Σήμερα, αγαπητοί μου αδελφοί, εορτάζομε τη μνήμη του προφήτου Ελισαίου.

Στο δέκατο έκτο στίχο του δεκάτου ενάτου κεφαλαίου του βιβλίου τρίτης Βασιλειών της Παλαιάς Διαθήκης αναφέρεται η θέλησι του Θεού για την ανάδειξι του προφήτου Ελισαίου σαν διαδόχου και αντικαταστάτη του προφήτου Ηλιού. «Και τον Ελισαιέ υϊόν Σαφάτ χρίσεις εις προφήτην αντί σου».

Με τη μηλωτή του Ηλία επέρασε σαν σε βάρκα το ρεύμα του Ιορδάνη, πολλά δε θαύματα επετέλεσε.

Εγλύκανε τα ύδατα της Ιεριχώ πού ήταν πικρά και άνοστα.

Με την προσευχή του εβγήκαν δυο αρκούδες και κατέφαγαν σαρανταδύο παιδιά πού τον εκορόϊδευαν «και κατέπαιζον αυτόν και είπον αύτω ανάβαινε, φαλακρέ, ανάβαινε».

Επροφήτεψε λιμό για το βασίλειο του Ισραήλ και έγινε.

Εγέμισε το σπίτι της χήρας από λάδι για να πλήρωση το χρέος της και να θρέψη τα παιδιά της.

Ανέστησε το γυιό της Σωμανίτιδος πού με τόση αγάπη σαν άνθρωπο του Θεού τον φιλοξενούσε στο υπερώο του σπιτιού της.

Εθεράπευσεν από τη λέπρα το Νεεμάν το Σύρο, άνδρα πλουσιώτατο και «μέγαν ενώπιον του Κυρίου αυτού και τεθαυμασμένω προσώπω, ότι εν αυτώ έδωκε Κύριος σωτηρίαν Συρία».

Ελέπρωσεν όμως μετά ταύτα τον υπηρέτη του Γιεζί για ανυπακοή και ψευδός και κλοπή, γιατί πήρε για λογαριασμό του Ελισαίου τάχα δυο τάλαντα αργυρά και δυο καινούργιες στολές και τα απέκρυψε στο σπίτι του: «και είπε προς αυτόν Ελισαίε ουχί η καρδία μου επορεύθη μετά σου, ότε επέστρεψεν ο ανήρ από του άρματος εις συναντήν σοι, και νυν έλαβες το αργύριον, και νυν έλαβες τα ιμάτια και ελαιώνας και αμπελώνας και πρόβατα και βόας και παίδας και παιδίσκας και η λέπρα Νεεμάν κολληθήσεται εν σοι και εν τω σπέρματί σου εις τον αιώνα, και εξήλθεν εκ προσώπου αυτού λελεπρωμένος ωσεί χιών».

Έσωσε τον Ισραήλ από την ενέδρα των Ασυρίων «και είπεν εις των παίδων αυτού — του βασιλέως Ασυρίων — ουχί, Κύριε μου βασιλεύ, ότι Ελισαιέ ο προφήτης ο εν Ισραήλ αναγγέλλει τω βασιλεί Ισραήλ πάντας τους λόγους ους εάν λαλήσης εν τω ταμιείω του κοιτώνας σου».

Με την προσευχή του επάταξε το έθνος των Ασυρίων «αορασία» και δεν επολιώρκησαν την πόλι Δωθαΐμ οπού βρισκόταν ο Ελισαίος και εσκόπευαν να τον συλλάβουν.

Παράλληλα διέτασσε τον βασιλέα Ισραήλ να φέρεται φιλάνθρωπα προς τους αιχμαλώτους της Συρίας.

Κατ' εντολή του Θεού έχρισε τον Αζαήλ βασιλέα Συρίας αντί του Άδερ και τον Ιου υιόν Ναμεσσί εις βασιλέα επί Ισραήλ, ο όποιος και εφόνευσε μέσα στο ναό του Βάαλ όλους τους ιερείς της αισχύνης «και εξήνεγκαν την στήλην του Βάαλ και ενέπρησαν αυτήν και κατέσπασαν τας στήλας του Βάαλ και έταξαν αυτόν εις λύτρωνα έως της ημέρας ταύτης και ηφάνισεν Ιου τον Βάαλ εξ' Ισραήλ».

Και μετά από μια ζωή γεμάτη εθνική δράσι και σωτήριες υπέρ των ανθρώπων επεμβάσεις, υπέργηρως ο Προφήτης «ηρρώστησε την αρρωστίαν αυτού... και κατέβη προς αυτόν Ιωάς βασιλεύς Ισραήλ και έκλαυσεν επί πρόσωπον αυτού και είπε, Πάτερ, Πάτερ, άρμα Ισραήλ και ιππεύς αυτού.... και απέθανεν Ελισαιέ· και έθαψαν αυτόν, και μονόζωνοι Μωάβ ήλθον εν τη γη ελθόντος του ενιαυτού. Και εγένετο αυτών θαπτόντων τον άνδρα, και ιδού είδον τον μονόζωνον και έρριψαν τον άνδρα εν τω τάφω Ελισαιέ, και επορεύθη και ήψατο των οστέων Ελισαιέ και έζησε και ανέστη επί τους πόδας αυτού» (Δ' Βασιλείων 13, 21).

Μέγας αποκαλύπτεται ενώπιον μας, αγαπητοί μου αδελφοί, ο προφήτης Ελισαίος. Μέγας εθνικός ευεργέτης, μέγας θαυματουργός, μέγας προφήτης. Δεν συγκαταλέγεται μετά των μεγάλων Προφητών Ησαΐα, Ιερεμία, Ιεζεκιήλ και Δανιήλ, όχι γιατί υστερούσε σε δράσι και αποστολή και κλήσι, αλλά γιατί δεν μας άφησε προφητικά ιδικά του βιβλία. Το ίδιο συμβαίνει και με το διδάσκαλο του Θεσβίτη Ηλία.

Το πόσο μέγας όμως είναι ενώπιον Κυρίου το απέδειξε έκτος από τα άλλα και το παραπάνω μετά θάνατον θαύμα. Το σώμα του νεκρού μόλις άγγιξε τα θαυμαστά λείψανα του Ελισαίου, «έζησε και ανέστη επί τους πόδας αυτού», γιατί η χάρις του Θεού δεν εγκατέλειψε τον Προφήτη και μετά θάνατο, άλλα και τα Λείψανα του «πεπληρωμένα ήσαν της χάριτος του παναγίου πνεύματος».