Ζωηφόρος

Αγίου Θαλλελαίου, του Αρχιμ. Νικοδήμου Παυλόπουλου,

Αγίου Θαλλελαίου

(20 Μαΐου)

του Αρχιμ. Νικοδήμου Παυλόπουλου

Καθηγουμένου Ι. Μ. Αγίου Ιγνατίου - Λειμώνος Λέσβου

από το βιβλίο του «Εορτοδρόμιον»

***

Θάλλος ο Κατακάρι

Σήμερα, ευσεβείς χριστιανοί η αγία μας Έκκλησια υμνεί έναν άλλον Ανάργυρο και ιατρό, τον άγιο Μάρτυρα Θαλλελαίο. Σαν άνθος και σαν κατάκαρπο δένδρο προβάλλει μέσα στην άνοιξι για να σκορπίση το άρωμα της Αναστάσεως του Χριστού μας στις ψυχές των ανθρώπων πού στενάζουν κάτω από τα δυσώδη έργα της αμαρτίας.

Άλλ' ας ακούσωμε το βίο του.

Καταγόταν από το Λίβανο. Πατέρα είχε το Βερούκιο τον Αρχιερέα και μητέρα τη Ρωμυλία. Τότε — βλέπετε — δεν είχε νομοθετηθή ακόμη υπό των αγίων Οικουμενικών Συνόδων η αγαμία των Επισκόπων. Αργότερα όμως, όταν τα ήθη των χριστιανών εκινδύνευαν να χαλαρώσουν ενομοθετήθη η αγαμία των επισκόπων για να επιδίδωνται απερίσπαστοι από βιωτικές μέριμνες και οικογενειακά προβλήματα στο βαρύτατο και υπευθυνότατο έργο της διαποιμάνσεως των ψυχών.

Από τους ευλαβέστατους γονείς του επαιδεύθη τα ιερά γράμματα και εγεύθη το γλυκύτατο γάλα της πίστεως. Εσπούδασε δε και ιατρός. Το επάγγελμα του όπως και οι άλλοι Ανάργυροι το εξασκούσε αναργύρως. Άλλα τα χρόνια του ήταν πολύ δύσκολα για την Εκκλησία του Χριστού. Οι διωγμοί είχαν ξεσπάσει κατά των χριστιανών και κατά εκατοντάδες οι μάρτυρες της πίστεως ωδηγούντο στο πάθος και στα βασανιστήρια.

Ο βασιλέας Νουμεριανός στα διακόσια αγδοήκοντα τέσσερα χρόνια μετά Χριστόν έστρεψε όλη του τη μανία κατά των χριστιανών. Τους αναζητούσε επίμονα και ερευνητικά για να τους συλλαβή και τους υποβάλη στα δεινά του μαρτυρίου.

Ο νεαρός ιατρός Θαλλέλαιος ο τόσο για την κοινωνία των χριστιανών απαραίτητος, επειδή ακόμη δεν είχε προσφέρει στους αδελφούς του χριστιανούς όσα τάλαντα είχε λάβει από το Θεό έφυγε και κριβόταν σε ένα ελαιώνα στην Άζαρβο της δεύτερης επαρχίας της Κιλικίας.

Εκεί και τον ανεκάλυψαν και τον έπιασαν. Τον έφεραν στον άρχοντα Θεόδωρο, ο όποιος τον υπεχρέωνε να θυσιάση στα είδωλα. Και ως ήταν φυσικό ο επιστήμονας χριστιανός έμεινεν άκαμπτος και το φρόνημα του αδούλωτο.      

Διέταξε λοιπόν ο Θεόδωρος τους υπηρέτες του να του τρυπήσουν τους αστραγάλους, να περάσουν σχοινί από μέσα και να τον κρεμάσουν ανάποδα. Οι υπηρέτες εξεπλήρωσαν τη διαταγή του άρχοντα. Άλλα χωρίς να καταλάβουν και αυτοί πώς, αντί να τρυπήσουν τους αστραγάλους του αγίου ετρύπησαν ένα κούτσουρο και το εκρέμασαν «επατάχθησαν γαρ από αορασίαν και αλλοιωθέντες τον νουν από κάποιον θείαν δύναμιν δεν ήξευραν τι έκαμναν», σημειώνει στο Συναξαριστή του ο άγιος Νικόδημος. Το πρωτόφαντο τούτο γεγονός ωραιότατα μας τα διασώζει ο ιερός Συναξαριοτής: «Τούτο ουν δόξαντες οι υπηρέται ποιείν, εκ τίνος θείας δυνάμεως τας φρένας αλλοιωθέντες, ξύλον αντί του Αγίου τρυπήσαντες απηώρησαν».

Και βέβαια ο άρχοντας ενόμισεν ότι οι υπηρέτες τον ενέπαιξαν και κατά διαταγή του αμέσως απεκεφαλίσθησαν και πρώτοι αυτοί από τον άγιο Θαλλέλαιο έλαβαν το στέφανο του μαρτυρίου.

Ο Θεόδωρος μάλιστα επεχείρησε μόνος του να τρυπήση τους αστραγάλους του Αναργύρου, αλλά μόλις έκανε να σηκωθή από το θρόνο του διαπίστωσε ότι είχε κολλήσει στην πλάτη του και τον κρατούσε καθηλωμένο. Ο Θαλλέλαιος με προσευχή τον απεκόλλησε. Άλλα ο άρχοντας ανάλγητος το ίδιο επεχείρησε. Και τώρα, μόλις επλησίασε, τα χέρια του ξεράθηκαν και έμειναν παράλυτα. Ω των θαυμάσιων σου Χριστέ! Πόσες φορές με πόσα και πόσα θαυμαστά μέσα δεν μας προσκαλείς κοντά σου, και όμως πάντοτε πεισματικά εξακολουθούμε να παραμένωμε μακρυά σου! Έτσι και ο άρχοντας Θεόδωρος ενώ και πάλιν ο Θαλλέλαιος με προσευχή τον εθεράπευσε, αυτός μέσα στην παγωμένη θάλασσα τον έρριξε, οπό την οποία και «εξήλθεν αβλαβής, φορών εσθήτα λευκήν».

Μετά τούτο στα θηρία τον έρριξε αλλά και αυτά ετίμησαν το άγιο και μαρτυρικό του σώμα και αντί να το κατασπαράξουν το έγλυφαν δουλικώτατα και ευγνωμονέστατα.

Και λοιπόν το τέλος στην αγία και μαρτυρική του αναργύρου ζωή το επρόσφερε το «φάσγανο» στην πόλι Έδεσσα δια του αποκεφαλισμού.

Ω αδελφοί μου πόσο καταπληκτική είναι η δύναμι της πίστεως του Αναργύρου και μάρτυρος Θαλλελαίου! «Πελάγει ριπτούμενος, και τοις σανίσιν ειλούμενος, και ευτόνως ξεόμενος» έμεινεν αταπείνωτος — κατά τον ιερόν Υμνογράφο — μπροστά στον εχθρό της πίστεως.

Γι' αυτό και σαν ήρωα και μεγαλομάρτυρα η αγία μας Εκκλησία τον τίμα και στις πόλεις και στα χωριά. Σχετικά μάλιστα αναφέρει ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης σε μια του υποσημείωσι στο Συναξαριστή του: «Η σύναξις και εορτή του αγίου Θαλλελαίου τελείται και εν τη νήσω της Ναξίας, οπού εν τινι Μονιδρίω τελείται πάνδημος εορτή και πολλά θαύματα γίνονται παρά του Αγίου, εις τους μετά πίστεως αυτώ προστρέχοντας. Την δε  Ακολουθίαν τούτου   ανεπλήρωσε και τελείων απειργάσατο η εμή αδυναμία, μετά και προσθήκης κανόνος. Προσέθηκα δε και κανόνα παρακλητικόν εις τον αυτόν Άγιον».

Άλλ' ώ αδελφοί μου, εάν θέλωμε να τιμήσωμε το Μάρτυρα και να ευαρεστήσωμε στο Θεό ας βάλωμε στόχο στη ζωή μας οπωσδήποτε, μια θυσία να κάνωμε στης πίστεως μας το βωμό τον ιερό. Έκτος από τη φιλανθρωπία ας επιδοθούμε στην εθελοντική υπέρ των πτωχών και ασθενών υπηρεσία ή ακόμη στην προσευχή την αδιάλειπτη και την αγρυπνία. Για μας δεν κοστίζει πολύ μια τέτοια θυσία και ακόμη ας θυσιάσωμε στο βωμό της αγάπης του Θεού τα πάθη της σαρκός και του πνεύματος μας για να λάβωμε το στεφάνι του μαρτυρίου και να εισέλθωμε στον ποθητό και κάλλιστο Παράδεισο. Αμήν.

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

Αγιοι της Λεσβου

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel