Ζωηφόρος

Ομιλία στην εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, του π. Μελετίου Καλαμαρά

Δούλη Κυρίου. Τίποτε ἄλλο

 

            Ὁ ἄνθρωπος πού ζεῖ μέ ἐλπίδα, βλέπει πιό μακρυά.

            Ὁ ἄνθρωπος πού ζεῖ μέ ἀγάπη, βλέπει πιό βαθειά.

            Ὁ ἄνθρωπος πού ζεῖ μέ πίστη, τά βλέπει ὅλα μέ ἕνα ἄλλο φῶς. Μέ τό φῶς τοῦ Θεοῦ. Καί τά βλέπει ὅλα σωστά.

            Μέ ἐλπίδα, μέ ἀγάπη καί μέ πίστη, ζοῦσε στή γῆ, ἡ ἁγία Μαρία τῆς Ναζαρέτ. Καί ἔβλεπε καί μακρυά καί βαθειά καί σωστά.

            Καί ἐκτιμοῦσε τά «ἔσω» πιό πολύ ἀπό τά «ἔξω».

            Τά «ἄνω», πιό πολύ ἀπό τά «κάτω».

            Τά ἄφθαρτα πιό πολύ ἀπό τά φθαρτά.

            Στό δρόμο αὐτό, βάδισε μέ συνέπεια καί μέ σταθερότητα. Καί γέμισε ἡ ψυχή της μέ τήν ὀμορφιά τοῦ Θεοῦ. Τίμησε τόν Θεό μέ τήν ὑπακοή της στό νόμο του καί τόν δόξασε μέ τήν εὐλάβεια καί μέ τήν προσευχή της. Ὁλόκληρη ἡ Παναγία, δόξασε καί τίμησε τόν Θεό. Μέ τό σῶμα καί τήν ψυχή της. Καί ὁ Θεός τήν ἐτίμησε ὁλόκληρη. Σῶμα καί ψυχή. Καί ἔκανε τήν μήτρα της, θρόνο τοῦ Υἱοῦ του. Θρόνο τοῦ Βασιλέως τῆς δόξης.

            Ἔτσι, ἡ ταπεινή δούλη τοῦ Θεοῦ, πού εἶχε «ἐν τῷ λάρυγγι αὐτῆς τάς ὑψώσεις τοῦ Θεοῦ», ὑψώθη ἀπό τόν Θεό. Τήν ἔκανε ὁ Θεός μητέρα του, «τιμιωτέραν τῶν χερουβείμ καί ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν σεραφείμ».

            Ἡ φτωχή κοπέλλα τῆς Ναζαρέτ, ἡ ξενοδουλεύτρα ἔγινε σάν μητέρα τοῦ Θεοῦ σεβάσμια· καί στούς ἀγγέλους καί στούς ἀνθρώπους. Ἀλλά ὅσο καί ἄν τήν ὕψωνε ὁ Θεός τόσο ἐκείνη ταπείνωνε τόν ἑαυτό της. Καί πολλαπλασίαζε τίς νηστεῖες της, τίς προσευχές της, τίς δεήσεις της καί τίς γονυκλισίες της.

            Ἡ ἁγία μητέρα τοῦ Προδρόμου, ἡ σεβασμία γερόντισσα , Ἐλισάβετ, ὅταν τήν εἶδε τό βροντοφώναξε· ὅτι εἶναι ἡ μητέρα τοῦ Κυρίου. Ἡ Μαρία ὅμως ἀπάντησε:

            «Δούλη τοῦ Κυρίου, ἁπλή δούλη τοῦ Κυρίου, τιποτένια δούλη τοῦ Κυρίου. Μόνο δούλη τοῦ Κυρίου. Τίποτε ἄλλο».

 

Παναγία. Ἡ ὀμορφιά τοῦ κόσμου

 

            Τί εἶναι ἡ Παναγία;

            Μιά δούλη τοῦ Κυρίου εἶναι. Μιά ἀδελφή μας, πού ἔζησε κατά τό θέλημα τοῦ Κυρίου. Δηλαδή μέ ἐλπίδα, μέ ἀγάπη καί μέ πίστη. Ἀποκόπηκε ἀπό ἐμᾶς καί ἀπό τήν γῆ καί ἀφοσιώθηκε στό Θεό. Ἀκολουθώντας, ἄλλο δρόμο. Ὄχι τόν δικό μας. Καί ζώντας μέ ἄλλο τρόπο. Ὄχι μέ τόν δικό μας.

            Τό ἔκανε γιά τόν Θεό. Ἀπό ἀγάπη γιά τόν Θεό. Καί ὁ Θεός τήν δέχθηκε καί ἔγινε εὐάρεστη ἐνώπιόν του. Τήν δέχθηκε ὁ Θεός σάν δῶρο τῆς γῆς, σάν προσφορά ὁλόκληρου τοῦ κόσμου. Σάν μιά θυσία ὁλόκληρου τοῦ κόσμου σ’ αὐτόν.

            Τί ἦταν ἡ Παναγία; Καί τί ἔκανε;

            Ὅσο ζοῦμε, χωρίς ἐλπίδα, χωρίς ἀγάπη καί χωρίς πίστη ποτέ δέν θά καταλάβομε τί ἦταν ἡ Παναγία καί τί ἔκανε. Θά τό καταλάβομε, καί θά μποῦμε στό μυστήριο τῆς ἁγιωσύνης της καί τοῦ μεγαλείου της, μόνο ὅταν ἀρχίσομε νά ζοῦμε καί ἐμεῖς μέ ἐλπίδα, μέ ἀγάπη καί μέ πίστη. Μόνο τότε. Μόνο τότε θά μπορέσομε νά τήν κάνομε τήν Παναγία καμάρι μας καί καύχημά μας. Μόνο τότε θά ἀρχίσομε νά καταλαβαίνομε τά ἔργα της καί νά τήν θαυμάζομε.

            Τί εἶναι ἡ Παναγία, γιά τόν κόσμο καί γιά μᾶς;

            Ἀπάντηση: Ἡ ὀμορφιά τοῦ Θεοῦ. Ἡ ὀμορφιά τοῦ κόσμου. Ἡ τιμή τοῦ κόσμου. Ἡ πηγή τῆς ζωῆς τοῦ κόσμου. Ἡ χαρά τοῦ κόσμου.

            Καί γιά τόν Θεό τί εἶναι ἡ Παναγία;

            Τό εἴπαμε! Μιά δούλη του. Ὅπως καί ὅλοι ἐμεῖς. Ἐξ ἴσου μέ ἐμᾶς ὅλους. Πιό καλή ἀπό ἐμᾶς. Ὅμως δούλη τοῦ Κυρίου. Συνειδητά καί ἀληθινά.

            Ἔκανε πιό πολλές νηστεῖες γιά χάρη του.

            Πιό πολλές προσευχές· γιά χάρη του.

            Πιό πολλές καλωσύνες· γιά τήν δόξα του.

            Πιό πολλές μετάνοιες ἀπό ἐμᾶς.

            Πιό πολλά προσκυνήματα.

            Δούλη τοῦ Κυρίου ἦταν! Μαζί μας καί τό ἴδιο μέ μᾶς.

            Ἀλλά μέ μιά διαφορά:

            Ἐμεῖς κάνομε ἁμαρτίες πολλές. Ἐκείνη ἔκανε ἀρετές πολλές.

            Ἐμεῖς ἐκστομίζομε ὕβρεις καί γογγυσμούς. Ἐκείνη σέ ὅλη της τή ζωή ἀνέπεμπε δοξολογίες καί προσευχές.

            Ἐμεῖς θέλομε γλέντια καί ἡδονές. Ἐκείνη κυνηγοῦσε τίς νηστεῖες καί τήν σεμνότητα.

            Μά παρόλα αὐτά, τό παράδοξο εἶναι ὅτι ἡ Παναγία εἶναι συνεχῶς μαζί μας. Κοντά μας. Γονατιστή μαζί μας. Γονατιστή δίπλα μας. Ἀλλά καί γονατιστή μόνη της μπροστά στό Θεό καί στόν Υἱό της Ἰησοῦ Χριστό γιά μᾶς.

            Γονατιστή, μόνη της, τότε πού ἐμεῖς ἀλλοῦ τόν ἔχομε τόν νοῦ μας.

            {Μήπως σήμερα, μέσα στίς τόσες σεισμικές δονήσεις, πού τίς περάσαμε σχετικά ἀνώδυνα, ἤ μᾶλλον ἐξ’  ὁλοκλήρου ἀνώδυνα ἡ  Παναγία μας, ἦταν γονατιστή μπροστά στόν Κύριο καί τόν παρακαλοῦσε γιά μᾶς;}*

            Ἔτσι κύλησε ἡ ζωή τῆς ἁγίας Μαρίας. Μέ ταπείνωση, μέ πίστη, μέ προσευχές, μέ νηστεῖες, μέ καλωσύνη καί μέ καλωσύνες καί μέ μετάνοιες.

 

Ἡ καμπάνα: Νεῦμα θεάρχιον

 

            Καί μεγάλη γυναίκα πιά καί ὥριμη, ἄρχισε νά νοσταλγεῖ τήν ἄλλη ζωή. Μέσα στήν νοσταλγία της γιά τόν τόν Υἱόν της καί γιά τήν ἄλλη ζωή, τήν ἐπουράνια κοντά στόν Χριστό, ἡ Παναγία ἐστέναξε. Τί εἶπε; Μᾶς τό λέει ἕνας ἅγιος.

            -Ποῦ εἶναι ὁ Υἱός μου καί ἀδελφιδός μου;

            Ποῦ εἶναι ὁ Υἱός μου κατά σάρκα, καί ἀδελφός μου στόν ἀγώνα γιά τήν τήρηση τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ Πατέρα; Ποῦ εἶναι ὁ Πατέρας μου σάν Θεός; Ποῦ εἶναι ὁ Θεός μου καί μισθαποδότης μου; Γιατί στέκω μόνη μου ἐδῶ στή γῆ;

            Στέναξε! Ἡ ὑπερτέρα τῶν οὐρανῶν· ἡ μητέρα τοῦ Κυρίου.             Καί ὁ Υἱός της καί Θεός της, τήν ἄκουσε.

            Μόλις τήν ἄκουσε - λέμε σέ ἕνα τροπάριο - ἔκανε ἕνα «θεάρχιο νεῦμα». Καί «θεαρχίῳ νεύματι», μέ τήν ἐντολή του, μέ τήν ἐπίνευσή του, ξεχύθηκαν οἱ ἅγιοι ἄγγελοι στήν οἰκουμένη καί σάν νά ἦταν νεφέλες, ἅρπαξαν τούς ἁγίους ἀποστόλους. Καί οἱ ἀπόστολοι «μεταρσίως αἰρόμενοι», ὡς ὑπό νεφῶν, ὑπό τῶν ἁγίων ἀγγέλων ἦρθαν καί εὑρέθηκαν ὅλοι ἀπό τά πέρατα τοῦ κόσμου στήν Παναγία στή Γεθσημανή.

            Ἐκεῖ κατέβη καί ὁ Υἱός της δορυφορούμενος ἀπό τίς ὑπέρτερες τῶν ἀσωμάτων τάξεις. Καί συναντήθηκε τότε ὅλος ὁ ἄνω κόσμος, ὁ κόσμος τῶν ἀγγέλων καί τοῦ Κυρίου τῶν ἀγγέλων, μέ τήν δούλη του τήν Παναγία  καί τούς ἁγίους ἀποστόλους δίπλα της.

            Οἱ ἅγιοι ἀπόστολοι τήν ἀποχαιρέτησαν καί ζήτησαν τήν εὐχή της. Καί οἱ ὑπέρτατες τάξεις τῶν Ἀσωμάτων τά χερουβείμ καί τά σεραφείμ παρακολουθοῦσαν μέ εὐλάβεια -λέει ἕνα ἄλλο τροπάριο- πῶς ἄφησε τήν ψυχή της στά χέρια τοῦ Υἱοῦ καί Θεοῦ της· γιά νά «μεταβῆ ἐκ ζωῆς εἰς ζωήν». Ἀπό μιά μορφή ζωῆς, τήν ἐδῶ ζωή, στήν ἄλλη μορφή ζωῆς στήν ἄνω Βασιλεία τοῦ Θεοῦ στόν οὐρανό. Κοντά στόν Υἱόν της καί Θεόν.

            Θεαρχίῳ νεύματι! Ἔνευσε δηλαδή ὁ Χριστός καί ὅλες οἱ  ἀγγελικές τάξεις καί ὅλοι οἱ δοῦλοι του ἔσπευσαν.

            Τί ἦταν αὐτό τό Θεάρχιο νεῦμα;

            Ἐκεῖνο πού ἐμεῖς τό λέμε καμπάνα· πού ὅταν σημαίνει καταλαβαίνομε ὅτι εἶναι θέλημα Θεοῦ νά τρέξομε στήν Ἐκκλησία. Καί ὅσοι τόν ἀγαπᾶμε, ξεχυνόμαστε στούς δρόμους γιά νά συναχθοῦμε στόν τόπο πού μᾶς καλεῖ.

            Ἀλλά στήν κοίμηση τῆς Θεοτόκου, δέν συμμετεῖχε μόνο ὁ οὐρανός καί οἱ ἄνθρωποι τοῦ οὐρανοῦ. Συμμετεῖχε, μᾶς λέει ἕνα ἄλλο τροπάριο, καί ὁλόκληρη ἡ γῆ.

            Τί ἔκανε ἡ γῆ; Παρότι δέν εἶχε σχέση μέ τήν Παναγία, γιατί ἦταν ὁλόκληρη ὑποδουλωμένη στό κακό καί στή φθορά πού ἐπιφέραμε στή γῆ μέ τίς ἁμαρτίες μας, παρά ταῦτα, στήν κοίμηση τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἡ γῆ καμάρωνε. Καί «τήν πηγήν τῆς ζωῆς ἀποδιδοῦσα, τήν εὐλογίαν στολίζεται καί εὐπρέπειαν».

            Δηλαδή, ἡ γῆ καμαρώνει γιατί στό πρόσωπο τῆς ἁγίας Θεοτόκου, ἔκανε καί αὐτή στό Θεό μιά μεγάλη προσφορά. Τήν μεγαλύτερη πού μποροῦσε νά βρεθεῖ.

 

Εὐωδέστατος κῆπος

 

            Διαβάζομε στήν Ἁγία Γραφή ὅτι ἡ Παναγία εἶναι ἕνας κῆπος γεμᾶτος μέ λουλούδια. Λουλούδια εἶναι οἱ ἀρετές της. Στόν κῆπο αὐτό, κατεβαίνει ὁ Χριστός νά βοσκήσει τά πρόβατά του. Καί νά μαζέψει ἀγριολούλουδα καί κρίνα.

            Ὅποιος ἀπό ἐμᾶς σάν πρόβατο τοῦ Χριστοῦ βόσκει στό κῆπο τῆς Παναγίας, ὅποιος ψάχνει νά βρεῖ, νά δεῖ καί νά μιμηθεῖ τίς ἀρετές καί τήν πίστή της, γίνεται κρίνο. Κρίνο στά χέρια τοῦ Χριστοῦ.

            Λέει ἡ Ἁγία Γραφή:

            «Ὁ ἀδελφιδός μου, κατέβη εἰς τόν κῆπον αὐτοῦ τοῦ βόσκειν τά πρόβατα αὐτοῦ καί συλλέγειν κρίνα».

            Νά καί μεῖς ἀδελφοί, μαζευτήκαμε στόν κῆπο τοῦ Χριστοῦ στήν ἁγία Ἐκκλησία νά βοσκήσομε. Ποῦ νά βοσκήσομε; Στά ἄνθη καί στήν εὐωδία πού ἔχει ἡ Παναγία. Μαζευτήκαμε στό ναό {τῆς Παναγίας μας, καί μάλιστα γύρω ἀπό τήν ἁγία εἰκόνα της, τήν πρεβεζάνα}, γιά νά γευθοῦμε τήν ὀμορφιά της.

            Ἤρθαμε νά βοσκήσομε. Σάν πρόβατα λογικά. Ψάχνομε νά βροῦμε τήν ὀμορφιά τῆς Παναγίας. Νά μυριστοῦμε τά λουλούδια τῶν ἀρετῶν της. Νά γεμίσει μέ τήν εὐωδία τους ἡ καρδιά μας. Νά γίνομε καί ἐμεῖς ἀπό τήν εὐωδία αὐτή, λουλούδια καί κρίνα στά χέρια τοῦ Χριστοῦ. Ἀνθοδέσμη, στά χέρια τοῦ Χριστοῦ. Πού θά στολίσει τήν Βασιλεία του.

            {Γράφει ἕνας ἅγιος:

            Ἦταν μιά πόλη μεγάλη. Οἱ κάτοικοί της ἦταν ὅλοι χριστιανοί. Ὅλοι Βαπτισμένοι. Μά ἐκτός ἀπό τό ἅγιο Βάπτισμα, χριστιανικό δέν εἶχαν τίποτε ἄλλο ἐπάνω τους. Γιατί ζοῦσαν σάν εἰδωλολάτρες. Σάν νά μήν ὑπῆρχε Θεός. Σάν νά ἦταν ζῶα. Δέν συμβαίνει τό ἴδιο μέ τήν πόλη μας. Εἶναι -ἄς ἔχει δόξα ὁ Θεός- γεμάτη μέ εὐσέβεια καί μέ εὐσεβεῖς καί ἀφοσιωμένους χριστιανούς. Γι’ αὐτό θά λέγαμε σήμερα:

            «Ἔλα Χριστέ μου, ἔλα ἀγαπημένε μας ἀδελφέ. Κατέβα στήν πόλη μας σήμερα. Τώρα. Νά καμαρώσεις τόν λαό σου πού ἦλθαν στόν κῆπο τῆς μητέρας σου. Νά βοσκήσουν τίς ἀρετές της. Νά γίνουν λουλούδια στά χέρια σου».

            Τί εὐλογία πού ἔχει ἡ πόλη μας. Καί πόσο μεγαλύτερη μπορεῖ νά γίνεται ἡμέρα μέ τήν ἡμέρα}.

 

Ἀκριβά πουλᾶτε

 

            Μά δέν εἶναι μόνο αὐτός ὁ λαός τοῦ Θεοῦ πού συνωστίζεται στίς Ἐκκλησίες. Δυστυχῶς, ὑπάρχουν καί μερικοί ἄλλοι, πού στόν κῆπο τῆς Παναγίας στήν Ἐκκλησία δέν πατᾶνε ποτέ. Ὄχι μέσα δέν μπαίνουν.... οὔτε ἀπ'  ἔξω δέν περνᾶνε.

            Γιατί ἀδελφέ μου;

            Ἀπάντηση:

            -Θά ἤθελα πάτερ. Ἀλλά ξέρεις, κοστίζει πολύ. Εἶναι πολύ ἀκριβό. Εὐχαριστῶ, δέν ἀγοράζω. Πολύ μοῦ πάει. Πολύ ἀκριβά πουλᾶτε σεῖς οἱ παπάδες καί ὁ Χριστός μέσα στήν Ἐκκλησία.

            Καί βρίσκοντας τόν Χριστό, καί τά «εἴδη πού πουλάει» ἀκριβά, ὄχι μόνο δέν μπαίνουν μέσα στήν Ἐκκλησία, ἀλλά ἐσωτερικά μέ τήν καρδιά, οὔτε ἀπ'  ἔξω δέν θέλουν νά περνᾶνε μερικοί.

 

Σήκωσε τά ράφια

 

            Ἡ Παναγία, τό μαγαζί τοῦ Θεοῦ τό βρῆκε πολύ φτηνό.       Μπῆκε μέσα καί τό σήκωσε ὁλόκληρο. Γι’  αὐτό γέμισε ἡ ψυχή της καί τό σῶμα της μέ ὅλες τίς ἀρετές. Καί γι’ αὐτό, μόνη της πέτυχε τήν εὐαρέσκεια τοῦ Θεοῦ, τόσο πού ὁ Θεός τήν τίμησε, τήν ἐπέλεξε καί τήν ἐχαρίτωσε νά γίνει μεητέρα του.         Γιατί; Ἔβλεπε μέ ἐλπίδα. Ἔβλεπε μέ ἀγάπη, ἔβλεπε μέ πίστη. Ἔβλεπε μακρυά. Ἔβλεπε βαθειά· καί ἔβλεπε σωστά.

            Καί ἔτσι πέτυχε καί τά βρῆκε ὅλα καί εἶναι τό πιό πλούσιο ὄν σ’ ὅλο τόν κόσμο. Ἀπό δούλη τοῦ Κυρίου πού ἤθελε νά εἶναι σέ ὅλη της τή ζωή, τήν ἔκανε ὁ Χριστός καί μητέρα του καί βασίλισσα τοῦ κόσμου.

            Τί ζωή καί τί εὐτυχία νά καταλάβει ὁ ἄνθρωπος, ὅτι ὅσο πιό πολλά κάνει κανείς γιά τόν Θεό, τόσο πιό μυαλωμένος καί πιό κερδισμένος εἶναι.

            Αὐτό εἶναι τό μήνυμα τῆς Παναγίας. Τῆς ζωῆς της καί τοῦ ἀγώνα της.

            Καλότυχος ὅποιος πηγαίνει στόν κῆπο τοῦ Χριστοῦ νά βοσκήσει τίς ἀρετές τῆς Παναγίας. Καί νά γίνει ἀπό τήν εὐωδία τῶν ἀρετῶν της, καί αὐτός, ἕνα μοσχοβόλο λουλούδι στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

            Νά παρακαλέσομε τήν ἁγία μητέρα τοῦ Χριστοῦ μας νά μᾶς φωτίζει.

            Νά φωτίζει ὅλο τόν λαό, νά ἔρχεται ὅλο καί περισσότερο κοντά της. Μέσα στόν κῆπο τοῦ Χριστοῦ.

            Γιά νά γεμίζει ἡ καρδιά ὅλων, μέ χάρη, εὐλογία, εὐωδία καί ἀληθινή ζωή. Ἀμήν.-

 

Διασκευασμένη ὁμιλία πού ἔγινε στήν Κοίμηση τῆς Θεοτόκου στίς 15/8/2003.

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel