Ζωηφόρος

Μιχαήλ Συνάδων, του Αρχιμ. Νικοδήμου Παυλόπουλου,

Μιχαήλ Συνάδων

(23 Μαΐου)

του Αρχιμ. Νικοδήμου Παυλόπουλου

Καθηγουμένου Ι. Μ. Αγίου Ιγνατίου - Λειμώνος Λέσβου

από το βιβλίο του «Εορτοδρόμιον»

***

Η αξία της ομολογίας

«Τω κυματώδει μικρόν εμπρέψας βίω λύη Μιχαήλ οία κούφη πομφύλιξ».

Σήμερα, αγαπητοί μου αδελφοί, εορτάζομε τη μνήμη του αγίου Επισκόπου των Συνάδων και ομολογητού Μιχαήλ. Έζησε τον ένατον αιώνα μετά Χριστόν τότε πού η εικονομαχία βρισκόταν στη νέα της μορφή και ακμή.

Οι γονείς του ευσεβέστατου του μεταλαμπάδευσαν τη φλόγα της αγάπης προς το Χριστό και από τα σπάργανα τον επότισαν με το γάλα της πίστεως. Ήταν όμως και αγιασμένος «εκ κοιλίας μητρός» και εκλελεγμένος και προωρισμένος να βαστάση το όνομα του Χριστού μας και τις αλήθειες τις σωτήριες της πίστεως μας ενώπιον αρχών και εξουσιών.

Νεαρώτατος λοιπόν αφιέρωσε στο Θεό τον εαυτό του και επιδόθηκε στην άσκησι και στην αρετή, ασπασθείς το Μοναχικό βίο. Ήταν δε τόσες οι αρετές του ώστε συντομώτατα τιμήθηκε και περικοσμήθηκε με το υπεραγγελικό της ιερωσύνης σχήμα και ανέβηκε και αυτές τις βαθμίδες του υψηλού και επιζήλου αρχιερατικού αξιώματος. Αναδείχτηκεν Επίσκοπος Συνάδων όχι βέβαια για να απόλαυση δόξα και τιμή κοσμική και να ικανοποίηση μια μεγάλη φιλοδοξία, αλλά για να αγωνισθή από υψηλότερη σκοπιά εναντίον του τέρατος της αιρέσεως το οποίο αυτή τη φορά είχε προσεταιρισθή και τον αυτοκράτορα και παρουσιαζόταν με όλη του την επισημότητα και την ισχύ για να επιβάλη σε κλήρο και λαό την αίρεσι της εικονομαχίας.

Και ο άγιος Μιχαήλ Συνάδων με τη θεολογική του συγκρότησι και τον «τομώτερον υπέρ πάσαν μάχαιραν δίστομον» λόγον του κατακεραύνωσε τα απύλωτα στόματα των αιρετικών εικονομάχων και τον τότε αυτοκράτορα της Κωνσταντινουπόλεως Λέοντα τον Αρμένιον και εβροντοφώνει το δόγμα το ορθόδοξο πού ο μέγας Βασίλειος και ο ιερός Δαμασκηνός επίσημα διετύπωσαν, και είπεν ότι «η της εικόνος τιμή επί το πρωτότυπον διαβαίνει».

Ο Αυτοκράτορας Λέοντας ο Αρμένιος τον εκάλεσεν ενώπιον του για να τον ανακρίνη. Και ο άγιος επίσκοπος των Συνάδων παραστάθηκεν εμπρός εις το βήμα του αυτοκράτορα και χωρίς να δειλιάση ή να πτοηθή τους φοβερισμούς και τις απειλές ούτε και να υποστείλη τη σημαία του Χριστού από τις κολακείες και τις θωπείες του τυράννου ύψωσε τη φωνή και ομολόγησε την πίστι του στην ιερότητα των αγίων εικόνων και τη χάρι και τη δύναμι που αντλούν από τα ιερά πρόσωπα τα όποια εξεικονίζουν, και είπε. «Την άχραντον εικόνα ευσεβώς σέβομαι και προσκυνώ του Κυρίου και Θεού και σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, και της θείας αυτού Μητρός. Το δε ιδικόν σου δόγμα και τον ορισμόν, πτύω και ως ουδέν λογίζομαι».

Ω παρρησίας μέγεθος! και ελευθεροστομίας υπεροχή! όντως «μέγα αγαθόν παρρησία και το ελευθεροστομείν» κατά τον Ιερό Χρυσόστομο. Δι' αυτής αποδεικνύεται ανίσχυρος η εξουσία και η κοσμική δόξα και υπεροχή. Και απλοί μοναχοί και κληρικοί με την παρρησία αποδεικνύονται ισχυρότεροι βασιλέων και τυράννων γιατί με την παρρησία και την ελευθεροστομία τρανώνουν τα δόγματα και τις αλήθειες της πίστεως απέναντι στην πλάνη και το ψευδός πού υπηρετούν οι άρχοντες.

Το αποτέλεσμα βέβαια της πεπαρρησιασμένης ομολογίας και ελευθεροστομίας του αγίου επισκόπου Συνάδων ήταν να τον εκτόπιση ο Αυτοκράτορας για να εκδικηθή τον «τολμητία» Επίσκοπο. Τον καταδίκασε λοιπόν σε μακρυνή εξορία όπως άλλοτε τον άγιο και Ιερό Χρυσόστομον η αυτοκράτειρα Ευδοξία.

Άλλα «του Κυρίου η γη και το πλήρωμα αυτής, η οικουμένη και πάντες οι κατοικούντες εν αυτή». Όπου και αν ευρίσκετο ο άγιος της πίστεως ομολογητής εύρισκε τρόπο και ευκαιρία να διδάσκη και να κηρύττη τα δόγματα της πίστεως και προ πάντων να μαρτυρή υπέρ της αληθείας του δόγματος της τιμής και της προσκυνήσεως των εικόνων.

«Η γλώσσα του εδείχθη αληθώς κάλαμος του αγίου Πνεύματος, μελετώσα την του Θεού λόγου ένσαρκον οικονομίαν» και κηρύττουσα το δικαίωμα της απεικονίσεως της θεανδρικής Μορφής του Κυρίου του ενσαρκωθέντος και κατά πάντα προς ημάς ομοιωθέντος Χριστού χωρίς αμαρτίας.

Καιρό πολύν εδιώκετο από τόπον εις τόπο και με δυσμενέστατες καιρικές συνθήκες και με στερήσεις και των στοιχειωδών προς συντήρησι του σώματος, και, ως ήταν φυσικό, το ασκητικό του και κατάστικτο από τους μακροχρόνιους υπέρ της πίστεως αγώνες σώμα του εξασθένησε και ατόνησε και με ειρήνη και ελπίδα εις την μισθαποδοσία ανελύθη και παρεδόθη εις τον τάφο και τη φθορά για να εγερθή κατά την κοινήν εξανάστασι άφθαρτο και να αποκομίση «τα δια του σώματος προς ο έπραξεν αγαθόν» κατά τον μέγα των εθνών Απόστολο Παύλο. Παρέδωκε λοιπόν το πνεύμα του στον άγιο Θεό και έλαβε διπλούς τους στεφάνους - από το στεφοδότη Χριστό, το στέφανο του ομολογητού και Μάρτυρος.

Αγαπητοί μου αδελφοί, πάλι θα σας υπενθυμίσω το λόγιο του Ιερού Χρυσοστόμου. «Μέγα αγαθόν παρρησία και το ελευθεροστομείν και πάντα δεύτερα τίθεσθαι ομολογίας της εις τον Χριστόν ούτω μεν και θαυμαστόν, ως τον υιόν του Θεού τον μονογενή τον τοιούτον ανακηρύττειν επί του πατρός καίτοι ουκ ίση η αντίδοσις' συ μεν γαρ ομολογείς επί της γης αυτός δε εν τοις ουρανοίς και συ μεν ανθρώπων παρόντων, αυτός δε επί του Πατρός και των αγγέλων απάντων. Τοιούτος ο Ιωάννης (ο Πρόδρομος) ην, ου πλήθος, ου δόξαν, ουκ άλλο ουδέν των ανθρωπίνων υφορώμενος, αλλά πάντα ταύτα καταπατών και μετά της προσηκούσης ελευθερίας,  τα περί του Χριστού πάσιν ανακηρύττων, δια τι τούτο και τον τόπον επισημαίνεται ο ευαγγελιστής ίνα την παρρησίαν δείξη του μεγαλοφώνου κήρυκος». Ας αποκτήσωμε και εμείς το θάρρος και την παρρησίαν προς ομολογία. Αμήν.

 

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel