Έζησε κατά τον 4ο αιώνα μ.Χ. και αφού αρχικά ησύχαζε σε Κοινόβιο της Ερμουπόλεως των Θηβών, απεσύρθη στα βάθη της ερήμου στην Αίγυπτο, συνεπαρμένος από την ερημική ζωή του Προφήτη Ηλία και του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου. Εκεί τον βρήκε στο τέλος της επίγειας ζωής του, ο μακάριος Παφνούτιος, ο οποίος φωτίσθηκε από τον Θεό και καθοδηγούμενος από Άγγελο που τον ενδυνάμωνε με θαυμαστό τρόπο, περιπατούσε νηστικός επί 18 ημέρες, ώσπου είδε έναν άνθρωπο φοβερό στην όψη, ταλαιπωρημένο από το γήρας και την εγκράτεια, γυμνό στο σώμα που καλυπτόταν από τρίχες και φοβηθείς στη θέα του κρύφθηκε...
Τότε ο Άγιος εκείνος ασκητής που ήταν ο Όσιος Ονούφριος, κάλεσε τον Παφνούτιο με το όνομά του να έλθει κοντά του και να μην φοβάται. Εκείνος τότε έπεσε στα πόδια του Αγίου, ζητώντας συγχώρηση και ευλογία.
Αφού αλληλοασπάσθηκαν του ζήτησε να μάθει για τον βίο του. Εκείνος του απεκάλυψε ότι ονομάζεται Ονούφριος και ζει στην έρημο 70 χρόνους μαζί με τα θηρία, ζώντας με χόρτα και νερό. Ήταν γιος του βασιλιά της Περσίας που είχε δει θεία αποκάλυψη να τον βαπτίσει με το όνομα Ονούφριο και να τον πάει σε μοναστήρι της Θηβαΐδας στην Αίγυπτο, όπου μέχρι το 3ο έτος της ηλικίας τον θήλαζε κάθε ημέρα μία ελαφίνα. Όταν ενηλικιώθηκε έμαθε την τάξη της μοναχικής πολιτείας και ακούγοντας για τις αθλήσεις των Αγίων αναχωρητών, ετρώθη με πόθο να ζήσει στην έρημο. Αναχωρώντας για τον σκοπό αυτό είδε μπροστά του ένα μεγάλο φως και τον Άγγελο φύλακά του από την ώρα της γεννήσεώς του μέχρι την τελευταία ημέρα του, να τον παροτρύνει να μη δειλιάσει στους πειρασμούς, διότι εκείνος θα τον φυλάγει. Τον συνόδευσε 70 μίλια, φθάνοντας σ’ ένα σπήλαιο όπου συνάντησε έναν Άγιο και ενάρετο Γέροντα, ονόματι Ερμεία, που τον καλωσόρισε καλώντας τον με το όνομά του και του δίδαξε τα απαραίτητα για την άσκηση.
Περπατώντας άλλες τέσσερις ημέρες, ο Γέροντας Ερμείας τον οδήγησε σ’ ένα άλλο σπήλαιο στην εσωτερική έρημο και εκεί υπέμεινε όλα τα επόμενα χρόνια, την αβάσταχτη καύση του ήλιου και το δριμύ ψύχος του χειμώνα, την πείνα, την γυμνότητα, τους πειρασμούς και τα βάσανα, για να απολαύσει τα μέλλοντα αγαθά που ετοίμασε ο Θεός γι’ αυτούς που Τον αγαπούν. Ο Θεός οικονόμησε να φυτρώσουν τρίχες σ’ όλο του το σώμα για να μην αισθάνεται κυρίως το ψύχος και κάθε ημέρα ένας Άγγελος του έφερνε ένα άρτο για την σίτισή του. Κάθε Κυριακή ερχόταν Άγγελος και μεταλάμβανε όλους τους ερημίτες και όποιος επιθυμούσε τον έπαιρναν οι Άγγελοι στον Παράδεισο όπου έβλεπαν την ωραιότητα των ουρανίων και χαιρόταν το πνεύμα τους.
Ύστερα έφτασαν στη μικρή καλύβη του Οσίου διηγούμενοι τα περί Θεού και κατά την δύση του ηλίου είδαν ένα μεγάλο άρτο στο μέσον του κελιού και αφού έφαγαν πέρασαν τη νύχτα προσευχόμενοι. Το πρωί ο Όσιος Ονούφριος είπε στον Παφνούτιο να μην φοβηθεί, διότι τον είχε στείλει ο Θεός για να ενταφιάσει το σώμα του, διότι εκείνη την ημέρα επρόκειτο να απελεύσει η ψυχή του προς την ουράνια μακαριότητα. Αφού του έδωσε την ευχή του και προσευχήθηκε, το πρόσωπό του έγινε ως φως και οσφράνθη την άρρητη ευωδία από την πνοή του Παραδείσου. Αμέσως έγιναν βροντές και αστραπές φοβερές και οι ουρανοί άνοιξαν εξερχομένης όλης της στρατιάς των Αγγέλων που έψαλλαν ύμνους και άσματα. Στο μέσον αυτών φάνηκε Μέγα Φως και μια γλυκύτατη φωνή καλούσε την φίλτατη ψυχή για να την αναπαύσει εκεί που ποθούσε. Τότε σαν λευκή περιστερά εξήλθε η ψυχή του Οσίου και την παρέλαβε ο Κύριος και Θεός μας Ιησούς Χριστός και ανήλθαν μαζί με τους Αγγέλους στους ουρανούς.
Ο μακάριος Παφνούτιος, οδυρόμενος καταφιλούσε το άγιο λείψανο και σκεπτόταν πώς να σκάψει τη γη για να το ενταφιάσει. Ευθύς ήρθαν δύο λέοντες και με τις κινήσεις εξεδήλωναν ότι θλιβόντουσαν και πενθούσαν σα να ήταν λογικά όντα. Αφού έσκαψαν με τα νύχια τους τον λάκκο, ενταφίασε με ευλάβεια το σκήνωμα και οι λέοντες βάζοντας μετάνοια στον τάφο του Αγίου και σε εκείνον, αναχώρησαν. Ήταν η 12η Ιουνίου.
Αμέσως τότε έγινε σεισμός και έπεσε το όρος όλο που σκέπασε το σπήλαιο και όλα εξαφανίστηκαν. Κλαίοντας τότε ο Παφνούτιος κατάλαβε ότι δεν ήταν θέλημα Θεού να μείνει εκεί. Εμφανίσθηκε τότε Άγγελος και του είπε να πορευθεί στην Αίγυπτο για να κηρύξει τα πάντα περί του Οσίου Ονουφρίου και των υπολοίπων όσων είδε. Οδοιπορώντας για να βγει από την αχανή έρημο, συνάντησε πολλούς Αγίους ασκητές που ζούσαν αγγελικά, μέχρι που έφθασε στην Αίγυπτο βρίσκοντας πολλούς που τους διηγήθηκε τα πάντα, και οι οποίοι έγραψαν και δημοσίευσαν τα θαυμάσια του Οσίου, δοξάζοντας τον Θεό.
πηγή: http://stratisandriotis.blogspot.com/2010/06/blog-post_12.html
