Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ποὺ ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἁγ. Κοσμᾶ Αἰτωλοῦ Φλαμπούρου - Φλωρίνης τὴν 18-9-1977 Κυριακή μετά την Ύψωσιν του Τιμίου Σταυρού «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω ταὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι»(Μᾶρκ. 8,34) ΕΩΡΤΑΣΑΜΕ, ἀγαπητοί μου, ταὴν ἑορτὴ τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιοῦ σταυροῦ, γιὰ ταὸν ὁποῖον ἔψαλε ἡ Ἐκκλησία τα «Ταὸν Σταυρόν σου προσκυνοῦμεν, Δέσποτα, καὶ ταὴν ἁγίαν σου ἀνάστασιν δοξάζομεν». Γιὰ ταὸ σταυρὸ συνέθεσαν ὕμνους οἱ ποιηταὶ ταῆς Ἐκκλησίας καὶ ἔπλεξαν ἐγκώμια οἱ ἅγιοι πατέρες, ἀπὸ τοὺς ἀρχαιοτέρους μέχρι τοὺς νεωτέρους. Ταὸν τίμιο σταυρὸ ἀγαποῦσε καὶ τιμοῦσε καὶ ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ποὺ μαρτύρησε στὰ χρόνια ταῆς σκλαβιᾶς. Τόσο ταὸν εὐλαβεῖτο, ὥστε ὅπου πήγαινε ἔστηνε ἕνα μεγάλο ξύλινο σταυρὸ καὶ κάτω ἀπ᾽ ταὴ σκιά του κήρυττε· καὶ μοίραζε παντοῦ σταυρουδάκια ποὺ κάνουν θαύματα. Γιὰ ταὸν τίμιο σταυρό, ἀγαπητοί μου, ὁμιλεῖ καὶ ταὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο. Πῶς ἀρχίζει·« Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν…»(Μᾶρκ. 8,34). «Ὅποιος θέλει», λέει. Δὲν βιάζει κανέναν ὁ Χρι- στός, δὲν ταὸν παίρνει ἀπ᾽ τα᾽ αὐτὶ νὰ ταὸν βάλῃ στὸ μαντρί, σὰν πρόβατο – σὰν γίδι, ἀλλ᾽ἀφήνει ταὸν ἄνθρωπο ἐλεύθερο. Ἂν θέλῃς, πιστεύεις στὸ Χριστό· ἂν δὲν θέλῃς, δὲν πιστεύεις. Κι ἂν κανένας δὲν θέλῃ νὰ πιστεύῃ ―καὶ τα ᾽ρθουν ταὰ χρόνια αὐτὰ ποὺ δὲν θὰ πιστεύῃ κανένας―, ὁ Χριστὸς δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ μᾶς· ἐπάνω στὸν οὐρανὸ σμήνη ἀγγέλων ταὸν ὑμνοῦν καὶ ταὸν δοξάζουν μέρα – νύχτα. Ἐλεύθερος λοιπὸν εἶσαι νὰ πιστέψῃς ἢ νὰ μὴν πιστέψῃς. Ἀλλ᾽ ἀπὸ ταὴν ὥρα ποὺ εἶπες ὅτι πιστεύεις, ἂν θέλῃς νὰ εἶσαι συνεπής, πρέπει νὰ ἐκτελέςῃς τρία πράγματαποὺ λέει ἐν συνεχείᾳ. Ταὸ πρῶτο εἶνε, «ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν» (ἔ.ἀ.), νὰ μισήςῃς δηλαδὴ ταὸν διεφθαρμένο ἑαυτό σου, νὰ μισήςῃς ταὴν ἁμαρτία σὰν ταὸ μεγαλύ τερο ἐχθρό σου. Ταὸ δεύτερο εἶνε, νὰ σηκώςῃς ταὸ σταυρό, ταὸ δικό σου σταυρό. Καὶ ταὸ τρίτο, ν᾽ ἀκολουθήςῃς ταὰ ἴχνη τοῦ Χριστοῦ. Μᾶς καλεῖ λοιπὸν σήμερα ὁ Χριστὸς νὰ σηκώσουμε ταὸ σταυρό τα. Ὅπως ἐκεῖνος σή κωσε στοὺς ὤμους ταὸ σταυρό του, ἔτσι κ᾽ ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί, μικροὶ καὶ μεγάλοι, ἄντρες καὶ γυναῖκες, πρέπει νὰ σηκώσουμε ταὸ σταυρό τα. Καὶ τα εἶνε ὁ σταυρὸς αὐτὸς ποὺ πρέπει νὰ σηκώσουμε; Σταυρὸς τα σημαίνει· ὄχι καλοπέρασι, ἄνεσι, λεπτά· σταυρὸς σημαίνει κόπο, μόχθο, ἱδρῶτα. Καὶ βλέπουμε, ὅτι ἔτσι ἔγινε καὶἔτσι γίνεται ὅ,τι καλό. Ὅποιος βαδίζει αὐτὸ ταὸ δρόμο, ἔχει σταυρό· ἀπὸ ταὴν ὥρα ποὺ θὰ γεννηθῇ ὥσπου νὰ κλείςῃ ταὰ μάτια στὸ μάταιο τοῦτο κόσμο καὶ νὰ στηθῇ ἕνας σταυρὸς πάνω στὸ μνῆμα του, ὁ Χριστιανὸς σηκώνει σταυρό. Κι ἀλλοίμονο ἂν δὲν σηκώνῃ. Τα εἶνε ὁ σταυρὸς αὐτός; Θὰ σᾶς δείξω τώρα μερικοὺς τέτοιους σταυρούς. Σταυρὸς εἶνε πρῶτα – πρῶτα ἡ ἐργασία ποὺ πρέπει νὰ κάνῃ ὁ ἄνθρωπος. Εἶνε θεία ἐντολὴ καὶ καθῆκον. Παρατηρῆστε π.χ. ταὸ γεωργό· σηκώνεται πρωί, πηγαίνει στὸ χωράφι, σκύβει στὴ γῆ, ὀργώνει, σπέρνει, κλαδεύει, ποτίζει ταὸ χῶμα ὄχι μόνο μὲ νερὸ ἀλλὰ καὶ μὲ ταὸν ἱδρῶτα του, πολλὲς φορὲς καὶ μὲ ταὸ αἷμα του ὅταν συμβαίνουν δυστυχήματα μὲ ταὰ γεωργικὰ μηχανήματα. Σταυρὸ σηκώνει καὶ ὁ βοσκός,ποὺ τρέχει στὰ βουνὰ γιὰ ταὰ πρόβατα, ταὰ γίδια καὶ ταὰ γελάδια του. Σταυρὸ σηκώνει ὁ ἐργάτης, ποὺ αἰωρεῖται στὴ σκαλωσιὰ ἢ ἀναπνέει καυσαέρια στὸ ἐργοστάσιο ἢ κάποτε καταπλακώνεται στὸ ὠρυχεῖο. Σταυρὸ ση κώνει ὁ δάσκαλος, ποὺ ἔχει νὰ κάνῃ μὲ κακομαθημένα καὶ ἰδιότροπα παιδιά. Σταυρὸ ἔχει καὶ ὁ γιατρός, ποὺ ὀφείλει νὰ σπεύδῃ στὴν ἀνάγκη ὁποιαδήποτε ὥρα. Σταυρὸ σηκώνει ἡ νοσοκόμα, ποὺ ξενυχτᾷ στὸ προσκέφαλο τοῦ ἀρρώστου. Σταυρὸ σηκώνει ὁ παπᾶς, σήμερα ἰδίως ποὺ ταὸν εἰρωνεύονται, ταὸν χλευάζουν καὶ ταὸν βρίζουν καὶ μικρὰ παιδιὰ ἀκόμη. Κάθε τίμιος ἄνθρωπος ἔχει σταυρό. Προχθὲς ἔγραψαν οἱ ἐφημερίδες, ὅτι πνιγόταν ἄνθρωπος μέσα σὲ πηγάδι, ποὺ ἄνοιγαν σὲ κάποιο κτῆμα· κάλεσαν ταὴν πυροσβεστική, κατέβηκε νὰ ταὸν βγάλῃ ἕνας πυροσβέστης, τα 22 ἐτῶν, κι ἀπὸ ταὰ ἀέρια ποὺ ὑπῆρχαν ἐκεῖ ἔπαθε ἀσφυξία καὶ ταὸν ἔβγαλαν νεκρό· θυσιάστηκε γιὰ ταὸν ἄλλο, ὅπως ὁ Χριστὸς ποὺ σταυρώθηκε γιὰ ὅλους. Σταυρὸς λοιπὸν ἡ εὐσυνείδητη ἐργασία. Σταυρὸς καὶ ἡ ἀρρώστια. Σκεφτῆτε· νὰ εἶστε πάνω στὸ κρεβάτι καρφωμένος ὄχι γιὰ μιὰ - δυὸ ὧρες ἢ μιὰ μέρα, ἀλλὰ ἕνα μῆνα, δύο μῆνες, ἕνα χρόνο, δύο χρόνια, εἴκοσι χρόνια, τριάντα χρόνια, σαράντα χρόνια! Ὅποιος ὑπομένει ἀσθένεια χωρὶς νὰ βλαστημάῃ, ἀλλὰ δοξάζει ταὸ Θεό, σηκώνει σταυρὸ καὶ τα ᾽χῃ στεφάνι. Θέλετε ἄλλους σταυρούς; Σταυρὸς εἶνε ἡ συζυγία. Καὶ ἡ γυναίκα μὲ ταὸ σκληρὸ καὶ βναυσο ἄντρα, ποὺ ταὴν κακομεταχειρίζεται καὶ ταὴ χτυπάει, καὶ ὁ ἄντρας μὲ ταὴν ἰδιότροπη ἢ ζηλιάρα γυναῖκα, ποὺ δὲν ταὸν ἀφήνει στιγμὴ νὰ ἡσυχάςῃ, σταυρὸ σηκώνουν. Σταυρὸς εἶνε ἡ οἰκογένεια· νὰ φεύγῃ ὁ πατέρας πρωὶ στὴ δουλειά, νὰ κοπιάζῃ νὰ βγάλῃ ταὸ ψωμί τα, κ᾽ ἡ μάνα νὰ γεννᾷ παιδιά, νὰ φροντίζῃ ταὰ πάντα ὅλη μέρα, καὶ ταὴ νύχτα νὰ ξαγρυπνᾷ κοντὰ στὸ ἄρρωστο παιδί τα. Σταυρὸς εἶνε καὶ ἡ χηρεία. Ἡ νέα γυναίκα ποὺ πέθανε ὁ ἄντρας τα, τα σταυρὸ ἔχει! Προχθὲς πῆρα ἕνα γράμμα ἀπὸ ταὴ Γερμανία καὶ ἔκλαψα. Γράφει ταὰ βάσανά τα μιὰ γυναίκα· «Ἤμουν 22 χρονῶν, παντρεμένη μὲ δύο παι- δάκια, καὶ ὁ ἄντρας μου πέθανε. Εἴχαμε φτώχεια μεγάλη. Δὲν μποροῦσα νὰ ζήσω στὸ χω- ριό, ἔφυγα, πῆγα στὴ Γερμανία, καὶ δούλεψα ἐκεῖ 30 χρόνια στὰ ἐργοστάσια. Δόξα τα ᾽χῃ ὁ Θεός, μὲ βοήθησε καὶ σπούδασαν ταὰ παιδιά μου· τώρα εἶνε θαυμάσιοι ἐπιστήμονες καὶ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ». Αὐτὴ ἔμεινε χήρα τα, πιστὴ στὸν ἄντρα τα, δὲν ξαναπαντρεύτηκε, ὅπως παντρεύονται μερικὲς ἀμέσως. 30 χρόνια σήκωσε σταυρό. Εὐλο γημένες τέτοιες γυναῖκες. «Καὶ ἀράτω ταὸν σταυρὸν αὐτοῦ». Ἀλλ᾽ ὅταν ὁ Χριστὸς λέει ὅτι πρέπει νὰ σηκώνουμε σταυρὸ δὲν ἐννοεῖ μόνο αὐτοὺς τοὺς σταυρούς· ἐννοεῖ καὶ κάτι βαθύτερο. Τα εἶνε ταὸ βαθύτερο; Σταυρὸς κυρίως σημαίνει μάχη, ἀγώνας ποὺ πρέπει νὰ κάνουμε μὲ ταὸν ἑαυτό τα· σταυρὸς εἶνε νὰ πολεμήσουμε σφοδρῶς ταὰ πάθη τα, ταὶς κακίες τα, ταὴν ἁμαρτία.Ὤἡ ἁμαρτία! Αὐτὸς εἶνε ὁ μεγάλος ἐχθρός.Ἡ ἁμαρτία (εἴτε κενοδοξία καὶ ἐγωισμός, εἴτε φιλαργυρία καὶ πλεονεξία, εἴτε πορνεία καὶ μοιχεία, εἴτε φθόνος καὶ κακία, εἴτε ὁποιαδήπο- τε ἄλλη ἀδυναμία) εἶνε θηρίο ποὺ μουγκρίζει μές᾽ στὰ στήθη τα, ἑπτακέφαλο τέρας τοῦ ᾅδου ποὺ ζητάει νὰ μᾶς κατασπαράξῃ. Χρειάζεται λοιπὸν σταυρός,σταύρωμα. Ὄχι ἁπλῶς ταὸ σταυροκόπημα, ποὺ κάνουν οἱ μανάδες στὰ παιδάκια πιάνοντας ταὸ χεράκι τα. Σταύρωμα θὰ πῇ, νὰ χτυπήςῃς στὴ ῥίζα ταὰ πάθη, ταὶς κακίες, ταὰ ἐλαττώματά σου, νὰ θανα- ταῃς ταὴν ἁμαρτία ποὺ ἔχεις μέσα σου. Κι ὅπως ἕνας σταυρωμένος δὲν μπορεῖ νὰ κλέψῃ ἢ νὰ κάνῃ ἄλλο κακὸ γιατὶ ταὰ χέρια του εἶνε καρφωμένα, ἔτσι κ᾽ ἐκεῖνος ποὺ νεκρώνει ταὰ πάθη γίνεται ἀνίκανος γιὰ ἁμαρτία. Σταυρὸς δηλαδή, μὲ ταὴ βαθυτέρα ἔννοια, εἶνε ἡ τιμιότης, ἡ φιλαλήθεια, ἡ συνέπεια, ἡ ἑκουσία πτωχεία, ἡ ἀφάνεια, ἡ ταπείνωσις, ἡ ἐκκοπὴ τοῦ ἁμαρτωλοῦ θελήματος, ἡ νέκρωσις τοῦ ἐγὼ καὶ ταῶν παθῶν, ἡ ὑπακοὴ στὸ νόμο καὶ ταὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἡ μίμησις τοῦ Χριστοῦ. Αὐτοί, ἀγαπητοί μου, εἶνε οἱ σταυροί, ποὺ ἔχουμε νὰ σηκώσουμε ὅλοι. Καὶμακάριος ὅποιος ἐκτελεῖ ταὸ ἱερὸ αὐτὸ καθῆκον· αὐτὸς μιμεῖται ταὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν. Ἦταν κάποτε σ᾽ ἕνα χωριὸ ἕνας ἄνθρωπος ποὺ ὑπέφερε βάσανα, ἀλλὰ δὲν εἶχε ὑπομονή. Γόγγυζε καὶ ἔλεγε· Γιατί, Θεέ μου, σ᾽ ἐμένα τέτοιες δοκιμασίες; Γιατί τόση καὶ δυστυχία; Βαρὺ σταυ ρὸ μοῦ φόρτωσες, εἶσαι ἄδικος… Μιὰ νύχτα εἶδε σὲ ὄνειρο, ὅτι ταὸν πῆρε ἕνας ἄγγελος, ταὸν πῆγε σ᾽ ἕνα μεγάλο κάμπο, κ᾽ ἐκεῖ βλέπει νὰ φυτρώνουν σταυροὶ σὰν στάχυα· σταυ ροὶ διαφόρων σχημάτων καὶ μεγεθῶν, ἀπὸ μικροὶ ἕως μεγάλοι· σταυροὶ ξύλινοι – μαρμάρινοι – σιδερένιοι, ἀπὸ ἐλαφροὶ μέχρι βαρεῖς. Τοῦ λέει ὁ ἄγγελος· ―Διάλεξε μόνος σου ἕναν ἀπ᾽ αὐτοὺς τοὺς σταυρούς. Ἐκεῖνος, ἀφοῦ τοὺς κοίταξε ὅλους, διάλεξε ἕνα σταυρὸ μικρό, πολὺ ἐλαφρό. ―Αὐτὸν θέλω, λέει. ―Ἔ, τοῦ ἀπαντᾷ τότε ὁ ἄγγελος, αὐτὸς εἶνε ὁ δικός σου σταυρός· εἶνε ὁ μικρότερος ποὺ ὑπάρχει. Καταλάβατε; Ὑπάρχουν σταυροὶ μεγάλοι καὶ βαρεῖς, ποὺ σήκωσαν ἅγιοι καὶ πατέρες ταῆς Ἐκκλησίας ὅπως π.χ. ὁ ἅγιος Κοσμᾶς· ὁ δικός τα σταυρὸς εἶνε πολὺ μικρός, φτερὸ καὶ ἄχυρο μπροστὰ στὸ σταυρὸ ἐκείνων καὶ μάλιστα μπροστὰ στὸ σταυρὸ ποὺ σήκωσε ὁ Χριστός. Μὴ γογγύζουμε καὶ βλαστημοῦμε. Ἄλλοι ὑποφέρουν πολὺ χειρότερα. Ἂς παρακαλέσουμε ταὸ Θεὸ νὰ μᾶς ἀξιώςῃ νὰ ἐκτελέσουμε αὐτὸ ποὺ λέει ὁ Χριστός·«Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω ταὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι» (†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Πηγή: http://aktines.blogspot.com/2011/09/blog-post_2711.html
