***
Κατά Μάρκον Ευαγγέλιο
Κεφ. 8, χωρίο 34 έως Κεφ. 9, χωρίο 1
H´\ 34 Είπεν, ὁ Κύριος, ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι. 35 ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν. 36 τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; 37 ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ; 38 ὃς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων.
Θ´\ 1 ΚΑΙ ἔλεγεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσί τινες τῶν ὧδε ἑστηκότων, οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει.
ΑΠΟΔΟΣΗ
Είπεν o Κύριος, οποίος θέλει να με ακολουθεί, ας απαρνηθεί τον εαυτό του και ας σηκώσει το σταυρό του και ας με ακολουθεί. Όποιος θέλει να σώσει την ψυχή (ζωή) του, πρέπει να την θυσιάσει, οποίος δε θυσιάζει την ψυχή (ζωή) του για μένα και το Ευαγγέλιο, αυτός θα την διασώσει. Γιατί τί μπορεί να ωφεληθεί o άνθρωπος, αν κερδίσει ολόκληρο τον κόσμο, αλλά χάσει την ψυχή (ζωή) του; ή τί αντάλλαγμα μπορεί να δώσει ό άνθρωπος για την ψυχή του; Όποιος ντραπεί για μένα και για τους λόγους μου μπροστά σ' αυτή τη γενεά την άπιστη και την αμαρτωλό, τότε και o υιός του ανθρώπου θα ντραπεί γι' αυτόν, όταν θα έρθει στη δόξα του πατέρα του μαζί με τους αγίους αγγέλους. Και έλεγε o Ιησούς στο λαό και στους μάθητάς του, σας βεβαιώνω πώς είναι κάποιοι απ' εκείνους που στέκουν εδώ, πού δεν θα δοκιμάσουν θάνατο, ώσπου να δουν τη βασιλεία του Θεού να έχει απλωθεί σ' όλη τη γη.
***
Από την προς Εβραίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου
Κεφ. 4, χωρίο 14 έως Κεφ. 5, χωρίο 6
Δ΄\ 14 ᾿Αδελφοί, ἔχοντες οὖν ἀρχιερέα μέγαν διεληλυθότα τοὺς οὐρανούς, ᾿Ιησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ, κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας. 15 οὐ γὰρ ἔχομεν ἀρχιερέα μὴ δυνάμενον συμπαθῆσαι ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν, πεπειραμένον δὲ κατὰ πάντα καθ' ὁμοιότητα χωρὶς ἁμαρτίας. 16 προσερχώμεθα οὖν μετὰ παρρησίας τῷ θρόνῳ τῆς χάριτος, ἵνα λάβωμεν ἔλεον καὶ χάριν εὕρωμεν εἰς εὔκαιρον βοήθειαν.
Ε´\ 1 Πας γὰρ ἀρχιερεὺς ἐξ ἀνθρώπων λαμβανόμενος ὑπὲρ ἀνθρώπων καθίσταται τὰ πρὸς τὸν Θεόν, ἵνα προσφέρῃ δῶρά τε καὶ θυσίας ὑπὲρ ἁμαρτιῶν, 2 μετριοπαθεῖν δυνάμενος τοῖς ἀγνοοῦσι καὶ πλανωμένοις, ἐπεὶ καὶ αὐτὸς περίκειται ἀσθένειαν· 3 καὶ διὰ ταύτην ὀφείλει, καθὼς περὶ τοῦ λαοῦ, οὕτω καὶ περὶ ἑαυτοῦ προσφέρειν ὑπὲρ ἁμαρτιῶν. 4 καὶ οὐχ ἑαυτῷ τις λαμβάνει τὴν τιμήν, ἀλλὰ καλούμενος ὑπὸ τοῦ Θεοῦ, καθάπερ καὶ ᾿Ααρών. 5 οὕτω καὶ ὁ Χριστὸς οὐχ ἑαυτὸν ἐδόξασε γενηθῆναι ἀρχιερέα, ἀλλ' ὁ λαλήσας πρὸς αὐτόν· υἱός μου εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε· 6 καθὼς καὶ ἐν ἑτέρῳ λέγει· σὺ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ.
ΑΠΟΔΟΣΗ
Αδελφοί, αφού λοιπόν έχουμε μέγαν αρχιερέα, πού διάβηκε και πέρασε τους ουρανούς, τον Ιησούν Χριστόν, τον Υιό του Θεού, ας κρατάμε καλά την πίστη μας. Γιατί δεν έχουμε αρχιερέα, πού δεν μπορεί να συμπαθήσει στις αδυναμίες μας, αλλά έχουμε αρχιερέα πού δοκίμασε πειρασμούς όμοια σαν κι εμάς, χωρίς όμως να αμαρτήσει.
Ας πλησιάζουμε λοιπόν, με θάρρος κι εμπιστοσύνη στο θρόνο της Χάριτος για να πάρουμε, έλεος και για να βρούμε Χάρη στην ώρα που θάχουμε ανάγκη για βοήθεια.
Κάθε αρχιερέας που εκλέγεται ανάμεσα από τους ανθρώπους διορίζεται για να προσφέρει στον Θεό δώρα και θυσίες για τις αμαρτίες των ανθρώπων. Και, σαν άνθρωπος, να μπορεί να συμπαθεί εκείνους πού βρίσκονται στην άγνοια και την πλάνη. Επειδή και αυτός έχει επάνω του την ανθρώπινη ατέλεια. Και γι' αυτή την ατέλεια είναι υποχρεωμένος όπως για τον λαό, έτσι και για τον εαυτό του, να προσφέρει θυσίες για τη συγχώρηση των αμαρτιών.
Κανένας δεν παίρνει μόνος του από τον εαυτό του την τιμή της ιερωσύνης, άλλ' από εκείνον πού τον καλεί, δηλ. από τον θεό, καθώς ακριβώς έγινε και με τον Ααρών. Έτσι και ο Χριστός δεν δόξασε μόνος του τον εαυτό του να γίνει αρχιερέας, αλλά τον δόξασε μόνος του αυτός πού του είπε, Υιός μου είσαι συ, εγώ σήμερα σε εγέννησα. Καθώς και σ' άλλο ψαλμό πού λέγει, Εσύ είσαι αιώνιος ιερέας κατά την τάξη Μελχισεδέκ.
***
Κυριακή Γ' Νηστειών(Σταυροπροσκυνήσεως)
(Μαρκ. η’, 34 - θ΄, 1)
κήρυγμα επί του Ευαγγελίου
του Ιωάννη Δήμου
Θεολόγου - Φιλολόγου
από την ιστοσελίδα του: www.sostikalogia.com
Κυριακή σήμερα της Σταυροπροσκυνήσεως μας δίνεται η ευκαιρία να αναφερθούμε, με λίγα λογία βέβαια, στο υπέροχο αυτό σύμβολο του Χριστιανισμού, δηλαδή στο Σταυρό. Το σημείο του Τιμίου και ζωοποιού Σταυρού εμπνέει σεβασμό σε όλους τους Χριστιανούς.
Δεν έπαυσαν όμως να υπάρχουν δυστυχώς και μερικοί τυφλοί πνευματικά άνθρωποι, αιρετικοί και κακόδοξοι, που αμφισβητούν την αξία του σημείου του Σταυρού και το θεωρούν φονικό όργανο με το οποίο σταυρώθηκε ο Χριστός. Προσπαθούν μάλιστα να παρασύρουν και άλλους ανθρώπους στην πλάνη τους.
Οι αιρετικοί αυτοί παρακολουθούν συνεχώς τους Χριστιανούς, για να τους παρασύρουν στην πλάνη τους. Είναι δε φοβερό το ότι υπάρχουν αφελείς μεταξύ του Χριστιανικού κόσμου που ακολουθούν τους ζωντανούς αυτούς νεκρούς και γίνονται όργανα και θύματά τους. Οι αιρετικοί αυτοί έχουν πάθει τόση σύγχυση ώστε δεν μπορούν να καταλάβουν ότι η ευθύνη για το έγκλημα του Γολγοθά βρίσκεται στην εγκληματική διάθεση των σταυρωτών και όχι στο μέσο που χρησιμοποιήθηκε από αυτούς, δηλ αδή στο Σταυρό.
Ανεξάρτητα όμως από τις απόψεις αυτές των ψευδοσπουδαστών της Γραφής η πραγματικότητα, όσον αφορά την αξία του Σταυρού, δεν καταργείται, γιατί η σημασία του είναι αιώνια. Ο Σταυρός έχει προτυπωθεί στην Παλαιά Διαθήκη, όπως φαίνεται, πρώτον στη μωσαϊκή ράβδο που το αήτητον όπλο του Σταυρού χαράχτηκε στην επιφάνεια της Ερυθράς θάλασσας. Δεύτερον η έκταση των χειρών του Μωϋσή κατά τη σύγκρουση του Ισραήλ με τον Αμαλήκ, σχημάτισε το σημείο του Σταυρού. Τρίτον ο όφις που υψώθηκε από το Μωϋσή στην έρημο και το ξύλο στα νερά της Μερρά συμβόλιζαν τον ζωοποιό Σταυρό.
Όλα αυτά μαρτυρούν ότι ο Σταυρός δεν είναι φονικό όργανο, όπως ανόητα νομίζουν οι αιρετικοί αλλά παγκόσμιο σχήμα, ο φύλαξ της οικουμένης, η κλίμακα και γέφυρα μεταξύ ουρανού και γης. Ο Σταυρός είναι το ξύλο της υπακοής με το οποίο εκδηλώθηκε η υπακοή του Υιού του Θεού προς τον Πατέρα Του, είναι το όργανο που προξενεί φόβο και τρόμο στον πονηρό, του οποίου την κεφαλή συνέτριψε.
Και πράγματι ενώ σκοπός του σατανά ήταν να απομακρύνει το Χριστό από τη ζωή, γιατί με τη διδασκαλία Του παρέλυε τη δύναμή του και άρπαζε τους ανθρώπους από τις παγίδες του, όμως απέτυχε, γιατί έπεσε από εκεί που δεν το περίμενε αφού ο Σταυρός του Κυρίου τον συνέτριψε κυριολεκτικά. Ο σατανάς δεν κατάλαβε ότι ανεβάζοντας το Χριστό στο Σταυρό θα ζημιωνόταν ο ίδιος, και δε φαντάστηκε ότι η πανσοφία του Θεού θα αντέστρεφε τους όρους και όχι μόνο θα αχρηστεύονταν τα δολοφόνα σχέδιά του αλλά και θα βρισκόταν η κεφαλή του ποδοπατημένη κάτω από το Σταυρό.
Έτσι ενώ ο Αδάμ έχασε τον Παράδεισο, επειδή έφαγε από το ξύλο του δένδρου, κατά τον ίδιο τρόπο άνοιξε πάλι η πύλη του ουρανού για να δεχθεί τον άνθρωπο με τη δύναμη του ξύλου του Σταυρού.
Ο Σταυρός σου Κύριε, ζωή και ανάστασις υπάρχει τω λαώ σου. Ο Σταυρός είναι σύμβολο της σταυρικής θυσίας του Κυρίου αλλά και της αυταπαρνήσεως των Χριστιανών, αφού ο κάθε πιστός συμμετέχει στα παθήματα του Χριστού, όπως βεβαιώνει ο Απόστολος Παύλος. «Εγώ γαρ τα στίγματα του Κυρίου Ιησού εν τω σώματι μου βαστάζω».
Ο Σταυρός είναι το σύμβολο της θυσίας και της υπακοής στο θέλημα του Θεού, αφού ο Ίδιος ο Κύριος «εταπείνωσεν εαυτόν γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού». Ας τον μιμούμαστε. Αμήν.
