντως ο όποιος αφορισμός είχε αρθεί μυστικά από το Πατριαρχείο το 1821!
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Ε΄ ήξερε τα της επαναστάσεως, και συνεργαζόταν με τη Φιλική Εταιρία, έχοντας το ψευδώνυμο «παλαιότερος», διατηρώντας το λεγόμενο «κιβώτιο του ελέους» και συγκεντρώνοντας χρήματα για την Επανάσταση. Επίσης, κάποιοι Ιεράρχες ήταν βασικά στελέχη της Φιλικής Εταιρείας καί ο ίδιος ο σουλτάνος, δήλωνε μετέπειτα ότι: "ο δόλιος Ρωμηός Πατριάρχης… ο ίδιος, όπισθεν των παρασκηνίων, έδρα κρυφίως, ως αρχηγός της Επαναστάσεως.…"
Δεν ήταν ο Πατριάρχης που δεν επέτρεπε επαναστάσεις, αλλά ήταν δόγμα πριν την επανάσταση του ’21, όλων των Μεγάλων Δυνάμεων της Ευρώπης που δεν επέτρεπαν κανενός είδους επανάσταση. Φυσικά, και ο σουλτάνος (Μαχμούτ Β΄), ο οποίος έγινε πραγματικός «τούρκος» κηρύσσοντας γενική επιστράτευση καί αρχίζοντας διωγμούς και δολοφονίες ως αντίποινα κατά των Ελλήνων, μόλις ο Αλ. Υψηλάντης ξεκίνησε την Επανάσταση. Τότε ο Πατριάρχης για να σώσει τους Έλληνες της Πόλης, προσποιήθηκε ότι δεν ήταν σύμφωνος με τον Υψηλάντη, για να σταματήσει ο σουλτάνος τις θηριωδίες που οι σημερινοί «αναλυτές» προσπερνούν γιατί έχουν πλήρη άγνοια και μακάρι να μην ζήσουν ποτέ τέτοιες καταστάσεις. Σημειωτέον ότι ψεύτικες διαβεβαιώσεις στον σουλτάνο για την ίδια υπόθεση, έδωσε και ο Τσάρος της Ρωσίας!
Ο Πατριάρχης Γρηγόριος έπεισε τότε και τον εύσπλαχνο ηγέτη του Ισλάμ (Σεϊχουλισλάμη) που είχε διαταχθεί από τον σουλτάνο να εκδώσει φετβά που θα καλούσε τους μουσουλμάνους να μην αφήσουν ζωντανό ούτε έναν Χριστιανό σε όλη την αυτοκρατορία, πείθοντάς τον να μην βγάλει αυτή την διακήρυξη. Αποτέλεσμα αυτής της άρνησης ήταν ο σουλτάνος να κρεμάσει τον Σεϊχουλισλάμη για χάριν του Πατριάρχη και να παυτούν δύο πρωθυπουργοί επειδή δεν ενεργούσαν κατά των Ελλήνων. Ας σημειωθεί εδώ, υπόψην των «ψευτοαναλυτών», ότι στην οθωμανική αυτοκρατορία, Έλληνες ήταν μόνο οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, και όποιος δεν ήταν Χριστιανός γίνονταν Τούρκος!
Κατόπιν ο νέος Σεϊχουλισλάμης εξέδωσε τον φετβά και άρχισε η εκκαθάριση με πρώτα θύματα τους προύχοντες Ρωμηούς και τους Μητροπολίτες, ενώ ο Ιμπραήμ διατάχθηκε να εκστρατεύσει αιματοκυλώντας την Πελοπόννησο. Τότε ήταν που ο Κολοκοτρώνης «εμβήκεν εις την Εκκλησίαν, έκαμε τον σταυρόν του, έμεινε πολλήν ώραν σύννους και ασπασθείς την εικόνα της Θεοτόκου είπε: "Παναγία μου, βοήθησε τους Χριστιανούς. Τους επήραμε στο λαιμό μας"». Τότε, Ρώσοι και Φαναριώτες προσπάθησαν να φυγαδεύσουν τον Πατριάρχη που δεν δέχθηκε γιατί έτσι θα άφηνε έκθετους τους Έλληνες της Πόλης, επειδή θα καταλάβαιναν οι Τούρκοι ότι ήταν υπέρ της Επανάστασης και οι σημερινοί «αναλυτές του τίποτα» θα τον θεωρούσαν υπεύθυνο για την σφαγή που θα επακολουθούσε.
Δεδομένων λοιπόν όλων αυτών, καθώς και ότι οι Δυτικοί υποστήριζαν τους Τούρκους, και ότι είχαν προηγηθεί αποτυχημένα κινήματα (…1770, 1797), τι στάση περίμενε κανείς να κρατήσει ένας αιχμαλωτισμένος Πατριάρχης, που τον απειλούσαν και που θα έπρεπε να κάνει κάτι για να σταματήσει τις σφαγές του σουλτάνου κατά των Ελλήνων; Εκείνον θεωρούσαν υπεύθυνο οι Τούρκοι ως Εθνάρχη. Ναι, έβγαλε τότε έναν ψεύτικο αφορισμό του «αέρος» που όμως σταμάτησε τις σφαγές του σουλτάνου και που ο ίδιος ο Υψηλάντης κατάλαβε τον ελιγμό αυτό του Πατριάρχη, γράφοντας: «Ο Πατριάρχης βιαζόμενος υπό της Πόρτας σας στέλνει αφοριστικά και εξάρχους παρακινώντας σας να ενωθείτε με την Πόρταν. Εσείς όμως να τα θεωρείται αυτά ως άκυρα, καθότι γίνονται με βίαν και δυναστείαν και άνευ της θελήσεως του Πατριάρχου», διατάσσοντας αργότερα τους στρατιώτες του να εκδικηθούν «το ιερόν αίμα των κατασφαγέντων απανθρώπως κορυφαίων "υπουργών" της θρησκείας: Πατριαρχών (Γρηγορίου Ε΄ και Κυρίλλου ΣΤ΄), Αρχιερέων και μυρίων άλλων αθώων αδελφών». Ιδού η απάντηση από τον ίδιο τον «αφορισμένο», την οποία παραβλέπουν οι σημερινοί «αυτοαφορισμένοι»! Επίσης, ο Ρώσος πρέσβης της Κωνσταντινούπολης το 1821 Μ. Στρογόνωφ δήλωνε, ότι η Υψηλή Πύλη του έλεγε ότι «είχε το δικαίωμα και την δύναμιν να εξολοθρεύσει άπαν το Ελληνικόν έθνος, αλλά αντί τούτου, μακροθύμως φερόμενη διέταξε τον Πατριάρχην να καταπνίξει την επανάστασιν δι’ αφορισμού».
Τελικά ήρθε και η σειρά του Πατριάρχη να σφραγίσει με το αίμα του την Επανάσταση. Την Κυριακή του Πάσχα (10 Απριλίου 1821), οι Τούρκοι τον συλλαμβάνουν με την κατηγορία συμμετοχής στην Επανάσταση της Πελοποννήσου. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας τον απαγχονίσαν στην πύλη του Πατριαρχείου ως παραδειγματισμό των υπολοίπων. Τρεις ημέρες το σώμα του έμεινε κρεμασμένο υπό των εξευτελισμών του ωρυόμενου πλήθους. Κάποιοι «ευχαριστημένοι» Εβραίοι περιέφεραν στους δρόμους το νεκρό σκήνωμα του Αγίου και το έριξαν στον Κεράτιο. Ένα διερχόμενο πλοίο με Έλληνα πλοίαρχο περισυνέλεξε τον νεκρό Πατριάρχη και τον μετέφερε στην Οδησσό, όπου ετάφη στον Ορθόδοξο Ναό της Αγίας Τριάδος και το 1921 ανακηρύχθηκε Άγιος της Εκκλησίας.
πηγή: http://stratisandriotis.blogspot.com/
