Ζωηφόρος

Των επτά παρθένων, του Αρχιμ. Νικοδήμου Παυλόπουλου,

Των επτά παρθένων

(18 Μαΐου)

του Αρχιμ. Νικοδήμου Παυλόπουλου

Καθηγουμένου Ι. Μ. Αγίου Ιγνατίου - Λειμώνος Λέσβου

από το βιβλίο του «Εορτοδρόμιον»

***

Επτά Παρθένες

«Λίμνη γυναικών επτάς εμβεβλημένη, χαίρει βίου ρέοντος εκβεβλημένη».

Σήμερα, αγαπητοί μου αδελφοί, παρελαύνουν από μπροστά μας πολλές αγίες και παρθένες γυναίκες. Περνούν στην πρώτη γραμμή οι Μυροφόρες γυναίκες με επί κεφαλής την αγία παρθένο Μαρία τη Μαγδαληνή, περνά η αγία παρθένος και μάρτυς Χριστίνα και ακολουθεί ο επτάριθμος χορός των αγίων παρθένων Τεκούσης, Αλεξανδρίας, Κλαυδίας, Φαεινής, Ευφρασίας, Ματρώνης, Ιουλίας και Θεοδότης.

Η ιερή χορεία των επτά παρθένων γυναικών, ιδιαίτερα μας συγκινεί, γι' αυτό και αναφέρομε τα σχετικά με τον άγιο βίο τους. Καταγόταν και οι επτά παρθένες από την Άγκυρα της Γαλατίας της Μικράς Ασίας, εποτίσθησαν το γάλα της πίστεως και από τους γονείς τους και από τους φλογερούς ιερείς πού τότε κατά τον τέταρτο μετά Χριστόν αιώνα εφώτιζαν «τα έθνη τα πεπλανημένα».

Το φως του ευαγγελίου το όποιο κατηύγαζε τις ψυχές τους το μετάδιναν και σ' άλλες ψυχές και έτσι συντελούσαν και αυτές στο ξάπλωμα της βασιλείας του Θεού επί της γης. Άλλα το παράδειγμα τους, ο βίος τους ο υποδειγματικός, η αγιότητα τους και μάλιστα η ιεραποστολική δραστηριότητα τους έγινε ο στόχος των ειδωλολατρών.

Τις κατάγγειλαν λοιπόν και τις έσυραν μπροστά στον ειδωλολάτρην Άρχοντα της Άγκυρας. Ο Άρχοντας «κατεπλάγη» από την ωραιότητα και τη θεία ακτινοβολία των προσώπων τους. Λυπήθηκε τα νειάτα τους και την ομορφιά τους και δεν ηθέλησε να τις τιμωρήση ευθύς. Τις εκολάκευσε λοιπόν και τις παρακάλεσε να λυπηθούν τη νεότητα τους και την ομορφιά τους θυσιάζοντας στα είδωλα. Άλλα οι αγνές παρθένες αμετακίνητες και αμετάπιστες απέκλεισαν την πρότασι και τα παρακάλια του άρχοντα.

Μειωμένος τότε ο άρχοντας από το ανδρείο φρόνημα των φρονίμων επτά παρθένων γυναικών επρόσταξε τους στρατιώτες του να τις βιάσουν και να τις ατιμάσουν. Η χάρις όμως του Χριστού, του «ωραίου κάλλει παρά πάντας βροτούς» Νυμφίου τους, εδημιούργησε σεισμό στα σώματα και στις ψυχές των στρατιωτών και τους κατέστησεν ανίκανους γι' αυτό το αποτρόπαιο και ειδεχθές έγκλημα άλλα και τους εσυγκίνησε στη μετάνοια και την αποδοχή της άγιας πίστεως των χριστιανών. Μετά από την περιφανή αυτή νίκη των αγίων επτά παρθένων γυναικών επρόσταξεν ο άρχοντας και τις έρριξαν στη φυλακή.

Ο ασεβής άρχοντας είχε και άλλο κακό επινοήσει εις βάρος των χριστιανών, είχε προστάξει τους εμπόρους να ραντίζουν τα φαγητά με νερά μολυσμένα, πού προέρχονταν από τις θυσίες και τις σπονδές των ειδώλων, ακόμη δε και να ζυμώνουν τα ψωμιά με τα ειδωλόθυτα νερά για να μολύνωνται οι χριστιανοί και μάλιστα οι πτωχοί πού δεν ημπορούσαν να ζυμώσουν και οι φυλακισμένοι πού δεχόταν έτοιμη την τροφή.   

Ο ανεψιός της αγίας παρθένου Τεκούσης, Θεόδοτος ονομαζόμενος, αν και παντρεμένος και οικογενειάρχης μετερχόταν το επάγγελμα του πραγματευτού. Αγόραζε λοιπόν σιτάρι και εζύμωνε και εφούρνιζε ψωμιά από τα οποία επρόσφερε και στο Ναό του Θεού για τη θεία λειτουργία και στους ιερείς και στους πτωχούς, προ παντός δε στους φυλακισμένους. Έτσι λοιπόν πηγαίνοντας μιαν ήμερα ψωμί στους φυλακισμένους εσυνάντησεν εκεί και τη θεία του Τεκούσα μαζί με τις άλλες άγιες παρθένες. Πολύ τον εσυγκίνησεν ο ηρωισμός της θείας του και των άλλων γυναικών. Ένοιωσεν υπερήφανος για τη θεία του και για όλες τις πιστές και αγνές ψυχές πού παρουσίαζεν η πίστι των.

Τους επρόσφερε λοιπόν ψωμί καθαρό και την άλλην ήμερα ήλθε για να τους ξαναφέρη, αλλά τις άγιες επτά παρθένες τις είχαν βγάλει από τη φυλακή τους είχαν δέσει βαριές πέτρες στο λαιμό και τις καταβύθισαν στο βάθος της μεγάλης λίμνης της Αγκύρας. Έτσι τα παρθενικά τους σώματα βρήκαν το θάνατο και οι άγιες ψυχές τους πήραν τα στεφάνια του μαρτυρίου.

Τα λείψανα τους τα πάντιμα τα περιμάζεψαν μέσα από τη λίμνη ευσεβείς και ζηλωτές χριστιανοί μαζί με τον άγιο Θεόδοτο και τα ενταφίασαν με κάθε τιμή σε τόπο ξέχωρο. Άλλα «ο πονηρός και βάσκανος και αντικείμενος τω γένει των δικαίων επετήδευσεν ώστε μηδέ τα σώματα αυτών ληφθήναι καιπερ πολλών επιθυμούντων τούτο και κοινωνήσαι τοις αγίοις αυτών σαρκίοις» και κατάφερεν ο μισόκαλος διάβολος να καταγγελθή ο αγίος Θεόδοτος στον  Άρχοντα ότι επεριμάζεψε και έθαψε τα πνυγμένα των επτά παρθένων σώματα και τον καταδίωξε να τον συλλάβη.

Άλλ' ο άγιος Θεόδοτος μαθαίνοντας ότι ο Άρχοντας τον καταζητούσε μόνος του παρουσιάστηκε και ωμολόγησε και την ηρωική πράξι του και την αμετάθετη πίστι του στο σωτήρα Χριστό. Γι' αυτό και κατά διαταγή του άρχοντα κρεμάστηκε και ξεσχίστηκε με σιδερένια και μυτερά νύχια. Έπειτα του έρριξαν στις πληγές του ξύδι και αλάτι και μετά ταύτα μέσα στους φρικτούς του πόνους του απέκοψαν το κεφάλι. Και δεν κατασιγάστηκεν η μανία του άρχοντα, με το μαρτυρικό θάνατο του αγίου Θεοδότου αλλά κατάσκαψε τους τάφους των αγίων επτά παρθένων και μαρτύρων γυναικών έβγαλε τα τίμια τους λείψανα, τα εσώριασε και τους έβαλε φωτιά και τα κατάκαψε.

Άλλα τι μ' αυτό; «Καν πυρ εξαφάνιση μου το σαρκίον εξατμισθείσαν την ύλην ο κόσμος κεχώρηκε» λέγει ο Απολογητής της Εκκλησίας μας άγιος Τατιανός. Οι ψυχές των αγίων παρθένων βρίσκονται στον ουρανό «παρά τω Θεώ» αλλά και τα κατακαέντα σώματα τους θα αναστηθούν με τη συναγωγή της ύλης τους πού εξατμίστηκε και μέσα στον υλικό κόσμο βρίσκεται, προς καταισχύνη των φοβερών διωκτών των χριστιανών οι όποιοι «όψονται εις ον εξεκέντησαν» όπως και οι εβραίοι εξεκέντησαν τον λατρευτό μας Χριστό.

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

Αγιοι της Λεσβου

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel