Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο
Κεφ. 8, χωρίο 28 έως χωρίο 34 και Κεφ. 9, χωρίο 1
«Η΄/ 28 Καὶ ἐλθόντι αὐτῷ εἰς τὸ πέραν εἰς τὴν χώραν τῶν Γεργεσηνῶν ὑπήντησαν αὐτῷ δύο δαιμονιζόμενοι ἐκ τῶν μνημείων ἐξερχόμενοι, χαλεποὶ λίαν, ὥστε μὴ ἰσχύειν τινὰ παρελθεῖν διὰ τῆς ὁδοῦ ἐκείνης. 29 καὶ ἰδοὺ ἔκραξαν λέγοντες· τί ἡμῖν καὶ σοί, ᾿Ιησοῦ υἱὲ τοῦ Θεοῦ; ἦλθες ὧδε πρὸ καιροῦ βασανίσαι ἡμᾶς; 30 ἦν δὲ μακρὰν ἀπ᾿ αὐτῶν ἀγέλη χοίρων πολλῶν βοσκομένη. 31 οἱ δὲ δαίμονες παρεκάλουν αὐτὸν λέγοντες· εἰ ἐκβάλλεις ἡμᾶς, ἐπίτρεψον ἡμῖν ἀπελθεῖν εἰς τὴν ἀγέλην τῶν χοίρων. 32 καὶ εἶπεν αὐτοῖς· ὑπάγετε. οἱ δὲ ἐξελθόντες ἀπῆλθον εἰς τὴν ἀγέλην τῶν χοίρων· καὶ ἰδοὺ ὥρμησε πᾶσα ἡ ἀγέλη τῶν χοίρων κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰς τὴν θάλασσαν καὶ ἀπέθανον ἐν τοῖς ὕδασιν. 33 οἱ δὲ βόσκοντες ἔφυγον, καὶ ἀπελθόντες εἰς τὴν πόλιν ἀπήγγειλαν πάντα καὶ τὰ τῶν δαιμονιζομένων. 34 καὶ ἰδοὺ πᾶσα ἡ πόλις ἐξῆλθεν εἰς συνάντησιν τῷ ᾿Ιησοῦ, καὶ ἰδόντες αὐτὸν παρεκάλεσαν ὅπως μεταβῇ ἀπὸ τῶν ὁρίων αὐτῶν. Θ´\ 1 Καί ἐμβὰς εἰς πλοῖον διεπέρασε καὶ ἦλθεν εἰς τὴν ἰδίαν πόλιν.»
ΑΠΟΔΟΣΗ
Και όταν ήλθε στην απέναντι όχθη, στη χώρα των Γεργεσηνών, τον προϋπάντησαν δυο δαιμονισμένοι, πού έβγαιναν από τα μνημεία περάσει από εκείνο το δρόμο.
Και φώναξαν: Τι έχεις μαζί μας Ιησού Υιέ του Θεού; Ήλθες εδώ για να μας βασανίσεις πριν από την ώρα μας; Μακριά δε απ' αυτούς ήταν μια μεγάλη αγέλη από χοίρους, πού έβοσκαν. Και οι δαίμονες τον παρακαλούσαν και έλεγαν: Αν μας διώξεις άφησε μας να πάμε στην αγέλη των χοίρων. Και αυτός τους είπε. Πηγαίνετε. Αυτοί δε βγήκαν και μπήκαν στην αγέλη των χοίρων.
Και ολόκληρη η αγέλη κατακρημνίστηκε στη θάλασσα και χάθηκε στα νερά. Οι δε βοσκοί έφυγαν και όταν ήλθαν στην πόλη, τους είπαν όλα για τους δαιμονισμένους.
Και όλη η πόλη βγήκε, σε συνάντηση με τον Ιησού και όταν τον είδαν, τον παρακάλεσαν να φύγει από τα σύνορα τους.
Και ο Κύριος μπήκε σε πλοιάριο, πέρασε τη λίμνη Γενησαρέτ και ήλθε στη δική του πόλη (Καπερναούμ).
***
Κυριακή Ε' Ματθαίου
(Οι δαιμονιζόμενοι των Γεργεσηνών)
(Ματ. η', 28 – 34 και θ΄, 1)
κήρυγμα επί του Ευαγγελίου
του Ιωάννη Δήμου
Θεολόγου - Φιλολόγου
από την ιστοσελίδα του: www.sostikalogia.com
Στη σημερινή Ευαγγελική περικοπή οι δαίμονες, με το στόμα του δαιμονιζόμενου στη χώρα των Γεργεσηνών, απευθυνόμενοι προς το Χριστό ανέφεραν το Όνομά Του και του είπαν, « Τι ημίν και σοι, Ιησού υιέ του Θεού;» Ας πούμε λοιπόν σήμερα λίγα λόγια για τη σημασία του ονόματος.
Κάτι που αποτελεί απαραίτητο στοιχείο κάθε ανθρώπου και τον συνοδεύει σε όλη του τη ζωή είναι το όνομά του. Έτσι όλοι οι λαοί δίνουν σε κάθε άνθρωπο που έρχεται στον κόσμο το όνομά του. Ένας από τους λαούς ο οποίος πρόσεχε πολύ τη σημασία των ονομάτων ήταν ο λαός του Ισραήλ. Το όνομα για τους Ισραηλίτες έφερε μία ιδιότητα και συνήθως ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα. Παράδειγμα ο Αβραάμ ο οποίος λεγόταν Άβραμ και μετονομάσθηκε από το Θεό Αβραάμ που σημαίνει ότι θα γίνει γενάρχης πολλών λαών. Επίσης το ίδιο συνέβη και με το όνομα του Ιακώβ που μετονομάσθηκε από το Θεό σε Ισραήλ, διότι φάνηκε δυνατός στην προσευχή ενώπιον του Θεού.
Τροποποιήσεις και αλλαγές ονομάτων έχουμε και στην Καινή Διαθήκη, όπως του Σίμωνα που ονομάσθηκε Πέτρος για τη σταθερότητα της πίστης του. Οι υιοί του Ζεβεδαίου ονομάσθηκαν Βοανεργές, δηλαδή υιοί βροντής. Ο Σαούλ ή Σαύλος ονομάστηκε Παύλος, και ο Ιωάννης ονομαζόταν και Μάρκος.
Ξεχωριστή θέση όμως κατέχει το όνομα Εμμανουήλ που αποδίδεται προφητικώς στο Χριστό και σημαίνει ο Θεός είναι μαζί μας. Η σημασία του ονόματος αυτού φάνηκε στην ένσαρκο εμφάνιση του Θεανθρώπου στη γη, οπότε πράγματι ο Θεός συναναστράφηκε με τους ανθρώπους. Όμως το όνομα που επικράτησε τελικά για το Σωτήρα του κόσμου είναι Ιησούς Χριστός ώστε «εν τω ονόματι Ιησού παν γόνυ κάμψη επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων».
Ο Χριστός συνοδεύει την ανθρωπότητα και κυβερνά την Εκκλησία Του όχι μόνο εξωτερικά αλλά εισερχόμενος στο εσωτερικό της καρδιάς και διάνοιας κάθε πιστού ανθρώπου, και έτσι όποιος ομολογήσει με το στόμα του το ‘Ονομα του Κυρίου Ιησού Χριστού και πιστέψει με την καρδιά του ότι ο Θεός ανέστησε αυτόν από τους νεκρούς θα σωθεί, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος.
Με το Όνομα του Ιησού Χριστού θεμελιώθηκε η Εκκλησία και διαδόθηκε ο Χριστιανισμός. Με το Όνομα αυτό διώχτηκαν δαιμόνια και καταπατήθηκαν όλες οι αντίθετες στο Θεό δυνάμεις. Το Όνομα Ιησούς Χριστός είναι γεμάτο ζωή και δύναμη ώστε καθένας που το ενστερνίζεται με την έμπρακτη πίστη να θεραπεύεται και να σώζεται ψυχικά, πολλές δε φορές και σωματικά.
Μόνο οι άπιστοι δεν αρέσκονται και δεν αντέχουν στο άκουσμα του ζωηφόρου Ονόματος και γι' αυτό άλλοι μεν από τους διώκτες του Χριστιανισμού προσπάθησαν εκβιαστικά να φιμώσουν τα στόματα των εργατών του Ευαγγελίου και άλλοι προσπάθησαν να διαγράψουν το θαυματουργό Όνομα. Έτσι απέδειξαν ότι είναι τέκνα του διαβόλου του οποίου εκτελούν τις επιθυμίες και του οποίου φέρουν επάνω τους το χάραγμα. Αυτοί δεν έχουν σχέση με το Πνεύμα του Θεού και είναι πνευματικά νεκροί αν και ζουν φυσικά και σωματικά όπως τα ζώα.
Αντίθετα όσοι πιστεύουν ακράδαντα στον Ιησού Χριστό, είναι ενωμένοι μαζί Του και φέρουν το μαγνήτη του Ονόματός Του αναπόσπαστα επάνω τους. Ποιος θα μπορέσει να μας χωρίσει, λέει ο Απόστολος Παύλος, από την αγάπη του Χριστού; Θλίψη ή στενοχώρια ή διωγμός ή λοιμός ή γυμνότητα ή κίνδυνος ή μάχαιρα; Για τους πιστούς το Όνομα του Χριστού είναι το υπεράνω όλων Όνομα, γιατί γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει άλλο όνομα υπό τον ουρανόν, με το οποίο μπορεί κάποιος να σωθεί παρά μονό το Όνομα του Ιησού Χριστού.
Το σωσίβιο αυτό της σωτηρίας χρησιμοποιούν όλοι όσοι θέλουν να σωθούν και εκδηλώνουν την απαιτούμενη τιμή και πειθαρχία στον Ιησού Χριστό. Έτσι με τον έμπρακτο σεβασμό στο υπέρ παν Όνομα οι πιστοί Χριστιανοί έχουν τη διαβεβαίωση ότι και τα δικά τους ονόματα θα είναι γραμμένα στο βιβλίο της ζωής για την αιωνιότητα, την οποία είθε να κληρονομήσουμε όλοι μας. Αμήν.
***
***
***
Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο
Κεφάλαιο 10, χωρία 32 έως 33 και 37 έως 38
και Κεφάλαιο 19, χωρία 27 έως 30
Ι΄ \ 32 Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς· 33 ὅστις δ᾿ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς.
37 ῾Ο φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· 38 καὶ ὃς οὐ λαμβάνει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθεῖ ὀπίσω μου, οὐκ ἔστι μου ἄξιος.
ΙΘ΄\ 27 Τότε ἀποκριθεὶς ὁ Πέτρος εἶπεν αὐτῷ· ἰδοὺ ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα καὶ ἠκολουθήσαμέν σοι· τί ἄρα ἔσται ἡμῖν; 28 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὑμεῖς οἱ ἀκολουθήσαντές μοι, ἐν τῇ παλιγγενεσίᾳ, ὅταν καθίσῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, καθίσεσθε καὶ ὑμεῖς ἐπὶ δώδεκα θρόνους κρίνοντες τὰς δώδεκα φυλὰς τοῦ ᾿Ισραήλ. 29 καὶ πᾶς ὃς ἀφῆκεν οἰκίας ἢ ἀδελφοὺς ἢ ἀδελφὰς ἢ πατέρα ἢ μητέρα ἢ γυναῖκα ἢ τέκνα ἢ ἀγροὺς ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου, ἑκατονταπλασίονα λήψεται καὶ ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσει. 30 Πολλοὶ δὲ ἔσονται πρῶτοι ἔσχατοι καὶ ἔσχατοι πρῶτοι.
ΑΠΟΔΟΣΗ
Είπεν ο Κύριος στους μαθητές Του. Όποιος με ομολογήσει μπροστά στους ανθρώπους θα ομολογήσω κι εγώ γι' αυτόν μπροστά στον ουράνιο Πατέρα μου. Όποιος με αρνηθεί μπροστά στους ανθρώπους, θα τον αρνηθώ κι εγώ μπροστά στον ουράνιο Πατέρα μου. Εκείνος πού αγαπάει περισσότερο από μένα τον πατέρα ή τη μητέρα του, δεν είναι άξιος για μένα· και εκείνος πού αγαπάει περισσότερο από μένα τον γιο ή τη θυγατέρα του δεν είναι άξιος για μένα. Και οποίος δεν σηκώνει τον σταυρό του και δεν ακολουθεί οπίσω μου, δεν είναι άξιος για μένα. Τότε αποκρίθηκε ο Πέτρος και του λέγει: Να, εμείς τα αφήσαμε όλα και σε ακολουθήσαμε. Ποια τάχα θα είναι η απολαβή μας; Και ο Ιησούς του είπε: Σας βεβαιώνω πώς εσείς, πού με ακολουθήσατε, όταν ο υιός του ανθρώπου θα καθίσει στον θρόνο της δόξης του, τότε θα καθίσετε και σεις σε δώδεκα θρόνους κρίνοντες τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ. Και καθένας πού άφησε σπίτια ή αδελφούς ή αδελφές ή πατέρα ή μητέρα ή παιδιά ή γυναίκα ή χωράφια για το όνομα μου, θα πάρει εκατονταπλάσια και θα κληρονομήσει την αιώνιο ζωή. Πολλοί δε πού είναι πρώτοι θα βρεθούν τελευταίοι και πολλοί πού θα είναι τελευταίοι θα βρεθούν πρώτοι.
***
Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο
Κεφάλαιο 10, χωρία 32 έως 33 και 37 έως 38
και Κεφάλαιο 19, χωρία 27 έως 30
Ι΄ \ 32 Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς· 33 ὅστις δ᾿ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς.
37 ῾Ο φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· 38 καὶ ὃς οὐ λαμβάνει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθεῖ ὀπίσω μου, οὐκ ἔστι μου ἄξιος.
ΙΘ΄\ 27 Τότε ἀποκριθεὶς ὁ Πέτρος εἶπεν αὐτῷ· ἰδοὺ ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα καὶ ἠκολουθήσαμέν σοι· τί ἄρα ἔσται ἡμῖν; 28 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὑμεῖς οἱ ἀκολουθήσαντές μοι, ἐν τῇ παλιγγενεσίᾳ, ὅταν καθίσῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, καθίσεσθε καὶ ὑμεῖς ἐπὶ δώδεκα θρόνους κρίνοντες τὰς δώδεκα φυλὰς τοῦ ᾿Ισραήλ. 29 καὶ πᾶς ὃς ἀφῆκεν οἰκίας ἢ ἀδελφοὺς ἢ ἀδελφὰς ἢ πατέρα ἢ μητέρα ἢ γυναῖκα ἢ τέκνα ἢ ἀγροὺς ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου, ἑκατονταπλασίονα λήψεται καὶ ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσει. 30 Πολλοὶ δὲ ἔσονται πρῶτοι ἔσχατοι καὶ ἔσχατοι πρῶτοι.
ΑΠΟΔΟΣΗ
Είπεν ο Κύριος στους μαθητές Του. Όποιος με ομολογήσει μπροστά στους ανθρώπους θα ομολογήσω κι εγώ γι' αυτόν μπροστά στον ουράνιο Πατέρα μου. Όποιος με αρνηθεί μπροστά στους ανθρώπους, θα τον αρνηθώ κι εγώ μπροστά στον ουράνιο Πατέρα μου. Εκείνος πού αγαπάει περισσότερο από μένα τον πατέρα ή τη μητέρα του, δεν είναι άξιος για μένα· και εκείνος πού αγαπάει περισσότερο από μένα τον γιο ή τη θυγατέρα του δεν είναι άξιος για μένα. Και οποίος δεν σηκώνει τον σταυρό του και δεν ακολουθεί οπίσω μου, δεν είναι άξιος για μένα. Τότε αποκρίθηκε ο Πέτρος και του λέγει: Να, εμείς τα αφήσαμε όλα και σε ακολουθήσαμε. Ποια τάχα θα είναι η απολαβή μας; Και ο Ιησούς του είπε: Σας βεβαιώνω πώς εσείς, πού με ακολουθήσατε, όταν ο υιός του ανθρώπου θα καθίσει στον θρόνο της δόξης του, τότε θα καθίσετε και σεις σε δώδεκα θρόνους κρίνοντες τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ. Και καθένας πού άφησε σπίτια ή αδελφούς ή αδελφές ή πατέρα ή μητέρα ή παιδιά ή γυναίκα ή χωράφια για το όνομα μου, θα πάρει εκατονταπλάσια και θα κληρονομήσει την αιώνιο ζωή. Πολλοί δε πού είναι πρώτοι θα βρεθούν τελευταίοι και πολλοί πού θα είναι τελευταίοι θα βρεθούν πρώτοι.
***
Από την προς Εβραίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου,
Κεφάλαιο 11, χωρία 33 έως 40
και Κεφάλαιο 12, χωρίο 2
ΙΑ΄\ 33 ᾿Αδελφοί, οι Άγιοι Πάντες οἳ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, 34 ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων· 35 ἔλαβον γυναῖκες ἐξ ἀναστάσεως τούς νεκροὺς αὐτῶν· ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν· 36 ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· 37 ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, 38 ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς. 39 Καὶ οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν, 40 τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι.
ΙΒ΄\ 2 Αφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν ᾿Ιησοῦν, ὃς ἀντὶ τῆς προκειμένης αὐτῷ χαρᾶς ὑπέμεινε σταυρόν, αἰσχύνης καταφρονήσας, ἐν δεξιᾷ τε τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ κεκάθικεν.
.
ΑΠΟΔΟΣΗ
Με την πίστη κατατρόπωσαν βασίλεια, επέβαλαν το δίκαιο, πέτυχαν την πραγματοποίηση των υποσχέσεων του Θεού, έφραξαν στόματα λεόντων, έσβησαν τη δύναμη της φωτιάς, διέφυγαν τη σφαγή, έγιναν από αδύνατοι ισχυροί, αναδείχτηκαν ήρωες στον πόλεμο, έτρεψαν σε φυγή εχθρικά στρατεύματα, γυναίκες ξαναπήραν πίσω στη ζωή τους ανθρώπους τους, κι άλλοι βασανίστηκαν ως το θάνατο, χωρίς να δεχτούν την απελευθέρωσή τους, γιατί πίστευαν ότι μπορούσαν να αναστηθούν σε μια καλύτερη ζωή. Άλλοι δοκίμασαν εξευτελισμούς και μαστιγώσεις, ακόμη και δεσμά και φυλακίσεις. Λιθοβολήθηκαν, πριονίστηκαν, πέρασαν δοκιμασίες, θανατώθηκαν με μαχαίρι, περιπλανήθηκαν ντυμένοι με προβιές και κατσικίσια δέρματα, έζησαν σε στερήσεις, υπέφεραν καταπιέσεις, θλίψεις και κακουχίες - κόσμος δεν ήταν άξιος να έχει τέτοιους ανθρώπους – πλανήθηκαν σε ερημιές και βουνά, σε σπηλιές και σε τρύπες της γης. Όλοι οι παραπάνω, παρά την καλή μαρτυρία της πίστης του, δεν πήραν ότι τους υποσχέθηκε ο Θεός, ο οποίος είχε προβλέψει κάτι καλύτερο για μας, έτσι ώστε να μη φθάσουν εκείνοι στην τελειότητα χωρίς εμάς. Ας έχουμε τα μάτια μας προσηλωμένα στον Ιησού, που μας έδωσε την πίστη, την οποία και τελειοποιεί. Αυτόν που, αντί για τη χαρά που θα μπορούσε να έχει, υπέμεινε το σταυρικό θάνατο περιφρονώντας την ατίμωση, και κάθισε στα δεξιά του θρόνου του Θεού.
***
Κυριακή των Αγίων Πάντων
(Ματ. ι', 32-33,37-38 & ιθ', 27-30)
κήρυγμα επί του Ευαγγελίου
του Ιωάννη Δήμου
Θεολόγου - Φιλολόγου
από την ιστοσελίδα του: www.sostikalogia.com
Ο πόλεμος χαρακτηρίστηκε ως αναγκαίο κακό, επειδή οι άνθρωποι πολλές φορές αντιμετωπίζουν πολέμους ή και βρίσκονται στην ανάγκη να πολεμήσουν. Αλλά εάν υπάρχει πόλεμος που γίνεται για τη σωματική και εθνική ελευθερία, υπάρχει και αγώνας πνευματικός που γίνεται για τη διατήρηση της ηθικής ελευθερίας, δηλαδή για την απαλλαγή από τα πάθη και την αμαρτία. Αυτός είναι ο λεγόμενος αόρατος πόλεμος. Αυτόν τον αόρατο πόλεμο παρακολουθεί και στεφανώνει τους νικητές ο πρώτος και μοναδικός νικητής της αμαρτίας, ο Υιός και Λόγος του Θεού. Δεν είναι άλλος από το Χριστό που λέει στους αγωνιστές, «τω νικώντι δώσω τον στέφανον της ζωής και ο νικών, θα καθίσει μετ' εμού εις τον θρόνον μου, καθώς και εγώ ενίκησα και εκάθισα εν τω θρόνω του πατρός μου».
Για το λόγο αυτό κάθε μέρα προβάλλονται στο προσκήνιο της Εκκλησίας μορφές γενναίων αγωνιστών, των οποίων τα ονόματα και τα κατορθώματα αναφέρονται για παραδειγματισμό των επερχόμενων μεταγενέστερων γενεών. Όμως κατά την Κυριακή των Αγίων Πάντων εμφανίζεται και παρελαύνει στην εκκλησιαστική σκηνή ολόκληρος ο θίασος των αγωνιστών και το νέφος των μαρτύρων της Εκκλησίας, στεφανωμένοι με τον αμάραντο στέφανο της δόξας. Είναι οι αδελφοί του Χριστού που έπλυναν τη στολή της ψυχής τους στο Αίμα του Αρνίου και δοξάστηκαν από το Θεό. Αυτή τη θριαμβευτική στρατιά, στο πέρασμα της οποίας συντρίβονται όλες οι αντίθετες δυνάμεις, αποτελούν αγωνιστές προερχόμενοι από κάθε φυλή και γλώσσα, από κάθε κοινωνική τάξη, και από κάθε γένος. Έτσι αντικρίζει κανείς, με τα μάτια της ψυχής, νήπια που σφαγιάστηκαν, νέους και νεανίδες που δεν υπέκυψαν, άνδρες και γυναίκες, διακόνους, πρεσβυτέρους και επισκόπους, ευαγγελιστές, ιεραποστόλους και προφήτες που μαρτύρησαν.
Όλοι αυτοί και άλλοι πολλοί, γνωστοί και άγνωστοι, που είναι αδύνατο να αναφερθούν, επειδή έμειναν πιστοί στο θέλημα του Θεού, τιμώνται σήμερα την Κυριακή των Αγίων Πάντων. Το αίμα των γενναίων αυτών αγωνιστών έβαψε κόκκινο το ένδυμα της Εκκλησίας και πότισε το δένδρο της πίστεως. Τα ακτινοβόλα πρόσωπα των αγίων στολίζουν το στέμμα της Εκκλησίας και αποτελούν αφορμή για μίμηση, γιατί τότε τιμάμε τους αγίους όταν μιμούμαστε τη ζωή τους. Πράγματι, όπως κάθε μητέρα οδηγεί τα παιδιά της και προτρέπει αυτά να μιμηθούν το παράδειγμα εκείνων που έζησαν με υψηλά ιδανικά χάριν των οποίων, όταν χρειάσθηκε, πρόσφεραν και τη ζωή τους, κατά παρόμοιο τρόπο και η Εκκλησία οδηγεί τα παιδιά της να μιμηθούν τους ήρωες της πίστεως. Έτσι λοιπόν, οι αγωνιζόμενοι Χριστιανοί πρέπει να μείνουν πιστοί μέχρι θανάτου, μιμούμενοι το παράδειγμα των Αγίων.
Τι πρέπει όμως να κάνουν όσοι θέλουν να μιμηθούν τους αγίους και επιθυμούν αληθινά την αγιότητα; Είναι ανάγκη να εκτιμήσουν την αξία της και πάντοτε να είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν τα πάντα για την επίτευξη της. Όσοι επιθυμούν την αγιότητα πρέπει να διώχνουν τον εγωισμό τους και να παραχωρούν μέσα τους τη θέση στον Υιό του Θεού, που είναι ο Κύριος και Θεός τους, και που χαρίζει τον αγιασμό στους αγωνιζόμενους πιστούς. Ο Χριστός δίνει τη χάρη Του στους πιστούς για να ολοκληρώσουν τον πνευματικό τους αγώνα και να ακολουθήσουν το παράδειγμα των αγίων. Το παράδειγμα εκείνων οι οποίοι δόξασαν το Θεό αφού υπερνίκησαν τον εαυτό τους, και ενώ έζησαν στον κόσμο αυτό υψώθηκαν πάνω από αυτόν και έζησαν τη ζωή του Χριστού. Αυτοί είναι οι Άγιοι Πάντες που γιορτάζουμε σήμερα, η βοήθεια των οποίων ας σκεπάζει όλους μας. Αμήν.
