Ζωηφόρος

Οσίου Ανίνα, του Αρχιμ. Νικοδήμου Παυλόπουλου,

Οσίου Ανίνα

(16 Μαρτίου)

του Αρχιμ. Νικοδήμου Παυλόπουλου

Καθηγουμένου Ι. Μ. Αγίου Ιγνατίου - Λειμώνος Λέσβου

από το βιβλίο του «Εορτοδρόμιον»

Ανίνας ο θαυματουργός

«Σορώ καλυφθείς θαυματουργός Ανίνας, ου συγκαλύπτει την χάριν των θαυμάτων».

Σήμερα, αγαπητοί μου αδελφοί, πολλούς μάρτυρες η αγία μας Εκκλησία τιμά και γεραίρει, αλλά και ιεράρχες και οσίους. Ιδιαίτερα δε προβάλλει το όσιον Ανίνα το θαυματουργό εξ αιτίας των πολλών και υπερφυών του θαυμάτων.

Από βρέφος αγαπούσε την πραότητα και την ησυχία, και μάλιστα χωρίς να του την διδάξη κανείς. Δεκαπέντε δε χρόνων ήταν όταν έμεινεν ορφανός και άφησε το πατρικό του σπίτι και όλη του την κληρονομιά και έφυγε στην έρημο.

Εκεί βρήκε τον οσιο Μαϊουμά «ακτημοσύνην υπερβάλλουσαν έχοντα». Έμεινε λοιπόν κοντά του και επιδόθηκε με ζήλο στην αγρυπνία και στην προσευχή. Πολλές φορές και οι δύο έμειναν τελείως νηστικοί 40 ήμερες και από έλλειψι τροφών αλλά και για εγκράτεια, και όμως σαν να έτρωγαν βασιλικά φαγητά καθόλου δεν εξασθενούντο αλλά με τις δυνάμεις ακμαίες, στην άσκησι, στην αγρυπνία και στην προσευχή επιδίδοντο.

Ύστερα από χρόνια ο όσιος Μαϊουμά θέλησε να αναχώρηση σε άλλο τόπο, αλλά ο όσιος Ανίνας έμεινε στον ίδιο τόπο αφού πήρε ευλογία και ευχή από τον αναχωρήσαντα γέροντα λέγοντας: «Συγχώρησόν μοι, πάτερ τίμιε, ότι ουκ εστί μοι καταθύμιον υπαναχωρήσαι εντεύθεν». Πολλές φορές όμως επήγαινε στην ποιο βαθειά έρημο για 20 ή και 30 ημέρες και πάλιν επέστρεφε στο κελλί του και αφού υπόταξεν όλα τα άλογα πάθη στην λογική ψυχή του δεχτήκεν από το Θεό το χάρισμα να υποτάσσωνται σ' αυτόν και να τον υπακούουν ακόμη και τα άλογα και τετράποδα ζώα και θηρία. Μάλιστα δυο λιοντάρια  τον ακλουθούσαν πιστά και τον υπηρετούσαν.

Έτσι η φήμη αστραπιαία έτρεξε και έφθασε στις ακοές όλων των ανθρώπων, τόσον ώστε πλήθη ανδρών και γυναικών συνέτρεχαν κρατώντας και αρρώστους πολλούς και ζητούσαν τη θαυματουργική θεραπεία από τον Ανίνα το θαυματουργό και εκείνος ως φιλάνθρωπος «ιάτο πάντας οιωδήτινι κατεχόμενους νοσήματι».

Άλλα δημιουργήθηκε πρόβλημα νερού δεδομένου ότι ο όσιος Ανίνας επήγαινε 4 χιλιόμετρα δρόμο για να πάρη νερό από τον ποταμόν Ευφράτη. Και τότε έδειξεν ο άγιος τη δύναμι του Θεού. Μιαν ήμερα πού περισσότεροι από κάθε άλλη φορά είχαν στον άγιο προσφύγει και το νερό πού ο όσιος είχε κουβαλήσει τη νύχτα δεν επαρκούσε, πήρε τη στάμνα ο άγιος για να πάη τάχα να τη γέμιση και ενώ περί τα εκατόν μέτρα απομακρύνθηκε γύρισε πίσω για να δροσίση τους ευλαβείς επισκέπτες. Ένας ενόμισεν ότι ο άγιος κουράστηκε και προθυμοποιήθηκε να πάρη τη στάμνα για να τρέξη σαν νεώτερος να τη γεμίση, άλλ' ω του θαύματος! διαπίστωσεν ότι η στάμνα ήταν γεμάτη και μάλιστα με δροσερότατο νερό. Και ο θεατής του θαύματος «ανεβόησε μεγάλη τη φωνή, δοτέ πάντες δόξαν τω Θεώ ότι οι βραχίονες του γέροντος ύδωρ ζών αναβλύζουσι». Έτρεξαν λοιπόν όλοι και κοιλιώνταν μπροστά στα πόδια του θαυματουργού, άλλα και εκείνος με τη σειρά του έπεσε στη γη και είπε: Εγώ είμαι γη και σποδός, άλλος είναι ο θαυματουργός, ο Κύριος του ουρανού και της γης.

Αλλά και άλλοτε ένα τέτοιο καταπληκτικό θαύμα ενήργησε.

Είχε σκάψει στο πασπαρώδες χώμα ένα λάκκο για να μαζεύη νερό και να ποτίζη από εκεί τους διψασμένους και κουρασμένους. Ετελείωσεν όμως το νερό του λάκκου και πολύς κόσμος βρέθηκεν εκείνη την ήμερα κοντά του. Αλλά η απορία της περιστάσεως τον ωδήγησε στην ικεσία του Παντοκράτορας. Είπε λοιπόν στον υποτακτικό του και διακονητή να πάγη και να φέρη νερό. Ο Υποτακτικός αντέτεινε λέγοντας πώς ο λάκκος είχεν αδειάσει και νερό πλέον δεν είχε. Ο γέροντας όμως του είπε: «Άπελθε, τέκνον, εν ονόματι του Κυρίου, εγώ σοι επιτάσσω και αντλήσας διακόνησαν, πεισθείς ουν, ώ του θαύματος! και απελθών, εύρε τον λάκκον πεπληρωμένον ύδατος, και πάντες ίδετε, ανεβόησε, πράγμα εξαίσιον» καθώς μας πληροφορεί ο ιερός βιογράφος. Όλοι πάλιν όσοι ήσαν εκεί ύψωσαν τα χέρια και εδόξασαν τον «πηγάσαντα ύδωρ εκ πέτρας».

Τα θαύματα αυτά γύρω από το θέμα του νερού τόσον ευρέως διαδόθηκαν ώστε ο Πατρίκιος, ο επίσκοπος της Καισάριας του εστειλεν ένα γαδουράκι με δοχεία για να μεταφέρη εκείνο αρκετό νερό από τον Ευφράτη. Άλλ' ο όσιος το έδωσε στον πρώτο τυχόντα πού είχεν ανάγκη από χρήματα για να πλήρωση ένα χρέος του. Ο επίσκοπος και άλλο του έστειλε, αλλά ο όσιος και εκείνο το έδωσε σε άλλο πτωχό και πένη. Και ο αγαθός και καλός επίσκοπος κατασκεύασεν έξω από το κελλί του ένα μεγάλο δοχείο, το όποιο με ζώα ιδικά του και υπαλλήλους καθημερινά εγέμιζε.

Και άλλους ασκητές με επιστολές ή και με την προσευχή του μόνη από τους πειρασμούς εγλύτωσε, και μια γυναίκα πού δέχτηκε την επίθεσιν ενός βιαστή με μόνη την επίκλησι του ονόματος του γέροντος εσώθηκε, γιατί ο αναίσχυντος «ημερωθείς μετεβλήθη» και έτρεξε στον άγιο, κατηχήθη και εμόνασε κοντά του. Ενενήντα πέντε χρόνια έζησεν ο όσιος Ανίνας στο ασκητήριο του, και εκοιμήθη οσιακά σε ηλικία εκατό δέκα ετών αφού ευλόγησε την Αδελφότητα του και τα πιστά πνευματικά παιδιά του.

Ακούσατε, αδελφοί μου θαύματα; Εθαυμάσατε τρόπον ασκήσεως και ευαρεστήσεως ενώπιον του Κυρίου;

Εύχηθητε, παρακαλώ στον Κύριο να καλέση πάλι νέους και νέες για να γίνουν ιερείς Του, Μοναχοί και Μοναχές, λειτουργοί και αφωσιωμένοι Μαθητές Του. Παρακαλέσετε τον Αρχιποιμένα μας Κύριο Ιησού Χριστό να μη πάψουν να κελαϊδούν τα φιλέρημα αηδόνια με τις προσευχές και τους στεναγμούς τους τους μοναχικούς. Αμήν.

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

Αγιοι της Λεσβου

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel