Ποῦ κρατιέσαι;

            Σήμερα τό Εὐαγγέλιο μᾶς μίλησε γιά ἕνα θαῦμα τοῦ Χριστοῦ. Πῆγε στή χώρα τῶν Γερσεσηνῶν καί βρῆκε δύο δαιμονιζομένους, οἱ ὁποῖοι εἶχαν μέσα τους πολλά δαιμόνια.

            Τά δαιμόνια ἀναγνωρίζοντας τόν Χριστό, καταλαβαίνοντας ὅτι εἶναι ὁ Κύριος τοῦ κόσμου, ἄρχισαν νά τόν παρακαλοῦν νά μή τά στείλει στήν κόλαση ἀπό τότε. Πρό καιροῦ. Πρίν ἔλθει ἡ ἡμέρα τῆς δευτέρας Παρουσίας. Τότε πού θά πᾶνε ὑποχρεωτικά στήν κόλαση.

            Τόν παρεκάλεσαν νά τούς ἐπιτρέψει -ἄν τά διώξει ἀπό τούς ἀνθρώπους- νά πᾶνε στά γουρούνια. Ἐκεῖ ἔβοσκε μιά μεγάλη ἀγέλη γουρούνια.

            Ὁ Χριστός τούς ἐπέτρεψε. Βγῆκαν τά δαιμόνια, μπῆκαν στά γουρούνια καί αὐτά σάν νά παλάβωσαν, ὥρμησαν στή θάλασσα καί πνίγηκαν ὅλα.

            Πρόκειται γιά θαῦμα ἀπό τά μεγαλύτερα πού μπορεῖ νά φαντασθεῖ κανείς. Γιατί βλέπει ὅτι αὐτά πού φοβόμαστε, καί μερικές φορές τά τρέμομε -τά μάγια καί ὁ διάβολος- μπροστά στόν Χριστό εἶναι ἕνα φύσημα. Ἕνα σκουπίδι. Καί ἄν ἔχομε μυαλό δέν ἀκουμπᾶμε ποτέ τή ζωή μας, τό μέλλον μας, τήν χαρά μας, τήν εὐτυχία μας πάνω στό διάβολο καί στά ἔργα του.

            Ἀλλά ἀκουμπᾶμε πάνω στόν Χριστό.

Πήγαινε πιό πέρα

            Ὅμως, οἱ ἄνθρωποι τῆς περιοχῆς ἐκείνης πού εἶδαν ὅτι πνίγηκαν τά γουρούνια τους, πού ἦταν κεφάλαιο, περιουσία, χρήματα, γιά τόν καθένα τους, βγῆκαν ὅλοι μαζί ἀπό τήν πόλη, βρῆκαν τόν Χριστό καί τοῦ εἶπαν:

            -Σέ παρακαλοῦμε, πήγαινε παραπέρα, πήγαινε κάπου ἀλλοῦ, γιατί μᾶς εἶσαι ζημία.

            Ξέρετε τί μᾶς λέει ἡ περικοπή;

            Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀφήσει τόν ἑαυτό του νά δεθεῖ μέ τήν γῆ καί τά πράγματά της, καί ὄχι μέ τόν Θεό, μέ τήν χάρη του καί μέ τήν Βασιλεία του· τότε ὁ ἄνθρωπος αὐτός, καί νά τόν βλέπει τόν Χριστό καί τά θαύματά του, δέν τόν ἀγαπάει, ἀλλά τόν ἀποστρέφεται καί τόν μισεῖ.

            Θέλομε παράδειγμα;

            Ἄς πάρομε ἀπό τόν ἑαυτό μας. Ὅταν ἔχομε κάτι στήν καρδιά μας πού μᾶς βαραίνει, ἐρχόμαστε στήν Ἐκκλησία καί δέν ἔχομε τό θάρρος νά κοιτάξομε τήν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ. Δέν ἔχομε διάθεση νά προσκυνήσομε.

            Πολλές φορές μάλιστα, ἐξ’ αἰτίας ὡρισμένων πράξεών μας, δέν ἔχομε διάθεση οὔτε σταυρό νά κάνομε, οὔτε στήν Ἐκκλησία νά πᾶμε, οὔτε νά δοξάσομε τόν Θεό.

            Καί κάτι παραπέρα:

            Μερικοί, ἐπειδή ἡ καρδιά τους κόλλησε πολύ στή γῆ, εὔκολα ξεστομίζουν λόγια κατά τοῦ Θεοῦ. Αἰσχρολογοῦν. Ὅσο πιό πολύ μάλιστα ἔχουν βάλλει μέσα στήν καρδιά τους τά ἀγαθά τοῦ κόσμου τούτου, καί ὄχι τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί ὄχι τήν πίστη στόν Χριστό, τόσο πιό εὔκολο τό ἔχουν νά ἐκφράζονται μέ ἀσέβεια γιά Αὐτόν, πού τόν δοξάζουν οἱ ἄγγελοι.

            Ξέρομε ὅτι σέ χῶρες, πού μαινόταν τό ἀθεϊστικό φρόνημα, γκρέμιζαν τίς Ἐκκλησίες μέ τόση χαρά, σάν νά ἔφτειαχναν μεγάλα κοινωνικά ἱδρύματα. Καί μέ ἀνάλογη λύσσα καί χαρά, ἔσφαζαν τούς ἱερωμένους.

            Ὅποιος λοιπόν ἀφήσει νά κολλήσει ἡ καρδιά του στή γῆ, ὄχι μόνο ξεχνᾶ τόν Χριστό ἀλλά ἀρχίζει νά τόν μισεῖ καί νά τόν ἀποστρέφεται. Αὐτό τί μᾶς λέει;

            Προσέξατε, ὑπάρχει ἕνα δίπολο.

            Ἤ στή μιά πλευρά θά πᾶς ἤ στήν ἄλλη.

Τί ἀξίζει γιά σένα;

            Οἱ Γεργεσηνοί, εἶχαν τούς δύο δαιμονισμένους, σάρκα ἀπό τήν σάρκα τους. Συγγενεῖς. Φίλους. Ξαφνικά, τούς εἶδαν ὑγιεῖς. Ἀλλά δέν ἔκαναν τήν χαρά καί τήν ὑγεία ἐκείνων τῶν ἀνθρώπων χαρά τους. Τά χρήματα πού ὑπολόγιζαν πῶς ἔχασαν, ἀπό τήν παρουσία τοῦ Χριστοῦ, ἀπό τό ὅτι πνίγηκαν τά γουρούνια, τούς ἔκανε νά καταλήγουν σέ κεῖνο τό συμπέρασμα, πού τό υἱοθετοῦν στίς μέρες μας, τόσο πολύ:

            Ὅτι, ὁ ἄνθρωπος -γιά τόν ἄνθρωπο πού δέν πιστεύει στόν Χριστό- δέν ἔχει ἀξία καμιά. Δέν ἀξίζει οὔτε ἕνα γουρούνι.

            Γιά τόν Χριστό καί γιά κεῖνον πού πιστεύει στόν Χριστό, ὁ κάθε ἄνθρωπος ἀξίζει περισσότερο ἀπό ὅλο τόν κόσμο.

            Εἶπε ὁ Χριστός:

            «Τί θά ὠφελήσει ἄνθρωπον, ἄν κερδίσει τόν κόσμο ὅλο καί ζημιωθεῖ τήν ψυχή του»;

            Ὄχι νἄχει πέντε γουρούνια καί νά μαζεύει μερικά ἑκατομμύρια γιά νά ζήσει ἡ οἰκογένειά του, ἀλλά τό χρῆμα τῶν βασιλιάδων τοῦ πλούτου νά ἔχει τί κατάφερε;

            Καί σέ τί κατάντημα ἔχει φτάσει ὁ ἄνθρωπος αὐτός, ὅταν ἐκεῖνο πού ὁ Χριστός τό ἐκτιμάει τόσο, δηλαδή τήν ἀξία πού λέγεται «ἄνθρωπος», αὐτός τήν καταφρονεῖ;

            Ὅποιος διασώζει ἕνα κουκουτσάκι ἀνθρωπιά, λέει:

            «Τί νά τά κάνω τά χρήματα ὅταν χάνεται ἄνθρωπος»;

            Ἄν θέλεις νά εἶσαι τοῦ Θεοῦ, εἶναι δυνατόν, νά μήν ὑπολογίζεις τόν ἄλλο γιά τίποτε. Οὔτε ὅσο ἕνα γουρούνι;

            Κάπως ἔτσι φθάνει κανείς στήν ἀθεΐα. Ποιός τοῦ φταίει;

Ὑπάρχει καλή διάθεση;

            Ἡ ὑπόθεση τῆς πίστεως καί τῆς ζωῆς κοντά στόν Χριστό, εἶναι πρῶτα ἀπ'  ὅλα θέμα καλῆς διάθεσης.

            Τί σημαίνει αὐτό;

            Πῶς μπορεῖ κανείς νά γίνει πιστός;

            Προσέξατε τόν ἀπόστολο τί λέει;

            Μή νομίσεις  ὅτι τό νά γίνεις πιστός, εἶναι κανένα βουνό σάν τήν Πίνδο.     Εὔκολο εἶναι! Στήν καρδιά σου εἶναι κρυμμένο τό θέμα τῆς πίστεως.      Ἅμα θέλεις ὁμολογεῖς. Ἀποδέχεσαι τόν Χριστό. Βάζεις τήν καρδιά σου μέ τό μέρος τοῦ Χριστοῦ.

            Ὅποιος βάλλει μέ τό μέρος τοῦ Χριστοῦ τήν καρδιά του, καί τόν παραδεχθεῖ ὅτι εἶναι Κύριος, σωτήρας καί εὐεργέτης, θά σωθεῖ. Δέν εἶναι τίποτε δύσκολο λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος. «Καρδίᾳ πιστεύεται». Μέσα στήν καρδιά. Μέ μιά κίνηση τῆς καρδιᾶς σου πιστεύεις στόν Χριστό. Καί τό ὁμολογεῖς μέ τό στόμα. Ὅποιος πιστεύει μέσα στήν καρδιά του τόν Χριστό, ὅτι εἶναι σωτήρας τοῦ κόσμου καί εὐεργέτης, καί τό διακηρύττει μέ τό στόμα του, αὐτός θά σωθεῖ.

            Μή ψάχνετε λοιπόν στόν οὐρανό, μήν ἀνασκαλεύετε τήν γῆ!

            Αὐτό τό μικρό πράγμα εἶναι ἡ ὑπόθεση τῆς πίστεως.

            Εἶναι  θέμα καλῆς διάθεσης.

            Ἄς τό ἀναλύσομε μέ βάση τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα.

            Ὁ Χριστός, στά Γέργεσα, συνάντησε τούς δύο δαιμονιζομένους καί μέ  τήν καλωσύνη του καί τήν θεϊκή δύναμή του τούς ἐλευθέρωσε ἀπό τά δαιμόνια.

            Ἐκεῖνοι τό εἶδαν καί τό κατάλαβαν.

            Καί οἱ ἄλλοι τό εἶδαν καί τό κατάλαβαν.

            Καί ἐμεῖς τό ἀκοῦμε, τό καταλαβαίνομε καί σκεπτόμαστε:

            -Τί μέ συμφέρει; Ποιό εἶναι τό σωστό; Τί πρέπει νά κάνω;

            Μέ λίγη καλή διάθεση ἀπαντᾶμε:

            -Δέν ὑπάρχει ἐπιλογή. Δέν εἶναι τίποτε ἴσο μέ τόν Χριστό. Κοντά του εἶμαι κερδισμένος. Ἐκεῖνος πού νικᾶ τά δαιμόνια, εἶναι μεγαλύτερος ἀπό ὅλες τίς πρόσκαιρες ἐπιτυχίες.        Ἐκεῖνος πού νικᾶ τά δαιμόνια, κρατᾶ τόν κόσμο καί τήν αἰώνια ζωή στά χέρια του. Δέν εἶμαι τρελλός νά δώσω ἀξία στή   ζωή μου ἀπό τό πῶς θά φάω καί πῶς θά γλεντήσω. Καί ἀπό τό ἄν θά ἔχω λίγα περισσότερα χρήματα γιά νά διασκεδάζω πιό τρελλά. Μήπως τό ἔχω σίγουρο ὅτι τά χρήματα πού μαζεύω, θά μοῦ χρειάζονται αὔριο;

            Ἄν ἀρρωστήσω καί πεθάνω; Τί θά ἀκούσω;

            «Ἄφρων, ἄμυαλε, ἅ ἡτοίμασας, τινι ἔσται»;

            Νά πῶς σκέπτεται ὅποιος ἔχει καλή διάθεση.

            Κακή διάθεση, τί εἶναι;

            Ὑποδούλωση στό κοσμικό φρόνημα! Στή νοοτροπία πού λέει: «Μιά ζωή τήν ἔχομε· ἄν δέν τήν χορτάσομε, τί θά καταλάβομε; Ἐγώ θέλω λεφτά, διασκέδαση, καλό αὐτοκίνητο, κρασί, ἐξοχικά... Δέν μέ παρατᾶς μέ τήν αἰώνια ζωή».

            Μπράβο! Ἐξαιρετική διάθεση! Σάν αὐτή πού εἶχαν οἱ Γαδαρηνοί.

            Ἀπό τά γουρούνια, καί ἀπό τά χρήματα πού ἔβγαζαν ἀπό τά γουρούνια, ἔδιναν ἀξία στή ζωή τους(1).

            Πῶς εἶναι δυνατόν νά ἀκουμπᾶς πάνω σέ κάτι τέτοια τή ζωή σου;

Ὁ ἅγιος Ἀρέθας καί ὁ ἄγγελος

            Νά τό ἐρώτημα πού θέτει στόν καθένα μας τό σημερινό Εὐαγγέλιο.

            Διαβάζομε στό βίο τοῦ ἁγίου Ἀρέθα, πού ζοῦσε στή Ρωσία. Μιά μέρα μπῆκαν στό σπίτι του ληστές. Τοῦ τά πῆραν ὅλα. Ὁ Ἀρέθας ἔκλαιγε. Ἀλλά ἐπειδή ἦταν καλός ἄνθρωπος, κατέβηκε ἕνας ἄγγελος καί τοῦ εἶπε:

            -Γιατί κλαῖς Ἀρέθα; Ξέρεις τί χάνεις; Ἄν αὐτή τήν στιγμή, ἔλεγες: «Τί εἶναι αὐτά πού ἔχασα; Καί τί εἶναι αὐτά πού ἔχω μπροστά μου; Καί ἔλεγες: «Δόξα σοι Χριστέ μου, μπορῶ νά ζήσω καί χωρίς τά πράγματα πού μου κλέψανε». Καί ἄν δόξαζες καί εὐχαριστοῦσες τόν Θεό γιά ὅλα, καί τόν παρακαλοῦσες σέ νά ἀξιώσει τῆς Βασιλείας του, θά ἔπαιρνες στέφανο δόξης».

            Πόσο διαφέρει αὐτή ἡ διάθεση ἀπό τήν ἄλλη;

            Ἡ καλή διάθεση εἶναι νά κάνεις τόν Σταυρό σου, νά δοξάσεις τόν Χριστό καί νά τόν ἀκολουθεῖς.

            Ἡ κακή διάθεση εἶναι νά ἀρχίσεις νά βρίζεις καί νά ἀγανακτεῖς πού ἔχασες ἕνα γουρούνι ἤ γιά κάποια χρηματάκια πού ζημιώθηκες.

            Πόσο ἀπέχουν μέσα στήν καρδιά σου αὐτές οἱ τοποθετήσεις; Μιά τρίχα!

            Βέβαια, τό κατάλαβε ὁ Ἀρέθας, ἄλλαξε βίο καί μέ τήν ὑπόδειξη τοῦ ἀγγέλου ἔγινε ἅγιος.

            Ὅμως ἡ ὑπόδειξη τοῦ Χριστοῦ μέσα στό εὐαγγέλιό του, εἶναι μεγαλύτερη ἀπό τήν ὑπόδειξη τοῦ ἀγγέλου. Ὅσο μεγαλύτερος εἶναι ὁ Χριστός ἀπό τόν ἄγγελο.

            Ἄς τήν ἀκούσομε.

Εὐωδία Χριστοῦ

            Τό 1635, ἕνας νέος(2) ξεκίνησε ἀπό τήν Ζάκυνθο καί βρέθηκε στή Χίο. Ἦταν ὄμορφο παιδί, καί οἱ Τοῦρκοι στή Χίο τό ζήλεψαν καί σκέφτηκαν νά τό στείλουν δῶρο στό Σουλτᾶνο. Γιατί ὁ Σουλτᾶνος, ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας καί τῆς ἀνηθικότητας, ἀρεσκόταν σέ κάτι τέτοια.

            Ὁ Θεός νά φυλάει τόν κόσμο ἀπό τέτοιες διαστροφές.

            Ἅρπαξαν τό παιδί νά τό στείλουν στό Σουλτᾶνο.

            Μά ἐκεῖνο σιχαινόταν τή ζωή –κατάσταση χοιροστασίου-πού τοῦ πρότειναν. Γιατί ἤξερε τί θά πεῖ ζωή κοντά στόν Χριστό.

            Τούς ξέφυγε καί κρύφτηκε. Μετά δυό μέρες, ξετρύπωσε νά βρεῖ κάτι νά φάει. Προσπάθησε νά φύγει, ἀλλά ἔπεσε πάνω τους. Τό ἔπιασαν καί ἐπέμεναν νά τό στείλουν στόν ἀφέντη τους.

            Τότε τό παιδί, Θεόφιλος τό ὄνομά του- ἄρχισε νά τούς βρίζει. Αὐτούς, τήν πίστη τους, τόν σουλτᾶνο. Καί νά φωνάζει:

            -Δέν τά θέλω ἐγώ αὐτά. Τόν Χριστό θέλω, στόν Χριστό πιστεύω.

            Πέσανε πάνω του καί τό γέμισαν μαχαιριές.

            Μετά τό ἔβαλαν στή φωτιά, νά τό κάψουν ζωντανό.

            Ὅταν ἄρχισε νά καίγεται, μοσχοβολοῦσε ὁλόκληρη ἡ περιοχή. Σάν νά καίγανε τόνους λιβάνι, γιατί ὁ θάνατος τοῦ ἁγίου Νεομάρτυρος Θεοφίλου, ἦταν θυσία στόν Χριστό.

            Τί μᾶς λέει αὐτό τό θαῦμα ἀπό τόν βίο τοῦ ἁγίου νεομάρτυρα Θεοφίλου, δεκαοχτώ χρονῶν παιδιοῦ;

            Ὅτι ὅταν ἕνας ἄνθρωπος βάζει λίγη καλή διάθεση νά προχωρήσει πρός τόν Χριστό καί λέει: «ἐκεῖ πηγαίνω, ἐκεῖ στέκω, πρός τά ἐκεῖ βαδίζω», μοσχοβολάει ἡ ψυχή του.

            Γιατί «καρδίᾳ πιστεύεται» ὁ Χριστός, πού εἶναι τό μεγαλύτερο μύρο. Ἡ μεγαλύτερη μοσχοβολιά. Πού πρέπει νά τήν βάζομε ὄχι στό σῶμα μας, ἀλλά στήν καρδιά μας.

            Γιά νά μοσχοβολήσει ἡ ψυχή μας στήν αἰώνια ζωή.

            Νά μᾶς ἀξιώσει ὁ Θεός νά μή βάζομε τήν ἀξία τῆς ζωῆς μας στά γουρούνια καί στά προϊόντα τῶν γουρουνιῶν, ἀλλά στόν Χριστό. Στή χάρη του καί στήν εὐλογία του. Ἀμήν.-

Υποσημειώσεις

1.Μ’ ἄλλα λόγια: Γουρουνοαξία. Γουρουνοζωή. Γουρουνοαισθήματα. Καί γουρουνοδιασκέδαση. Καί γουρουνοκατάσταση.

2.      Ἅγιος νεομάρτυς Θεόφιλος, 24 Ἰουνίου

Του μακαριστού Μητροπολίτου Νικοπόλεως Μελετίου,

διασκευασμένη ὁμιλία πού ἔγινε στίς 24/7/2005 στό Κορφοβούνι