Ζωηφόρος

Ομιλία στην ευαγγελική περικοπή της Κυριακής των Αγίων Πάντων, του Μητροπολίτου Νικοπόλεως κ. Μελετίου,

Ομιλία στην ευαγγελική περικοπή

της Κυριακής των Αγίων Πάντων

(Ματθ. 10, 32-33, 37-38 καί 19, 27-30)

του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου

Νικοπόλεως και Πρεβέζης

κ. Μελετίου


***

Διασκευασμένες ὁμιλίες πού ἔγιναν στόν Ἅγιο Χαράλαμπο στίς 18/6/2006 καί στό Ψαθοτόπι στίς 22/6/1997

***

Θυσιάζεσαι... Γιά ποιόν ὅμως;

            Οἱ Ἰάπωνες, εἶναι γνωστοί γιά τήν ἀφοσίωσή τους στούς αὐτοκράτορές τους, τούς ὁποίους τιμοῦν μέχρι σήμερα. Μοναδικό φαινόμενο.

            Λίγο πρίν τόν Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ἕνας Ἰάπωνας φιλοτιμήθηκε νά φτειάξει μιά εἰκόνα τοῦ αὐτοκράτορα Γιοσιχίτο μέ ἰδιότυπο τρόπο.

            Ἄνοιξε τίς φλέβες του, καί ἀνακάτευσε τό αἷμα μέ τά χρώματα. Ἐργάστηκε χρόνια καί χρόνια.

            Ὅταν τελείωσε, χάρισε τήν «ὡραία» αὐτή εἰκόνα στόν αὐτοκράτορα, ὁ ὁποῖος, συγκινήθηκε πολύ. Γιατί ἡ ἀγάπη καί ἡ ἐκτίμηση, ὅταν ἐκφράζεται μέ τό αἷμα, ἐκφράζεται πιό δυνατά.

            Ἄς φανταστοῦμε τώρα, ὅτι ἕνας σουλτάνος, ἤθελε νά φτειάξει ἀνάλογα, μιά δική του εἰκόνα. Καί γιά νά ἐξασφαλίσει αἷμα, ἔσφαζε μερικούς Ρωμηούς, μάζευε τό αἷμα τους, καί νά τό ἀνακάτευε μέ τά χρώματα.

            Ἄν βλέπαμε αὐτό τό πορταῖτο, θά μᾶς προκαλοῦσε ἀποτροπιασμό. Ἀντίθετα. Τό πορταῖτο πού ἔφτειαξε ὁ Ἰάπωνας μέ δική του διάθεση καί θυσία, προκαλεῖ δέος καί θαυμασμό.

            Γιατί;

            Ἀξία δέν ἔχει τό αἷμα σάν οὐσία. Οὔτε σάν ἐνέργεια, ὅτι δηλαδή βγῆκε ἀπό τόν ἄνθρωπο. Ἐκεῖνο πού μετρᾶ, εἶναι ἡ διάθεση μέ τήν ὁποία προσφέρεται.

            Ἡ διάθεση θυσίας καί ἀφοσίωσης γιά τόν Χριστό λέγεται πίστη καί ὑπακοή.

            Ἄλλο πράγμα νά σφάζουν ἕναν ἄνθρωπο γιά κάποια ἄλλη αἰτία, καί ἄλλο πράγμα ἕνας ἄνθρωπος νά δέχεται νά σφαγεῖ, καί νά σφάζεται, προσφέροντας ὁ ἴδιος τό αἷμα του, δεῖγμα τιμῆς καί εὐλάβειας στόν Χριστό.

Γλυκό, ὅτι κάνεις γιά τόν Χριστό

            Ὅσοι ἄφησαν «κάτι» γιά τόν Χριστό, θά τό πάρουν πολλαπλάσιο στή Βασιλεία του. Καί ὅποιος ἄφησε γι’ αὐτόν τά πάντα, θά καθίσει στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ πάνω σέ θρόνο.

            Ὅτι καί νά ἀφήσεις γιά τόν Χριστό, θά πάρεις ἀμοιβή τεράστια. Καί ἄν ἀξιωθεῖς, ὄχι μόνο νά ἀφήσεις «κάτι» ἀλλά νά ὑποφέρεις γιά χάρη του, σέ περιμένει δόξα πολλαπλάσια.

            Εἶπε ὁ Χριστός γιά τούς ἁγίους μάρτυρες:

            -Χιλιάδες νά εἶναι οἱ ἁμαρτίες τους... Μιά σταγόνα αἵματος γιά μένα, τίς πλένει ὅλες. Εἶναι δεύτερο βάπτισμα. Ὁ μάρτυρας, καθαρίζεται ἀπό ὅλες τίς ἁμαρτίες. Ὅταν πάθει γιά τόν Χριστό.

            Ἐπί τουρκοκρατίας, ἕνας νεαρός μοναχός –Παῦλος τό ὄνομά του- ζητοῦσε γονατιστός, ἀπό τόν πνευματικό του, ἄδεια νά μαρτυρήσει.

            -Ἄφησέ με πάτερ, νά μαρτυρήσω γιά τόν Χριστό. Νά ξεπλύνω μέ τό αἷμα μου, τίς ἁμαρτίες μου. Νά ἔχω ἐλπίδα αἰώνιας ζωῆς.

            Τοῦ ἔλεγε ὁ Γέροντας:

            -Πικρό πράγμα παιδί μου ὁ θάνατος. Μήν πᾶς. Προσευχήσου καί παρακάλεσε τόν Θεό νά σέ λυπηθεῖ· νά σέ συγχωρήσει.

            Ἀπαντᾶ ὁ νεαρός Παῦλος:

            -Ὁ θάνατος γιά τόν Χριστό δέν εἶναι πικρός. Ὅτι καί νά κάνεις γιά τόν Χριστό, εἶναι ὅλα γλυκά.

            Ἀλλά ὁ Γέροντας, δέν τόν πίστευε...

            Μιά μέρα, βλέπει μπροστά του –σέ ὅραμα- τόν ὑποψήφιο μάρτυρα Παῦλο, ντυμένο ὁλόλαμπρα, νά κρατᾶ ἕνα ποτήριο γεμᾶτο αἷμα καί νά τοῦ λέει:

            -Πιές. Πιές, ἀδελφέ.

            Τό κύτταξε διστακτικά:

            -Μά ἔχει αἷμα ἐκεῖ μέσα. Δέν μπορῶ νά πιῶ.

            Ἐπέμενε ὁ μάρτυρας:

            –Τό ξέρω. Αἷμα εἶναι. Ἀλλά τό αἷμα τοῦ μαρτυρίου εἶναι γλυκό. Μαρτύρων αἷμα εἶναι· γι’ αὐτό εἶναι γλυκύτατο.

            Δοκίμασε λίγο ὁ Γέροντας καί ἀλλοιώθηκε ὁλόκληρος ἀπό τήν ἀνέκφραστη ἐκείνη γλυκύτητα. Καί ἀργότερα, ὅταν συνῆλθε ἀπό τό ὅραμα, ἡ γλύκα δέν ἔλεγε νά φύγει.

            -Λοιπόν, τοῦ λέει ὁ μάρτυρας, θά συνεχίσεις νά μέ ἐμποδίζεις;

            Ξεκίνησε ἀμέσως ὁ Γέροντας, καί βρῆκε τόν Παῦλο:

            -Πήγαινε παιδί μου. Πήγαινε. Κάνε ὅτι θέλεις γιά τόν Χριστό. Ὅτι καί νά κάνεις γι’ αὐτόν κέρδος ἔχεις! Δόξα ἔχεις!*

            Πῶς νά σταθοῦμε δίπλα σέ τέτοιους μάρτυρες:

            -Ὅταν μᾶς φαίνεται κουραστικό νά πᾶμε στήν Ἐκκλησία καί νά προσευχηθοῦμε;

            -Ὅταν μᾶς φαίνεται «χασούρα» νά νηστεύσομε τήν Παρασκευή;

            -Ὅταν θεωροῦμε ζημία τόν ἐλεημοσύνη;

            -Ὅταν νομίζομε, ὅτι ἀδικοῦμε τόν ἑαυτό μας, γιατί ἀντί τήν βόλτα μας, ἐπισκεφθήκαμε κάποιον πονεμένο;

            Πόσο χαλασμένο εἶναι τό μυαλό μας, ὅταν σκεπτόμαστε ἔτσι;

            Οἱ ἅγιοι μᾶς λένε νά διορθώσουμε τό μυαλό μας.

            Νά γεμίσουμε τήν καρδιά μέ πίστη, μέ ἀγάπη, μέ τόν λόγο τοῦ Θεοῦ πού σοφίζει. Καί νά ποθήσομε νά ζοῦμε ὄχι σάν σάρκες, ἀλλά πνευματικά.

            Ὄχι σάν ἄνθρωποι ἁπλοί, ἀλλά σάν δοῦλοι Χριστοῦ.

            Νά ἀγαπήσομε ὄχι μόνο τήν ἐπίγεια ζωή ἀλλά καί τήν αἰώνια ζωή. Τήν ἀληθινή, τήν πραγματική ζωή.

Ἔδωσαν ὅλο τό αἷμα τους. Ὄχι σταγόνες

            Καλή ἀφορμή γιά πνευματικό ξεκίνημα, ἡ σημερινή ἑορτή τῶν Ἁγίων Πάντων...

            Ἔρχεται μιά βδομάδα μετά τήν Πεντηκοστή.

            Καί γύρω στίς ἑξήντα μέρες μετά τήν Ἀνάσταση.

            Πεντηκοστή, εἶναι ἡ ἐπίσκεψη τῆς χάρης, τοῦ ἁγιασμοῦ καί τοῦ φωτισμοῦ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

            Ἀνάσταση, εἶναι ἡ ἐγγύηση ὅτι ὑπάρχει αἰώνια ζωή καί ἀνταπόδοση.

            Γι’ αὐτό, οἱ ἅγιοι μάρτυρες εὐγνωμονώντας τόν Χριστό καί πιστεύοντας ὁλόψυχα σ’ αὐτόν, ὅταν τούς ἐτίθετο τό ἐρώτημα:

            -Ἀρνεῖσαι τόν Χριστό;

            Ἀπαντοῦσαν σταθερά:

            -Μά εἶναι ποτέ δυνατόν, νά ἀρνηθῶ τή ζωή μου;

            Λέγει ἕνας σοφός παρατηρητής:

            «Τό ὀμορφότερο πράγμα, εἶναι νά ἀκούει κανείς, ὅτι ἄνθρωποι γιά ἐκεῖνο πού πιστεύουν· γιά τόν Χριστό, ἔκαναν τά πάντα. Καί ὄχι μόνο τά πάντα ἔκαναν, ἀλλά ἔδωσαν καί τή ζωή τους καί τό αἷμα τους!

            Ὅλο! Ὄχι μερικές σταγόνες.

            Ὅλο, ἀφοῦ πέθαναν χύνοντας τό αἷμα τους γιά τόν Χριστό, γιά νά δείξουν, ὅτι πιστεύουν ὅτι ζεῖ, κυβερνᾶ τόν κόσμο καί εἶναι ὁ πανάγαθος σωτήρας καί λυτρωτής μας.

            Δέν εἶναι ἀστεία ὑπόθεση τό ὅτι χιλιάδες ἄνθρωποι, ἔδωσαν τήν μαρτυρία τους γιά τόν Χριστό.

            Μέ πρῶτο τόν πρωτομάρτυρα Στέφανο. Καί στή συνέχεια ἑκατομμύρια μάρτυρες, μέχρι τούς ἁγίους Νεομάρτυρες, οἱ ὁποῖοι ἀκόμη καί σήμερα δέν παύουν νά ὑπάρχουν παντοῦ.

Εἴμαστε τοῦ «τώρα» ἤ τοῦ «πάντοτε»;

            Τό πρόβλημα τῶν ἁγίων μαρτύρων, εἶναι καί δικό μας.

            Γιατί τό πιό σημαντικό, εἶναι νά τοποθετηθεῖς σωστά ἀπέναντι τῆς ἀλήθειας. Καί τό μεγαλύτερο ἐρωτηματικό πού πρέπει νά βάζει ὁ ἄνθρωπος στόν ἑαυτό του, εἶναι:

            Πιά εἶναι ἡ ἀλήθεια;

            Πατάω σωστά;

            Περπατάω σωστά;

            Σκέπτομαι σωστά;

            Ἔγραψαν, ἀδιάφορο ποιοί, σ’ ἕνα τοῖχο:

            «Ἄνθρωποι· κοινωνία τῆς στιγμῆς. Νά τό ξέρετε. Θά σβύσετε σέ μιά στιγμή. Ὅλοι».

            Τί σημαίνει αὐτό;

            Ἡ σύγχρονη φιλοσοφία τῆς ἐποχῆς μας -τῆς τόσο ἄθλιας- γιά τή ζωή εἶναι:

            Δέν ὑπάρχει εὐτυχία. Ἡ εὐτυχία εἶναι στιγμές. Φρόντισε νά ἀξιοποιήσεις τήν στιγμή πού ἔρχεται μπροστά σου. Μή τήν ἀφήνεις νά χαθεῖ μέ κανένα τρόπο. Αὐτή ἡ στιγμή ὀμορφαίνει τή ζωή σου.

            Ὅσο πιό πολλές ὄμορφες στιγμές, τόσο πιό καλά.

            Ἔτσι λοιπόν, δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι ὁ πολιτισμός τοῦ 21ου αἰώνα ὀνομάζεται: «ὁ πολιτισμός τῆς στιγμῆς».

            «Ἄνθρωποι κοινωνία τῆς στιγμῆς. Νά τό ξέρετε. Ἐσεῖς θά σβύσετε, ὅλοι μαζί, σέ μιά στιγμή».

            Αὐτός εἶναι ὁ «ἐρχόμενος θάνατος».

            Θάνατος χωρίς ἐλπίδα. Ζωή χωρίς ἐλπίδα. Δηλαδή, ἡ πιό ἄθλια κατάσταση στόν κόσμο.

            Ὁ Χριστός, μᾶς γεμίζει φῶς καί ἐλπίδα. Φῶς, εἶναι ἡ πίστη στόν Χριστό. Ἐλπίδα τό: «προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν καί ζωήν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος».

            Εἴμαστε σήμερα στήν Ἐκκλησία ἐπειδή προσδοκᾶμε «ἀνάστασιν νεκρῶν καί ζωήν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος».

            Καί ἤλθαμε νά παρακαλέσομε ὄχι μόνο γιά τόν ἑαυτό μας, ἀλλά καί γιά ὅσους ἔχουν πεθάνει. Νά κληρονομήσουν καί αὐτοί, μέ τό ἔλεος τοῦ Χριστοῦ, τήν αἰώνια ζωή.

Ἄφησε τήν λάθος τοποθέτηση

            Ἄς θυμηθοῦμε τήν συνάντηση καί τήν συνομιλία τοῦ ἀποστόλου Πέτρου μέ τόν Χριστό.

            -Κύριε, ἐμεῖς ἀφήσαμε τά πάντα γιά σένα καί σέ ἀκολουθήσαμε. Τί θά ἔχομε; Τί θά ἀνταμοιβή θά πάρομε;

            Τοῦ ἀπάντησε ὁ Χριστός:

            -Σεῖς πού μέ ἀκολουθήσατε, στήν παρούσα ζωή θά πάρετε ἑκατονταπλάσια καί χιλιαπλάσια. Καί στήν μέλλουσα ζωή, θά πάρετε ὅλη τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Αἰώνια ἀγαθά!

            Κάθε ἄνθρωπος πού «ἀφήνει κάτι» γιά τόν Χριστό, θά ἔχει τόν μισθό του...

            Ἀλλά γιά μᾶς, τί εἶναι αὐτό τό «κάτι»;

            Εἶναι ἡ πρόταση τοῦ παρόντος αἰῶνος, τοῦ ἀρχιαπατεῶνος: ὅτι «ἀξία ἔχει ἡ στιγμή».

            Ὅταν μαθαίνει κανείς νά ξεπερνᾶ αὐτή τήν δαιμονική τάση, τήν ἐξαχρειωτική τάση, νά ἁρπάξει, νά ἐκμεταλλευτεῖ, νά ἀπολαύσει ἐκεῖνο πού τοῦ προσφέρει ἡ στιγμή, αὐτός ὁ ἄνθρωπος ζεῖ μέ πίστη καί μέ ἐλπίδα στόν Χριστό. Καί γίνεται μέ τήν προαίρεσή του, μάρτυρας τοῦ Χριστοῦ.

            Γι’ αὐτό κάθε ἄνθρωπος, πού ζεῖ μέ εὐσέβεια, κάτω ἀπό τό φῶς τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ καί τῆς ἀναστάσεως του καί μέ ὁδηγό τό φῶς τῶν ἁγίων μαρτύρων, δίδει μαρτυρία ὅτι:

            ὁ Χριστός ζεῖ καί κυβερνᾶ τόν κόσμο καί,

            εἶναι σωτήρας μας καί λυτρωτής μας.

            Νά μᾶς φωτίζει αὐτό τό φῶς:

            • Νά ζοῦμε μέ συνέπεια τή χριστιανική ζωή.

            • Νά καταλαβαίνομε πόσο λάθος εἶναι μερικές φορές οἱ σκέψεις μας καί οἱ ἐπιδιώξεις μας, καί

            • νά ποθοῦμε νά γινόμαστε μιμητές τῶν ἁγίων.

            Γιά νά κληρονομήσομε μαζί τους τήν αἰώνια καί ἀτελεύτητη ζωή. Ἀμήν.-

           

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

Αγιοι της Λεσβου

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel