Logo
Print this page

Κυριακή Δ' Νηστειών(Ιωάννου της Κλίμακος)

Κυριακή Δ' Νηστειών (Ιωάννου της Κλίμακος)

Το Ευαγγέλιο και το Αποστολικό Ανάγνωσμα της Κυριακής,

η απόδοσή τους στην νεοελληνική

και κήρυγμα επί του Ευαγγελίου.

***

Κατά Μάρκον Ευαγγέλιο

Κεφ. 9, χωρίο 17 έως 31

Θεραπεία δαιμονισμένου παιδιοῦ

Θ΄\ 17 Τῷ καιρῷ  ἐκείνω  ἄνθρωπὸς τὶς προσήλθε τῷ ᾿Ιησοῦ γονυπετῷν αὐτῷ καὶ λέγων· διδάσκαλε, ἤνεγκα τὸν υἱόν μου πρός σε, ἔχοντα πνεῦμα ἄλαλον. 18 καὶ ὅπου ἂν αὐτὸν καταλάβῃ, ρήσσει αὐτόν, καὶ ἀφρίζει καὶ τρίζει τοὺς ὀδόντας αὐτοῦ, καὶ ξηραίνεται· καὶ εἶπον τοῖς μαθηταῖς σου ἵνα αὐτὸ ἐκβάλωσι, καὶ οὐκ ἴσχυσαν. 19 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς αὐτῷ λέγει· ὦ γενεὰ ἄπιστος, ἕως πότε πρὸς ὑμᾶς ἔσομαι; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν; φέρετε αὐτὸν πρός με. καὶ ἤνεγκαν αὐτὸν πρὸς αὐτόν. 20 καὶ ἰδὼν αὐτὸν εὐθέως τὸ πνεῦμα ἐσπάραξεν αὐτόν, καὶ πεσὼν ἐπὶ τῆς γῆς ἐκυλίετο ἀφρίζων. 21 καὶ ἐπηρώτησε τὸν πατέρα αὐτοῦ· πόσος χρόνος ἐστὶν ὡς τοῦτο γέγονεν αὐτῷ; ὁ δὲ εἶπε· παιδιόθεν. 22 καὶ πολλάκις αὐτὸν καὶ εἰς πῦρ ἔβαλε καὶ εἰς ὕδατα, ἵνα ἀπολέσῃ αὐτόν· ἀλλ᾿ εἴ τι δύνασαι, βοήθησον ἡμῖν σπλαγχνισθεὶς ἐφ᾿ ἡμᾶς. 23 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῷ τὸ εἰ δύνασαι πιστεῦσαι, πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι. 24 καὶ εὐθέως κράξας ὁ πατὴρ τοῦ παιδίου μετὰ δακρύων ἔλεγε· πιστεύω, κύριε· βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ. 25 ἰδὼν δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς ὅτι ἐπισυντρέχει ὄχλος, ἐπετίμησε τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ λέγων αὐτῷ· τὸ πνεῦμα τὸ ἄλαλον καὶ κωφόν, ἐγώ σοι ἐπιτάσσω, ἔξελθε ἐξ αὐτοῦ καὶ μηκέτι εἰσέλθῃς εἰς αὐτόν. 26 καὶ κράξαν καὶ πολλὰ σπαράξαν αὐτὸν ἐξῆλθε, καὶ ἐγένετο ὡσεὶ νεκρός, ὥστε πολλοὺς λέγειν ὅτι ἀπέθανεν. 27 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς κρατήσας αὐτὸν τῆς χειρὸς ἤγειρεν αὐτόν, καὶ ἀνέστη. 28 Καὶ εἰσελθόντα αὐτὸν εἰς οἶκον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπηρώτων αὐτὸν κατ᾿ ἰδίαν, ὅτι ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό. 29 καὶ εἶπεν αὐτοῖς· τοῦτο τὸ γένος ἐν οὐδενὶ δύναται ἐξελθεῖν εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ.

Δεύτερη πρόρρησις τοῦ θανάτου του

30 Καὶ ἐκεῖθεν ἐξελθόντες παρεπορεύοντο διὰ τῆς Γαλιλαίας, καὶ οὐκ ἤθελεν ἵνα τις γνῷ· 31 ἐδίδασκε γὰρ τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς ὅτι ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται εἰς χεῖρας ἀνθρώπων, καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ ἀποκτανθεὶς τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστήσεται.

ΑΠΟΔΟΣΗ

Εκείνο τον καιρό ένας άνθρωπος πλησίασε τον Ιησού, γονάτισε μπροστά του και είπε· Διδάσκαλε, σου έφερα το γιο μου, πού έχει πνεύμα άλαλο: Και όπου τον πιάσει τον ρίχνει κάτω, και αφρίζει και τρίζει τα δόντια του και ξεραίνεται: και είπα στους μαθητές σου για να το βγάλουν και δεν μπόρεσαν. Και ο Ιησούς του αποκρίθηκε και λέγει: Ώ γενεά άπιστη, ως πότε θα είμαι μαζί σας; ως πότε θα σας βαστάξω; Φέρτε μου εδώ το παιδί. Και του το έφεραν. Και όταν το παιδί είδε τον Ιησού, αμέσως το πονηρό πνεύμα το τράνταξε και έπεσε στη γη και κυλιόταν αφρίζοντας.  Και ο  Ιησούς ρώτησε τον πατέρα του:  Πόσος καιρός είναι από τότε πού το έπαθε; Και ο πατέρας είπε: Από τότε πού ήταν παιδί. Και πολλές φορές και στη φωτιά τον έρριξε και στο νερό για να τον ξεκάμει,  μα αν κάτι μπορείς, λυπήσου  μας και βοήθησε μας. Και ο Ιησούς του είπε: Αν μπορείς να πιστέψεις, όλα είναι δυνατά σ' εκείνον πού πιστεύει. Και αμέσως έβαλε φωνή ο πατέρας του παιδιού με δάκρυα και είπε: Πιστεύω Κύριε, βοήθα με στην απιστία μου. Και όταν είδε ο Ιησούς πώς μαζεύεται ο κόσμος, μίλησε αυστηρά στο ακάθαρτο πνεύμα και του λέγει: Πνεύμα άλαλο και κουφό, εγώ σε διατάζω, να βγεις από το παιδί και να μην ξαναμπείς σ' αυτό.  Και το πνεύμα, αφού έβαλε μεγάλη φωνή και  τράνταξε   δυνατά  το   παιδί, βγήκε,  και το παιδί έγινε σαν νεκρό, ώστε πολλοί να λέγουν πώς πέθανε.   Και ο  Ιησούς τόπιασε από το χέρι και το σήκωσε και εκείνο στάθηκε ορθό. Και όταν ο Ιησούς πήγε στο σπίτι οι μαθητές του τον πήραν κατά μέρος και τον ρωτούσαν γιατί εμείς δεν μπορέσαμε   να   βγάλουμε   το   πονηρό πνεύμα: Και τους είπε: τα πονηρά πνεύματα  με  κανέναν  τρόπο  δεν βγαίνουν παρά μόνο με προσευχή και με νηστεία. Και αφού έφυγαν από  εκεί   διάβαιναν  κρυφά   μέσα από  τη Γαλιλαία και κανείς δεν ήθελε να το ξέρει. Γιατί δίδασκε τους μαθητές του και τους έλεγε πώς ο υιός του ανθρώπου παραδίνεται στα χέρια των ανθρώπων και θα τον σκοτώσουν και αφού πεθάνει, την τρίτη ήμερα θα αναστηθεί.

***

Από την προς Εβραίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου

Κεφ. 6, χωρίο 13 έως 20

Αἱ ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ ἐμπνέουν ἐλπίδα

13 ᾿Αδελφοί,  τῷ γὰρ ᾿Αβραὰμ ἐπαγγειλάμενος ὁ Θεός, ἐπεὶ κατ' οὐδενὸς εἶχε μείζονος ὀμόσαι, ὤμοσε καθ' ἑαυτοῦ, 14 λέγων· ἦ μὴν εὐλογῶν εὐλογήσω σε καὶ πληθύνων πληθυνῶ σε· 15 καὶ οὕτω μακροθυμήσας ἐπέτυχε τῆς ἐπαγγελίας. 16 ἄνθρωποι μὲν γὰρ κατὰ τοῦ μείζονος ὀμνύουσι, καὶ πάσης αὐτοῖς ἀντιλογίας πέρας εἰς βεβαίωσιν ὁ ὅρκος· 17 ἐν ᾧ περισσότερον βουλόμενος ὁ Θεὸς ἐπιδεῖξαι τοῖς κληρονόμοις τῆς ἐπαγγελίας τὸ ἀμετάθετον τῆς βουλῆς αὐτοῦ, ἐμεσίτευσεν ὅρκῳ, 18 ἵνα διὰ δύο πραγμάτων ἀμεταθέτων, ἐν οἷς ἀδύνατον ψεύσασθαι Θεόν, ἰσχυρὰν παράκλησιν ἔχωμεν οἱ καταφυγόντες κρατῆσαι τῆς προκειμένης ἐλπίδος· 19 ἣν ὡς ἄγκυραν ἔχομεν τῆς ψυχῆς ἀσφαλῆ τε καὶ βεβαίαν καὶ εἰσερχομένην εἰς τὸ ἐσώτερον τοῦ καταπετάσματος, 20 ὅπου πρόδρομος ὑπὲρ ἡμῶν εἰσῆλθεν ᾿Ιησοῦς, κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδὲκ ἀρχιερεὺς γενόμενος εἰς τὸν αἰῶνα.

ΑΠΟΔΟΣΗ

Αδελφοί, όταν ο Θεός έδωκε την υπόσχεση του στον Αβραάμ, επειδή δεν είχε κανένα παραπάνω απ' αυτά για να ορκισθεί, ορκίσθηκε στον εαυτό του και είπε: Μα την αλήθεια, θα σε ευλογήσω  και θα σε πληθύνω με το παραπάνω. Κι έτσι ο Αβραάμ έκαμε υπομονή κι είδε να εκπληρώνεται η υπόσχεση του Θεού.

κάτι παραπάνω απ' αυτούς, και σε κάθε αντιλογία τους, για να βεβαιωθεί η αλήθεια, δίνει τέλος ο όρκος, γι' αυτό και ο Θεός θέλοντας να δείξει φανερά στους κληρονόμους της υποσχέσεως του, πώς η βουλή του είναι αμετακίνητη, εγγυήθηκε με όρκο.

Ώστε με δύο πράγματα αμετακίνητα, την υπόσχεση και τον όρκο, όπου σ' αυτά είναι αδύνατον να πει ψέμματα ο Θεός, εμείς πού καταφύγαμε σ' αυτόν, να έχουμε γερή παρηγοριά για να κρατήσουμε την ελπίδα της σωτηρίας μας. Αυτή την ελπίδα έχουμε σαν σίγουρη και στερεή άγκυρα, κι αυτή προχωρεί και φτάνει στον ουρανό εκεί όπου πριν από μας ανέβηκε ο Χριστός, κι έγινε αρχιερέας αιώνιος, όπως ακριβώς ο Μελχισεδέκ.

***

Κυριακή Δ' Νηστειών (Ιωάννου της Κλίμακος)

(Μαρκ. θ’, 17 - 31) (Του νεανίσκου)

κήρυγμα επί του Ευαγγελίου

του Ιωάννη Δήμου

Θεολόγου - Φιλολόγου

από την ιστοσελίδα του:  www.sostikalogia.com

Κάποια μέρα ένας πατέρας από τον όχλο είπε στο Χριστό, Διδάσκαλε, έφερα προς εσένα το παιδί μου που έχει καταληφθεί από πονηρό πνεύμα, το οποίο του έχει αφαιρέσει τη λαλιά.  Σε όποιον τόπο το καταλάβει, το συγκλονίζει και το ρίπτει κάτω και το κάνει να αφρίζει, να τρίζει τα δόντια του, και να μένει ξηρό και αναίσθητο. Είπα στους μαθητές σου να διώξουν αυτό το πονηρό πνεύμα και δεν μπόρεσαν. Τελικά ο Κύριος  αφού είπε να φέρουν το παιδί κοντά Του το θεράπευσε, δίνοντας εντολή στο πονηρό πνεύμα να εξέλθει απ' αυτό.

Αυτή η προτροπή του Κυρίου να φέρουν το παιδί κοντά Του έχει μεγάλη σημασία ειδικότερα  για τους γονείς, που πρέπει να οδηγούν τα παιδιά τους κοντά στο Χριστό για να έχουν την πνευματική τους, και γιατί όχι, και τη σωματική τους υγεία. Πολλοί γονείς θυμούνται το Χριστό μόνο, όταν τον έχουν ανάγκη για να  βοηθήσει τα παιδιά τους ενώ, όταν αυτά  βρίσκονται σε καλή κατάσταση, κάθε άλλο  παρά τους μιλούν  για  το Χριστό και  την Εκκλησία Του.

Πολλές φορές μάλιστα, αν κάποιο παιδί δείξει ιδιαίτερη συμπάθεια για το θέλημα του   Θεού, το  αποτρέπουν μήπως γίνει καθυστερημένο, όπως λανθασμένα πιστεύουν, γιατί οι άνθρωποι του Θεού κάθε άλλο παρά καθυστερημένοι είναι. Αυτό μαρτυρούν τόσοι και τόσοι μεγάλοι επιστήμονες, οι οποίοι δεν εμποδίστηκαν να διαπρέψουν από το ότι πίστευαν στο Θεό και εφάρμοζαν το θέλημά Του. Οι χριστιανοί διακρίθηκαν σε όλους τους τομείς του πολιτισμού και της επιστήμης και πολλοί απ' ατούς ήταν κοντά στο Χριστό από τη νεανική τους ηλικία.

Προς αυτή την παιδική ηλικία ο Κύριος έδειξε ιδιαίτερη εκτίμηση, όπως φαίνεται και από το γνωστό περιστατικό που, όταν οι μαθητές Του εμπόδισαν τα παιδιά  να  τον πλησιάσουν,  τους είπε, άφετε τα παιδία και μη κωλύετε αυτά ελθείν προς με. Επίσης ανέστησε το γιο  της χήρας της Ναίν και την θυγατέρα του Ιάειρου. Αλλά είπε και εκείνο το σημαντικό ότι, εάν δεν γίνετε όπως τα παιδιά, δε  θα εισέλθετε στη βασιλεία των ουρανών. Ο δε Απόστολος Παύλος λέει ότι πρέπει οι χριστιανοί να είναι νήπια, όσον αφορά στην κακία, ενώ στο νου πρέπει να είναι τέλειοι.

Κανείς βέβαια δεν θα ήθελε να βρεθεί στη θέση του πατέρα της σημερινής ευαγγελικής περικοπής, αλλά δυστυχώς και σήμερα πολλά παιδιά, λίγο πολύ επηρεάζονται από πονηρό πνεύμα. Αντίθετα όσα παιδιά επιθυμούν να έχουν καλή σχέση με το Χριστό, προσπαθούν και πρέπει να υποτάσσονται στο θέλημά Του, και να προσέχουν τα λόγια και τα έργα τους.

Και βεβαία πρωτίστως οι γονείς έχουν υποχρέωση και καθήκον να .τα συνδέσουν με το Χριστό και την Εκκλησία, γιατί  τα  παιδιά είναι πρώτον του Θεού. Γι’ αυτό έχουν καθήκον να ανατρέφουν τα παιδιά τους εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου, όπως διδάσκει ο Απόστολος Παύλος. Και εάν ακόμη τα παιδιά επηρεασμένα από το γενικότερο  περιβάλλον τους  δυστροπούν, πρέπει οι  γονείς να μη απελπίζονται αλλά να προσεύχονται συνεχώς γι’ αυτά, και ο Θεός που ακούει τις προσευχές  που γίνονται με πίστη  θα  κάνει  το  καλύτερο.  Αυτό  συνέβη  και με τις προσευχές της  μητέρας του ιερού  Αυγουστίνου  ο  οποίος  από  άσωτος  έγινε  όχι  μόνο  πιστός  χριστιανός,  αλλά  και επίσκοπος.

Άρα η σύσταση του Κυρίου, φέρε το παιδί προς με, ισχύει για όλους τους γονείς  και  διδασκάλους  κάθε εποχής.  Το πλησίασμα των παιδιών κοντά στο Χριστό και το θέλημα Του, αποτελεί την καλύτερη ασφάλεια για τα παιδιά. Δεν υπάρχει αλλού η σωτηρία, ούτε άλλο όνομα έχει δοθεί κάτω από τον ουρανό, με το οποίο μπορεί κάποιος να σωθεί παρά μόνο το όνομα του Ιησού Χριστού. Αυτός είναι το θεμέλιο και η κεφαλή της Εκκλησίας. Αυτός είναι η αλήθεια και το φως το αληθινό που φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον. Αυτός είπε φέρε το παιδί προς με και το ελευθέρωσε από το δαιμόνιο. Ο Χριστός μαζί μας. Αμήν .

 

 

 

Zoiforos.GR

Latest from Zoiforos.GR

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR