Καθηγουμένου Ι. Μ. Αγίου Ιγνατίου - Λειμώνος Λέσβου
από το βιβλίο του «Εορτοδρόμιον»
Το τραύμα των δαιμόνων
Σήμερα, ευσεβείς χριστιανοί, η αγία μας Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του αγίου Οσιομάρτυρος Κόνωνος του εν Ισαυρία.
Ήταν σύγχρονος των Αποστόλων. Καταγόταν από την κώμη Βυδανή(χωριό της Ισαυρίας της Μικράς Ασίας), γόνος του Μέστορα και της Νάδας.
Οι γονείς του τον ενύφεψαν με μιαν ενάρετο παρθένο, την Άννα. 'Αλλ' εκείνος επροτίμησε να παραμείνη παρθένος κοντά στη σύζυγο του και να μιμηθή «τον παρθένον και εκ παρθένου» γεννηθέντα Κύριο, καθώς αργότερα θα πράξη και ο ευσεβέστατος αυτοκράτορας του Βυζαντίου Μαρκιανός με τη σύζυγο Του Πουλχερία.
Έγινε μάλιστα και ιεραπόστολος πρώτα στους οικείους του και υστέρα και στους έξω. Τους γονείς του τους εβάπτισε και τους κατέστησε χριστιανούς. Τον πατέρα του μάλιστα, τον Νέστορα, τον έπεισε να μαρτυρήση υπέρ του ονόματος του Χριστού.
Κάποτε έμαθε ότι οι ειδωλολάτρες εσκόπευαν να προσφέρουν μεγάλη θυσία «σκοτεινώ τινι ταρταρείω Δαίμονι», σε κάποιο δηλαδή σκοτεινό του ταρτάρου δαιμόνιο, και ο άγιος το έκλεισε σε μια σπηλιά και το ανάγκασε να ομολογήση πώς δεν είναι αυτό ο Θεός αλλά δαιμόνιο σκοτεινό και δύσμορφο.
Όλοι οι ειδωλολάτρες ανεγνώρισαν τότε την πλάνη τους, επίστεψαν στον ένα και αληθινό Θεό των ορθοδόξων και με ένα στόμα εφώναξαν, «εις Θεός, ο Κόνωνος», ένας και μόνον υπάρχει Θεός, ο Θεός στον όποιο πιστεύει ο Κόνων.
Κατά το Συμεών το μεταφραστή ο άγιος Κόνων «τοσαύτην κατά των δαιμόνων χάριν και εξουσίαν έλαβεν, ως τους μεν αυτών επί την γεωργίαν τρέψαι, και των φυομένων καρπών καταστήσαι φύλακας, τους δε εν καλαμίοις εγκλείσαι και σφραγίδας επιβαλείν και κατά γην προς τους θεμέλιους του οίκου αυτού εγκαταχώσαι». Όπως η αγία Μαρίνα έπιασε τον διάβολο από τα κέρατα και του έσπασε τα πλευρά και «ισχύι του Σταυρού κεφαλήν την του εχθρού συντρίβει πολεμήτορος», έτσι και ο άγιος Κόνων άλλους δαίμονες κατεδίκασε σε καταναγκαστικά έργα, σε γεωργικές εργασίες, άλλους πάλιν έκλεισε μέσα σε σταμνιά τους εσφράγισε και τους κατέχωσε στα θεμέλια του σπιτιού του.
Το τέλος του οσίου ήταν και μαρτυρικό και οσιακό. Ο Ηγεμόνας Μάγνος κατ' εντολή του βασιλέως τον συνέλαβε και ενώ υστέρα από φρικτά βασανιστήρια εσκόπευε να τον φονεύση, το πλήθος των ευσεβών τον ελυτρωσε και τον εγκατέστησε στο σπίτι του όπου έζησε δυο χρόνια και υστέρα εκοιμήθη ειρηνικά και οσιακά εν Κυρίω.
Η αγάπη του πλήθους προς τον κοιμηθέντα όσιο και μάρτυρα Κόνωνα τους ωδήγησε στην απόφασι να ανεγείρουν Ναό στη θέσι της οικίας του. Άλλα όταν έσκαψαν κάτω στα θεμέλια βρήκαν τις στάμνες όπου είχε κλείσει ο άγιος τα δαιμόνια και νομίζοντας ότι είναι γεμάτες από λίρες τις απεσφράγισαν.
ΤΙ όμως ήταν εκείνο! Τα δαιμόνια βγήκαν σαν φλόγες «ώστε πάντας μεν εις γην καταπεσείν, καταστραφήναι δε το ανοικοδομούμενον, και όλως μετά δύσιν ηλίου, μη τολμάν τίνα τω τόπω παραλαβείν». Όλοι επέχαν στη γη, ο Ναός κατεστράφη και κανείς δεν τολμούσε μετά τη δύσι του ηλίου εκεί να πλησίαση.
Με νηστείες όμως και προσευχές και αγρυπνίες υστέρα από λίγο καιρό «της επιθέσεως απηλλάγησαν» και έκτισαν οι χριστιανοί τον Ναό προς τιμήν του αγίου.
Πράγματι «το γένος τούτο ουκ εκπορεύεται, ειμή εν προσευχή και νηστεία» καθώς είπεν ο Κύριος. Το γένος των δαιμόνων όταν αιχμαλώτιση το σώμα ή την ψυχή κάποιου ανθρώπου δεν εκδιώκεται παρά μόνο με προσευχή και νηστεία.
Ακόμη εσυνήθιζαν οι χριστιανοί επί αιώνες κάθε χρόνο την ήμερα της μνήμης του αγίου να συγκεντρώνονται, στο Ναό του και να φωνάζουν «εις Θεός, ο Κόνωνος», ό,τι δηλαδή εφώναζαν τότε οι ειδωλολάτρες πού επίστεψαν.
Και σήμερα τιμάται ο άγιος Κόνων από τους ευσεβείς και ορθοδόξους χριστιανούς, περισσότερο όμως από τους Μοναχούς του αγίου Όρους πού ασκούνται στο κελλί της Παναγίας Κρανιάς στην Πρόβατα, όπου και ασκήτεψε ο σήμερα εορταζόμενος άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς.
Στο κελλί αυτό είναι αποθησαυρισμένη η αγία Κάρα του οσίου Κόνωνος, γεμάτη από χάρι και ουράνια ευωδιά.
Πολύ επίκαιρα δε και ο Σεβασμιώτατός μας εκδίδει παρακλητικό κανόνα προς τιμήν του αγίου οσιομάρτυρος Κόνωνος την οποία συνέθεσεν ο ίδιος.
Αδελφοί μου, ο Χριστός μας ενανθρώπησε με μοναδικό σκοπό «ίνα λύση τα έργα του διαβόλου», διότι μόνο με την κατάλυσι των έργων του διαβόλου και την κατακεραύνωσι της αμαρτίας θα έσωζε τον υποχείριο του άνθρωπο.
Τώρα, στην ιερή περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, πού εντείνομε τον αγώνα της νηστείας και της εγκράτειας, γίνονται πιο έντονες οι επιθέσεις του πονηρού, γιατί κατά το προφητικό λόγιο «ει προσέρχη δουλεύειν τω Κυρίω ετοίμασον σεαυτόν εις πειρασμόν».
Ο μισόκαλος διάβολος «ως λέων ωριόμενος περιπατεί ζητών τίνα καταπίη». Γι' αυτό, αδελφοί, ας αγρυπνούμε και ας προσευχόμαστε «ίνα μη εισέλθωμεν εις πειρασμόν». Πάντοτε να είμαστε οπλισμένοι με το ακαταμάχητο, όπλο, με τον τίμιο και ζωοποιό Σταυρό και πάντοτε καθώς μας συμβουλεύει ο άγιος Νικόδημος ο αγιορείτης — όταν βγαίνωμε από το σπίτι μας να κάνωμε το σταυρό μας και να λέμε — «αποτάσσομαι σοι σατανά και συντάσσομαι σοι Χριστέ», «φρίττει γαρ και τρέμει μη φέρων καθαράν αυτού την δύναμιν», βέβαιοι ότι θα μείνωμε για πάντα απρόσβλητοι και ελεύθεροι ώστε να εργασθούμε τη σωτηρία μας την οποία άμποτε όλοι μας να απολαύσωμε.
Ἀπολυτίκιο. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Τὴν χάριν τοῦ Πνεύματος, ἐνδεδυμένος σοφέ, τὸ κράτος διέλυσας, τῆς ἀσεβείας στερρῶς. Ἐκλάμπων τοὶς θαύμασιν ὅθεν πεφοινιγμένος, ταὶς ροαὶς τῶν αἱμάτων. Κόνων Ὁσιομάρτυς, τὸν Δεσπότην δοξάζεις, τὸν παρέχοντα ἠμὶν διὰ σοῦ, χάριν καὶ ἔλεος.
