Logo
Print this page

Ομιλία στο ευαγγελικό ανάγνωσμα της Γ΄ Κυριακής των Νηστειών, του Μητροπολίτου Νικοπόλεως κ. Μελετίου,

Ομιλία στο ευαγγελικό ανάγνωσμα

της Γ΄ Κυριακής των Νηστειών

(Μαρκ. 8, 34-38 καί 9,1)

του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου

Νικοπόλεως και Πρεβέζης

κ. Μελετίου


Διασκευασμένη ὁμιλία πού ἔγινε στήν Καστροσυκιά στίς 26/3/1995

***

Ἐκεῖ εἶναι ἡ ζωή μας

            Σήμερα εἶναι ἡ Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως.

            Δηλαδή τιμᾶμε τόν Σταυρό τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μᾶς εἶπε ὁ Κύριος στό εὐαγγέλιο:

            «Ὅποιος θέλει νά ἔλθει κοντά μου, νά ἀπαρνηθεῖ τόν ἑαυτό του, νά σηκώσει τόν Σταυρό του καί ἔτσι νά μέ ἀκολουθήσει».

            Μέ τά λόγια αὐτά ὁ Κύριος μᾶς λέγει, ὅτι ὁ Σταυρός εἶναι σωτηρία τοῦ κόσμου. Καί ὅποιος δέν θέλει νά σηκώσει τόν Σταυρό του, οὐσιαστικά δέν ἐνδιαφέρεται γιά τήν σωτηρία του.

            Ὅποιος θέλει νά σωθεῖ, τιμᾶ τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ καί σηκώνει τόν προσωπικό του σταυρό.

            Ὁ ἅγιος ἀπόστολος Παῦλος ἔλεγε: «Ἐμοί μή γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μή ἐν τῷ Σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ». Δηλαδή, ἐγώ τιμή μου, καύχημά μου, δόξα μου, ἔχω τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ. Ὅποιος δέν σκέπτεται ἔτσι, κατά Θεόν, εἶναι ἀνόητος. Σοφός εἶναι ἐκεῖνος πού ξέρει ὅτι ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ καί ὁ Χριστός εἶναι «Θεοῦ δύναμις καί τοῦ Θεοῦ σοφία».

            Νά παρακαλοῦμε τόν Θεό, νά μᾶς φωτίζει νά πιστεύομε, ὅτι ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ καί ὁ θάνατος του πάνω στό Σταυρό, εἶναι ἡ σωτηρία τοῦ κόσμου καί ἡ δική μας.

Γιατί τόσο σκληρά λόγια;

            Ὅταν ἐπρόκειτο νά σταυρωθεῖ ὁ Χριστός, προετοίμαζε τούς μαθητές του καί τούς προέλεγε τό πάθος του. Ὁ ἅγιος ἀπόστολος Πέτρος ἀκούοντας ὅτι ὁ Κύριος θά σταυρωθεῖ καί θά πεθάνει καί μή μπορώντας νά τό κατανοήσει, τά ἔχασε.

            Πῆγε κοντά του καί τοῦ εἶπε:

            -Γιά τ’ ὄνομα τοῦ Θεοῦ Χριστέ μου. Τί εἶναι αὐτά πού λές; Θά σταυρωθεῖς; Θά πεθάνεις; Ποτέ νά μή γίνει τέτοιο πράγμα.             Ὁ Χριστός γύρισε καί τοῦ εἶπε αὐστηρά:

            -Ὕπαγε ὀπίσω μου σατανά.

            Φῦγε ἀπό μπροστά μου νά μήν σέ βλέπω. Διάβολε! Γιατί λέγοντας αὐτά, δέν σκέπτεσαι καί δέν πιστεύεις αὐτό πού θέλει ὁ Πανάγαθος Θεός, αὐτό πού κάνει γιά τήν σωτηρία τοῦ κόσμου, ἀλλά σκέπτεσαι ἀνθρώπινα. Ἁμαρτωλά.

            Δέν πρέπει νά σκεπτόμαστε μέ τά μέτρα τά δικά μας. Ἀλλά πρέπει νά μάθομε νά σκεπτόμαστε μέ τά μέτρα τοῦ Θεοῦ. Διαφορετικά εἴμαστε μακρυά ἀπό τόν Θεό καί μακρύτερα θά πᾶμε.

            Εἶπε ὁ Χριστός στόν ἀπόστολο Πέτρο:

            -Ὕπαγε ὀπίσω μου σατανά. Φῦγε ἀπό κοντά μου διάβολε.

            Λέγοντας τέτοια πράγματα καί σκεπτόμενος ἔτσι, δέν ἔχεις καμιά ἐπικοινωνία μέ τόν Θεό. Εἶσαι ἁπλᾶ ἕνας ἄνθρωπος μέ φρόνημα σαρκικό.

            Γιατί ὁ Χριστός μίλησε ἔτσι στόν ἀπόστολο Πέτρο;

            Τί ἦταν ὁ ἀπόστολος Πέτρος;

            Ὁ ἐκλεκτότερος μαθητής του. Τόν εἶχε ἀκολουθήσει καί ἦταν πρόθυμος νά κάνει γιά χάρη του τά πάντα.

            Ὁ Χριστός ἐπετίμησε τόσο αὐστηρά τόν Πέτρο, διότι ἤθελε νά δείξει καί σέ ἐκεῖνον καί σέ μᾶς, ὅτι ὁ θάνατος τοῦ Χριστοῦ καί ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ εἶναι γιά μᾶς σωτηρία.

            Πῶς μποροῦμε νά τό καταλάβομε;

Ἡ διόρθωση τοῦ κακοῦ

            Ὁ Θεός εἶναι δίκαιος, ἀλλά καί εὔσπλαγχνος.

            Εἶναι δίκαιος διότι δέν θέλει τό κακό. Ἐκεῖνος πού ἔχει τό ἴδιο καί τό καλό καί τό κακό, εἶναι ἕνας ἀνήθικος ἄνθρωπος. Τό κακό πρέπει νά τό μισοῦμε. Τό ἀγαθό, νά τό πονᾶμε καί νά τό ἐπιδιώκομε μέ ὅλη μας τήν καρδιά.

            Ἅμα κακό καί καλό τά ἔχομε ἴδια, δέν εἴμαστε τοῦ Θεοῦ.

            Μά ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι, ἀντί νά μισοῦμε τό κακό, τό κάνομε. Ὁ Ἀδάμ καί ἡ Εὔα, ἔκαναν τίς πρῶτες ἁμαρτίες. Ἀλλά ἁμαρτία σημαίνει ἀπομάκρυνση ἀπό τόν Θεό. Ὁ Θεός εἶναι ἡ ζωή. Ἀπομάκρυνση ἀπό τόν Θεό, εἶναι ἀπομάκρυνση ἀπό τή ζωή. Ὅποιος φεύγει ἀπό τή ζωή πηγαίνει στό θάνατο.

            Στόν πνευματικό καί αἰώνιο θάνατο.

            Πῶς εἶναι δυνατό νά διορθωθεῖ τό κακό;

            Ὅποιος θέλει νά διορθώσει ἕνα κακό, τό πρῶτο πού ἔχει νά κάνει, εἶναι νά παύσει νά ἔχει τίς ὠφέλειες πού κέρδισε ἀπό τό κακό πού διέπραξε.

            Παράδειγμα: Μπαίνω σέ ἕνα σπίτι καί κλέβω χρήματα.

            Μετά, δέν μπορῶ νά τούς πῶ συγγνώμη πού σᾶς ἔκλεψα. Πρέπει πρῶτα νά τούς ἐπιστρέψω τά χρήματα καί ὕστερα νά ζητήσω συγχώρηση. Ἡ Ἁγία Γραφή προσθέτει ἀκόμη, ὅτι δέν ἀρκεῖ νά ἀποδώσεις μόνο ὅτι ἔκλεψες, ἀλλά πρέπει νά ἀποδώσεις περισσότερα. Γιατί μόνο ἔτσι θά δείξεις ὅτι πραγματικά νίκησες τήν ἁμαρτία.

            Γι’ αὐτό ὁ Ζακχαῖος ὅταν μετανόησε εἶπε στόν Χριστό:

            -Κύριε, ὅτι ἔκλεψα, τό ἐπιστρέφω τετραπλάσιο.

            Παρόμοια, ὁ κάθε ἄνθρωπος ὅταν θέλει νά ἐλεηθεῖ ἀπό τόν Θεό γιά τίς ἁμαρτίες του, πρέπει νά ἐπιστρέψει στό Θεό τήν ὠφέλεια πού εἶχε ἀπό αὐτές.

            Ὅμως, ἄς δοῦμε πρῶτα τήν ζημία πού εἶχε.

            Ἔφυγε ὁ ἄνθρωπος, τό τέκνο τοῦ Θεοῦ, ἀπό τή ζωή καί πῆγε στό θάνατο.

            Πῶς θά ἐπιστρέψει κοντά του; Πρέπει ἐκεῖνο πού τόν νέκρωσε, νά τό νεκρώσει.

            Ποιό τόν νέκρωσε; Τό μυαλό του, ἡ καρδιά του καί τό σαρκίο του. Γιατί, ἔκανε ἁμαρτία κινούμενος εἴτε ἀπό σαρκικά πάθη, εἴτε ἀπό πάθη συναισθηματικά, μίσησε, φθόνησε· εἴτε ἔκανε ἁμαρτία μέ τό κεφάλι του. Δηλαδή;

            Ἀρνήθηκε ὅτι ὁ Θεός εἶναι ἡ ζωή. Ἔπαυσε νά τόν ἐμπιστεύεται.

            Αὐτές τίς ἁμαρτίες πρέπει νά τίς βγάλει ἀπό πάνω του.       Καί τό σῶμα του πρέπει νά νεκρωθεῖ γιά τήν ἁμαρτία, ἅμα ἁμάρτησε μέ τό σῶμα.

            Καί ἡ καρδιά του πρέπει νά νεκρωθεῖ γιά τήν ἁμαρτία, ἅμα ἁμάρτησε μέ τήν καρδιά του.

            Καί τό κεφάλι του, πρέπει νά ὑποταχθεῖ στή λογική τοῦ Θεοῦ καί νά πάψει νά εἶναι ὑποταγμένο στή λογική τοῦ διαβόλου, ἄν θέλει νά ἀποκτήσει τήν αἰώνια ζωή.

Τό βάρος τῆς ἁμαρτίας

            Πῶς ὅμως θά γινόντουσταν ὅλα αὐτά;

            Ὁ ἄνθρωπος ἦταν πεθαμένος πνευματικά.

            Πῶς θά γινόταν ἡ ἀναζωοποίηση του;

            Ἕνας πατέρας ἔχει ἕνα γυιό πού δέν τόν ἀκούει. Δέν λέει ὁ πατέρας «τό παιδί μου ποδοπάτησε τό θέλημά μου», ἀλλά λέει: «Μέ ποδοπάτησε. Πάτησε πάνω μου».

            Λέει ἡ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ: Κάτι ἀνάλογο συμβαίνει μέ τήν ἁμαρτία. Ἡ ἁμαρτία, ἐπειδή εἶναι ποδοπάτημα τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ, οὐσιαστικά εἶναι ποδοπάτημα τοῦ Θεοῦ!... Ἄρνηση τοῦ Θεοῦ. Καταφρόνησή του.

            Πῶς θά ζυγίσομε τό βάρος μιᾶς τέτοιας ἁμαρτίας;

            Ἀπό τόν Σταυρό τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.

            Τί εἶναι ὁ Χριστός; Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ. Ὁμοούσιος, ὁμότιμος, ὁμόθρονος μέ τόν Πατέρα. Αὐτός σταυρώθηκε κατά τό θέλημα τοῦ Πατέρα γιά μᾶς. Σταυρώθηκε γιά νά μᾶς δείξει πόσο βαρύ πράγμα εἶναι ἡ ἁμαρτία. Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ, εἶναι τό ζύγι πού ζυγίζει μικρά καί μεγάλα ἁμαρτήματα.

            Ὅποιο καί νἆναι τό ἁμάρτημα σου, ἅμα τό ζυγίσεις μέ τόν Σταυρό καί μέ τόν θάνατο καί μέ τό Αἷμα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, τότε μόνο θά καταλάβεις τί εἶναι καί τί ἔκανες. Διαφορετικά θά τό ρίξεις στή φιλοσοφία: «Τοῦτο δέν εἶναι τίποτε. Τό ἄλλο δέν εἶναι τίποτε». Καί θά τά βρίσκεις ὅλα ἐπουσιώδη.

            Ὅπως κάνουν πολλοί ἄνθρωποι τῆς ἐποχῆς μας, πού τά χειρότερα καί βδελυρώτερα ἁμαρτήματα τά βγάζουν ὅτι δέν εἶναι τίποτε. Ἔστω καί ἄν δημιουργοῦν ἐρείπια. Πᾶρτε παράδειγμα ἕνα διαζύγιο. Τί ἐρείπια πού δημιουργεῖ! Διαλύει γυναίκα, ἄνδρα, παιδιά, συγγενεῖς.

Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ, μᾶς δείχνει καί κάτι ἄλλο.

            Σέ κάποιο πολυτελές ξενοδοχεῖο στήν Ἑλβετία, ἕνας ἔνοικος, ἔδωσε τά ροῦχα του γιά πλύσιμο. Ὅταν ἦλθε ὁ λογαριασμός, διαπίστωσε ὅτι τό πλύσιμο στοίχισε πιό πολύ ἀπ’ ὅτι νά ἀγόραζε τά ροῦχα καινούργια στήν Ἑλλάδα.

            Γι’ αὐτό ἄλλες φορές, πρίν δώσει τά ροῦχα γιά καθάρισμα ἀναρρωτιόταν: μήπως τελικά τό ἀπορρυπαντικό θά εἶναι πιό ἀκριβό;

            Ὁ Χριστός, γιά νά πλύνει τίς ἁμαρτίες μας, σταυρώθηκε καί χύθηκε τό Αἷμα του. Λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὅτι ὁ Χριστός ἐξαγόρασε τίς ψυχές μας ἀπό τήν ἁμαρτία καί τόν θάνατο μέ τό Αἷμα του. Τί σημαίνει αὐτό;

            Σημαίνει ὅτι ἡ ψυχή μας εἶναι πολύτιμη. Τόσο πολύτιμη πού ἄξιζε καί ἀξίζει νά χύσει ὁ Πανάγαθος ὁ Θεός, ὁ Κύριος τοῦ σύμπαντος τό Αἷμα του γιά τήν ψυχή μας.

            Ὁ Θεός, ἐκτιμᾶ τόσο τήν ψυχή σου, πού ἔστειλε τόν μονογενή του Υἱό, νά χύσει τό αἷμα του γιά νά τήν σώσει.

            Ἐσύ πόσο τήν ἐκτιμᾶς τήν ψυχή σου;

            Τί θυσιάζεις γι’ αὐτή; Τί κάνεις γι’ αὐτή; Μήπως δέν τήν ὑπολογίζεις οὔτε γιά ἕνα φαγητό; Κάπως ἔτσι δέν εἶναι ὅταν λέμε: «ἡ ψυχή θέλει ψίχουλα καί ἡ κοιλιά κομμάτια»;

            Νά γιατί νομοθέτησε ἡ Ἐκκλησία τήν νηστεία.

            Γιά νά δείχνομε μέ ἔργα, ὅτι ἐκτιμᾶμε τήν ψυχή μας περισσότερο ἀπό τήν κοιλιά μας καί ἀπό τήν ὄρεξή μας. Γι’ αὐτό, ὅσοι νηστεύουν, εἶναι μακάριοι. Ὁ Θεός δέχεται τήν νηστεία τους καί τούς ἐπαινεῖ, ἔστω καί ἄν ὑπάρχουν κάποιοι ἀνόητοι πνευματικά ἄνθρωποι, πού τούς κατακρίνουν καί τούς εἰρωνεύονται, ἀντί νά λυποῦνται γιά τόν ἑαυτό τους.

            Εἶπε ὁ Χριστός στόν ἀπόστολο Πέτρο:

            -Ὕπαγε ὀπίσω μου σατανᾶ. Ἅμα δέν κατάλαβες τί σημαίνει ὁ Σταυρός καί τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ, τίποτε δέν ἔχεις καταλάβει. Φῦγε ἀπό κοντά μου.

            Νά μᾶς φωτίζει ὁ Κύριος νά πηγαίνομε κοντά του, νά τόν ἀγαπᾶμε, νά ἀγαπᾶμε τόν Σταυρό του καί νά σηκώνομε μέ ὑπομονή τόν δικό μας σταυρό.

Ὁ προσωπικός μας σταυρός

            Ποιός εἶναι ὁ σταυρός τοῦ καθενός μας;

            Σταυρός μας, εἶναι βέβαια αὐτό πού φορᾶμε στό στῆθος μας. Τόν φορᾶμε γιά νά δείξομε ὅτι τόν ἔχομε στήν καρδιά μας.

            Ἀκόμη εἶναι σταυρός μας ἡ φτώχεια μας, ὁ γείτονάς μας πού μᾶς δημιουργεῖ προβλήματα, ἡ ἀρρώστεια μας, ἡ κακία τοῦ κόσμου ἀπέναντί μας καί πολλά ἄλλα.

            Ὅλα αὐτά τά λέμε: «ὁ σταυρός μας».

            Καί πρέπει νά τά βαστάζομε μέ ὑπομονή. Δοξάζοντας τόν Θεό καί λέγοντας:

            «Θεέ μου, ἄν εἶναι θέλημά σου, ἀλάφρωσε τόν Σταυρό μου. Γιατί εἶμαι ἀδύνατος ἄνθρωπος. Ἄν ὅμως ἐπιτρέπεις νά τόν βαστάζω, δός μου δύναμη, δός μου φώτιση, δός μου ἐκεῖνο πού ἔδωσες μέ τόν Σταυρό καί τόν θάνατό σου στόν κόσμο ὅλο. Σκέπασέ με μέ τήν δύναμη τοῦ Σταυροῦ σου, πού εἶναι δύναμη κατά τοῦ διαβόλου, νά μή ταράσσομαι».

            Λέει ἕνα τροπάριο:

            Σταυρός, ὁ φύλαξ πάσης τῆς οἰκουμένης.

            Σταυρός, ἡ ὡραιότης τῆς Ἐκκλησίας.

            Σταυρός, βασιλέων τό κραταίωμα.

            Σταυρός, πιστῶν τό στήριγμα.

            Ἅμα πιστεύεις, στήριγμά σου ἔχεις τόν Χριστό καί τόν Σταυρό.

            Σταυρός ἀγγέλων ἡ δόξα. Ὅσο πιό πολύ θά μοιάζεις μέ τούς ἀγγέλους καί θά ἀγαπᾶς τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, τόσο περισσότερο θά τόν ἔχεις δόξα καί καύχημα.

            Καί τῶν δαιμόνων τό τραῦμα. Θέλεις νά νικήσεις τόν διάβολο, νά τόν διώξεις ἀπό κοντά σου;

            Πρέπει νά κάνεις τόν Σταυρό σου! Νά σφίξεις τά δάκτυλά σου «εἰς τύπον» τῆς Ἁγίας Τριάδος καί νά πεῖς: «Δόξα σοι Κύριε. Ἐλευθέρωσέ με ἀπό τήν ἐπήρεια τοῦ διαβόλου».

            Ὅποιος ξέρει νά κάνει τόν Σταυρό του, καταλαβαίνει τί σημαίνουν τοῦτα τά λόγια.

            Ὅσο πιό πολύ τηρεῖς τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, τιμᾶς τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ, τόν σηκώνεις καί τόν βαστάζεις, τόσο περισσότερο ἀνεβαίνεις.

            Ὅσο ζεῖς διαφορετικά, δηλαδή κατά κόσμον, τόσο πᾶς πρός τά κάτω.

            Μετά τόν Ἀδάμ, ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἁμάρταναν, καταφρονώντας τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἐκτός ἀπό τόν Νῶε. Ὁ Θεός ἀποφάσισε νά τούς τιμωρήσει μέ τόν κατακλυσμό. Γι’ αὐτό, εἶπε στό Νῶε νά φτειάξει τήν κιβωτό. Ὁ Νῶε μπῆκε στήν κιβωτό, καί ἄρχισε ἡ βροχή. Πλημμύρισε ἡ γῆ. Ἡ κιβωτός μέ τόν Νῶε, ἀνέβαινε ὅλο καί πιό ψηλά.

            Τούς ἄλλους τό νερό τούς παρέσυρε, στόν βυθό.

            Ὁ Νῶε, βαστάζοντας τόν Σταυρό του καί ζώντας κατά Θεό ἀνέβαινε στά οὐράνια. Καί γινόταν γι’ αὐτόν τό νερό τοῦ κατακλυσμοῦ, ὅπως λέμε τά Θεοφάνεια, ὕδωρ ἁγιασμοῦ.

            Βάπτισμα ἔγινε ἐκεῖνο τό νερό γιά τόν Νῶε.

            Γιά τούς ἄλλους, ἔγινε ἀπώλεια καί καταβύθισή τους στόν βυθό, στόν Ἅδη.

Ὅταν σέ χωρίζουν ἀπό τόν Χριστό

            Ὁ Χριστός εἶπε στόν ἀπόστολο Πέτρο: Ὕπαγε ὀπίσω μου σατανᾶ. Εἶχε τό δικαίωμα νά τό πεῖ.

            Καί θά τό ἐπαναλάβει κατά τήν δευτέρα Παρουσία, σέ ὅλους ἐκείνους πού ποτέ δέν φρόντισαν νά ἀγαπήσουν τό θέλημά του, ἀλλά ἔμειναν πάντοτε στή σκέψη, ὅτι εἶναι καλύτερα νά ζήσουν μακρυά ἀπό τόν Χριστό.

            Αὐτοί πού δέν ζοῦν κοντά στό Θεό πού εἶναι ἡ ζωή, ζοῦν στό θάνατο. Καί ὅσο ζοῦν στό θάνατο, θά κληρονομήσουν τόν θάνατο.

            Μᾶς λέγει ὁ Κύριος στή διήγηση γιά τήν δευτέρα Παρουσία: Ὅταν θά ἀπευθυνθεῖ στούς ἁμαρτωλούς καί θά τούς ρωτήσει: «τί κάνατε σεῖς γιά μένα;» ἐκεῖνοι θά τοῦ ποῦν:

            -Τί ἀξίωση ἔχεις ἀπό μᾶς; Πότε σέ εἴδαμε σέ ἀνάγκη καί δέν σέ ὑπηρετήσαμε; Τί εἶναι αὐτά πού μᾶς λές;

            Δηλαδή, δέν θά ἔχουν ἴχνος μετανοίας. Αὐτό σημαίνει ἀρρώστεια!

            Χαλασμένο μυαλό ἀπό τήν ἐπίδραση τῆς ψευτοφιλοσοφίας τοῦ κόσμου τούτου. Καί τώρα ἔχουν σάπιο μυαλό οἱ ἄνθρωποι-ἐρίφια καί τότε σάπιο μυαλό θά ἐξακολουθήσουν νά ἔχουν.

            Δέν πρόκειται νά μετανοήσουν καί γι’ αὐτό δίκαια ὁ Χριστός θά τούς στείλει μαζί μέ τόν διάβολο στήν αἰώνια κόλαση.

            Νά θυμόμαστε ἀκόμη, ὅτι ὁ Χριστός ὀνόμασε τόν ἀπόστολο Πέτρο σατανά, ὄχι γιατί τόν σταύρωνε, ἀλλά γιατί τόν ἐμπόδιζε νά βαστάσει τόν Σταυρό του.

            Ἐσύ, ἄν θέλεις νά μιμεῖσαι τόν Χριστό, πρέπει νά ἀποστασιοποιεῖσαι –κυρίως πνευματικά- ἀπό ἐκείνους πού σοῦ λένε: «Μακρυά ἀπό τήν Ἐκκλησία, μακρυά ἀπό τό καλό, ὄχι νηστεία, ὄχι καλά ἔργα. Ἄφησε τό δρόμο τοῦ Θεοῦ, γιά νά χαρεῖς τή ζωή σου».

            Ἀπό αὐτούς νά ἀπομακρύνεσαι· καί νά κάνεις τά πάντα, γιά νά μένεις κοντά στόν Χριστό.

            Ἄς τό καταλάβομε:

            Ἐκεῖνοι πού μᾶς σταυρώνουν, εἶναι πνευματικά εὐεργέτες μας. Νά τούς συγχωροῦμε, διότι γίνονται ἀφορμή νά κερδίζομε τιμή καί δόξα.

            Ὅταν προσκυνοῦμε τόν τίμιο Σταυρό, νά παρακαλέσομε τόν Κύριο νά μᾶς βοηθήσει, νά σταυρώσουμε τήν ἁμαρτία καί τά πάθη μας· σώματος, ψυχῆς καί πνεύματος.

            Καί νά ζήσομε τόν ὑπόλοιπο χρόνο τῆς ζωῆς μας κοντά Του. Ἀμήν.-

Zoiforos.GR

Latest from Zoiforos.GR

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR