***
Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο
Κεφ. 17, χωρίο 14 έως χωρίο 23
Θεραπεία ἑνὸς σεληνιαζομένου παιδιοῦ
ΙΖ΄/ 14 Καὶ ἐλθόντων αὐτῶν πρὸς τὸν ὄχλον προσῆλθεν αὐτῷ ἄνθρωπος γονυπετῶν αὐτὸν καὶ λέγων· 15 Κύριε, ἐλέησόν μου τὸν υἱόν, ὅτι σεληνιάζεται καὶ κακῶς πάσχει· πολλάκις γὰρ πίπτει εἰς τὸ πῦρ καὶ πολλάκις εἰς τὸ ὕδωρ. 16 καὶ προσήνεγκα αὐτὸν τοῖς μαθηταῖς σου, καὶ οὐκ ἠδυνήθησαν αὐτὸν θεραπεῦσαι. 17 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν· ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη! ἕως πότε ἔσομαι μεθ᾿ ὑμῶν; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν; φέρετέ μοι αὐτὸν ὧδε. 18 καὶ ἐπετίμησεν αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς, καὶ ἐξῆλθεν ἀπ᾿ αὐτοῦ τὸ δαιμόνιον καὶ ἐθεραπεύθη ὁ παῖς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης.
19 Τότε προσελθόντες οἱ μαθηταὶ τῷ ᾿Ιησοῦ κατ᾿ ἰδίαν εἶπον· διατί ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό; 20 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· διὰ τὴν ἀπιστίαν ὑμῶν. ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἐὰν ἔχητε πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως, ἐρεῖτε τῷ ὄρει τούτῳ, μετάβηθι ἐντεῦθεν ἐκεῖ, καὶ μεταβήσεται, καὶ οὐδὲν ἀδυνατήσει ὑμῖν. 21 τοῦτο δὲ τὸ γένος οὐκ ἐκπορεύεται εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ.
22 ᾿Αναστρεφομένων δὲ αὐτῶν εἰς τὴν Γαλιλαίαν εἶπεν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· μέλλει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοσθαι εἰς χεῖρας ἀνθρώπων 23 καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐγερθήσεται. καὶ ἐλυπήθησαν σφόδρα.
ΑΠΟΔΟΣΗ
Και όταν ήλθαν προς το πλήθος, ένας άνθρωπος πλησίασε τον Χριστό, γονάτισε μπροστά του και είπε· Κύριε, λυπήσου το παιδί μου, πού σεληνιάζεται και βασανίζεται· πολλές φορές πέφτει στη φωτιά και πολλές φορές στο νερό. Και το έφερα στους μαθητές σου και αυτοί δεν μπόρεσαν να το γιατρεύσουν. Και αποκρίθηκε ο Ιησούς και είπε· Ω γενεά άπιστη και αναποδιασμένη. Ως πότε θα είμαι μαζί σας; Ως πότε θα σας βαστάξω; Φέρτε μου εδώ το παιδί. Και πρόσταξε ο Ιησούς το δαιμόνιο και βγήκε από μέσα του και θεραπεύθηκε το παιδί από εκείνη την ώρα. Τότε πήραν κατά μέρος οι μαθητές τον Ιησού και είπαν γιατί εμείς δεν μπορέσαμε να το βγάλουμε; Και ο Ιησούς είπε· για την απιστία σας. Στα αλήθεια σας λέγω πώς αν έχετε πίστη ίσα μ' ένα κόκκο σιναπιού, θα πείτε σε τούτο το βουνό πήγαινε από εδώ και θα πάει. Τίποτε δεν θα είναι αδύνατον για σας. Όσο για τα δαιμόνια, αυτά δεν φεύγουν, παρά μόνο με προσευχή και νηστεία. Και εκεί πού περιόδευαν στη Γαλιλαία τους είπε ο Ιησούς· πρόκειται ο υιός του ανθρώπου να παραδοθεί σε χέρια ανθρώπων και θα τον σκοτώσουν, άλλα την τρίτη ήμερα θα αναστηθεί.
***
Από την Α΄ προς Κορινθίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου
Κεφ. 4, χωρία 9 έως 16.
Δ΄/ 9 Δοκῶ γὰρ ὅτι ὁ Θεὸς ἡμᾶς τοὺς ἀποστόλους ἐσχάτους ἀπέδειξεν, ὡς ἐπιθανατίους, ὅτι θέατρον ἐγενήθημεν τῷ κόσμῳ, καὶ ἀγγέλοις καὶ ἀνθρώποις. 10 ἡμεῖς μωροὶ διὰ Χριστόν, ὑμεῖς δὲ φρόνιμοι ἐν Χριστῷ· ἡμεῖς ἀσθενεῖς, ὑμεῖς δὲ ἰσχυροί· ὑμεῖς ἔνδοξοι, ἡμεῖς δὲ ἄτιμοι. 11 ἄχρι τῆς ἄρτι ὥρας καὶ πεινῶμεν καὶ διψῶμεν καὶ γυμνητεύομεν καὶ κολαφιζόμεθα καὶ ἀστατοῦμεν 12 καὶ κοπιῶμεν ἐργαζόμενοι ταῖς ἰδίαις χερσί· λοιδορούμενοι εὐλογοῦμεν, διωκόμενοι ἀνεχόμεθα, 13 βλασφημούμενοι παρακαλοῦμεν· ὡς περικαθάρματα τοῦ κόσμου ἐγενήθημεν, πάντων περίψημα ἕως ἄρτι.
14 Οὐκ ἐντρέπων ὑμᾶς γράφω ταῦτα, ἀλλ᾿ ὡς τέκνα μου ἀγαπητὰ νουθετῶ. 15 ἐὰν γὰρ μυρίους παιδαγωγοὺς ἔχητε ἐν Χριστῷ, ἀλλ᾿ οὐ πολλοὺς πατέρας· ἐν γὰρ Χριστῷ ᾿Ιησοῦ διὰ τοῦ εὐαγγελίου ἐγὼ ὑμᾶς ἐγέννησα. 16 παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς, μιμηταί μου γίνεσθε.
ΑΠΟΔΟΣΗ
9 Μου φαίνεται όμως πως ο θεός σ' εμάς τους αποστόλους έδωσε την ελεεινότερη θέση, σαν να είμαστε καταδικασμένοι να πεθάνουμε στην αρένα. Γιατί γίναμε θέαμα για τον κόσμο, για αγγέλους και γι' ανθρώπους.10 Εμείς παρουσιαζόμαστε μωροί για χάρη του Χριστού, ενώ εσείς είστε σοφοί χάρη στο Χριστό· εμείς είμαστε αδύναμοι! ενώ εσείς είστε δυνατοί· εμείς είμαστε περιφρονημένοι, ενώ εσείς είστε τιμημένοι! 11 Ως αυτήν την ώρα πεινάμε, διψάμε, γυρνάμε με κουρέλια, ξυλοδαρμένοι, από τόπο σε τόπο χωρίς σπίτι, 12 και μοχθούμε να ζήσουμε δουλεύοντας με τα ίδια μας τα χέρια. Στους εμπαιγμούς απαντάμε με καλά λόγιοι στους διωγμούς με υπομονή, 13 στις συκοφαντίες με λόγια φιλικά. Καταντήσαμε σαν τα σκουπίδια όλου του κόσμου, ως αυτήν την ώρα θεωρούμαστε τα αποβράσματα της κοινωνίας.
14 Δε σας τα γράφω αυτά για να σας κάνω να ντραπείτε, αλλά για να σας συμβουλέψω όπως ο πατέρας τ' αγαπημένα του παιδιά. 15 «Γιατί κι αν ακόμα έχετε χιλιάδες δασκάλους στη ζωή σας με το Χριστό, δεν έχετε πολλούς πατέρες αλλά μόνον ένα. Στη σωτήρια οικονομία του Ιησού Χριστού, ενώ σαν πατέρας σας γέννησα με το κήρυγμα του ευαγγελίου.16 Σας ζητώ λοιπόν να μου μοιάσετε.
***
Κυριακή I’ Ματθαίου
(Η θεραπεία του νεανίσκου)
κήρυγμα επί του Ευαγγελίου
(Ματ. ιζ', 14-23)
του Ιωάννη Δήμου
Θεολόγου - Φιλολόγου
από την ιστοσελίδα του: www.sostikalogia.com
Η θεραπεία του νεανίσκου από το πονηρό πνεύμα που τον βασάνιζε μας δίνει την αφορμή να αναφερθούμε σήμερα στην ύπαρξη πονηρών πνευμάτων. Όλοι οι λαοί της γης πίστευαν στο Θεό και στην ύπαρξη πονηρών πνευμάτων, ιδιαίτερα όμως ο Ισραηλιτικός λαός. Αρκεί να αναφέρουμε ότι στην Παλαιά Διαθήκη εμφανίζεται ο διάβολος ως φίδι που παρασύρει με απάτη τους πρωτόπλαστους στην πτώση. Ομοίως και οι Πέρσες με τον Ζωροαστρισμό δέχονται την ύπαρξη του πνεύματος του καλού και του κακού, του φωτός και του σκότους, του Αχουραμάσδα και του Αριμάν, μεταξύ των οποίων γίνεται άσπονδος πόλεμος. Τελικά όμως θα νικήσει το πνεύμα του αγαθού θεού, διότι εκείνος είναι ο οικοδεσπότης του σύμπαντος.
Αλλά και ο χριστιανισμός διδάσκει την ύπαρξη του πονηρού πνεύματος το οποίο ονομάζεται σατάν, βεελζεβούλ, βελίαρ ή διάβολος. Ο ίδιος ο Χριστός μας πληροφορεί για την πτώση του σατανά με τα εξής λόγια, « εθεώρουν τον σατανάν ως αστραπήν εκ του ουρανού πεσόντα ».
Ο Παύλος ομιλεί για τον βελίαρ που εκπροσωπεί το ηθικό σκοτάδι και τον πνευματικό αντίπαλο του ανθρώπου. Ο Ιάκωβος λέει στους χριστιανούς, αντισταθείτε στο διάβολο που σας δελεάζει και θα φύγει μακριά από σας νικημένος. Ο Πέτρος λέει στους πιστούς, «νήψατε, γρηγορήσατε˙ ο αντίδικος υμών διάβολος ως λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών τίνα καταπίη». Ο δε Ιωάννης στην Αποκάλυψη περιγράφει το πονηρό πνεύμα ως δράκοντα πολυκέφαλο και όφι μέγα, ο οποίος μάχεται την Εκκλησία του Χριστού την οποία όμως τελικά δεν πρόκειται να νικήσει.
Έτσι λοιπόν δεν πρέπει να παραξενεύονται μερικοί στο άκουσμα της λέξης σατανάς ή διάβολος, αλλά ούτε και να αμφισβητούν την ύπαρξη του, γιατί η άρνηση της ύπαρξης των πονηρών πνευμάτων δεν καταργεί την πραγματικότητα του πονηρού, ο οποίος πολεμά συνεχώς τους ανθρώπους. Μία δε μαρτυρία της δράσης των πονηρών πνευμάτων είναι και αυτό που είπε ο ίδιος ο Χριστός ότι, όταν το ακάθαρτο πνεύμα εξέλθει από τον άνθρωπο πλανάται σε έρημους τόπους, όπου όμως δεν βρίσκει ανάπαυση, γι' αυτό επιστρέφει στο σπίτι του, δηλαδή στον άνθρωπο από τον οποίον βγήκε και ευρίσκει το σπίτι σκουπισμένο. Τότε παίρνει άλλα εφτά πνεύματα πονηρότερα από αυτό και κατοικούν στον άνθρωπο εκείνον και έτσι η κατάστασή του γίνεται χειρότερη από την προηγούμενη.
Η δυσμενής αυτή επίδραση του πονηρού πνεύματος φαίνεται καθαρά στο δαιμονιζόμενο των Γεργεσηνών. Αυτός έφερε μέσα του ολόκληρο λεγεώνα πονηρών πνευμάτων, τα οποία τον είχαν αποκόψει από την εξωτερική πραγματικότητα και προσπαθούσαν να λυγίσουν την ψυχή του και να την οδηγήσουν στην απώλεια. Παρά ταύτα όμως δεν κατόρθωσαν να ολοκληρώσουν το έργο τους, γιατί η επέμβαση του Κυρίου διέλυσε τα σχεδία τους και τον ελευθέρωσε από τα δεσμά του δαίμονα.
Η έλευση του Χριστού στον κόσμο είχε και έχει σκοπό να διαλύσει τα έργα του διαβόλου και να ελευθερώσει τους ανθρώπους από την τυραννία και δουλεία του. Κατά την επίγεια διαδρομή Του ο Κύριος ελευθέρωσε πολλούς δαιμονισμένους, όπως και τον νεανίσκο της σημερινής ευαγγελικής περικοπής. Είχε κυριευθεί από πονηρό πνεύμα που ούτε οι μαθητές του Χρίστου μπόρεσαν να το βγάλουν. Και στάθηκε αυτό αδύνατο να γίνει, όπως ο Ίδιος ο Κύριος τους είπε, εξ αιτίας της απιστίας τους.
Όσοι λοιπόν γνωρίζουν τον κίνδυνο που προέρχεται από το σατανά πρέπει να πιστεύουν στο Θεό και να συμμορφώνονται στο θέλημα Του. Πρέπει να επικαλούνται τη θεϊκή δύναμη και να αποστρέφονται την αμαρτία σε όλες τις μορφές της, με τις οποίες αυτή παρουσιάζεται. Τότε το γνωστό, «αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού» θα έχει αποτέλεσμα. Αμήν.
