***
Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο
Κεφ. 8, χωρίο 28 έως χωρίο 34 και Κεφ. 9, χωρίο 1
«Η΄/ 28 Καὶ ἐλθόντι αὐτῷ εἰς τὸ πέραν εἰς τὴν χώραν τῶν Γεργεσηνῶν ὑπήντησαν αὐτῷ δύο δαιμονιζόμενοι ἐκ τῶν μνημείων ἐξερχόμενοι, χαλεποὶ λίαν, ὥστε μὴ ἰσχύειν τινὰ παρελθεῖν διὰ τῆς ὁδοῦ ἐκείνης. 29 καὶ ἰδοὺ ἔκραξαν λέγοντες· τί ἡμῖν καὶ σοί, ᾿Ιησοῦ υἱὲ τοῦ Θεοῦ; ἦλθες ὧδε πρὸ καιροῦ βασανίσαι ἡμᾶς; 30 ἦν δὲ μακρὰν ἀπ᾿ αὐτῶν ἀγέλη χοίρων πολλῶν βοσκομένη. 31 οἱ δὲ δαίμονες παρεκάλουν αὐτὸν λέγοντες· εἰ ἐκβάλλεις ἡμᾶς, ἐπίτρεψον ἡμῖν ἀπελθεῖν εἰς τὴν ἀγέλην τῶν χοίρων. 32 καὶ εἶπεν αὐτοῖς· ὑπάγετε. οἱ δὲ ἐξελθόντες ἀπῆλθον εἰς τὴν ἀγέλην τῶν χοίρων· καὶ ἰδοὺ ὥρμησε πᾶσα ἡ ἀγέλη τῶν χοίρων κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰς τὴν θάλασσαν καὶ ἀπέθανον ἐν τοῖς ὕδασιν. 33 οἱ δὲ βόσκοντες ἔφυγον, καὶ ἀπελθόντες εἰς τὴν πόλιν ἀπήγγειλαν πάντα καὶ τὰ τῶν δαιμονιζομένων. 34 καὶ ἰδοὺ πᾶσα ἡ πόλις ἐξῆλθεν εἰς συνάντησιν τῷ ᾿Ιησοῦ, καὶ ἰδόντες αὐτὸν παρεκάλεσαν ὅπως μεταβῇ ἀπὸ τῶν ὁρίων αὐτῶν. Θ´\ 1 Καί ἐμβὰς εἰς πλοῖον διεπέρασε καὶ ἦλθεν εἰς τὴν ἰδίαν πόλιν.»
ΑΠΟΔΟΣΗ
Και όταν ήλθε στην απέναντι όχθη, στη χώρα των Γεργεσηνών, τον προϋπάντησαν δυο δαιμονισμένοι, πού έβγαιναν από τα μνημεία περάσει από εκείνο το δρόμο.
Και φώναξαν: Τι έχεις μαζί μας Ιησού Υιέ του Θεού; Ήλθες εδώ για να μας βασανίσεις πριν από την ώρα μας; Μακριά δε απ' αυτούς ήταν μια μεγάλη αγέλη από χοίρους, πού έβοσκαν. Και οι δαίμονες τον παρακαλούσαν και έλεγαν: Αν μας διώξεις άφησε μας να πάμε στην αγέλη των χοίρων. Και αυτός τους είπε. Πηγαίνετε. Αυτοί δε βγήκαν και μπήκαν στην αγέλη των χοίρων.
Και ολόκληρη η αγέλη κατακρημνίστηκε στη θάλασσα και χάθηκε στα νερά. Οι δε βοσκοί έφυγαν και όταν ήλθαν στην πόλη, τους είπαν όλα για τους δαιμονισμένους.
Και όλη η πόλη βγήκε, σε συνάντηση με τον Ιησού και όταν τον είδαν, τον παρακάλεσαν να φύγει από τα σύνορα τους.
Και ο Κύριος μπήκε σε πλοιάριο, πέρασε τη λίμνη Γενησαρέτ και ήλθε στη δική του πόλη (Καπερναούμ).
***
Από την προς Ρωμαίους Ι΄ Επιστολή του Αποστόλου Παύλου,
Κεφ. 10, χωρία 1 έως 10
Ι΄/ 6 Αδελφοί, ἔχοντες δὲ χαρίσματα κατὰ τὴν χάριν τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν διάφορα, εἴτε προφητείαν, κατὰ τὴν ἀναλογίαν τῆς πίστεως, 7 εἴτε διακονίαν, ἐν τῇ διακονίᾳ, εἴτε ὁ διδάσκων, ἐν τῇ διδασκαλίᾳ, 8 εἴτε ὁ παρακαλῶν, ἐν τῇ παρακλήσει, ὁ μεταδιδούς, ἐν ἁπλότητι, ὁ προϊστάμενος, ἐν σπουδῇ, ὁ ἐλεῶν, ἐν ἱλαρότητι.
Κανόνες χριστιανικῆς ζωῆς
9 ῾Η ἀγάπη ἀνυπόκριτος. ἀποστυγοῦντες τὸ πονηρόν, κολλώμενοι τῷ ἀγαθῷ, 10 τῇ φιλαδελφίᾳ εἰς ἀλλήλους φιλόστοργοι, τῇ τιμῇ ἀλλήλους προηγούμενοι, 11 τῇ σπουδῇ μὴ ὀκνηροί, τῷ πνεύματι ζέοντες, τῷ Κυρίῳ δουλεύοντες, 12 τῇ ἐλπίδι χαίροντες, τῇ θλίψει ὑπομένοντες, τῇ προσευχῇ προσκαρτεροῦντες, 13 ταῖς χρείαις τῶν ἁγίων κοινωνοῦντες, τὴν φιλοξενίαν διώκοντες. 14 εὐλογεῖτε τοὺς διώκοντας ὑμᾶς, εὐλογεῖτε καὶ μὴ καταρᾶσθε.
ΑΠΟΔΟΣΗ
Αδελφοί, ο πόθος μέσα μου και η δέηση μου στον Θεό για τον Ισραήλ είναι η σωτηρία του. Μαρτυρώ γι' αυτούς πώς έχουν βέβαια ζήλο για τον Θεό, μα ο ζήλος τους είναι χωρίς επίγνωση.
Γιατί με το να μη ξέρουν πώς η πίστη στον Χριστό δικαιώνει τον άνθρωπο, και να θέλουν να δικαιωθούν με τα δικά τους έργα, δεν δέχθηκαν να πιστεύσουν στον Χριστό.
Γιατί τέλος και σκοπός του νόμου είναι ο Χριστός, για τη δικαίωση καθενός πού Τον πιστεύει.
Ο Μωϋσής, καθώς είναι γνωστό, γράφει ποια είναι η δικαίωση πού προέρχεται από το νόμο, ότι δηλ. ο άνθρωπος που θα κάμει όσα ορίζει ο νόμος, χάρις σ' αυτά θα δει καλές μέρες στο βίο του.
Για τη δικαίωση όμως πού προέρχεται από την πίστη στον Χριστό τέτοια λέγει· Μην πεις ποτέ στον λογισμό σου· Ποιος θα ανεβεί στον ουρανό; Δηλ. για να κατεβάσει τον Χριστό. Η πάλι μην πεις στο λογισμό σου· ποιος θα κατεβεί στην άβυσσο; Δηλ. για να ανεβάσει τον Χριστό από τους νεκρούς. Άλλα τί λέγει πάλι ο Μωϋσής; Κοντά σου είναι ο λόγος, στο στόμα σου και στην καρδιά σου, ο λόγος, δηλ. της πίστεως πού εμείς κηρύττουμε. Δηλ. αν ομολογήσεις με το στόμα σου πώς ο Ιησούς είναι ο Κύριος και πιστεύσεις στην καρδιά σου πώς ο Θεός Τον ανάστησε από τους νεκρούς, θα σωθείς. Όποιος λοιπόν πιστεύει μέσα από την καρδιά του στον Χριστό και Τον ομολογεί με το στόμα του, αυτός δικαιώνεται και σώζεται.
***
Κυριακή Ε' Ματθαίου
(Οι δαιμονιζόμενοι των Γεργεσηνών)
(Ματ. η', 28 – 34 και θ΄, 1)
κήρυγμα επί του Ευαγγελίου
του Ιωάννη Δήμου
Θεολόγου - Φιλολόγου
από την ιστοσελίδα του: www.sostikalogia.com
Στη σημερινή Ευαγγελική περικοπή οι δαίμονες, με το στόμα του δαιμονιζόμενου στη χώρα των Γεργεσηνών, απευθυνόμενοι προς το Χριστό ανέφεραν το Όνομά Του και του είπαν, « Τι ημίν και σοι, Ιησού υιέ του Θεού;» Ας πούμε λοιπόν σήμερα λίγα λόγια για τη σημασία του ονόματος.
Κάτι που αποτελεί απαραίτητο στοιχείο κάθε ανθρώπου και τον συνοδεύει σε όλη του τη ζωή είναι το όνομά του. Έτσι όλοι οι λαοί δίνουν σε κάθε άνθρωπο που έρχεται στον κόσμο το όνομά του. Ένας από τους λαούς ο οποίος πρόσεχε πολύ τη σημασία των ονομάτων ήταν ο λαός του Ισραήλ. Το όνομα για τους Ισραηλίτες έφερε μία ιδιότητα και συνήθως ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα. Παράδειγμα ο Αβραάμ ο οποίος λεγόταν Άβραμ και μετονομάσθηκε από το Θεό Αβραάμ που σημαίνει ότι θα γίνει γενάρχης πολλών λαών. Επίσης το ίδιο συνέβη και με το όνομα του Ιακώβ που μετονομάσθηκε από το Θεό σε Ισραήλ, διότι φάνηκε δυνατός στην προσευχή ενώπιον του Θεού.
Τροποποιήσεις και αλλαγές ονομάτων έχουμε και στην Καινή Διαθήκη, όπως του Σίμωνα που ονομάσθηκε Πέτρος για τη σταθερότητα της πίστης του. Οι υιοί του Ζεβεδαίου ονομάσθηκαν Βοανεργές, δηλαδή υιοί βροντής. Ο Σαούλ ή Σαύλος ονομάστηκε Παύλος, και ο Ιωάννης ονομαζόταν και Μάρκος.
Ξεχωριστή θέση όμως κατέχει το όνομα Εμμανουήλ που αποδίδεται προφητικώς στο Χριστό και σημαίνει ο Θεός είναι μαζί μας. Η σημασία του ονόματος αυτού φάνηκε στην ένσαρκο εμφάνιση του Θεανθρώπου στη γη, οπότε πράγματι ο Θεός συναναστράφηκε με τους ανθρώπους. Όμως το όνομα που επικράτησε τελικά για το Σωτήρα του κόσμου είναι Ιησούς Χριστός ώστε «εν τω ονόματι Ιησού παν γόνυ κάμψη επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων».
Ο Χριστός συνοδεύει την ανθρωπότητα και κυβερνά την Εκκλησία Του όχι μόνο εξωτερικά αλλά εισερχόμενος στο εσωτερικό της καρδιάς και διάνοιας κάθε πιστού ανθρώπου, και έτσι όποιος ομολογήσει με το στόμα του το ‘Ονομα του Κυρίου Ιησού Χριστού και πιστέψει με την καρδιά του ότι ο Θεός ανέστησε αυτόν από τους νεκρούς θα σωθεί, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος.
Με το Όνομα του Ιησού Χριστού θεμελιώθηκε η Εκκλησία και διαδόθηκε ο Χριστιανισμός. Με το Όνομα αυτό διώχτηκαν δαιμόνια και καταπατήθηκαν όλες οι αντίθετες στο Θεό δυνάμεις. Το Όνομα Ιησούς Χριστός είναι γεμάτο ζωή και δύναμη ώστε καθένας που το ενστερνίζεται με την έμπρακτη πίστη να θεραπεύεται και να σώζεται ψυχικά, πολλές δε φορές και σωματικά.
Μόνο οι άπιστοι δεν αρέσκονται και δεν αντέχουν στο άκουσμα του ζωηφόρου Ονόματος και γι' αυτό άλλοι μεν από τους διώκτες του Χριστιανισμού προσπάθησαν εκβιαστικά να φιμώσουν τα στόματα των εργατών του Ευαγγελίου και άλλοι προσπάθησαν να διαγράψουν το θαυματουργό Όνομα. Έτσι απέδειξαν ότι είναι τέκνα του διαβόλου του οποίου εκτελούν τις επιθυμίες και του οποίου φέρουν επάνω τους το χάραγμα. Αυτοί δεν έχουν σχέση με το Πνεύμα του Θεού και είναι πνευματικά νεκροί αν και ζουν φυσικά και σωματικά όπως τα ζώα.
Αντίθετα όσοι πιστεύουν ακράδαντα στον Ιησού Χριστό, είναι ενωμένοι μαζί Του και φέρουν το μαγνήτη του Ονόματός Του αναπόσπαστα επάνω τους. Ποιος θα μπορέσει να μας χωρίσει, λέει ο Απόστολος Παύλος, από την αγάπη του Χριστού; Θλίψη ή στενοχώρια ή διωγμός ή λοιμός ή γυμνότητα ή κίνδυνος ή μάχαιρα; Για τους πιστούς το Όνομα του Χριστού είναι το υπεράνω όλων Όνομα, γιατί γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει άλλο όνομα υπό τον ουρανόν, με το οποίο μπορεί κάποιος να σωθεί παρά μονό το Όνομα του Ιησού Χριστού.
Το σωσίβιο αυτό της σωτηρίας χρησιμοποιούν όλοι όσοι θέλουν να σωθούν και εκδηλώνουν την απαιτούμενη τιμή και πειθαρχία στον Ιησού Χριστό. Έτσι με τον έμπρακτο σεβασμό στο υπέρ παν Όνομα οι πιστοί Χριστιανοί έχουν τη διαβεβαίωση ότι και τα δικά τους ονόματα θα είναι γραμμένα στο βιβλίο της ζωής για την αιωνιότητα, την οποία είθε να κληρονομήσουμε όλοι μας. Αμήν.
