Καθηγουμένου Ι. Μ. Αγίου Ιγνατίου - Λειμώνος Λέσβου
από το βιβλίο του «Εορτοδρόμιον»
***
Εκ των 12 και των 70
«Τους της ευσέβειας αληθείς κήρυκας, και παμφαείς της Εκκλησίας αστέρας,
ύμνοις εγκωμίων τιμήσωμεν, Βαρθολομαίον και Βαρνάβαν».
Σήμερα, ευσεβείς χριστιανοί, η αγία μας Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη δύο αποστόλων ενός από το χορό των δώδεκα και ενός από το χορό των έβδομη κοντά.
Ο Βαρθολομαίος δεν είναι και τόσο γνωστός από την αγία Γραφή όσο ο Βαρνάβας, για τον όποιο πολλά μαρτυρούν οι πράξεις των Αποστόλων.
Είναι όμως γνωστή η δράσι του από την Ιερά Παράδοσι. Επεριώδευε και εκείνος όπως και οι άλλοι Απόστολοι μετά «την του πνεύματος επιδημίαν» και εκήρυττε σαν σάλπιγγα τα μεγαλεία του Θεού, το βίο και την Ανάστασι του Ιησού όπως τα εκθέτει ο Ιερός ευαγγελιστής Ματθαίος στο ιερό του Ευαγγέλιο, «φαίνων ώσπερ ήλιος τας εν ζόφω καρδίας λύων την σκοτόμαιναν, των κάκιστων δαιμόνων» κατά τον ιερόν Υμνογράφο.
Έφθασε μέχρι τις Ινδίες κηρύττοντας «τα περί βασιλείας του Θεού», «και το κατά Ματθαίον αυτοίς παραδούς Ευαγγέλιον, σταυρώ παραδοθείς εν Αλβανουπόλει, τελειούται ενδόξως» κατά το Συμεών το Μεταφραστή, «μιμητής γενόμενος του πάθους του Σωτήρος».
Και η κακία των εχθίστων απίστων δεν εσταμάτησεν εδώ, αλλά το σεπτό σκήνος του Αποστόλου το έκλεισαν σε μολύβδινη λάρνακα και το έρριξαν στη θάλασσα για να χαθή. Άλλα «υπό θείας προνοίας, μέχρι Σικελίας... κομισθείς και φανερωθείς, εκεί θάπτεται πολλών θαυμάτων, ως εκ τίνος πηγής, εκ της αγίας και τίμιας αυτού σορού αναδιδομένων, και πάσι τοις πιστώς προσερχομένοις ταχείαν διδόντων ίασιν» κατά τον αυτό Συμεών.
Για τον Απόστολοι Βαρνάβα μας πληροφορούν τα ακόλουθα οι πράξεις των Αποστόλων: «Ιούστος ο επικληθείς Βαρνάβας από των αποστόλων, ο εστί μεθερμηνευόμενον υιός παρακλήσεως, Λευΐτης, Κύπριος τω γένει, υπάρχοντος αυτώ αγρού, πωλήσας ήνεγκε το χρήμα και έθηκε παρά τους πόδας των αποστόλων.
Ηταν καθώς φαίνεται από τούτο το εδάφιο άνθρωπος ευγενής και καλόκαρδος, πού σκορπούσε σ' όλους τον καλό λόγο και εστάλαζε στις πονεμένες καρδιές το βάλσαμο της παρηγοριάς, ήταν «υιός παρακλήσεως», άνθρωπος δηλαδή της παρηγορίας. Και προς τρανότερη απόδειξι της αγαθής του καρδίας επούλησε το χωράφι του και το αντίτιμο του το παρέθεσε στα πόδια των αποστόλων για να το μοιράσουν στους πτωχούς.
Έχαιρε ιδιαίτερης εκτιμήσεως από τους αποστόλους, τα δε λόγια του ήταν μετρημένα και σοβαρά. Γι' αυτό και αυτός ανέλαβε να παρουσίαση τον Απόστολο Παύλο στους Αποστόλους μετά την θαυμαστή εν Δαμασκώ επιστροφή του. Έγινε μάλιστα και συνεργός του και συνοδοιπόρος του κατά την πρώτη του Αποστολική περιοδεία.
Τόσο ταπεινός ήταν πού ενώ η Εκκλησία της Αντιοχείας απέστειλε τον Παύλο στα έθνη υπό την προστασία και την αιγίδα του Βαρνάβα, εκείνος διαπιστώνοντας την ιδιαίτερη χάρι πού είχεν ο Απόστολος Παύλος στο κήρυγμα, του παρεχώρησεν όλα τα πρωτεία και μάλλον έγινεν
ακόλουθος και βοηθός του.
Εις τα Λύστρα μάλιστα της Λυκαονίας της Μ. Ασίας, και υστέρα από την υπό του Παύλου θεραπεία του «εκ κοιλίας μητρός αυτού» χωλού, οι όχλοι «εκάλουν τον μεν Βαρνάβαν Δίαν, τον δε Παύλον Ερμήν, επειδή αυτός ην ο ηγούμενος του λόγου, ο δε ιερεύς του Διός του όντος προ της πόλεως αυτών, ταύρους και στέμματα επί τους πυλώνας ενέγκας, συν τοις όχλοις ήθελε θύειν, ακούσαντες δε οι απόστολοι Βαρνάβας και Παύλος, διαρρήξαντες τα ιμάτια αυτών εισεπήδησαν εις τον όχλον κράζοντες και λέγοντες, άνδρες τι ταύτα ποιείτε; και ημείς ομοιοπαθείς εσμέν υμίν άνθρωποι»...
Αργότερα ο απόστολος Βαρνάβας από την Αντιόχεια παρέλαβε τον άνηψιο του τον ευαγγελιστή Μάρκο και έφυγαν στην Κύπρο. «Τον τε Βαρνάβαν παραλαβόντα τον Μάρκον εκπλεύσαι εις Κύπρον». Κατά το Συμεών το Μεταφραστή εκήρυξεν ο απόστολος Βαρνάβας και «εν Ιερουσαλήμ είτα και εν Ρώμη καΐ Αλεξάνδρεια και απελθών εν Κύπρω, υπό τε Ιουδαίων και Ελλήνων λίθοις κτείνεται, και πυρί παραδίδοται».
Αυτός είναι, ευσεβείς χριστιανοί, ο βίος των αγίων Αποστόλων Βαρθολομαίου και Βαρνάβα σε γενικές γραμμές. Και οι δύο «αποπνίξαντες δεινά αθεΐας ζιζάνια» ευαρέστησαν το Θεό και ετελειώθησαν μαρτυρικώς. Ιδιαίτερη εντύπωσι μας κάνει αδελφοί μου, η ταπείνωσι του Αποστόλου Βαρνάβα.
Ενώ εκείνος συνέστησε στους Αποστόλους τον επιστραφέντα διώκτη των χριστιανών απόστολο Παύλο, ενώ εκείνος τον εκάλεσε από την Ταρσό της Κιλικίας και τον έφερε να κηρύξει στην Αντιόχεια, ενώ εκείνος ανέλαβε την αρχηγία, από την Εκκλησία, της πρώτης αποστολικής περιοδείας του Αποστόλου Παύλου, του παρεχώρησεν όλα τα πρωτεία και τον προέβαλεν όσο κανείς άλλος.
Είχε το ανεπίφθονο και γι' αυτό όχι μόνο δεν εζήλευε και δεν φθονούσε τον απόστολο Παύλο για τη δύναμι που διέθετε στο κήρυγμα, αλλά και τον εθαύμαζε και τον προέβαλε σαν «ηγούμενο του λόγου».
Πότε και εμείς οι άνθρωποι θα αποκτήσωμε το ανεπίφθονο; Πότε θα αναγνωρίζωμε ανωτερότητα στον άλλον, εφ' όσον έχει τάλαντα περισσότερα από εμάς, και θα τον βοηθούμε να αναδεικνύεται στην κοινωνία για το καλό του κοινωνικού συνόλου;
Άμποτε το παραδειγμάτων Αποστόλων να φώτιση τους ζηλόφθονους!
Άμποτε το πρότυπο του «υιού της Παρακλήσεως» να συγκίνηση τις ψυχές όλων μας και να εγκαταστήση πλατειά την αγάπη μέσα μας για να αγαπούμε όλους και να θυσιαζόμαστε για όλους!
