Logo
Print this page

Κυριακή Προ Χριστουγέννων, του μακαριστού Μητροπολίτου Νικοπόλεως π. Μελετίου Καλαμαρά

Η ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

(Ματθ. 1, 1-25)

Ἀγαλλιάσεται ἡ γλώσσα μου τήν δικαιοσύνην σου

 

            Σέ λίγες μέρες ἔρχονται Χριστούγεννα. Καί βαδίζοντας πρός  τήν «οὐράνιον βιοτήν» θυμόμαστε τήν καλωσύνη τοῦ ἐπουράνιου Πατέρα μας, πού ἔστειλε τόν Υἱό του στόν κόσμο γιά νά μᾶς σώσει.

            Τό γεγονός τῆς σωτηρίας μας τό εἶχε πεῖ στήν Εὔα.

            Τό ἐπανέλαβε καί στόν Πατριάρχη Ἀβραάμ, στόν ὁποῖο εἶπε: «Ἀπό σένα θά γεννηθεῖ ἕνας ἄνθρωπος πού θά σώσει τόν κόσμο. Μέ ἕναν ἀπόγονό σου, θά εὐλογηθοῦν ὅλα τά ἔθνη καί θά κληθοῦν στή σωτηρία».

            Ποιά εἶναι αὐτά τά ἔθνη, πού ἔχουν ἀνάγκη ἀπό τήν σωτηρία;

            Ὅσο πιό πολύ τότε κοίταζε κανείς γύρω του, τόσο περισσότερο καταλάβαινε τί χρεωκοπία εἶχε ὁ κόσμος, ἀφοῦ καί ὁ ἐκλεκτός λαός τοῦ Θεοῦ, οἱ ἀπόγονοι τοῦ Ἀβραάμ, ἦταν γιά κλάματα.

            Τί ἦταν πολλοί ἀπό αὐτούς τούς ὁποίους μνημονεύσαμε, πού ἀκούσαμε στό εὐαγγέλιο τά ὀνόματά τους; Μιλᾶμε γιά τούς προπάτορες τοῦ Χριστοῦ, ἀπό τούς ὁποίους καταγόταν ὁ Ἰωσήφ καί ἡ Μαρία, πού ὁ Κύριος πῆρε γιά μητέρα του.

            Μερικοί ἦταν ἄθεοι καί εἰδωλολάτρες. Ἕνας ἦταν αἱμομίκτης, ἕνας ἦταν μοιχός, μιά ἄλλη πόρνη. Πατέρες καί προπάτορες, ρεζιλίκι καί ἀπογοήτευση. Πού ἔχουν ὅλοι ἀνάγκη ἀπό τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ.

            Γι’ αὐτό ὁ πατριάρχης καί προφήτης Δαυΐδ, λέει στόν 50ο ψαλμό, πού ὅλοι τόν ξέρομε:

            «Ἀγαλλιάσεται ἡ γλώσσα μου τήν δικαιοσύνην σου».

            Ὅταν θυμᾶμαι Κύριε, ἐπουράνιε Πατέρα μας καί Θεέ μας, πῶς ἐνδιαφέρεσαι νά μᾶς σώσεις καί νά μᾶς δικαιώσεις...

            Νά μᾶς πάρεις κοντά σου, τέτοιοι πού εἴμαστε καί ἀπό τέτοιους πού καταγόμαστε...

            τότε «Ἀγαλλιάσεται ἡ γλώσσα μου τήν δικαιοσύνην σου».             Γεμίζει γλύκα, παρηγορία, χαρά ἡ γλώσσα μου καί τό στόμα μου, πού θυμᾶμαι μέ τί εὔσπλαγχνο τρόπο θέλεις νά μᾶς δικαιώσεις καί νά μᾶς σώσεις.

Ὁ δίκαιος Ἰωσήφ

            Ὁ εὔσπλαγχνος τρόπος μέ τόν ὁποῖο μᾶς σώζει ὁ Θεός, εἶναι ὅτι ἔστειλε τόν Υἱό του στόν κόσμο νά πληρώσει αὐτός τά δικά μας σπασμένα. Πῶς;

            Μέ τόν θάνατό του στό Σταυρό καί μέ τήν ταφή του.

            Καί νά μᾶς πάρει μαζί του μέ τήν ἀνάστασή του στούς οὐρανούς, ἀφοῦ πρῶτα μᾶς ἁγιάσει ἐδῶ κατά τό δυνατόν, γιατί μερικοί δέν θέλομε νά πάρομε καθόλου ἁγιασμό, κοινωνώντας τό σῶμα του καί τό αἷμα του, πού ἔχυσε γιά μᾶς ἐπάνω στό Σταυρό καί μέ τήν εὐσπλαγχνία του καί μέ τήν καλωσύνη του μέ τήν ὁποία συγχωρεῖ τά ἁμαρτήματά μας στήν ἐξομολόγηση.

            Τί ἀκούσαμε στό Εὐαγγέλιο;

            Μετά ἀπό τήν ἀπαρίθμηση τῶν ὀνομάτων λέει:

            «Τοῦ δέ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ γέννησις οὕτως ἦν».

            Ἡ γέννηση τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο γιά τήν σωτηρία μας, ἔγινε ἔτσι:

            «Μνηστευθείσης τῆς μητρός αὐτοῦ Μαρίας».  Ἀφοῦ οἱ ἱερεῖς ἀπό τόν ναό ἔδωσαν τήν ἀφιερωμένη αὐτή κοπέλλα στόν Ἰωσήφ, πού ἦταν καλός ἄνθρωπος, «εὑρέθη ἐν γαστρί ἔχουσα».    Ὁ Ἰωσήφ ἀπόρησε. «Ἐγώ τήν πῆρα γιά καλή κοπέλλα», σκέφτηκε. «Μοῦ τήν ἐμπιστεύθηκαν οἱ ἱερεῖς ἀπό τόν ναό σάν ἀφιερωμένη. Τί πράγματα εἶναι αὐτά»;

            Τό συνηθισμένο σ’ αὐτές τίς περιπτώσεις ἦταν ὅτι πομπεύανε τίς κοπέλλες αὐτές. Τό διακήρυτταν σέ ὅλο τόν κόσμο ὅτι δέν ἦταν ὅπως ἔπρεπε. Ὁ κόσμος ἔβριζε καί λιθοβολοῦσε. Τίς περισσότερες φορές τίς σκότωναν μέ λιθοβολισμό. Γιά τιμωρία τῆς ἁμαρτίας τους.

            Ἀλλά ὁ Ἰωσήφ «δίκαιος ὤν καί μή θέλων αὐτήν παραδειγματίσαι», εἶπε μέσα του: «Τήν δική μου, δέν μπορῶ οὔτε νά τήν ἐξευτελίσω οὔτε νά τήν ἐκδικηθῶ. Ξέρω ἐγώ τί ἔγινε»;

            Καί ἄρχισε ὁ Ἰωσήφ «δίκαιος ὤν», δηλαδή ἄνθρωπος μέ φόβο Θεοῦ, γεμάτος καλωσύνη, νά ψάχνει νά βρεῖ τρόπο μέσα στό μυαλό του, διεξόδου ἀπό τήν τραγική θέση στήν ὁποία εἶχε ἔλθει, διαπιστώνοντας ὅτι ἡ κοπέλλα πού τοῦ ἐμπιστεύτηκαν οἱ ἱερεῖς εἶναι ἔγκυος.

            Τελικά, κατέληξε στό συμπέρασμα, ὅτι ἡ καλύτερη λύση εἶναι νά τήν ἀφήσει λάθρα, κρυφά. Χωρίς νά μπορεῖ νά ἐξηγήσει κανείς πού πῆγε καί πῶς χάθηκε αὐτή ἡ κοπέλλα. Νά τῆς εἰπεῖ:

            «Τράβηξε κάποιον ἄλλο δρόμο κοπέλλα μου, βρές πού θά πᾶς, ἐγώ δέν σ’ ἔχω δεῖ ποτέ».

Εὔσπλαγχνη διάθεση σημαίνει παρουσία Θεοῦ

            Ὁ Ἰωσήφ ἠρέμησε μέ αὐτή τήν εὔσπλαγχνη διάθεση, πού εἶναι ἡ παρουσία τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ μέσα στήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου. Ὅταν κάποιος ἔχει εὔσπλαγχνη διάθεση, ἀκόμη καί γιά κείνους πού τόν ἔχουν στενοχωρήσει, ἔχει τήν μαρτυρία τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ στήν καρδιά του.

            Τήν στιγμή πού εἶχε καταλήξει στό συμπέρασμα νά ἀπομακρύνει κρυφά τήν Μαρία, ἐμφανίστηκε σ’ αὐτόν ἄγγελος Κυρίου καί τοῦ εἶπε:

            «Ἰωσήφ μή φοβηθεῖς παραλαβεῖν Μαριάμ τήν γυναίκα σου».          Μή διστάζεις νά τήν κρατήσεις κοντά σου. Δέν ἔκανε ἀτιμία. Δέξου τό κυοφορούμενο σάν δικό σου παιδί. Εἶναι ἐκ Πνεύματος ἁγίου. Ἀπό ἐνέργεια καί θέλημα τοῦ Θεοῦ. Γιά καλό τοῦ κόσμου ὅλου.

            Θυμήσου τά λόγια πού εἶπε πρίν ἀπό 800 χρόνια ὁ Θεός στόν προφήτη Ἡσαΐα: «Ἡ Παρθένος ἐν γαστρί ἕξει καί τέξεται υἱόν καί καλέσουσι τό ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ».

            Ἐμμανουήλ σημαίνει: «Ἦρθε ὁ Θεός κοντά μας».

            Ἀπό αὐτή τήν κοπέλλα θά γεννηθεῖ ὁ Θεός τῶν πατέρων. Καί θά γίνει ἄνθρωπος γιά τήν σωτηρία τοῦ κόσμου. Αὐτό θά πραγματοποιηθεῖ, σ’ αὐτήν πού σοῦ ἔδωσαν στό ναό. «Μή φοβηθεῖς παραλαβεῖν αὐτήν»· νά τήν κρατήσεις. Οὔτε ζημιώνεσαι. Οὔτε ρεζιλεύεσαι. Ὅποιος κρατάει τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ τιμᾶται, δοξάζεται καί ἁγιάζεται.

            Ὁ Ἰωσήφ, ἐκράτησε τήν Παναγία κοντά του. Μετά ἀπό καιρό ἐγέννησε «τόν Υἱό αὐτῆς τόν πρωτότοκο». Τό πρῶτο παιδί της. Δέν ἔκανε κανένα ἄλλο. Τοῦ ἔδωσαν τό ὄνομα Ἰησοῦς, πού σημαίνει «σωτήρας τοῦ κόσμου». «Αὐτός γάρ σώσει τόν λαόν αὐτοῦ ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν».

Πότε παίρνομε εὐλογία;

            Αὐτό τό προμήνυμα γιορτάζομε σήμερα.

            Μετά ἀπό λίγες ἡμέρες, τήν ἑορτή τῶν Χριστουγέννων, θά δοῦμε πόσο ἐταπεινώθη ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ πού κατέβηκε στόν κόσμο. Στόν κόσμο πού ἦλθε νά τόν σώσει καί ὁ κόσμος αὐτός δέν τοῦ πρόσφερε οὔτε ἕνα μικρό κρεβατάκι, οὔτε μιά κούνια γιά νά τοποθετηθεῖ ἀμέσως μετά ἀπό τήν γέννησή του, ἀλλά τόν ἄφησε σ’ ἕνα σταῦλο.

            Ἀλλά αὐτός εἶναι ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ πού προανάγγειλε στόν Ἀβραάμ: «Ἀπό τόν ἀπόγονό σου θά εὐλογηθοῦν ὅλα τά ἔθνη τῆς γῆς».

            Ἐμεῖς, ποτέ εὐλογούμαστε ἀδελφοί;

            Ἡ ἀπάντηση εἶναι, ὅταν πιστεύομε ὅτι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἦλθε στόν κόσμο γιά μᾶς. «Ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν ἔχει ζωήν αἰώνιον». Ἀγάπησε ὁ Θεός τόν κόσμο, ἔστειλε τόν Υἱό του σέ μᾶς «ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν ἔχει ζωήν αἰώνιον».

            Τί σημαίνει νά πιστεύει κάποιος εἰς Αὐτόν;

            Νά ἀποδέχεται τόν λόγο τοῦ Θεοῦ.

            Νά κάνει τό κήρυγμα καί τό μήνυμα τοῦ Θεοῦ πεποίθησή του ἐσωτερική.

            Καί νά τρέχει κοντά στόν Χριστό μέ ταπείνωση καί μέ πίστη γιά νά τοῦ πεῖ: «Κύριε, πού ἦλθες στόν κόσμο γιά νά μᾶς πάρεις καί νά μᾶς εὐλογήσεις. Νά μᾶς πάρεις κοντά σου, εὐλόγησε καί μένα. Δέξου καί ἐμένα. Συγχώρησε καί ἐμένα γιά ὅτι ἔκανα μέχρι τώρα. Συγχώρησε καί ὅλους τούς δικούς μου. Φώτισέ μας, ἐλέησέ μας, τράβα μας κοντά σου».

            Γιατί δέν χρειάζεται πολύ φιλοσοφία γιά νά τό καταλάβομε ὅτι ζωή εἶναι ὁ Θεός. Ζωή τοῦ κόσμου εἶναι ὁ Θεός. Ὅποιος εἶναι κοντά στό Θεό ἔχει ζωή. Ἀληθινή ζωή. Ὅποιος εἶναι μακρυά, ζεῖ βέβαια ἀλλά πῶς; Ὅπως τά κουνούπια καί τά ἄλογα ζῶα. Γιά λίγο.

            Καί μετά τέλος τῆς ἐπίγειας ζωῆς, ἔχει νά πεθάνει τόν αἰώνιο θάνατο. Τί χειρότερο ἀπό τόν αἰώνιο θάνατο; Γιατί χωρίς τόν Θεό καί μακρυά ἀπό τόν Θεό εἶναι κατάσταση χειρότερη καί ἀπό τόν θάνατο. Καί ὀνομάζεται κόλαση αἰώνια.

Φτηνός στ’  ἀλεύρι καί ἀκριβός στή στάχτη;

            Τί κρίμα, νά μᾶς ἔχει δώσει ὁ Θεός τό μυαλό καί νά μή τό χρησιμοποιοῦμε στά πιό οὐσιαστικά;

            Ἐρευνοῦμε τά ἐπουράνια καί τό διάστημα.

            Προσπαθοῦμε νά ἐξιχνιάσομε ἀκόμη καί τίς τελευταῖες λεπτομέρειες τῆς φύσεως.

            Ἀσχολούμαστε μέ τά μυστικά τοῦ γενετικοῦ κώδικα, τάχα πῶς θά λύσομε τό θέμα τῆς ἀθανασίας καί δέν θά πεθαίνομε πιά.

            Ἀλλά παρ’ ὅλα αὐτά, δέν ἔχομε μυαλό νά καταλάβομε πῶς ἡ ζωή εἶναι ὁ Θεός· καί ἀληθινή ζωή εἶναι ἡ ζωή κοντά στό Θεό.

            Ὁ πιό ταλαίπωρος τυφλός στόν κόσμο εἶναι ὅποιος βρίσκεται σέ λάθος δρόμο. Αὐτός πού πλανιέται στά ὄρη καί στήν ἔρημο. Χωρίς νά ξέρει πού πάει καί γιατί περπατάει.

            Ἀκόμη χειρότερο πάθημα εἶναι νά μήν ξέρεις τί γυρεύεις στόν κόσμο. Νά ἔχεις καλή σωματική καί διανοητική κατάσταση, ἀλλά πνευματικά νά εἶσαι τυφλός. Δηλαδή:

            Νά μήν ξέρεις ποιά εἶναι ἡ ἀποστολή σου στόν κόσμο.

            Νά μή σέ ἀπασχολεῖ τί εἶναι καί  ἄν ὑπάρχει αἰώνια ζωή.     Τί εἶναι ὁ Θεός.

            Τί σχέση πρέπει νά ἔχεις μέ τόν Θεό.

            Μέ ἄλλα λόγια νά εἶσαι «φτηνός στ’  ἀλεύρι καί ἀκριβός στή στάχτη». Ἤ κάτι χειρότερο.

            Γι’ αὐτό μέσα σ’ ὅλες τίς προσευχές τῆς Ἐκκλησίας μας, παρακαλοῦμε τόν Θεό νά μᾶς φωτίζει, νά μᾶς συνετίζει.

            Ὁ ἅγιος καί δίκαιος Ἰωσήφ, ξέροντας πόσο ἄσχημο πράγμα εἶναι νά πελαγώνει ὁ ἄνθρωπος στή σκέψη του, δέν ἐδέχθη τούς λογισμούς ἐναντίον τῆς Παναγίας, πού ἦταν ἀντίθετοι στήν καλωσύνη τοῦ Θεοῦ πού εἶναι Πατέρας μας. Ἀλλά βασάνιζε τό μυαλό του νά βρεῖ, πῶς θά εἶναι ὁ πιό ἀνώδυνος τρόπος νά τῆς πεῖ: «Πήγαινε κάπου ἀλλοῦ, ἀφοῦ κάτι τέτοιο ἔγινε μέ σένα».

            Ὅταν ὁ ἄνθρωπος φέρεται καλά καί μάλιστα ὅταν παρακαλεῖ τόν Θεό, ὅπως τόν παρακαλοῦμε μέσα στήν Ἐκκλησία καί στήν προσευχή μας, νά τόν φωτίζει· στέλνει ὁ Θεός ὄχι ἀκτίδα, ἀλλά πλοῦτο φωτισμοῦ καί μᾶς ὁδηγεῖ σταθερά στήν αἰώνια ζωή κοντά του.

            Νά τόν εὐχαριστοῦμε, νά τόν εὐγνωμονοῦμε, νά τόν δοξάζομε, γιά τήν παρουσία του στόν κόσμο γιά μᾶς τούς ἀνθρώπους καί γιά τήν σωτηρία μας. Ἀμήν.-

Τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Νικοπόλεως κυροῦ Μελετίου,

διασκευασμένη ὁμιλία πού ἔγινε στήν Νέα Κερασούντα στίς 18/12/2005

Related items

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR